Martin Venix en
Keetie van Oosten
zorgen voor gouden
besluit
titelstrijd
jirote medail
-logst verhult
tchamel Olympisch
perspectief
Stamsnijder
wordt prof
Hassink heeft
prof plannen
42.000
kijkers
tei
aal
i/ISTERDAM Zes gouden, twee zilveren en drie bronzen
vormden de indrukwekkende oogst van Nederland
07 r iens de gisteren afgesloten wereldkampioenschappen wiel-
nnen 1979. Nog meer dus dan in 1975 toen Nederland ne-
n plakken veroverde. Ook tijdens de afgelopen twee weken
n he( dek Nederland, vooral dankzij de profs en de dames, alsme-
en- de niet op de zomerspelen uitkomende amateurstayers een
elernatie van de allereerste orde. Toch was het beslist niet
emaal rozegeur en maneschijn. Uitgerekende in het pre-
ympisch jaar bleken de amateurs ontstellend zwak. De ver-
htingen waren ditmaal zelfs zo pover, dat rustig over een
mpleet falen kon worden gesproken. Geen enkele baanren-
r haalde de laatste acht. Zelfs een nummer als de klasse-
mtswedstrijd waarin ons land per traditie in de finale altijd
ooi is vertegenwoordigd werd nu, zonder één Oranje-coureur
be lewerkt. Voor Bas Goud, de chef d'equipe van de Oranje-
igade, tevens de voorzitter van de sportcommissie van de
\IWU, was er dan ook geen twijfel mogelijk. ,,Er moet drin-
nd worden gepraat. Zo kan het niet langer. Er moet iets ge
il \uren".
conclusie, dat alle bij de training en begeleiding van de
elrenners betrokken officials rond de tafel moeten gaan zit-
n, was niet uniek. Ook in het verleden werd aan het zoge-
amde evalueren gedaan. Zelden was de situatie echter zo
mpzalig als dit jaar. En als Bas Goud niet tot het conclaaf
0 d besloten dan waren anderen wel in aktie gekomen. Vooral
'ik omdat de resultaten bij de amateurs op de weg eveneens
it denderend te noemen waren. Herman Krott, de voorzitter
- n de BV AS - de Belangen Vereniging van Amateur Spon-
rs - en tevens één van de meest deskundige bij de totale
elrennerij betrokken ploegleiders liet weten, anders zelf ze-
jeze!r het ,n,t,at,ef genomen te hebben.
va'el fouten
- recht, want er werden de laatste tijd te veel fouten ge-
[j aakt. De afwikkeling van de administratieve beslommeringen
id de verschillende wedstrijden van de door bondscoach
li Wagtmans voor de weg geselecteerde renners was een
inhoop. Bovendien wisten de coureurs te vaak niet waar ze
n toe waren, met als gevolg dat het motivatieproces her-
al del ijk een op tater kreeg.
)kele voorbeelden: Hassink was toegezegd te mogen starten
t de Rijnland Pfalts, maar werd thuis gelaten. Jan Jonkers zat
n keer tevergeefs thuis met gepakte koffers te wachten,
\ar moest later uit de krant vernemen dat een ander zijp
ners lats in de ploeg had ingenomen. Lammertink en De Rooy
in9® jden in meerdaagse koersen ingezet terwijl hun voorkeur
10 tc ar een andere rondewedstrijd uitging. Een heel recent be
is van de zwakke organisatie rond de Orénje-wegamateurs:
lelopen donderdag was de ploeg voor de morgen te begin-
in Tour de L'Avenir nog niet bekend en stonden tevens de
men van de meeste begeleiders niet vast. Al deze ervarin-
n verleidden Herman Krott ertoe te zeggen: „Ze hadden
op Middelink (de vorige bondscoach van de wegploeg; red.)
oit aan de dijk moeten zetten. Op organisatorisch gebied
prdt hij node gemist". Krott ging door met: „We missen een
ekej|er/ce figuur. Organisatorisch klopt er helemaal niets van. Ik
ien'b/j veei gezien dat niet deugde. Een gesprek is noodzakelijk,
aar ik wil niet achter de rug om kletsen van de trainers. Bij
070 if gesprek moet iedereen aanwezig zijn. Ook de deskundige
)eg leiders".
kortkomingen
mmm)nd de baanploeg vielen eveneens de nodige tekorfkomin-
an n te signaleren. Zelfs al werd ingecalculeerd Rat de baan-
ort in ons land al jaren noodlijdend is, dan nog kon worden
steld dat een andere aanpak moet worden voorgestaan.
