~[i Gerrie Knetemann acht zich niet opnieuw favoriet voor de regenboogtr Kampioenschap van Nederland „In twintig jaar niets veranderd in atletiekunie" bij dravers zonder spanning JOHN DERKS, VOORZITTER SECTIE WEDSTRIJDSPORT: PETER VAN PI LEIDSE COURANTMAANDAG 20 AUGUSTUS 1979 DEN HAAG Ruim twee maanden is John Derks (49) nu voorzitter van de sectie wed strijdsport, een soort technische commissie van de Koninklijke Nederlandse Atletiek Unie (KNAU). Na bijna een jaar is er dus een opvol ger gevonden voor Joop Waterreus, de man uit 't Harde, die afgelopen zomer aftrad na een reeks van conflicten binnen de KNAU en de trainersgroep. De immer al3 broer-van Frans-bestempelde John Derks kent de gang van zaken in de KNAU al helemaal: „Inder daad, ik ben al geheel op de hoogte van de gang van zaken. Dat zit hem in het feit dat er bij de KNAU in twintig jaar niets is veran derd". Twintig jaar geleden was Derks voorzitter van de Bussumse vereniging Tempo en lid van de technische commissie van district West 1. „Ik herkende het bijltje direct uit die tijd. Daar waar ik op ben gehouden, heb ik de draad gewoon weer opgepakt. Dat leverde geen enkel pro bleem op. Wat me te wachten staat is niet on aanzienlijk. Ik heb in deze twee maanden geïn ventariseerd, ik heb veel gepraat. Ik ken nu al de fouten bij de KNAU en weet wat er moet ge beuren. Van het KNAU-bestuur heb ik uit hoof de van mijn functie binnen de bond een brok macht gekregen. Let wel: gekregeh, ik heb er niet om gevraagd, maar nu ik ze heb, zal ik die macht ook zakelijk gebruiken om mijn doel te bereiken". Dat doel dat Derks voor ogen staat kent drfe hoofdpunten. „In de eerste plaats moet het bondsbureau beter functioneren. Dat bureau moet ten dienste staan van de atleten en als zo danig werkt het nu niet zoals het moet, maar dat is niet alleen een probleem van onze bond. Van professionele krachten mag je tenslotte iets verwachten. Er zal een goede taakverdeling moeten komen. Ten tweede moet de trainings coördinator Bob Boverman ook als zodanig werken. Hij heeft nu te veel bijzaken, zodat hij niet optimaal kan functioneren. Ter derde moe ten de sectie wedstrijdsport en de sectie recre atiesport van de KNAU opnieuw gevoed wor den. Ook die kunnen beter draaien". Derks, als voorzitter van de sectie wedstrijd sport controleert dan zichzelf? „Dat klinkt in derdaad wat vreemd, maar je moet me meer zien als een soort manager, dan als de voorzit ter van de sectie wedstrijdsport. Ik heb het plan om een bedrijf van de atletiek te maken. Ik ken mezelf en ik weet dat ik dat kan bereiken en derhalve probeer ik mijn zin zo goed mogelijk door te drijven, omdat ik weet, dat mijn ideeën goed zijn. Dat betekent onder meer, dat ik men sen zal gaan beoordelen en als ze het niet naar behoren doen, moet ik ze netjes uitleggen hoe het wel moet, of zeggen dat het zo niet meer kan. Op den duur heb ik dan mensen om me heen, net als in mijn werk, waar ik op kan bou wen en vertrouwen". Klachten De laatste tijd zijn er vooral uit de kringen van atleten klachten gekomen over organisatie, begeleiding en contacten. De atleten bewe ren, dat ze nergens in gekend worden, noch worden ze naar hun mening gevraagd, terwijl de Unie toch voor atleten is?. „In de afgelopen jaren is het te veel in de richting uitgegaan dat de atleten er voor de bond waren in plaats van andersom. Wat mij betreft: ik ben altijd aanspreekbaar voor atleten, natuurlijk niet voor geklets. Mijn taak is ook om te signale ren; dat heb ik onlangs in Genève tijdens de Europa Cup voor heren gedaan. Zijn er pro blemen dan moeten en kunnen de atleten ko men". De praktijk wijst toch uit, dat atleten niet zo snel komen, bijvoorbeeld vanwege eerder opgedane negatieve ervaringen of omdat ze verbaal niet zo sterk zijn. „Dan moeten de voorzitters van verenigingen of de trainers opkomen voor hun atleet of atlete", vindt John Derks, „de moge lijkheid is er in ieder geval wel. Ik weet dat niet alles één, twee, drie te verwezenlijken kan zijn. Het zal een organisatie voor jaren worden. In die planning zal de topatleet centraal staan. Dat vooral uit