Eigenaren tuinhuisjes
machteloos tegen
vandalisme en inbraak
Politieman Henk van der Holst:
van bewaker tot hoffotograaf
WEDEROM JAARLIJKSE GOLF VAN
VERNIELINGEN TUINHUISJES VLIETWEG
afscheid van noordwijks korps
Duke'
s een
ïeer
fan
stand
$TAD/|REGI0
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 20 OKTOBER 1979 PAGINA 5
Ongetwijfeld zal er een
regelmatig komen zijn,
maar het „gaan" bij het
Noordwijkse
politiekorps is de laatste
tijd zowat aan de orde
van de dag. Deze maand
is er Weer een hausse „in
het kader van het
functioneel
leeftijdsontslag". De
plaatselijke
restaurateurswereld
spint er garen bij, want
afscheidsrecepties zijn
doorgaans lucratieve
ff aangelegenheden, omdat
ze verder uit de hand en
in de 'papieren lopen
naarmate de scheidende
2 populairder is. Wie er
e zich ook uit de politiële
rijen in Noordwijk (of
n waar ook) terugtrekt, hij
blijkt steeds weer in de
achterliggende periode
zich van de
aanhankelijkheid van de
n bevolking te hebben
verzekerd. Daar gaat hij
dan, de korpschef,
hoofdinspecteur J. F.
Basten.
Een paar dagen
eerder gaat Henk C. van
der Holst hem voor. Ook
politieman Van der
Holst is functioneel aan
het einde van zijn
io| dienst]atijn. Hij is dan
zestig jaar en het is mooi
geweest in die
Noordwijkse
overheidsdienst.
In Noordwijk wordt Van der
Holst, met zijn ruim
vierendertig dienstjaren, één
van de ouwe getrouwen van
het politiekorps genoemd.
Ter plaatse heeft hij zijn
carrière opgebouwd, niet ver
verwijderd van zijn
geboorteplek en dat was
Voorhout. Ambtelijk begon
de jonge Henk van der Holst
(die op een foto van vandaag
een opvallende gelijkenis
vertoont met de grote
vaderlandse acteur Guus
Hermus) zijn loopbaan in het
laatste jaar van de Duitse
bezetting. Men leefde toen in
de beruchte hongerwinter
die het westen des lands
vaak onnoemelijk teisterde.
Van der Holst werd
geïnstalleerd als bewaker
van de Voedselvoorraden
van de centrale keuken (ook
wel gaarkeuken genaamd, in
het goedmoedige
volksjargon van dié dagen)
van Noordwijk.
Deze voorraden, die
vanzelfsprekend een enorme
aantrekkingskracht
uitoefenden op een
hongerige bevolking die niet
zelden moest zien rond te
komen met te consumeren
bloembollen, lagen
opgeslagen in de schuren
van Konijnenburg Mark
aan de Offemweg. Dat
bewaken was echt geen
kleinigheid; Van der Holst
en zijn mede wakende
collega's hadden tot taak, de
vaak met de grootste moeite
en onder gevaren verkregen
etenswaren te behouden
voor de dorpsgenoten.
Eigenlijk was het een beetje
vreemd, dat een niet -
'Hoffotograaf' Van der Holst.
Noordwijker in aanmerking
kwam voor een dergelijke
vertrouwenspost onder
moeilijke omstandigheden.
„Nou, zo erg vreemd was het
toch niet", vertelt de heer
Van dér Holst bij het
scheiden van de markt; „ik
was namelijk met een
dubbele band" aan het
politiekorps verbonden. Mijn
vrouw zowel als mijn
schoonzus w^ren betrokken
bij de huishouding van de
politie. Zij moesten er
bijvoorbeeld voor zorgen,
dat de mensen in de cellen
niet van honger omkwamen.
Nou, dat was in die dagen
werkelijk geen sinecure".
Met de bevrijding in mei '45
kwam er een einde aan het
bestaan van de centrale
keuken. Daar stond Henk
van der Holst dan, zonder
werk, want het
bewakerskorps had niets
meer om handen. Van der
Holst bleef echter in de
„sfeer" en ging over naar de
hulp - politie. Daarover
vertelt hij: „Van Zuilekom,
die toen waarnemend
korpschef was, kwam mij
persoonlijk vragen of ik er
wat voor voelde". Je mag
dus gerust menen, dat ex -
bewaker Henk van der
Holst behoorlijk stond
aangeschreven in de
gemeente. In het eerste jaar
na de bevrijding hadden de
mensen van de hulp - politie
als opdracht, het
beroepskorps bij te staan,
onder meer door het
bewaken van objecten en
dergelijke zaken. Oud -
bewaker Van der Holst had
het goed getroffen. Het werk
beviel hem, immers dat
bewaken zat in zijn bloed.