min t was natuurlijk prachtig te bedenken dat Lau Veldt in Mos-
u wellicht toch tot de sterkste acht sprinters zal doordrin-
n, maar dat kon alleen worden waargemaakt met een wel al
simpele redenering, dat elk land maar één sprinter mag in-
-U" brijven. Het feit dat in Amsterdam zeven Oosteuropeanen
ie Oostduitsters, twee Tsjechen, twee Russen) bij de laatste
ht zaten, zei genoeg. Veldt faalde gewoon toen hij moest
bitteren. Daar kon niemand omheen. En dat gold ook voor
achtervolgingsploeg. Het werd voor het viertal Van Eg-
md, Schipper, Vonk en Hu veneers een roemloze afgang. Op
één kilometer tijd rijden verging het Oranje al niet beter.
veel bezongen John van Zeijderveld kwam niet boven de
auwe middelmaat uit. Samen met Veldt op de tandem ging
OEM al niet beter. In de herkansing voor een plaats bij de laat-
bf acht werd verloren van de latere wereldkampioenen Ca-
*Srd-Depine. die op sensationele wijze de gerenommeerde
Koj jechen Fimazal-Fasckar terug wezen. Alleen op de achter-
ik. Iging ging het goed. Dankzij een wegrenner! De vierde
bats van juist Jos Lammertink onderstreepte de armoede
Jidelijk
jest
ff name voor de goed willende baancoach Peter Nieuwen-
[s was het een trieste aangelegenheid. De op onkostenbasis
en zwak uitgangspunt - werkende baancoach verwerkte de
zeptie ogenschijnlijk blijmoedig. „De voorbereiding was
3d. Alleen de regen zorgde af en toe voor een onderbre-
\g. De jongens konden echter niet beter".
_ze trainer, die een failliete boedel van voorganger Frans
~}hn, de huidige KNWU-coordinator, heeft overgenomen, sig-
leerde al enige tijd geleden dat er iets moest veranderen.
fenners die op de baan rijden, worden direct in het diepe
gooid. Er is geen opbouw. We zijn als bond te laag ontwik-
Id. Er is helemaal niets. Niemand haalt het ongetwijfeld aan-
\zige talent uit de regio en zorgt daar voor een eerste oplei-
ig. Het zou onjuist zijn de nu geselecteerde baanrenners
rwijten te maken. Ze hebben gewoon' hun best gedaan".
ngwekkend
matige resultaten konden évenwei niet voorkomen dat een
?er van defaitisme zich van de ploeg meester maakte, leder-
n besefte dat de aan het NOC voor te leggen prestatie/ijst
rgwekkende tekenen van verval te zien gaf.
js Goud: „Het is alles bij elkaar een bittere teleurstelling ge-
}rden. Er moet iets worden gedaan. Alleen weet ik niet wat.
J organisatorische tekortkomingen zijn me niet duidelijk. De
£staties van de wegrenners vielen me niet tegen, maar de
Iancoureurs waren niet gemotiveerd. Wij dachten met onze
êuwe aanpak op de goede weg te zijn, maar dat bleek an-
ïrs te zijn. Ik wil niemand aansprakelijk stellen". En over de
I handen zijnde moeilijke gang naar het NOC: „We hebben
1/ onze voordraöht nooit problemen gehad. Onze verzoeken
17 altijd ingewilligd. Ik hoop op een verbetering van de pres-
|/e op de baan, dan heb ik toch nog vertrouwen in onze kan-
fstbloklanden
nuit de Olympische standpunten gezien waren de Oost-
Bk-landen de grote winnaars van dit toernooi. Oost-Duits-
Bc/ eiste het goud op de één km-tijdrit (Lothar Thoms), bij
1 sprinters (Lutz Hesslich) en de ploegachtervolging (Wie-
Tid, Winkler, Grosser, Mortag).
hl and pakte de achtervolging (Nicolai Makarov) en tijdens
1strijd op de weg was de aanwezigheid van de Oosteuropea-
b ook duidelijk. Ook op de niet-Olympische nummers werd
wgetoond dat het met de opbouw van het wielergebeuren in
j Oosten wel „snor" zat. De klassementswedstrijd werd een
Te voor de Tsjech Jiri Slama. Gevreesd moet worden dat
eventueel toenemende interesse voor deelname aan stay-
wedstrijden er in zal resulteren, dat ook daar vernietigend
I worden uitgehaald. Tot dan tot nadeel van Nederland, dat
Iir gebrek aan concurrentie op dit onderdeel nog de alleen-
Brser bleek. Het weinig gedisciplineerde gedrag en de zieli-
iruzies in het trainingskamp veroorzaakt door enkele uitla
gen, toonde echter aan dat dit „bolwerk"gemakkelijk was
ondermijnen.
