Onweerstaanbare
rookmagiër
Zino Davidoff
regeert als tsaar
in exclusief tabaksrijk
miniatuur sauna, waarin de' Davidoff sigaren in het zweet huns
aanschijns op hun kopers liggen te wachten. Dat gebeurt bij
een constante temperatuur van 18 graden celsius en een
vochtigheidsgraad van zeventig procent.
Commercie
^STERDAM Wie de dialoog aandurft met Zino Davidoff
gjÉat onvermijdelijk reeds na korte tijd de dampen in. Dat
Ift men dan duidelijk te danken aan de gesprekspartner,
rijzige zeventiger, wiens pokerface door een
iiepsstrijkster geplisseerd moet zijn. Hij is met
)matieke zorgvuldigheid in het pak gehesen ook de
)chet in de borstzak ontbreekt ditmaal niet en heeft
glimlach voortdurend als wisselgeld achter de muis van
hand. Hij blijkt ook nog te beschikken over een
Igenaam orgelende stem, die in momenten van vervoering
Isend aanslaat als een bouvier. Men kan zichzelf
eiteloos onaangenamer gezelschap toewensen. Dat men
ihtans na korte tijd tabak van hem krijgt, vindt zijn
Maring in het feit, dat Zino Davidoff zich alweer geruime
tende ongekroonde tsaar mag noemen in het walmend rijk
ongebanderoleerde Cubaanse bolknaks, corona's, wilde
(ana's, elegante sprieten en andersoortig rookgerei. En
gezien oosterse gulheid tot één van zijn in het oog
hgende deugden behoort, zit zijn gast binnen de kortste
pn met een mond vol hoogwaardig dekblad te luisteren
r deze verlichte despoot, wiens merk toch het sterkst is
ileken temidden der langzaam wegsmeulende
currenten.
zelf jongleert tijdens het gesprek onophoudelijk met een
n Périgord, een dubbele corona, die door de kenners
dt beschouwd als de kroonprins in de roemruchte familie
Davidoff-bruinwerkers. Dom Périgord: zijn nobele,
ivuldig gefermenteerde inborst is weliswaar gedoemd om
pok op te gaan, maar voordat het zover is en hij met een
i kegel van hier tot gunter tot as wederkeert, gloeit diep in
i geruime tijd een troostrijk vuur, dat een mens
rankelijk maakt voor opperste'gelukzaligheid. Met
ruide lippen blaast een genieter de rook in de lucht, waar
/an spontaan dansende aureolen vormen, Mie het volmaakte
44.ot symboliseren
j Kleinood
Davidoff heeft er zo te zien vandaag ook echt trek In.
geluidloze pufjes verstookt hij het kleinood, dat zijn
stondig leven op een bijzettafeltje verbeid heeft in een
kartonnen doodkistje, waarvan het deksel is gesierd met
naam in krullende letters.
jegeven, het is een ongebruikelijke vorm van presentatie,
r toch past deze lijkbezorging van de doorluchtige
aan wondergoed in de exclusieve, aanpak van Zino. Deze
namelijk tijdig ingezien, dat hij alleen maar aan de
>ak kon komen, wanneer hij zich vol schroom zou
iepen tot de aartsvader van 's werelds beste sigaren,
ildus is geschied. Met behulp van de lepe dr. Ernst
leider uit Zwitserland werd in korte tijd een
ksimperium uit de grond gestampt, waarin de oude,
oide Davidoff fungeert als onweerstaanbare rookmagiër.
naam prijkt sindsdien op de smetteloos witte bandjes
de duurste sigaren, die er op dit ondermaanse
handen zijn. Te weten: de Dom Périgord (opgebaard en
in zijn beeldig kistje kost ie zo'n 25 gulden), de reeks
ateaux" (paft zo heerlijk weg), de „Duizend Reeks" (de
n slaat voorlopig nog niet op de prijs, maar wat niet is,
nog komen, moet je maar denken), de „Ambassadrice"
Ie Davidoff Nummer 1 en 2.
len vormen ze een assortiment, dat met meesterhand is
"mponeerd uit de beste tabaksoogsten van het Cubaanse
a Vuelto Abajo.
flat wonderschone gebied", droomt Zino zich tussentijds
itaan af, „heeft de Heer in zijn onuitsprekelijke goedheid
klimaat geschapen, waar de tabaksplant tot volle
Niet voor vol
Hoe ging het verder? Toen de internationale jet-set, de
captains of industry, het restant aan regerende vorsten en de
nieuwbakken rijken eenmaal overtuigd waren van het
onontkoombare feit, dat zij zonder een Davidoff-sigaar in de
mondhoek nauwelijks meer voor vol werden aangezien,
verlegde de oude Zino haastig de grenzen van zijn rijk.
