Nieuwe galerie Rita Meijer brengt Japanse prentkunst Twee Ne der!an dse filmsin première DEZE WEEK IN DE BIOSCOPEN Woody Allen kan het niet laten Formatie Joop Scholten in Jazzcafé Voorschoten Reitman grossiertin studentengrappen En verder 220 Volt in Stompwijk 979 LEIDSE COURANT VRIJDAG 14 DECEMBER 1979 PAGINA 9 VOORSCHOTEN In het jazzcafé Voorschoten treedt zaterdag 15 december Joop Scholten met zijn vier- mans formatie op. Gitarist Joop Scholten werd vooral bekend door zijn optredens met zijn eigen trio en met de gitarist en mondharmo- nikaspeler Toots Thiele- mans. Het optreden vindt plaats in het Wapen van Voorschoten en begint om 21.00 uur. De toegangsprijs is 5 gulden. Joop Scholten wordt zater dagavond begeleid door vier nationaal en internationaal bekende musici. Bassist Hein van de Geijn won in 1977 de solistenprijs op het jazzcon- cour in Laren. Volgend jaar maakt hij met de Ameri kaanse saxofonist Mark Le wis een tournee door de Ver enigde Staten. Drummer John Engels werd bekend door zijn optredens met Louis van Dijk en met wereldbe roemdheden als Ben Webster en Johnny Griffin. De ove rige plaatsen in de band wor den gevuld door de twee sa xofonisten Albert Beltman en Leo van Oostrom. De eerste maakte bij de opening van het jazzcafé furore met zijn fantastische spel op fluit en tenorsax. Leo van Oostrom is leraar aan de conservatoria van Rotterdam en Den Haag. Vijf muzikanten dus die on getwijfeld voor een prima avond jazzmuziek zullen zor gen. Het volgende concert in het Voorschotens Jazzcafé vindt plaats op 12 januari. Op die avond treedt de negen mans formatie van Gijs Hen driks op. Regisseur Ivan Reitman van de film „Meatballs" was ook de co-producent van „The National Lam poon animal house" een show vol studentengrap pen, die tenslotte als een onafgebroken serie vaak nogal sick jokes zonder duidelijke verhaaldraad CAMERA Meatballs (a.l.) met Bill Murray en Chris Makepeace. Regie: Ivan Reitman. ook het filmdoek bereikte. In „Meatballs" schijnt hij aanvankelijk dezelfde kant op te gaan, wanneer een aantal nogal onhandi ge studenten als assistent- leider op een zomerkamp gaan werken. Kamp North Star is de voordelige maar daarom wel wat ongeorga niseerde concurrent van het in de buurt gelegen Kamp Mohawk, waar de rijkeluiszoontjes zitten. Voor zover er een climax in de film zit, is die te vinden aan het slot als het zich bui tengesloten voelende jongetje Rudy de marathon wint van een veel grotere tegenstander, en daarmee Kamp North- voor het eerst in dertien jaar' aan de overwinning helpt te-' gen het superieure Kamp- Mohawk. Ook de relatie van! kampleider Tripper (Bill! Marray) en het knulletje Rudy (Chris Makepeace) heeft iets menselijks, maar voor de rest is „Meatballs" weer de bekende verzame ling grappen rond de dikke jongen Fink (Keith Kneight), de onhandige knutselaar Hardware (Matt Cavenn) dei verlegen Spaz (Jack Blum), en de steeds in de open lucht ontwakende Morty (Harvey Atkin). Geen van deze figu ren komt goed uit de verf en hoe de allerkleinsten zich in het kamp moeten vermaken, blijft duister. Blijkbaar kijkt niemand naar ze om. In een nogal krampachtige poging om met karikaturale figuren anderhalf uur grap pig te blijven, slaagt Reitman er wel eens in om je te laten lachen, maar het is voor de duur van de film toch te wei nig om van een geslaagde ko medie te kunnen spreken. MILO Studio Manhattan (a.l.) met Woody Allen en Diane Keaton. Regie: Woody Allen. Allesdoener Woody Allen kan het niet laten. Na een maal de regie van een van zijn scenario's - „Play misty for me" - aan een ander te hebben overgelaten en zich met „Interiors" achter de ca mera te hebben teruggetrok ken, is Allen met „Manhat tan" weer overheersend overal aanwezig. Voor en achter de camera. Niet dat we daar rouwig om behoe ven te zijn, want „Manhat tan" zet de trend voort van „Annie Hall" met Allen als een cynische schrijver van televisiescripts, die met zijn ve&rtig jaar zich staande traent te houden in het nog al verknipte artiestenwe reldje van New York en met wederom Diane Keaton als tegenspeelster, die zijn toch al verwarde sexuele bestaan nog een paar onverwachte opdoffers geeft. Vergeleken bij Woody Al len's eerste films, die zoals „Take the money and run" en „Bananas" nog voor een groot deel op visuele grap pen steunden, is „Manhat tan" net als „Annie Hall" meer een intellectuele dia- loogkomedie en wie zou deze dialogen beter kunnen bren gen als de man die ze - voor zichzelf - verzon. Allen is in „Manhattan" de schrijver Isaac Davis, die nog hecht aan oude waar den, moeite doet om met de mode mee te gaan, maar ei genlijk als een verbijsterd jongetje rondloopt in een wereld vol snobs. Hij heeft een zeventienjarig meisje bij de hand, dat hij tevergeefs tracht uit te leggen dat hij eigenlijk te oud voor haar is. Hij raakt onder de invloed van de vriendin van zijn beste vriend, die naar hij meende een perfect huwe lijk had, en wordt tenslotte door diezelfde vriendin in de steek gelaten als zij tot de ontdekking komt dat haar oude liefde nog niet bekoeld is. Voeg daarbij het feit, dat zijn ex-vrouw - die hem voor een vriendin in de steek liet - een boek publi ceert over hun huwelijksle ven, dan kan iedereen zich voorstellen in wat voor sfeertje „Manhattan" zich af speelt. Naast de vaak schitterende dialoog, blijkt Woody Allen het observeren van menselij ke eigenaardigheden niet verleerd te hebben, zoals bij voorbeeld blijkt uit een klein, prachtig - zwijgend - scènetje, wanneer hij met vriendin, vriend en diens echtgenote een concert be zoekt. MILO LUXOR Als adelaars vielen ze aan (12) Ge allieerde commando's vallen een Duits kasteel bin nen om een Amerikaanse generaal te bevrijden. Met Richard Burton en Clint Eastwood, (reprise, tweede week) LIDO II Hair (12) Indrukwekkende verfil ming van de gelijknamige musical, die een tiental jaren geleden menigeen boeide, (vijfde week) LIDO III Die Ehe der Maria Braun (16) Intri gerende film van Fassbinder waarin Hannah Schy- gulla als Maria Braun het 'Wirtschaftswunder' van Duitsland cynisch symboliseert, (achtste week) REX Superpret in het liefdesbed(16) sexfilm. EUROCINEMA II (Alphen) Hair (12) zie Lido II. EUROCINEMA IV (Alphen) The wild bunch (16) Spannende western. Japanse prentkunst. De cabaretgroep '220 Volt' geeft zondag 16 december een tray-out voorstelling in de Stompwijkse jeugdsociëteit 'Oase' aan de Dr. Van Noortstraat 89. Het vorige programma van de cabaretgroep stond garant voor 200 succesvolle voorstel lingen. De toegangsprijs voor de geheel nieuwe show be draagt vier gulden. linn I iciinnrnurua i i d?or re9is80ur Herbert Curiël gevolgde ego- aan een speelfilm. „Dokter Pulder zaait papa- genover dat Haanstra zich zeer duidelijk als mk .fJn tnltrnJtPaut Steenbefeen en Jan ,rlP waaruit overigens NinaHagon ais grofe vers" was een verrassende come-back voor een gevoelig speelfilmregisseur heeft ontwik- pafr alaag (a.l.I met Paul steenbergen en jan persoonh|kheid naar voren komt - kan men een regisseur van wie men zich alleen nog de keld. Leverde Dora van der Groen in „Dokter rniaunS }trnnnrfSpüa lil rainhenI nauwelijks een speelfilm noemen, terwijl luchtige komedie „Fanfare" als speelfilm herin- Pulder" een acteerprestatie zoals we slechts fWirf Haanstra's „Pak slaag" dat juist op en top is, nerde. „Een pak slaag" is een knappe voort- zelden in Nederlandse speelfilms te zien krij- cna cna (a.l.) mei nermann orooa. met IOals wi, gisteren reeds meldden - een zetting van het meer serieuze genre, dat Haan- gen, dit keer is het Paul Steenbergen, die