Dr.van der Heijden: Bij de eerste oproep ga ik terug naar Cambodja L uidruch tige pro testen Franse motorrijders Chip maait banen weg MEDISCHE HULP IN EEN TOTAAL VERSCHEURD LAND .ommissie Voorstandster lasma- onden /ïetnamezen voor pleiding naar (ederland vlsberletit ER INNENLAND LEIDSE COURANT VRIJDAG 28 DECEMBER 1979 PAGINA (Van t i onzer verslaggevers) WINSCHOTEN „Ik was graag nog wat langer gebleven. Je bent idaar met een stuk werk begonnen en ik had het graag verder uit wil- [en bouwen". Dr. Wim van der Heijden uit Winschoten, kwam deze week terug uit Thailand. Hij erkte als arts in het Rode Kruis- ldhospitaal bij het vluchtelin- ikamp Sakheo aan de grens met Tand. Op 26 oktober vertrok ij als eerste en enige Nederlandse •ts. Hij kwam in een gebied te- ht waar alleen een hospitaaltje •nder personeel en apparatuur nd en waar vele duizenden ge luchte Cambodjanen zich in pjes van enkele honderden op- ielden. Vrijwel iedere vluchteling as ziek. Nu, twee maanden later, t er een redelijk goed geoutil leerd hospitaal in Sakheo, waar :n team verpleegsters samen met :n aantal doktoren, de zaak runt. [n het kamp is verder een aantal •liklinieken ingericht. ikheo herbergt 150.000 Cambodjaanse •luchtelingen. Kort na aankomst in Bang- ;ok dirigeerde men Van der Heijden, die itgezonden was door het Nederlandse Dde Kruis, naar het Cambodjaanse grens- ibied. Bij de plaats Aranyaprathet begon ij zijn werk: „In het gebied werkten op lat moment een Zwitserse arts en twee 'erpleegkundigen. Voordat ik naar dit ge- lied vertrok, was ik slechts even in Sak- Ik moest daar vandaan omdat men bij ranyaprathet een grote vluchtelingen - room van wel 200.000 verwachtte. Die itroom kwam inderdaad. De volgende mor- jen bleken er echter maar 60.000 te zijn ge lleven. De rest was de grens, terug naar lambodja, weer overgetrokken om daar 'erder te vechten". et werk van Van der Heijden bestond in die eerste periode uit het maken van toch ten door de bossen van het grensgebied, op ne{ zoek naar vluchtelingen. Die vond hij. In groepjes van 200 zaten de Khmers, zowel vrouwen, kinderen als soldaten bijeen. Ter >laatse werd eerste hulp verleend, waarna Ie ernstige gevallen naar het hospitaal verden vervoerd. De gezonde mensen gin- feen naar het vluchtelingenkamp: „De meeste van hen hadden dysentrie of mala ria. Bijna iedereen had bloedarmoede"..Op- 'OfaHend voor ^an ^er He'j^en was 6e" Sinds de hulp van het Internationale Rode Kruis en de Verenigde Naties op gang is gekomen verloopt de hulpverlening in Thailand goed. De verpleegkundigen en artsen worden door de leiding in Bangkok naar die plaatsen gedirigeerd waar de hulp het meeste nodig is. In het grensgebied werken nu zestig teams van het Rode Kruis. Dat zullen er straks 120 worden. Naast het Rode Kruis werken er ook ande re organisaties in Thailand. De meeste van hen laten hun hulpverlening via de kana len van het Rode Kruis lopen. Dr. Van der Heijden vindt dat de organisaties, die niet werken via de kanalen van het Rode Kruis, fout handelen. „Ik kan mij voorstellen dat iedereen wil helpen. Maar laat de organisa ties dan eerst contact opnemen met het Rode Kruis in Den Haag en informeren welke hulp nodig is. Neem bijvoorbeeld de Evangelische Omroep. Die zond zomaar een medisch team naar Thailand. En er zijn plannen voor een tweede team. Het klinkt misschien raar, maar voor die mensen is geen werk. Er is misschien wel werk maar dan vaak niet op de plaatsen waar men „binnenvalt". Dat E.O.