umpie de Pumpie9
ie stoere belhamel
Mits goed uitgevoerd; zoals
de schola al veertig
in Oegstgeest pleegt
jaar
te doen
tt* „Gregoriaans geeft rust en verstoort de stilte niet"
AD/REGIO
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 15 SEPTEMBER 1979 PAGINA 5
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen
c Veertig jaar zingen tegen de
rste lippen op. Zo mag je het
„Ver een beetje vinden,
torii eloof ik. Veertig jaar
arlsi regoriaanse zang van de
r chola Cantorum in
iran )egstgeest. Specimen van
H ja en kleinood uit een
;ht (rervlogen tijd, of nog zo
>mia pringlevend als wat Het
van 'lijkt nu. dat de laatste
blai vraagstelling positief
,eff ehonoreerd mag worden.
n de St. Willibrordparochie
pW(iloeien de meiismen nog
Btor tteds op en de groep van
|elia chttien mannen (de schola
uhe 5 groter dan ooit) is zich
do bewust van eigen
ren feggingskracht. Zondag 23
Kj eptember wordt het achtste
f0 ustrum gevierd: zingend en
en «zinnend, gebaseerd op het
dio hema „Gregoriaans van
ok oen in de liturgie van nu",
en onderwerp waarover 's
niddags intènsief een
ymposium zal worden
[ehouden. De Oegstgeestse
K:hola is een instituutje, dat
elen van ons weer even op
dem doet komen. En dat
an hard nodig zijn,
vandaag de dag. „Nietwaar
We lopen vaak onszelf
10 voorbij. Gregoriaans geeft
ust en verstoort de stilte
J' liet. Mits goed uitgevoerd.
i.t k )at gebeurt nog steeds in
)egstgeest".
h° )r. Jan van de Poel is de
nan er wel naar om
iroc, getuigenis af te leggen van
u. h iet streven der jubilerende
<sza chola. Hij doet zich in een
1 [esprek kennen als een
me invermoede Bourgondiër,
net een open oog, oor en
ïart voor het bezingen van
lof en het handhaven
een goed leven
Dat had je ook
durven vermoeden in
zestig, toen hij, als
van de gemeente
bijna gemangeld
„het apparaat",
een tijd is hij bezig
zijn tweede termijn als
van de schola, als
van Aad
Terug op een
plaats, als
inter pares. „Ik ben
Jan van de schola".
vertelt nu over „hoe het
en verder ging". „In
tenden we
activiteiten van
Sanders, later
en monseigneur. Hij
had een interessante manier
van aanpakken, met zelfs
gevoel voor oecumene en
dat was in die tijd heel wat.
Samen met een aantal
Oegstgeestse predikanten
richtte hij de Oegstgeester
Gemeenschap op, de
aanstichtster van
gebedsdiensten in Advent
en vastentijd. Afwisselend
werden die gehouden in de
katholieke kerk en in het
Groene kerkje. Zo'n man
was dat, over de grenzen
heenkijkend, de man met
de ruime blik. Ik heb hem
goed gekend. Hij had ook
een benedictijnse inslag,
met behoefte aan rust en
inkeer. Sanders groot
liturgist, zette de schola in
beweging".
In diezelfde dertiger jaren
was er in Nederland een
beweging van de
Volksmissen. „Volks - mis -
leiders, werd wel gezegd
van mensen zoals de
franciscanen Bruning en
Lohuis, een vast koppel, dat
het land doortrok om de
gelovigen enthousiast te
maken voor een meer
actieve liturgiebeleving met
medewerking van die
gelovigen zelf. Immers, de
liturgie is van ons allemaal,
het is de gezamenlijke
eredienst aan God. Het ging
om meezingen, volkszang
heette dat. Bij die
gelegenheid werd de schola
cantorum in '39 opgericht.
Het bracht wel enkele
problemen met zich mee",
aldus dirigent Van de Poel,
„want wat moest je doen
met het oude koor
.waarmee de schola in een
concurrentiepositie kwam
te verkeren Het.
meerstemmige koor werd
aanvankelijk opgedoekt,
maar dat heb ik nooit een
gelukkige oplossing
gevonden.Ik denk
pluriform, maar oo*k zo, dat
het gregoriaans ook in deze
tijd een plaats verdient.
Men informeerde vroeger
ook wel naar het
„programma" „wat wordt
er zondag gezongen,
gregoriaans of muziek
Een vrij gangbare kreet in
die jaren".
