Popspraak
„JAe Sweet was haar
tijd ver vooruit"
KLASSIEK
Theo Olof in Bachs
muziek voor soloviool
PLATEIV
Concert
agenda
mCK GILDER
LEIDSE COURANT HET BINNENHOF
ZATERDAG 6 OKTOBER 1979 PAGINA 24
L
6 oktober - Udo Jürj.
Jaap Eden hal in Am\
dam Dr. Feelgood, il,
in Alphen aan de
Het Krokus kwi
Haags Muziek Café.
7 oktober - Udo Jür^i
Congresgebouw
Haag. Leo Kottke, S3
schouwburg in An l
dam. Will Mat.la B\
Haags Muziek Café.
8 oktober - John De11
A hov in Rottei
Southside Johnny
bury Jukes, Paradii i
Amsterdam.
9 oktober - John Dei\
Jaap Edenhal in An)
dam Boston, Aho)\
Rotterdam.
13 oktober - Cliff
chard, Doelen ii
14 oktober - Cliff
chard, Jaap Eden ha
Amsterdam. Udo Jür)
Doelen in Rotter
Steel Pulse, Paradis
Amsterdam.
Jimmy McCullogh - De Noordierse gi
tarist Jimmy McCullogh is dood aange
troffen in zijn flat in Londen Rond de
doodsoorzaak tast de politie geheel in het
duister.
McCullogh (26) werd bekend als gitarist
de eerste samenstelling van 'Wings',
de groep van Paul McCartney. Voordat
hij de groep verliet vestigde hij nog de
aandacht op zich met de anti-drugssong
Medecine Jar' op het Wings-album 'Ve-
nus and Mars'. Daarvoor schreef hij o.a.
'Give Ierland back to the Irish', dat on
danks de boycot van de BBC in Enge
land een grote 'Wings'- hit werd.
Houseband - In tegenstelling tot eerdere
berichten is met het vertrek van Kim
Ha worth (Meteors). Ken Spence Nina
Hagen Band). Jacob Klaasse (Pee Wee
The Specials) en Floor van Zutphen
(solo), geen einde gekomen aan het
voortbestaan van de Amsterdamse Hou
seband. De harde kern van de groep.
Monica Tjen-A-Kwoei. Peter Smid.
Harrv Hard hold t en Peter Gerretse. zit
inmiddels in Engeland om in 'The MilT-
studio's van Elton John producer Gus
Dudgeon een nieuwe elpee te mixen met
de bekende technicus Phill Dunn aan de
geluidstafel.
Brood - Op 15 oktober wordt Herman
Brood terug verwacht op Nederlandse
bodem. Op het moment is het 'enfant
terrible' in Amerika druk doende met de
opnamen van een nieuwe elpee, waar
van hoogstwaarschijnlijk 'Maggie (I love
you like...)', een nummer van Erik
Strack van de groep Phoney The
Hardcore, de nieuwe single in Amerika
wordt. 'Go nuts' is de single kandidaat
voor Nederland. Voordat Brood op
Schiphol landt zal hij Engeland aandoen
voor tv-werk. interviews en een optre
den in het Londense Lyceum. Daarna
toert hij van 22 november tot half de
cember door ons land. Ook zijn er vast
omlijnde plannen voor een rythm
blues-plaat met medewerking van Harry
'Cubv' Muskee en Eelco Gelling. En een
bekend Belgisch pop-blad maar schrij
ven dat Brood en zijn Wild Romance uit
elkaar liggen....
The Beatles - Het bericht dat The Beat
les nog een keer bijelkaar zouden komen
voor een benefiet-concert ten bate van
de Vietnamese bootvluchtelingen, berust
op niet meer dan een gerucht. Kurt
Waldheim, secretaris-generaal van de
Verenigde Naties, voelde inderdaad veel
voor een dergelijk concert in Genève,
dat alleen al aan uitzending op radio en
t. v. een half miljard zou opbrengen. Pro
motor Sid Bernstein, die in het verleden
The Beatles als eerste naar Amerika
haalde, probeerde daarop met de vier
Beatles in contact te komen. Paul
McCartney en Ringo Starr bedankten
schriftelijk voor de uitnodiging, terwijl
John Lennon zich weinig enthousiast
over het plan uitliet.