Hij ging wel een stap vérder
en volgde een cursus. Al
fluks werd hij op 1 januari
1946, aangesteld als agent bij
de Noordwijkse politie.
Van der Holst kon nu zijn
gang gaan en zich verder
ontplooien. Wie hem kennen
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel! 8 vragen.
getuigen, dat politieman Van
der Holst binnen het korps
jarenlang een bijzondere
plaats heeft Ingenomen. Zijn
belangstelling ging vooral
uit naar het verkeer. Dat
trok hem erg aan. Toen
werd besloten, het korps te
motoriseren was Henk van
der Holst de eerste die op
een heuse indrukwekkende
Harley Davidson door
straten en lanen
surveilleerde. Helemaal in
zijn element maakte hij
daarna uiteraard ook deel
uit van de later opgerichte
verkeersafdeling.
Overigens
was „verkeer" niet zijn
enige specialisme. Van
gewoon foto - amateur
werkte Van der Holst zich
op tot „de hoffotograaf" van
de Noordwijkse politie. Er
was geen inbraak of
aanrijding of Van der Holst
was kiekend ter plaatsë.
„Henk was er altijd bij, als
er een prent geschoten
moest worden", vertellen de
mensen die hem kennen.
toegeschreven, want hij kon
het gewoon niet laten.
Dienst of geen dienst, hij
was er.
Zelfs op vrije dagen
en soms wel als hij vakantie
had. En je hoorde hem nooit
zeuren of mopperen, zegt
men. „Van der Holst was de
man die altijd voor iedereen
klaar stond", zo weet men in
Noordwijkse kringen;
„honderden processen -
verbaal en rapporten zijn in
de loop der jaren met Van
der Hoist's haarscherpe
foto's geïllustreerd;
natuurlijk ter nadere
informatie van de
rechterlijke macht. Talloze
uren bracht deze
functionaris in de donkere
kamer door om andermans
„werken der duisternis" aan
het licht te brengen".
Hij presteerde nog meer.
Vond men hem niet in hét
atelier, dan zat Henk achter
z'n tekentafel, want dat was
ook weer één van die
typische Holst -
specialiteiten. Met een
bewonderenswaardige
accuratesse legde de nu
scheidende allerlei situaties
op de tekeningen vast; er
zullen maar erg weinig
straten en kruisingen, al dan
niet begiftigd met voorrang,
in de gemeente zijn die niet
door Henk. van der Holst op
papier zijn gezet. En als er
dan nog tijd over schoot kon
men hem in de straatdienst
vinden of^was hij
vervangend
wachtcommandant. Zo
iemand noem je nou „bijna
onmisbaar". Aan zijn lege
plaats zal men binnen het
Noordwijkse politiekorps
straks erg moeten wennen,
wat ik ze brom.
Eerst nog dat afscheid, op 26
oktober, met een receptie in
„De Rank" aan de Golfbaan,
waar veel vrienden en
bekenden hem en zijn
vrouw zullen komen
uitzwaaien en toedrinken.
Dat gebeurt van half vijf tot
zes uur. Het uitlopen niet
meëgerekend. Daarna zal
Henk van der Holst zich
kunnen overgeven aan de
hobby's die nog niet belicht
zijn. Buiten dat fotograferen
zijn dat het bijhouden van
een postzegélcollectie,
munten, en wandelen samen
met z'n vrouw. Urenlang.
DEN Het Leids Dierenasiel herbergt
s enige tijd een aantal zeer gedistingeer-
onden. De meest adellijke onder hen is
rschijnlijk de Dobermann Pincher
ke", wiens naam vrij naar het Engels
said „Hertog" betekent
i raszuivere Duke, wiens stamboom vele ge
il ties terugvoert is wat je noemt een echte
van stand en toch niet helemaal op zijn
i ts in het overigens mondaine dierenasiel.
i e heeff zich met aangeboren waardigheid
zijn verblijf in het katten- en hondenoord
i 'gelegd, maar na twee maanden begint het
s i een beetje te vervelen. Duke is in het asiel
cht gekomen door een hoogst ongelukkige
i inloop van omstandigheden. Zijn baas
i 'g een hartaanval en Duke werd aanvanke-
tijdelijk door de vader van zijn baas als
tionhond in het asiel gestald. Na verloop
tijd bleek dat het nog wel erg lang zou
i ne/i Wuren voordat de eigenaar volledig
i 'teld is. Zijn vader bleek niet bij machte om
eer energieke en beweeglijke Duke in de
i d te houden en zo werd het tijdelijke ver
een permanent verblijf.
