~[i
Gerrie Knetemann acht zich niet
opnieuw favoriet voor de regenboogtr
Kampioenschap
van
Nederland
„In twintig
jaar niets
veranderd in
atletiekunie"
bij dravers zonder spanning
JOHN DERKS, VOORZITTER
SECTIE WEDSTRIJDSPORT:
PETER VAN PI
LEIDSE COURANTMAANDAG 20 AUGUSTUS 1979
DEN HAAG Ruim twee maanden is John
Derks (49) nu voorzitter van de sectie wed
strijdsport, een soort technische commissie
van de Koninklijke Nederlandse Atletiek Unie
(KNAU). Na bijna een jaar is er dus een opvol
ger gevonden voor Joop Waterreus, de man
uit 't Harde, die afgelopen zomer aftrad na
een reeks van conflicten binnen de KNAU en
de trainersgroep. De immer al3 broer-van
Frans-bestempelde John Derks kent de gang
van zaken in de KNAU al helemaal: „Inder
daad, ik ben al geheel op de hoogte van de
gang van zaken. Dat zit hem in het feit dat er
bij de KNAU in twintig jaar niets is veran
derd".
Twintig jaar geleden was Derks voorzitter van
de Bussumse vereniging Tempo en lid van de
technische commissie van district West 1. „Ik
herkende het bijltje direct uit die tijd. Daar waar
ik op ben gehouden, heb ik de draad gewoon
weer opgepakt. Dat leverde geen enkel pro
bleem op. Wat me te wachten staat is niet on
aanzienlijk. Ik heb in deze twee maanden geïn
ventariseerd, ik heb veel gepraat. Ik ken nu al
de fouten bij de KNAU en weet wat er moet ge
beuren. Van het KNAU-bestuur heb ik uit hoof
de van mijn functie binnen de bond een brok
macht gekregen. Let wel: gekregeh, ik heb er
niet om gevraagd, maar nu ik ze heb, zal ik die
macht ook zakelijk gebruiken om mijn doel te
bereiken".
Dat doel dat Derks voor ogen staat kent drfe
hoofdpunten. „In de eerste plaats moet het
bondsbureau beter functioneren. Dat bureau
moet ten dienste staan van de atleten en als zo
danig werkt het nu niet zoals het moet, maar
dat is niet alleen een probleem van onze bond.
Van professionele krachten mag je tenslotte iets
verwachten. Er zal een goede taakverdeling
moeten komen. Ten tweede moet de trainings
coördinator Bob Boverman ook als zodanig
werken. Hij heeft nu te veel bijzaken, zodat hij
niet optimaal kan functioneren. Ter derde moe
ten de sectie wedstrijdsport en de sectie recre
atiesport van de KNAU opnieuw gevoed wor
den. Ook die kunnen beter draaien".
Derks, als voorzitter van de sectie wedstrijd
sport controleert dan zichzelf? „Dat klinkt in
derdaad wat vreemd, maar je moet me meer
zien als een soort manager, dan als de voorzit
ter van de sectie wedstrijdsport. Ik heb het plan
om een bedrijf van de atletiek te maken. Ik ken
mezelf en ik weet dat ik dat kan bereiken en
derhalve probeer ik mijn zin zo goed mogelijk
door te drijven, omdat ik weet, dat mijn ideeën
goed zijn. Dat betekent onder meer, dat ik men
sen zal gaan beoordelen en als ze het niet naar
behoren doen, moet ik ze netjes uitleggen hoe
het wel moet, of zeggen dat het zo niet meer
kan. Op den duur heb ik dan mensen om me
heen, net als in mijn werk, waar ik op kan bou
wen en vertrouwen".
Klachten
De laatste tijd zijn er vooral uit de kringen van
atleten klachten gekomen over organisatie,
begeleiding en contacten. De atleten bewe
ren, dat ze nergens in gekend worden, noch
worden ze naar hun mening gevraagd, terwijl
de Unie toch voor atleten is?. „In de afgelopen
jaren is het te veel in de richting uitgegaan
dat de atleten er voor de bond waren in plaats
van andersom. Wat mij betreft: ik ben altijd
aanspreekbaar voor atleten, natuurlijk niet
voor geklets. Mijn taak is ook om te signale
ren; dat heb ik onlangs in Genève tijdens de
Europa Cup voor heren gedaan. Zijn er pro
blemen dan moeten en kunnen de atleten ko
men".
De praktijk wijst toch uit, dat atleten niet zo snel
komen, bijvoorbeeld vanwege eerder opgedane
negatieve ervaringen of omdat ze verbaal niet
zo sterk zijn. „Dan moeten de voorzitters van
verenigingen of de trainers opkomen voor hun
atleet of atlete", vindt John Derks, „de moge
lijkheid is er in ieder geval wel. Ik weet dat niet
alles één, twee, drie te verwezenlijken kan zijn.
