Rossini's Otelioai vergeven en vergeten, nu toch nog op de plaat 'PLATEN KLASSIEK Mark Kjeldson (Sinceros): „Wij maken melodieuze dansmuziek" Popsprank Concert agenda ZATERDAG 20 OKTOBER 1979 Eric Clapton Stergitarist Eric Clapton heeft in het Engelse plaatsje Guild ford onder de naam Eddie Earthquake The Tremors een benefiet-concert gegeven waarvan de opbrengst ten goede moest komen aan de reparatie van het dak van de plaatselij ke kerk. De inwoners van Guildford waren niet op de hoog te van dit gebeuren en dienden bij de gemeente een aan klacht in tegen de geluidsoverlast, die tot twee uur in de morgen had geduurd. Het gemeentebestuur verwierp uitein delijk de aanklacht om de bijeengebrachte duizend pond niet aan hun neus te laten voorbijgaan. Clapton speelde met gitarist Albert Lee, toetsenman Chris Stainton, bassist Dave Markee en drummer Henry Spinettit, waarmee hij bin nenkort ook de wereld rond gaat. De Clapton-tour start y j in Polen en gaat verder via HH I Tsjechoslowakije, Jöegosla- HM11MËsfökJL vië, Israël, Oostenrijk en Ja pan naar China. Rock Against Sexism Nu de „Rock Against Ra cism" beweging op de laatste benen loopt, is er in Enge land een nieuwe beweging opgericht die als „Rock Against Sexism" zich sterk gaat maken om het traditio nele rollenpatroon van man en vrouw te doorbreken. Voorman van deze beweging lis Tom Robinson, die van mening is dat het .nu maar eens afgelopen moet zijn met het gebruik van de vrouw als lustobject. Ook in de rock 'n' roll wordt de vrouw via platenhoezen en als achter grond danseres altijd een traditionele rol opgedron gen. De beweging wil optre dens organiseren waarmee zij het publiek duidelijk wil maken dat er aan de per soonlijke vrijheid van het individu nog heel wat schort. Da Ameri kaanse hard rock forma tie Cheap Trick Pink Floyd In november verschijnt .de nieuwe elpee van de legen darische formatie Pink Floyd. Het wordt een in het •Franse Cannes opgenomen dubbelaar en de titel is „The Wall" 20 oktober - Rory Gallag her, Vredenburg in Utrecht. Robert-Jan Stips' Transister, li Paard van Troje in Den 'O1 Haag. e 24 oktober Abba, Ahoy in Rotterdam. Chick Corea Gary Burton, Vredenburg in Utrecht. 26 oktober - Raymond van het Groenewoud met zijn f Centimeters in O 16 te Voor burg. 27 oktober - Klaus Schulze A thur Brown, Paradiso in Amsterdam. e 28 oktober - Popmanifesta- tie, Amicitia in Den Haag. Aanvang 12.00 uur. 21 oktober - Rufus Chaka Khan, Carré in Amsterdam. Only Ones, Uilenstede in Amstelveen. 1 november - Dire Straits, Ahoy in Rotterdam, The Only Ones, Exit in Rotter dam. De laatste tijd grijpen zowel Engelse als Amerikaanse groepen terug op de ongecom pliceerde, aanstekelij ke muziek, zoals die in de jaren zestig tot ons kwam. De Rubinoos, de Knack, de Records, de Jags en niet te ver geten Nick Lowe laten zich bij het creëren van een eigen geluid duide lijk inspireren door de klanken die John, Paul, George en Ringo en de tientallen groe pen die zij in hun kiel zog meetrokken, voort brachten. Een andere Engelse representant van deze stroming is de uit Londen afkom stige groep „The Since ros": de groep die met de single Worlds Apart" een nummer van de elpee met de in trigerende titel „The Sound of Sunbathing" de vaderlandse hit lijsten is binnenge drongen. Drie leden van de groep mochten al eerder het succes van een hitje proeven. Bassist Ron Francois, drummer Bobbi Irwin en toetsenman Don Snow vormden name lijk de begeleidings groep van Lene „Lucky number" Lo- vich. De onbetwiste lei der van de groep is echter gitarist en zan ger Mark Kjeldson, die acht van de tien num mers van de plaat com poneerde en van tek sten voorzag. Mark Kjeldson (26) schaamt zich er niet voor de bronnen van zijn muziek te on thui- De Sinceros met geheel recht zanger/gitarist Mark Kjeldson len: „De Beatles, de Who, de Move, de Small Fpces en sommige gitaarsolo's van de Byrds vormen de basis van onze muziek. Ik heb door mijn leeftijd, in tegenstelling tot groepen als de Stones en de Beatles, geen enkele bin ding met rock 'n roll, rythm en blues of dè blues. Als kind luisterde ik de hele dag naar Engelse popmuziek uit het midden van de jaren zes tig. De eerste