Leidse Courant | 1980 | 15 februari 1980 | pagina 17

'innie Borckink: „Ik kon mijn ogen niet
eloven toen ik het scorebord zag"

Vervroegd carnaval in de acherhoek

h Garritsen: Dit

is haar revanche

Mysterieuze krachten
ook op de ijspiste

5rt

r>r>

LEIDSE COURANT

VRIJDAG 15 FEBRUARI 1980 PAGINA 17

GT..*

PLACID - "Dat
me een carnavals
in de Achterhoek
- |en". Annie Borc-
l, die volkomen ver
end in Lake Placid
eerste Olympische
atsgoud voor haar
ning nam, zag het
helemaal zitten,
luwens. zo lang zul-
ze zeker niet wach-
Heel Eibergen zit
75 lvon<* ac^ter de bor-
sn ik zou zelf nu ook
liefst een feestje
en bouwen."

in haar stoutste dromen
Ie 28-jarige Eibergse niet
•n gouden medaille dur-
hopen. „Toen ik hier
idag begon te trainen,
iet als een trein. Dat is
dacht ik bij mezelf, dat
een goede klassering

rsi m ma en. Maar de ge-

n p[te aan een medaille
fcn bij mij niet op. Met een
s bij de eerste acht zou ik
vreden zijn geweest."
vlammetje van hoop ging
nnie Borckink, die in een
ieeghuis te Groenlo leer-
ziekenverzorgster is,
den toen Ria Visser het
i derde rit presteerde om
ldkampioene Natalja Pe-
jeva te verslaan en met
tijd van 2.12.35 meteen
de top van het klasse-
op te rukken. „Dat was
buitengewoon voordeel
mij. Niet omdat ik nu
ig-irichttijd had hoor. Ik
197 te echter wel op slag mijn
197 wen kwijt, want ik was
197 an overtuigd, dat Rïa niet
197 van een gouden medail-
197 )n worden afgehouden."
197 schema, waarop de kleine
197atsster uit de Achterhoek
197 rok, was dan ook niet op
197 rp gesteld. In overleg met
197 ter-coach Ab Krook was
als richttijd genomen,
ik dacht: 2.12 red ik

En of er gefeest werd in Ei
bergen, de woonplaats van
Annie Borckink. Vader, moe
der, broers en zusje barstten
in spontaan gejuich uit toen
het goud zeker was. Waar ze
zo gauw vandaan kwamen,
wist niemand maar moeder
Borckink had wel plotseling
een bos bloemen in haar
handen.

toch niet. Dan ga ik er altijd
het liefst iets boven zitten."
Na 400 meter was Annie
Borckink ruim viertiende se
conde langzamer dan Ria Vis
ser, die voor haar doen bui
tengewoon snel was vertrok
ken. Na 700 meter was het
verschil met de Nederlands
kampioene zelfs tot zeven
tiende seconde opgelopen.
„Maar Ab hield een vinger
naar beneden en dat beteken
de dus, dat ik een seconde on
der mijn schema zat. En toen
ik mijn laatste ronde was in
gegaan, schreeuwde hij mij
toe, dat ik de tweede beste tijd
had. Even doorgaan, flitste er
toen door mij heen, misschien
word ik dan wel tweede. Toen
ik op het scorebord keek, kon
ik mijn ogen dan ook niet ge
loven. Ik dacht eerst dat de
electronische tijdwaarneming
was uitgevallen. Trouwens,

het dringt ook nu nog nauwe
lijks tot mij door, dat ik de
gouden medaille heb gewon
nen."

Annie Borckink is aan haar
laatste schaatsseizoen bezig.
„Ik heb wel vaker aan stop
pen gedacht, maar beleef zo
veel plezier aan deze sport,
dat het er elke keer niet
van kwam. Maar nu is het
to langzamerhand toch wel
letjes geweest. Wat formi
dabel dan, dat ik mijn car
rière met goud kan afslui
ten. Wie had dat ooit kun
nen dromen?"

De enige, die zoveel geloof
had in de capaciteiten van de
Eibergse, dat hij zelfs een eer
ste plaats bij de Olympische
Winterspelen niet tot de on
mogelijkheden rekende, is Ab
Garritsen, de persoonlijke
trainer en vriènd van Annie

Borckink. Aan de vooravond
van het nationaal kampioen
schap in Den Haag, dat voor
de Achterhoekse schaatsster
in een tweede plaats resul
teerde, zei hij nog: „Lake Pla
cid moet voor Annie het
hoogtepunt van dit seizoen
worden. Daar moet zij het he
lemaal kunnen maken". Ab
Garritsen was de afgelopen
jaren steeds aan de zijde van
Annie Borckink te vinden,
vooral om haar moed in te
praten en mentaal op te la
den.

