Zeven ton van Wereldraad voor
bevrijding en anti-rassisme
Woestijn in
Senegal wordt bos
dank zij verkoop
kinderpostzegels
Hebzucht belangrijkste
drijfveer voor vervalser
Han van Meegeren
.Apocalypse now99 kostte Francis
Coppola vier jaar van zijn leven
kerk
wereld
\Studentenekklesia Leiden kijkt naar basisbeweging
197ÜNSTX BINNENLAND
LEIDSE COURANT
WOENSDAG 3 OKTOBER 1979
PAGINA
MARIJKE VAN BRANDHOF IN PROEFSCHRIFT:
AMSTERDAM „De
kwestie Van Meegerenis in
kunsthistorische kringen
keen populair onderwerp.
De kunstwereld wordt niet
graag aan haar eigen blun
ders herinnerd en boven
dien worden Van Meege-
rens artistieke kwaliteiten
jn het algemeen laag aan
geslagen. Niettemin blijft
(iet een belangwekkende
frraag hoe het mogelijk is
geweest dat zijn vervalsin-
zo algemeen werden
Aanvaard en zelfs bewon-
lerd als authentieke zeven-
liende-eeuwse meesterwer
ken. Ik heb geprobeerd
'Jaar een antwoord op te
Hnden. Niet zozeer uit be
wondering als wel uit ver
wondering".
fUdus de kunsthistorica Ma
rijke van den Brandhof. Gis-
eren promoveerde zijn tot
doctor in de letteren op het
proefschrift getiteld: „Een
proege Vermeer uit 1937
chtergronden van leven en
verken van de schilder/ver-
ralser Han van Meegeren".
)e studie verschijnt tevens
n een handelseditie bij uitge-
•erij Het Spectrum.
In haar boek heeft Marijke
van den Brandhof een nieuw
licht willen werpen op het
vervalsingsschandaal rond
Van Meegeren dat kort na de
tweede wereldoorlog zoveel
stof heeft doen opwaaien.
Zijn eerste Vermeer-verval
sing, 'De Emmaüsgangers',
dateert uit 1937. Het doek
werd aangekocht door Mu
seum Boymans te Rotterdam
en vormde het onbetwiste
klapstuk van de overzicht
stentoonstelling 'Meesterwer
ken uit vier eeuwen', die
daar in 1938 werd gehouden.
Een detail van het schilderij
stond zelfs op de tentoonstel
lingsaffiche afgebeeld.
Vermeervoor
Goering
Aangemoedigd door dit suc
ces maakte Van Meegeren in
de oorlogsjaren nog vijf schil
derijen in Vermeer-trant die
hij als authentiek werk in de
handel bracht. Een van deze
doeken, 'De overspelige
vrouw', werd na de oorlog
aangetroffen in de verzame
ling van Herman Goering,
hetgeen aanleiding werd tot
Van Meegerens arrestatie. De
echtheid van het werk werd
immers door niemand in
twijfel getrokken, zodat hij,
als leverancier van het schil
derij, werd beschuldigd van
collaboratie: het verkopen
van Nederlands cultuurbezit
aan de bezetters. Daardoor in
het nauw gebracht bekende
Van Meegeren tenslotte de
hele vervalsingsaffaire. Het
vonnis van één jaar dat hem
hiervoor werd opgelegd heeft
hij niet meer kunnen uitzit
ten. Hij overleed voordat het
zover was gekomen.
„Er zijn mensen die veron
derstellen dat het succes van
'De Emmaüsgangers' voort
komt uit het feit dat Van
Meegeren zich volledig heeft
weten te identificeren met
het kunstenaarschap van
Vermeer", vertelt Marijke
van den Brandhof. „Dat lijkt
mij een misverstand. Het
schilderij beantwoordt in
hoofdzaak aan de opvattin
gen die men in de jaren der
tig over Vermeers oeuvre
had".
Tot dusver heeft niemand op
zuiver kunsthistorische gron
den kunnen aantonen dat
'De Emmaüsgangers' een
De Emmaüsgangers
vervalsing is. Marijke van
den Brandhof meent daarin
echter te zijn geslaagd. Door
het doek te vergelijken met
talloze zeventiende-eeuwse
afbeeldingen van hetzelfde
tafereel heeft zij er stijlele
menten in ontdekt die type
rend zij voor een andere pe-
Nooit gecollaboreerd
In het boek wordt uitgebreid
ingegaan op de persoon van
Van Meegeren en zijn carriè
re als kunstenaar. Tevens
wordt aandacht besteed aan
de maatschappelijke en poli
tieke context waarin zijn ver
valsingen konden gedijen.