single die ik kocht was er één van de Beatles. Er ontstaan op het ogenblik een aantal tweede generatie groepen" die sterk béïnvloed zijn door die mu ziek". Toch maken de Since ros volgens Mark Kjeldson die destijds naar Londen trok om voor architect te worden opgeleid, maar de studie nooit voltooide ei gentijdse muziek. „Het is niet zinvol om de stijl van de jaren zestig te herscheppen. Als onze muziek niet aan sluit bij dingen die nu bij de mensen leven, zou het van geen enkele betekenis zijn. Het succes dat de Sinceros nu in Nederland en Ameri ka hebben, bewijst dat wij op de goede golflengte zitten. Zou de muziek niet aan- slaan, dan konden wij beter op zondagmiddag in een ga rage blijven spelen". De mu ziek van de Sinceros valt toch ïnoeilijk in een hokje te plaatsen. „Je kan het om schrijven als new-wave, maar ik vind dat de lading in verband met de duidelijke sporen van de jaren-zestig muziek, beter door „middle- wave" wordt gedekt. Wij proberen melodieuze dans muziek te maken". Kritiek In Engeland stond de groep bloot aan de genadeloze kri tiek van de muziekpers. Wij worden vergeleken met de Bay City Rollers. De pers verwijt ons, dat wij in korte tijd veel proberen te verdienen. Als een groep erg populair wordt, vinden de journalisten de muziek vrij wel automatisch slecht en worden er vergelijkingen gemaakt met groepen als Bo- ney M. en Kiss. Daarom wordt op het ogenblik Blon- die door de pers volledig af gekraakt". De Engelse single „Take me to your leader" en de langspeelplaat „The Sound of Sunbathing" wer den op het Britse eiland nauwelijks verkocht. De titel van de plaat is eveneens uit Mark's brein ontsproten. „Toen wij het nummer „Worlds Apart" hadden op- genomeri en beluisterden, dacht ik, dit is een nummer dat ik zou willen horen door een transistorradio bij een zwembad in hartje zomer. Een echt zomers geluid", vertelt Mark Kjeldson, die zo op de titel „The Sound of Sunbathing" kwam. Amerika De groep is gisteren voor een toernee naar Amerika vertrokken en zal daar ze ker nog tot half november blijven. Een aanbod om in het voorprogramma van de Knack op te treden in een aantal plaatsen aan de West kust werd om commerciële redenen afgeslagen. „In de omgeving van New York en Los Angeles wordt onze single zeer regelmatig op de FM-stations gedraaid, van daar dat wij het eerste in die omgeving in het club-circuit gaan meedraaien. Financieel worden wij er voorlopig niet veel wijzer van. Uiteindelijk willen we een commercieel succes worden en geld ver dienen. Elvis Costello heeft onlangs een landhuis ge kocht van 75.000 pond. Ik heb daar niets op tegen. Zo dra1 ik het geld ervoor heb, doe ik het ook". HUGO VELDKAMP Rossini was 18 toen zijn eerste opera in Venetië werd opgevoerd en 24 toen hijzelf in Rome zijn onver; i woestbare „Barbier van Sevilla" op de planken bracht. Even te voren had hij een contract gesloten dat 1 hem verplichtte elk jaar twee niew j opera's te maken en in te stude ren voor Domenico Barjara, een analfabeet en. avonturier die als ei genaar van beroemde theaters annex speelzalen schatten vergaarde. Zo kon het gebeuren dat de jonge com ponist na zijn „Barbier" naar Napels vertrok om daar voor Barbaja in ijl tempo een bewogen tragedie op mu ziek te zetten. Barbaja had het libretto betrokken van een zekere Bario, markies van Salza. Wie niet let te 'op de namen van de personen, zou op grond van de eerste twee bedrijven niet op de gedachte zijn gekomen dat deze „Otelio" iets te maken had met de beroemde tragedie van Shakespeare. Dat kon pas duidelijk worden 'n de laatste acte, afhankelijk van de ge bruikte versie. Toen namelijk na de opvoe ringen in Napels ook theaters in Rome en Pa dua voor het werk belangstelling toonden, bleek men het daar onbeschaafd te vinden dat Otelio zijn Desdemona doodt. Rossini was best bereid dat even prettig te regelen. In een „verbeterdè" lezing vraagt Desdemona, als zij in de gaten krijgt dat Otelio haar werkelijk naar het leven staat: Wat ga je doen, onge lukkige? Ik ben onschuldig!". Dat is voldoen de voor een prompte verzoening en, hoewel in het voorgaande Otelio en Desdemona niet het minste blijk van enig teder gevoel voor elkaar hebben