Dat was ook wel nodig, want
de Olympische kampioene
bleven weinig tegenslagen be
spaard. In 1972 werden de
Spelen in Innsbruck voor
haar mede een grote misluk
king (zij eindigde er op de
1500 meter als twaalfde), om
dat coach Gerard Maarse haar
verbood om met Garritsen in

contact te treden. In 1978 be
landde zij in Oost-Berlijn in
een ziekenhuis, omdat zij bij
de wedstrijden om de Dyna
mo Cup plotseling door een
blindedarmontsteking werd
getroffen. Het seizoen werd
een fiasco en Annie Borckink
dacht aari stoppen. „Ik stap
maar op het wielrennen
over", zei ze. Maar Garritsen
praatte haar dat uit het hoofd
omdat de Spelen van Lake
Placid in aantocht waren.
Het Olympisch seizoen leek
voor de Eibergse, die inmid
dels haar beroep van modi-
nette in een confectiebedrijf
even over de Duitse grens
had opgegeven en zich in de
rol van leerling-ziekenver-
zorgster veel prettiger voel
de, echter weer weinig
goeds te bieden. In mei
scheurde zij tijdens een on
schuldig partijtje handbal

in Vaassen haar enkelban
den, waardoor haar trai
ningsprogramma voor de
zomermaanden volledig in
de knoop raakte. En toen
die blessure eindelijk goed
deels was verdwenen, werd
Annie Borckink door een
nieuwe tegenslag getroffen.

In november, tijdens een trai
ningskamp in Inzeil, maakte
zij zo'n smak tegen het ijs, dat
een slijmbeursontsteking in
de knie het gevolg was. „Meer
dan een maand lang heb ik
daar erg veel last van gehad.

Nog voor de Nederlandse
kampioenschappen van begin
januari had ik een spuitje no
dig om van de pijn te worden
verlost. Maar daarna is het
gelukkig steeds beter gegaan
en hier in Amerika heb ik
dan ook geen centje pijn ge

voeld."

Het verhaal over de recente
tegenslagen voor Annie Borc
kink is daarmee nog niet
compleet, want ook een chro
nische verkoudheid maakt
haar het schaatsleven moei
lijk. De landenwedstrijd Ne-
derland-Noorwegen moest zij
er zelfs voor laten schieten.

„Verkouden ben ik trouwens
nog altijd", aldus de Eibergse,
die dat met een hese keelk
lank ook duidelijk liet horen.

Enkelbanden, slijmbeurs, ver
koudheid, het kan Annie
Borckink allemaal niet meer
deren. De gouden Olympische
medaille die haar gisteravond
in Lake Placid werd omge
hangen, deed niet alleen alle
kwalen vergeten, maar bete
kent voor de bescheiden Ach
terhoekse tevens, dat acht jaar

De spanning ontlaad! zich.
Tranen van inspanning ook
van vreugde stroomden over
het gezicht von Annie Borc
kink toen zij na haar formi
dabele rit door trainer Ab
Krook werd opgevangen.

topschaatsen met alle opoffe
ringen die dat met zich mee
heeft gebracht, ruimschoots
de moeite waard is geweest

Het enige waar zij ten slotte
nog een beetje om treurde,
was het feit, dat Ab Garritsen
haar grote triomf niet per
soonlijk kon meemaken. Maar
met een telefoontje naar de
Achterhoek kon die „pijn"
snel worden weggewerkt

STEVEN TEN VEEN

fRIVETRAINER VAN OL YMPISCH
l MPIOENE HUILDE ALS EEN KIND

;M Twee uur voor de „gou-
rit" van het Eibergse schaatsta-
Annie Borckink rende haar pri-
er Ab Garritsen met zijn
d door de bossen van de Lochem-
Berg. De trouwe metgezel van de
aatscoach keek met grote ogen
ir zijn baas. Het beest bad het
t meer van ellende en voelde dat
iets mis was. Garritsen rende
nkr de bossen en riep steeds:
ons, brons, brons". Het was de
'1 se manier om de spanning te bre-
i en zich af te reageren, voordat
naar de televisie-uitzending uit
.'7fce Placid zou gaan kijken. De
id rende blaffend achter hem aan.

i^imaal thuisgekomen, ging hij op de rand
i de stoel zitten en verliet deze pas, nadat
'7 ervan overtuigd was, dat zijn pupil de
iden medaille had veroverd. Ab Garritsen
'7 1de als een kind. Dolblij en mentaal uitge-
keek hij met betraande ogen naar de her-
'7 ingen, die presentator Ruud ter Weide van
dio Sport enkele malen liet zien.