PETER VAN PUTTEN
MAANDAG 3 SEPTEMBER 1979
Keetie van Oosten rijdt haar ererondje met Anne Möhlman in haar kielzog.
ENTER Hennie Stamsnij
der, nationaal amateurkampi
oen op de weg en bij het vel
drijden heeft afgelopen week
einde een contract getekend
bij de Belgische wielerploeg
van Fred de Bruyne, waarvoor
al Jo Maas en Jacques Ver-
bruggen uitkwamen en ko
mend seizoen ook Hans Lan-
gerijs in actie zal komen.
Stamsnijder nam in eigen
woonplaats afscheid van de
amateursector door een derny-
koers na drie series winnend af
te sluiten. De 25-jarige coureur
uit Enter, in januari zilveren
medaillewinnaar bij de wereld
kampioenschappen cycle-
cross, zal op 28 september bij
de profs debuteren tijdens het
criterium in de binnenstad van
Eindhoven. De kans is niet
denkbeeldig dat Stamsnijder
volgend jaar als neo-prof zal
optreden in de Tour de France.
AMSTERDAM Het wss tenslotte de Japanse sprinter Naka
no die de laatste tijdens de wereldkampioenschappen wielren
nen te vergeven regenboogtrui in ontvangst mocht nemen. De
meeste van de elfduizend toeschouwers waren toen al niet
meer aanwezig. Zij hadden na het grandioze Oranje-succes in
de stayersfinale en de plotseling neerplensende regen de
mondiale titelstrijd voor gezien gehouden. De feestvreugde
was er echter niet minder om. Nadat zaterdag Keetie van Oos-
ten-Hage en Anne Muhlman-Riemersma op de achtervolging
triomfen hadden gevierd, deze de profstayers het gisteren nog
een dunnetjes over. Martin Fenix bezorgde Nederland de zes
de gouden medaille, terwijl Cees Stam in het kielzog van Peff-
gen naar een fraaie derde plaats daverde. Een geweldige ver
rassing na alle eerder ontstane problemen in het Nederlandse
stayerskamp.
De eerste tekenen van herstel
waren hier overigens zaterdag
al te bespeuren. Stam, die na
het echec in de serie thuis nog
eens goed over alle zaken had
nagedacht, besloot in de her
kansing toch achter Bruno
Walraven te vertrekken. Het
bleek een positieve uitwerking
1e hebben. Stam bereikte on
bedreigd de eindstrijd waarin
hij op kop vertrok. Lang ver
toefde hij daar niet, want de
29-jarige Martin Venix kwam
met de, naar later bleek, ideale
versnelling van 67 x 14 in snel
treinvaart naar de leiding. Hij
zou er niet meer worden ver
dreven. Weliswaar probeerde
de naar de tweede plaats op
gerukte 36-jarige Wilfried Peff-
gen drie keer de stand een an
der aanzien te geven, maar de
door Noppie Koch voortreffe
lijk geleide Venix gaf geen
schijn van kans. In de slotfase
van de onder een dreigend
zwerk - waaruit af en toe wat
druppels vielen - verreden race
had Martin Venix nog zoveel
over, dat hij steeds verder van
zijn laatste rivalen wegliep. Hij
kwam evenwel tijd te kort om
iedereen op een of meer ron
den te rijden. Vierde werd Bru
no Vicino, terwijl Rompelberg
achter Stakenburg beslag leg
de op de vijfde plaats.
Helpen
Na zijn ondubbelzinnige over
winning sprak Venix meteen
waarderendewoorden voor
Cees Stam. „Kort voor de
start kwam Cees naar mij toe
met de mededeling, dat hij
me zou helpen. Dat vond ik
geweldig. Er stond van mijn
kant natuurlijk wel geld te
genover, maar het was toch
grandioos. Het is bekend dat
ik in 1976 Cees de das heb
omgedaan. Toen werd Peff-
gen kampioen. We hebben
die zaak indertijd uitgepraat
en nu heeft hij me gesteund.
Ik zal van deze regenboogtrui
niet rijk worden, maar de eer
telt voor mij ook mee. Er zijn
er niet zoveel, die kunnen
zeggen wereldkampioen te
zijn".