gegeven, zingen zij samen een slotduet over de onvergankelijkheid van de liefde. Op muziek die Rossini goeddeels ont leende aan enkele van de achttien opera's die hij al vóór „Otelio" had gemaakt 'Door Verdi verdongen Is het een wonder dat Rossini's melodisch in ventieve en uiterst levendige muziek vaak langs de zwakke en de onlogische actie heen- glijdt? Dat heeft niet belet dat zijn „Otelio" veel weerklank vond en overal in Europa werd opgevoerd en repertoire hield. Zo staat vast dat het werk al in 1823, zes jaar na de première, in Amsterdam in Duitse vertaling werd gegeven en dat het daar ook in 1844 in het Italiaans te bewonderen was. Nadat ech ter Verdi in 1886 zijn „Otelio" op een voor treffelijk tekstboek van Boito presenteerde, was het met de Oteliovan Rossini plotse ling definitief gedaan. Het schijnt dat het in 1889 voor het laatst in Berlijn te zien en te horen is geweest. Nadien bleef het mogelijk het te leren ken nen met behulp van partituur en piano-uit treksel. Wie zich aan dit avontuur waagde, zag zich geplaatst voor de onoverbrugbare kloof tussen de eerste twee actes en de laat ste, een kloof tussen knap maakwerk en ex pressieve muziekdramatiek met alle virtuoze versieringen van de toenmalige vokale stijl. Weinigen zullen op grond van een dergelijk onderzoek een herleefde belangstelling voor het werk in zijn geheel voor mogelijk hebben gehouden. Maar zie, nu sinds enkele tiental len jaren heel wat vergeten opera's te voor schijn zijn gehaald en de grammofoonplate nindustrie die ontwikkeling krachtig is gaan stimuleren, kreeg ook Rossini's „Otèllo" weer kansen. Zelfs verscheen het werk in wat bij na een modelopname mag heten op drie lp's in de Philips-cassette 6769 023. Bijzondere ensembles Nu moet men beslist niet denken dat het een opoffering zou zijn naar deze treffende weer gave te luisteren. Wie echter Rossini in dit werk op de juiste wijze wil genieten en nóch wil vervallen in blinde verering nóch in on redelijke afkeer, moet op het drama reageren zoals de componist het instinctief zelf deed: nu eens met afstandelijk, bijna abstract musi ceren, dan weer met een de tekst bezielende muziekdramatiek. Op enkele uitzonderingen na is de eerste luisterhouding van toepassing op I en II, de laatste op III. Dat hier naar Frans voorbeeld alle resitatieven orkestraal worden begeleid, heeft niét alleen historische betekenis maar bepaalt mede het karaker van het geheel, dat het meer moet hebben van de vaak heel bijzondere ensembles dan van de aria 's die geen uitschieters zijn. De bezetting verlangt liefst vijf tenoren, waarvan drie, uiteraard met verschillend ka rakter, in hoofdrollen. De Spanjaard José Carreras zingt de titelrol heel imposant, de Jago is door de baritonale Gianfranco Pastine goed getroffen en Salvatore Fisichella heeft voor de partij van Rodrigo het juiste helle timbre. Ondanks haar soms ietwat scherpe geluid is de Amerikaanse mezzo Frederica von Stade, hier welbekend, een gevoelig, overtuigend lyrische Desdemona. Nucci Condó, ook een mezzo, contrasteert als Emilia wellicht niet genoeg met de vrouwelij ke hoofdrol maar is in haar creatie zeker overtuigend, evenals de Amerikaanse bas Sa muel Ramey als Elmiro. De Spaanse dirigent Jesés López Cobos heeft het geheel goed in de hand en weet ook het Philharmonica Or chestra en het Ambrosian Chorus tot goede prestaties te bewegen. JOHN KASANDER Rossini als jong componist ■OBHi Joe Jackson De new-wave vertegenwoordiger, Joe Jack son, verastte begin dit jaar de muziekliefhebbers met de ver bluffende :debuutelpee „Look Sharp". In interviews ver klaarde deze nieuwe ster, dat de tweede langspeelplaat nog beter zou worden. Die elpee „I'm the man getiteld, ligt nog geen half jaar na het verschijnen van „Look Sharp" in de winkel. Na het beluisteren van de opnieuw in een schitte rende boes gestoken plaat, wordt al snel duidelijk dat het geen grootspraak is geweest van de eigenzinnige Engelse muzikant. Met tien nieuwe nummers bewijst Joe Jackson, dat hij niet in de schaduw van Elvis Costello of Graham Parker geplaatst dient te worden. De langspeelplaat kent nauwelijks zwakke momenten en is mede door het subtiele gebruik van