Van Meegeren was in poli
tiek opzicht reactionair en
een verklaard tegenstander
van avant-garde kunst. Zijn
opvattingen sloten aan bij de
nationaal-socialistische
ideeën over 'Entartete
Kunst'. In de oorlog sympati-
seerde Van Meegeren dan
ook met de bezetter, al heeft
hij nooit daadwerkelijk ge
collaboreerd.
„Het algemene beeld dat wij
van Van Meegeren hebben is
dat van een miskende kun
stenaar, die zich wreekt op
de criticus", aldus Marijke
van den Brandhof. „Dat
beeld is mijns inziens niet ge
heel juist. Vermoedelijk heeft
Van Meegeren het zelf de
wereld ingeholpen in de
hoop zijn rechters mild te
stemmen. In de Haagse
Kunstkring, waar hij tussen
1919 en 1932 lid was, werd hij
wel degelijk gewaardeerd,
ondanks zijn conservatisme.
Ik vermoed dat hebzucht een
belangrijke drijfveer voor
hem is geweest, hoe pro
zaïsch dat ook klinkt. Hij had
tenslotte een vrouw die gek
was op geld".
eun voor dollar
|i stijging olieprijs
voorkomen
ISTERDAM De koers
a de dollar is gisteren op
meeste internationale
sselmarkten, in eerste in-
ntie, verder gedaald. De
leringen benaderden de
ptepunten van oktober
'leden jaar, zodat de cen-
le banken te hulp spron-
l en voor vele miljoenen
i dollars kochten. Het re-
taat was, dat de slotnote-
gen uiteindelijk op een
hoger niveau kwamen
liggen.
OPEC heeft weer gewaar-
uwd, dat bij een daling van
koers van de dollar met vijf
(cent nieuwe verhogingen
1 de olieprijs in de loop van
jaar niet moeten worden
gesloten. In augustus heb-
i de OPEC-landen meege-
tld, dat de dollar al drie
icent van zijn rantsoen had
(gesproken. De OPEC heeft
iter nog niet meegedeeld,
opzichte van welke munt
daling van de dollarkoers
rdt berekend. Algemeen
rdt echter verwacht, dat de
fopese centrale banken nu
er geneigd zullen zijn de
te helpen bij interventies,
een verdere koersval van
dollar moeten voorkomen.
Amsterdam - Twaalf jaar
geleden werd Francis Ford
Coppola na een aantal sce
nario's te hebben geschreven
als het nieuwe wonderkind
van Hollywood binnenge
haald voor zijn regie van de
toen zeer modieuze komedie
„You're a big boy now".
Francis Coppola - het Ford
heeft hij weggelaten toen hij
hoorde dat mensen met drie
namen niet te vertrouwen
zijn - is nu 41 en kan zich na
films als „The connection"
en de beide peetvaders bijna
alles veroorloven. Zelfs,
zoals in het geval van zijn
jongste film „Apocalypse
now"' om ruim vier jaar met
een film bezig te yjn, door
tegenslagen geteisterd ruim
veertien maanden met grof
geschut de Philippijnen on
veilig te maken en het bud
get van 12 miljoen dollar
met liefst 18 miljoen te over
schrijden.
Coppola met veel moeite op
zijn Europese promotiereis met
een speciaal vliegtuig vanuit
Parijs even naar Nederland
gehaald heeft het warm onder
de schijnwerpers en is duide
lijk vermoeid, maar nog gretig
genoeg om alle vragen, die er
over zijn film gesteld worden
uitvoerig te beantwoorden. En
dat zijn er vooral wat het laat-
Met zijn vrouw Eleanore kwam Francis Ford Coppola gistermid
dag in een privévliegtuig op Schiphol aan waar hij iedereen alles
over zijn nieuwe film „Apocalypse Now" vertelde.
ste deel van de film betreft
nog al wat. „Apocalypse now"
speelt zich af in 1969 in Viet
nam en al is het oorlogsgeweld
niet van de lucht, het is toch
het verhaal van een jonge lui
tenant, dit' stroomopwaarts de
rimboe wordt ingestuurd om
een prominent kolonel te li
quideren, die zich na van
moord op dubbelagenten te
zijn beschuldigd naar Cambod
ja is gevlucht om van daar uit
de strijd met een eigen legertje
naar eigen inzicht voort te zet
ten.
