Spelgroep (nog)
te traag
Vulkaan Gus' bij deze uitgeroepen
tot ayatollah Leidse binnenstad
De Alphense bom of: waar is die
paai gebleven en nog meer onzin
^;tad/regio
lavastroom treft raad na besluit over twee bruggetjes
„m
lursus leert
Vrijwilligers
;j;teviger in de
Schoenen te staan
BURGERLIJKE
/STfliun
Leidse Vrouwen Opvang
centrum vraagt woningen
voor probleemgevallen
LEIDSE COURANT.
VRIJDAG 8 FEBRUARI 1980 PAGINA 5
We hadden het voelen
aankomen. Toen de
Leidse gemeenteraad
een paar weken geleden
besliste, in de
binnenstad twee
bruggetjes ergens over
k,1! het water te laten
bouwen, kon je eigenlijk
meteen al op je vingers
narekenen, dat de
permanent rommelende
vulkaan Gus weer tot
ia. uitbarsting zou komen,
lats En ja hoor, deze week
dh| was de eruptie van de
bekendste Leidse
vuurspuwende cityberg
weer eens tot in de raad,
op papier, te horen. Het
had George W. M.
Gussenhoven wederom
behaagd, in een zoet
zuur schrijven te
(-reageren op de
bruggetjes-beslissing.
„Ik heb daar behoefte
aan", schreef George,
maar naar mijn idee is
dat geen behoefte meer:
het is een regelrechte
^dwangneurose. Om nog
even (wellicht ten
overvloede) de berg Gus
te lokaliseren: George
W. M. Gussenhoven is
de binnenstadter die
niets onbeproefd laat om
het Leidse
gemeentebestuur te
doen weten dat het met
de city maar wat
aanmoddert. De aanval
is hem lief. Een paar
maanden terug nog gaf
hij een „groenboek" uit,
dat volgens hemzelf in
de boekhandel (na een
uitverkochte eerste
druk) een bestseller is
geworden. George gaf
het de titel mee:
„Leiden, 'n door het rijk
gesubsidieerd museum
Dat was lang niet mis,
zoals Gus het
stadsbestuur links en
rechts om de oren sloeg.
Zijn „molotov-cocktails"
bestaan uit
uitdrukkingen zoals
„ziekelijk fanatiek
hobbyisme", of „Leidse
Mollen", en „overbodig,
kolder, dwaas en
geldverspilling, onzin en
stadsontsierend
Vulkaan Gus is ervan
overtuigd, dat het met de
raad maar goed klungelen is;
het zijn (gekozen)
bevorderaars van chaos en
superchaos. „Kritische
stadsbewoner" Gussenhoven
heeft ook deze keer weer
even tijd nodig gehad om de
accu van zijn gramschap op
te laden. Een ogenblik leek
het erop, dat hij de zaak
over z'n kant zou laten gaan.
Maar nee, de demon in hem
werd opnieuw wakker. We
volgen Gus (die zijn
aanvallen en richtlijnen
vaak lanceert met prima
drukwerk; verzorgde drukte
dus) maar weer in zijn
nieuwe, op de gemeenteraad
gerichte, uitbarsting over
het „tweetal bruggetjes".
Het is George ten voeten uit:
„Vooral de combinatie van
beslissingen: definitieve
brug bij de Lakenhal en een
proefbruggetje bij de
beschuitbrug (bedoeld zal
zijn de Beschuitsteeg, T. P.)
is ronduit een lachertje. Wat
stelt iets op proef nu in
Leiden voor Hooguit een
sussertje voor de
tegenstemmers, maar komen
doet het er toch, dat bewijs
heeft u nu zelf geleverd. De
brug bij de Lakenhal wordt
niet gebruikt. Tegenover de
Turfmarkt- en Marebrug
hooguit drie procent; geen
percentage dat 't
rechtvaardigt om er tonnen
gelds aan te besteden, als
elders in Leiden veel
dringender zaken niet
gerealiseerd kunnen worden
wegens geldgebrek. Een
voorbeeld is de door de
bewoners zozeer bepleite
tunneltjes op de Willem de
Zwijgerlaan".
En de raadsleden maar weer
nerveus op hun zetels
draaien, bij zoveel geweld.