Middags was ik met mijn gedachten bij
nie. Ik wist wat ze kon. Ik had op een vijf-
17 plaats gerekend en misschien op brons,
ir dat het goud zou worden had ik nooit
-j ven dromen", zei de Lochemer.

ast Ab Garritsen zat de plaatselijke huis-
ts dr. Stuurman, die over de autoradio had
toord dat Annie Borckink op weg was
ar het Olympisch goud. Dr. Stuurman
'urde zijn auto onmiddellijk de Noorder-
'ek op om te kijken hoe zijn „schaats
end" deze moeilijke momenten zou ver-
irken. „Ik was blij dat dr. Stuurman er
want ik had het erg benauwd. Annie
Bg door en mijn hart stond stil", zei Ab
Tritsen nadat hij weer tot zichzelf was ge-
toen.

(kroning

5 gouden medaille van de leerling-ver-
ttgster uit het ziekenhuis in Groenlo
^een bekroning op het werk van de Lo-
ie schaatstrainer, die al vanaf de vo-
Olympische Winterspelen in In-
ick een „miskend talent" was. Garrit-
en Borckink vormden een sportief duo
jiet succes werd niet altijd op even cor-
wijze beloond. Iedereen herinnert

zich nog de lasterpraat vóór, tijdens en na
de Winterspelen in Innsbruck. Het tweetal
trok zich er ogenschijnlijk niets van aan.
Mentaal had deze lasterpraat wèl zijn spo
ren achtergelaten. Garritsen en Borckink
loerden op revanche in Lake Placid.

„Annie is een vechtersbaas. Het is een meisje
met karakter", zei Ab Garritsen gistermid
dag. „Ik weet ook waarom zij in Lake Placid
zo ongelooflijk hard is gegaan. KNSB-coach
Ab Krook, met wie ik een goede relatie heb,
heeft Annie in Davos mentaal geprikkeld. Hij
heeft het zelf niet geweten, maar ik wel".

„Bij de selectiewedstrijden in Davos reed An
nie Borckink 2.11.35 op de 1500 meter. Dat
was een verschrikkelijk goede tijd. Krook zei
na deze prestatie, dat Ria Visser sneller zou
zijn geweest als ze ook op de 1500 meter zou
zijn gestart. Annie was daar erg boos over en
in de week voor de Olympische Winterspe
len, tijdens het trainingskamp in Deventer,
heeft zij veelvuldig over deze opmerking met
mij gesproken. Ik voelde toen dat Annie in
Lake Placid revanche wilde nemen. Dat haar
revanche zó zou uitpakken had ik niet dur
ven dromen".

„In de laatste training heb ik haar kunnen
overtuigen van haar grote kracht. Tussen de
600 en 1200 meter is Annie beresterk. Ik
moest haar bijbrengen dat ze tussen de 800 en
1200 meter het ritme moest verplaatsen. We
hebben daar veel op getraind en niet zonder
succes".

„Toen ik op de televisie zag dat Annie het
tempo ging verhogen, wist ik dat het niet
meer fout kon gaan. Bij het ingaan van de
laatste ronde zag ik de hand van Ab Krook"
omlaag wijzen. Annie heeft zich op dat mo
ment gerealiseerd dat ze revanche kon ne
men op Krook en Ria Visser. Haar slagen
werden fanatieker en in de bochttechniek
verslapte ze niet. Dat het een. medaille zou
worden stond voor mij vast, maar dat het een
gouden zou zijn was ondenkbaar. Fantas
tisch!" zei Garritsen met tranen in de ogen,
terwijl zijn hond vol medelijden zijn baas
aankeek.

„Begrijp me goed, het is geen grootspraak, ik'
durf nu te stellen dat de gouden en zilveren
medaille van Annie en Ria nog meer succes
sen zullen opleveren. Annie is sterk op de
1000 meter, hoewel er op deze afstand veel
meer concurrentie is. Ria Visser kan wel eens
gouden-medaillewinnares worden op de 3000
meter. Dat zou erg mooi zijn want het Neder
landse damesschaatsen kan wel een nieuwe
impuls gebruiken."

