mm
mmmm
Wü
an Wolkers' „Kort Amerikaans" door Guido
Meters braaf maar weinig emotioneel verfilmd
Koren
concerteren in
Noordwijkse
Jeroenskerk
Filmfestival in
Vrouwenhuis
DEZE WEEK IN LEIDSE BIOSCOPEN
EN VERDER
/Vizard of Oz nu
ils negermusical
Streisand als manager
van onwillige bokser O'Neal
CAMERA Novecento II
(16) Tweede deel van het in
drukwekkende werk van
Bertolucci over de opkomst'
van neo-facisme in Italië.
Vorige week werd het eerste
deel vertoond.
LIDO I Grijpstra en de
Gier (12) Nationale speel
film die een oer-Amster-
damse sfeer ademt. Met een
uitblinkende Rijk de Gooyer
en Rutger Hauer. (vierde
week)
LIDO II Escape to Athe
na (12) Een teleurstellende
spektakelfilm vol topacteurs.
Roger Moore treedt ditmaal
op als Duitse kampcomman
dant. (derde week)
LIDO III I never promi
sed you a rose-garden (16)
Knap verfilmde genezing
van een psychisch gestoord
meisje naar een autobiogra
fie van schrijfster Hannah
Green, (vijfde week).
REX De vrije middagen
van Amelia Mann (16)
zwakke sexfilm.
EUROCINEMA III (Alphen
aan den Rijn) Grijpstra
en de Gier (12) Zie Lido I.
EUROCINEMA IV (Alphen
'aan den Rijn) The warri
ors) (16) Pittige film over
een jeugdbende in New
York die wordt bedreigd.
Vol stevige kloppartijen en
achtervolgingen waarbij de
ondergrondse een belangrij
ke rol speelt.
VRiJDAG 12. OKTOBER 1979 PAGINA 9
NOORDWIJK Het Algemeen Velser Bejaardenkoor
onder leiding van haar dirigente Jeanne van Asselt en
het R.K. Kerkkoor „Sint Jeroen", gedirigeerd door
Cees Borger, geven vrijdag, 26 oktober, een kerkcon-
cert in de Sint Jeroenskerk te Noordwijk-Binnen. Be
halve de beide koren, werken aan het concert mee de
solisten Ans Poppe, sopraan. Nel Pley, alt, Cees Bor
ger, tenor en Robert Tempelaar, hobo. Theo Tobé bege
leidt aan het orgel. Het concert begint om acht uur. De
toegang is vrij.
De bezoekers wacht een aantrekkelijk programma met on
der meer werken van J. S. Bach, W. A. Mozart, Fr. Schu
bert, J. Haydn, A. E. Greil en A. Vivaldi. Verschillende
onderdelen van het programma worden door de koren ge
zamenlijk uitgevoerd, zoals Greil's „Herr deine Güte reicht
so weit" en een viertal fragmenten uit de Schubert-Messe.
Het Algemeen Velser Bejaardenkoor is in 1965 opgericht
en telt thans ongeveer honderd leden. Op nationale con
coursen behaalde het diverse malen eerste prijzen. Beken
de solisten als Marco Bakker, Harry Se venstern, Caroline
van Hemert, Ans Joppe, Cees Borger, Patricia Madden en
The Shepperts verleende meer dan eens medewerking aan
de uitvoeringen van het koor.
Het Noordwijkse r.k. kerkkoor telt circa 55 zangers en zan
geressen. Oorspronkelijk was „Sint Jeroen" een herenkoor.
Het bestaat al meer dan honderd jaar. Het dameskoor is
reeds meer dan een kwart eeuw oud. In 1976 werden beide
koren samengevoegd tot één gemengd kerkkoor met één
bestuur.
„Sint Jeroen" verzorgt de kerkmuziek in de parochie. In
de week zijn het de dames, die zingen in de diensten voor
rouw, trouw en jubilea, op zaterdag en zondag rust deze
taak op de heren. Gemengd wordt er gezongen op zondag,
onder anderen de Missen van Mozart, Perosi, Bruckner en
Gruber. Hoogtepunten vormen de gezangen ter gelegen
heid van Kerstmis, Pasen, Pinksteren en het feest van Sint
Jeroen.
Cees Borger is dirigent van het Sint Jeroenkoor en tevens
solist van het Algemeen Velser Bejaardenkoor. Zijn ver
bondenheid met beiden leidde tot deze gezamenlijke uit
voering van een kerkconcert. Tevens wil Borger op deze
wijze zijn plezier tot uiting brengen, dat hij al vijf en twin
tig jaar aan de muziek heeft beleefd.