De schola heeft zich
gespecialiseerd in het
gregoriaans, het „oude
koor" kwam terug en ging
weer „muziek" zingen,
De Schola Oegstgeest In een bosrijke omgeving: niet zo maar een koor.
allebei onder leiding van
Willem Mizee en bij
toerbeurt. Mizee's taak
heeft Van de Poel rond '50
overgenomen. Jurist Jan
van de Poel noemt zichzelf
„een complete amateur,
weliswaar met feeling en
met een achtergrond en een
hele dosis interesse
uiteraard". In zijn jongere
jaren kreeg hij
muzieklessen van pater
Bruning, pianolessen en hij
„deed" orgel bij wijlen
Bram Martijn. Bij de
befaamde dr. A. I. M. Kat
van de Haarlemse
koorschool bekwaamde hij
zich in het gregoriaans,
ofschoon je zou kunnen
betwijfelen of hij bij Kat,
groot promotor van de
Italiaans getinte
koormuziek, aan het juiste
adres is geweest. Maar Van
de Poel moest wel, want
Kat gaf les op „Warmond",
waar Jan van de Poel twee
jaar filosofeerde alvorens
zich op huwelijkse paden te
begeven.
Van de Poel heeft alles wat
met het gregoriaans te
maken heeft altijd al
boeiend gevonden: de studie
van de esthetica van het
gregoriaans, de vormleer
„om beeldend schoon te zijn
als eenstemmige muziek"
het vrije ritme, „wat een
ingewikkelde zaak is". „Het
gaat om het zingen vanuit
een wezenlijke beleving
van de liturgie. Dat is heel
belangrijk. Waarom zingen
monniken zo goed Omdat
ze allemaal een goeie stem
hebben Ben je mal. Dat
komt omdat hun zingen
vanuit de bezieling komt,
vanuit een innerlijke
instelling. Gregoriaans is
muziek die uiterste
dienstbaarheid vraagt,
zonder dat men solistisch
opvalt. De schola heeft één
stem. Ik moet op de
repetities één stemgeluid
horen. Overigens willen wij
geen monniken imiteren.
Wij acteren anders dan
„Solesmes", zingen wat
„mannelijker", stoerder
wellicht".
Bij het uitvoeren van de
gregoriaanse zang gaat het
gemeenschapsbelang
absoluut voor. „Dat
proberen wij in Oegstgeest
tot uitdrukking te brengen.
Het is een wezenlijke factor,
dat je geïnspireerd zingt,
niet om ,je te laten horen"
en niet op volle kracht,
maar met een zekere
ingetogenheid. Het is
biddend zingen". Dat is
echter niet het enige dat de
schola van Oegstgeest op de
been houdt. Van de Poel:
„Daar zijn onze jaarlijkse
kampen, onze
bezinningskampen,
oorspronkelijk zeer
primitief opgezet, zonder
materiële welstand. In het
begin sloegen we ergens in
Frankrijk, België,
Luxemburg of Duitsland op
een weitje onze tenten op,
benoemden een kookploeg
en maakten lange
wandelingen om
onderwerpen te bespreken.
Uniek, die scholakampen.
Later schakelden we over
op een zomerhuisje met
tenten eromheen; het huisje
was voor de wat ouder
wordenden onder ons. Nu
hebben we iets
bungalowachtigs, met wat
meer comfort en een
gespreksruimte. Onze
vrouwen zijn altijd
thuisgebleven; het-is een
beetje ruig mannenkamp tot
verbroedering en
versteviging der
vriendschapsbanden".
Het karakter van een
vriendenclub komt ook tot
uiting bij het repeteren,
eens in de twee weken. „We
repeteren niet in een
zaaltje, we doen dat bij de
mensen thuis. Dan wordt de
hele boel ontruimd zodat
we kunnen oefenen. Tot
een uur of elf. Met als
besluit het avondgebed: „In
manus tuas, Domine...", in
uw handen beveel ik mijn
geest. Daarna is het
borrelen en zingen. We
beschikken over een
uitgebreid profaan
internationaal repertoire.
Dus. Goeie liedjes die ook
nog ontzettend leuk zijn.
Dit behoort tot onze vaste
Wekelijks verschijnt in de Leidse Courant de rubriek
„Hond zoekt huis In deze rubriek wordt een hond be
schreven die in het asiel verblijft om daar een zekere dood
tegemoet te gaan tenzij het dier een goed tehuis vindt.