WIL VAN DER PLAS

LAKE PLACID Zelfs de
kleinste schaatsploeg, die
Nederland naar de Olym
pische Winterspelen in
Lake Placid zou sturen,
leek nog te groot. Want wat
viel er na de afgang van de
dames tijdens de WK in Ha-
mar en het debacle van de
heren bij de EK in Trond-
heim eigenlijk nog aan po
sitiefs te verwachten? Maar
al die sombere en kritische
beschouwingen zijn, al
thans wat de dames betreft,
volkomen voor schut gezet.
Gisteren werd in Lake Pla
cid het schaatsprogramma
geopend met de 1500 meter
en wat gebeurde: Annie
Borckink won de gouden
medaille en Ria Visser
voegde er nog het zilver aan
toe. Een piepklein bronzen
plakje leek voor Oranje
vooraf al een succes, zodat
het nu al voor Nederland ei
genlijk niet meer mis kan
gaan.

Natuurlijk vroeg iedereen
zich af hoe het in vredesnaam
mogelijk was, dat de beide
Nederlandse schaatssters voor
zo'n daverende verrassing
konden zorgen. Trainer Ab
Krook daarover: „De resulta
ten in Hamar waren natuur
lijk slecht, maar op alle ande
re plaatsen waar wij hebben
gereden, werd goed gepres
teerd. Dat wereldkampioen
schap gaf dan ook niet de juis
te afspiegeling van de ware
kracht van onze meisjes."
Maar zelfs als Hamar toevallig
een off-day is geweest, wie
had dan nog aan zilver of laat
staan goud in Lake Placid
durven denken. „Dat is nu
toevallig het grote geheim,
dat wij lekker niet vertellen",
aldus Ria Visser, die na afloop
de show stal met haar perfec
te beheersing van de Engelse
taal en haar gevatte uitspra
ken. Maar ook de met haar
tweede plaats overgelukkige
18-jarige schaatsster uit Oud-
Beyerland moest een serieus
antwoord op deze vraag
schuldig blijven. Het waren
tijdens de sneeuwbuien van
gisterochtend in Lake Placid
de mysterieuze krachten in de
sport, die op de Olympische
ijspiste toesloegen.

VAN FAILLISSEMENT NAAR GOUD EN ZILVER

Ook in huize Visser in Oud-Beijerland stond de tv aan en de vreugde was er - hoewel hei
melijk op goud was gerekend - niet minder om toen het glanzend zilver bleek te zijn. Oma
Visser (links boven) kan het nog nauwelijks geloven maar trainer Rian de Roon (naast haar
met voor zich zijn echtgenote), moeder en vader Visser en op de voorgrond Mirjam de
Roon (zus van de trainer) en Woutrina, zusje van zilveren Ria, tonen hun blijdschap onver
bloemd. En daar moest op gedronken worden.

Grootspraak

Beth Heiden, die al in de
eerste rit tegen de Canadese
Sylvia Bur ka moest rijden,
leek een van de allergroot
ste favorietes, want had
trainster Diane Holum de
avond ervoor niet gezegd,
dat de kleine maar uiterst
dynamische zus van Eric
Heiden goed voor drie gou
den medailles moest zijn.
Het bleek echter groot
spraak van de Amerikaanse
trainster. Niet alleen omdat

Diane Holum al voor een te
leurstelling vreesde. „De
hele snit is er dit seizoen bij
Beth al een beetje uit en d,at
heeft zich vandaag voortge
zet", stelde zij dan ook vast.

De eerste die er in slaagde de
tijd van Beth Heiden te ver
beteren, was Ria Visser, die in
haar rit tegen de wereldkam
pioene Natalja Petroesje va op
de eerste driehonderd meter
al verrassend dicht in de
buurt van de Russin bleef.
„Zo'n snelle opening had ik
het hele seizoen nog niet ge
had", aldus de Nederlandse
kampioene, „maar dat ik er in
slaagde Petroesjeva te ver
slaan, verbaasde mij nog het
meest."

Met een persoonlijk record
van 2.12.35 (haar beste tijd
was 2.12.53) stelde de Neder
landse kampioene haar kandi
datuur voor de gouden me
daille, maar er moesten nog
heel wat concurrentes volgen.
Zoals Björn Eva Jensen, die
direct na Visser tegen de
Amerikaanse Sarah Docter
reed. Maar de blonde Noorse
redde het net niet: 2.12.59.