met grandioze rol van Paul Steenbergen. stra koos. een grandioze creatie de show steelt. Met weer D«»» „..i, Het verhaal - van Anton Koolhaas - over een voortreffelijk tegenspel van Kees Brusse en ik. g re9Pec".0ve"ll! I" 54 0n 31 Bert Haanstra, die zich na het mislukken van jubilerende directeur van een fabriek van kin- qoede bijrollen, met name van Eric Schneider, heaters twee films van eigen bodem in pre- de komedie „De zaak MP" had teruggetrokken derwagens, die zo graag nog eens uit de mond Bernard Droog, Eric van Ingen en Jeroen Krab- ■niere: Bert Haanstra 8 „Een pak slaag en de op het hem meer vertrouwde terrein van de van zijn grote n.entor enige waarderende woor- bé als de mannen die de jubilaris best een hak nerman Brood-film „Cha cha Twee onver- mild humoristisch observerende documentaire, den zou horen, gaf Haanstra weinig ruimte voor willen zetten gelijkbare producten, want Herman Brood s waagde zich enkele jaren geleden weer eens zijn befaamde speelse humor Daar staat te- MILO vooral onder de Japanners zelf vindt men driftige verza melaars. In Nederland zijn er nog nauwelijks exposities van enige omvang geweest en dat maakt de tentoonstel ling in Galerie Rita Meijer vrij uniek. De Japanse prenten dateren uit de periode eind 18e begin 19e eeuw. Zij geven een beeld van een cultuur die zo enorm verschilt van de onze dat het soms lijkt alsof de toeschouwer een doorkijkje in een andere wereld wordt gegund. De betekenis van de Japanse prenten, meestal ook voorzien van de ondoorgron delijke Japanse karakters is eenvoudiger dan op het eer ste gezicht lijkt. Op veel prenten worden beroemde theaterkunstenaars afgebeeld in de traditionele Japanse ge waden. Opvallend daarbij is dat de mannelijke acteurs vaak ook vrouwen spelen, volledig uitgedost zoals de ge isha's in Madam Butterfly. Deze vorm van travestie is heel gewoon in het Japanse Kabuki-theater, waarin nog altijd per traditie alleen man nen figureren. Vroeger ver zamelden de liefhebbers van het theater 'de prenten van hun favoriete spelers, die door de prentkunstenaars zo karakteristiek mogelijk wer den vereeuwigd. In dat op zicht zijn deze prenten wel enigszins te vergelijken met de plaatjes van filmsterren die in vroeger jaren door de schooljeugd fanatiek werden gespaard en geruild. Rita Meijer heeft bij het se lecteren van de prenten gelet op hoge, maar betaalbare kwaliteit. Ondanks hun res pectabele ouderdom van ge middeld twee eeuwen zijn de meeste prenten in prima staat en vaak prachtig ge kleurd. De meest opvallende kunstenaars luisteren naar de waarschijnlijk nog niet zo veel zeggende namen als Toyokuni I, Shindai, Hoku- sai, Kuniyoshi, Kunisada en Yoshikuni. De prijzen liggen tussen de 190 en 550 gulden, inclusief lijst. De expositie duurt tot 21 de cember. De galerie is van dinsdag tot en met vrijdag van 11 tot 17 uur geopend en zaterdag van 11 tot 15 uur. LEIDEN Leiden is een nieuwe galerie rijker. Rita Meijer heeft haar antiek zaak aan de Langebrug 32a deze maand tijdelijk inge richt voor een verkoopten toonstelling van Japanse prentkunst. Het is de be doeling van de eigenaresse om regelmatig Japanse prenten te exposeren, waar schijnlijk drie keer per jaar. De rest van de tijd zullen de Japanners weer plaats moeten maken voor het antiek. Rita Meijer heeft altijd al be langstelling gehad voor de Japanse prentkunst. Het hei lig vuur ontstond na een langdurige reis door Japan. waar zij in contact kwam met schilderende Zen-monniken en prentkunst verzamelende Kabuki-spelers. Vanaf die tijd bouwde zij een collectie op van 150 prenten, voorna melijk verkregen op Europe se veilingen. De belangstelling voor de Ja panse prentkunst is de laatste jaren sterk toegenomen,

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1979 | | pagina 9