Nieuwe galerie Rita Meijer
brengt Japanse prentkunst
Twee Ne der!an dse filmsin première
DEZE WEEK IN DE BIOSCOPEN
Woody Allen
kan het
niet laten
Formatie Joop Scholten
in Jazzcafé Voorschoten
Reitman grossiertin studentengrappen
En verder
220 Volt in Stompwijk
979
LEIDSE COURANT
VRIJDAG 14 DECEMBER 1979 PAGINA 9
VOORSCHOTEN In het
jazzcafé Voorschoten treedt
zaterdag 15 december Joop
Scholten met zijn vier-
mans formatie op. Gitarist
Joop Scholten werd vooral
bekend door zijn optredens
met zijn eigen trio en met
de gitarist en mondharmo-
nikaspeler Toots Thiele-
mans. Het optreden vindt
plaats in het Wapen van
Voorschoten en begint om
21.00 uur. De toegangsprijs
is 5 gulden.
Joop Scholten wordt zater
dagavond begeleid door vier
nationaal en internationaal
bekende musici. Bassist Hein
van de Geijn won in 1977 de
solistenprijs op het jazzcon-
cour in Laren. Volgend jaar
maakt hij met de Ameri
kaanse saxofonist Mark Le
wis een tournee door de Ver
enigde Staten. Drummer
John Engels werd bekend
door zijn optredens met Louis
van Dijk en met wereldbe
roemdheden als Ben Webster
en Johnny Griffin. De ove
rige plaatsen in de band wor
den gevuld door de twee sa
xofonisten Albert Beltman en
Leo van Oostrom. De eerste
maakte bij de opening van
het jazzcafé furore met zijn
fantastische spel op fluit en
tenorsax. Leo van Oostrom is
leraar aan de conservatoria
van Rotterdam en Den Haag.
Vijf muzikanten dus die on
getwijfeld voor een prima
avond jazzmuziek zullen zor
gen. Het volgende concert in
het Voorschotens Jazzcafé
vindt plaats op 12 januari. Op
die avond treedt de negen
mans formatie van Gijs Hen
driks op.
Regisseur Ivan Reitman
van de film „Meatballs"
was ook de co-producent
van „The National Lam
poon animal house" een
show vol studentengrap
pen, die tenslotte als een
onafgebroken serie vaak
nogal sick jokes zonder
duidelijke verhaaldraad
CAMERA Meatballs
(a.l.) met Bill Murray en
Chris Makepeace. Regie:
Ivan Reitman.
ook het filmdoek bereikte.
In „Meatballs" schijnt hij
aanvankelijk dezelfde
kant op te gaan, wanneer
een aantal nogal onhandi
ge studenten als assistent-
leider op een zomerkamp
gaan werken. Kamp North
Star is de voordelige maar
daarom wel wat ongeorga
niseerde concurrent van
het in de buurt gelegen
Kamp Mohawk, waar de
rijkeluiszoontjes zitten.
Voor zover er een climax in
de film zit, is die te vinden
aan het slot als het zich bui
tengesloten voelende jongetje
Rudy de marathon wint van
een veel grotere tegenstander,
en daarmee Kamp North-
voor het eerst in dertien jaar'
aan de overwinning helpt te-'
gen het superieure Kamp-
Mohawk. Ook de relatie van!
kampleider Tripper (Bill!
Marray) en het knulletje
Rudy (Chris Makepeace)
heeft iets menselijks, maar
voor de rest is „Meatballs"
weer de bekende verzame
ling grappen rond de dikke
jongen Fink (Keith Kneight),
de onhandige knutselaar
Hardware (Matt Cavenn) dei
verlegen Spaz (Jack Blum),
en de steeds in de open lucht
ontwakende Morty (Harvey
Atkin). Geen van deze figu
ren komt goed uit de verf en
hoe de allerkleinsten zich in
het kamp moeten vermaken,
blijft duister. Blijkbaar kijkt
niemand naar ze om.
In een nogal krampachtige
poging om met karikaturale
figuren anderhalf uur grap
pig te blijven, slaagt Reitman
er wel eens in om je te laten
lachen, maar het is voor de
duur van de film toch te wei
nig om van een geslaagde ko
medie te kunnen spreken.
MILO
Studio Manhattan (a.l.)
met Woody Allen en Diane
Keaton. Regie: Woody Allen.
