urn huis un
Witte mantelpakken
wandelen door
alle collecties
van Parijs en Rome
Hapjes uit verre landen
geuren in Rotterdam
BINNENLAND
ALLES IS ER AL EENS EERDER GEWEEST
Muze der
inspiratie
laat mode
inde
kou staan.
Winterse
bomen
Mode uit de winkeletalages
'Koop je hond niet
bij particulieren'
Alles over wonen op
Binnenhuis '80
LEIDSE COURANT
DINSDAG 19 FEBRUARI 1980 PAGINA 11
Organza avondrobe met lan
ge volantrok (Jean-Louis
Scherrer).
Marine, wit afgebiesd, ensemble met tube
broek recht, ruim en enkelvrij van jersey
(Nina Ricci).
De mode voor de komende lente en zomer
gaat twee kanten uit wat de kleuren betreft;
in het voorjaar porceleinachtige pastels,
voor de zomer felle feestelijkheid! Wit is in
de aanval en lijkt niet te verslaan! Het nieu
we kleurenpalet laat alle sombere en vage
tinten van de afgelopen seizoenen ver achter
zich. Het beeld is uiterst monter geworden;
hel roze, banaangeel, zacht groen, maar ook
veel marine (met wit), zwart, zwart-wit en
rood.
In kleurencombinaties zien we nu nog maar
twee tinten. Niet langer meer het voormalige
klaverblad van drie en zeker geen rood-wit-
blauw. Een van de drie kleuren is afgevallen
als gold het de eerste ronde van een stoelen
dans... Twee blijven er over, het meest rood-wit
of blauw-wit. Witte mantelpakken wandelen
door alle collecties van Parijs en Rome. Daar
naast veel marinepakjes, afgebiesd met wit. Bij
deze outfit worden dan witte handschoenen ge
dragen.
De pantalon-tailleur is een kledingstuk dat een
beetje lijkt op het eens zo populaire broekpak,
maar dan in een elegantere uitvoering. Echt
een pak om mee „op sjiek" te gaan met het
heuse tailleurjasje, overschaduwd door een
breed gerande hoed. Het broekpak is er maar
een armoedig familielid bij...
Asymmetrie doorsnijdt de mode als een mes.
Schuine lijnen, amazonelook met één schouder
bloot. Cloë bracht zwarte jurkjes tot op de knie,
de rok bestaande uit twee volants, topje op één
schouder vastgemaakt! Witte ceintuur. Hierbij
een gazen hoed met slappe rand. Komen we bij
de spannende hamvraag: de roklengte? Behoud
uw kalmte. Er is niets aan de hand (knie). Over
het algemeen vallen de rokjes een paar centi
meter over de knie net even aan het kniegew
richt. Kleine wending: de nauwe rok is passé,
recht echter blijft hij wel, maar soms ook ver
toont hij plooien en is geheel of gedeeltelijk ge
plisseerd. Op een witte plissérok wordt in de
lentebries dan een pastel T-shirt gedragen
(soms gestreept). De taille wordt in het nieuwe
seizoen alweer vaak verloochend. Parijs liet
haar soms zakken tot over de heupen (weer een
blik van verstandhouding naar de twintiger ja
ren). De dessins hebben kalmte en evenwich
tigheid naast een overvloed van uni's, noppen,
balken, strepen en stippen.
Dior kwam op de proppen met de „matroosjes-
look" als hommage aan de zeelui... Gestreepte
blouses fleurden donkerblauwe rokken op. Bij
rode blazers op witte plooirokken liet hij een
onbekommerde marine-matrozeripet dragen.
Niet zozeer een aan leeftijd gebonden mode,
maar wel voor een bepaald type vrouw, die er
door houding en gebaren in past. Er zijn weinig
romantische bloemdessins deze zomer; wat sen
timentele nostalgische teneur betreft, deed de
mode een pas terug.
Voor de avond veel wijde, brede rokken met
meters tule, soms haast zusjes van de crinoline.
Geschitter door lurex, goud-opstiksels, glas-
paarlen.
U ziet dus, alles bij elkaar genomen weinig le
ven in de mode-brouwerij... Weinig opzienba
rends, weinig of geen echt nieuws. Alles is „er
al eens geweest". De muze der inspiratie laat de
couture in de kou staan, Of denken de Hogere
Kleermakers: gooi het maar in mijn pet, ik kan
toch de eindjes niet aan elkaar knopen. Ze kun
nen niet meer alleen leven van filmsterren en
prinsessen in hun salons...