i is één jaar oud en bezit alle kenmerken
rfe loepzuivere Dobermann. Donkerbruin
een zwart dek, netjes gecoupeerde oren en
ft en de opvallend sierlijke gang die dit
'thondenras eigen is. Duke is weliswaar
k en beweeglijk, maar zeker geen zenuw-
t'ge hond cn gezien zijn leeftijd is zijn en-
isiasme toch niet zo verwonderlijk. Duke
kan vrij gehoorzaam zijn, maar moet wel even
worden aangepakt om dat te bereiken. Aan de
lijn beweegt hij zich keurig naast de baas. Duke
is een erg aanhankelijke hond, dol op kinderen
en andere honden en daarbij pok nog waaks.
Ook kan hij in de auto worden meegevoerd,
maar hij moet dan niet te uitgerust zijn want hjj
zou in dat geval van het automobiel wel eens
een pretpark kunnen maken. En dat zou met
een hond met een'schofthoogte van 70 centime
ter wel eens ten koste kunnen gaan van de rij
vaardigheid. Een aardig detail voor mensen die
het niet zo op kleine knaagdieren hebben is dat
Duke onverbiddelijk ratten en muizen te pak
ken neemt.
Duke is in ieder geval een hond die heel wat
aandacht en eigenlijk ook flink wat ruimte no
dig heeft. Zijn hondehok heeft een uitgesleten
bodem van de rondjes die Duke daar inmiddels
heeft gedraaid en hij is onderhand wel aan een
grotere draaicirkel toe. In de juiste en passende
omgeving zal Duke weer volledig de elegantie
kunnen tonen die bij zijn stand past.
Sytha
Al die goede eigenschappen van Sytha, de bast
aard-herder van vorige week hebben haar geen
windeieren gelegd. Vier mensen wilden haar
meenemen en het werd uiteindelijk iemand uit
Hazerswoude/Rijndijk. Eén van de belangstel
lenden nam omdat Sytha was gereserveerd een
andere sympathieke herder mee en dat was ook
weer mooi meegenomen.
LEIDEN Vijfenveertig
tuinhuisjes aan de Vlietweg
werden ook in oktober van
dit jaar weer grotendeels
door vandalen vernield. De
aangerichte schade was nog
nooit zo omvangrijk als bij
de 'beeldenstorm' van twee
weken geleden. Na deze bij
na jaarlijks terugkerende
chaos aan het complex van
de turnvereniging Oostvliet
heerst er onder de 'slachtof
fers' verslagenheid en woe
dende machteloosheid. Al
leen het feit al, dat vreem
den de particuliere erven be
treden is voor velen onover
komelijk. Bijna ieder slacht
offer is echter van mening,
dat de vernielzuchtige jonge
ren met geen mogelijkheid
tegen zijn te houden, er is
geen kruid tegen gewassen.
Anderen kunnen niet ver
kroppen, dat de indringers
zoveel nutteloze vernielin
gen hebben aangericht; lie
ver nog zetten zij de waarde
volle spullen in het tuintje
alvast klaar.
Het is de laatste jaren steeds
tegen het eind van het 'tuin
huisjesseizoen' weer raak:
Maar dit jaar ging een groep
jongeren letterlijk en figuur
lijk alle perken te buiten. De
knapen waren er kennelijk
van op de hoogte, dat het com
plex in oktober, zeker tijdens
de nacht, geheel verlaten is en
zij konden dan ook ongestoord
hun gang gaan. De eigenaars,
die de volgende dag hun niet
al te grote woning in de bin
nenstad verlieten om in het in
alle rust gelegen buitenhuisje
eens lekker van de gedane ar
beid bij te komen, kregen bij
aankomst de schrik van hun
leven. Hetgeen zij in de week
ends en vrije uurtjes zorgvul
dig hadden opgebouwd, bleek
in één klap in een ravage te
zijn veranderd.
De indringers kozen het meest
afgelegen deel van het com
plex als werkgebied. Een
plank deed dienst als brug
over de sloot naast de Europa-
weg. De indringers hadden de-
plank al een week voordat zij
Ik
1* 'ekelijks verschijnt in
3 Leidse Courant de
\briek „Hond zoekt
lis". In deze rubriek
ordt een hond be-
breven die in het
iel verblijft om daar
in zekere dood tege-
oi vet te gaantenzij
0 !f dier een goed te-
7 lis vindt. De in de ru-
- iek beschreven hon-
jn zijn alle door hon-
sènbezitters naar het
ie iiel gebracht. Om uit-
inlopende redenen,
\ak begrijpelijk, maar
,0p ms ook volslagen
k izinnig. De in „hond
J lekt huis" beschreven
s eren zijn alle goed
M izond, hebben een
v ormkuur ondergaan
51 zijn volledig ingeënt.