De in de rubriek beschreven honden zijn alle door honden
bezitters naar het asiel gebracht. Om uiteenlopende rede
nen, vaak begrijpelijk, maar soms ook volslagen onzinnig.
De in „hond zoekt huis" beschreven dieren zijn alle goed
gezond, hebben een wormkuur ondergaan en zijn volledig
ingeënt. Tegen betaling van ca. 60 gulden ten bate van
zwerfdieren zijn ze af te halen. Adres: Nieuw Leids Diere
nasiel. Besjeslaan 6b, Leiden. Tel.: 131670. Geopend di. t/m
vr. 10.00-12.00 en 14.00-16.00 uur. Zondag en maandag ge
sloten.
tradities, dat is „mos" bij
ons. Zo zijn onze gewoontes.
We zijn een serieus gilde
met veel plezier vlak onder
de oppervlakte; de humor
borrelt daar om los te
kunnen barsten".
De schola van Oegstgeest
mag er wezen; het is een
stel apart. Volgens leider
Van de Poel in het bezit
van een sterk relativerend
vermogen en tot het
leveren en incasseren van
kritiek in staat; „een
democratisch getint
gezelschap waarin je, op een
vriendelijke manier, niet
gespaard wordt als dat
nodig mocht zijn. En
nogmaals, erg praktisch
ingesteld. Toen we 25 jaar
bestonden kregen we van
onze - vele - reünisten een
set pannen cadeau. Maar
goed, onze inbreng in de
parochie is twee keer in de
maand zingen in de kerk,
als één van de vier
bestaande koren. Alleen
wensen we niet als „koor"
aangeduid te worden. Op
zaterdagavonden, om de
twee weken, verzorgen we
drie kwartier van verpozing
en inkeer tiidens de
„abdijdiensteen
eucharistieviering die om 7
uur begint en waarin het
pastoraal team voorgaat.
Het is een dienst met veel
rust en gelegenheid tot
meditatie en lezingen om
over na te denken. De
schola vormt de
achtergrond „om de harten
te doen verheffen" en de
mensen actief luisterend
bezig te houden".
Nog een typische uitspraak
van Jan van de Poel:
„verdraaid als het niet zo is,
maar een goede
gregoriaanse schola kan
geen meerstemmige muziek
zingen en een koor dat goed
meerstemmig zingt faalt in
het uitvoeren van
gregoriaans". Men viert nu
het veertigjarig bestaan,
omdat „er een heleboel zijn
die misschien het gouden
feest niet zullen meemaken,
want we zijn een beetje aan
het vergrijzen, ofschoon de
jongeren er best mogen
wezen. Ons bestand loopt
van 28 tot 74 jaar oud. En
dan - weer zo wat - vieren
wij onze feesten driemaal
om er helemaal zeker van
te zijn, dat we ook
werkelijk gefeest hebben.
Tien dagen terug zijn we
naar Oosterhout geweest, de
moederabdij van de
Benedictijnen in Nederland;
de tweede viering wordt
zondag 23 september in de
parochie en de derde keer
komen we bij elkaar, in
oktober, in het
Luxemburgse Insenborn.
Samen met een stel oud -
gedienden leggen we daar
het accent op de leut,
hoewel ook op dat „kamp"
de bezinning om de hoek
kan komen kijken".
Op het programma van 23
september staan: de
hoogmis om half elf, lunch,
een symposium, vespers
door het gekende Utrechts
Studenten Gregoriaans
Koor „dat iets meer
weergeeft van het
„monnikenwerk", aldus
Van de Poel) en een intiem
aperitief. Aan het
symposium
(„wetenschappelijke
bijeenkomst", maar, volgens
de Griekse bron van het
woord, bedoeld als
„drinkgelag"), werken mee
de benedictijnse vicaris -
generaal van het bisdom
Rotterdam, Dom drs. R.
Bar, en J. Lennards, oud -
directeur van het Ward -
instituut. Een veelbelovend
symposium, dat schaduwen
vooruitwerpt met stellingen
zoals, onder andere, „De
hedendaagse Nederlandse
gezangen voldoen in ieder
geval niet in de liturgie",
„Als het gregoriaans een
struikelblok zou zijn in een
oecumenische
ontwikkeling, dan moet dat
maar zo zijn" en
„Gregoriaans is typisch
mannenzang" geponeerd
door Dom Bar) en „Het is in
het algemeen niet mogelijk
dè gregoriaanse melodie te
verbinden met een tekst in
de moedertaal" (gezien
vanuit de invalshoek van
de heer Lennards). Wie de
knuppel in het hoenderhok
wil gooien, is van harte
welkom op het symposium.
