Onweerstaanbare rookmagiër Zino Davidoff regeert als tsaar in exclusief tabaksrijk miniatuur sauna, waarin de' Davidoff sigaren in het zweet huns aanschijns op hun kopers liggen te wachten. Dat gebeurt bij een constante temperatuur van 18 graden celsius en een vochtigheidsgraad van zeventig procent. Commercie ^STERDAM Wie de dialoog aandurft met Zino Davidoff gjÉat onvermijdelijk reeds na korte tijd de dampen in. Dat Ift men dan duidelijk te danken aan de gesprekspartner, rijzige zeventiger, wiens pokerface door een iiepsstrijkster geplisseerd moet zijn. Hij is met )matieke zorgvuldigheid in het pak gehesen ook de )chet in de borstzak ontbreekt ditmaal niet en heeft glimlach voortdurend als wisselgeld achter de muis van hand. Hij blijkt ook nog te beschikken over een Igenaam orgelende stem, die in momenten van vervoering Isend aanslaat als een bouvier. Men kan zichzelf eiteloos onaangenamer gezelschap toewensen. Dat men ihtans na korte tijd tabak van hem krijgt, vindt zijn Maring in het feit, dat Zino Davidoff zich alweer geruime tende ongekroonde tsaar mag noemen in het walmend rijk ongebanderoleerde Cubaanse bolknaks, corona's, wilde (ana's, elegante sprieten en andersoortig rookgerei. En gezien oosterse gulheid tot één van zijn in het oog hgende deugden behoort, zit zijn gast binnen de kortste pn met een mond vol hoogwaardig dekblad te luisteren r deze verlichte despoot, wiens merk toch het sterkst is ileken temidden der langzaam wegsmeulende currenten. zelf jongleert tijdens het gesprek onophoudelijk met een n Périgord, een dubbele corona, die door de kenners dt beschouwd als de kroonprins in de roemruchte familie Davidoff-bruinwerkers. Dom Périgord: zijn nobele, ivuldig gefermenteerde inborst is weliswaar gedoemd om pok op te gaan, maar voordat het zover is en hij met een i kegel van hier tot gunter tot as wederkeert, gloeit diep in i geruime tijd een troostrijk vuur, dat een mens rankelijk maakt voor opperste'gelukzaligheid. Met ruide lippen blaast een genieter de rook in de lucht, waar /an spontaan dansende aureolen vormen, Mie het volmaakte 44.ot symboliseren j Kleinood Davidoff heeft er zo te zien vandaag ook echt trek In. geluidloze pufjes verstookt hij het kleinood, dat zijn stondig leven op een bijzettafeltje verbeid heeft in een kartonnen doodkistje, waarvan het deksel is gesierd met naam in krullende letters. jegeven, het is een ongebruikelijke vorm van presentatie, r toch past deze lijkbezorging van de doorluchtige aan wondergoed in de exclusieve, aanpak van Zino. Deze namelijk tijdig ingezien, dat hij alleen maar aan de >ak kon komen, wanneer hij zich vol schroom zou iepen tot de aartsvader van 's werelds beste sigaren, ildus is geschied. Met behulp van de lepe dr. Ernst leider uit Zwitserland werd in korte tijd een ksimperium uit de grond gestampt, waarin de oude, oide Davidoff fungeert als onweerstaanbare rookmagiër. naam prijkt sindsdien op de smetteloos witte bandjes de duurste sigaren, die er op dit ondermaanse handen zijn. Te weten: de Dom Périgord (opgebaard en in zijn beeldig kistje kost ie zo'n 25 gulden), de reeks ateaux" (paft zo heerlijk weg), de „Duizend Reeks" (de n slaat voorlopig nog niet op de prijs, maar wat niet is, nog komen, moet je maar denken), de „Ambassadrice" Ie Davidoff Nummer 1 en 2. len vormen ze een assortiment, dat met meesterhand is "mponeerd uit de beste tabaksoogsten van het Cubaanse a Vuelto Abajo. flat wonderschone gebied", droomt Zino zich tussentijds itaan af, „heeft de Heer in zijn onuitsprekelijke goedheid klimaat geschapen, waar de tabaksplant tot volle Niet voor vol Hoe ging het verder? Toen de internationale jet-set, de captains of industry, het restant aan regerende vorsten en de nieuwbakken rijken eenmaal overtuigd waren van het onontkoombare feit, dat zij zonder een Davidoff-sigaar in de mondhoek nauwelijks meer voor vol werden aangezien, verlegde de oude Zino haastig de grenzen van zijn