En George, op zijn beurt,
maar weer de verongelijkte
Gussenhovens brug des aanstoots, tegenover de Lakenhal, tussen Oude Singel en
Oude Vest: lelijk, leeg en gewoon verlaten.... Waarachtig: eigenlijk is het geen ge
zicht Op de achtergrond de veel meer functionele Marebrug.
spelen: „Maar goed, mijn
argumenten zullen wel weer
voor kennisgeving worden
aangenomen. Wat dit betreft
zit ik in hetzelfde schuitje
als Rijksmonumentenzorg,
adviesraad voor de
binnenstad, stichting Leidse
binnenstad, het Leids City
Centrum, de Kamer van
Koophandel etcetera.
Allemaal organisaties die er
niets van begrijpen wat er
goed is voor Leiden,
tenminste zo is uit uw
gedragingen af te leiden".
Opnieuw geeft Gus de raad
de bekende woorden in de
mond: „Waarom blijf ie dan
schrijven, vraagt u zich af
Dat is een beproefde
georgiaanse inleiding voor
nog meer zout in de
binnenstadspap. Ofschoon de
raad zich dat al jaren
afvraagt, heeft de vulkaan
steeds zijn antwoord klaar:
„Welnu, ik blijf hopen dat
eens het gezond zakelijk
economisch denken gaat
prevaleren en de hobby's
van enkele tientallen plaats
gaat maken voor de
gerechtvaardigde wensen
van duizenden. Of heeft u
soms niet de reactie van de
vakbonden gelezen op uw
verkeersbeleid in relatie tot
de werkgelegenheid Ach,
de brief van drie bewoners
voor paaltjes in hun straat
zal wel weer voorrang
krijgen in antwoord op en in
uitvoering van hun wensen.
Misschien ga ik er ook nog
eens toe over om een
dergelijk verzoek te doen, al
was het alleen maar om ook
eens een positief resultaat te
behalen
Een gewone sterveling had
de moed allang opgegeven.
Maar George, die 3 jaren
binnenstedelijk staat te
koken, is in mijn ogen
helemaal geen gewone
sterveling meer. Hij is
inderdaad de berg Gus, die
blijft werken en op gezette
tijden uitbarst. Dan baant
zijn lava zich vernietigend
en verschroeiend een weg
naar de raad, geen hobby
tuintje sparend. En als de
hemel boven de Leidse city
weer opgeklaard en blauw is
en de gifdampen zijn
opgelost, doet zich de schijn
van rust voor. Maar de raad
hoede zich voor inslapen,
voor te veel argeloosheid; de
berg Gus slaapt immers
nooit en zijn toorn ligt op de
loer. George is waakzaam en
hij heeft zijn fiolen gereed,
als wapenen der
gerechtigheid. Als Leids
raadslid zou ik mijn voeten
geschoeid houden, de
reisstaf in de hand, haastig
etend en bereid de woestijn
in te trekken. Ik heb hier
een krabbeltje bij de hand,
geschreven door George, als
kanttekening op een missive
bij het trefwoord
„beschuitbrug": „stelletje
Dwazen Dat staat er.
Heel gewoon. Mocht de raad
George W. M. niet als
voorbeeld willen nemen
voor het profiel van de
nieuwe burgemeester, ik wil
hem wel vandaag, zittend
vóór m'n beeldscherm,
uitroepen tot de ayatollah
van de City van Leiden.
Ayatollah en berg tevens.
George W. M. Gus heeft het
wel verdiend.
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
De bom explodeert. Met paal.
De explosie....en de paal is weg.
Al is het bestaan van cU
vliegtuigbom die
Alphen aan den Rijn en
veel mensen daarbuiten
(via kranteverhalen) eer
paar dagen in de ban
heeft gehouden met
een sisser geëindigd,
toch heeft het bom-
avontuur een aantal
vragen opgeroepen die
nu bevredigend
beantwoord kunnen
worden. Het heeft alles
met foto's te maken.
Foto's van „rond de
bom". Daar is namelijk
iets mee aan de hand.
Verschillende
fotografen schoten hun
plaatjes toen de bom
woensdagmiddag met
een plof en witte rook
onschadelijk werd
gemaakt. Maar leg nou
eens een paar kranten
met die foto's naast
elkaar, dan blijkt
opeens, dat er twee
„versies" zijn. In onze
krant hadden we op de
foto een onbelemmerd
uitzicht op de
vulkaanachtige hoop
aarde waaronder de
bom aan het kortste
eind trok. In een andere
krant zagen we een
kiek, vanaf precies
dezelfde plek genomen,
en daar stond zomaar
een lantaarnpaal in de
weg. In de Alphense
realiteit staat ter plekke
inderdaad een
lantaarnpaal. Vraag is
dus: waar, te drommel,
is die paal gebleven.
In de sportfotojournalistiek
wordt meer met dat bijltje
gehakt. Sportfotografen
staan voor niets. Ze gaan
vliegensvlug te werk als er
voor het doel een goalrijpe
kans is ontstaan. Maar niet
zelden gebeurt het, dat er
wel een stel balletdansende
voetballers op de prent staat,
terwijl de bal gewoon zoek
is. Wat doen die knapen dan
Wel, ze knippen ergens
een voetbal uit een plaatje
met bal en plakken die op
de balloze foto. De zaak is
dan gered. Goochem en ad
rem. Echter, de heren
beschikken over nog andere
mogelijkheden. Ze kunnen
met het grootste gemak iets
weghalen dat er wel degelijk
is. Retoucheren, heet dat.
Nou, dat is ook met die
lantaarnpaal bij de bom
gebeurd. Maar gek blijft het.
Over gek gesproken. Er was
een landelijk ochtendblad,
veel gelezen, gewaardeerd
en verguisd, dat met een
verhaaltje en twee foto's
probeerde duidelijk te
maken, dat Alphen van de
bom af was. Wat het
evenwel met de verklaring
van de foto's uithaalde.
grensde aan het
ongelooflijke. Eén foto laat
de ontploffing (met
lantaarnpaal overigens) zien
en de tweede toont het
behoedzame viertal van de
opruimingsdienst. Het
bijschrift deed de deur dicht
en zal ongetwijfeld tal van
rubrieken over rariteiten
halen. Onder de lezende
bevolking moet een
daverend gelach zijn
opgegaan, want wat
probeerde het blad ons te
laten geloven „Vlak na de
ontploffing werd de bom per
brancard door leden van de
opruimingsdienst
verwijderd". Op die redactie
zullen harde woorden
gevallen zijn. Reken maar
van yes. Wat je in de
verslaggeverij allemaal niet
met een bijna 40 jaar oude
bom kunt uithalen. Maar
hem eerst laten ontploffen
in duizend splinters en
daarna het ding helemaal
intact een soort militaire
begrafenis geven, nee, dat
gaat net even te ver.
a
j
J3IDEN Vrijwilligers-
behoeft ondersteuning,
-gaande van die stelling
rganiseert de Leidse Vrij-
,a rillerscentrale als eerste in
lederland cursussen die het
„i rijwilligerswerk moeten
jjj chragen. Bijeenkomsten be-
m oeld om de vrijwilligers
r^eer bewust van zichzelf te
a aten worden. Vaak blijkt
et werk van een vrijwilli-
10 er niet serieus genomen te
torden of wordt het onder
gewaardeerd. Soms blijkt de
vrijwilliger ook niet te we
ten waarom hij of zij zich
nu precies tot dit werk voelt
'aangetrokken. Ook bestaat
er vaak onzekerheid bij de
vrijwilligers over de kwali
teit van hun werkzaamhe
den. Schouderklopjes zijn er
doorgaans wel volop, maar
over een werkelijke inhou
delijke waardering wordt
zelden gerept. Om over dit
soort zaken een duidelijker
Gesprekstraining bij de Vrijwilligerscentrale.
EIDEN Overleden: W M. Plomp,
J. Heus. man; J. E. Soetekauw.
J. Morel, geh. gew. met H. Mak-
J. R. Baart, man; J. J. Jansen,
G. M. Meijvogel, echtg. van A.
urieux; D. Bauer, man; A. V. J. van
i lotman, geh. gew. met D. F. Labrijn,
L. A. van Ooornewaard, geh. gew.
C. A. Evers; J. "t Hart. echtg. van
van der Plas; E. H. Hemerik geh.
met J. Hoogervorst; W. Laman,
>n; J. Starre, man; M. W. de Ko-
HJ. geh. gew. met M. L. C. de Geus;
J- L. Bousie. man; S. Beijer, zoon;
H. van Es, vrouw; T. D. Ciggaar,
ld 'an; H. j. E. Pontzen. man.
in: Rudolf Petrus z.v. W. de
5[|g en J. G. van der Salm; Michael
wannes z.v. J. Klok en E. P W. M.
Jyo der Drift; Johannes Willem z.v. J.
van Bruchem en J. W. Keizer; Pe-
Jane d.v H. van der Reijden en J.
van Roon; Naomi d.v. M. F. A. Hol
ander en O. M. Lammertink; Hendrik
Blok en H. T. Aarns; Martinus Nico-
laas Gerardus z.v. A. P. van Swieten
en A W. M M. Witteman; Roelof
Harm z.v. H. Wiegman en E. M. Roo-
senschoon; Liesbeth d.v. A. W. J. de
Bruijn en S. W. Wesselink; Mandy
d.v. H. Brouwer en L. G. Nagtegaal;
Ramon Patrick z.v. W. G. Ong-Alok
en M. de Haan; Evelien Elizabeth d.v.