Waar zijn de stormachtige ideeën gebleven van
een Paco Rabanne, een Courrèges, iets onver
wachts van St. Laurent, dat de hele (mode)we-
'reld op z'n kop zette? Waar is de bominslag van
een complete New Look? Misschien was het al
lemaal niet direct zo draagbaar of mooi, maar
de mode kreeg zo nu en dan een stroomstoot
om zich te vernieuwen, die ook de confectie
nieuw leven inblies. Het is in de couture eigen
lijk maar een saaie bedoening geworden. Oude
paradepaardjes worden van stal gehaald en
verder suft men maar wat door.
Het wachten is op de man of de vrouw die
breekt met het voortsukkelen langs gebaande
wegen en die de boel weer eens een kick kan
geven.
Zwart-wit geplisseerd ensemble (jurk en jas
je). De rok, met beurtelings zwarte en witte
banen, is geplisseerd. Het nopjesdessin her
haalt zich in het stijve dopje, dat ook nog ge
sierd is met een breed zwart lint (Balmain).
Een buitengewoon zacht weekeinde met veel zon
maakte het bijna voorjaar. Waar de eigen tuin het
nog steeds af laat weten (de narcissen tonen pas heel
voorzichtig de eerste groene puntjes boven de drassi
ge grond) kunnen we ons hart gelukkig al wel opha
len aan een ruiker voorjaarsbloemen die we bij de
bloemist bemachtigen.
Gelukkig zijn er kassen waarin we de natuur kun
nen bedotten door temperatuur en licht aan onze
wensen aan te passen. De bollen en planten geloven
grif dat het tijd is om te bloeien en ziedaar: het voor
jaar op tafel.
Nu is het natuurlijk helemaal niet zo dat de winter
alleen maar een onaangenaam jaargetijde is. Wande
len in de vrieskou door het bos, sporen zoeken in
sneeuw zijn buitengewoon aangename bezigheden.
En wat denkt u van winterse bomen?
Bomen zijn in de winter minstens zo fascinerend als
in de rest van het jaar. Hun silhouetten ziin spreken
der en je kunt veel beter zien hoe ze in elkaar zitten
dan wanneer hun „geraamte" achter het gebladerte
is verborgen.
We staan er meestal niet zo bij stil, maar de meeste
loofbomen zijn ongeveer de helft van het jaar kaal.
OM DE TUIN
Voor sommige soorten duurt die kale periode zelfs
aanmerkelijk langer. En dat is niet voor niets. Bo
men pompen voortdurend water uit de grond om in
leven te kunnen blijven. Het grootste deel van dat
water verdampt via de stam, de takken, maar vooral
door de huidmondjes in de duizenden bladeren.
Wanneer de temperatuur zakt wordt het moeilijker
om water op te pompen. U kunt dat vergelijken met
ons; met koude vingers kun je niet zo makkelijk
werken als met warme. De wortels van de boom
werken in een koude aarde ook niet goed.
Wanneer 's winters alle bladeren aan de boom zou
den blijven, ligt het voor de hand dat de verdamping
even snel zou gaan als in de zomer. Maar de aanvoer
van water kan niet gelijk zijn omdat de wortels on
mogelijk aan de vraag naar al dat vocht kunnen vol
doen.
Daarom moeten de bladeren in de herfst dus afval
len. Op dat vallen van die bladeren hebben verschil
lende zaken invloed. De lengte van de dagen bijvoor
beeld. Met andere woorden; het beschikbare licht.
Bomen die bij lantaarns in de buurt staan verliezen
hun blad later dan soortgenoten in het donker.
Verder wordt de bladval geregeld door een aantal
hormomen die in de boom aanwezig zijn. Een van
die hormomen zorgt ervoor dat er tussen tak en blad
op een bepaald moment een kurklaagje gevormd
wordt waardoor het vochttransport naar het blad op
houdt. Dat is om de verdamping van vocht tegen te
gaan. Zodra het kurklaagje klaar is hangt het blad
alleen nog aan de nerven. Een flinke bries is dan ge
noeg om het blad weg te laten waaien.
