Godfried Claassen in de
„Mariënhaven"
Amerikanen doen
catch-up in bami
„Mensch Meier"
een realistisch
arbeidersdrama
)eze week in de bioscopen
„De King
GETRFX
Beelden, etsen
en litho's in
„De Schakel"
let onverwoestbare
aguar de wereld rond
Een intieme
sfeerzaak
in Leiderdorp
LEIDSE COURANT
VRIJDAG 30 NOVEMBER 1979 PAGINA
Leidschendam - In het cen
trum „De Schakel" in Leid-
senhage in Leidschendam
wordt van zaterdag 1 decem
ber tot 4 januari een ver
kooptentoonstelling gehou
den van beelden, etsen en li
tho's van resp. Paul van Lae-
re, Daniël de Boer en Lennie
Dirksen. De wederom door
Victor van der Lee georgani
seerde tentoonstelling, zoals
gebruikelijk gratis toeganke
lijk, is open op maandag en
donderdag van half 2 tot half
5, op woensdag, vrijdag en
zaterdag van half 11 tot half
5 en op de koopavonden.
Lennie Dirksen, Haagse van
geboorte en 31 jaar, was eerst
secretaresse bij een grote
oliemaatschappij. Na enkele
jaren besluit zij haar teken
hobby weer op te nemen en
meldt zich in 1973 aan bij de
Koninklijke Academie in
Den Haag. Zij raakt door les
sen in illustratief en decora
tief tekenen zo geboeid dat zij
de hele cursus doorloopt en
dit jaar eindexamen heeft ge
daan. Van de grafische tech
nieken boeit lithografie haar
het meest. Omdat zij in de
gelegenheid werd gesteld het
atelier en de pers van een
Haagse kunstenaar te gebrui
ken is zij zich vooral op li
tho's gaan toeleggen. Sinds
kort begeleidt zij op de Grafi
sche Werkplaats in Den Haag
een cursus lithografie:
Daniël de Boer is opgeleid
voor het schildersvak en is
sinds 20 jaar daarin zelfstan
dig werkzaam. De bijna 47-
jarige De Boer meldde zich
eveneens in 1973 bij de Ko
ninklijke Academie in Den
Haag voor dezelfde cursus als
Lennie Dirksen. Hem trok
het meest de grafische kant
en het werken met perspec
tief. Vorig jaar voltooide hij
de cursus met als keuzevak
illustratief ontwerpen. Hij is
zich daarna gaan toeleggen
op etsen, kleurenetsen en
acrylschilderijen. De kunste
naar deed eerder mee aan
een groepstentoonstelling in
de kantoren van de ANWB
in Den Haag.
De 25-jarige in Leiden gebo
ren Paul van Laere volgde
vijf jaar lang een cursus teke
nen aan de Haagse Avonda
cademie. In de loop der jaren
kreeg hij belangstelling voor
drie-dimensionale vormen en
objecten. In 1976 kreeg hij
door bemiddeling van de Pa-
rijse fotograaf Christian Be-
asly, samen met twee andere
kunstenaars, een expositie in
Parijs. Na beëindiging van
zijn studie dit jaar is hij zich
voornamelijk gaan toeleggen
op het vervaardigen van
klein-keramiek.
LEIDEN Morgenavond
spelen Anita Menist, Leo
Beyers en Porgy Franssen
van toneelgroep Theater uit
Arnhem in het LAK-theater
„Mensch Meier" van de mo
menteel veel gespeelde Duit
se schrijver Franz Xaver
Kroetz. Kroetz probeert to
neel te schrijven dat iets zegt
over de wereld van nu en
tracht de vorm van zijn stuk
ken daaraan aan te passen.
„Meier" bestaat uit drie be
drijven van ieder ongeveer
acht acten en lijkt daarin niet
revolutionair. Ongewoner is
de filmische aard van de scè
nes, vooral in hun onderlinge
verhouding. „Meier" speelt
zich af op zo'n zeven ver
schillende locaties en op nog
al uiteenlopende tijdstippen.
