Gezond en
plezierig
ouder
worden;
vitaal
tot en met
de laatste
minuut...
ROEMEENSE
ANNA ASLAN
WERKT AL
25 JAAR
MET HAAR
.WONDERMIDDEL'
Groep unieke
verzamelaars
strijkt neer
in Richmond
REST Heel lang geleden leefde
ranssylvanië, het rotsige hart van
rnië, een vrouw van hoge adel.
n rijk bovendien, maar niemand
lar naam nog kennen als ze haar
gewoon had geleefd. Elisabeth
[ry was echter verre van gewoon,
in de donkere kelders van haar
il onneembare burcht, omgeven
Ie onherbergzame woestenij van
irpaten-gebergte, baadde deze
lin van Dracula zich in het nog
bloed van jonge maagden. De
Igravin" zocht daarin eeuwige
en schoonheid voor zichzelf... Bijna
|g schone boerendochters werden
laardig opgeofferd aan deze
fe|in van Elisabeth. Diep geschokte
||ten maakten tenslotte een einde aan
■estachtige slachtingen in huize
■ry en de „Bloedgravin" ontliep haar
■liet. Oud en rimpelig overleed ze in
lichter de dichtgemetselde ramen en
■n van haar eigen kasteel. Met haar
Ie adem blies ze haar droom,
anjge jeugd en schoonheid, voorgoed
de tochtige gangen en vochtige
,epken van de Bathory-ruïne.
el... voorgoed? De droom bestaat
kJeeds in het Roemenië van 1979.
jjjks trekken vele tienduizenden
fibers van deze droom uit alle delen
e wereld naar dit vakantieland voor
e jhaam- en geestverjongende kuur.
^trokken door de opzienbarende
3 jKking van de inmiddels
dberoemde, 82-jarige professor dr.
jn)Aslan, dat ouder worden fors kan
in vertraagd.
jjir worden, dat is vaak een ziekte",
leze innemende vrouw nu, zo'n 25
1 iadat ze de wonderbaarlijke
-king van het middel procaine op
a-patiënten en oudere mensen
ikte. Professor Asian gelooft allang
geieer dat aftakeling onverbrekelijk is
nden met het ouder worden.
'reen kan gezond en plezierig ouder
jn, vitaal tot en met de laatste stap",
je.
line. Een middeltje voor plaatselijke
ving, vooral toegepast in de
5tleelkunde. Roemenië moet het spul
'Pieren, want in eigen land zijn de
;nJstoffen niet eens te vinden. Een
!rSl verdovingsmiddel, over de hele
9% bekend. En toch betekende juist
l'%tof 25 jaar geleden het begin van
voor Roemenië. Wetenschappelijke
im, maar ook dollars. Veel dollars. Het
Vt voor de spepiale verwerking van het
joudt het land dan ook angstvallig in
3t|zak.
IPfisor Asian oogstte sensationeel
|js op het Internationaal Therapie
8Tes te Karlsruhe, waar zij in 1956 ten
laan van meer dan 500 artsen uit 14
h kond deed van een minstens zo
'ïtionele ontdekking. Procaine zou,
n!>p speciale wijze bewerkt en in de
dosering toegediend, het proces van
I worden, de degeneratie, sterk
in vertragen. Nu, 23 jaar na het
Inele applaus in Karlsruhe, lijken vele
zóizenden mensen over de hele wereld
professor Asian te klappen. De, door
r ontwikkelde produkten met procaine,
ik|ectie-vloeistof Gerovital H3, de
ijital- en Aslavitalpillen en de
t /ital-cosmetica, maken van Roemenië
band, waar op wonderen kan worden
pht.
latuur zélf is een wonder", zegt
rfcsor Asian. „Ik heb alleen maar de
kirïde ontwikkeld om haar te gebruiken
phoeve van mensen die moeite
in met het ouder worden, die kampen
iekten, ouderdomskwalen en
ische problemen".
j\è niet op reis is in verband met een
aar vele lezingen in het buitenland, is
ofessor te vinden in haar Geriatrisch
erdomskwalenartsenijkundig"
Instituut in de Roemeense hoofdstad
Boekarest. Een klein vrouwtje achter een
rommelig bureau. Foto's van
wetenschappelijke voorgangers aan de
muur, evenals een portret van staatshoofd
Nicolae Ceausescu. Onmiskenbaar een
oude dame, maar ogenschijnlijk nog lang
geen 82 jaar. Zoals bijna altijd draagt ze
een witte laboratoriumjas slordig over haar
elegante mantelpakje.