Deze aardige informatie en veel meer over bomen in
herfst en winter vinden we in „Bomen in de win
ter", een nieuwe uitgave van Zomer en Keuning.
Een uitgave die haar waarde vooral ontleent aan het
gemis van informatie op dit gebied tot nu toe. Alle
mogelijke boeken over bomen geven namelijk vooral
gegevens over de zomertijd. Sommige vertellen nog
wel iets over de verkleuring van het blad, maar
daarbij blijft het dan meestal.
„Bomen in de winter" wil een gids zijn voor het her
kennen van bladverliezende bomen en struiken tij
dens hun rustperiode. Er worden ruim 80 soorten
helder en uitgebreid beschreven. Tekeningen en
kleurenfoto's van twijgen met knoppen en bastvor-
men maken het makkelijk elke boom in het veld
snel te herkennen.
De Indonesische koekjesstomer. Duidelijk zijn de ronde geten
te zien en de bamboe kokertjes, waarin het koekjesdeeg wordt
gaargestoomd.
Tot de komende zomer kan men in het Rotterdamse Mu
seum voor Land- en Volkenkunde toegang krijgen tot de
kookkunst en eetgewoonten van uitheemse streken als Ma
rokko, Noord-Afrika, Suriname, Indonesië, China, Turkije
etc. De tentoonstelling „Keukengeheimen", waarop tal van
oosterse kookboeken zijn bijeengebracht door de bibliothe
caresse van het museum, Lia v.d. Kruit, en haar collega me
vrouw X. van Vlaardingen, heeft ook nog interessant mate
riaal om te bekijken, onder meer stokoud keuken- en eetge
rei uit Indonesië, China, Suriname en het Midden-Oosten.
Verder zijn er specerijen en andere ingrediënten uitgestald.
Voorbeeld van het keukengerei: een Indonesische koekjessto
mer, waarvan men op het eerste gezicht niet begrijpt hoe die
werkt... Het is een simpele pan, waarin circa 3 cm water gegoten
wordt. In het deksel zitten vrij grote gaten, waarop bamboe ko
kertjes worden geplaatst. Het stevige koekjesdeeg (kue putuh)
gaat in die kokertjes, waarin het wordt gaargestoomd. Vooral op
West-Java was dit stoomgeval populair voor thuisgebruik, maar
koekjesverkopers liepen ook vaak met grotere exemplaren over
straat om hun waar, „vers uit de pan" aan de man te brengen.
Egyptische koekvormpjes zijn weer veel eenvoudiger. Deze
vormpjes van aluminium en blik werden kortgeleden in Cairo
gekocht in een bazarachtige winkel. De eenvoud van het mate
riaal schijnt de smaak niet ten goede te komen...
Kookkunst en eetgewoonten maken deel uit van de cultuur van
een volk. Dit toonden ons al de reliëfs van de Egyptenaren. Ook
andere volken lieten afbeeldingen of geschriften na, waardoor
we een beter inzicht kregen in hun levensstijl. In de grotten van
Aianta in India ziet men op een schildering (ca. 6e eeuw na
Chr.) een deegrol, een kerriestamper en een wan, die elk voor
zich enorm veel lijken op de keukenattributen van deze tijd.
Een ander voorbeeld geeft ons de bekende Chinese schrijver Lin
Yutung, die boeiend vertelt over gerenommeerde restaurants in
het keizerrijk Peking. Een van die eethuizen genoot al twee eeu
wen lang grote bekendheid. Een ander was geliefd om zijn bar-
becues(!), waarbij de gasten met eetstokjes rondom de grill zaten.
Lin Yutang leert ook hoe men een zeer delicate thee kan ma
ken. Wel is daarvoor de nabijheid van een lotusbloem nodig...
(deze sluit zich 's nachts en opent zich 's morgens weer). De
theebladeren worden in een zijden doekje gebonden en 's a-
vonds in het midden van de lotusbloem gelegd. Bij het ochtend
gloren, als de lotus zich langzaam opent, haalt men de theebla
deren eruit en zet er met bronwater een verfijnde thee van. Op
de tentoonstelling kan men veel leren over uitheemse zaken om
daarna met een eenvoudig culinair doe-het-zelf-recept onder de
arm naar huis te gaan.