Het zal een organisatie voor jaren worden. In
die planning zal de topatleet centraal staan. Dat
vooral uit commercieel oogpunt: topatleten met
topprestaties trekken anderen aan. Dat bete
kent dat we de beschikking hebben over meer
mensen, dus over meer geld. Met dat geld is
weer meer te realiseren, enfin, het pyramide-
idee", aldus Derks, die een afwijzend gebaar
maakt als hem wordt gevraagd of hij zichzelf de
reddende engel van de KNAU vindt. „Het be
stuur van de KNAU zal wel een goede reden ge
had hebben om mij deze functie toe te bef
maar zelf plak ik me een dergelijk predika
op".
De nieuwe voorzitter van de sectie we#
sport in de atletiekunie is de mening toegi,
dat er de nodige aandacht geschonken d|e
worden aan de kennisoverdracht van
naar beneden. „We dienen tevens conf
met afvallers te leggen. Met die informatie,
nen we werken om devKNAU vooruit te hef
vindt de in het Noordhollandse Huizen f,
nachtige Derks.
Nog onlangs, tijdens de Europa-CupwëdstjT
voor dames in Sittard kreeg Derks ook der
van voren, toen onder zijn supervisie een[
drie dagen voor de wedstrijd naar de i
werd gezonden, waaruit bleek dat de I
wedstrijdsport haast had met het reorganr
en het verbeteren van de bestaande situate,
tegenstelling tot eerder verwerkte en slecj
organiseerde interlands werden de atlétr1
gedwongen reeds zaterdag bij de wedstrijd
wezig te zijn in plaats van zondag op strafl
uitsluiting. Twee atletes moesten worden
vangen, ondanks de excuses die het bfje
van de Unie direct daarna aanbood
toon in genoemde brief. Uit dit voorval EI
eens te meer, dat er nog veel wonden zijnL
gebleven uit de laatste tumultueuze jaren
moet blijken hoe goed John Derks alsi
meester en revalidatie-arts zal functioned
WASSENAAR In de reglementen
van de NDR over de drafsport staat
dat de dravers bij de start achter de
auto allemaal gelijk achter de vleu
gels van de startauto moeten ver
trekken. Speedy Volita doet dat
meestal niet. Dan krijgt pikeur Ge
rard Gommans een boete van het
draverijcomitë. Terecht vragen insi
ders zich af waarom Speedy Volita
geen startverbod krijgt. Immers,
twee jaar geleden werd de moeilijke
Ossian- toen met eigenaar Pim de
Regt- voor drie maanden buitenspel
gezet wegens het niet voldoen aan
de startnormen in de koers. Enkele
eigenaren vragen zich dan ook af,
waarom mag Speedy Volita wel wat
andere paarden niet mogen.
Speedy Volita zegevierde zoals ver
wacht, in het kampioenschap van Ne
derland. De merrie van de Zaanse Stal
Meijn was matig weg bij de start, maar
nam na ongeveer duizend meter de kop
over en bouwde een grote voorsprong
op. Met groot verschil ging de Ameri
kaanse drafmachine als eerste over de
streep, een overwinning die goed was
voor 25 mille. Pyreus Berkenhof kon
voor de tweede plaats Nanouk, die na
de start de leiding had genomen, maar
net voorblijven.
In de fout
Speedy Gent, een vijfjarige Amerikaan
se hengst, was ook niet in staat om het
Speedy Volita moeilijk te maken. In
handen van Harry Pools sprong het
paard meteen bij de start in de fout en
dan k^n je het met Speedy Volita in de
koers echt wel vergeten.
Ossian, in handen van Aad Harmsen,
zegevierde in de supertriodraverij. Deze
koers bracht veel meer kijkplezier bij de
toeschouwers dan het kampioenschap
van Nederland. Ossian maakte een gro
te fout aan de start en begon met een
achterstand van zeker tachtig meter
aan zijn opmars. Wat niemand voor mo
gelijk hield gebeurde toch. Ossian liep
langs de overige deelnemers heen of ze
niet bestonden en zegevierde voor Oc-
taviana K. Als derde ging Rik Fortuna
over de eindstreep. Dit paard ging met
de Nederlandse 1<ampioenspikeur Ma-
nus Bouwhuis in de laatste bocht nog
aan de leiding, maar sprong toen in de
fout. Bouwhuis deed daarna pogingen
om het verloren terrein terug te winnen
en hinderde daarbij de overige paarden
behoorlijk. Het draverijcomité besloot
de Hilversumse combinatie terug te zet
ten naar de negende plaats. Marupa Du
Bois werd nu derde.