Cees Stam hoorde de teksten
met een glimlach aan. Hij was
meer dan tevreden. De bron
zen medaille had voor de ont
troonde titelhouder de waarde
van goud. „Niemand had hier
op durven rekenen. Ik zelf wist
echter dat het moest gaan. De
spanningen waren vorige week
Verdeling
medailles
De medailleverdeling van het
WK-fietsen ziet er als volgt
uit
resp. goud, zilver, brons.
1. Nederland 6 2 3
2. Oost-Duitsland 4 12
3. Sovjet-Unie 2 11
4. Italië 1 3 2
5. Frankrijk 1-2
6. Tsjecho Slowakije 1-1
7. Japan 1 - -
8. West-Duitsland - 4 2
9. België - 2 1
10. Polen - 2 -
11. Canada - 1 -
12. Verenigde Staten - - 1
13. Noorwegen - - 1
14. Zwitserland - - 1
alleen voor mij te groot gewor
den". Gangmaker Bruno Wal
raven zat er instemmend knik
kend bij. Ook voor hem was
het bereikte resultaat een op
luchting. Het betekende dat hij
- zoals dat in stayerstermen
heet - beslist nog voldoende
abri heeft om ook in de toe
komst met succes zijn vak te
kunnen voortzetten. Volgens
Martin Venix lijken er voor de
stayerij nieuwe perspectieven
te komen, omdat de interesse
voor dit onderdeel van de wie
lersport in Oost-Duitsland toe
neemt, terwijl West-Duitsland
van plan is de opleiding van
stayers goed ter hand te ne
men. Voor Cees Stam liggen er
in dit opzicht ook mogelijkhe
den. Nu coach Marin Wiersta
definitief heeft besloten te
stoppen - „Na twaalf jaar is
het met deze successen fijn
om op te houden" - heeft Cees
Stam zich bereid verklaart in
principe die taak over te willen
nemen.
Zaterdag leek het voor Neder
land overigens „Ladies Day".
Dat was vooral te danken aan
het duo Keetie van Oosten-
Hage en Anne Möhlman-Rie-
mersma, die op de achtervol
ging heersten en uiteindelijk
alleen de Italiaanse Verona
Bissoli naast zich op het ere
podium duldden.
Niet alle prijswinnaressen wa
ren gelukkig. Met name het ge
zichtje van Anne Möhlman-Rie-
mersma stond op onweer. Na
de vorig jaar zo incidentrijk
verlopen in ruzie geëindigde
Martin Venix op weg naar
zijn eerste wereldtitel bij
de profstayers.
Twee Nederlanders op het erepodium: in het midden Venix, rechts Cees Stam die
derde werd en links Wilfried Pefggen, de onttroonde wereldkampioen.
eindstrijd - Keetie kreeg toen
een lint in het achterwiel en
werd, omdat dat in de laatste
kilometer gebeurde, tot we
reldkampioene uitgeroepen,
had de tegenwoordig in Apel
doorn wonende Friezin beslo
ten dat zij in 1979 aan de beurt
was. Zij trof het echter slecht
dat Keetie van Oosten-Hage
opnieuw afscheid wilde nemen
met de regenboogtrui om de
schouders.
Nadat beide rensters in de hal
ve finales via uitstekende tij
den zich van de laatste buiten
landse rivalen hadden ontdaan
(Van Oosten-Hage versloeg
Bissoli met de uitstekende cij
fers 3.56.01 om 3.57.67 terwijl
Anne Möhlman-Riemersma de
gevreesde Strong terugwees
met 3.57.42 om 3.57.63) werd
de finale een kleine deceptie.
Keetie Van Oosten-Hage bleek
zich aanmerkelijk beter her
steld te hebben van de eerder
geleverde krachtsinspanningen
en dat resulteerde in een dui
delijk verschil (4.00.93 om
4.07.59).
Geen hand
Aan de onderlinge verstand
houding tussen de twee riva
len veranderde niets. Anne
stak haar grote tegenstand
ster geen hand toe. „Ik had
een beetje zweet in mijn han
den staan", gaf zij desge
vraagd grijnzend als verkla
ring. De 26-jarige, die ook nog
vertelde dat de liefde niet van
één kant kon komen, had het
duidelijk moeilijk met haar
nieuwe nederlaag. In een eer
ste pessimistische reaktie
vertelde zij zelfs het voor
beeld van Van Oosten-Hage
te volgen en te stoppen met
de wedstrijdsport.
„Ik ben nu getrouwd en met
mijn gedachten meer bij het
huishouden dan bij het fietsen.
Ik zal eerst maar eens praten
met Gerrit (haar man). Door
gaan heeft weinig zin in mijn
ogen. Zelfs,al zou ik volgend
jaar misschien winnen dan
heeft een titel zonder de aan
wezigheid van Keetie voor mij
geen waarde".