Tijdens de gevaarvolle tocht
gaat de luitenant zich steeds
meer met zijn toekomstig
slachtoffer identificeren. Tot
zover een keiharde anti-oor
logsfilm, die mediteert over
goed en kwaad, de verschrik
kingen van een zinloze oorlog
gevoerd door een aantal ge
flipte of aan de drugs verslaaf
de militairen, die schieten op
alles wat beweegt. Bij aan
komst in het koninkrijk van
kolonel Kurtz een kale, zich
meest in de schaduw bewegen
de Marlon Brando, vraagt
Coppola met Joseph Conrad's
„Heart of darkness" in de
hand meer van de toeschou
wer. Coppola ziet het als wil
de luitenant door het doden
van Kurtz iets van zichzelf do
den. Ook heeft hij het slot, dat
in Cannes nog de twijfel liet of
de luitenant koning Kurz zou
opvolgen, veranderd en het
publiek meer warmte en hoop
willen geven, door de luite
nant met een jonge warhoofdi
ge soldaat de terugweg te laten
aanvaarden.
Na vier jaar is er met „Apo
calypse now" een oorlogsfilm
uit de bus gekomen, die voor
lopig niet zo gauw zal worden
overtroffen. Vertgeleken met
andere spektakels als „The
bridge on the river Kwai" en
„The guns of Navarone" zegt
Coppola „Vietnam was anders,
niemand wist precies waar
voor hij vocht". Dat is ook
merkbaar uit de reacties van
het publiek volgens Coppola.
De film, die eind oktober in
Amsterdam in Nederlandse
première gaat, zal rond kerst
mis ook in de andere grote ste
den in ons land worden ver
toond.
Vrolijk kerstmis.
MILO
(Van een onzer verslaggevers)
AMSTERDAM - Veel straten in
Nederland boden vanmiddag,
toen de lagere scholen aan hun
wekelijkse vrije woensdagmid
dag begonnen, eenzelfde aanblik:
met grote enveloppen gewapen
de jongens en meisjes, alleen of
in groepjes, trokken langs de
deuren om zoveel mogelijk kin
derpostzegels en kaartemapjes
(die zoals bekend maandag in
het Haagse Congresgebouw wer
den gepresenteerd), aan de man
te brengen. Hoewel de naam van
de zegel- en kaartenactie er geen
twijfel over laat bestaan, aan
wie de opbrengst uiteindelijk
ten goede komt, weten weinigen
waaraan de vele miljoenen die
jaarlijks bijeen worden ge
bracht, precies worden besteed.
Van de totale opbrengst die verleden
jaar ruim 11 miljoen gulden bedroeg,
wordt ongeveer drievierde aan activitei
ten en projecten in Nederland besteed.
Het laatste kwart van de opbrengst
wordt verdeeld over activiteiten in het
buitenland. Hieronder bevindt zich dit
jaar voor het eerst in een serie van zes
jaar het project „Voor elk kind een
boom", dat is opgezet in dat deel van het
Afrikaanse Senegal, dat ligt in een ge
bied waarvan de naam ogenblikkelijk
wordt gekoppeld aan grote droogte en
hongersnood: de Sahel.
Velen zullen zich nog de schokkende
beelden herinneren die sinds 1972, het
jaar waarin de droogte, honger en dood
toesloegen, door de verschillende media
zijn vertoond. Mensen en dieren moesten
het uitblijven van de regen en het mis
lukken van de oogst met de dood beko
pen. De toch al schaarse weidegronden
werden nog veel zeldzamer, en de woes
tijn begon op te rukken, zodat nu jaar
lijks 60.000 vierkante kilometer bewoond
gebied wordt bedreigd.
Met name in het Senegalese deel van de
Sahel is men echter, hoewel er nog
steeds een heel groot tekort aan water is,
begonnen om grond op de woestijn terug
te winnen. Een project, dat in 1975 werd
begonnen in het plaatsje Labgar heeft
inmiddels in een tiental omliggende dor
pen navolging gekregen. Eén van die ne
derzettingen, het 1500 inwoners tellende'
Révane is door het Nederlandse Comité
voor Kinderpostzegels (N.C.K.) geadop
teerd, en zal de komende zes jaar in to
taal drie miljoen gulden krijgen uit de
opbrengst van de verkoop van de kin
derpostzegels.