rijk. Ditmaal verraste hij zijn verwende clientèle met een reeks accessoires, die overigens al geruime tijd voor een appel en een ei te koop waren in de buurtwinkel om de hoek. Maar met het opschrift „Davidoff" werden ze opeens een onbetaalbaar bezit. Om die onbetaalbaarheid nog eens extra te accentueren, plakten zijn handlangers nu met veel animo Uit NGt HcHi prijsjes op de pijpen, tabakszakken, sigarenkokers, knijpers m en aanstampers, waarvan de hoogte van het bedrag doet vermoeden, dat deze artikelen zonder uitzondering uit één Terzijde knikt Zino instemmend. De woorden zijn hem klomp massief goud zijn vervaardigd. zichtbaar uit het hart gegrepen. Glimlachend voegt hij er aan De volgende stap was de introductie van de „humidor", een toe: „De sigareroker is een geboren minnaar. Kijk maar om u „Denk nu niet: dat is allemaal zwaar overdreven", waarschuwt dr. Schneider, „en zeg ook niet: dat doen ze alleen maar vanwege de commercie. Zo in de trant van: die Davidoff moet de pittige prijs van zijn sigaren toch een beetje aannemelijk maken! Want ik verzeker u, dat dit nooit ons uitgangspunt is geweest. Sterker nog: in feite zou iedere oprechte Havana-roker thuis een Humidor moeten hebben, waarin hij zijn voorraad sigaren bewaart. Alleen op die manier kan hij blindelings een topprodukt tussen de lippen steken". „Ik durf rustig te beweren, dat de kwaliteit van de meeste Havana-sigaren, die in Nederlandse winkels te koop worden aangeboden, allerbelabberdst is. Ze liggen vaak maanden op de toonbank of in het magazijn en zijn volkomen uitgedroogd. De ziel is er uit en het aroma is met de muziek mee. En wat de klant uiteindelijk opsteekt is hooguit 'een pips couveusekind in plaats van een rondborstige, mannelijke Cubaan". Dr. Schneider trekt in dit verband volgaarne de vergelijking tussen zijn gebruinde troetelkind en voorname wijnen. „Als je de druiven hebt uitgeperst en het nat in de fles hebt opgevangen, kun je ook niet met je armen over elkaar gaan zitten. Dan pas begint het eigenlijke werk. Dan gaat het erom, dat je de ziel van zo'n wijn vasthoudt. Wijn leeft, is wispelturig en humeurig. Je moet van hem houden om hem niet te verliezen". „Zo is het ook met de tabak uit de Vuelto Abajo. De beste sigaren van de wereld komen uit deze streek, daar is iedereen het wel over eens. Maar als je niet zorgt, dat ze in topconditie aan de koper worden meegegeven, heb je als tabakshandelaar gefaald". „De Davidoff-sigaar krijgt bij ons dan ook een koninklijke behandeling. En dat beslist niet, omdat we exhibitionisten zouden zijn of sigaren-fetisjisten. Nee, zo'n pijnlijk nauwgezette behandeling is een bittere noodzaak. In onze magazijnen bij Bazel liggen 10 miljoen sigaren in voorraad en elk exemplaar blijft daar een vol jaar om, onder optimale condities, tot rust te komen. Net als bij een wijn van klasse. Om van een Davidoff ten volle te kunnen genieten, zul je hem eerst met alle egards moeten behandelen. Je verwent hem, zoals je een vrouw verwent, die je innig liefhebt" In de galerij van oprechte paffers figu reren illustere wereldburgers, zoals Sir Winston Churchill. In de rokerij van Amsterdam Hilton demonstreerde de tabakstsaar Zino Davidoff hoe fraai menselijke dromen in rook kunnen opgaan. Hij werd bij zijn act geflankeerd door Hiltondirecteur Rudi Bausch (links) en dr. Ernst Schneider, plus een zwart-wit- stoffering van enige tafeldienaren. heen. Zo'n man is elke situatie de baas en heeft een natuurlijk overwicht op zijn omgeving. Hij kent als geen ander de diepste vreugden uit eigen ervaring en wil graag, dat ook anderen er in meedelen". „Wacht nu even Zino. Geldt dat ook voor iemand, die een sigaartje van een ander merk verstookt? Een blaadje tabak van mevrouw Bas bijvoorbeeld. Om nog maar niet te spreken van een Monte Christo. Of gaat dan zijn toverkracht gelijk in rook op?" Zino glimlacht moeizaam. „Voor de geboren minnaar", zegt hij, „is het beste nog niet