Rossini's Otelioai vergeven en
vergeten, nu toch nog op de plaat
'PLATEN
KLASSIEK
Mark Kjeldson (Sinceros): „Wij
maken melodieuze dansmuziek"
Popsprank
Concert
agenda
ZATERDAG 20 OKTOBER 1979
Eric Clapton
Stergitarist Eric Clapton heeft in het Engelse plaatsje Guild
ford onder de naam Eddie Earthquake The Tremors een
benefiet-concert gegeven waarvan de opbrengst ten goede
moest komen aan de reparatie van het dak van de plaatselij
ke kerk. De inwoners van Guildford waren niet op de hoog
te van dit gebeuren en dienden bij de gemeente een aan
klacht in tegen de geluidsoverlast, die tot twee uur in de
morgen had geduurd. Het gemeentebestuur verwierp uitein
delijk de aanklacht om de bijeengebrachte duizend pond
niet aan hun neus te laten voorbijgaan. Clapton speelde met
gitarist Albert Lee, toetsenman Chris Stainton, bassist Dave
Markee en drummer Henry
Spinettit, waarmee hij bin
nenkort ook de wereld rond
gaat. De Clapton-tour start y j
in Polen en gaat verder via HH I
Tsjechoslowakije, Jöegosla- HM11MËsfökJL
vië, Israël, Oostenrijk en Ja
pan naar China.
Rock Against Sexism
Nu de „Rock Against Ra
cism" beweging op de laatste
benen loopt, is er in Enge
land een nieuwe beweging
opgericht die als „Rock
Against Sexism" zich sterk
gaat maken om het traditio
nele rollenpatroon van man
en vrouw te doorbreken.
Voorman van deze beweging
lis Tom Robinson, die van
mening is dat het .nu maar
eens afgelopen moet zijn met
het gebruik van de vrouw
als lustobject. Ook in de rock
'n' roll wordt de vrouw via
platenhoezen en als achter
grond danseres altijd een
traditionele rol opgedron
gen. De beweging wil optre
dens organiseren waarmee
zij het publiek duidelijk wil
maken dat er aan de per
soonlijke vrijheid van het
individu nog heel wat
schort.
Da Ameri
kaanse hard
rock forma
tie Cheap
Trick
Pink Floyd
In november verschijnt .de
nieuwe elpee van de legen
darische formatie Pink
Floyd. Het wordt een in het
•Franse Cannes opgenomen
dubbelaar en de titel is „The
Wall"
20 oktober - Rory Gallag
her, Vredenburg in Utrecht.
Robert-Jan Stips' Transister,
li Paard van Troje in Den
'O1 Haag.
e 24 oktober Abba, Ahoy in
Rotterdam. Chick Corea
Gary Burton, Vredenburg in
Utrecht.
26 oktober - Raymond van
het Groenewoud met zijn
f Centimeters in O 16 te Voor
burg.
27 oktober - Klaus Schulze
A thur Brown, Paradiso in
Amsterdam.
e 28 oktober - Popmanifesta-
tie, Amicitia in Den Haag.
Aanvang 12.00 uur.
21 oktober - Rufus Chaka
Khan, Carré in Amsterdam.
Only Ones, Uilenstede in
Amstelveen.
1 november - Dire Straits,
Ahoy in Rotterdam, The
Only Ones, Exit in Rotter
dam.
De laatste tijd grijpen
zowel Engelse als
Amerikaanse groepen
terug op de ongecom
pliceerde, aanstekelij
ke muziek, zoals die in
de jaren zestig tot ons
kwam. De Rubinoos,
de Knack, de Records,
de Jags en niet te ver
geten Nick Lowe laten
zich bij het creëren van
een eigen geluid duide
lijk inspireren door de
klanken die John,
Paul, George en Ringo
en de tientallen groe
pen die zij in hun kiel
zog meetrokken, voort
brachten. Een andere
Engelse representant
van deze stroming is
de uit Londen afkom
stige groep „The Since
ros": de groep die met
de single Worlds
Apart" een nummer
van de elpee met de in
trigerende titel „The
Sound of Sunbathing"
de vaderlandse hit
lijsten is binnenge
drongen. Drie leden
van de groep mochten
al eerder het succes
van een hitje proeven.