Het Senegalese Sahelgebied, ongeveer de
helft van het land, is vijf en een half
keer zo groot als Nederland en heeft eni
ge honderdduizenden inwoners, voor het
grootste deel half-Nomaden. Ze leven
voornamelijk van de veeteelt en doen al
leen voor eigen gebruik een beetje aan
landbouw. Het gemiddelde jaarinkomen
van het hoofd van de familie wordt ge
schat op ongeveer 300 gulden, en wordt
verkregen door het incidenteel verkopen
van Arabische gom, die door in het wild
groeiende planten, voor zover zij er nog
zijn, wordt afgescheiden. De levensom
standigheden worden verslechterd door
de afwezigheid van een goede drinkwa
tervoorziening, een slecht voedselpakket
en het ontbreken van goede gezond
heidszorg. De zuigelingen- en kleuter-
sterfte is erg groot, meer dan vijftig pro
cent van de bevolking is jonger dan vijf
tien jaar, en het onderwijs bestaat, voor
de zeer weinigen die het kunnen volgen,
slechts uit wat lezen, rekenen en schrij
ven.
Uit dit gebied kwam drie jaar na het uit
breken van de grote droogte een drin
gend verzoek bij de nationale overheid
in de 400 km westerlijker gelegen hoofd
stad Dakar om meer hulp. Met de mede
werking van de in Genève gevestigde
Union Internationale pour la protection
de l'enfant (Unie voor de bescherming
van kinderen) werd in het plaatsje Lab
gar een project op touw gezet, dat tot
doel had het bestaan van de arme boeren
menswaardiger te maken. Het onderwijs,
het voedselpakket en de gezondheids
zorg zouden worden opgevijzeld. Het op
vallende hierbij was, dat de plaatselijke
bevolking helemaal bij het opstellen van
de plannen werd betrokken en aan hen,
de kenners van het gebied bij uitstek,
werd gevraagd welke voorzieningen het
eerst nodig waren en hoe daarin zou
kunnen worden voorzien. Alle onderde
len van het project kwamen echter te
staan in het teken van de herbebossing,
het in zes jaar tijd planten van vele dui
zenden bomen (315 hectare bos), waar
mee de naam „Voor elk kind een boom"
is verklaard.
De hoopvolle resultaten van Labgar wa
ren er aanleiding van, dat in tien omlig
gende dorpen, waaronder het door
N.C.K. geadopteerde Révane met soort
gelijke projecten is begonnen. Zo hoopt
men midden in de woestijn een kilome
terslang bebost en begroeid gebied te
krijgen. Het eerste en misschien wel het
belangrijkste onderdeel van het project
is het slaan van nieuwe boorgaten. De
pompen die hierop worden geplaatst
moeten het droge gebied van water (dat
meer dan 200 meter diep in de aarde is
opgeborgen) voorzien. Met behulp van
het water kan een kleine boomkwekerij,
de eerste stap op herbebossing van het
gebied, in stand worden gehouden. Ver
der komt er een schooltje, waar niet al
leen de kinderen maar ook volwassenen
onderwijs zullen krijgen, zijn twee vrou
wen uitgezonden voor een opleiding tot
vroedvrouw, krijgen met name de vrou
wen onderricht in de gezondheidsleer en
worden SDeciale moestuintjes aangelegd.
De mensen in Révane, Labar en
andere negen dorpen waren vol
enthousiasme aan de uitvoering
van „voor elk kind een boom" en
zien steeds duidelijker in, dat hun
totnutoe vrij uitzichtloze leven gaat
veranderen. Dat er een nieuwe
toekomst is en de kinderen, die
meer dan de helft van de totale
gemeenschap vormen, en met
name het verzorgen van de bomen
voor hun rekening nemen, veel
meer kan worden geboden dan al
leen maar doffe ellende.
De Wereldraad van Kerken
geeft dit jaar ongeveer
700.000 gulden aan bevrij
dingsbewegingen en anti-
rassismegroepen. Drieën
dertig organisaties op alle
continenten krijgen steun
uit het speciale fonds van
het programma tot bestrij
ding van het rassisme.
Daarmee komt het totaal
aan giften sinds 1970 uit dit
fonds op ruim zeven mil
joen gulden. Het fonds
wordt gefinancierd uit bij-
I dragen van individuen en
I instellingen en niet uit de
I contributies van de kerken
I aan de Wereldraad.
