WN HUIS UT
.Jongens niet beschouwen
als 'de prinses' in de familie..."
\lieuwe wijngids
Meubels van
Hans Wegner
hebben allure
door eenvoud
Strepen, banen
n balken
i lentemode
an Bayer
Feest-make-up
in goud
en zilver
rïËNLAND
SD
LEIDSE COURANT
MAANDAG 10 DECEMBER 1979 PAGINA 9 13
jrecht Duijker, drager van
Ordre du Mérite Agricole,
ft een nieuw wijnboek het
t doen zien, dat de ver-
ïde wijnproever deugd zal
n. „Kijk op Wijn" verrijkt
kennis, is rijk geïllustreerd
wil een gids zijn voor Eu-
a's meest bekende wijnen,
jker voert zijn lezer met
tekst en prachtige illustraties
van Franse pleintjes, stokoude
entrees tot wijnkelders, vel
den met plukkers en Proven-
Waalse cafeetjes door het land
van Marianne, waar het leven
goed en de wijn een levensbe
hoefte is... Er staat in het boek
veel over bekende en misken
de wijnen, over gronden en
velden. Het wil afrekenen
met verwarring, vertelt anec
dotes en geeft serveertips:
welke wijn bij wild, bij mosse
len, bij rundvlees? Bijvoor
beeld: een „Cahors" bij truf
fels; of (wat dichter bij huis)
bij rood vlees en pikante kaas:
een „Morgon", het beste alter
natief voor rode Bourgogne
(ter plekke zegt men dan ook
volgens Hubrecht: „hij combi
neert het fruit van een Beau-
iolais met de charme van een
Bourgogne"). In het boek ook
een lijst van Nederlandse im
porteurs.
Kijk op Wijn (300 kleurenfo
to's) Paperback 19.90, Zo
mer en Keuning Boeken, Ede. ...waar het leven
rien het tegenvallertje
>r de Italianen, dat de
ft van de kleren voor
modeshow „Bayer Mag-
Italia" in het Amster-
nse Hilton in Holland
s gestolen, kwam men
h bruisend voor de dag
t de andere helft van de
lectie onder de naam
he fifty's in de jaren
Er werd dan ook ge
il naar de stijl van die
riode al presenterend ge-
idanst met een elan, dat
stukken er af vlogen.
fsr maakt vezels, die de
ur niet heeft uitgevon-
Van ragdunne draden
irden breisels vervaardigd
arin voor volgend voor-
r de streep domineert,
lalle en brede strepen, ba-
n en balken, ze zijn er al-
naal op de slapvallende
ken, deux-pièces, mantels,
""T de herenpullovers in
H ichtige jaquards, die de
ïssmen met hun korte
I ppies (eveneens anno
j- jO) droegen. Het belang-
J kste aspect dat aan de vijf-
er jaren doet denken is de
.4- nadrukte taille, die jaren-
\t ïg door wijde, laag over
-ig gedragen jurken en
>uses is verdoezeld. De
X ede schouders waren er al
li., blijven komende zomer.
i vallend in de show was
••jvJ korte roklengte tot op de
I. ie, geheel naar de Parijse
Jt-a-porter-trend 1980,
arin zelfs mini voor
wan. Asymmetrie in vele
nödellen, ook jumpers, die
cel asymmetrische (open)
slag tot aan het taille-
A tand hebben. De rokken zijn
ak recht geplisseerd (biina
msparant, zo dun is het
eisel) en gezet op een inge-
r usteerde elastische taille-
band. Voor dit soort jurkjes,
dat de geringste figuurfout
als met een richtingaanwij
zer benadrukt, moet de
vrouw superslank zijn.
Voor de winter veel meng-
garens als Draion K met
wol, alpaca, cahsmere, lams
wol, Shetland en angora of
geruwde tweed. Voor lente
en zomer in warme of koele
tinten fantasiegarens in zo
merse tweeds breisels in
dralon-katoenmengingen die
het slap neervallende effect
geven van rokken, de dunne
beweeglijkheid van twin-
sets, bolero's, vesten en top
jes. Aldus toegerust slenter
den jonge, gelukkige paartjes
met de armen om elkaar
heen geslagen over het plan
kier, in het licht der schijn
werpers. Even onbezorgd als
de los om de leden vallende
breisels.
