Leeuwenhoek
in december openbaar
Makelaar Merenwi ik
blijft strijden
voor lichtreclame
Het Motorhuis
De Appel laat
publiek vrijblijvend
griezelen in Zerken'
LAATSTE KANS OP EEN GRATIS WINTERKONTROLEBEURT VAN UW AUTO.
alleen morgen 17november tussen 9.00 en 17.00 uur
Praatgroepen
bestrijden
de eenzaamheid
van mensen met
levensproblemen
Van links naar rechts Paul Krijgsman, Thijs van der Heijden en Arie Boer.
Mensen kunnen heel goed pra
ten, maar zwijgen of luisteren
gaat de meesten wat moeilij
ker af. Andere onderwerpen
gaan in op onder meer angs
tgevoelens, agressie, contact-
moeilijkheden. Later verdie
pen de onderwerpen zich, in
het begin blijft alles wat aan
de oppervlakte hangen. Pas als
de deelnemers hun draai heb
ben gevonden en zich de disci-'
plines van het praten en luis
teren eigen hebben gemaakt,
kan er van thema worden ver
anderd en worden er nieuwe
onderwerpen vanuit de groep
aangedragen. Om een voor
beeld te noemen: Een aantal
deelnemers heeft de behoefte
om op het geloof of de sexuali-
teit in te gaan. Aan dat ver
zoek kan na afloop van de vas
te thema-cylcus worden vol
daan.
Paul: „Bij de eerste kennisma
king met de nieuwe groep pei
len wij de verwachting van de
deelnemers. Kijk, wij zijn geen
professionele hulpverleners,
alleen begeleiders en dat van
uit een vergelijkbare ervaring
swereld. Als er nu iemand bij
zit, die echt professionele hulp
nodig heeft dan moeten we
hem of haar adviseren elders
hulp te vragen. Voor bepaalde
mensen is een crisisopvang in
zo'n geval het beste".
Stimuleren
In het begin, zo bij de ontmoe
tingen in de huiskamer met al
lemaal vreemden om je heen,
is er toch wel sprake van enige
drempelvrees. Arie zegt, dat
zoiets na de vierde of vijfde
avond weg is. „Dan zie je dat
een last van ze af valt. Je zit
uiteindelijk allemaal met een
probleem, iets wat niet zomaar
op te lossen valt. Daarin ben je
niet uitzonderlijker dan ie
mand anders. Je stimuleert el
kaar en helpt elkaar over die
drempel heen. Iemand die bij
voorbeeld zo vereenzaamd is,
dat hij niet zelfstandig meer de
straat op durft, noem maar
iets, niet eens naar het huis
vestingsbureau durft te gaan
om zich te laten inschrijven,
wordt door de ander geholpen.
Zo in de trant van: jö, dan ga
Ik van de week toch met je
mee, dan gaan we even met
zijn tweeën daar naar toe".
Arie vindt dat de groeps
bijeenkomsten zeker niet al
leen voor Jan met de Pet be
doeld zijn. Dat idee zou je mis
schien kunnen krijgen, omdat
om vaak hele kleine en op het
oog makkelijk oplosbare din
gen gaat. Ook de houding van
sommige wat intellectueel aan
doende figuren tijdens de zeer
vertrouwelijke gesprekken,
heeft hem wat sceptisch ge
maakt. Hoewel, aan de andere
kant, zegt hij, is door die be
paalde afstandelijkeheid wel
heen te prikken. „Op een ze
ker ogenblik moet je toch in
de ik-vorm wat zeggen. Daar
vraag je gewoon om en dan zie
je dat iemand zijn starre hou
ding vanzelf laat varen en
toch heel openhartig kan zijn.
De bedoeling is dat je door met
anderen over je problemen te
praten weer de power krijgt
om vooruit te kunnen, die stap
in de maatschappij weer durft
te maken. Dat je je in de rij
voor de bioscoop niet van je
plaats laat verdringen, dat je je
niet meer in een hoekje laat
duwen."