In de Clingendaalren, met r.uim dertig
mille aan prijzen, kwamen vier paarden
van Stal Nuy aan de start, waarvan drie
in training zijn in Engeland, bij Mike
Ryan. Dit kwartet nam in de uitslag ook
de eerste vier plaatsen in. Tel uit je
winst moeten de Nederlandse trainers
weer gedacht hebben na deze ren. Li-
belle won met Duffield voor Go Go, An
kara en Abitour.
In de K.N.H.R.V.prijs ging ook een
paard van het duo Nuy-Ryan als eerste
over de finish. Dat was Boxberger Cook
met de Engelse leerling Robinson. De
combinatie werd echter terecht van de
eerste naar de derde plaats teruggezet
wegens hinderen. In in de laatste paar
honderd meter sneed Boxberger Cook,
King met Rober Wetemans af. Deze
moest zijn paard optrekken en kwanv
niet met zeer gering verschil als derde
over de eindstreep. Glashon met John
Smith kreeg nu verrassend de zege.
Rober Wetemans:,, Dit geintje kost mij
wel de overwinning. Ik en niemand an
ders had met King gewonnen".
ARTHUR VAN RIJSWIJK
VALKENBURG- Van
woensdag 22 augustus
tot en met zondag 2 sep
tember staat Nederland
in het teken van de we
reldkampioenschappen
wielrennen. In Limburg -
omgeving Valkenburg,
Maastricht en Heerlen -
binden de wegcoureurs
de strijd aan, terwijl het
Olympisch Stadion in
Amsterdam het decor
vormt voor de strijd van
de baanrenners. Meer
dan ooit tevoren belooft
deze titelstrijd een
boeiend evenement te
worden. Enerzijds omdat
Nederland tal van ijzers
in het vuur heeft, maar
ook omdat de buiten
landse afvaardigingen
„bol" staan van het ta
lent. Vooral het gevecht
om de regenboogtrui op
de weg door de professi
onals belooft een spekta
kelstuk van de eerste
orde te worden. De wed
strijd waarin Gerrie Kne
temann zijn zo zwaar be
vochten kampioenschap
moet verdedigen.
„Hinault, Moser, Saronni,
Raas, Zoetemelk en waar
schijnlijk Willems". Wereld
kampioen Gerrie Knetemann
somt de namen van de favorie
ten voor de in Limburg te ver
overen regenboogtrui vlot op.
Gemakshalve vergeet hij zijn
eigen naam, al geeft hij in een
later stadium wel toe, op de
Limburgse hellingen redelijk
goed te kunnen presteren. Vol
gens de wet van de kansbere
kening ziet hij het echter niet
zitten opnieuw als eerste in
deze zo moordende wegkoers
te zullen finishen. Hoewel hij
zal vechten voor zijn kans, ge
looft hij diep in zijn hart niet in
de mogelijkheden. Het stemt
hem niet somber. Nuchter stelt
hij: „Natuurlijk hoop ik op een
nieuwe kans. Maar hier is ei
genlijk de wens de vader van
de gedachte. Ze laten mij niet
meer zo gemakkelijk gaan.
Daarom ben ik bereid mij on
dergeschikt te maken."
Opmerkelijk in zijn rijtje favo
rieten is de'afwezigheid van
Hennie Kuiper. Na alle uitlatin
gen tijdens de Tour waar hij
zijn ex-ploegmaat hard heeft
aangepakt, een veeg teken. De
„Kneet" geeft direkt toe niet
dol te .zijn op de ex-wereld
kampioen. Hij erkent dat Kui
per een uitstekend renner is en
geweldig goed kan rijden. Zon
der het achterste van de tong
te laten zien laat Nederlands
populairste babbelaar echter
blijken dat zich in het verleden
enkele zaken hebben afge
speeld die een goede ver
standhouding niet bepaald be
vorderen. Als hem dan ook ge
vraagd wordt of Kuiper eventu
eel op steun kan rekenen wan
neer er goede perspectieven
zijn om de regenboogtrui te
pakken, zegt Knetemann:
„Daarover kan ik nog geen zin
nig woord zeggen. Het hangt
helemaal van het moment af.
Geld is ook niet alles. Ik moet
het met mezelf eens zijn. Met
Jan Raas en Joop Zoetemelk
heb ik geen problemen. Met
Hennie Kuiper weet ik het nog
niet. Ik heb rare dingen met
hem meegemaakt."