Naar Parijs' voorbeeld wer
den de vroegere skibroeken,
die met elastiek om de voet
de pantalon glad trokken,
gedragen met capuchon
truien, terwijl ook voetloze
panties in dezelfde kleur en
materiaal waren gehouden
als korte daarbij passende
jurkjes. Kabel- en vlechtpa-
tronen, verzette ribbels, re
liëfs en Prince de Galles als
„outlook" op winter 1980-
1981.
Waar stoffen en vezels ge
maakt worden, denkt men
lang vooruit... Vandaar ook
in de show fake-bontjassen,
met bloemblad gesneden
voorpanden (1981), dunne
wollig aandoende korte
jurkjes (grijs) met diepe split
in de voorkant van de «rok.
Tot slot was er een serie jog-
ging-pakken voot alle sei
zoenen in oranje-wit om alle
jaren allerlei sporten in te
1 rijven.
oorknoopjurkje, aansluitend als een kous. Erbij past een
svallend vestje. Hij is ook gevallen „voor de streep", die op
renpullovers, vaak in multicolour, voorkomt.
WE MOETEN OPPASSEN DAT WE
MET ZN ALLEN NIET INSUFFEN"
Hans Wegner.
Hans J. Wegner, Denemarkens be
roemdste meubelontwerper, is een zil-
verharige man van midden zestig.
Zijn studio ten noorden van Kopenha
gen kijkt uit op de met kleurige her
fstbladeren gestoffeerde tuin, waar de
wind bij vlagen zó in huis houdt, dat
het goud- en koperkleurig blad over
het grasveld stuift... Het huis, dat
Wegner zelf ontworpen heeft, is van
gele steen en straalt een enorme rust
uit Hier heeft Wegner zich gevestigd
om samen met zijn dochter Marianne,
die architecte is, te werken. In de stu
dio staan overal stoelen-in-wordingr,
in een hoek een werkbank overdekt
met allerlei soorten gereedschappen.
Midden in de ruimte staat een straatlan
taarn waaraan Wegner lang heeft
gewerkt. Lantaarns fascineren hem, zegt
hij. Dit exemplaar heeft veel van de ty
pische stijl in zijn werk: harmonie zon
der overdadigheid, zonder fratsen of
frutsels. Een paar maanden geleden
schreef een Amerikaans tijdschrift dat er
in de wereld maar twee grote meube
lontwerpers zijn: Charmes Eames en
Hans Wegner. Eames is onlangs overle
den.
Gezeten aan de overkant van zijn werk
bank filosofeert de ontwerper over zijn
jonge jaren. Hij roept een wereld op die
goeddeels verdwenen is, een wereld die
nog plaats bood aan de handwerksman
die zowel ambachtsman als kunstenaar
was. In Tonder (Jutland nabij de Duitse
grens, waar Wegner geboren is) stonden
straat na straat juwelen van huizen. Wo
ningen die nu in Nederland subiet onder
Monumentenzorg zouden vallen. Ze had
den een eigen karakter van boven tot
beneden. Helaas is men ook hier gaan
renoveren. „Mijn vader was schoenlap
per, maar we woonden midden tussen
ambachtslieden, ieder met een eigen
vak. Als je een stuk hout nodig had, liep
je even bij de dichtstbijzijnde timmer
man binnen. Het leven was ongecompli
ceerd, menselijk, je leefde naar de letter
lijke zin van het woord „samen". Je
klopte ergens aan en was welkom. Je
had van huis uit ook een grote ver
trouwdheid met gereedschap. Je ouders
leerden je het te gebruiken, je zag het
om je heen gebruiken, je groeide er mee
op. Dit is iets wat de tegenwoordige
jeugd misschien mist. Ik voel me erg,
eenzaam als ik nu nog wel eens door die
straten dwaal. Die warme, doorleefde
huizen zijn schitterend „opgeknapt".
Maar ik vind ze steriel, te mooi. Ze heb
ben hun ziel verloren. De sfeer is eruit,
want je hoort het kloppen van de tim
mermanshamer niet meer...".
Voor de jonge Hans was het de gewoon
ste zaak van de wereld om ambachtsman
te worden. „Alle mensen die we kenden
waren het, maar om iets van mijn ach
tergrond te begrijpen moet je iets weten
van de plaatselijke toestanden uit die
tijd, waardoor ik voorbestemd was om
schrijnwerker te worden".