Nu
Aan het eind van het gesprek
vallen er wat stiltes. Er wordt
wat gemijmerd. Enkele zijpa
den worden betreden. Thijs
verzucht, dat de mensen geen
tijd meer hebben om een
praatje met elkaar te maken.
„Vroeger had je nog die echte
buurtjes waar de mensen zo
mers hun stoel voor de deur
zetten en lekker gingen zitten
praten. Dat is er nu met al die
betonnen dozen niet meer bij".
Zijn overpeinzing verduide
lijkt zijn eerder genoemde filo
sofie. Arie zegt dat de mensen
die veel hebben meegemaakt
elkaar in de groep vaak heel
goed begrijpen. „Na afloop van
het seizoen, ben je van ze gaan
houden", is zijn conclusie. Paul
tot slot merkt op, dat je de din
gen niet alleen met het ver
stand, maar ook met het ge
voel moet leren benaderen.
„Niet alleen naar de toestand
van vroeger, maar ook naar de
situatie van nu."
De eerste praat- en contact
groep van dit seizoen is on
langs van start gegaan. Thijs,
onder anderen, verzorgt de be
geleiding. De volgende groe
pen zullen in de loop van het
jaar van de grond komen. Er
kunnen nog genoeg deelne
mers voor worden aangemeld.
De bedoeling is nog drie groe
pen te vormen. De bijeenkom
sten bij de deelnemers thuis
worden 's avonds gedurende
tien dagen gehouden. Men zich
hiervoor aanmelden bij de
coördinator Cor van der Plas,
telefoon: 071-125963.
PETER VIERING
LEIDEN „Zerken dat
morgen in het LAK-thea-
ter gespeeld voordat, is
tot stand gekomen op een
manier die vaker door de
Appel gehanteerd is: ge
bruik makend van enkele
teksten, in dit geval van
Edgar Allan Poe, en kran
tenberichten, heeft men
geïmproviseerd en heeft
men uiteindelijk het stuk
gestalte gegeven. Voor
heen wist de Appel in het
spel altijd een extra di
mensie aan de tekst toe te
voegen; bij Poe is daarvan
geen sprake. Poe leent
zich er eenvoudigweg niet
toe, de kracht van zijn
proza ligt in het gaande
weg opbouwen van de
spanning, in het steeds
sterker laten doorklinken
van het neuvitische ka
rakter van de verteller.
Dit aspect is moeilijk op
toneel neer te zetten wan
neer slechts gedeelten of
zelfs samenvattingen van
de tekst gebruikt worden.
Oorspronkelijk uitgangs
punt van de improvisaties
was het kunstobject dat ont
worpen werd door Poen de
Wijs. Naarmate Edgar Al
leen Poe en de morbide
sfeer die hij meebracht be
langrijker werden, raakte
het object steeds meer op de
achtergrond. Dit is in de
voorstelling goed te mer
ken, het object wordt niet
werkelijk functioneel ge
maakt en de vele mogelijk-
heden die het biedt, blijven
liggen.
Centraal in het stuk staan
de thema's dood en sterven
en wat daar zo al mee sa
menhangt. De Appel werkt
deze thema's voornamelijk
op clowneske en satirische
manier uit; vele sehes geven
aanleiding tot lachen, waar
door de toeschouwer de
zwaarwichtigheid der the
ma's van zich af kan wente
len. De voorstelling appel
leert aan onze angst voor de
dood, de duisternis en leeg
te, maar confronteert ons er
niet mee. De toeschouwer
kan flink griezelen (een en
keling blijkt niet bestand te
gen bepaalde scènes), maar
zal er desalniettemin geen
nachtmerries aan over hou
den. Daarvoor zijn de han
delingen teveel in het bela
chelijke getrokken, met een
forse knipoog naar o.a. de
amusementsindustrie. Het
resultaat is een cabarettesk
programma, opgebduwd uit
een aantal losse scènes, die
soepel in elkaar overgaan.
In het spel willen de spelers
nog weieens zowel elkaar
als de toeschouwer bij de
neus nemen.
Voor de ware Appel-lief-
hebber is „Zerken" wellicht
te oppervlakkig en vrijblij
vend door het ontbreken
van een achterliggende vi
sie; mensen die onderhou
dend willen griezelen ko
men echter ruimschoots aan
hun trekken.
JACQVELINE MAHIE
„GEMEENTE PLEEGT ONBEHOORLIJK BESTUUR DOOR
NIET TE WACHTEN OP UITSPRAAK RAAD VAN STATE"
LEIDEN „Het is een staaltje van on
behoorlijk bestuur om vooruitlopend
op een beslissing van de Raad van Sta
te met politiedwang te dreigen". Aldus
betoogde mr. Schaper gistermiddag
voor de commissie voor de beroep
schriften. Aan de orde was het beroep
schrift dat de heer F. van Beukering
heeft ingediend tegen het besluit van
het college van b en w tot verwijdering
van een lichtreclame aan het pand Zon
nebloem 72 in de Meren w'ijk.
De zaak rond de lichtreclame is al bijna
anderhalf jaar slepende. In het voorjaar
1978 plaatste de heer Van Beukering, die
aan huis een makelaardij heeft, een licht
reclame aan het pand, volgens hem op
aanraden van een ambtenaar. In juni 1978
weigerde het college van b en w evenwel
een vergunning voor het hebben van een
lichtreclame aan het pand, dat in feite al
leen een woonhuis is. De heer Van Beuke
ring werd te kennen gegeven dat hij het
bord binnen 30 dagen moest verwijderen.
Tegen de beslissing van b en w ging de
makelaar in beroep. Eerst bij de commis
sie beroepsschriften, die het beroep onge
grond verklaarde en later bij de afdeling
rechtsspraak van de Raad van State.
Het wachten is nu op de uitspraak van de
Raad van State. Mr. Schaper vond dat het
Leids gemeentebestuur in ieder geval de
beleefdheid had kunnen opbrengen om de
uitspraak van de Raad van State af te
wachten, alvorens met de aanschrijving te
komen. Een van de argumenten waarmee
de gemeente zich verdedigde, was dat er
vooral van de omwonenden klachten zijn
binnengekomen over het felle licht dat
het reclamebord zou uitstralen. Dit noem
de de heer Schaper ronduit „belachelijk".
Hij wees erop dat de klagers aan de ande
re kant van de ringweg woonden. „Er is
bovendien maar een persoon die klaagt",
aldus de heer Schaper, die vond dat de
Merenwijkbewoner, mede ook met oog op
energiebesparing beter zijn gordijnen 's a-
vonds kan sluiten „Waardoor er in ieder
geval geen hinder meer hoeft te worden
ondervonden".
Enige tijd geleden is namens het gemeen
tebestuur eèn poging ondernomen om de
zaak in der minne te schikken. De heer
Van Beukering is verzocht de lichtrecla
me wat minder frequent te laten branden.
Hierop is de makelaar in afwachting van
de uitspraak van de Raad van State niet
ingegaan. „Dat bord is voor mij van le
vensbelang. Als het maar even uit is, rij
den potentiële klanten mij voorbij en gaan
100 meter verder naar Kok Makelaardij",
aldus de heer Van Beukering, die er over
igens op wees dat er sprake was van dis
criminatie. „Tegen mijn bord wordep alle
mogelijke bezwaren aangevoerd, maar te
gen Kok, wiens reclamebord twee keer zo
groot is, wordt niets ondernomen". Een
vertegenwoordiger van de gemeente stel
de hierop dat Kok gevestigd was in een
bedrijfspand, terwijl Van Beukering in
een woonhuis zit.
De commissie voor de beroepschriften
doet over enige weken uitspraak.
Elke automobilist is welkom, ongeacht
het merk auto dat hij rijdt.
Maak tevens gebruik van onze zeer
voordelige aanbiedingen, o.a. accu's,
banden, olie, antivries etc.