Het meeste geld gaat dit jaar
niet naar Afrika, zoals in
voorgaande jaren, maar naar
Europa, namelijk 240.000 gul
den. Daarna volgen groepen
in Canada en de Verenigde
Staten met ruim 160.000 gul
den. In Afrika ontvangen al
leen het Patriottisch Front
van Zimbabwe (70.000 gul
den, reeds eerder bekend ge
maakt) en het Zuidafrikaanse
congres van vakverenigingen
10.000 gulden) steun.
Dit jaar zijn er geen giften
aan, onder meer Swapo en
het Afrikaans Nationaal Con
gres, die geen aanvraag had
den ingediend. De wereld
raad verleent alleen op aan
vraag steun uit het speciale
fonds.
De giften voor Europa gaan
vooral naar vier organisaties
in Frankrijk, die dit jaar voor
de eerste maal steun ontvan
gen. Deze giften wijzen op,
wat deze groepen noemen,
een groeiende vijandigheid in
Frankrijk tegenover immi
granten. De organisaties strij
den voor de rechten van
gastarbeiders uit Haiti, Sene
gal, Tunesië en Portugal.
In de Verenigde Staten ont
vangen twee groepen, die
zich inzetten voor de belan
gen van Mexicanen (Chica-
nos) in Californië, voor de
eerste maal steun uit het spe
ciale fonds. Het El Baario
communicatie-project levert
vooral materiaal voor onder
wijs en vorming van Chica-
nos. De tweede organisatie
strijdt voor een rechtvaardige
en humane immigratiepoli
tiek van de Verenigde Sta
ten.
Veel nadruk wordt dit jaar
ook gelegd op de strijd voor
landrechten. De Maori oecu
menische groep is de zevende
organisatie die voor de eerste
maal steun uit het speciale
fonds ontvangt. Deze groep
strijdt voor de rechten van de
Maori's en andere ethnische
groepen in Nieuw Zeeland.
In Australië, Canada en de
Verenigde Staten worden de
aborigines resp. indiaanse or
ganisaties gesteund.
De giften uit het speciale
fonds mogen uitsluitend voor
humanitaire doeleinden wor
den "gebruikt, zo wordt van-
tevoren met de ontvangers
overeengekomen. De wereld
raad beschouwt deze giften
als „een uitdrukking van
haar verbondenheid met de
zaak van economische, socia
le en politieke gerechtig
heid", waarvoor de ontvan
gende organisaties strijden.
Het speciale fonds ontvangt
ook van de Noorse, Zweedse
en Nederlandse regering
steun. De meeste giften ko
men uit Nederland. West-
Duitsland, Zweden, Noorwe
gen, Canada en in geringere
mate de Verenigde Staten.
De Leidse Studentenekkle-
sia denkt er over om toe te
treden tot de interkerkelij
ke basisbeweging van kri-
tische groepen en gemeen-
I ten. Dit studiejaar wordt
leen breed beraad gehouden
I over een mogelijk lidmaat-
I schap van de basisbewe-
I ging. Studenten en niet-stu-
I denten die hart hebben
I voor de „ekklesia" is ver-
I zocht aan de discussie er-
I over deel te nemen.
In zeven groepen zal gepraat
worden over „Visie en pro
gram", het beleidsstuk van
de basisbeweging, waarin zij
kiest voor „het evangelie der
armen" en solidariteit met
„alles wat verdrukt en ge
kleineerd wordt". Een defini
tieve beslissing over het al
dan niet toetreden van de
Leidse Studentenekklesia
wordt volgend jaar maart
verwacht.
De „ekklesia" is een oecume
nische studentenkerk die in
de jaren zestig is ontstaan.
toen vele jongeren zich niet
meer thuis voelden in de
kerken van hun ouders. De
„ekklesia" werd zo de plaats
waar gemengde huwelijken
zonder problemen werden,
ingezegend en een wat vrije
re omgang met de kerkelijke'
tradities mogelijk was. „In
die eerste tijd werd er vooral
naar gestreefd geen ruzie te
krijgen met de bestaande
kerken. Pas de laatste drie
jaar werd er aandacht be
steed aan maatschappelijke
vragen", aldus Hans Litjens
(r.k.), een van de zeven stu
dentenpastores van de Leidse
universiteit. Volgens Hans
Langenbach (n.h.), ook pastor
van de „ekklesia", wil de
Leidse studentenkerk met de
discussie over toetreding tot
de basisbeweging komen tot
de bepaling van een duidelijk
gezicht. „Daar zitten heel wat
problemen aan vast. Ver
scheidene mensen binnen de
„ekklesia" zijn bang voor een
links gezicht", aldus Langen
bach.