goed genoeg. Hij blijft dus zijn leven lang op zoek naar het volmaakte. En dat betekent automatisch, dat hij vroeg of laat mijn winkel in Genève zal binnenstappen en mij in alle nederigheid om een Dom Périgord zal vragen". „Met alle liefde wil ik zijn sigaar daarna volgens de regels van de kunst voor hem aanstekèn. Met brandend cederhout dus, waarmee het dekblad licht zal worden aangeschroeid. En terwijl hij zijn eerste trek neemt, zullen we elkaar betekenisvol aankijken. En samen zullen wij op dat moment weten, dat we er weer een vriend bij hebben gekregen". Heethoofden Aldus spreekt de meester. Als kind rolde hij acht uur per dag en zeven dagen per week de sigaretten, die zijn vader verkocht in een groezelig tabakswinkeltje in de Krim. Uit die periode herinnert Zino zich haarscherp, dat zich onder de klanten opmerkelijk veel heethoofden bevonden. Mannen met vervaarlijke knevels en dwarsgebakken, vlammende toendrablikken. Later hoorde hij pas, dat de winkel gefrequenteerd werd door samenzweerders, die de tsaar van Rusland beentje wilden lichten en hun krijgsplannen door vader Davidoff in zijn sigaretten lieten meerollen. Toen hij dat wist, begreep hij ook Ter meerdere eer en glorie van zichzelf heeft Davidoff ook een sigarebandje laten ontwerpen met zijn lepe hoofd als blikvan ger. Op die manier schept hij een persoonlijke band met zijn fortuinlijke afnemers. pas, waarom het gezin op een dag halsoverkop in een geblindeerde auto over de grens vluchtte en ver van de vertrouwde Datsja aan de Zwarte Zee een nieuw bestaan moest opbouwen in Genève. „Vader opende gelijk weer een sigarenzaak", zegt Zino, „en gaandeweg kwamen de Russische klanten terug. Stuk voor stuk figuren, die koortsachtig bezig waren om de wereld te hervormen. Eén van hen was ene Vladimir Ulyanov. Hij rookte als een schoorsteen en zou dus een prima klant van vader zijn geweest..., als hij maar betaald had. Maar vader had de hoop daarop al na korte tijd opgegeven en liet zelfs een stempel maken met „niet betaald" erop. Die zette hij op alle rekeningen van Ulyanov. Ik heb er nog één bewaard. Het is voor mij een kostbaar souvenir, want meneer Vladimir Ulyanov heeft later grote bekendheid gekregen onder de naam Lenin. Een opmerkelijk mens dus, dat staat vast. Maar betalen, ho maar". Rokerij Zino Davidoff heeft tot besluit nog enkele uitspraken van illustere sigarerokers achter de hand. Eerst laat hij echter in de rokerij van Amsterdam Hilton een verse, „dubbelgebeide" Havana aanrukken, die hij met groot ceremonieel in brand steekt- Hij staart mij aan en zegt: „George Sand was de geliefde van Chopin. Dat zal u niet ontgaan zijn. Maar ze was daarnaast ook een toegewijde afneemster van dikke, loodzware sigaren. Zij heeft eens in een moment van vertwijfeling geroepen: „Een sigaar vult mijn lege, eenzame uren met een miljoen aangename beelden". Kijk, dat vind ik nu aardig gezegd voor een dame". „En de Engelse schrijver Kipling, u zeker ook niet geheel onbekend, heeft ooit gezegd: „Een vrouw is een vrouw. Maar dat kun je van een sigaar nimmer beweren". Ook dat vind ik met permissie een heel sterke". Hij blaast een mondje blauwe rook in mijn richting en vervolgt: „Van Somerset Maugham is deze wijsheid: In mijn jeugd heb ik het voornemen gemaakt, dat ik, eenmaal tot welstand gekomen, elke dag na de lunch en na het diner op mijn gemak een dure Havana zou roken. Het is de enige belofte, die ik in mijn leven niet gebroken heb. Als ik daarbij bedenk, dat arbeiders voor mijn plezier jaren onder de verzengende tropenzon hebben geploeterd en dat mijn sigaartje daarna zeven zeeën heeft moeten trotseren, voordat ie bij me was, smaakt ie me alleen maar des te beter". Met die ontboezemingen van onsterfelijke wereldburgers als rugdekking, durft Zino Davitjoff nu te beweren, dat hij voorlopig aan het langste eirjd zal trekken. LEO THURING

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1979 | | pagina 19