The Police - Geruime tijd bleef de eerste elpee 'Outlandos
d'Amour' van het blonde trio The Police zowel in Enge
land als in Nederland onopgemerkt. De platenkopers
den in die lijd doodgegooid met nieuwe Engelse new wave
namen. en dan nog eens een stel dat zich The Police
.noemt9 Een beetje vent wordt tenslotte geen agent. Er wa
ren al met al drie hit-singles van 'Outlandos' voor nodig
om een groot publiek er van te overtuigen hoe knap het
trio de reggae-invloeden van de in Londen wonende Ja-
maicanen in hun new wave-rock had verwerkt. Maar in
hoeverre The Police de hoge kwaliteit van het debuut kan
continueren moet het tweede album duidelijk maken. 'Re
gatta de Blanc', de tweede elpee, lost al de hoge verwach
tingen volledig in en gaat ze zelfs te boven. Op 'Outlandos'
waren alle nummers nog van de hand van Gordon 'Sting'
Sumner, maar drummer StuCopeland heeft er nu ook
een drietal van formaat afgeleverd. De reggae is minder
nadrukkelijk, maar nog geraffineerder geïntegreerd en de
thema 's worden veelal met gebruik van echo langer uitge
sponnen. De titelsong, na de single 'Message In A Bottle',
doet denken aan 'Masoka Tanga' van de eerste elpee. Bas
en drums gaan ieder een eigen weg en leiden met Sting's
vocalen tot hoogtepunten als 'Bring On The Night'. 'Wal
king On The Moon' en het nuchtere 'The Bed's Too Big
Without You'. The Police wordt wel het belangrijkste trio
sinds The Cream genoemd. Het niveau hebben ze zeker.
(CBS AMLH 44792) MP.
Phoney The Hardcore - Voor de vaste bezoekers van
de concerten van Herman Brood is Phoney The Hardco
re geen onbekende meer. De vanuit Groningen opererende
groep speelt sinds lang in Nederland met veel succes in het\
voorprogramma van onze nationale held en beweegt z;ch\
muzikaal gezien in hetzelfde straatje. Rock 'n' roll in pure]
vorm, gespeeld in de hoogste versnelling. Hoewel hun de-1
buut-elpee 'Phoney Hits' wel erg sterk aan Brood refereert,1
kunnen we in dit land best een paar rockers gebruiken die]
met deze aantrekkelijke muzieksoort in het kielzog van
Brood meevaren. Mits zij natuurlijk van goede huize ko
men en dat mag van Phoney, die al jaren geleden metI
Brood samenwerkte, gezegd worden. Zanger Erick Strack
is in staat om een goede compositie te schrijven, wat vooraf
kant twee van 'Phoney Hits' laat horen. 'Maggie' werd niet j
voor niets in Amerika in de uitvoering van Brood tot diens j
nieuwe single verkozen. Nog beter gearrangeerd zijn
'Lights On', een nummer van Hugo Sinzheimer (Meteors),
en 'Rent-A-Cop'. Draagt kant één nog een te onpersoonlijk
karakter, kant twee lijkt aan te tonen dat Phoney The
Hardcore zich binnen het Brood-idioom zelfstandig kan
ontwikkelen.
(Ariola 2oo.894) M.P.
Mike Batt- De Engelese producer, arrangeur, dirigent en
tekstdichter Mike Batt. heeft zich op zijn nieuwe elpee 'Ta
rot Suite' laten inspireren door de Tarot-kaarten. Een soort
waarzeggerskaarten, die elk voor zich een bepaalde bete
kenis hebben en door middel van illustraties het wel en
wee uitbeelden van de joker, die tijdens zijn leven opzoek
is naar 'de grote waarheid'. Mike behandelt de 21 belang
rijkste kaarten, verschillend gegroepeerd en uitgewerkt i
muziekstukken van uiteenlopend karakter. Het slotstuk
'Run like The Wind' bijvoorbeeld, omvat de kaarten die de
zon, de wereld en het oordeel voorstellen. Omdat dit groots
opgezette project met de medewerking van o.a. Roger
Chapman. Rory Gallagher, Colin Blunstone en het London
Symphonic Orchestra om meer toelichting vraagt dan hier
kan worden beschreven, laten we zeer binnenkort Mike
zelf op deze pagina aan het woord Wel 'kan vast gei
worden dat dit op het eerste gezicht pretentieuze werkstuk
ook zonder kennis van de Tarot-kaarten een spannend en
afwisselend geheel oplevert. Duidelijk door de klassieke
muziek beïnvloed roept Mike door middel van verrassende
orchestraties de meest uiteenlopende sferen op.