commercieel oogpunt: topatleten met topprestaties trekken anderen aan. Dat bete kent dat we de beschikking hebben over meer mensen, dus over meer geld. Met dat geld is weer meer te realiseren, enfin, het pyramide- idee", aldus Derks, die een afwijzend gebaar maakt als hem wordt gevraagd of hij zichzelf de reddende engel van de KNAU vindt. „Het be stuur van de KNAU zal wel een goede reden ge had hebben om mij deze functie toe te bef maar zelf plak ik me een dergelijk predika op". De nieuwe voorzitter van de sectie we# sport in de atletiekunie is de mening toegi, dat er de nodige aandacht geschonken d|e worden aan de kennisoverdracht van naar beneden. „We dienen tevens conf met afvallers te leggen. Met die informatie, nen we werken om devKNAU vooruit te hef vindt de in het Noordhollandse Huizen f, nachtige Derks. Nog onlangs, tijdens de Europa-CupwëdstjT voor dames in Sittard kreeg Derks ook der van voren, toen onder zijn supervisie een[ drie dagen voor de wedstrijd naar de i werd gezonden, waaruit bleek dat de I wedstrijdsport haast had met het reorganr en het verbeteren van de bestaande situate, tegenstelling tot eerder verwerkte en slecj organiseerde interlands werden de atlétr1 gedwongen reeds zaterdag bij de wedstrijd wezig te zijn in plaats van zondag op strafl uitsluiting. Twee atletes moesten worden vangen, ondanks de excuses die het bfje van de Unie direct daarna aanbood toon in genoemde brief. Uit dit voorval EI eens te meer, dat er nog veel wonden zijnL gebleven uit de laatste tumultueuze jaren moet blijken hoe goed John Derks alsi meester en revalidatie-arts zal functioned WASSENAAR In de reglementen van de NDR over de drafsport staat dat de dravers bij de start achter de auto allemaal gelijk achter de vleu gels van de startauto moeten ver trekken. Speedy Volita doet dat meestal niet. Dan krijgt pikeur Ge rard Gommans een boete van het draverijcomitë. Terecht vragen insi ders zich af waarom Speedy Volita geen startverbod krijgt. Immers, twee jaar geleden werd de moeilijke Ossian- toen met eigenaar Pim de Regt- voor drie maanden buitenspel gezet wegens het niet voldoen aan de startnormen in de koers. Enkele eigenaren vragen zich dan ook af, waarom mag Speedy Volita wel wat andere paarden niet mogen. Speedy Volita zegevierde zoals ver wacht, in het kampioenschap van Ne derland. De merrie van de Zaanse Stal Meijn was matig weg bij de start, maar nam na ongeveer duizend meter de kop over en bouwde een grote voorsprong op. Met groot verschil ging de Ameri kaanse drafmachine als eerste over de streep, een overwinning die goed was voor 25 mille. Pyreus Berkenhof kon voor de tweede plaats Nanouk, die na de start de leiding had genomen, maar net voorblijven. In de fout Speedy Gent, een vijfjarige Amerikaan se hengst, was ook niet in staat om het Speedy Volita moeilijk te maken. In handen van Harry Pools sprong het paard meteen bij de start in de fout en dan k^n je het met Speedy Volita in de koers echt wel vergeten. Ossian, in handen van Aad Harmsen, zegevierde in de supertriodraverij. Deze koers bracht veel meer kijkplezier bij de toeschouwers dan het kampioenschap van Nederland. Ossian maakte een gro te fout aan de start en begon met een achterstand van zeker tachtig meter aan zijn opmars. Wat niemand voor mo gelijk hield gebeurde toch. Ossian liep langs de overige deelnemers heen of ze niet bestonden en zegevierde voor Oc- taviana K. Als derde ging Rik Fortuna over de eindstreep. Dit paard ging met de Nederlandse 1<ampioenspikeur Ma- nus Bouwhuis in de laatste bocht nog aan de leiding, maar sprong toen in de fout. Bouwhuis deed daarna pogingen om het verloren terrein terug te winnen en hinderde daarbij de overige paarden behoorlijk. Het draverijcomité besloot de Hilversumse combinatie terug te zet ten naar de negende plaats. Marupa Du Bois werd nu derde. In de Clingendaalren, met r.uim dertig mille aan prijzen, kwamen vier paarden van Stal Nuy aan de start, waarvan drie in training zijn in Engeland, bij Mike Ryan. Dit kwartet nam in de uitslag ook de eerste vier plaatsen in. Tel uit je winst moeten de Nederlandse