0 igen betaling van ca.
91 gulden ten bate van
kerfdieren zijn ze af
3 halen. Adres: Nieuw
iids Dierenasiel, Be
es laan 6b, Leiden.
131670. Geopend
t/m vr. 10.00-12.00
l 14.00-16.00 uur.
indag en maandag
sloten.
tot actie overgingen aan de
waterkant gelegd; een lid van
de vereniging had de brug al
zien liggen, maar vermoedde
niet waartoe de plank enkele
dagen later zou fungeren.
Op nogal ruwe wijze verschaf
ten de inbrekende jongeren
zich de toegang tot de huisjes.
De meeste deuren werden in
gebeukt. Bij weer andere on
derkomens werd door het ko
zijn, na het inslaan van de
ruit, naar binnen geklommen.
Een vrouw, die eventuele re
presaille-maatregelen niet tot
de onmogelijkheden rekent en
daardoor liever anoniem
wenst te blijven, verklaart:
„Het was gewoon verschrikke
lijk, ik ben er wel een week
kapot van geweest. Pas-een
half jaar zitten we hier, mijn
man mag niet meer werken en
juist daarom is deze tuin en dit
huisje zo belangrijk voor ons.
Met een bijl, die ze bij iemand
anders gestolen hebben, is
mijn koelkast ingeslagen. Alle
planten zijn door de kamer ge
gooid en ook de meubels wer
den bewerkt. Bij andere huis
jes werden bankstellen en gor
dijnen met messen opengere
ten. Televisietoestellen en ra
dio's, die niet werden meege
nomen, werden op de stenen
aan diggelen geslagen of op
een andere manier kapot ge
maakt. Als ik 's morgens kom
aanfietsen, ben ik doodsbe
nauwd, dat het weer gebeurd
is. Ik kijk altijd eerst of de
voordeur niet is ingetrapt."
Verzekering
Alle leden van de vereniging
zijn tegen inbraak en vernie
lingen verzekerd, maar dat is
slechts een kleine pleister op
de aanzienlijke wonde. „We
moeten ook nog maar zien, dat
we het juiste bedrag (duizen
den guldens, red.) van de ver
zekering terug krijgen. Maar
dat is niet eens het belangrijk
ste. Velen hebben bloed, zweet
en tranen in hun tuintje liggen
en dat is nu voor een deel voor
niets geweest. Het is zo frus
trerend. Als het mij zou gebeu
ren weet ik nog niet of ik de
boel weer op zou bouwen. Het
is voor mij moeilijk te accepte
ren, dat alles morgen over
hoop gehaald k^n worden.",
aldus de heer B. Nieuwenhui-
zen, die nog net buiten schot is
gebleven.
Wat er tegen de jaarlijkse in
val gedaan moet worden, is
voor de betrokkenen voorals
nog een raadsel. „Het is niet te
doen om hier 's nachts te gaan
patrouilleren. De politie heeft
het wel voorgesteld, maar dat
is een belachelijk idee. Boven
dien loop je de kans, dat zon
der pardon je hersens worden
ingeslagen. Vroeger reed een
surveillerende politiewagen
regelmatig over de Europa-
weg. Dat is nu niet meer mo-
gelfjk omdat ze dan tot in
Leidschendam door moeten
rijden en daar mag de Leidse
politie nu eenmaal niet ko
men. En als we zelf aan een
kant van het terrein en oogje
in, het zeil houden, komen ze
via de andere zijde naar bin
nen.", aldus de heer J. Mole
naar. Een zeker nadeel voor
afdoende overziet gedurende
de nacht is het gebrek aan
verlichting, 's Nachts is op het
terrein geen hand voor ogen te
zien. Als er terreinverlichting
geïnstalleerd zou worden en
de politie is bereid het gebied
in de patrouille te betrekken,
ziet de toekomst er misschien
wel rooskleuriger uit. Maar
het merendeel van de gedu
peerden ziet vooralsnog geen
adequate oplossing voor het
insluipingsprobleem. Zelf als
de woorden van de eigenaren
van de huisjes maar voor een
fractie met hun daden over-»
eenstemmen, kunnen de van
dalen, als ze gesnapt worden,
vele malen beter in handen
van de politie, dan in die van
hun 'slachtoffers' vallen
WIM BUNSCHOTEN