Bezeten van Western... Hier zo'n Westernpak, vervaardigd van
wit katoenen denim. Natuurlijk ontbreken de spijkers ter ver
siering nietl
De jonge mode gaat in de confectie eigenzinnig haar eigen weg!
Daarom zult u straks heel wat veelkleurigs in de rekken kun
nen bewonderen, waarbij de confectionairs minder karig om
sprongen met de kleuren melanges dan Parijs, dat deze zo inge
houden lanceerde. Stralend groen bij zonnig geel, turkoois met
hardroze, maar toch ook veel zwart met wit. De jeugd is bezeten
van Western. Alles wat maar lange franje heeft is gewild. Ver
der stoere ruiten blouses; rechte, gebreide jurken; sweaters en
jersey broeken, die strak worden gehouden door bandjes onder
de voeten. Jeans zijn er in vele varianten: spijkerstof, ook in wit,
wordt voor veel doeleinden gebruikt. Glimmode staat de jonge
vrouw niet graag af. Dus verder borduren op doorschijnende,
glanzende, regendichte fiets- en sportmode, die een vlotte rage
wordt
door TINY FRANCIS en TOM LUCAS
De echte droomkeuken...
Hoeveel jaren nu al proberen Jan en alleman met de
der wanhoop om de enige echte droomkeuken door de
van de werkelijkheid te krijgen? De keuken, die ii
huisvrouw oprecht doet sidderen van verrukking en
op slag in een vervoering brengt, waarin de aardaj
glimlachend worden geschild en de vaat in volle vr<
heid de afwasbak uitvliegt. Dan sluit de blijde huisvt
nog licht duizelig van geluk, de keukendeur en zoekj
saaie gezelschap van haar man, die eenzaam wacht j
kille, rommelige kamer. De droom is voorbij en zal dal
altijd wel blijven.
Het enige dat nog een beetje hoop geeft op een droomkei
toekomst, is het boekje „De Keuken", dat onlangs werd uit
ven door het Instituut voor Huishoudkundig Advies van d
derlandse Vereniging van Huisvrouwen. Alhoewel, een dr
keuken zit er nu niet helemaal meer in. Het beste waar de j
vrouw nu genoegen mee moet nemen heet wat sobertjes
goed werkbare keuken. Het boekje is een overigens priij
handleiding voor wat men noemt: het verkrijgen van wat t
werkgemak.
„De Keuken" laat zien hoe er gemakkelijker gewerkt kan
den, alleen door wat apparaten te verschuiven, maar ook|
de hele zaak meteen maèr compleet te verbouwen.
Het is te bestellen door storting van 6,50 op gironur
338944 t.n.v. IVHA, Den Haag. Uiteraard moet u wel even
melden „De Keuken".
CENTRALE ASIEL RAAD:
„Je moet het kopen van een hond bij particulieren zo min m
lijk stimuleren. Niet dat zo'n hond minder goed zal zijn, bi
niet. Maar je werkt ermee in de hand, dat het toch al over|
overschot dat we in Nederland aan honden hebben nóg gi
wordt".
Aan het woord is de heer M. van Zuuren, secretaris van de
derlandse Vereniging tot Bescherming van Dieren en voorj
van de Centrale Asiel Raad.
De heer Van Zuuren wil de hondenfok door particulieren zc
mogelijk uitbannen: „Als er niet meer gekocht wordt, dan i
de particulier er vanzelf mee".
Hij vindt dat de zoeker van een echte rashond het beste tel
kan bij een goede kennel. „Dat is een kennel die best „te 1
staat bij een plaatselijke of regionale rasvereniging. Een h<
koper, die wil weten waar in zijn woonbuurt zo'n verantw<
kennel zit, doet er goed aan zich voor advies eerst tot een n
reniging te wenden. Het adres van een rasvereniging in di
geving kan iedereen opvragen bij de Raad van Beheer op
logisch gebied, tel.nr. 020-732996.
De hondenliefhebber kan in ons land voor zijn hobby naarf
ticuliere fokkers, asiels, kennels, dierenwinkels en honden^
delaren. l
De rashond koop je dus bij een erkende kennel. Maar waar R
men nu zijn straat-, vuilnisbak-, bastaardhond vandaan?