En ter bestrijding van de
onkosten, aan de stijlvolle
viering verbonden, kan
men bijdragen door het
storten van een bedragje op
girorekening ABN 9013, nr.
56. 71. 11. 067, met
vermelding „Jubileum
Schola St. Willibrord".
IDEN Wanneer iemand komt te
trlijden staan de eventuele erfgena-
n meestal belangstellend klaar om
nagelaten aardse bezittingen over te
men, tenzij er alleen maar schulden
erven zijn. Wanneer een dierenasiel
ziele gaat staat er meestal niemand
dringen om het erfgoed -een flinke
eveelheid honden en katten- in bezit
nemen. De enige oplossing is het ver-
"izen naar andere asielen, die vaak
n al overvol zitten.
n aantal weken geleden ging er in het
euwse Voorne-Putten in Goeree Over-
kkee een eenvoudig opgezet doch boor-
vol asiel over de kop. Het asiel bevond
•h in een gehuurde schuur en de boer
de eigenaar van de schuur was kwam
itseling op het onzalige idee om de huur
astisch te verhogen. Dat kon de plaatse-
te dierenbescherming niet meer op
engen en derhalve moest er worden
thuisd. Voor de katten was in Zeeland
n oplossing snel gevonden, de honden
ftden moeizaam geplaatst in de Zuidhol-
fdse asielen. Vijf kwamen er terecht in
t Nieuwe Leidse Dierenasiel en één van
hen, de boerenhond Humpie wordt deze
week in de belangstelling gebracht.
Humpie zit nog maar kort in Leiden,
maar in de Zeeuwse asielschuur zat hij al
vanaf november vorig jaar. Waarschijnlijk
kwamen er niet zoveel mensen in het
asiel in Goeree Overflakkee omdat het
een dunbevolkte streek is. Van Humpie is
alleen bekend dat hij in het duistere ver
leden in Zeeland is afgestaan. Bij elkaar
zit Humpie toch al weer bijna een jaar
achter tralies en daar moet toch een eind
aan komen omdat het een erg vrolijke en
levenslustige hond is. Humpies afkomst is
even duister als zijn verleden maar vast
staat dat hij erg verdienstelijk is uitgeval
len. Humpie heeft een erg fraaie bruin/z
warte tekening en staat ruim 40 centime
ter hoog op de poten met een goed gepro
portioneerd hondelijf. Vanuit zijn grappi
ge kop staren twee ogen gretig de wereld
in en twee tuimeloortjes geven hem de
mogelijkheid om ook nog wat hondenmi-
miek te bedrijven. Een dikke zwarte
staart rondt het geheel af. Hoewel Hum
pie ongeveer vier jaar oud is heeft hij nog
niets van zijn speelsheid verloren. Hum
pie is een stoere oersterke bastaard die
maar al te graag èen partijtje wild wil
stoeien, met mensen, andere honden en
desnoods met katten die hii in principe
niets doet. Aangezien hij wel wat erg en
thousiast is lijkt hij niet geschikt voor al te
kleine kinderen. Humpie is een sportieve
waakse hond die voor niemand opzij stapt.
Hij kan erg gehoorzaam zijn mits hij op de
juiste manier wordt aangepakt. Gezien
zijn beweeglijkheid is een beetje ruimte
wel op zijn plaats en een flat is daarom
minder geschikt. Vervoer in een auto is
geen bezwaar. Humpie, die voluit eigen
lijk Humpie de Pumpie heet, een naam
die hij in Leiden gekregen heeft ziet als
een rasechte Zeeuw uit naar het ogenblik
dat hij weer in volledige vrijheid kan
ronddartelen.
Karim
De razendsnelle Karim heeft heel wat
belangstelling weten op te wekken met
zijn gladgeschoren verschijning in de
rubriek van vorige week. Zelfs Sloug-
hi-clubs (windhondenclubs) toonden
belangstelling voor hem. Uiteindelijk
heeft een wat ouder echtpaar uit Lei
den zich over Karim ontfermd.
-.ui,
Humpie: een grappige-kop en twee gretige ogen...
