Marjoleins l©v©n qbbt via d© damlill[SUIT ene naar de andere keuring Glanzend en glimmend door wintersportmode Caravan in jaar 2000 lichter Op de Franse toer ANTIEK- ZORG Tips voor geluidsfilmers „GEZONDHEIDS- PASPOORT" ZOU OPLOSSING ZIJN zal een Rennhose zijn uitge voerd in rood met zwart en de indruk maken of een rode broek wordt gedragen in zwarte nauwsluitende been kappen. Mis, de broek is één geheel. Daarop een nylon plu- me blousend jack in lakrood met ecru en zwarte horizonta le bies, doorlopend op de mouwen. Veel polsteringen ook in overalls, die weer wat veld winnen. Maar ze moeten van een goed merk zijn en veel bewegingsruimte geven. Al te voordelige aanbiedingen trekken soms in het kruis. De meeste cracks zien meer in aparte onderdelen, „afpel- baar" als een ui. Langlaufmo- de is ook meerderjarig gewor den. Hierbij geen veredelde trainingspakken meer, maar heel mooie combinaties, die vooral in de partnerlook een goede beurt maken. Een duidelijk te signaleren trend in de wintersportmode is het aanleunen tegen de vri- jetijdskleding. Ook al uit praktische overwegingen. Een glimmend tweedelig Lang-, laufpak kan later voor jogging SINGING IN THE SNOW in de duinen worden ge bruikt. Jacks wil men ook thuis kunnen dragen. Daar naast blijven vanzelfsprekend pakken, die op het eerste ge zicht meteen het winterland schap voor ogen toveren, sterk in de belangstelling. Ge weldig is hierin de Italiaan Luigo Coldani, die op de ski- beurs (Ispo) in München de goegemeente paf liet staan met zijn schitterende overalls, waarbij hij over de broek zil verwitte laqué gamaches (be enstukken) liet aangorden tot aan de lies. Om de benen warm te houden in de stoel- tjeslift. Voor meneer was het bovenstuk karo doorgestikt en van een warm, laaiend rood met zilverwit. NNENLAND LEIDSE COURANT PAGINA 9 SOMS OVERBODIGE BETUTTELING VAN HARTPATIËNTEN Door Tiny Francis - Gerard Croné Antieke meubelen die vaak donker van kleur zijn, 'ereisen speciaal onderhoud, ale plekken op een donkere 1st bijvoorbeeld poetst u met ewone blanke was niet weg. Daar hebt u een donkere assoorl voor nodig. Die is er nu. Peli heeft hem op de arkt gebracht en zegt ervan dat het een zuiver natuurprodukt is dat alle betere houtsoorten zoals donker eiken, donker noten n mahonie reinigt, voedt en Kchermt, en altijd een fraai e patina geeft, De kleurherstellende j 'genschappen zorgen ervoor dat kale plekken op een natuurlijke en onschadelijke Wjze verdwijnen als sneeuw i voor de zon, en dat uw ii meubelen hun authentieke j kleur terugkrijgen. i Trots op haar antieke n Meubeltjes, die zij met veel i zorg omringt. fonge mensen met een aangeboren artafwijking, die op verantwoorde irijze, gesteund door hun eigen car- Jioloog, zo normaal mogelijk in de naatschappij willen functioneren »ntmoeten op hun weg naar „de rrijheid" veel hindernissen. Ze wor- len aanhoudend belaagd door keu- ingen, waaraan ze zich steeds op- lieuw moeten onderwerpen, omdat anders voor een bepaalde baan liet in aanmerking komen, geen iwemdiploma mogen halen, niet nogen autorijden en bepaalde spor en niet mogen beoefenen. Allemaal aken die volgens hun bloedeigen >rof of cardioloog hun krachten liet te boven gaan. Kortom ze zit- en in een keurslijf en vallen onder loms overbodige betutteling. (nderzijds mag men niet over ijs van én nacht gaan, vooral niet bij jongelui lie nog niet helemaal fit zijn. De jonge nensen met hartproblemen zijn onder te irengen in drie groepen: de geopereer- en, die geen patiënt meer zijn; de geop- reerden, wier toestand is verbeterd en genen, die niet kunnen worden geope- rd. Tot de laatste categorie behoort arjolein Weidema, 21 jaar oud, dokters- ochter uit Haarlem. Haar weg leidt gs vele onderzoekkamers