Vier bevriende kunstenaars
exposeren in Hervormde
Kapel
NOORDWIJK Tot en met 21 oktober valt in de Her
vormde Kapel aan de Hoofdstraat een selectie werken
te bezichtigen van een viertal kunstenaars. Het zijn
Daisy Horlings uit Amsterdam, Henny van Daalen uit
de Maasstad, de Noordwijker Jaap Deelder en Gert de
Koning uit Rijnsburg. Wat dit kwartet gemeen heeft is
de onderlinge vriendschap. Regelmatig komen zij bij
elkaar om samen te tekenen en te schilderen en daar
bij wordt uiteraard ook kritiek uitgewisseld. De stij
len en werkwijzen van de kunstenaars lopen sterk uit
een. Zo werkt Daisy Horlings, beïnvloed door de Ju
gendstil en bewonderaarster van Aubrey Beardsley,
aan een eigen stijl, waarin dromen en aktualiteiten
worden weergegeven, maar ook kindertaferelen. Zij
kan zich het beste uiten in pentekeningen.
Noordwijker Jaap Deelder, die naast aquarellen ook hout
snijwerk exposeert, geeft de natuur weer in haar vele fa
cetten. Vooral vogels hebben hem altijd geïnspireerd.
Daarnaast laat hij op de expositie in de Kapel Noord- en
Midden-Amerikaanse landschappen zien, enkele havenge
zichten uit Scheveningen en ook een aantal aquarellen, die
Noordwijk en omgeving als thema hebben.
Henny van Daalen gevoelt zich aangetrokken tot vele vor
men van expressie. Haar werk is duidelijk beïnvloed door
toneel en mime. Zij tekent in een losse, zwierige stijl en
daarbij geeft zij haar fantasie de vrije loop.
De vierde in het exposerende kwartet is Gert de Koning
uit Rijnsburg, bewonderaar van Carel Willink, hetgeen
blijkt uit zijn olieverfschilderijen. Zelf duidt hij zijn stijl
aan als neo-realisme. Behalve schilderstukken, vindt men
in zijn collectie enkele reisimpressies en aquarellen.
Deze gezamenlijke expositie wordt vanavond om acht uur
door burgemeester mr. J. M. Bonnike, voorzitter van de
Noordwijkse culturele commissie, geopend. De tentoonstel
ling is dagelijks geopend van 14-17 uur en van 19-21 uur
zaterdag en zondag van 13-16 uur).
LEIDEN Het Leidse Vrouwenhuis houdt van 13 tot
en met 16 oktober een vrouwenfilmfestival in het pand
aan de Nieuwe Rijn 20 a. Er worden zes films ver
toond, waaronder twee nieuwe van Cinemien.
Het festival begint zaterdagmorgen om negen uur met de
film „Vrouwen van Marrakech" van Melissa L. Davies. De
film toont het leven van Marokkaanse vrouwen. Zaterdag
avond wordt vanaf half twaalf de film „Erica Minor" van
Bertrand van Effenterre gedraaid. Deze film handelt over
drie Parijse vrouwen die behoren tot het bourgeois-milieu.
Een vrouw van het drietal gaat als arbeidster werken in de
fabvriek, te tweede vertelt over haar onvrede met haar si
tuatie en haar pogingen om onder de druk van de maat
schappij uit te kernen en de derde dprobeert zijn van de
ene dag op de andere staande te houden met haar kind.
Zondag 14 oktober wordt het festival om vier uur voortge
zet met de vertonging van „Adoptie" van de regisseuse
Marta Mészéros. Deze film werd al eerder in het Leidse
Filmhuis vertoond. Zondagavond om kwart over acht is de
film „Je tu il elle" van de regisseur Chantel Akêrman te
zien. In de film, zien we de regisseuse, die zelf de hoofdrol
speelt, alleen op haar kamer in een vrachtwagen terwijl
de chaüffeur zijn" levensverhaal vertelt en tijdens een hef
tige liefdesscène met een vriendin.
Maandag 15 oktober wordt vanaf kwart over acht de film
„Von weghen schicksal" van Helga Reidemeister vertoond.
Het is een documentaire film over een moeder van vier
kinderen, die na twintig jaar van haar man scheidt om te
proberen een leven op te bouwern waarin plats is voor
haar eigen belevingen en interessen. „Anna en Edith" is de
laatste film die in het Vrouwenhuis in het kader van het
festival wordt vertoond en wel dinsdag 16 oktober vanaf
kwart over acht. Het is een speelfilm over de ontwikkeling
van een lesbische relatie tussen twee vrouwen.