-team is ook in ons kamp geweest. Het is teruggestuurd. Bo vendien bleek bij controle dat een aantal leden van dat team geen diploma's bezat. Daarom worden nu alle papieren van team leden gecontroleerd. Het beste is dat orga nisaties, die hulp willen verlenen contact opnemen met het Rode Kruis". Onbewogen zondheid van de mannen: „Die mannen waren in de meeste gevallen soldaat en dat is een functie waar de Khmers nogal tegen aan kijken. Het beste voedsel, hoe weinig men daar ook van had, was dan ook voor hen". Bouwen Na een week in Aranyaprathet te hebben gewerkt keerde Van der Heijden terug naar Sakheo. Daar was toen een Neder lands medisch team aangekomen. Het hos pitaal kon in gebruik worden genomen. Het instrumentarium moest echter nog gekocht worden. Dit gebeurde in Bangkok met geld van de Verenigde Naties. Ook de Israëli sche vredesapostel Abie Nathan bood zijn diensten aan. Van der Heijden: „Hij kwam een keer vragen wat we nog nodig hadden. We hadden toen nog geen narcose-appa- raat, maar de volgende dag was het er, dankzij de activiteit van Mathan". Naast de opvang van de patiënten ging men aan het bouwen. Het hospitaal was zeer provisorisch opgetrokken en was niet bere kend op de grote toevloed. Verschillende ruimtes werden opnieuw gebouwd. Mo menteel wordt er gewerkt aan twee nieuwe operatiekamers. De activiteiten van het team hebben hun vruchten al afgeworpen. Van der Heijden: „Als ik terug kijk verbaas ik mij over de hoeveelheid werk, die wij verzet hebben. Naast het gewone medische werk zijn er ook statistieken bij gehouden. Die kunnen in een volgende, vergelijkbare situatie, weer goede diensten bewijzen. De onderkomens van de patiënten, momenteel zo'n 2.000, zijn een stuk verbeterd. En het allerbelangrijkste is dat de sterfte behoor lijk is teruggelopen. In de beginperiode stierven zestig mensen per dag. Nu zijn dat nog .slechts" drie. Wim van der Heijden is terug. Het vluchte lingenprobleem is er nog. Een spoedige op lossing ligt niet in het verschiet. De Win- schoter arts blijft er uiterlijk onbewogen onder. Hij verleent hulp aan zieken en ge wonden. Een kind werd bijna dood aan de kant van de weg gevonden. Van der Heij den en zijn assistenten legden het onder een boom en plaatsten een infuus. Zonder veel hoop op overleving trokken ze verder, op weg naar andere gewonden, geen tijd hebbend het kind naar het hospitaal te ver voeren. Op de terugweg bleek het kind nog te leven. Of een jongen met een stijve pols. Door een geweerkogel was het gewricht ge broken en verkeerd weer aangegroeid. Een operatie had tot gevolg dat het kind nu weer met het handje kan zwaaien. De toe komst zal echter nieuwe gewonden bren gen. De Cambodjaanse machthebbers berei den een aanval op de rebellerende Rode Khmers voor. Het Internationale Rode Kruis heeft al een plan in de la liggen om 24 uur achtereen chirurgische hulp te kun nen verlenen in het Thaise grensgebied. „Als ik een oproep krijg, ga ik weer terug", zegt Van der Heijden. BRITS ONDERZOEKBUREAU BEVESTIGT: DEN HAAG (ANP) De micrc^Iectronica (chips) kan leiden tot de opheffing van een groot aantal banen in de industrie. Dit is een van de conclusies waartoe een Brits onderzoekbureau komt op grond van naspeu ringen naar de gevolgen van de chips voor de werkgele genheid. Dit in opdracht van het Nederlandse ministerie van sociale zaken. Het bureau, Metra Consulting, verwacht dat de micro-electro- nica op een veel breder terrein zal worden toegepast dan thans het geval is. Met name zullen de chips ook een toepas sing krijgen bij de produktie van kleine series, een produk- tievorm waarop het grootste deel van de industrie gericht is. Dit zal een aanzienlijk ver lies aan werkgelegenheid kun nen veroorzaken. Met name zal de vraag naar geschoold en half-geschoold produktie-per- soneel afnemen, zo