van de ..eest verscheiden keuringsartsen, 'oen Marjolein na vijf jaar hard werken laagde voor het diploma MAVO volgde ;r een test die zou uitmaken voor welk leroep zij geschikt was. Haar hartewens, len verpleegstersopleiding, ging niet in rervulling. Teleurgesteld ging Marjolein oen maar naar de HAVO (4de klas), naar de overgang bleek te groot, ze ileef zitten. Volgende rit was een gang laar het Haarlemse arbeidsbureau op zoek naar een baan. Eerste vereiste: een test plus keuring. Het was de inleiding tot een reeks communicatiestoornissen omdat men steeds weer terugkwam op haar (inoperabele) hartafwijking. Iedere cardioloog beschikt over eigen onderzoekmethoden, dat is zijn goed recht. Bij de laatste test kwam ze echter terecht bij een hartspecialist die haar te gen de muur zette en vroeg wat ze ei genlijk kwam doen. („Misschien wilde hij mij meten om uit gewicht en lengte op te maken hoe mijn lichamelijke con ditie was".) Marjolein, het keuren lichtelijk moe, nam een goed besluit. Ze ging terug naar de HAVO (R.-K. Scholengemeenschap Lyceum St. Maria te Haarlem) waar zij het intussen best maakt. Zij is vast van plan in de toekomst Engels te gaan stu deren. Keuring voor rijbewijs Toch stootte zij op 18-jarige leeftijd weer eens het hoofd tegen de bureaucratie die „hartekinderen" schijnt te vervolgen (of het gebrek aan coördinatie tussen de keuringsartsen zo u wilt). Toen ze voor haar rijbewijs wilde afrijden werd door het CBR een huisarts aangewezen om haar te keuren, hoewel de haar behan delende cardioloog, prof. Arntzenius uit Leiden, geen enkel bezwar had tegen haar plannen. Ze hoorde een tijdje niets en kreeg toen bericht dat ze door een cardioloog moest worden onderzocht, hetgeen gebeurde in het Haarlemse Dia- conessenhuis. De cardioloog wilde haar een inspanningsproef laten ondergaan, waartegen prof. Arntzenius juist gekant was. Haar vader, die zelf huisarts en sportkeuringsarts is, wist de proef te voorkomen. kunnen vinden tot „niets van de ziekte geschiedenis afweten" en „een koffer vol ziektegegevens". Er is een wettelijke be perking, waardoor de ene arts niet zon der meer kan en mag beschikken over de bevindingen van de andere arts. In wetenschappelijke kringen is men in tussen bezig tot een synthese te komen, die de nodige privacy garandeert, maar die tevens nieuwe artsen inzicht geeft in bepaalde ziekteverschijnselen, reeds overwonnen of nog geldend en geconsta teerd door collega's. Dr. Dekker van de Nederlandse Hartstichting, die met zijn staf en initiatiefnemer, kindercardioloog dr. Eric Harinck, onlangs een symposi um hield over keuringen van hartpa tiënten, zoekt naar een oplossing, die alle betrokkenen tevreden moet stellen. „Het is een futuristisch denkbeeld, maar een toekomstige ontwikkeling zou bij voorbeeld de afgifte van een soort „ge zondheidspaspoort" kunnen zijn, waarop bloedgroep, cholestorolgehalte en even tueel ziekteverschijnselen etc. worden vermeld. (Een eerste stap tot een derge lijke maatregel is in Tilburg gedaan, waar alle inwoners door een medische molen zijn gegaan). Dit kan van belang zijn voor iedere gehandicapte, zelfs voor iedere Nederlander". Röntgenstralen De keuringsmoeilijkheden zijn niet al leen van toepassing op mensen met hart- bezwaren. Hoe vaak komt het niet voor dat men bij sollicitaties een thoraxfoto (foto van de borstkas) moet inleveren als bewijs van gezondheid, terwijl het hele maal niet vaststaat dat de hoeveelheid röntgenstralen, waaraan een mens onder bepaalde omstandigheden bij herhaling blootstaat, zonder gevaar is. Wat te den ken als een sollicitant driemaal per maand deze straling moet ondergaan om een potentiële werkgever te bewijzen dat hij gezond is? „In deze gevallen is het