De toegangsprijs voor een filmvoorstelling is vier gulden,
een passepartout kost vijftien gulden en is verkrijgbaar bij
Gaia aan de Pieterskerkchoorsteeg 1.
rUDIO The wiz (a.l.) met Diana Ross en
ichael Jackson
i. Frank Baum's sprookje uit 1900 „De grote tovenaar
an Oz" is voor de Amerikaan wat Lewis Carroll's
Alice in wonderland" voor de Brit is. Baum's boek le
erde reeds in 1902 een toneelstuk met muziek op en
perd enkele malen verfilmd, waarvan de uit 1925 date-
ende zwijgende versie van de komiek Larry Semon
met Oliver Hardy als de man van tin) en natuurlijk
e uit 1939 daterende verfilming met Judy Garland
eruit de bekendste zijn.
Vie de jongste verfilming van Baum als kolossale negers-
iow „The wiz" gaat zien, kan beter de hele Judy Garland-
ilm vergeten. Waar die toch ook een dure produktie
'oor die tijd innemend was door zijn eenvoud, slaat deze
'erfilming van Sidney Lumet van de Broadway-musical
iet publiek zo letterlijk om de oren met een non-stop da-
'erende geluidsband en een reeks groots opgezette show-
ïummers, dat je er na afloop letterlijk bek-af van bent. Lu
net verplaatste voor zijn show de handeling van Kansas
laar New York, het sprookjesrijk Oz is eveneens New
fork waar op lokatie een aantal nummers werden gereali-
eerd, die alleen maar op film en niet op de planken moge-
ijk zijn.
Iet meisje Dorothy, waar het allemaal om draait is, ge
speeld en gezongen door Diana Ross, een 24-jarige lerares
[eworden en de verbinding tussen werkelijkheid en de
Iroomwereld van Oz is helemaal verloren gegaan. Toch is
Baum's verhaal vrij nauwgezet gevolgd, maar het is met
fitieze Oz-show net zo geworden als met Oscar Hammer-
- stein's „Carmen Jones", toen je Bizet's opera ook maar be
ter kon vergeten.
Er zijn echter in „The wiz" echt wel enkele pluspunten te
ontdekken, zoals het dansje van de kraaien, het bewegende
fototoestel en de knappe maskers van Stan Winston, die
overigens als make-up-man ook wel wat meer aan de in
middels zestigjarige Lena Horne als de goede fee had mo
gen doen.
Maar het is allemaal te veel, te nadrukkelijk, te lawaaierig.
"Het slaat je op den duur lam met zijn vele massascènes in
immense decors.
Het Sint Jeroenskoor
LUXOR: The main event
(a.l.) met Barbra Strei
sand en Ryan O'Neal.
Regie: Howard Zieff.
Dat Barbra Streisand een
mannetjesputter in haar
soort is, mag bekend he
ten. Dat ze het ooit nog
eens zou brengen tot de
stuwende kracht achter
een bokser die ze een film
lang op punten verslaat,
lag minder voor de hand.
„The main event" van re
gisseur Howard Zieff
biedt deze Barbra in een
komedie (van het Ameri
kaanse „screwball-type)
waarin de gebruikelijke
rollen omgedraaid wor
den. Barbra van succesvol
le parfumkoningin, bijge
naamd „De neus" tot boks
manager achter een pugi
list die het liefst rennend
de ring verlaat.
Ryan O'Neal speelt die rol
en staat zo na het grote suc
ces van „What's up Doc"
weer naast La Streisand. Het
is nu allemaal niet zo pittig
en puntig als toen. Zieff
filmt verzorgd en stijlvol de
aanzetten tot een lichte ko
medie, die echter nooit hele
maal doorzet en blijft steken
in al te melige scènes en dia
logen tussen Streisand en
O'Neal. Het verhaal is op
zichzelf origineel genoeg.