trainers weer gedacht hebben na deze ren. Li- belle won met Duffield voor Go Go, An kara en Abitour. In de K.N.H.R.V.prijs ging ook een paard van het duo Nuy-Ryan als eerste over de finish. Dat was Boxberger Cook met de Engelse leerling Robinson. De combinatie werd echter terecht van de eerste naar de derde plaats teruggezet wegens hinderen. In in de laatste paar honderd meter sneed Boxberger Cook, King met Rober Wetemans af. Deze moest zijn paard optrekken en kwanv niet met zeer gering verschil als derde over de eindstreep. Glashon met John Smith kreeg nu verrassend de zege. Rober Wetemans:,, Dit geintje kost mij wel de overwinning. Ik en niemand an ders had met King gewonnen". ARTHUR VAN RIJSWIJK VALKENBURG- Van woensdag 22 augustus tot en met zondag 2 sep tember staat Nederland in het teken van de we reldkampioenschappen wielrennen. In Limburg - omgeving Valkenburg, Maastricht en Heerlen - binden de wegcoureurs de strijd aan, terwijl het Olympisch Stadion in Amsterdam het decor vormt voor de strijd van de baanrenners. Meer dan ooit tevoren belooft deze titelstrijd een boeiend evenement te worden. Enerzijds omdat Nederland tal van ijzers in het vuur heeft, maar ook omdat de buiten landse afvaardigingen „bol" staan van het ta lent. Vooral het gevecht om de regenboogtrui op de weg door de professi onals belooft een spekta kelstuk van de eerste orde te worden. De wed strijd waarin Gerrie Kne temann zijn zo zwaar be vochten kampioenschap moet verdedigen. „Hinault, Moser, Saronni, Raas, Zoetemelk en waar schijnlijk Willems". Wereld kampioen Gerrie Knetemann somt de namen van de favorie ten voor de in Limburg te ver overen regenboogtrui vlot op. Gemakshalve vergeet hij zijn eigen naam, al geeft hij in een later stadium wel toe, op de Limburgse hellingen redelijk goed te kunnen presteren. Vol gens de wet van de kansbere kening ziet hij het echter niet zitten opnieuw als eerste in deze zo moordende wegkoers te zullen finishen. Hoewel hij zal vechten voor zijn kans, ge looft hij diep in zijn hart niet in de mogelijkheden. Het stemt hem niet somber. Nuchter stelt hij: „Natuurlijk hoop ik op een nieuwe kans. Maar hier is ei genlijk de wens de vader van de gedachte. Ze laten mij niet meer zo gemakkelijk gaan. Daarom ben ik bereid mij on dergeschikt te maken." Opmerkelijk in zijn rijtje favo rieten is de'afwezigheid van Hennie Kuiper. Na alle uitlatin gen tijdens de Tour waar hij zijn ex-ploegmaat hard heeft aangepakt, een veeg teken. De „Kneet" geeft direkt toe niet dol te .zijn op de ex-wereld kampioen. Hij erkent dat Kui per een uitstekend renner is en geweldig goed kan rijden. Zon der het achterste van de tong te laten zien laat Nederlands populairste babbelaar echter blijken dat zich in het verleden enkele zaken hebben afge speeld die een goede ver standhouding niet bepaald be vorderen. Als hem dan ook ge vraagd wordt of Kuiper eventu eel op steun kan rekenen wan neer er goede perspectieven zijn om de regenboogtrui te pakken, zegt Knetemann: „Daarover kan ik nog geen zin nig woord zeggen. Het hangt helemaal van het moment af. Geld is ook niet alles. Ik moet het met mezelf eens zijn. Met Jan Raas en Joop Zoetemelk heb ik geen problemen. Met Hennie Kuiper weet ik het nog niet. Ik heb rare dingen met hem meegemaakt." Het is klare taal en typerend voor de voormalige Amster damse stratenmaker. Hij zegt wat hij denkt. Of de luisteraar er moeite mee heeft, interes seert hem minder. Duidelijk is dat het uitflappen van de soms verbazingwekkend gave tek sten hem ook de nodige vijan den heeft opgeleverd. In ieder geval weinig vrienden. Gerrie Knetemann beseft dat. „Echte vrienden zijn er maar weinig. Misschien is dat gek, niet nor maal. Ik heb ook weinig con tact met mijn familie. Als cou reur ben je egocentrisch inge steld. Je bent alleen maar rfiet het fietsen bezig, met jezelf dus. Je vergeet alle andere dingen en in het grote geheel is dat natuurlijk niet goed, maar je moet wél. Je wordt ge leefd. Tijdens de Profronde van Nederland heb ik mijn va der in Steénwijk gezien. Een man van 74 jaar, die alles voor me heeft