A. J. van Kapel en J. C. van Werkho
ven; Theodoor Johannes Matthijs z.v.
H. J. Overdijk en W. de Raadt; Joost
Adrianus z.v. O. J. Terrol en N. Duijn-
dam; Tingue Elisabeth d.v. J. C. N.
van Dlest en J. M. M. Duindam; Mag-
dalena Fransiska Margreta d.v. C. H
Mens en E. Siera; Debby d.v. J. W. J.
van der Poel en M. H. Vonk; Steven
Hendrik z.v. L. Stouten en R. Moeni-
lall; Marrigje Corretje d.v. P, de Jong
en D. I. Koet; Robert Jan z.v. R. van
Dam en A. G. de Graaf; Marcus Jo
hannes z.v. P. J. van der Lans en M.
J. Warmerdam; Wolter z.v. L. Wagter
en G. van den Oever; Michiel David
Wilhelm z.v. D. van Oudheusden en
H. Menkveld.
beeld te krijgen houdt de
Vrijwilligerscentrale aan de
Langegracht 246a de cursus
sen voor allen die zich met
onbetaald werk bezig hou
den.
Onder vrijwilligerswerk wordt
werk verstaan waarvoor geen
financiële tegemoetkoming
wordt gegeven. Iemand die
zich opgeeft als vrijwilliger
doet dat meestal om andere
mensen behulpzaan te kunnen
zijn. Dit kan zijn in het bejaar-
denwerk, op scholen, in een
ziekenhuis of club- of buurt
huis en bij andere instellingen
met doorgaans een sociaal
doel. Op activiteiten in deze
sektor van de welzijnszorg
wordt over het algemeen door
de overheid veel bezuinigd. De
hulp van onbezoldigde vrijwil
ligers is noodzakelijk om dit
werk toch te kunnen verrich
ten. Naarmate er meer wordt
bezuinigd zijn meer 'kosteloze'
krachten nodig. Een tendens
die door de vakbeweging als
verwerpelijk wordt be
schouwd. Vanuit de vakbewe
ging, maar ook door sommige
politieke partijen, wordt ervan
uitgegaan dat voor elke vorm
van arbeid betaald moet wor
den. Een mening die ook door
de Vrijwilligerscentrale Lei
den wordt onderschreven.
Maar voorlopig is de steun van
vrijwilligers onontbeerlijk. Bij
de centrale is men daarbij te
vens van mening dat het werk
op basis van vrijwilligheid
misschien wel beter is dan het
werk van hen die met het sa
laris in het achterhoofd de
werkzaamheden verrichten.
Toch blijkt het vrijwilligers
werk nog vaak in een verdom
hoekje te zitten en dat bezorgt
de werkers soms frustaties.
Om nu wat meer voor zichzelf
op te komen en ook om be
paalde vaardigheden, als goed
luisteren en spreken, je nnu-
ding en het op een rijtje zetten
van bepaalde zaken, te leren
heeft de Vrijwilligerscentrale
de cursussen op touw gezet.
Vorig jaar hield de Vrijwilli
gerscentrale al soortgelijke
cursussen. De belangstelling
was dermate groot, dat voor.
dit jaar de titels 'Opkomen
voor jezelf als vrijwilliger', 'De
themagroep' en 'Begeleiden
van groepen' worden geïntro
duceerd. De 'oude' Oriënte
ringscursus op de woensdag
avond en de cursus Hulpverle
nen op de donderdagavond
worden ook dit jaar voortge
zet. De cursus 'Opkomen voor
je zelf' is een soort assertivi-
teitstraining en leert de vrij
williger beter voor zichzelf op
te komen. Deze cursus heeft 16
bijeenkomsten, kost 15 gulden
en zal op de vrijdagavond
plaatsvinden. De 'Thema-
groep' is voor hen die over de
problemen van het vrijwilli
gerswerk, zoals bijvoorbeeld
de rechtspostie, onkostenver
goeding, relatie beroepskrach-
ten-vrijwilligers enz. willen
praten. Deze cursus telt 10 bij
eenkomsten op de woensdag
avond en kost 7,50 gulden. Het
'Begeleiden van groepen' is be
stemd voor mensen die binnen
hun vrijwilligerswerk groepen
moeten begeleiden en daarin
graag wat nieuwe vaardighe
den willen leren. Deze cursus
telt 15 bijeenkomsten, kost
13,50 gulden en wordt op de
maandagavond gehouden.