Kameraadschap
Wegner is nog „timmerman". Hij heeft
nooit zijn banden met het schrijnwer-
kersgilde verbroken. Veertig jaar werkte
hij samen met de grote man uit die pro
fessie, de Deen Johannes Hansen. „Jo
hannes had net als Iversen, Kjaer en Bo
ren een ijzeren zelfdiscipline, die zich
ook uitte in het werk. Ze leefden en
werkten met bepaalde normen. In die
tijd verdiende je niet veel. Het huren
van tentoonstellingszalen kon er niet af,
investeringen moesten krap gefinancierd
worden, maar de onderlinge kameraad
schap was geweldig. Niemand van ons
droomde toen ooit nog eens van het ont
werpen van meubels te kunnen leven.
Maar toen fantaseerde en experimen
teerde ik nog wel eens. Vergeleken met
mijn jonge jaren is mijn werk veranderd.
Ik weet nu tot in het kleinste onderdeel
wat ik ga maken. Ik begin met een ruwe
schets. De ideeën komen meestal als ik
televisie zit te "kijken" zonder iets te
zien. Ik krabbel zo wat op een blocnote,
die bij de hand ligt. Later breng ik ver
beteringen aan en maak ik een modelle
tje. Geen sensationele dingen, maar een
goede lekkere stoel".
„Ik deed er eens een dag over om de zit
ting te vlechten, zodat ik precies wist
hoeveel tijd het een man in de werk
plaats kost. Als je weet wat je wilt en
dat weet ik nu na al die jaren verlies
je wel wat van je spontaneïteit, de fris
heid van het experiment. Dat is voor een
creatieve geest moeilijk te verteren, het
wordt meer een strijd om het haalbare
ten gerieve van de fabrikant. Die wil
een produkt dat geen problemen geeft.
Een heleboel ontwerpen van mij komen
echter nooit in de handel. Het zijn mo
dellen die geen fabrikant wil maken.
Maar als ik ergens intens aan gewerkt
heb, kan ik het niet weggooien. Je weet
trouwens nooit of je het later nog eens
kunt gebruiken".
Razend
„Soms 'speel' ik met ontwerpen uit de
veertiger jaren. Veel leuker dan de de
signs van nu. Ik heb twee ontwerpen ge
maakt aan het einde van 1940, maar die
zijn door de critici afgekraakt. In die tijd
was het werk van Kaare Klint in Dene
marken in zwang. Hij was de koning! Je
moest je naar zijn voorbeeld richten. Ik
heb dat een tijdje gedaan, maar ik ben er
nu razend over. Het was de vervelendste
periode in mijn loopbaan. Ik heb het al
tijd het prettigst gevonden dingen vanuit
een nieuwe gezichtshoek te benaderen.
Geen gebaande wegen volgen, anders is
het leven dodelijk saai. Ik wil verande
ringen teweegbrengen en daarop reage
ren. Anders stik ik".
„Het is heerlijk om zelf te construeren.
Ik kon al op mijn twaalfde jaar hout snij
den, op een kinderlijke manier natuur
lijk, maar het leerde mij hoe moeilijk het
is. Daarom heb ik een enorme bewonde
ring voor houtsnijders. Kunst en am
bacht? Mij best, maar waarom is am
bachtelijk werken op zichzelf geen
kunst? Je moet niet te intellectueel gaan
denken. Het gaat om puurheid en zui
verheid. Je moet de dingen niet te inge
wikkeld maken".
„Ik weet wéarover ik spreek, want ik
heb zelf op het verkeerde spoor gezeten,
toen ik een ander ging „nadoen". Eerst
maakte ik vaak stoelen met het doel om
schrijnwerkers een kans te geven te la
ten zien wat ze met hun handen konden
maken. Tegenwoordig hebben machines
die taak overgenomen. Uiterlijk met het
zelfde resultaat. En toch is het anders.
Nu krijg je te maken met de omgekeerde
wereld. Schrijnwerkers imiteren machi
naal werk".
„De eerste keer dat ik in Amerika was
wilden ze mij overhalen een „Wegner-
lijn" te pousseren. Daarmee had ik goud
kunnen verdienen, want ik had een ge
weldige sponsor. Een miljoenenzaak had
't kunnen worden. Maar ik heb „nee"
gezegd. Op de een of andere manier was
ik dat in mijn eigen gevoel aan mijn
Deense schrijnwerkersvrienden ver
plicht. Ik had een schuld af te lossen aan
de eerste generatie schitterende Deense
timmerlieden. „Als je het niet doet", zei
mijn relatie „gaat een ander je toch ma
chinaal copiëren". Maar ik ben nog blij
dat ik het niet gedaan heb".