denkbaar", zegt dr. Dekker „een geldend duplicaat van het schermbeeld te krijgen en daarmee op pad te gaan". Een andere mogelijkheid ziet men in het centraal opslaan van ziektegegevens van patiënten of het verstrekken van ver eenvoudigde formulieren die voor de meeste keuringen voldoende zijn. Daar bij blijft de keurende arts natuurlijk het recht voorbehouden op een eenzijdige blik. Voor het krijgen van een parkeer- kaart bijvoorbeeld zal hij willen weten hoe het met de ogen, het schattingsver mogen van afstanden etc. gesteld is? De materie van het handhaven der privacy van de gekeurde en de verzameling van gegevens omtrent de ziekte door de keu rende arts is sterk in beweging, met het doel zoveel mogelijk getroffenen zo min mogelijk last te bezorgen. Nieuwe wegen Uit het symposium bleek dat men in het hele land van alle kanten bezig is naar nieuwe wegen te zoeken. In feite zijn alle gehandicapten, misschien wel alle burgers, geïnteresseerden die binnen het kader van de gezondheidszorg op zo in tensief en makkelijk mogelijke wijze snel en afdoende willen worden gehol pen. Vanzelfsprekend met inachtneming van genoemd „recht op privacy", waaro ver destijds zelfs door de Medische Tuch traad een uitspraak is gedaan. Bij de „hartekinderen" gaat het duidelijk om een kleine groep. Het behoeft echter niet veel fantasie om te begrijpen dat de be langen van de hele bevolking er mee ge moeid zijn. Men kan zeggen dat „èraan wordt gewerkt...". Het leven van Marjolein Weidema leidt langs vele onderzoekkamers van de meest verscheiden keuringsartsen. Men koos toen voor het maken van rönt genfoto's, hoewel prof. Arntzenius ook stapels foto's van Marjolein had, waaruit iedere ter zake kundige arts (cardioloog) de stand van zaken had kunnen opma ken. Uiteindelijk kreeg zij te horen dat ze het rijexamen maar beter niet kon doen! „Als je eens licht in je hoofd wordt" heette het, terwijl Marjolein nog nooit van haar leven aan dit euvel had geleden. „Ik wist niet eens waar die dokter het over had", zegt ze verbitterd. Prof. Arnt zenius bleef bij zijn mening: Marjolein mocht haar rijexamen afleggen. Dr. Wei dema legde zich niet bij de gang van za ken neer en de cardioloog, die het nega tieve advies had gegeven, gaf tenslotte zijn toestemming. De tweede keer slaag de Marjolein. Ze kan nu als gehandicapte vrijgesteld worden van het betalen van wegenbelasting, maar... voor een speciale parkeerkaart moet ze opnieuw gekeurd worden. Ondanks Marjoleins uitvoerige ziektebe schrijving en op tal van röntgenfoto's vastliggende feiten, die zich onder prof. Arntzenius' berusting bevinden, moet haar lichamelijke conditie steeds op nieuw bevestigd worden. Privacy Dr. W. Stiggelbout van de Nederlandse Hartstichting te Den Haag zegt hierover: „Een persoon met hartproblemen mag niet in situaties gebracht worden, waarin hij minder recht heeft op privacy dan welke andere Nederlander dan ook". Hij bedoelt hiermee dat het niet aangaat ge gevens over een ziektetoestand, met alles wat daarmee te maken heeft, te bunde len en met deze stapel gegevens als het ware „de boer op te gaan" voor elke nieuwe keuring. Men moet het midden Cheri Bibi In korte versie... Een variant op „Singing in the rain" is „Singing in the snow". Beide uitroe pen gaan over vrolijk zijn, je amuseren, pret hebben. Want dat is wintersport: plezier beleven. Dat ple zier wordt nog verhoogd door de pittige lucht, die in de bergen de longen zui vert, en de omgeving waarvan de romantiek af druipt: besneeuwde spar ren, houten huisjes, ook wel chalets geheten... en zonneterrassen, waarop al leen opgewekte mensen te vinden zijn in kleurige kledij. Zeurpieten kom je op de piste niet tegen, zuurpruimen blijven thuis bij de centrale verwar