Ik ontmoet haar op het moment, dat ze de
bekende jazz-pianiste Pia Beek op bezoek
heeft. Een langspeelplaat, „Beek in Town",
ligt vóór de professor op het bureau. „Heel
veel dank voor wat u hebt gedaan voor de
wereld" staat erop, in sierlijk zwarte letters.
Pia: „Ik ben professor Asian verschrikkelijk
dankbaar. Haar werk voor alle oudere
mensen is werkelijk gigantisch!". De 55-
jarige pianiste kwam naar Boekarest voor
de geriatrische kuur van dokter Asian. De
pijn in nek en rug, tengevolge van artrose,
is weg. De ziekte, waarbij het weefsel rond
botten wordt aangetast, lijkt te zijn
genezen. De angst, dat ook haar
beweeglijke vingers zullen worden
aangetast, is verdwenen. „Mijn veertigjarig
jubileum als artiest, mijn afscheid als
pianiste, zal ik dank zij professor Asian
straks zonder pijn en zonder angst kunnen
vieren", aldus Pia Beek.
De professor zelf lijkt nauwelijks verrast
door de enthousiaste dankbaarheid van de
bekende jazz-pianiste. Ze hoorde hetzelfde
dankbare betoog van mensen als Sadat,
Waldheim, Marlène Dietrich, Kirk Douglas,
Adenauer, Maurice Chevalier, Farah Diba
en de moeder van John. F. Kennedy.
Nederlanders als Maup Caransa, Johnny
Hoes en zijn vrouw, Pleuni Touw, Hugo
Metsers en de vrouw van Toon Hermans:
Rietje, kwamen eveneens enthousiast terug
uit Roemenië. Koningin Juliana benoemde
de 82-jarige professor tot Ridder in de
Orde van Oranje Nassau.
„Het maakt me gelukkig dat ik zoveel
mensen heb kunnen helpen", zegt
professor Asian. „Toen ik in 1949 met de
eerste experimenten begon, heb ik slechts
gehoopt, niet geweten. Maar toen ik zag
dat reumapatiënten hun pijn en hun
verdriet kwijtraakten, wist ik dat ik mocht
blijven hopen".
Professor Asian ontdekte al snel, dat
procaïne-injecties, op de door haar
ontwikkelde manier klaargemaakt en
toegediend, meer deden dan reuma
genezen. „Het ouder worden werd
Prof. dr. Anna
Asian: „Het
maakt me ge
lukkig, dat ik
in de afgelo
pen 25 jaar
zoveel mensen
heb kunnen
helpen".
Marlène Dietrich,
Pleuni Touw,
Pia Beek en
Farah Diba:
vier vrouwen,
die professor
Asian zeer hoog
in het vaandel
hebben.
afgeremd, de patiënten werden vitaler en
hun lichamen begonnen weer optimaal te
functioneren. In veel gevallen werd de
haargroei weer op gang gebracht, kwam
de vroegere haarkleur terug en begon de
huid er jonger uit te zien. En wat vooral
belangrijk was: de patiënten voelden zich
ook jonger", aldus professor Asian.
De bewerking van procaine werd
verbeterd, aangepast en opnieuw getest.
Het produkt Gerovital ontstond, de basis
voor een vitaliserende en regenererende
behandeling was gelegd. „Noem het geen
middel voor eeuwige jeugd, want zoiets
bestaat gewoon niet", merkt de professor
op. Maar de man, die kort daarop kwiek de
studeerkamer van de professor
binnenstapt, ons vrolijk en joviaal groet en
enkele danspasjes maakt, brengt ons weer
aan het twijfelen. „Raden jullie maar eens
hoe oud ik ben", zegt hij. We schatten de
kranige baas voorzichtig op een jaar of
zeventig. Hij trekt lachend zijn paspoort uit
zijn zak en laat ons zijn geboortedatum
zien. Gniffelend verlaat hij daarna de
kamer, ons stomverbaasd achterlatend. De
man is bijna honderd...
De ontdekking van professor Asian en de
royale wijze waarop het land met heilzame
natuur is bedeeld, hebben Roemenië geen
windeieren gelegd. Andrej Cujba van het
Roemeense ministerie voor toerisme: „We
hebben heilzame modder in onze meren,
heilzaam water in onze bronnen en we
hebben professor Asian die ons Gerovital
en Aslavital schonk". In 1960 ontving
Roemenië 100.000 toeristen, in 1978 waren
dat er meer dan vijf miljoen. En een groot
aantal van hen kwam om te kuren".