„Misschien als compensatie ben ik een
kast gaan timmeren, die ik met een zak
mes heb gegraveerd. Mijn vrienden zei
den dat ik gek was, maar ik heb het toch
gedaan. Het werd een tafreeltje dat ik
vaak in mijn jeugd gezien heb vanuit ons
huis ih Tonder: een sloot met kikkervis
jes, snoeken, waterplanten en insecten.
Het waren jongensfantasieën waar ik
geen cent mee verdiende. Maar het was
fijn werk om te doen. Vroeger kon je het
kaf en het koren onderscheiden bij meu
bels. Je wist wat goed en wat rommel
was. Vandaag de dag hebben de mensen
een „functionele smaak". Daar hebben
ze de mond van vol: iets moet functio
neel zijn. Dat is modern. Apekool. We
moeten oppassen dat we met z'n allen
niet insuffen, en niet achter smaakbe-
dervende nieuwigheden aan hollen. Dat
is toch niet te veel verlangd wel?
TINY FRANCIS
Tiny Francis
en de wijn een levensbehoefte is.
Het kleurig oog van Ayer...
U moet eens kijken hoe u
ervan opknapt als u wat
make-up gebruikt. In de
donkere dagen voor Kerst
mis wil de cosmetica wat
fleur in het leven en op de
wangen brengen. Ze doet
dit door middel van de
warme en weldoene kleur
goud. Vrijwel in alle lip
sticks en foundations zit
een gouden gloed. Niet al
leen goud, maar ook zilve
ren glinsteringen worden
gebruikt om de huid een
stralender glans te geven.
Het huis Orlane speelt met
het avondlicht met Poudre B
21 „Platinium" in de kleur
„Transclucide", geschikt
voor elke teint, voor blond
jes en bruinharige vrouwen.
Deze poeder schittert in het
avondlicht omdat het 20 pro
cent parelmoerdeeltjes be
vat. De rouge a levres zorgt
voor een „gouden" glimlach
in de kleur Cuivre Doré. De
oogleden passen bij dit ge
heel door Fard Paupières
Duo B 21: „Les Platines",
gouden parelmoer. Deze pro-
dukten zijn volgens de fabri
kant vochtregulerend, zodat
de huid niet uitdroogt door
de maquillage.
Helena Rubinstein, die ook
haar sporen verdiend heeft
in de feestelijke make-up-
sector zoekt het in de „Pre
vious Metals" make-up, al
weer een parelmoerachtige
heldere teint met „Silk Fas
hion Foundation", kleur
„Cool Beige". De oogleden
worden voorzichtig bepoe
derd (borsteltje van zuiver
marterhaar) en vervolgens
wordt nieuwe eyeshadow
compact opgebracht in gou
dachtig koper (Brilliant Cop
per), goudachtig bruin met
groene schijn of zuiver goud.
Linda Mason, de Rubinstein
styliste, wil het hele ooglid
goud maken met „Brilliant
Gold". Al deze schittering is
mogelijk omdat de produk-
ten alle zeer kleine goudk
leurige schilfertjes bevatten.
Tenslotte goud- of zilverach
tig poeder over armen en
schouders verstuiven. De
naam: „Silk Fashion Accent
Powder", die de huid werke
lijk satijnig maakt Natuur
lijk gebruikt u er „Precious
Metals" nagellak bij.
Harriët Huber Ayer brengt
ook iets heel moois met haar
maquillage Vertiges; „duize
lingwekkend" zal ze wel be
doelen met deze naam. De
ogen worden verlevendigd
met drie camaieutinten oog
schaduw: quartz, topaze en
muscat (nieuwe kleur tussen
bruin en purper in). Het oog
krijgt een omlijsting van sa
tijnig zwart. Topaze is een
zonnig-gouden nuance, die
op het midden van het oog
lid en de arcadeboog komt.
Naar de slapen toe dan de
tint Muscat en glanzend roze
quartz krijgt een plekje vlak
bij de neus. Een kleurig oog,
met „goud" als „blikvanger".