Ditmaal verraste hij zijn verwende clientèle met een reeks
accessoires, die overigens al geruime tijd voor een appel en
een ei te koop waren in de buurtwinkel om de hoek. Maar
met het opschrift „Davidoff" werden ze opeens een
onbetaalbaar bezit. Om die onbetaalbaarheid nog eens extra
te accentueren, plakten zijn handlangers nu met veel animo Uit NGt HcHi
prijsjes op de pijpen, tabakszakken, sigarenkokers, knijpers m
en aanstampers, waarvan de hoogte van het bedrag doet
vermoeden, dat deze artikelen zonder uitzondering uit één Terzijde knikt Zino instemmend. De woorden zijn hem
klomp massief goud zijn vervaardigd. zichtbaar uit het hart gegrepen. Glimlachend voegt hij er aan
De volgende stap was de introductie van de „humidor", een toe: „De sigareroker is een geboren minnaar. Kijk maar om u
„Denk nu niet: dat is allemaal zwaar overdreven",
waarschuwt dr. Schneider, „en zeg ook niet: dat doen ze
alleen maar vanwege de commercie. Zo in de trant van: die
Davidoff moet de pittige prijs van zijn sigaren toch een beetje
aannemelijk maken! Want ik verzeker u, dat dit nooit ons
uitgangspunt is geweest. Sterker nog: in feite zou iedere
oprechte Havana-roker thuis een Humidor moeten hebben,
waarin hij zijn voorraad sigaren bewaart. Alleen op die manier
kan hij blindelings een topprodukt tussen de lippen steken".
„Ik durf rustig te beweren, dat de kwaliteit van de meeste
Havana-sigaren, die
in Nederlandse
winkels te koop
worden
aangeboden,
allerbelabberdst is.
Ze liggen vaak
maanden op de
toonbank of in het
magazijn en zijn
volkomen
uitgedroogd. De
ziel is er uit en het
aroma is met de
muziek mee. En wat
de klant uiteindelijk
opsteekt is hooguit
'een pips
couveusekind in
plaats van een
rondborstige,
mannelijke
Cubaan".
Dr. Schneider trekt
in dit verband
volgaarne de
vergelijking tussen
zijn gebruinde
troetelkind en
voorname wijnen.
„Als je de druiven
hebt uitgeperst en
het nat in de fles
hebt opgevangen, kun je ook niet met je armen over elkaar
gaan zitten. Dan pas begint het eigenlijke werk. Dan gaat het
erom, dat je de ziel van zo'n wijn vasthoudt. Wijn leeft, is
wispelturig en humeurig. Je moet van hem houden om hem
niet te verliezen".
„Zo is het ook met de tabak uit de Vuelto Abajo. De beste
sigaren van de wereld komen uit deze streek, daar is
iedereen het wel over eens. Maar als je niet zorgt, dat ze in
topconditie aan de koper worden meegegeven, heb je als
tabakshandelaar gefaald".
„De Davidoff-sigaar krijgt bij ons dan ook een koninklijke
behandeling. En dat beslist niet, omdat we exhibitionisten
zouden zijn of sigaren-fetisjisten. Nee, zo'n pijnlijk
nauwgezette behandeling is een bittere noodzaak. In onze
magazijnen bij Bazel liggen 10 miljoen sigaren in voorraad en
elk exemplaar blijft daar een vol jaar om, onder optimale
condities, tot rust te komen. Net als bij een wijn van klasse.
Om van een Davidoff ten volle te kunnen genieten, zul je hem
eerst met alle egards moeten behandelen. Je verwent hem,
zoals je een vrouw verwent, die je innig liefhebt"
In de galerij van oprechte paffers figu
reren illustere wereldburgers, zoals Sir
Winston Churchill.
In de rokerij van Amsterdam Hilton demonstreerde de tabakstsaar Zino Davidoff hoe fraai menselijke dromen in rook kunnen
opgaan. Hij werd bij zijn act geflankeerd door Hiltondirecteur Rudi Bausch (links) en dr. Ernst Schneider, plus een zwart-wit-
stoffering van enige tafeldienaren.
heen. Zo'n man is elke
situatie de baas en heeft een
natuurlijk overwicht op zijn
omgeving. Hij kent als geen
ander de diepste vreugden
uit eigen ervaring en wil
graag, dat ook anderen er in
meedelen".
„Wacht nu even Zino. Geldt
dat ook voor iemand, die een
sigaartje van een ander merk
verstookt? Een blaadje tabak
van mevrouw Bas
bijvoorbeeld. Om nog maar
niet te spreken van een
Monte Christo. Of gaat dan
zijn toverkracht gelijk in rook
op?"
Zino glimlacht moeizaam.