gedaan, voor dat fiet sen van mij. Het heeft hem ka pitalen gekost. Als hij er is, vind ik het toch fijn. Daar denk ik aan. Gek hè! Je hebt eigen lijk geen tijd om op je gemak naar zo'n man toe te gaan. Bij het criterium in Kortenhoef is mijn moeder geweest. Het is daar met al die handtekenin genjagers zo'n gekkenhuis ge weest, dat ik haar niet eens een fatsoenlijk zoentje heb kunnen geven." Wie niet beter weet zot ken dat de beroepsn het inderdaad niet zo m hebben. Iedereen die zi( vaker op het wedstrijd manifesteert weet wel Ondanks de soms wat r loos aandoende tekste Knetemann. Het hoort bij zijn pose. De mass wacht van hem altijd pen, lollige opmerking leuke moppen. D< kampioen gaat er niet c onder. Hij beseft dat dit de last I de populariteit. Toch Is ders dan menigeen denk laat gelaten veel overj heen gaan, maar probeeijj de loop der gebeurtenis/ beïnvloeden. „Ik weet ondanks alles verander. if probeer ik op dezelfde] door te gaan. Er kan ook een minder goede tif" men. Ik heb Harm Ottei nog altijd als mijn grote beeld. Toch kan je niet, voorzien. Het moet lopenl het lopen moet. Ik ben e&j der niet. Het is net als schiedenis. Ik lees net boek over de Germanen] hun gevechten met de nen. Dat vind ik interess; Steenwijk heb ik mijn kaï nut om eens naar de hui den te gaan kijken. 0| moment gaat er wat dot heen. Ja, niet om die sl maar om wat er achter zi de mensen die het eeuwi leden hebben gemaakt." De woorden rollen er allj gemakkelijk uit. Zo op hi ste gehoor heeft Kneti zijn zaakjes voortreffelijf elkaar en is er geen voor twijfel. Toch - en d] dat eerlijke opbiechten is dat soms wel eens a( „In het begin van dit s< lukte het niet. Ik verlooi van Vlierberghe. Ik raai bijna gefrustreerd door, daardoor als ee de toer op. Ik voelde er^ voor om met die trui op' schouders tegen de voor schut te gaan. Gelul in de, Ronde van Zwitst mijn, moraal teruggekoij Gerrie Knetemann hooi komend weekeinde opnit bewijzen. Niet beter Contact Ook met Jan Raas, zijn kame raad en toevlucht in de koers, heeft hij buiten de wedstrijd niet het contact dat wel eens wordt verondersteld. „Buiten de koers zien we el kaar nooit. Tijdens de prof- koers in 's Heerenhoek, de woonplaats van Raas, heb ik me niet bij hem omgekleed. Al lereerst omdat hij toch al vol doende aanloop krijgt, en bo vendien is zijn vrouw in ver wachting. Er is met Jan een collegiale band. Vrienden heb je in de koers niet. Je móet ge woon je werk doen. We zijn wel goed op elkaar ingespeeld, dat is zo gegroeid. Zijn manier van rijden spreekt me aan. Hij koerst altijd, geeft zich hele maal en is zo sterk als een paard. Ik weet hoe hij rijdt, wat er gaat gebeuren. Dat weet hij van mij ook. Onbewust praten we daarover wel eens en blijft er iets van hangen. Vorig jaar ópende hij tijdens de wereldti telstrijd geweldig voor mij. In wezen natuurlijk voor zichzelf, want hij,gaat om te winnen. Het pakte echter goed uit voor mij, want voor hetzelfde geld zou Jan wereldkampioen zijn geworden. Dan heeft hij het even moeilijk. Voorbij is echter voorbij. Daar praten we niet meer over." Op prijs Toch laat hij blijken de on dervonden medewerking op prijs te stellen. Nadrukkelijk stelt hij zich te zullen opoffe ren wanneer Raas zondag 26 augustus in de finale van de wegtitelstrijd kansen heeft. Veel zal uiteraard afhangen van de tactiek. „Er kan wellicht een lange ont snapping komen. Het hangt er vanaf wie er nog meer is. Als er geen Italianen bij zijn kun je blijven zitten. Dan gaat het in de finale toch fout. Je moet je aanpassen aan de rit. Kijk, als Moser in het begin demarreert, moet je meegaan, anders kun je het vergeten. Op de keper beschouwd is het allemaal niet zo moeilijk. Je moet de goede coureurs in de gaten houden en zelf goed rijden. Aan het eind van de koers zijn er hoog uit nog 20 renners over, van wie er niet meer dan 10 een kans maken. Dan moet je je ogen open houden en het goe de moment kiezen. En als je dan geluk hebt, zoals vorig jaar, dat je een mannetje voor uit kunt sturen, dan is dat wel fijn."

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1979 | | pagina 12