Op de wimpers veel mascara
en de mond mag fuchsiaroze
zijn, mits dit bij de kleding
past. Het bijzondere van de
Hubbard-lipsticks is dat ze
crème-achtig aanvoelen door
de toevoeging van tarwekie-
men, glycerine en allantoi-
ne. Nu is het een feit dat
meer lippenstiffen de mond
fraai „zalven" doordat ze de
bovenstaande natuurlijke
vochtbehoudende kwalitei
ten hebben. Een noodzaak in
de winterdag met de regel
matige aanvallen van kou
en schrale wind. Centrale
en gasverwarming drogen
de huid (ook die van de lip
pen) eveneens gevaarlijk uit
10EK OVER KINDEREN EN GEZIN
inderen hebben een eigen
jk op het ideale gezin...
rof. Gisela Oestreich,
togleraar in de pedagogie
3 psychologie aan de uni-
trsiteit van Frankfort,
*ft in een periode van
en jaar zo'n 16.000 kinde-
n ondervraagd en opstel-
o laten schrijven over hoe
j zich het prettige familie-
iven voorstellen. Ze heeft
tor bevindingen gebun-
eld en uitgegeven bij Uit-
everij Hoffman en Campe
t Hamburg onder de titel:
Elternladen".
*e kinderen en tieners, die
*n de enquête hebben mee
gaan leven allemaal in de
Midsrepubliek. Hun leeftij-
En variëren van 9 tot 16 jaar.
e kregen vragen te beant-
"n visie op het gedrag van
,ngens en meisjes, terwijl ze
mochten vertellen hoe ze
un eventuele kinderen later
"f zouden opvoeden. Veel
ftwoorden waren onthut-
end. Ze openen de ogen van
ouders en opvoeders met be
trekking tot de tolerantie van
de kinderen en waar deze
overschreden wordt. Uit het
boek komt duidelijk naar vo
ren hoe kinderen op conflict
situaties reageren en welk een
grondige hekel zij hebben aan
disharmonie en hypocrisie in
hun omgeving. Een vijftienja
rige: „Mijn ouders zijn alleen
vriendelijk tegen mensen van
wie zij denken dat ze daar
voordeel bij hebben".
In vrijwel elk vraaggesprek
valt een verlangen naar rust
en vrede thuis te beluisteren.
Kinderen lijden er meer on
der dan ogenschijnlijk lijkt,
als vader en moeder ruzie
maken. Daarom is Gisela Oes-
treichs (ouderwetse...) conclu
sie: „Vecht onenigheden uit
als de kinderen er niet bij
zijn". Ook vindt zij, aan de
hand van haar omvangrijke
steekproeven dat ouders geen
geheimen voor hun kinderen
verborgen moeten houden. Ze
moeten niet altijd gelijk wil
len hebben en de kinderen als
onmondige wezens beschou
wen, maar hen als gelijkwaar-
digen behandelen als het om
menselijke relaties gaat.
Een meisje: „Als ik kinderen
moest opvoeden, moesten de
jongens hetzelfde doen als de
meisjes, want iedereen in het
gezin heeft dezelfde rechten.
Jongens moeten niet worden
beschouwd als de „prinses" in
de familie... Kinderen moeten
een behoorlijk vak leren en
naar school gaan. Als de va
der van de kinderen „slecht
doet" gaat het met hen ook de
verkeerde kant op". Deze wij
ze woorden komen van een
dertienjarige.
Een elfjarige middelbare
scholier uit Schleeswijk-Hol-
stein schreef in een opstel: „Ik
ken een familie, die beslist
niet behoort tot de gelukkig
ste in de wereld. Ik zou nooit
kunnen leven in een gezin
waar de mensen elkaar al bij
het ontbijt in de haren vlie
gen. Ik zou ook niet kunnen
leven in een gezin waar de
hele dag herrie was. In de fa
milie die ik bedoel, doet ie
dereen waar hij zin in heeft.
De ouders kijken niet naar de
kinderen om; ze hebben ge
woon geen belangstelling voor
ze".
In grote lijnen vindt de on
dervraagde jeugd dat .jongens
en meisjes' hetzelfde werk
moeten (kunnen) doen en dat
in families waar de hele dag
wordt gebekvecht de kinde
ren ongelukkig ziin. Tieners
hebben zeer duidelijke denk
beelden over samenwerking
en in vrede met elkaar leven.
„Ouders moeten niet autori
tair doen", zegt prof. Gisela.
„Als ze steeds hun wil opleg
gen wordt een kind nukkig
en ontmoedigd. Ze moeten bij
moeilijkheden van buitenaf
achter hun kroost staan en
hen steunen zonder daar veel
ophef over te maken. Ouders
moeten er de tijd voor nemen
hun kinderen te helpen bij
het nemen van beslissingen
en kinderen moeten niet naar
bed worden gestuurd omdat
het dan rustiger in huis is".
...kinderen moeten niet naar bed worden gestuurd omdat het dan rustiger is in huis.