Allesdoener Woody Allen
kan het niet laten. Na een
maal de regie van een van
zijn scenario's - „Play misty
for me" - aan een ander te
hebben overgelaten en zich
met „Interiors" achter de ca
mera te hebben teruggetrok
ken, is Allen met „Manhat
tan" weer overheersend
overal aanwezig. Voor en
achter de camera. Niet dat
we daar rouwig om behoe
ven te zijn, want „Manhat
tan" zet de trend voort van
„Annie Hall" met Allen als
een cynische schrijver van
televisiescripts, die met zijn
ve&rtig jaar zich staande
traent te houden in het nog
al verknipte artiestenwe
reldje van New York en met
wederom Diane Keaton als
tegenspeelster, die zijn toch
al verwarde sexuele bestaan
nog een paar onverwachte
opdoffers geeft.
Vergeleken bij Woody Al
len's eerste films, die zoals
„Take the money and run"
en „Bananas" nog voor een
groot deel op visuele grap
pen steunden, is „Manhat
tan" net als „Annie Hall"
meer een intellectuele dia-
loogkomedie en wie zou deze
dialogen beter kunnen bren
gen als de man die ze - voor
zichzelf - verzon.
Allen is in „Manhattan" de
schrijver Isaac Davis, die
nog hecht aan oude waar
den, moeite doet om met de
mode mee te gaan, maar ei
genlijk als een verbijsterd
jongetje rondloopt in een
wereld vol snobs. Hij heeft
een zeventienjarig meisje bij
de hand, dat hij tevergeefs
tracht uit te leggen dat hij
eigenlijk te oud voor haar is.
Hij raakt onder de invloed
van de vriendin van zijn
beste vriend, die naar hij
meende een perfect huwe
lijk had, en wordt tenslotte
door diezelfde vriendin in
de steek gelaten als zij tot de
ontdekking komt dat haar
oude liefde nog niet bekoeld
is. Voeg daarbij het feit, dat
zijn ex-vrouw - die hem
voor een vriendin in de
steek liet - een boek publi
ceert over hun huwelijksle
ven, dan kan iedereen zich
voorstellen in wat voor
sfeertje „Manhattan" zich af
speelt.
Naast de vaak schitterende
dialoog, blijkt Woody Allen
het observeren van menselij
ke eigenaardigheden niet
verleerd te hebben, zoals bij
voorbeeld blijkt uit een
klein, prachtig - zwijgend -
scènetje, wanneer hij met
vriendin, vriend en diens
echtgenote een concert be
zoekt.
MILO
LUXOR Als adelaars vielen ze aan (12) Ge
allieerde commando's vallen een Duits kasteel bin
nen om een Amerikaanse generaal te bevrijden.
Met Richard Burton en Clint Eastwood, (reprise,
tweede week)
LIDO II Hair (12) Indrukwekkende verfil
ming van de gelijknamige musical, die een tiental
jaren geleden menigeen boeide, (vijfde week)
LIDO III Die Ehe der Maria Braun (16) Intri
gerende film van Fassbinder waarin Hannah Schy-
gulla als Maria Braun het 'Wirtschaftswunder' van
Duitsland cynisch symboliseert, (achtste week)
REX Superpret in het liefdesbed(16) sexfilm.
EUROCINEMA II (Alphen) Hair (12) zie Lido
II.
EUROCINEMA IV (Alphen) The wild bunch
(16) Spannende western.
Japanse prentkunst.
De cabaretgroep '220 Volt' geeft zondag 16 december een
tray-out voorstelling in de Stompwijkse jeugdsociëteit 'Oase'
aan de Dr. Van Noortstraat 89. Het vorige programma van
de cabaretgroep stond garant voor 200 succesvolle voorstel
lingen. De toegangsprijs voor de geheel nieuwe show be
draagt vier gulden.