Bassist Ron Francois,
drummer Bobbi Irwin
en toetsenman Don
Snow vormden name
lijk de begeleidings
groep van Lene
„Lucky number" Lo-
vich. De onbetwiste lei
der van de groep is
echter gitarist en zan
ger Mark Kjeldson, die
acht van de tien num
mers van de plaat com
poneerde en van tek
sten voorzag.
Mark Kjeldson (26) schaamt
zich er niet voor de bronnen
van zijn muziek te on thui-
De Sinceros met geheel recht zanger/gitarist Mark Kjeldson
len: „De Beatles, de Who, de
Move, de Small Fpces en
sommige gitaarsolo's van de
Byrds vormen de basis van
onze muziek. Ik heb door
mijn leeftijd, in tegenstelling
tot groepen als de Stones en
de Beatles, geen enkele bin
ding met rock 'n roll, rythm
en blues of dè blues. Als
kind luisterde ik de hele dag
naar Engelse popmuziek uit
het midden van de jaren zes
tig. De eerste single die ik
kocht was er één van de
Beatles. Er ontstaan op het
ogenblik een aantal tweede
generatie groepen" die sterk
béïnvloed zijn door die mu
ziek". Toch maken de Since
ros volgens Mark Kjeldson
die destijds naar Londen
trok om voor architect te
worden opgeleid, maar de
studie nooit voltooide ei
gentijdse muziek. „Het is
niet zinvol om de stijl van de
jaren zestig te herscheppen.
Als onze muziek niet aan
sluit bij dingen die nu bij de
mensen leven, zou het van
geen enkele betekenis zijn.
Het succes dat de Sinceros
nu in Nederland en Ameri
ka hebben, bewijst dat wij op
de goede golflengte zitten.
Zou de muziek niet aan-
slaan, dan konden wij beter
op zondagmiddag in een ga
rage blijven spelen". De mu
ziek van de Sinceros valt
toch ïnoeilijk in een hokje te
plaatsen. „Je kan het om
schrijven als new-wave,
maar ik vind dat de lading
in verband met de duidelijke
sporen van de jaren-zestig
muziek, beter door „middle-
wave" wordt gedekt. Wij
proberen melodieuze dans
muziek te maken".
Kritiek
In Engeland stond de groep
bloot aan de genadeloze kri
tiek van de muziekpers.
Wij worden vergeleken
met de Bay City Rollers. De
pers verwijt ons, dat wij in
korte tijd veel proberen te
verdienen. Als een groep erg
populair wordt, vinden de
journalisten de muziek vrij
wel automatisch slecht en
worden er vergelijkingen
gemaakt met groepen als Bo-
ney M. en Kiss. Daarom
wordt op het ogenblik Blon-
die door de pers volledig af
gekraakt". De Engelse single
„Take me to your leader" en
de langspeelplaat „The
Sound of Sunbathing" wer
den op het Britse eiland
nauwelijks verkocht. De titel
van de plaat is eveneens uit
Mark's brein ontsproten.
„Toen wij het nummer
„Worlds Apart" hadden op-
genomeri en beluisterden,
dacht ik, dit is een nummer
dat ik zou willen horen door
een transistorradio bij een
zwembad in hartje zomer.
Een echt zomers geluid",
vertelt Mark Kjeldson, die
zo op de titel „The Sound of
Sunbathing" kwam.