Voeg daarbij het gedetailleer
de realisme van het stuk en
de soms zeer korte lengte van
één scène en „Mensch Meier"
lijkt eigenlijk op een gespeeld
filmscript. Korte scènes en de
aankondiging door de belich
ter van de te spelen scène,
bevorderen de afstand tussen
het publiek en het gespeelde.
Kroetz doet met „Meier" een
poging het arbeidersmilieu te
schetsen in een welvaarts
staat. Over de primaire le
vensbehoeften behoeven
Meier en zijn vrouw zich
geen zorgen te maken. Hun
grootste zorg is om hun enige
zoon een sport hoger te krij
gen op de maatschappelijke
ladder dan zijn vader; de jon
gen is echter werkloos.
Wie te eten en te drinken
heeft, kan gaan nadenken.
N.a.v. het gedrag van de zoon
en de situatie waarin deze
zich bevindt, ontwikkelt zich
bij Meier een latente onvrede
met zijn werk en zijn situatie.
Parallel daarmee ontluikt bij
zijn vrouw het bewustzijn
van haar knechtschap. Wan
neer de zoon met van zijn
moeder gestolen geld ver
dwijnt naar een popfestival,
barst de bom. Vrouw en man
Meier gaan uitéén. De zoon
kiest zélf zijn werk, maat
schappelijk net zo „minder
waardig" als dat van zijn va
der. De verborgen onvredes
worden zichtbaarder, maar
eerder nog in eruit voort
vloeiende handelingen dan
in hun verwoording.
In zekere zin heeft Kroetz op
die manier wel een leven
secht beeld gegeven van een
arbeidersmilieu in de zeven
tiger jaren met haar voor de
betrokkenen soms niet te
verklaren ontevredenheid
over werk en leven. Toch
lijkt het stuk eerder toege
spitst op deze mens Meier en
•dit ene specifieke gezin, en
dreigt daardoor aan algeme
nere strekking te verliezen.
Theater heeft in haar voor
stelling het realisme nauw
keurig gevolgd. De drie ac
teurs zijn de grijsheid en de
grauwheid zelve, met name
Anita Menist is uitstekend op
haar plaats. Ook de enscene
ring is uiterst realistisch,
soms iets te zeer. Ik kon me
bij het zien van de voorstel
ling in Utrecht niet helemaal
aan de indruk onttrekken,
dat spelers en speelsters last
hadden van de overdosis rek
wisieten. Dit laatste ondanks
het feit, dat de gehele ploeg
van Theater als een gesmeer
de eenheid liep te werken.
PAUL VAN DER PLANK
frianon Jaguar lives (12) met Joe Lewis en Christopher Lee.
/Koudekerk aan den Rijn en
verbonden aan het Diep
gangcentrum in de Groenen
dijk, doet overigens als kun
stenaar niet voor het eerst
van zich spreken. Eerder al
werden zijn olieverfschilde
rijen, aquarellen, gouaches,
landschappen en portretten
getoond in Hazerswoude, De
Lier en Langeraar.
Pater Godfried (OCD) begon
ongeveer vijf jaar geleden
zijn gevoel voor kunst verder
te ontwikkelen en bracht dit
op persoonlijke wijze tot uit
drukking. In zijn vrije tijd,
Maar ook stillevens en por
tretten, uitgewerkt in olie
verf, aquarel, pastel en goua
ches, zijn aanwezig in de hal
van het verpleegtehuis „Ma-
riAO TTSCÓRenhaven".
n Verder
AMERA Gejaagd door
wind (12) Kwaliteitsfilm
de oude doos met onder
deren Glark Gable en Vi-
en Leigh, (reprise, zesde
eek).
LIDO I Hair (12) Indruk
wekkende verfilming van de
gelijknamige musical, die een
tiental jaren geleden menig
een boeide, (derde week).
LIDO II Alien (16) Meer
een griezelfilm dan een pro-
dukt uit de science-fiction
keuken. De bemanning van
een ruimteschip wordt bijna
uitgeroeid door een onver
woestbaar monster. Boorde
vol technische trucs en impo
sante decors, (zesde week)
LIDO III Die Ehe der
Maria Braun (16) Intrige
rende film van Fassbinder
waarin Hannah Schygulla als
Maria Braun het 'Wirt-
schaftswunder' van Duits
land cynisch symboliseert,
(zesde week).