In de vijfde rit zorgde An
nie Borckink echter voor de
grote sensatie. Haar be
roemde tegenstandster Tat-
jana Barabasj-Averina kon
nog geen ronde lang het
tempo van de Nederlandse,
die geen moment verslapte,
volgen. Na zevenhonderd
meter zag het er echter nog
lang niet naar uit, dat de 28-
jarige schaatsster uit Eiber
gen een greep naar het goud
zou doen. Twee uiterst snel
le slotronden maakten het
onwaarschijnlijke echter
mogelijk. Op 2.10.95 bleven
de klokken steken. Goed
voor een nieuw Olympisch
record, maar tevens voor
een nieuwe Nederlandse
toptijd.

Het feest leek voor Oranje
compleet te worden, maar er
was nog even voorzichtigheid
geboden, omdat er van de zes
tien ritten nog maar vijf wa
ren afgewerkt. Sylvia Filipp-
son, de hoop van de Zweden,
redde het echter niet. Vera
Brindzej werkte de teleurstel
ling in het Russische kamp
niet weg (Petroesjeva was met

haar achtste piaats de beste)
en ook Andrea Mitscherlich,
die vier iaar geleden in In
nsbruck net zilver op de 3
kilometer won, kon niet voor
een verrassing zorgen. Het
dichtst kwam haar landgenote
Sabine Becker nog in de
buurt. Haar 2.12.38 was ang
stig voor Ria Visser, maar
reikte uiteindelijk niet verder
dan het brons. In het spoor
van de Oostduitse leek Sijtje
vón der Lende aanvankelijk
aardig mee te glijden, maar de
Friezin kon het tempo niet
volgen en werd met haar tijd
van 2.16.05 vijftiende.

Maar dat kon in Lake Placid
de pret natuurlijk niet druk
ken. Het Nederlandse schaat
sen, waarvan na Hamar en
Trondheim het faillissement
zo langzamerhand leek te
kunnen worden aangevraagd,
heeft dank zij het goud van
Annie Borckink en het zilver
van Ria Visser een geweldige
stimulans gekregen. En nu
maar hopen, dat de heren het
goede voorbeeld volgen.

STEVEN TEN VEEN

Medailles

LAKE PLACID Op de
eerste echte dag van de
Olympische winterspelen
werden gisteren deze me
dailles uitgereikt

Afdaling heren:

Goud: Leonhard Stock
(Oos); Zilver: Peter Wirn-
sberger (Oos); Brons: Steve
Podborski (Can).

30 km langlauf heren:

Goud: Nikolai Zimjatov
(Sov); Zilver Vasili Rots-
iev (Sov); Brons: Ivan Le-
banov (Bul).

1500 meter dames:

Goud: Annie Borckink
(Ned); Zilver: Ria Visser
(Ned); Brons: Sabine Be
cker (DDR)

Radio en tv

Vandaag, vrijdag 15 febru
ari, zendt de radio flitsen
uit van de 500 m. dames
en heren tussen 16.25 en
19 uur.

Op het scherm wordt via
Nederland 1 van 16.25-
18.45 uur uitgezonden de
ijshockeywedstrijd Tsj.
SlowakijeVer. Staten, de
500 m. schaatsen dames en
heren en de eerste en
tweede run tweemansbob
sleeën. In de late avond,
van 23.45-00.15 uur volgen
hoogtepunten uit het mid
dagprogramma en infor
matie over het Nederlands
ijshockeyteam.

Zaterdag 16 februari:

Op de radio van 08.15-
08.20 uur Olympisch jour
naal; tussen 16.25 en 19.30
uur flitsen schaatsen 5000
m. heren en tussen 22.25
en 01.00 uur flitsen ijshoc
keywedstrijd Nederland-
Japan.

Op tv Nederland 2: 16.25-
18.25 uur derde en vierde
run tweemansbobsleeën
en 5000 m. schaatsen he
ren. Op Nederland 1 van
18.25-18.59 uur vervolg
schaatsen en bobsleeën;
van 21.55-22.25 uur hoog
tepunten uit de middaguit
zending en interviews
m.b.t. 5000 m. schaatsen.
Van 22.25-01.00 uur recht
streekse reportage Neder
land—Japan ijshockey met
in de pauze journaal.