Amerika
De groep is gisteren voor
een toernee naar Amerika
vertrokken en zal daar ze
ker nog tot half november
blijven. Een aanbod om in
het voorprogramma van de
Knack op te treden in een
aantal plaatsen aan de West
kust werd om commerciële
redenen afgeslagen. „In de
omgeving van New York en
Los Angeles wordt onze
single zeer regelmatig op de
FM-stations gedraaid, van
daar dat wij het eerste in die
omgeving in het club-circuit
gaan meedraaien. Financieel
worden wij er voorlopig niet
veel wijzer van. Uiteindelijk
willen we een commercieel
succes worden en geld ver
dienen. Elvis Costello heeft
onlangs een landhuis ge
kocht van 75.000 pond. Ik
heb daar niets op tegen. Zo
dra1 ik het geld ervoor heb,
doe ik het ook".
HUGO VELDKAMP
Rossini was 18 toen zijn eerste opera
in Venetië werd opgevoerd en 24
toen hijzelf in Rome zijn onver;
i woestbare „Barbier van Sevilla" op
de planken bracht. Even te voren
had hij een contract gesloten dat
1 hem verplichtte elk jaar twee niew
j opera's te maken en in te stude
ren voor Domenico Barjara, een
analfabeet en. avonturier die als ei
genaar van beroemde theaters annex
speelzalen schatten vergaarde. Zo
kon het gebeuren dat de jonge com
ponist na zijn „Barbier" naar Napels
vertrok om daar voor Barbaja in ijl
tempo een bewogen tragedie op mu
ziek te zetten.
Barbaja had het libretto betrokken van een
zekere Bario, markies van Salza. Wie niet let
te 'op de namen van de personen, zou op
grond van de eerste twee bedrijven niet op de
gedachte zijn gekomen dat deze „Otelio" iets
te maken had met de beroemde tragedie van
Shakespeare. Dat kon pas duidelijk worden
'n de laatste acte, afhankelijk van de ge
bruikte versie. Toen namelijk na de opvoe
ringen in Napels ook theaters in Rome en Pa
dua voor het werk belangstelling toonden,
bleek men het daar onbeschaafd te vinden
dat Otelio zijn Desdemona doodt. Rossini was
best bereid dat even prettig te regelen. In een
„verbeterdè" lezing vraagt Desdemona, als zij
in de gaten krijgt dat Otelio haar werkelijk
naar het leven staat: Wat ga je doen, onge
lukkige? Ik ben onschuldig!". Dat is voldoen
de voor een prompte verzoening en, hoewel
in het voorgaande Otelio en Desdemona niet
het minste blijk van enig teder gevoel voor
elkaar hebben gegeven, zingen zij samen een
slotduet over de onvergankelijkheid van de
liefde. Op muziek die Rossini goeddeels ont
leende aan enkele van de achttien opera's die
hij al vóór „Otelio" had gemaakt
'Door Verdi verdongen
Is het een wonder dat Rossini's melodisch in
ventieve en uiterst levendige muziek vaak
langs de zwakke en de onlogische actie heen-
glijdt? Dat heeft niet belet dat zijn „Otelio"
veel weerklank vond en overal in Europa
werd opgevoerd en repertoire hield. Zo staat
vast dat het werk al in 1823, zes jaar na de
première, in Amsterdam in Duitse vertaling
werd gegeven en dat het daar ook in 1844 in
het Italiaans te bewonderen was. Nadat ech
ter Verdi in 1886 zijn „Otelio" op een voor
treffelijk tekstboek van Boito presenteerde,
was het met de Oteliovan Rossini plotse
ling definitief gedaan. Het schijnt dat het in
1889 voor het laatst in Berlijn te zien en te
horen is geweest.
Nadien bleef het mogelijk het te leren ken
nen met behulp van partituur en piano-uit
treksel. Wie zich aan dit avontuur waagde,
zag zich geplaatst voor de onoverbrugbare
kloof tussen de eerste twee actes en de laat
ste, een kloof tussen knap maakwerk en ex
pressieve muziekdramatiek met alle virtuoze
versieringen van de toenmalige vokale stijl.