Volgens hem duurt het een
lange tijd voor de.mensen is
duidelijk gemaakt, dat het al
leen om de armen en de mis-
deelden gaat. Het gaat erom,
goed met linkse politiek be
zig te zijn, te zoeken naar een
andere vorm van ontwikke
lingshulp en de consumptie
mentaliteit te bestrijden.
Litjens benadrukte dat het
beleid van de „ekklesia" ook,
de bestrijding van alle vor
men van kerkelijke macht
moet behelzen. Als voorbeeld
van een kerkelijke machtsui
ting noemde hij de brief van
bisschop Simonis aan de pas
toraal werkenden van het
bisdom Rotterdam ter gele
genheid van de oprichting
van een soort vakbond voor
die Werkers. Daarin schreef
hij dat zij over van alles mo
gen praten en alles mogen
ondernemen, zolang het in
overeenstemming is met de
leer van de rooms-katholieke
kerk.
KORTE METTEN
In Brussel is een boek verschenen van de hand van de Belgi
sche kardinaal Suenens en de Braziliaanse aartsbisschop
dom Helder Camara. De titel is „Renouveau dans l'esprit et
service de l'homme" (geestelijke vernieuwing en de diens
tbaarheid van de mens). Het boek is op te vatten, volgens
kardinaal Suenens, als een synthese van de christelijk geën
gageerde en de charismatische richting. Volgens de schrij
vers moeten zij die het evangelie over de hele linie trouw
willen zijn geen scheiding trekken tussen gebed enerzijds en
sociaal-politieke plichten anderzijds. Het boek verschijnt
binnenkort in Nederlandse, Portugese eo Engelse vertaling.
In de St.-Adrianuskerk aan de Molenstraat te Naaldwijk zal
zondag 21 oktober het feit worden herdacht, dat een kwart
eeuw geleden mgr. H. van Elswijk in dezelfde kerk werd ge
wijd tot bisschop van Morogoro in Tanzania. Op genoemde
zondag Wereldmissiedag wordt door mgr. Van Elswijk
om tien uur een pontificale mis gecelebreerd. De viering zal
worden uitgezonden door KRO-radio. Van twee tot vier uur
in de middag van dezelfde dag zal er in de kerk gelegenheid
zijn om mgr. Van Elswijk geluk te wensen. Het rekening
nummer 34.36.443.336 van de Rabobank Naaldwijk ten name
van Comité Jubileum Mgr. Van Elswijk is opengesteld voor
giften, die de bisschop wil benutten voor de weeskinderen in
Morogoro.
De katholieke en protestantse kerken van West-Duitsland
hebben deze week de eerste officiële Duitstalige versie van
het Nieuwe Testament uitgegeven. Zij bevelen deze bijbel aan
voor al hun scholen en kerkgebouwen. De nieuwe vertaling
werd gepresenteerd door kardinaal Höffner, voorzitter van
de Duitse bisschoppenconferentie. Zij is samengesteld uit ori
ginele Hebreeuwse teksten en Griekse bronnen. Gedurende
zeventien jaar hebben honderd geleerden aan deze nieuwe
versie gewerkt. Tot nu toe was er nog geen officieel erkende
bijbel in Duitsland.
De jaarvergadering van de St-Willibrord Vereniging, advie
sorgaan en servicecentrum voor oecumene, wordt dit jaar ge
houden op 27 oktober in het congrescentrum te Utrecht. Dr.
Anton Houtepen zal de vergadering inleiden met een over
zicht van de resultaten en knelpunten van vijftien jaar ka
tholieke deelname aan de oecumenische beweging. Dit tegen
de achtergrond van het feit, dat de vereniging vijftien jaar
na het verschijnen van het conciliedecreet over de deelne
ming van katholieken aan de oecumenische beweging (Uni-
tatis Redintegratio, 1964) zich wil bezinnen op de toekomsti
ge prioriteiten in het oecumenisch beleid vanuit de vereni
ging. Met het oog hierop heeft het bestuur, naast het jaarver
slag 1978-1979, enkele beleidsuitgangspunten geformuleerd in
een nota, getiteld: „Gemeenschap van kerken: het doel en de
weg". Jaarverslag en discussienota zullen verschijnen in het
achtste nummer van „Kosmos Oecumene".