Mike Batt onderscheidde zich in het verleden door zijn L
werk met The Worn bles. een in Engeland populaire pop- p
pen-serie, enigzins te vergelijken met The Muppet Show. F
Zijn grootste succes als schrijver behaalde hij met het num- P
mer 'Bright Eyes', bekend van Art Garfunkei. In de toe- J
komst zal er zeker met Mike rekening gehouden moeten j
worden. Dit voorlopig voor hen die vast een kaartje willen
leggen
(CBS/860.99.) M.P.
Het Amsterdamse Kolderfestijn
van de jubilerende Theo Olof is
lang niet door iedereen hoog aan
geslagen. Wat te waarderen valt
als humoristische intermezzi op
gezellige feestjes, doet het nog
niet als zichzelf genoeg-zijnde,
avondvullende theatershow. Dan
moet er speciaal vakmanschap
aan te pas komen, wil het geen
dilettantenwerk blijven. Boven
dien was het' onhandig de maar
liefst drie kolderavonden achter
elkaar pas naderhand in het per-
sperctief van liefdadigheid te
plaatsen en tenslotte riep het ju
bileum zelf nog wat twijfels op.
niet alleen in samenhang met
Olofs vroegere jubilea maar ook
als tegenspraak met wat hij in
1973 zelf had geschreven in het
voorwoord van zijn boekje
„Daar sta je dan opnieuw", na
melijk dat hij over tien jaar zijn
gouden jubileum hoopte te vie
ren....
Maar goed, er is geen reden aan
Olofs goede bedoelingen te twijfe
len. Wie niet de juiste smaak heeft
voor zijn oubollige humor, behoeft
niet om hem te lachen en zal dan
waarschijnlijk ook het zojuist bij
Heuff. Nieuwkoop verschenen
boekje niet kopen waarin hij vijftig
eerder in „De Telegraaf" versche
nen cursiefjes onder dezelfde titel
„Scherzo" heeft gebundeld. In dit
door Ton Hoogcndoorn van vlotte
tekeningen voorziene boekje wil
een wat babbelachtige zelfgenoeg
zaamheid en een wat voor de hand
liggende grappigheid wel ec-ns irri
teren maar er staan toch ook wel
aardige observatieljes en leuke
voorvalletjes in.
Intussen moet aan Olofs gemorrel
in de marge met al te veel aan
dacht worden geschonken, zelfs
niet als hij dat zou willen. Hij heeft
beter en belangrijker werk gedaan,
en doet dat gelukkig nog steeds. Ik
denk niet alleen aan zijn vele uit
voeringen van hedendaagse viool
concerten jnaar bij voorbeeld ook
aan zijn opmerkelijk experiment
met Bachs muziek voor soloviool in
november 1962. Nu ter gelegenheid
van Olofs jubileum de drie soloso
nates en de drie solopartitas in zijn
vertolkingen goed op drie platen
zijn gezet en die in een verzorgde
cassette door Classical Record, Hui
zen in de handel zijn gebracht, is er
reden nog eens aan dat experiment
te herinneren, niet zozeer omdat
het, volledig was geslaagd als wel
omdat het de problematiek van de
onderhavige meesterwerken zo
markant demonstreert.
Bachs meerstemnjige muziek voor
soloviool is namelijk op tegen
woordige instrumenten met e{en
modern gevormde kam en met een
moderne strijkstok, waarvan de ha
ren mechanisch-strak gespannen
zijn, niet tot klinken te brengen op
de manier zoals Bach zich dit ken
nelijk moet hebben voorgesteld.
Toch valt ook niet aan te nemen
dat hij niet wist wat hij schreef. Ze
ker is in Bachs tijd gespeeld op vio-
K
Deze foto bewijst dat de
driejarige Theo Olof al op een
viool speelde.
len met een veel vlakkere kam en
een boogvormige strijkstok waar
door in één streek op de vier sna
ren met de doorklinkende bastoon
het hele acoord kon worden uitge
voerd.