Weinigen zullen op grond van een dergelijk
onderzoek een herleefde belangstelling voor
het werk in zijn geheel voor mogelijk hebben
gehouden. Maar zie, nu sinds enkele tiental
len jaren heel wat vergeten opera's te voor
schijn zijn gehaald en de grammofoonplate
nindustrie die ontwikkeling krachtig is gaan
stimuleren, kreeg ook Rossini's „Otèllo" weer
kansen. Zelfs verscheen het werk in wat bij
na een modelopname mag heten op drie lp's
in de Philips-cassette 6769 023.
Bijzondere ensembles
Nu moet men beslist niet denken dat het een
opoffering zou zijn naar deze treffende weer
gave te luisteren. Wie echter Rossini in dit
werk op de juiste wijze wil genieten en nóch
wil vervallen in blinde verering nóch in on
redelijke afkeer, moet op het drama reageren
zoals de componist het instinctief zelf deed:
nu eens met afstandelijk, bijna abstract musi
ceren, dan weer met een de tekst bezielende
muziekdramatiek. Op enkele uitzonderingen
na is de eerste luisterhouding van toepassing
op I en II, de laatste op III. Dat hier naar
Frans voorbeeld alle resitatieven orkestraal
worden begeleid, heeft niét alleen historische
betekenis maar bepaalt mede het karaker
van het geheel, dat het meer moet hebben
van de vaak heel bijzondere ensembles dan
van de aria 's die geen uitschieters zijn.
De bezetting verlangt liefst vijf tenoren,
waarvan drie, uiteraard met verschillend ka
rakter, in hoofdrollen. De Spanjaard José
Carreras zingt de titelrol heel imposant, de
Jago is door de baritonale Gianfranco Pastine
goed getroffen en Salvatore Fisichella heeft
voor de partij van Rodrigo het juiste helle
timbre. Ondanks haar soms ietwat scherpe
geluid is de Amerikaanse mezzo Frederica
von Stade, hier welbekend, een gevoelig,
overtuigend lyrische Desdemona.
Nucci Condó, ook een mezzo, contrasteert als
Emilia wellicht niet genoeg met de vrouwelij
ke hoofdrol maar is in haar creatie zeker
overtuigend, evenals de Amerikaanse bas Sa
muel Ramey als Elmiro. De Spaanse dirigent
Jesés López Cobos heeft het geheel goed in
de hand en weet ook het Philharmonica Or
chestra en het Ambrosian Chorus tot goede
prestaties te bewegen.
JOHN KASANDER
Rossini als jong componist
■OBHi
Joe Jackson De new-wave vertegenwoordiger, Joe Jack
son, verastte begin dit jaar de muziekliefhebbers met de ver
bluffende :debuutelpee „Look Sharp". In interviews ver
klaarde deze nieuwe ster, dat de tweede langspeelplaat nog
beter zou worden. Die elpee „I'm the man getiteld, ligt nog
geen half jaar na het verschijnen van „Look Sharp" in de
winkel. Na het beluisteren van de opnieuw in een schitte
rende boes gestoken plaat, wordt al snel duidelijk dat het
geen grootspraak is geweest van de eigenzinnige Engelse
muzikant. Met tien nieuwe nummers bewijst Joe Jackson,
dat hij niet in de schaduw van Elvis Costello of Graham
Parker geplaatst dient te worden. De langspeelplaat kent
nauwelijks zwakke momenten en is mede door het subtiele
gebruik van mondharmonica, melodica en piano veelzijdiger
dan de eerste plaat. De thema's van de teksten verschillen
niet veel van die op de eerste plaat. Zo laat Joe Jackson in
het nummer Geraldine and John" wederom zijn afkeer
van het huwelijk blijken, iets dat ook in „Happy loving cou
ples" aan de orde kwam. In de ballad „It's different 'for
girls" met een erg mooi intro op de melodica, maakt Joe
Jackson een scherpe analyse van de stereotype verhoudin
gen tussen man en vrouw door de rollen om te draaien. Met
de titelsong „I'm the man", de Costello-achtige nummers
„Amateur Hour" en „On your Radio" en „Get that girl" laat
Joe Jackson er geen twijfel over bestaan dat hij als de groot
ste ontdekking van dit muziekjaar moet worden beschouwd.