linn I iciinnrnurua i i d?or re9is80ur Herbert Curiël gevolgde ego- aan een speelfilm. „Dokter Pulder zaait papa- genover dat Haanstra zich zeer duidelijk als
mk .fJn tnltrnJtPaut Steenbefeen en Jan ,rlP waaruit overigens NinaHagon ais grofe vers" was een verrassende come-back voor een gevoelig speelfilmregisseur heeft ontwik-
pafr alaag (a.l.I met Paul steenbergen en jan persoonh|kheid naar voren komt - kan men een regisseur van wie men zich alleen nog de keld. Leverde Dora van der Groen in „Dokter
rniaunS }trnnnrfSpüa lil rainhenI nauwelijks een speelfilm noemen, terwijl luchtige komedie „Fanfare" als speelfilm herin- Pulder" een acteerprestatie zoals we slechts
fWirf Haanstra's „Pak slaag" dat juist op en top is, nerde. „Een pak slaag" is een knappe voort- zelden in Nederlandse speelfilms te zien krij-
cna cna (a.l.) mei nermann orooa. met IOals wi, gisteren reeds meldden - een zetting van het meer serieuze genre, dat Haan- gen, dit keer is het Paul Steenbergen, die met
grandioze rol van Paul Steenbergen. stra koos. een grandioze creatie de show steelt. Met weer
D«»» „..i, Het verhaal - van Anton Koolhaas - over een voortreffelijk tegenspel van Kees Brusse en
ik. g re9Pec".0ve"ll! I" 54 0n 31 Bert Haanstra, die zich na het mislukken van jubilerende directeur van een fabriek van kin- qoede bijrollen, met name van Eric Schneider,
heaters twee films van eigen bodem in pre- de komedie „De zaak MP" had teruggetrokken derwagens, die zo graag nog eens uit de mond Bernard Droog, Eric van Ingen en Jeroen Krab-
■niere: Bert Haanstra 8 „Een pak slaag en de op het hem meer vertrouwde terrein van de van zijn grote n.entor enige waarderende woor- bé als de mannen die de jubilaris best een hak
nerman Brood-film „Cha cha Twee onver- mild humoristisch observerende documentaire, den zou horen, gaf Haanstra weinig ruimte voor willen zetten
gelijkbare producten, want Herman Brood s waagde zich enkele jaren geleden weer eens zijn befaamde speelse humor Daar staat te- MILO
vooral onder de Japanners
zelf vindt men driftige verza
melaars. In Nederland zijn er
nog nauwelijks exposities
van enige omvang geweest
en dat maakt de tentoonstel
ling in Galerie Rita Meijer
vrij uniek.
De Japanse prenten dateren
uit de periode eind 18e begin
19e eeuw. Zij geven een
beeld van een cultuur die zo
enorm verschilt van de onze
dat het soms lijkt alsof de
toeschouwer een doorkijkje
in een andere wereld wordt
gegund. De betekenis van de
Japanse prenten, meestal ook
voorzien van de ondoorgron
delijke Japanse karakters is
eenvoudiger dan op het eer
ste gezicht lijkt. Op veel
prenten worden beroemde
theaterkunstenaars afgebeeld
in de traditionele Japanse ge
waden. Opvallend daarbij is
dat de mannelijke acteurs
vaak ook vrouwen spelen,
volledig uitgedost zoals de ge
isha's in Madam Butterfly.
Deze vorm van travestie is
heel gewoon in het Japanse
Kabuki-theater, waarin nog
altijd per traditie alleen man
nen figureren. Vroeger ver
zamelden de liefhebbers van
het theater 'de prenten van
hun favoriete spelers, die
door de prentkunstenaars zo
karakteristiek mogelijk wer
den vereeuwigd. In dat op
zicht zijn deze prenten wel
enigszins te vergelijken met
de plaatjes van filmsterren
die in vroeger jaren door de
schooljeugd fanatiek werden
gespaard en geruild.
Rita Meijer heeft bij het se
lecteren van de prenten gelet
op hoge, maar betaalbare
kwaliteit. Ondanks hun res
pectabele ouderdom van ge
middeld twee eeuwen zijn de
meeste prenten in prima
staat en vaak prachtig ge
kleurd. De meest opvallende
kunstenaars luisteren naar de
waarschijnlijk nog niet zo
veel zeggende namen als
Toyokuni I, Shindai, Hoku-
sai, Kuniyoshi, Kunisada en
Yoshikuni. De prijzen liggen
tussen de 190 en 550 gulden,
inclusief lijst.
De expositie duurt tot 21 de
cember. De galerie is van
dinsdag tot en met vrijdag
van 11 tot 17 uur geopend en
zaterdag van 11 tot 15 uur.
LEIDEN Leiden is een
nieuwe galerie rijker. Rita
Meijer heeft haar antiek
zaak aan de Langebrug 32a
deze maand tijdelijk inge
richt voor een verkoopten
toonstelling van Japanse
prentkunst. Het is de be
doeling van de eigenaresse
om regelmatig Japanse
prenten te exposeren, waar
schijnlijk drie keer per
jaar. De rest van de tijd
zullen de Japanners weer
plaats moeten maken voor
het antiek.
Rita Meijer heeft altijd al be
langstelling gehad voor de
Japanse prentkunst. Het hei
lig vuur ontstond na een
langdurige reis door Japan.
waar zij in contact kwam met
schilderende Zen-monniken
en prentkunst verzamelende
Kabuki-spelers. Vanaf die
tijd bouwde zij een collectie
op van 150 prenten, voorna
melijk verkregen op Europe
se veilingen.
De belangstelling voor de Ja
panse prentkunst is de laatste
jaren sterk toegenomen,