Zelfs dan echter moeten tussen de
accoorden wel waf noten zijn ont
staan die de polyfonie verstoorden
wat evenmin bevredigend kan zijn
geweest als de moderne oplossing
van de arpeggierend gespeelde ac
coorden en de aldus gebroken
meerstemmigheid. De enig juiste,
altijd goede oplossing is nog niet
gevonden, ook niet door Theo Olof
die met de A VRo probeerde de
stemmen na elkaar op de band vast
te leggen en dan later tot een ge
heel te monteren. Wat in theorie
had moeten slagen, slaagde maar
zeer ten dele, doordat van violist,
opname-technici en apparatuur een
onmenselijkgrote precisie werd
verlangd.
Hoet het zij, Olof heeft de zes on
vergelijkbare meesterwerken vast
gelegd in de uitvoeringen zoals hij
die al een jaar of vijftien in veel
concertzalen van ons land ten ge
hore bracht, dus arpeggierend en
niet met de onmogelijk te realise
ren en toch wel beoogde polyfone
doorstroming. Niettemin mogen we
erg dankbaar zijn dat deze muziek
naar'bewaard gebleven afschriften
m 1802 (bijna honderd jaar nadat ze
waarschijnlijk was gecomponeerd)
voor het eerst werd gedrukt. Het
merendeel van de oorspronkelijke
manuscripten dook pas in 1814 tus
sen oud papier in St.Petersburg op.
Dat zowel Mendelssohn als Schu
mann hebben gemeend deze stuk
ken van een pianopartij te moeten
voorzien, doet ons aan als een on
begrijpelijk misverstand, al moeten
we deemoedig erkennen dat ook
wij nog niet hebben ontdekt hoe
het ideale klankbeeld ervan te rea
liseren zou zijn.
JOHN KAS AN DER
Eerste pagina van een van de solosonates in Bachs
handschrift.
Phoney en The Hardcore
aanstekelijke 'middle of the
road' De elpee deed echter
niets. Nick: 'Ik probeerde al
mijn ideeën direct op één
plaat te zetten. Het werd een
erg introvert album, waarop
niet duidelijk overkwam wie
Nick Gilder was of wat hij
wilde
Dan doet Chrysalis wat al
zolang voor de hand lag en
brengt hem in contact met
producer Mike Chapman
(Sweet, Suzi Quatro, Mud).
Frequency
De lang verwachte hit
kwam er in de vorm van de
single 'Hot Child In The
Cityen Nick pende in veer
tien dagen de elpee 'City
Nights' bijelkaar. Het mate
riaal op deze elpee is in te
genstelling tot 'You Know
Who You Are' erg opper
vlakkig te noemen. Hoe ver
klaart hij zelf het succes met
een muzieksoort die het
nooit in Amerika heeft ge
daan? Nick: 'Misschien is het
niet in de mode wat ik
breng, maar dat kan me niet
schelen. Ik hou van echte
popmuziek. Mode en trends
betekenen vaak het einde
voor goede andere muziek'.
Over de oppervlakkigheid
van zijn muziek zegt Nick:
'Het publiek in Amerika is
niet gein trpsseerd in diep
zinnigheid. Het wil zich ver
maken
Toch gaat Nick op zijn kort
geleden verschenen elpee
'Frequency' weer wat dieper
te werk. Voor wat de inte
resse van het Amerikaanse
publiek betreft lijkt hij gelijk
te krijgen. Zowel de single
'You Really Rock Me' als de
elpee 'Frequency' behaalden
in Amerika geen hoge note
ringen.
Jaren '80
Nick heeft moeite om zijn
denkbeelden en ervaringen
door middel van muziek on
der de aandacht te brengen.
'Voordat ik 'Frequency'
schreef droomde ik veel
over mijn jeugd. Die dromen
hebben een stuk van mijn
leven duidelijk gemaakt. Nu
weet ik bijvoorbeeld waar
om ik volgens bepaalde re
gels ben opgevoed. Daarna
ben ik de studio in gegaan
om dat alles in mijn muziek
te verwerken. Ik wilde die
periode nu afsluiten, maar
moest de juiste golflengte
zien te vinden. Ik raakte in
de studio volkomen bezeten
enheb in een soort roes
gewerkt'.