STUDIO Take the mo
ney and run (12) De eerste
film die door Woody Allen
werd geregiseerd. Overdadig
gevuld met slapsticks en tem
povolle gags, kenmerkend
voor Woody Allen, (tweede
week).
REX Body Love (16) Sex-
film van Lasse Braun.
EUROCINEMA I (Alphen)
Gejaagd door de wind
(12) zie Camera.
EUROCINEMA II (Alphen)
Hair (12) zie Lido I.
EUROCINEMA III (Alpen)
Prophecy (16) Redelijk
geslaagde griezelfilm over
normale dieren die door mi
lieuvervuiling uitgroeien tot
monsters.
EUROCINEMA IV (Alphen)
De wraak van de Hells
Angels (16) Magere knok-
film.
Hazerswoude/Warmond
De uit Hazerswoude af
komstige pastor Godfried
Claassen, exposeert van 1
tot en met 29 december
schilder- en tekenwerk in
Warmond. De tentoonstel
ling vindt plaats in de hal
van het verpleegtehuis
„Mariënhaven" aan de
Monseigneur Aengenent-
laan 1, dagelijks van 10.00
tot 21.00 uur.
Godfried Claassen, als pastor
werkzaam in de parochie van
de H. H. Michael en Bernar-
dus te Hazerswoude-Rijndijk-
met name in de vakantie,
tracht de Brabander intens
met zijn hobby bezig te zijn.
Afgelopen zomer legde hij
zijn indrukken van de rivie
ren in het midden van ons
land vast. Het resultaat van
deze laatste schilderkunstva
kantiereis is eveneens te zien
op de expositie in Warmond.
door Peter
Café-Bar „De King"
Koningstr 1-5, Leiderdorp
Open: alle dagen in de week vanaf
's middags drie uur tot 's nachts een.
uur. Op zaterdag en zondag gaat het café
een uur eerder open. 's Maandags is het
gesloten.
Snacks: saté, tosti, stukjes kaas en lever
worst.
Joe Lewis
omklemt
Donald Ple-
asence
Regie: Ernest Pin toff.
jet filmbedrijf heeft er weer king, dat zo er ooit een draai- een gastrol) en Rome (foto-
tn geheimagent bij. Hij heet boek had bestaan, die reeds model) Capucine als vak-
pnathan Cross, bijgenaamd in de beginfase was zoekge- bondsleidster), terwijl via
e Jaguar en het is een fraai raakt. Macao in Tokio niemand
Ibouwde jongeman met Geen nood, Jaguar gaat rus- minder dan Christopher Lee,
[einig hersens en acteerta- tig zijn gangetje. Door ex the man with the golden gun,
pit, maar wel zeer bedreven Bond-girl Barbara Bach op om de hoek komt kijken als
i alle vechtsporten. Door het spoor gezet van ene Este- keurige booswicht. Iedereen
em, gespeeld door Joe Le- ban, die de hele narcotica- is dan bijna vergeten dat er
[is, in zijn eerste film te om- handel in het Verre Oosten op Esteban gejaagd wordt,
angen met allerlei acteurs, in de hand dreigt te krijgen, maar niet de makers, die dan
lie ook al eens in een James reist hij vanuit Colorado naar nog een gevecht op leven en
Bond-film voorkwamen, zou El Habbab, waar Joseph (Dr. dood voor de toeschouwer in
I vermoeden dat men een No) Wiseman hem de weg petto hebben,
rnge 007 bij het publiek wil- wijst om een huurmoorde-
I introduceren, maar niets naar uit de gevangenis te be- Wat Ernest Pintoff, in 1963
minder waar. vrijden. Deze verwijst hem Oscar-winnaar met de korte
loducent Sandy Howard naar een Zuidamerikaanse tekenfilm „The Critic" als re-
left alleen maar 'n wereld- bananenrepubliek, waar die- gisseur gedaan heeft, zal nie-
jisje willen maken, achter- tator Donald (You only live mand duidelijk zijn. Mis-
blgingen en vechtpartijen twice) Pleasence de scepter schien vond hij het leuk om
i allerlei schilderachtige lo- zwaait. Vandaar gaat de reis met een reizend circus de
kies filmend en kwam naar Hongkong, vervolgens wereld door te trekken,
juisgekomen tot de. ontdek- naar Madrid (John Huston in Milo
[uxor - In de klauwen van de draak (16) met Bruce Lee en John Saxon.