ming. Belangrijk onderdeel van dit hele gebeuren is natuurlijk de kleding. Hiervan verwacht men dat ze allereerst functio neel is, dus warm en voch twerend. Zelfs het beste hu meur gaat naar de knoppen als je sneeuw in je nek voelt. Goed afsluitende pakken dus, die nattigheid buiten houden en lichaamswarmte koesteren. Dit seizoen is de uit de bur germode overgewaaide „com bi-mode" zeer geliefd. Een makkelijk thema, want dit combineren laat toe dat men bij een nog goede renbroek van vorig jaar een nieuw jack koopt of omgekeerd en dat truien (niet meer die heel dik ke, zware, maar van fijne wol), die uit de sector vrije- tijdskleding komen, worden gecombineerd met een salo- pette of gewoon een ribcord broek met geceintureerde anorak. Het driedelig pak heeft ruimte moeten maken voor de hoogopgesneden ren broek, ook wel jetsalopette ge- Ook bij geluidsfilms blijft het beeld het be langrijkst. Is het geluid mislukt? Geen nood, met behulp van een projector kan er achteraf altijd nog geluid en/of muziek aan de film worden toegevoegd. Zijn de filmbeelden mis lukt, maar is het geluid prima? Jammer, maar dan is de film verloren. Men moet er rekening mee houden dat de meeste camera's minimaal een halve seconde nodig hebben om het geluid mee „op te star ten". Bovendien zit er een afstand van 18 be eldjes tussen beeld en geluid. Als men een spreker filmt moet de eerste zin pas beginnen één seconde na het indrukken van de ont spanner. Een windkap op de microfoon is bij buite nopnamen geen overbodige luxe. Hou de mi crofoon zo dicht mogelijk bij de spreker en zoyer mogelijk van de camera af. De micro foonkabel kan hinderlijke geluidstikken ge ven in de opname als deze over de grond be wogen wordt. Men houdt bij voorkeur de ka bel met de lus aan de microfoon vast. Wie graag goed geluid wil hebben dat HiFi- normen benadert, kan beter zijn films met een snelheid van 24 beelden opnemen als de camera deze mogelijkheid biedt. In de handel zijn tientallen grammofoon platen met geluidseffecten en achtergrond muziek te krijgen. De fotohandel heeft er vaak heel wat jn voorraad. De muziek bestaat bij voorkeur niet uit nummers van de Top-10 of andere bekende deuntjes die de aandacht van de film zelf afleiden. Men kiest bij voor keur muziek zonder zangstemmen of zoem- koren, of muziek uitgevoerd door gigantische orkesten. Achtergrondmuziek hoort beschei den te zijn. idere Nederlandse dameskapper laat zich eïnvloeden door de stijl van het Syndicat e la Haute Coiffure. Hij die mee wil tellen aat elk half jaar (of meerdere malen) in arijs zijn licht opsteken om zich te oriën- iren ten aanzien van de nieuwste ontwik- elingen. Vooral omdat hij zich, als zijn ranse collega's, adviseur voelt voor vrou welijk schoon. De fnooiste jurk betekent iets als er een slecht gekapt hoofd boven- it steekt. lu de mode weer iets 'eleganter is gewor- en en ook wat joyeuzer, hebben de Franse appers zich daarbij aangesloten met een wat frivoler stijl, die echter toch ladylike is en geen „vamp"-accenten heeft. De haren golven nogal nonchalant om de kort ge kapte bol; er zit iets in van „Madame a la mode", uit de jaren rond de eeuwwisseling. „Cheri Bibi" is de naam, bedacht door het r\u meer dan dertig jaar oude Syndicatdat sinds 1 oktober 1946 een „Section hollan- daige" heeft. In vrijwel alle Westeuropese landen, in Noord- en Zuid-Amerika, Japan en Australië heeft het Syndicat zijn leden. Het internationale gezelschap groeit nog steeds omdat almaar meer naties zich aan sluiten bij het moeder-Syndicat te Parijs. noemd, waaronder alleen een pulli gaat. Daarover een jack. In het kader van de combi mode zijn er ook de zoge naamde omkeerbare jacks, die aan beide zijden kunnen wor den gedragen. Twee