(A&M - AM LH 64794) H.V.
Status Quo In het nummer „Rockin On op de Quo-elpee
„What ever you want" zingt Rick Parfitt, dat er nooit ie
mand hij zelf inclusief heeft gedacht dat Status Quo tot
vandaag aan de dag aan het „rocken zou zijn. Als een groep
ruim zeventien jaar kan meedraaien met praktisch dezelfde
muziek, dan is er wel iets bijzonders aan de hand. Het ge
heim van dit succes lijkt slechts de eenvoud yan de twaalf
maten en het drie accoorden schepia, waar Quo het patent
op heeft. Op Whatevër you want" dwingt deze formule op
nieuw respect af en ontstaat door telkens een kleine geraffi
neerde afwisseling tien goed in het gehoor liggende dreu
nen. De groep heeft duidelijk voor de hardere lijn gekozen,
want de wat rustig aandoende experimenten op het voor
gaande „Can't stand the heat" werd door de talrijke Quo-
fans niét in dank afgenomen. Het knappe van Status Quo
blijft het ijzersterke intro, waardoor de rest van het nummer
niet meer stuk kan. Een voorbeeld hiervan is de gitaarrif in
het begin van „Shady Lady"; het is er één uit de keuken
van de rock 'n' roll classics. In „Breaking Away" gaat Quo
op een aantrekkelijke manier terug naar de blues. Met
„Whatever you want" is Quo weer helemaal terug en kan
zich opnieuw scharen tussen de beste rockgroepen van deze
tijd. (Vertigo 6360 175) M.P.
Cheap Trick De Amerikaanse hard-rock formatie Cheap
Trick gaat op haar nieuwe elpee „Dream Police" wel erg ver
in het overnemen van bekende rock thema's van The Beat
les en de Kinks. Electric Light Orchestra is een groep die
daar ook veelvuldig misbruik van maakt. De nummers
„Way of the World" en „Voices" zijn erg Beatle-achtig, maar
met name door de persiflerende presentatie van Cheap
Trick met de „crooner" Rick Nielsen in de gelederen, is het
de vraag of dit zo serieus moeten worden genomen. Daaren
tegen is de titel „Dream Police" al eerder gebruikt door Bo
wie-imitator Gary Newman en het blijft dus bij Cheap Trick
oppassen geblazen. De groep heeft er een gewoonte van ge
maakt om de sterke roek-intro's lang uit te rekken wat bij
voorbeeld in „Gonna Raise Heil"leidt tot irritante herhalin
gen. De rest van het werk mag er zijn. Gitarist Nielsen so
leert wat vaker en dat geeft het materiaal meer kracht en
persoonlijkheid. De studio-uitvoering van „Need your love"
staat volkomen overbodig op deze plaat, daar deze versie
praktisch gelijk is aan die op de elpee „Live At Budokan".
Ondanks dit maakt Cheap Trick duidelijk een positieve ont
wikkeling door en is „Dream Police" tot nu toe hun beste
produkt. (Epic EPC 83522)
M.P.
Meat Loaf Elvis Costello
Meat Loaf en Elvis Costello [hebben zich in principe bereid
verklaard om de hoofdrollen te vertolken in een nieuwe fu
turistische speelfilm „Americathon" van regisseur Neil Isra
el. Het verhaal van de film speelt zich af in 1998 als Ameri
ka zonder een druppel olie zit. De bevolking van het koude
oosten vlucht naar het warmere Californië, waar de twee
popsterren met een tv-shbw 800 miljard gulden bij elkaar
proberen te krijgen om het land van een failliet te redden.
Meat Loaf bindt de strijd aan met één van de laatste benzi-
neslurpers, een dikke Amerikaan, die rondscheurt in een
Camara-slee uit 1979.
Elvis Costello heeft bovendien kort geleden aangeboden de
produktie op zich te nemen van het nieuwe werk van de in
Londen wonende ska-groep The Specials, bekend van de hit
Gangsters