Regie: Robert Clouse.
Er schijnt enige jaren geleden een landelij
ke enquête te zijn gehouden over het alco
holgebruik in dorpen en steden. Uit dat on
derzoek bleek, dat Leiden absoluut record
houder was wat betreft het gemiddeld ge
bruik per inwoner van bier en gedistil
leerd. Zelfs de zuidelijke plaatsen in Neder
land konden hieraan niet tippen. Buurdorp
Leiderdorp daarentegen zou, zo beweren
kenners, destijds het laagst hebben ge
scoord bij het afnemen van de steekproef.
Ten tijde dat deze metingen plaatsvonden
telde Leiderdorp slechts één café, de Does-
brug. Een en ander zou kunnen verklaren
waarom met name de jeugd uit Leiderdorp
in het weekeinde naar Leiden trok om de
achterstand wat in te lopen. Een beetje slim
zakenman begrijpt, dat er derhalve een le
vensgroot gat in de horeca-markt van Lei
derdorp viel te dempen. Het was ene Rob
Paardekooper, die dat allemaal op een ge
geven moment scherp zag en met de vesti
ging van café-billard 't Paard in de Ko
ningstraat een eerste stap zette in de rich
ting van een „genormaliseerd" consumen
tengedrag. Paardekooper moest echter na
verloop van tijd om persoonlijke redenen
het bijltje er bij neer leggen, 't Paard ging
op eervolle wijze ter ziele. Niet veel later
werden de leidsels van het café aan de Ko-,
ningstraat (gelukkig maar) door andere
handen overgenomen, die van Henny Wa
genaar en haar vriend Erich. Zo gaat dat: le
roi est mort, long live the King.
Pukkie
„Eigenlijk was het meer uit zottigheid, dat
we deze zaak vier maanden geleden zijn
begonnen. Je hoort dat er ergens in Leider
dorp een café te huur staat en voor de gein
reageer je daar dan op. Voor we het wisten
zaten we hier in. Henny had alle papieren
en ook nog een heleboel ervaring om een
café te drijven, dus dat was geen probleem.
Ikzelf was ook bekend met het leven zowel
voor als achter de tap en dat kwam dus ook
mooi uit", verklaart Erich terwijl hij zijn
poedel Pukkie („in de kroeg geboren en
daarom beslist geen geheelonthouder")
even aanhaalt.
Hennie en Erich geloven dat de horeca in
Leiderdorp de toekomst heeft. Met de ope
ning van „de King" is er in ieder geval be
wezen, dat een flink aantal mensen niet
langer meer van de Leidse uitgaansmoge
lijkheden in het weekeinde afhankelijk
zijn. De zogenaamde Kingkern bestaat zo
wel uit oudere Leiderdorpenaren als uit de
jeugd rond de twintig. Zij hebben hier hun
stekkie dicht bij huis gevonden en dat gaat
prima zo. Ook het feit dat er nog niet zo
lang geleden vlak in de buurt een dancing
werd geopend heeft Leiderdorp goed ge
daan. Probleem is nog, dat Leiden latere
sluitingstijden heeft dan Leiderdorp. „Hier
aan zou iets gedaan moeten worden zegt
Hennie, want dat maakt het voor ons toch
nog wel moeilijk. Het is gewoon zonde om
de klanten al om een uur de deur uit te
gooien, terwijl het vrijdags en zaterdags na
elf uur, als de televisie net afgelopen is,
juist gezellig begint te worden."