Dergelijke ervaringen van
Nick worden in zijn werk
niet altijd even duidelijk,
uitgezonderd het fraaie syn
thesizer nummer 'Into The
80's'. Nick vertelt over dit
lied: 'Ik geloof dat we teveel
de neiging hebben om nos
talgisch te zijn. De tijd is ge
komen dat we ons meer
moeten gaan verdiepen in
de toekomst, willen we ons
voor de jaren '80 nog kun
nen motiveren'.
Nick houdt het in de toe
komst niet alleen meer bij
ondeugende liedjes over het
vrouwelijk schoon. 'Ik deed
dat om de aandacht te trek
ken, maar tussen de regels
door breng ik mijn stand
punten naar voren'.
In het verleden waren diet
standpunten van Nick met
een vergrootglas nog niet te
vinden, maar na 'Frequency'
kunnen we voor de jaren '80
het volste vertrouwen in
hem hebben.
MICHAEL PETERSON
ney Todd, genoemd naar een
gevreesde kapper, die met
het scheermes in de losse
hand nog wel eens uitschoot,
scoorde in '76 een Canadese
nummer één-hit met 'Roxy
Roller'. Veel vreugde binnen
de groep bracht dit niet. Het
succes van de single was ei
genlijk alleen te danken aan
het schrijvers-duo Nick Gil
der en James McCulloch.
Nick: 'Het was een democra
tische groep, ieder had zijn
eigen inbreng. Omdat ik vol
komen anders dacht over
een aantal zaken, werkte dat
erg moeizaam en traag. Ik
heb er lang over moeten na
denken, totdat ik me er wer
kelijk aan toe voelde om als
solo-artiest verder te gaan
George Hortin
Met James McCulloch in zijn
kielzog trok Nick naar Los
Angeles om daar bij de pla
tenmaatschappij Chrysalis te
tekenen. Na de valse start
met Sweeney Todd leek
niets Nick meer te kunnen
tegenhouden. Chrysalis se
lecteerde een repertoire voor
hem en stond er op dat hij
met producer George Martin
(Beatles) zou gaan opnemen.
Nick: 'We zijn nooit verder
gekomen dan wat basis-op
namen. Ik heb een groot res
pect voor die man voor wat
hij in het verleden heeft ge
daan, maar tussen ons klikte
het niet'.
Teleurgesteld trok Nick zich
terug en verscheen een jaar
na 'Roxy' met een in samen
werking met James geschre
ven en grotendeels zelf ge
produceerde elpee 'You
Know Who You Are'. Een
popplaat met een goede ba
lans tussen ballads en beat,
stevige rock afgewisseld met
De glitter-rock is groten
deels aan Amerika voor
bijgegaan. Uitgedost in
vrouwelijke kleren en met
veel make-up kregen groe
pen als The Sweet, T-Rex
en Slade met hun specifie
ke Engelse zeventiger ja
ren rock daar nauwelijks
een voet aan de grond. Op
dit moment viert de Engel
se Nick Gilder in Amerika
successen met melodieuze
en gemakkelijk in het ge
hoor liggende popsongs,
nauw verwant aan de glit
ter-rock. 'The Sweet was
haar tijd ver vooruit-
vindt Gilder.
Nick's pretentieloze pop
over het vrouwelijk schoon
komt bepaald niet voort uit
een zorgeloos bestaan. Aan
het plotselinge succes van
zijn Amerikaanse nummer
één hit 'Hot Child In The
City' aan het eind van het
vorig jaar. gaat een verhaal
vooraf van even zovele ver
wachtingen als teleurstellin
gen. In 1971 moest Nick zijn
studie aan het Londense
Kingsley Technical College
stopzetten, omdat zijn ouders
zich definitief in Canada
wilden vestigen. In die tijd
luisterde hij veel naar pla
ten, kraaide de tophits van
The Sweet en T-Rex uit vol
le borst mee. maar daar
bleef het verder bij.
Sweeney Todd
In Vancouver hoorde Nick
in een kelder de band Swee
ney Todd repeteren. De
groep zat juist om een zanger
verlegen en alsof het een
partijtje straatvoetbal betrof
gilde Nick enthousiast: 'Jon
gens. mag ik meedoen9' De
ontwikkelingen volgden el
kaar razendsnel op. Swee-