Half februari wordt met de
cursussen gestart. Wie belang
stelling heeft kan zich opge
ven bij de Vrijwilligerscentra
le aan de Langegracht 246a in
Leiden, tel. 071-149064.
LEIDEN Na een intensieve
voorbereidingsperiode kwam
de Spelgroep met een eigen
bewerking van het stuk „Vic
tor, of de kinderen aan de
macht" naar het LAK. Zoals
de titel al aanduidt, gaat het
stuk over de confrontatie tus
sen degenen die in het dage
lijks leven de macht in handen
hebben, de volwassenen, en de
kinderen. De schrijver Vitrac
en met hem de Spelgroep ziet
een duidelijke tegenstelling
tussen deze twee groepen, de
kindern zijn nog zuiver, liegen
niet maar komen uit voor alles
wat hun op het hart ligt. De
volwassenen daarentegen bou
wen zich een schijnwereld
waarin niets echt is en waarin
niet de waarheid maar de
schijn tot hoogste goed verhe
ven is.
Het negenjarige jongetje Vic
tor is degene die deze tegen
stelling naar voren haalt; hij
bezit nog de zuiverheid van
het kind, maar ook de wijsheid
van een oude man. Hierdoor is
hij in staat om door uiterlijk
heden heen te kijken en om ze
onder woorden te brengen.
Wanneer Victor tien wordt,
zal hij volwassen zijn, spiegelt
het dienstmeisje hem voor.
Victor weigert zich over te ge
ven aan de hypocrisie die het
volwassen zijn inhoudt, en
verkiest te sterven.
De Spelgroep heeft veel zorg
besteed aan de uitwerking van
het stuk zowel in het spel als
in de aankleding en het decor.
De zwart-wit stellingname
(waarheid-leugen) kwam terug
in het strakke decor, dat ook
geheel zwart en wit was. Veel
aandacht was ook besteed aan
de spelregie, en de acteurs
speelden allen zeer zorgvuldig
hun rollen. Juist door deze
zorvuldigheid sloop echter een
element van traagheid in het
spel. Ook waren de spelers nog
niet in staat om op momenten
van emotie, de emotie er ook
helemaal uit te gooien. Beide
factoren zorgden voor verlies
van spanning. De spelers zijn
wel zover dat ze zich wat
ruimte in het spel kunnen
gunnen, om daarmee wat
meer vaart en schwung in het
stuk te brengen. De rol van de
mysterieuze, windenlatende
vrouw die halverwege het
stuk uit de lucht komt vallen,
had tevens wat meer verdui
delijkt kunnen worden. Het
eind van het stuk suggereert
dat zij de dood is, maar voor
heen is haar functie zeer vaag
gebleven.
„Victor" is een stuk met een
interessante thematiek en
vormgeving. De voorstelling
van de Spelgroep was aardig,
en draagt de kiemen in zich
om uitstekend te worden.
Jacqueline Mahieu
LEIDEN Het team van
het Leidse Vrouwen Op
vangcentrum heeft de ge
meente Leiden verzocht een
paar woningen beschikbaar
te stellen voor vrouwen die
om de een of andere manier
in het centrum terecht zijn
gekomen. Maar al te vaak
verblijven vrouwen te lang
in het Opvangcentrum om
dat er voor hun geen woon
ruimte beschikbaar is.
Het centrum is opgezet voor
dq opvang van vrouwen (en
eventueel hun kinderen) die
in ernstige relatieproblemen
met hun partner verkeren.
Omdat het in Leiden erg
moeilijk is om aan huisvesting
te komen, blijven vrouwen
langer in het centrum wonen
dan nodig is. Velen van hen
besluiten namelijk niet meer
terug te gaan naar hun part
ner.
Hierdoor houden deze vrou
wen plaatsen bezet voor ande
re vrouwen, waardoor er min
der doorstroming plaatsvind
en er daardoor minder vrou
wen kunnen worden gehol
pen. Het Leidse Vrouwen Op
vangcentrum stelt de gemeen
te voor eenzelfde afspraak me
hem te maken, als het ge
meentelijk bureau huisvesting
heeft met de Cortona-stich
ting. In een nader gesprek wil
het team van het Opvangcen
trum nader uiteenzetten om
welke vrouwen het gaat en
hoeveel woningen per jaar er
beschikbaar zouden moeten
worden gesteld.