„Voor de geboren minnaar",
zegt hij, „is het beste nog
niet goed genoeg. Hij blijft dus zijn leven lang op zoek naar
het volmaakte. En dat betekent automatisch, dat hij vroeg of
laat mijn winkel in Genève zal binnenstappen en mij in alle
nederigheid om een Dom Périgord zal vragen".
„Met alle liefde wil ik zijn sigaar daarna volgens de regels van
de kunst voor hem aanstekèn. Met brandend cederhout dus,
waarmee het dekblad licht zal worden aangeschroeid. En
terwijl hij zijn eerste trek neemt, zullen we elkaar betekenisvol
aankijken. En samen zullen wij op dat moment weten, dat we
er weer een vriend bij hebben gekregen".
Heethoofden
Aldus spreekt de meester. Als kind rolde hij acht uur per dag
en zeven dagen per week de sigaretten, die zijn vader
verkocht in een groezelig tabakswinkeltje in de Krim. Uit die
periode herinnert Zino zich haarscherp, dat zich onder de
klanten opmerkelijk veel heethoofden bevonden. Mannen met
vervaarlijke knevels en dwarsgebakken, vlammende
toendrablikken.
Later hoorde hij pas, dat de winkel gefrequenteerd werd door
samenzweerders, die de tsaar van Rusland beentje wilden
lichten en hun krijgsplannen door vader Davidoff in zijn
sigaretten lieten meerollen. Toen hij dat wist, begreep hij ook
Ter meerdere eer en glorie van zichzelf heeft Davidoff ook een
sigarebandje laten ontwerpen met zijn lepe hoofd als blikvan
ger. Op die manier schept hij een persoonlijke band met zijn
fortuinlijke afnemers.
pas, waarom het gezin op een dag halsoverkop in een
geblindeerde auto over de grens vluchtte en ver van de
vertrouwde Datsja aan de Zwarte Zee een nieuw bestaan
moest opbouwen in Genève.
„Vader opende gelijk weer een sigarenzaak", zegt Zino, „en
gaandeweg kwamen de Russische klanten terug. Stuk voor
stuk figuren, die koortsachtig bezig waren om de wereld te
hervormen. Eén van hen was ene Vladimir Ulyanov. Hij rookte
als een schoorsteen en zou dus een prima klant van vader
zijn geweest..., als hij maar betaald had. Maar vader had de
hoop daarop al na korte tijd opgegeven en liet zelfs een
stempel maken met „niet betaald" erop. Die zette hij op alle
rekeningen van Ulyanov. Ik heb er nog één bewaard. Het is
voor mij een kostbaar souvenir, want meneer Vladimir
Ulyanov heeft later grote bekendheid gekregen onder de
naam Lenin. Een opmerkelijk mens dus, dat staat vast. Maar
betalen, ho maar".
Rokerij
Zino Davidoff heeft tot besluit nog enkele uitspraken van
illustere sigarerokers achter de hand. Eerst laat hij echter in
de rokerij van Amsterdam Hilton een verse, „dubbelgebeide"
Havana aanrukken, die hij met groot ceremonieel in brand
steekt-
Hij staart mij aan en zegt: „George Sand was de geliefde van
Chopin. Dat zal u niet ontgaan zijn. Maar ze was daarnaast
ook een toegewijde afneemster van dikke, loodzware sigaren.
Zij heeft eens in een moment van vertwijfeling geroepen:
„Een sigaar vult mijn lege, eenzame uren met een miljoen
aangename beelden". Kijk, dat vind ik nu aardig gezegd voor
een dame".
„En de Engelse schrijver Kipling, u zeker ook niet geheel
onbekend, heeft ooit gezegd: „Een vrouw is een vrouw. Maar
dat kun je van een sigaar nimmer beweren". Ook dat vind ik
met permissie een heel sterke".
Hij blaast een mondje blauwe rook in mijn richting en
vervolgt: „Van Somerset Maugham is deze wijsheid: In mijn
jeugd heb ik het voornemen gemaakt, dat ik, eenmaal tot
welstand gekomen, elke dag na de lunch en na het diner op
mijn gemak een dure Havana zou roken. Het is de enige
belofte, die ik in mijn leven niet gebroken heb. Als ik daarbij
bedenk, dat arbeiders voor mijn plezier jaren onder de
verzengende tropenzon hebben geploeterd en dat mijn
sigaartje daarna zeven zeeën heeft moeten trotseren, voordat
ie bij me was, smaakt ie me alleen maar des te beter".
Met die ontboezemingen van onsterfelijke wereldburgers als
rugdekking, durft Zino Davitjoff nu te beweren, dat hij
voorlopig aan het langste eirjd zal trekken.
LEO THURING