voorspelt het onderzoekbureau. Daar naast is het waarschijnlijk dat een algemene verlaging zal gaan optreden van de vereiste geschooldheidsgraad van pro- duktie-personeel. De behoefte aan professioneel en technisch personeel (ingenieurs, pro grammeurs, onderhoudtechni- ci), zal daarentegen stijgen. Ook de automatisering van het kantoorwerk zal verlies aan werkgelegenheid kunnen ver oorzaken. Een aantal op chips gebaseerde ontwikkelingen lijkt een aanmerkelijke stij ging in de produktiviteit van kantoorwerk te zullen opleve ren: automatische tekstver werking op de korte termijn, electronische postbehandeling op de middellamge termijn en het reageren op gesproken taal door de computer, op lange termijn. Siemens verwacht dat een kwart van de kantoor functies automatiseerbaar is. Tussen nu en over vijf jaar moet dan ook worden reke ning gehouden met het verlies van een groot aantal arbeids plaatsen voor typistes en ad ministratieve krachten. Het Britse onderzoekbureau verwacht dat de vraag naar computerspecialisten zal blij ven toenemen. Vooral bij de producenten van soft-ware; in mindere mate bij de gebrui kers. HAAG NP) Het is ens de daar- ingestelde nmissie ver- twoord om )r te gaan met Rode Kruis- inden voor verkrijgen t bloedplas- Onder voor- j sjterschap van ,01-premier P. de Jong heeft deze commissie onderzocht, of de camapagne nog steeds zinvol is. Dit gebeurde na dat er uitlatin gen waren ge daan, dat het groepsgewijs af nemen van bloed op plasma-avon den onverant woord zou zijn. De directeur van de bloedbank in de noordelijke provin cies dr. C. Smit-Si- binga had enige maanden geleden onder meer gezegd, dat op dergelijke avonden ondeug delijk materiaal bij het opvangen, het bewaren en het transporteren van het bloed werd ge bruikt. Hij beschul digde het Rode Kruis er zelfs van „een handeltje te drijven met bloed". Het rapport van de commissie-De Jong handelt alleèn over de plasma-avon den. Over de ande re punten van de beschuldigingen, die dokter Smit-Si- binga in dit kader heeft uitgesproken, zal de commissie een tweede rapport uitbrengen. '«STERDAM (ANP) Het Medisch Comité Ne- rland-Vietnam (MCNV) wil in Nederland Vietna- ezen laten opleiden ter bediening van de medische paratuur die het comité naar Vietnam stuurt De eiding zou moeten worden gegeven door de fa nbeken die de apparaten leveren. MCNV-delegatie onder leiding van de Amsterdamse gleraar in de huisartsengeneeskunde prof. Ben Polak ft dit aan de Vietnamese autoriteiten aangeboden tijdens bezoek van ruim veertien dagen aan het land. Het aan was in Vietnam goed ontvangen, aldus de delegatie. Hoe- Vietnamezen naar Nederland zouden moeten komen, is niet duidelijk. Evenmin is er contact geweest met de be ken fabrieken. Technisch onderricht aan Vietnamezen t noodzakelijk geacht omdat dit land, net als vrijwel alle ikkelingslanden, worstelt met een tekort aan kennis om technische apparatuur om te gaan. comité beschikte dit jaat over tien miljoen gulden voor verlening aan Vietnam. Zeven miljoen was afkomstig de Nederlandse regering in het kader van de ontwikke- shulp en drie miljoen van donateurs. (Van onze correspondent) PARIJS Sedert vier maanden gaat er nauwelijks een week voorbij zonder massademonstraties van „motards" (motorrijders) in Frankrijk. In Parijs hebben zij enkele keren in uitgebrei de gedeelten van de stad het verkeer totaal vastgezet door met duizenden motoren langzaam te defileren. Zij hebben de autoweg Parijs- -Brussel op een zondaga vond (als het verkeer bijzon der druk is) dermate ver traagd dat er opstoppingen van veertig kilometer voor kwamen. Maar zij hadden ook de tol-cabines „geneutra liseerd" en alle autmobilis- ten konden doorrijden zon der de autowegtolgelden te betalen. Niettemin hadden zij inzamelingen onder de autmóbilisten gehouden en het geld werd later, onder het oog van de pers, ter hand gesteld van organisaties voor ouden van dagen en in validen. Met duizenden komen zij voor de grote demonstraties uit de provincies naar Parijs, maar ook elders worden betogingen georganiseerd: in Nancy, Le Havre, Bordeaux, Lyon, Tou louse, Rouen. De politie is (met name in Nancy) opgetreden, maar haar beschadiging van een met de hand beschilderd benzinereservoir van een Ka- wasaki-750 heeft een dermate algemene verontwaardiging ontketend, dat de ordedienst zich sedertdien uiterst terug houdend en discreet heeft ge toond. De massabetogingen zijn a-po litiek en de „motards" mani festeren uitsluitend „voor de motor". Want de motor wordt bedreigd. Eind van de zomer werd het onzalige initiatief ge nomen ook de motoren te be lasten door een „vignette" ver plichtend te stellen voor de zware modellen met een grote re cilinderinhoud dan 750 cc. „La Vignette" is het etiket dat automobilisten telkenjare op hun voorruit moeten plakken ten bewijze ervan dat zij aan de belasting voldaan hebben. Aanvankelijk was deze (bijna dertig jaar geleden) ingevoerd om de ouden van dagen te hulp te komen. Met grote hardnekkigheid is altijd be weerd dat de ouden van dagen daarvan nimmer een centime gezien hebben, en dat de op brengst daarvan rechtstreeks in de staatskas belandt. De be wering is nimmer officieel te gengesproken; nadat „la vig nette" de eerste jaren met het fraaie opschrift „solidariteits fonds bejaarden" versierd was, is dat al lang niet meer te zien. En nu zouden dan ook de be rijders van de zwaarste moto ren een „vignette" moeten ko pen, en volgend jaar zouden zelfs de minder zware typen daartoe verplicht worden. Een en ander heeft de wilde woede van de motorrijders ontketend. Zij hebben bij gele genheid van deze demonstra ties al hun grieven naar voren gebracht en luchten deze op luidruchtige wijze: verzet te gen een speciaal soort rijbewijs voor de zwaardere modellen; verzet tegen het feit dat de valhelm apart gekocht moet worden, terwijl veiligheidsgor dels in auto's in de koopprijs inbegrepen zijn; verzet tegen de abnormaal hoge prijzen voor onderdelen en reparatie; verzet tegen de „mafia" van importeurs, dealers en hande laren „die miljarden aan ons verdienen"; verzet tegen de abnormaal hoge belastingtarie ven en de 33 btw. Kortom: de „motards" hebben een soort oorlog ontketend tegen allen die onredelijk veel geld ver dienen door het feit dat de motor voor tal van jongeren een noodzakelijkheid is gewor den. En sedert enkele weken zijn daar nieuwe protesten bijgeko men: tegen de uitgever van het voornaamste tijdschrift over motorsport („Moto-re vue") die ook de jaarlijkse mo torraces van Le Bol d'Or orga niseert en daar schandelijk veel geld aan zou verdienen. Tegen de radio- en tv-ster Yves Mourousi, die zich heeft willen opwerpen als leider en verdediger van de „motards" maar volgens hen alleen maar aan zijn eigen centen en glorie denkt. En tegen de minister voor Sport- en Jeugdzaken. En tegen de watergleuven die op de autowegen worden aange bracht om „aquaplaning" te gen te gaan en die levensge vaarlijk voor de motorrijders zijn. Tegen de vangrails en te gen de gladde zebra-paden. En uiteraard tegen de minister voor Sport- en Jeugdzaken. Motorraces Niettemin hadden de „mo tards" van het Parijse bekken al vóór de tegenwoordige pro- testgolf iets bereikt. Tot voor enige tijd namen zij elke vrij dag- en zaterdagavond de hal- lenstad van Rungis, ten zuid oosten van