mondharmonica, melodica en piano veelzijdiger dan de eerste plaat. De thema's van de teksten verschillen niet veel van die op de eerste plaat. Zo laat Joe Jackson in het nummer Geraldine and John" wederom zijn afkeer van het huwelijk blijken, iets dat ook in „Happy loving cou ples" aan de orde kwam. In de ballad „It's different 'for girls" met een erg mooi intro op de melodica, maakt Joe Jackson een scherpe analyse van de stereotype verhoudin gen tussen man en vrouw door de rollen om te draaien. Met de titelsong „I'm the man", de Costello-achtige nummers „Amateur Hour" en „On your Radio" en „Get that girl" laat Joe Jackson er geen twijfel over bestaan dat hij als de groot ste ontdekking van dit muziekjaar moet worden beschouwd. (A&M - AM LH 64794) H.V. Status Quo In het nummer „Rockin On op de Quo-elpee „What ever you want" zingt Rick Parfitt, dat er nooit ie mand hij zelf inclusief heeft gedacht dat Status Quo tot vandaag aan de dag aan het „rocken zou zijn. Als een groep ruim zeventien jaar kan meedraaien met praktisch dezelfde muziek, dan is er wel iets bijzonders aan de hand. Het ge heim van dit succes lijkt slechts de eenvoud yan de twaalf maten en het drie accoorden schepia, waar Quo het patent op heeft. Op Whatevër you want" dwingt deze formule op nieuw respect af en ontstaat door telkens een kleine geraffi neerde afwisseling tien goed in het gehoor liggende dreu nen. De groep heeft duidelijk voor de hardere lijn gekozen, want de wat rustig aandoende experimenten op het voor gaande „Can't stand the heat" werd door de talrijke Quo- fans niét in dank afgenomen. Het knappe van Status Quo blijft het ijzersterke intro, waardoor de rest van het nummer niet meer stuk kan. Een voorbeeld hiervan is de gitaarrif in het begin van „Shady Lady"; het is er één uit de keuken van de rock 'n' roll classics. In „Breaking Away" gaat Quo op een aantrekkelijke manier terug naar de blues. Met „Whatever you want" is Quo weer helemaal terug en kan zich opnieuw scharen tussen de beste rockgroepen van deze tijd. (Vertigo 6360 175) M.P. Cheap Trick De Amerikaanse hard-rock formatie Cheap Trick gaat op haar nieuwe elpee „Dream Police" wel erg ver in het overnemen van bekende rock thema's van The Beat les en de Kinks. Electric Light Orchestra is een groep die daar ook veelvuldig misbruik van maakt. De nummers „Way of the World" en „Voices" zijn erg Beatle-achtig, maar met name door de persiflerende presentatie van Cheap Trick met de „crooner" Rick Nielsen in de gelederen, is het de vraag of dit zo serieus moeten worden genomen. Daaren tegen is de titel „Dream Police" al eerder gebruikt door Bo wie-imitator Gary Newman en het blijft dus bij Cheap Trick oppassen geblazen. De groep heeft er een gewoonte van ge maakt om de sterke roek-intro's lang uit te rekken wat bij voorbeeld in „Gonna Raise Heil"leidt tot irritante herhalin gen. De rest van het werk mag er zijn. Gitarist Nielsen so leert wat vaker en dat geeft het materiaal meer kracht en persoonlijkheid. De studio-uitvoering van „Need your love" staat volkomen overbodig op deze plaat, daar deze versie praktisch gelijk is aan die op de elpee „Live At Budokan". Ondanks dit maakt Cheap Trick duidelijk een positieve ont wikkeling door en is „Dream Police" tot nu toe hun beste produkt. (Epic EPC 83522) M.P. Meat Loaf Elvis Costello Meat Loaf en Elvis Costello [hebben zich in principe bereid verklaard om de hoofdrollen te vertolken in een nieuwe fu turistische speelfilm „Americathon" van regisseur Neil Isra el. Het verhaal van de film speelt zich af in 1998 als Ameri ka zonder een druppel olie zit. De bevolking van het koude oosten vlucht naar het warmere Californië, waar de twee popsterren met een tv-shbw 800 miljard gulden bij elkaar proberen te krijgen om het land van een failliet te redden. Meat Loaf bindt de strijd aan met één van de laatste benzi- neslurpers, een dikke Amerikaan, die rondscheurt in een Camara-slee uit 1979. Elvis Costello heeft bovendien kort geleden aangeboden de produktie op zich te nemen van het nieuwe werk van de in Londen wonende ska-groep The Specials, bekend van de hit Gangsters

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1979 | | pagina 25