Keetie van Oosten-Hage had,
zoals gezegd, aan haar Neder
landse tegenstandster, die
door een operatie aan het
sleutelbeen eerder dit jaar vijf
kilo was afgevallen („Meer
eten helpt niet. Dat gaat tegen
staan. Maar het heeft wel
kracht gekost") in de finale
weinig moeite. De tempoma
chine uit Goes maalde met
grote regelmaat haar benen
rond en werd onbedreigd eer
ste. Het feit, dat de regerende
wereldkampioene in een zoge
naamd geplastificeerd pak
reed, maakte Anne Möhlman-
Riemersma niets uit. „Dat
deed me niets. Ik heb liever
een ander pak aan. Ik kan niet
tegen dat geplastificeerde
spul". En dan plotseling pein
zend: „Zeven seconden! Pff.
Dat is me nogal wat". Keetie
van Oosten-Hage was toen al
verdwenen, na nogmaals be
nadrukt te hebben dat haar
aangekondigde afscheid echt
definitief was. „Alleen doe ik
miuschlen nog een aanval op
Onderuit
Een andere Nederlander die
zaterdag zijn illusies verloor
was Leyn Loevesijn. Deze
profsprinter die zich nog één
keer met de top wilde meten,
ging na een incidentrijke
kwartfinale letterlijk en fi
guurlijk onderuit tegen de Ja
panner Noburu Fujimaki. Bei
de renners kwamen in de eer
ste manche één keer ten val.
De jury interpreteerde de reg
lementen vervolgens ver
keerd, waardoor Loevesijn in
de tweede rit wederom van
kop moest vertrekken.
„Ik wil niet beweren dat ik an
ders zou hebben gewonnen,
maar er waren toch wel meer
mogelijkheden geweest". En
vervolgens kritiseerde hij te
recht de wel vaker slecht func
tionerende juryleden. Een falen
dat de gevestigde orde overi
gens niet aantastte. Evenals in
1978 werd bij de sprinters de
eindstand: 1. Nakano, 2. Be
rkman, 3. Vaarten.
Loevesijns nederlaag was eer
vol. Dat kon niet gezegd wor
den van de klassementsrijders
Kos en Slot. Geen moment
konden beide coureurs hun af
vaardiging waarmaken. Onge
ïnspireerd draaiden zij hun
rondjes. Slechts een enkele
keer waagden zij zich in de
sprint tot de punten. Het was
dan ook niet verwonderlijk dat
een voortijdige eliminatie het
gevolg was.
PETER VAN PUTTEN
NEEDE Arie Hassink over
weegt serieus beroepsrenner
te worden. De inmiddels 28-
jarige Needenaar, door
bondscoach Rini Wagtmans
niet al te elegant buiten de
selectie voor de wereldkam
pioenschappen gemanoeu
vreerd, heeft na een enkele
jaren geleden bij hem gecon
stateerde longaandoening
lange tijd niet meer aan een
dergelijke mogelijkheid ge
dacht, maar de laatste maan
den is bij Hassink toch het
idee gaan leven, dat een car
rière ais prof voor hem niet
ondenkbaar hoeft te zijn.
Hassink ontkent overigens, dat
de plannen beroepsrenner te
worden worden ingegeven
door de manier waarop hij als
amateur door de bondscoach
is afgedankt. Hassink: „Mijn
zaak - een bedrijfje in sport-
prijzen - loopt nu goed en als
het moet kan mijn vrouw een
gedeelte van de werkzaamhe
den op zich nemen en is mijn
schoonvader bereid de andere
helft te verzorgen. Ik wil best,
wanneer er een aanbod komt,
nog een jaartje of twee, drie
als prof door het leven. En dan
hoef ik echt geen kopman te
worden, ik ben best bereid om
te knechten".
AMSTERDAM Bij de begro
ting van de wereldkampioen
schappen wielrennen hadden
de organisatoren gerekend op
rond 50.000 toeschouwers bij
de baanwedstrijden. Dat aantal
is niet gehaald, er kwamen
42.000 kijkers. Een aantal
overigens dat in een keer in
het stadion ruim plaats had
kunnen vinden.
In het weekeinde, met 9500 kij
kers op zaterdag en 11.000 op
zondag, trok de belangstelling
pas aan, waardoor nog een re
delijk totaal werd bereikt, al
vallen de 42.000 van Amster
dam natuurlijk in het niet bij de
bijna 300.000 van Limburg.