Rij maar eens binnen in de garage van
Het Motorhuis aan de Hoge Rijndijk 5 te
Leiden.
Peter van der Linden in „Zerken".
LEIDSE COURANT VRIJDAG 16 NOVEMBER 1979
id
1* EIDEN De gemeente Leiden zal begin
tcember de uitslag bekend maken van de
sico-analyse naar de mogelijkheid van wo-
ngbouw in de Leeuwenhoek. Het onder
in «k naar de gevaren in de Leeuwenhoek,
n gebied waar de Universiteit en het Aca-
Cjemisch Ziekenhuis laboratoria hebben
aan, wordt verricht door de Enschedese
iderzoeksbureau AVIV, adviseurs voor in-
ïstriële veiligheid. De AVIV werkt mo-
enteel aan de eindrapportage van de risi-
canalyse.
Het Enschedese onderzoeksbureau doet dit in
opdracht van de gemeente Leiden, het Acade
misch Ziekenhuis Leiden en de Rijksuniversi
teit Leiden. De AVIV heeft zich het laatste half
jaar ondermeer beziggehouden met een onder
zoek naar de gevaren die een toekomstige be
volking in de Leeuwenhoek (de vlakte tussen
Wassenaarseweg en Plesmanlaan) van de labo
ratoria te duchten zou hebben, als de gemeente
hier woningen neer zou zetten. Zoals bekend
wordt er in verschillende laboratoria radio-ac
tief en chemisch onderzoek gedaan. Het materi
aal nodig voor dit onderzoek, alsmede de afval-
produkten daarvan, liggen in de onmiddellijke
nabijheid van de laboratoria opgeslagen.
De gemeente Leiden wil in de Leeuwenhoek
een nieuwe wijk bouwen met ongeveer 2500
woningen. Begin dit jaar werd door de gemeen
teraad besloten eerst een risico-analyse voor dit
stadsdeel te laten verrichten, alvorens men tot
definitieve uitvoering van stadsvernieuwings
plannen zal overgaan. Behalve de gemeente
Leiden hebben ook de Universiteit en het Aca
demisch Ziekenhuis interesse voor de Leeu
wenhoek. Het is nog onzeker welke partij bij
het touwtrekken om die 40 ha grond uiteinde
lijk winnaar wordt.
Een begeleidingscommissie, geformeerd uit het
bestuur van de gemeente Leiden, AZL en RUL,
voert deze maand haar laatste besprekingen
over de uitslag van de risico-analyse. Dinsdag
20 november wordt achter gesloten deuren
overleg gepleegd over de eindrapportage van
het onderzoek. Eind november verwacht men
het definitieve rapport klaar te hebben.
INITIATIEF UNIVERSITEIT
j NU OP EIGEN BENEN
e)lDEN Alle drie hebben
een eigen filosofie van
Ssa aruit ze het werken in de
31 latgroepen bekijken.