halen, één betalen. De buitenkant is dan bijvoorbeeld khaki (kleur die veel voorkomt dit sei zoen), de binnenkant blauw. Gedurfde kleurstelling, maar men is in 1979-80 niet bang voor aangename schokeffec ten. Erg mooi is khaki met frambooskleur. Saffraan doet het ook erg goed, voorts „ka- puchin oranje" fuchsia in de donslook, die soms is doorge stikt om het volumineuze ef fect weg te werken. Vuilwit is er veel, maar persoonlijk vind ik dit geen veilige kleur. Als het wat mistig is ziet men een „witte" voorligger minder snel bij een afdaling dan een figuur in razend rood... Niet temin veel „bijna wit" in de collecties tot room, ecru en ijs- co-pastels. Als directe tegen stelling zwart, dropjeskleur, blauwgrijs, lakrood. In de des sins veel streepjes en balken bij schouderpartijen om mee te doen met de verbrede schouderlijn. De stoffen zijn veel antigliss, chinz met matte glans en de verblindende me tallics, die de zonnestralen vangen en weerkaatsen, zodat in deze stof uitgevoerde skik leding glanzend en glimmend door de wintersportmode trekt. Veel jacks zijn voorzien van Wülstkrage, dik gevoerde kraag die hoog kan worden opgezet of tot de kin dichtge- ritst. Modische accenten ma ken de skimode volwassen. Zo Een zwart-wit jack van antigliss nylon 79,-). Het witte da mesjack is van spinaker-nylon. De inzetten van streepjes en ruitjes zijn dit jaar zeer geliefd. (C A). Glimstoffen, die een tikje aan de nu afzwakkende dis- colook doen denken, maar die in de wintersport sneeuw zul len doen opwaaien... Voor après-ski zowel voor haar als hem blousons, die ook later thuis te dragen zijn. Hoe gaat ons tweede huis, de caravan, er in het jaar 2000 uitzien? Caravan-grootfabrikant Sam Alper verwacht dat door olieschaarste de auto's kleiner en lichter zullen wor den, en dat betekent dat ook toercaravans in afmetingen en gewicht zullen moeten worden gereduceerd. Lichte ca ravans zullen echter gevoeliger zijn voor zijwind en luch twervelingen op autosnelwegen, reden waarom het zwaar tepunt verlaagd moet worden. Gewichtsvermindering zal kostenverhoging met zich meebrengen door toepassing van een aluminium chassis of zelfdragende constructies. Meer gestroomlijnde vormen verminderen natuurlijk ook het ge wicht en de luchtweerstand. Maar het meest voor de hand liggende middel, namelijk het gebruik van plastics, komt waarschijnlijk wegens olieschaarste niet in aanmerking; geperst metaal kan een alternatief zijn. Caravans en kampeerauto's zullen volgens Sam Alper naast elkaar blijven bestaan met waarschijnlijk weinig ver anderingen ten opzichte van hun onderlinge getalsverhou ding. Zonnestraling en windenergie kunnen bij caravans nuttig worden aangewend. Kachels en koelkasten kunnen zonder twijfel meer energiebesparend worden geconstru eerd al zal dat invloed hebben op de kostprijs. Verandering van de uiterlijke vorm zal gevolgen hebben met betrek king tot het interieur: wellicht in de richting van een zach te bekleding zoals in auto's. Bovenkastjes voor en achter zullen dan moeten verdwijnen. Ook schuimplastic bedden en kussens moeten misschien worden vervangen, bijvoor beeld door luchtkussens. We blijven echter op wielen rij den, dat wel! .Als de film boeiend genoeg is horen 99 van de 100 toeschouwers niet meer of het geluid stereofonisch wordt weergegeven of niet. Een stereogeluidsprojector is een prachtig appa raat, maar de beelden van een film blijven hoofdzaak. Firma's als Eumig en Kodak hebben doel treffende brochures uitgegeven over de een voud van het filmen (en daarna monteren) met geluid. Vraag deze folders aan. Ook de foto- en filmhandelaar beschikt over goede informatie. Bibi in lange versie.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1979 | | pagina 9