De geriatrische behandelingen nemen
volgens Cujba de belangrijkste plaats in
onder de vele Roemeense kuur-
mogelijkheden. Drie weken lang een
dagelijkse injectie met Gerovital,
therapeutische gymnastiek, massages,
behandelingen met ultrasound,
masserende geluidsgolven, masserende
waterstralen, elektrotherapie,
ademhalingstherapie, alles naar gelang de
aard van de kwaal. In elk geval
voorafgegaan door een zeer intensieve
medische „check-up", waarbij door de
deskundige artsen niets over het hoofd
wordt gezien.
En na afloop van de kuur, wanneer je met
voor twee jaar injectievloeistof huiswaarts
keert? Geen echte verjonging, geen
eeuwige schoonheid. Maar toch wel een
wedergeboorte van vitaliteit in lichaam en
geest, een regeneratie van lijf en leden, het
heerlijke gevoel er weer bij te horen, er
weer tegenaan te kunnen. Hoe oud je ook
bent en met welke kwalen je ook kwam.
Met geriatrische kuren, modderbaden,
spuitjes, pilletjes, speciale cosmetica,
bronwater en speciale behandelingen op
tal van andere gebieden trekken de
Roemeense medici al jaren dagelijks ten
strijde tegen onder andere de ziekte van
Parkinson, astmatische bronchitis,
degeneratieve reuma, aderverkalking, tal
van huidziekten, paradentosis, stress,
haaruitval en maagzweren. Of gewoon
tegen het gevoel „op" te zijn, er niet meer
tegen te kunnen, ledereen kan en mag in
Roemenië komen kuren.
Want, zo blijkt uit tal van reacties, het is
beslist geen fabeltje: na wat weekjes kuren
in geriatrische instituten, in modderrijke
oorden aan de Zwarte Zee of in
bronwaterrijke plaatsen in de Roemeense
binnenlanden, kom je als herboren terug.
De belangstelling voor Roemenië als plaats
om de lege levensaccu op te laden, stijgt
dan ook dagelijks.
Directeur U. Kott van Kott-Kuurreizen in
Amsterdam, weet daarover mee te praten.
In 1973 verzorgde hij de reis van 20
Nederlanders naar kuuroorden in
Roemenië, vorig jaar gingen er bijna
duizend. „De belangstelling voor het kuren
neemt fors toe", zegt hij. „Je ziet het ook
in de cosmetica-branche: steeds meer
zaken gaan de Gerovital-produkten van dr.
Asian verkopen. En behalve als welkome
aanvulling op de kuur zijn die cosmetische
produkten ook helemaal los van de kuur te
gebruiken. Het zit allemaal geweldig in de
lift".
Volgens Kott is het merkbaar, dat steeds
meer Nederlandse artsen hun patiënten
adviseren om in Roemenië te gaan kuren.
„We worden vaak gebeid door mensen die
dat zeggen. Geen enkele dokter kan wat
doen aan hun kwaal, ze krijgen het advies
om het eens via zo'n behandeling van dr.
Asian te proberen. Het is goed dat de
mensen hun huisarts daarover eerst
raadplegen, het is ook goed dat steeds
meer huisartsen de waarde van de Aslan-
behandelingen gaan inzien".
De prijzen: zo'n 2100 gulden voor twee
weken, inclusief de vliegreis, de medische
testen, het verblijf in een luxueus hotel en
natuurlijk de behandeling. De kosten zijn
overigens sterk afhankelijk van plaats, tijd
en duur van de behandeling. „Hoe dan
ook", zegt Kott, „bij ons is gezondheid te
koop".
Die gezondheid lijkt overigens ook buiten
Roemenië te koop. Bij de apotheker of
drogist om de hoek bijvoorbeeld. „Maar
pas op", zegt professor Asian wat
verbitterd, „men heeft geprobeerd mijn
produkten na te maken. De pillen, de
injectie-vloeistof, de cosmetica. Maar
niemand kent de juiste bereidingswijze,
niemand kón het namaken". De geleerde
Roemeense is overigens verdrietig dat het
geprobeerd wordt. „Op die manier worden
jaren van deskundig onderzoek, van
proberen en nog eens proberen,
genegeerd. Ik heb dat niet verdiend. Mijn
land zou diegenen, die mijn produkten na
proberen te maken, met een proces
moeten dreigen. In het belang van alle
mensen, die de dupe worden van namaak
rommel".