Parfumkoningin Streisand
blijkt van het eene moment
op het andere straatarm om
dat een van haar mede
werkers haar heeft opge
licht. Ze blijft slechts zitten
met een bokser, wiens wei
nig winstgevende 'contract
ooit door haar firma is over
genomen om de belasting op
te lichten. Barbra wil probe
ren iets terug te verdienen
via die bokser, maar komt
tot de ontdekking dat die al
leen maar rondhangt op
boksscholen, niet meer
vecht, niet meer wil vech
ten, maar van z'n salaris een
autorijschool is begonnen die
husit in een neorme boks-
handschoen. Streisand zet
LEIDSE COURANT
schiet hij vaak ernstig te
kort. Dat is vooral pijnlijk
duidelijk in het optreden
van Guus Oster als D'Ail-
leurs, die om deze rol zo te
spelen echt zijn Theater Car
ré niet had hoeven te verla
ten. Joop Admiraal daaren
tegen als de Spin, met een
zeer sinister brilletje, laat
zien dat het ook anders kan
en Derek de Lint doet zijn
best de moeilijke Eric gestal
te tegeven en slaagt er in
dit complexe karakter ten
slotte toch goed te laten
overkomen. Tingue Dongel-
mans als de joodse, volgens
het boek op Krishna Söder-
baum lijkende, Elly bena
dert de romanfiguur vrij
dicht, maar Cristel Braak als
Ans is alleen al door haar
stem een regelrechte af
knapper en het is niet erg
geloofwaardig dat de vrijge
vochten Erik er zich ook
maar een moment druk over
maakt.
In onze eerste korte bespre
king memoreerden wij reeds
de vele fouten die er aan
deze productie kleven. Fou
ten, die enerzijds bij script
girl Jane Waltman liggen,
maar vooral ook omdat men
verzuimd heeft iemand, die
deze tijd bewust heeft mee
gemaakt, als adviseur bij de
productie te betrekken. Het
is aardig om de oude blauwe
tram voor de film van stal te
halen, maar een bordje twee
ritten voor tien cent is wel
een verschrikkelijk anachro-
Een ander bezwaar tegen de
film is wel dat de oorlog, en
nog wel rond dolle dinsdag,
in de film nauwelijks voel
baar wordt. Men loopt op
jeugdige leeftijd maar over
straat, alsof de bezetting al
lang voorbij is, spertijd en
verduistering negerend.
Al die dingen gaan je opval
len omdat „Kort Ameri
kaans" je ondanks Pieters
inspanningen niet echt boeit.
En dan ga je op details let
ten.
Jammer, want zo nu en dan
weet de regisseur - zoals in
de scènes bij de Spin thuis
en met Henk Rigters als za
kelijke begrafenisonderne
mer wel degelijk een sfeer te
scheppen, maar dan o.m. in
de relatie van Eric met de
gipsen vrouwentors te ver
vlakken, waardoor de moord
op Elly aan het als zij de tors
vernietigd, nogal geforceerd
overkomt voor wie het boek
niet gelezen heeft.
MILO
Pie-
het boek nauwgezet
met enkele wegla-
waardoor o.m. de
van Eric van
zijn ouders
laat aan het licht
maar hij is er niet
om je emotio-
vaak tref-
registratie van in het
beschreven scènes,
de dialoog soms lijkt
en voorgelezen uit de
Filmisch is Pieters
„Doktor Vlimmen",
i vrijwel iedere scène
i fade-out beëindigde,
vooruit gegaan, maar
en diaioogregisseur schilderacademie in Guido Pieters' verfilming van ,,Kort Amerikaans".
iana Ross in ongebruikelijke uitmonstering
niettemin alles op alles om
haar „eigendom" weer in de
ring te krijgen en dat is het
begin van het bekende spel
letje van elkaar aantrekken
en afstoten dat kenmerkend
is voor dit type komedie. Als
vrouwelijke „hoekman"
weet ze Ryan O'Neal als het
er op aan komt in de ring zo
nijdig te maken dat die toch
nog een paar tegenstanders
neermept, en uiteindelijk
zelfs tot een „re-play" komt
van zijn laatste gevecht. Die
boksscènes zitten overigens
zeer behoorlijk in elkaar.
O'Neal blijkt niet alleen de
mooie jongen, maar dribbelt
niet onredelijk door de ring
gesteund door eigen ervarin
gen als amateurboksertje in
een ver verleden.
Aardig amusement bij vla
gen, en o ja. Patti d'Arban-
ville produceert als Ryans
liefje een serie zo angstaan
jagende rokershoestjes dat je
na de film zeker tien minu
ten wacht voor je een nieu
we sigaret opsteekt. En dat
is ook wat waard.
BERT JANSMA
IANON: Kort Ameri-
^«ins (16) met Derek de
it en Tingue Dongel-
ins. Regie: Guido Pie-
week gaat Guido Pie-
van Jan
dat is meer
van het hele bio-
van Nederland,
Zoals wij
van
Barbra Streisand met haar
Zieff's „The main event".