Sfeerdingetjes
De stamgasten van „de King" kunnen alle
maal goed met elkaar overweg. Er wordt
veel gekaart en gedobbeld aan de grote en
gezellige uit bakstenen opgetrokken bar.
Anderen vermaken zich aan het biljart of
zitten aan de tafeltjes te praten. In dit café
komen ook veel stelletjes een drankje ne
men. Henny zorgt ervoor dat vrouwen zich
hier gelijk op hun gemak voelen. Zij zorgt
voor die typische sfeerdingetjes in het café,
die je alleen van een vrouw kunt verwach
ten: bloemen op tafel en het kleine raffine
ment om een schemerlampje er net wat
aardiger uit te laten zien door er een ge
haakt kleedje rond te hangen. De klanten
warderen haar vooral ook om haar kook
kunst. Soms gebeurt het dat zij in het keu
kentje achterin het café iets lekkers staat te
koken en dat de klanten haar dan vragen
wat ze aan het maken is. „Als er wat over
blijft, zoals laatst met die pan macaroni,
dan schep ik voor hun ook een bord vol.
Dat is toch leuk. We doen daar niet moei
lijk over."
Kleurenlitho van Lennie Dirksen
luce Lee is nu al weer zes
r dood, maar toch blijven
ïjilms steevast een flinke
eveelheid publiek trekken,
iden heeft nog niet al zijn
ms in roulatie gehad, van-
ar dat Luxor „In de klau-
:n van de draak" deze
lek op het grote doek
Èngt, een film uit 1973.
jngkong mag dan de ba-
rmat van de Chinese vech-
lm zijn, de makers kunnen
st wat hulp van buitenaf
bruiken. Dat blijkt duide-
c in de door de Ameri-
anse maatschappij Warner
tgebrachte „In de klauwen
n de draak". Er is meer
tegenaan gegooid, de
ntage is beter verzorgd en
dialogen klinken gewoon
en overtuigender, niet
het minst door de aanwe-
heid van enkele Ameri-
nse acteurs van wie John
on een even belangrijke
kreeg toebedeeld als de
rate-kampioen Bruce Lee,
zelf de gevechtsscène in
aar zette,
gaat hier om de karate-
1 van een zekere Han
egen op een eilandje in de
He Zuidzee. De school is
ter een dekmantel voor
sdadige praktijken als
del in verdovende midde-
en in niet altijd blanke
vinnen, die na verslaafd te
geraakt aan de opium
de heer Han worden
«rverkocht. Eens in de
ie jaar organiseert deze ge-
enerik bovendien een in-
John Saxon haalt uit
ternationaal karate-toernooi,
waarop hij dan nieuwe
krachten hoopt te recruteren
voor zijn „bedrijf". Lee komt
daar met andere bedoelingen,
namelijk om zijn zuster te
wreken en hij krijgt al spoe
dig steun van een Ameri
kaanse playboy, wiens vriend
door de heer Han persoonlijk
om zeep geholpen is. De
klappen die dan vallen liegen
er niet om en het voeten
werk van de heren mag er
ook wezen. ^enjge gevierde
voetbalster zou jaloers zijn op
het balletjestrappen wat hier
wordt gedemonstreerd. Als
Han's handlangers met veel
gekraak van botten zijn ge
veld, is Han zelfs als laatste
aan de beurt. Lee rekent met
hem af in een doolhof van
spiegels, dat aan Orson Wel
les' „The Lady from Shang
hai" doet denken. Saxon en
Lee en een handvol bevrijde
gevangenen van Han zijn de
enigen, die dit avontuur
overleven. Enkele maanden
geleden werd bekend, dat in
middels ook Lee was overle
den. Toch wel een verlies,
want films als „In de klau
wen van de draak" zijn voor
de Chinese vechtfilm wat de
westerns van Sergio Leone
voor de Italiaanse westerns
waren. Een bewijs, dat het
met enige zorg ook béter
kan
Henny Wagenaar en poedel Pukkie voelen zich in het cafébedrijf zeer wel op
hun plaats.