je ijs schrijft veel van de
igen toe aan de maat-
n'lappij, waarin geen tijd
ler is om naar elkaar te
steren. Het jachtige, het
taar voorbijlopen, het on-
rsoonlijke. Vooral deze za-
renn zijn het, die hem zijn
gevallen tijdens de ge-
rekken met mensen die
C01t niet helemaal meer za-
ie*( i zitten. Bij wie de een-
mr imheid op den lange duur
sn< afwendbaar leek te zijn
worden zodat ze er geen
meer in zagen. Alle fut
er uit. Arie daarentegen
t het accent meer op het
incipe van oorzaak en ge-
lg. De oorzaak van een he-
>oel ellende zou volgens
m in de jeugd van de men-
i te vinden zijn. Uit ver-
mwelijke gesprekken in
praatgroepen is hem dat
1 duidelijk geworden. En
ul, last but not least,
egt er als een soort van
erbrugging tussen de twee
noemde levensbeschou-
ngen aan toe, dat welke
:orie dan ook een beetje
iet worden ingeperkt en
3 allereerst gekeken moet
hoe het op het ogen-
k met iemand is. Het nü
voor hem het belangrijk-
1974 wordt voor het eerst
*ernuit de vakgroep klinische
/ai rchologie begonnen met
lat- en contactgroepen voor
psychiatrische patiënten,
elstelling van de praatgroe-
is de deelnemers (niet
r dan acht mensen), dat
zeggen mensen die het
luit de psychiatrische hoek
ve t minder hulp kunnen stel-
over hun problemen met
leren te laten praten. De
lepsavonden vinden een-
lal per week plaats, gedu
ide tien weken, bij de deel-
mers thuis. Na verloop van
I gaan de deelnemers van
ze groepen zelf nieuwe groe-
- begeleiden. De universi-
trekt zich langzamerhand
ug. Alleen super-visor Gert-
Weyers', voordien bezig
zijn afstudeerscriptie,
idt de vinger nog aan de
s en springt bij als het echt
odzakelijk is. De achterlig-
ïde filosofie van de praat-
it c contactgroepen is, zo blijkt
zil een eerder gehouden
ien aaggesprek tussen studenten
de psycholoog Gert-Jan
-yers, de nazorg van de ex-
ecl tiënten te verbeteren. Die
•rg heeft een preventieve
dfcetie. De mensen moeten
Miin springplank voor terug
eer de maatschappij krijgen.
■c-
Hierbij kan onderling van ge
dachten wisselen, praten, maar
vooral ook naar elkaar luiste
ren een stimulerend effect
hebben.
Succesvol
De praatgroepen draaien thans
zo'n twee jaar op eigen kracht.
De begeleiders, onder wie
Thijs van der Heijden, Arie
Boer en Paul Krijgsman, spre
ken over een succesvolle peri
ode die achter hen ligt. Thuis
bij Paul Krijgsman aan de
Leidse Carneoolstraat, waar
inmiddels al tientallen mea-
tings hebben plaatsgehad, ver
telt het drietal over zijn erva
ringen binnen de contactgroe
pen. Ervaringen met ander
mans problemen vooral.
Eenzaamheid
Thijs: „In het begin, dat was in
de tijd dat er nog sprake was
van een projectgroep, waarin
als leidraad de scriptie van
Gert-Jan diende, bestonden de
deelnemers bijna uitsluitend
uit ex-psychiatrische patiën
ten. Dat beeld is nu totaal ver
anderd. Er heeft een verschui
ving plaatsgevonden. Steeds
meer mensen van buitenaf,
dus die geen psychiatrische
hulp hebben gehad, sloten zich
bij de groepen aan. Via de te
lefonische hulpdienst bijvoor
beeld of vanuit de weekbla
den, waarin ons contactadres
vermeld staat. Ex-patiër.ten
zie je eigenlijk nog maar wei
nig, maar zijn natuurlijk nog
steeds welkom. De groepen
zijn gemêleerder geworden.
Een keer in de week komen
we bijelkaar. De verscheiden
heid van problemen is groot:
er komen mensen die geschei
den zijn en daardoor vast zijn
komen te zitten, eenzame
mensen, vrijgezellen of zij die
een dode hebben te betreuren,
mensen die door deze of ande
re verwikkelingen niet meer
door de dag heen kunnen ko
men. Moedeloosheid en fut
loosheid zijn het gevolg. Een
zaamheid is in dat opzicht wel
heel erg. Het gevoel dat je met
niemand meer contact kunt
maken, dat de buren naar je
kijken. Nou, over deze dingen
wordt er in de praatgroepen
gesproken. Dat gebeurt aan de
hand van vaste, thema's, zes in
getal. Hierdoor wordt er een
lijn in de gesprekken ge
bracht." Paul valt Thijs hierin
bij en zegt, dat de thema's er
zijn om onderling niet tot een
koffieuurtje te vervallen. Hij
somt een paar thema's op: de
eerste is „praten, zwijgen, luis
teren", wat erg belangrijk is.