Zowel de heer Van Zuuren als tal van dierenartsen hebber
gruwelijke hekel aan handelaren en aan tal van dierenwin
De hondenhandelaar biedt zijn „waar" aan via kleine advei
ties in de krant, zegt dat hij een kennel heeft. „Negen va
tien honden van hem zijn mislukkelingen", aldus de heer
Zuuren. Hetzelfde geldt voor dierenwinkels die in de hor
verkoop zitten. „Zo'n winkel moet zich bezig houden met
digdheden voor dieren, verder niets. Honden zitten er
„beestachtig" opgesloten in veel te kleine kooien. Er is
goed woord over te zeggen".
Het asiel dus, maar ook weer alleen het goede asiel. Het
dat is aangesloten bij de Dierenbescherming.
Van Zuuren: „Zo'n instelling is goed, wordt regelmatig geco
leerd. Er komen geënte en luisvrije honden vandaan. Er zi
asiels die een soort „garantie" kennen bij de aanschaf van
hond. Dit systeem kennen we sinds 1 januari van dit jaai
binnen een maand na de koop blijkt, dat de hond iets mank
dan kan de nieuwe eigenaar er mee naar een dierenarts
een gratis behandeling".
Konsumenten Kontakt pakt
geneesmiddelenreclame aan
Het Konsumenten Kontakt heeft in een brief aan het minise
van volksgezondheid en milieuhygiëne een fel pleidooi ge
den voor een verbod op etherreclame voor geneesmiddi
Konsumenten Kontakt vindt dat in reclameboodschappen
negatieve aspecten van geneesmiddelen genoemd moeten
den. De brief is een reactie op een advies dat de geneesmii
lencommissie onlangs gaf aan staatssecretaris Veder-Smit.
Men raadde daarin aan voortaan in etherreclame voor mee'1
nen alleen te laten volstaan met een verwijzing naar de
bruiksvoorschriften.
„Als de contra-indicaties (gevallen waarin een patiënt een
neesmiddel niet mag gebruiken) moeten worden genoemd,
kost dat te veel tijd", zo luidde de argumentatie van de com
Zwarte tijd voor makelaars
Het is, ronduit gezegd, een zeer zwarte tijd voor makelaars,
het er eerst alle schijn van dat de huizenmarkt instortte
heeft de Consumentenbond toegeslagen. „Nog steeds", zo
bond van mening, „maken de makelaars, althans een groot
van hen, misbruik van de onwetendheid bij het publiek",
gaat hier om het tweezijdig óptreden dus ook tweezijdig c J.'
tage berekenen door makelaars. „Niemand kan tegelijk d
gengestelde belangen van koper en verkoper behartigen", a
de Consumentenbond. De bond wijst erop, dat er makelaars
die als ze een opdracht aanvaard hebben van de verkoper, l
opdracht van de koper meer aanvaarden. „De meesten doen j
echter wel". Om zijn mening te staven organiseerde de Co
mentenbond twee steekproeven, een onder 1100 makelaar
een onder 400 leden van de bond. Uit de proeven kwam i
voren dat makelaars zeer slecht en vaak zelfs oneerlijk voorl
ten en dat het publiek zeer onwetend is over het hoe, waai
en hoeveel betalen van courtage. „Er moet een verbod ko j
op tweezijdig optreden", is de stellige mening van de Consun
tenbond.
t
Van 22 februari tot en met 2 maart wordt in het Ahoy' tent<
stellingsgebouw in Rotterdam de woonbeurs Binnenhuis '80
houden. Direct al bij het binnenkomen nog in de entreeha
wordt de consument geconfronteerd met een grote badkanr
presentatie. Ook worden veel grote en kleine zwembaden, n
sagebaden en zuurstofbaden geëxposeerd. Voorts wordt ru
aandacht besteed aan de tuin. Er worden demonstraties gege
in bloemschikken, planten steken, verpotten en dergel
Twee- en driezitsbanken, eethoeken, maar ook behang, be
ding, rolgordijnen, vloerbedekking en kleinere woonaccessoKj
zijn er te bewonderen. ;r
De kunst is eveneens aanwezig in de personen Hein Ml j,
(beeldhouwer), Wieteke van Dort (dit keer als schilderes)
Wanda van der Gen (met schilderijen en grafisch werk).
De openingstijden zijn dagelijks van 11.00 tot 17.00 uur en
vonds van 19.00 tot 22.30 uur. Op zaterdag en zondag sluil
beurs 's middags om vijf uur.