Parijs, in bezit om er tijdens de twee dagen waar op het centrum dat Parijs van levensmiddelen voorziet, ver laten is, nachtelijke races te organiseren. Omdat Rungis vanzelfsprekend niet aange legd en berekend was voor motorraces zijn er tal van ern stige ongelukken voorgeko men: 21 doden, waarbij dege nen die later aan hun verwon dingen bezweken zijn, niet meegerekend zijn. De „slacht offers van Rungis" zijn de martelaren van de „motards": in hun naam worden tal van grote protestacties georgani seerd. Intussen heeft de overheid in Tremblay-les-Gonesse nabij Parijs een groot circuit voor de „motards" aangelegd. Maar ook daar hebben de motorrij ders een grote slag moeten le veren (en winnen) om de za kenlieden, om Mourousi, om de uitgever van „Moto-revue" die de exploitatie ter hand hadden willen nemen, te we ren. Zij hebben een soort zelf- -exploitatie op touw gezet: „Bij ons kosten de warme worstjes geen 10 franc en een blikje bier geen 15". Maar alles is nog niet in kannen en kruiken en er moet nog beslist worden over de juiste wijze van ge bruik maken van het nieuwe circuit en over het gunnen van de diverse commerciële rech- De UNM (Union Nationale des Motocyclistes, de Nationale Unie van Motorrijders) dekt het overgrote merendeel van de „motards" en heeft in haar strijd en de daarmee gepaard gaande grote betogingen on danks alles een politieke kleur gekregen. Passief, om zo te zeggen. Zij ijvert geenszins vóór zekere partijen, maar stelt die aan de kaak die in de Nationale Vergadering vóór het speciale rijbewijs en „la vignette" voor de motoren ge stemd hebben. Parkeermeters Sedert de automobilisten in heel het land min of meer in opstand gekomen zijn tegen de verplichting om binnen de be bouwde kom met dimlichten te rijden (in plaats van met stadslicht zoals tot dusver) hebben de motorrijders zich daarbij aangesloten. En om bij de automobilisten, waar zij niet altijd bemind zijn, sympa thie te verwerven, zijn zij ook een actie tegen parkeermeters begonnen, hoewel deze niet al te overtuigend lijkt.... Uiteraard bestaan er in de we reld van de motorrijders di verse kasten. Tijdens de grote protestdemonstraties dulden de „zwaren" weliswaar dat honderden „wurmen" (125 cc of nog kleiner) en zelfs brom mers in de stoet meerijden, maar de Honda-riiders kijken neer op de „Kawa s" en dezen minachten de „Yarns", die ze als motoren voor meisjes of verwijfde knaapjes aanzien. BMW heeft een solide reputa tie, maar men behoort op zijn hoede te zijn: het is vaak de motor van fabrieksdirecteu ren. De Tsjechische MZ wordt met totale verachting bejegend en de Harley's en de „chop pers" worden niet au serieux genomen. Onlangs hebben zij (er waren meerdere duizenden motoren en het lawaai en de gassen wa ren „apocalyptisch") tussen Place de la Concorde en de Eiffeltoren en voor de Assem- blée Nationale een manifesta tie gehouden. Aan een van de bodes van de Assemblée heb ben zij een petitie overhandigd en daarna zijn zij rond het Pa leis van het Elysée „decibels gaan loslaten". En luidkeels eisten zij de vorming van prijs- beheersingsbrigades voor alles wat de motoren betreft en het organiseren van een totale boycot tegen al degenen die de „motards" uitzuigen. En tussen Parijs, Toulouse en Lyon zijn nieuwe massabetogingen ge houden en de driehoek die door genoemde steden ge vormd wordt, heet nu de „driehoek van de woede van de motards". voor sportvlesero In hol binnenwater MSSFf^SSmS SSqaaiTVAM HCT"?AAÓZÖCN vocMTnoóTvmTtT HET BtHj) VMM VANQSTtH ONVERANDERD MATK) TOT SLECHT IN WECtFIfJ 0610*0 TOT EN MET 1 JANUARI 1M0 anp

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1979 | | pagina 11