Het is klare taal en typerend
voor de voormalige Amster
damse stratenmaker. Hij zegt
wat hij denkt. Of de luisteraar
er moeite mee heeft, interes
seert hem minder. Duidelijk is
dat het uitflappen van de soms
verbazingwekkend gave tek
sten hem ook de nodige vijan
den heeft opgeleverd. In ieder
geval weinig vrienden. Gerrie
Knetemann beseft dat. „Echte
vrienden zijn er maar weinig.
Misschien is dat gek, niet nor
maal. Ik heb ook weinig con
tact met mijn familie. Als cou
reur ben je egocentrisch inge
steld. Je bent alleen maar rfiet
het fietsen bezig, met jezelf
dus. Je vergeet alle andere
dingen en in het grote geheel
is dat natuurlijk niet goed,
maar je moet wél. Je wordt ge
leefd. Tijdens de Profronde
van Nederland heb ik mijn va
der in Steénwijk gezien. Een
man van 74 jaar, die alles voor
me heeft gedaan, voor dat fiet
sen van mij. Het heeft hem ka
pitalen gekost. Als hij er is,
vind ik het toch fijn. Daar denk
ik aan. Gek hè! Je hebt eigen
lijk geen tijd om op je gemak
naar zo'n man toe te gaan. Bij
het criterium in Kortenhoef is
mijn moeder geweest. Het is
daar met al die handtekenin
genjagers zo'n gekkenhuis ge
weest, dat ik haar niet eens
een fatsoenlijk zoentje heb
kunnen geven."
Wie niet beter weet zot
ken dat de beroepsn
het inderdaad niet zo m
hebben. Iedereen die zi(
vaker op het wedstrijd
manifesteert weet wel
Ondanks de soms wat r
loos aandoende tekste
Knetemann. Het hoort
bij zijn pose. De mass
wacht van hem altijd
pen, lollige opmerking
leuke moppen. D<
kampioen gaat er niet c
onder.
Hij beseft dat dit de last I
de populariteit. Toch Is
ders dan menigeen denk
laat gelaten veel overj
heen gaan, maar probeeijj
de loop der gebeurtenis/
beïnvloeden. „Ik weet
ondanks alles verander. if
probeer ik op dezelfde]
door te gaan. Er kan
ook een minder goede tif"
men. Ik heb Harm Ottei
nog altijd als mijn grote
beeld. Toch kan je niet,
voorzien. Het moet lopenl
het lopen moet. Ik ben e&j
der niet. Het is net als
schiedenis. Ik lees net
boek over de Germanen]
hun gevechten met de
nen. Dat vind ik interess;
Steenwijk heb ik mijn kaï
nut om eens naar de hui
den te gaan kijken. 0|
moment gaat er wat dot
heen. Ja, niet om die sl
maar om wat er achter zi
de mensen die het eeuwi
leden hebben gemaakt."
De woorden rollen er allj
gemakkelijk uit. Zo op hi
ste gehoor heeft Kneti
zijn zaakjes voortreffelijf
elkaar en is er geen
voor twijfel. Toch - en d]
dat eerlijke opbiechten
is dat soms wel eens a(
„In het begin van dit s<
lukte het niet. Ik verlooi
van Vlierberghe. Ik raai
bijna gefrustreerd door,
daardoor als ee
de toer op. Ik voelde er^
voor om met die trui op'
schouders tegen de
voor schut te gaan. Gelul
in de, Ronde van Zwitst
mijn, moraal teruggekoij
Gerrie Knetemann hooi
komend weekeinde opnit
bewijzen.
Niet beter
Contact
Ook met Jan Raas, zijn kame
raad en toevlucht in de koers,
heeft hij buiten de wedstrijd
niet het contact dat wel eens
wordt verondersteld.
„Buiten de koers zien we el
kaar nooit. Tijdens de prof-
koers in 's Heerenhoek, de
woonplaats van Raas, heb ik
me niet bij hem omgekleed. Al
lereerst omdat hij toch al vol
doende aanloop krijgt, en bo
vendien is zijn vrouw in ver
wachting. Er is met Jan een
collegiale band. Vrienden heb
je in de koers niet. Je móet ge
woon je werk doen. We zijn
wel goed op elkaar ingespeeld,
dat is zo gegroeid. Zijn manier
van rijden spreekt me aan. Hij
koerst altijd, geeft zich hele
maal en is zo sterk als een
paard. Ik weet hoe hij rijdt, wat
er gaat gebeuren. Dat weet hij
van mij ook. Onbewust praten
we daarover wel eens en blijft
er iets van hangen. Vorig jaar
ópende hij tijdens de wereldti
telstrijd geweldig voor mij. In
wezen natuurlijk voor zichzelf,
want hij,gaat om te winnen.
Het pakte echter goed uit voor
mij, want voor hetzelfde geld
zou Jan wereldkampioen zijn
geworden. