3-0ctoberfeesin Leiden uitbundig gevierd Derny-wedstrijden succesvol snelheidsspektakel oTAD REGIO LEIDSE COURANT DONDERDAG 4 OKTOBER 1979 PAGINA 5 LEIDEN Joop Biethoven kan weer glunderen. Twee van de drie onderdelen van de derny- wedstrijden rond de Jan van Houtkade zijn gewonnen door "zijn" Cerben Karstens. Een goede reclame voor Leidens enige ren- en toervereniging Swift, mede-organisator van deze wedstrijd, waarvan Joop nog altijd voorzitter is. Het sterke deelnemersveld zorgde al in het eerste onderdeel, een afvalwedstrijd, voor veel vuurwerk. Martin Venix, wereldkampioen der stayers bij de professionals, en Gerben Karstens leken hier om de overwinning te gaan strijden, maar Bené Pijnen liet zien over welke kwaliteiten hij achter de derny's beschikt. Met nog twee ronden te gaan steeg de spanning tot ongekende hoogten, maar helaas, Karstens' achterwiel passeerde als laatste van de drie de streep, zodat Venix en Pijnen om de twee eerste plaatsen zouden vechten. Pijnen versloeg hem met een half wiel. Jan Breur werd vierde, gevolgd door Martin Bietveld, Johan van der Meer, Gerrie van Gerwen en Nidi den Hertog. Deze laatste zou ook hekkesluiter zijn van het tweede onderdeel, een klassementswedstrijd over vijftien ronden, waarbij om de drie ronden gesprint moest worden voor één, twee of drie punten. Het was meteen duidelijk dat Venix hier zijn regenboogkleuren graag voor het vele Leidse publiek waar wilde maken. Karstens echter liet dit niet op zich zitten en gesteund door dit enthousiaste publiek nam hij de kop over. Deze tweestrijd zorgde snel voor een schifting. Bené Pijnen, belust op een tweede overwinnig, ging in de achtervolging en zag inderdaad Langzaam maar zeker kon men door al deze scheurende arbeid over bijna bet hele parcours het geknetter van de derny's horen en het waren vooral Bietveld en den Hertog die achterop raakten. Dit onderdeel naderde zijn climax toen Venix aan een achtervolging begon, en de eerste drie leek in- te halen. Opgelucht haalde iedereen adem toen bleek dat hij hier toch niet toe in staat was. Opgelucht inderdaad, want Karstens slaagde erin dit onderdeel wél op zijn naam te schrijven. In een magnifieke sprint vloog hij met gangmaker Bouvère over de streep, met de hete adem van Pijnen in zijn nek. Zo had hij uiteindelijk de meeste punten bij elkaar, voor Pijnen, Breur en Venix. Het klapstuk van de vroege ochtend was zonder meer het afsluitende onderdeel, de tijdrit. Verwachtten insiders Pijnen als winnaar, niets was minder waar. Het steeds doller geworden publiek zag "de Karst", gemotiveerd door de eerdere overwinning, de aanwezigheid van vele bekenden én de duizend gulden premie, als een bolide over de Leidse kades naar de snelste tijd razen. Liefst negen seconden sneller dan den Hertog en met een kleine seconde voorsprong op Pijnen, die Venix, toch geen specialist op dit gebied, zelfs nog voor moest laten gaan. Breur werd vierde voor van Gerwen, van der Meer, Bietveld en eerder genoemde den Hertog. Een gezellig uurtje wielrennen was afgesloten. De Karst, duizend gulden rijker, kon gaan zich gaan douchen, het publiek maakte zich op voor de stunts van "de sterkste man ter wereld", John Massis. Assepoester in de gouden koets rond het uur van twaalf. Het non-stop muziekprogramma voor het Stadhuis trok veel bekijks. mensen. De stemming ondanks het wat grijsgrauwe hemeldak zat er zonder meer bij de honderderdduizend Leidenaars in. Pierementen, op iedere hoek stond er wel een, kregen het hier en daar voor elkaar om de Leidenaars aan het dansen te krijgen. De tientallen snoep- en eetkraampjes brachten hun waar zonder moeite aan de man. Op het Stadhuisplein vermaakten ouders en kinderen zich met het kijken en luisteren naar een non-stop programma, dat hen van 's morgens tien uur tot 's avonds zes uur door een keur van artiesten werd voorgeschoteld. Het Lunapark rond molen De Valk draaide de hele dag op volle toeren. Tot in de late avond werd de gezellige kermis bezocht. De afsluiting van het 3- Octoberfeest vond traditiegetrouw plaats in de nabijheid van het kermisterrein op het Schuttersveld, waar om klokslag twaalf uur het Groot Vuurwerk losbarstte. Een slotsalvo dat hoog in de lucht te bewonderen viel en over de daken van de stad echode vormde de apotheose van het 405-de 3-Octoberfeest in Leiden. Ringsteken, een oud spel, maar nog altijd boeiend om naar te kijken. Druiven 2,50 per kilo, uitgezonderd (brom)fietsers. Touwtrekken op de Doezastraat. Theo Koomen levert onverbeterlijk com mentaar. LEIDEN De stoffelijke resten van 3 oktober liggen op straat. Een labyrint van papiersnippers, verpakte visgraten, een collectie loden rookworstversierselen, goed om half Leiden mee te ridderen, een plat getrapte feestneus, paardevijgen, een spoor van in mayonaise en pindasaus gedompelde frituur-produkten. Zo ziet Leiden er 's morgens uit na een etmaal feestvieren. De Spanjolen konden er destijds al wat van, vooral na hun nogal paniekerig en overhaast vertrek uit de Sleutelstad oktober 1574..., maar dat is nog niets vergeleken met wat de stad vier eeuwen later in haar immer