Het ouder-worden zo goed mogelijk te lijf
gaan, kwalen zoveel mogelijk genezen,
mensen jong of oud, helpen de draad weer
voor wat jaren op te pakken. Dat is waar
de Roemeense artsen mee bezig zijn. Geen
eeuwige jeugd, geen eeuwige schoonheid.
Dat bestaat niet. Maar misschien is alleen
h6t gevoel, daarover te beschikken na een
kuur van wat weken, al voldoende. „Tot en
met de laatste minuut volop van het leven
genieten, dat heeft ieder mens verdiend",
zegt professor Asian.
SIMONE DE KEIJSER
RICHMOND Dit weekein
de heeft in Richmond, onder
de beruchte rook van Lon
den die de bloeiende nabij
heid van de beroemde bota
nische Kew Gardens overi
gens niet heeft kunnen ver
hinderen, een in ogen van
buitenstaanders wel zeer
merkwaardige gebeurtenis
plaats. Verzamelaars uit de
gehele wereld komen dan in
het sjieke Richmond Hill Ho
tel bijeen om twee dagen
lang te praten en te dis
cuteren zelfs over het
wie, wat, waar en hoe van
het reeds sinds de oudheid
bestaande fenomeen strijk
ijzer.
Of wat daarvoor
moet doorgaan,
want buiten de
ongedacht grote
kring van verza
melaars zijn er
maar weinigen
die weten dat er
behalve met het
normale, sinds
lang in zwang
zijnde model, ook gestreken is met
glazen bollen, stenen, stukken
been en bronzen pannen. Om dan
nog maar ,niet te spreken over ei-ij
zers, tangen, plooimolens, mangel-
planken, hoedenbouten en wat
dies strijk meer zij.
Daarnaast komt
het verzamelvolk
bijeen om zich te
vergapen aan de
van heinde en
ver meegesleepte
exemplaren,
waaronder diver
se antieke top
stukken. en niet
in de laatste
plaats is men naar Richmond geto
gen om te ruilen en te handelen.
Want ook de commercie speelt een
grote rol in de wonderlijke wereld
van de stijkijzerverzamelaar, getui
ge de aanwezigheid van twee ge
specialiseerde antiquairs die zich
rijk wanen en weten met een keur
aan uitgelezen handel.
Hoe krijgt men
zo'n club bij el
kaar? De eer de
contacten en de
uitwisseling van
wetenswaardig
heden met ande
re verzamelaars
internationaal te
hebben aange
pakt komt voor
het grootste deel toe aan de be
jaarde Achille Bayart, een in het
grauwe Noordfranse Roubaix gro
ter gegroeide textieltycoon. Ooit
op doktersadvies met verzamelen
begonnen (men kan zich inmiddels
afvragen of de geneesheer wel zo'n
verstandige beslissing heeft geno
men gezien de overijver waarmee
de Roubaisien zich op het verza
melen en alles wat daarbij hoort
heeft geworpen en gesteund door
veel geld en op het spoor gezette
relaties over de gehele wereld,
heeft hij zich een topverzameling,
een uniek documentatiecentrum en
een zeer aanzienlijke plaats onder
de liefhebbers verworven. Hij was
het die inmiddels jaren geleden,
met veel hulp en enthousiasme van
anderen, de eerste internationale
bijeenkomst van strijkijzerverzame
laars in Frankrijk organiseerde.
Een happening
die zich dit week
einde voor de
vierde maal gaat
herhalen onder
de welluidende
naam „The 4th
International
Irons Collectors'
Congress". De
organisatiefakkel
is inmiddels overgenomen door de
Britse club, zij het nog in nauwe
samenwerking met de man van het
eerste uur Bayart. Tijd, geld noch
moeite heeft men gespaard om te
komen tot een flonkerend pro
gramma. Naast diverse voordrach
ten, dia- en filmvertoningen en de
monstraties bestaat de gelegen
heid het verzamelijzer te smeden
als het heet is op de bekende an
tiekmarkt Portobello Road. Men
kan genieten van een feestelijk
Congress Dinner, een tocht naar
het in de nabijheid gelegen Tudor-
paleis Hampton Court en een strij
kijzerverloting op z'n Brits.
Nederland
spreekt uiteraard
ook een woordje
mee op dit con
gres in de vorm
van een boeien
de causerie over
mangelplanken
door mevrouw
Van der Veen.
Het geheel krijgt
speciale glans door het verschijnen i
van twee gloednieuwe boeken op
dit bepaald niet door lectuur ver
wende verzamelgebied.
CHARLES BELS