overeindgebleven overwinningsroes presteert. Met een bijna spreekwoordelijke gastvrijheid heeft Leiden gisteren haar stadspoorten voor een ieder die in de feestvreugde mee wilde delen opengesteld. Zowel de ambulante handel als het mobiele feestverkeer reageerden spontaan op deze hartelijke geste en gaven volop blijk van hun uiteenlopende bedoelingen. Orgeldraaiers uit alle delen van het land, palingverkopers uit de IJsselmeersteden, kermisexploitanten uit het zuiden des lands, onder wie een familie uit Duitsland, stroopwafelverkopers uit Gouda en ga zo nog maar en tijdje door. Allen deden zij hier uitstekende zaken. Als traditioneel voorproefje van het duizelingwekkende eetfestijn dat op bijna alle hoeken van de straat werd aangericht, hadden 's morgens vroeg al 15000 mensen bij het Waaggebouw in de rij gestaan om zich tegoed te doen aan maar liefst 4100 wittebroden en ruim 30.000 haringen. „Een absoluut record", aldus het feestcomité na afloop van het massale ontbijt. Burgemeester A.J.Vis van Leiden, die ook dit maal weer zijn achternaam eer aandeed, moest dit wel beamen. Maar zelden (uitgezonderd het dramatische incident rond zijn vermaarde voorganger Van der Werf) had hij zijn stadsgenoten zó hongerig naar hem zien kijken als gisteren, toen hij nog slaperig, maar met milde hand om zeven uur in de ochtend brood en vis aan de hongerige bevolking stond uit te delen. De burgervader kon na afloop van het visbanket dan ook geen pap meer zeggen. Optocht Een van de hoogtepunten van de feestvreugde rond 3-October was ook dit maal weer de grote optocht door de stad. Dit maal luidde het stoetthema: „Met de klok mee." Voor het publiek, dat een paar uur voor de optocht had uitgetrokken en zich in rijen had opgesteld, leek dit motto op het lijf te zijn geschreven. „Geduld is een schone zaak", zei iemand in de Haarlemmerstraat knorrig nadat hij zijn wachten niet direct beloond zag en veronderstelde dat de stoet inmiddels met de muziek mee was. Meer variaties op het klokkenthema waren zeker nog wel te bedenken, maar daar was geen tijd meer voor, want de optocht was reeds van verre te zien. In totaal 13 groepen, ieder met een eigen interpretatie op de klok, passeerden gisteren de route Hoge Rijndijk, binnenstad, Stadsgehoorzaal waar de stoet werd ontbonden. Een prachtig kijkspel alles bij el kaar. Originele grappen met vadertje tijd werden er uitgehaald. „Rock around the clock" (volgnummer 13) beleefde een come back. Bill Hailey en Elvis Presley werden hierbij niet vergeten. De klokkenluider van de Notre Dame (groep 10) maakte veel indruk. Quasimodo eventjes op een bliksembezoek in Leiden, zo weggestapt uit de ontroerende roman van Victor Hugo. Kortom, een optocht die bij nagenoeg iedereen in de smaak viel. Slechts een handvol toeschouwers had het vervelende incident bij studentensociëteit Minerva gadegeslagen (zie ook voorpagina) Ringsteken Op verschillende plaatsen in de stad werd de ganse dag uitbundig feestgevierd. De Breestraat vormde in alle vroegte al een langgerekt toernooiveld met honderden toeschouwers aan de flanken. Vanaf een uur of tien galoppeerden bespannen paarden met ouderwetse boerensjeesen door 'stads druktste winkelstraat. Ringsteken. Voor dat doel was men hierheen gekomen. De verkeerspolitie had speciaal voor dit evenement het stoplicht op groen gezet: ruimbaan voor de ridders en hun jonkvrouwen. Ringsteken, een spel zo oud als de weg naar Kralingen, maar nog altijd erg leuk om naar te kijken. Proberen een stokje, terwijl het span paarden op zijn hoogste versnelling aan komt stormen, door een ring te lanceren. Iets waar met name de dames goed in waren. „Oefenen hè", zei een hunner achteraf als verklaring van haar prestaties. Oefenen en waarmee dan wel? Met naald en draad zeker...? Touwtrekken Gelijktijdig met het ringsteken in de Breestraat werd in de Doezastraat een wedstrijd touwtrekken gehouden, onder aanmoediging van commentator Theo Koomen. Twintig Leidse verenigingen raakten hierbij „slaags" met elkaar en het touw. Hoewel, in de goede zin van het woord natuurlijk. Er werd getrokken alsof ieders leven ervan afhing. Uiteindelijk trokken toch een aantal ploegen aan het kortste eind en dat werd met grote feestvreugde door het publiek toegejuicht. Vooral toen een nogal geniepig uitziend clubje het touw dat bij de tegenpartij in goede handen leek, liet vieren zodat de hele meute met een smak achteroverklapte en met pijnlijke gezichten over de straat werd verspreid. Sportief was dat beslist niet, zelfs Koomen schrok er een beetje van en hij praatte er dan ook snel overheen. Hetgeen hem toevertrouwd is. Een vakman en een schitterend conferencier, die zelfs van een slakkenrace een rally van Monte Carlo weet te maken. Slotsalvo In de hele stad werd gisteren uiteraard het 3-Octoberfeest gevierd. De café's, de kofiehuizen en snackbars zaten stampvol Wethouder C. Waal fotograteert de deelnemers aan de groep „De klok ken van Arnemuiden" vlak voor de start van de optocht aan de Burggra- venlaan. Duizelingwekkende capriolen op de kermis.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1979 | | pagina 5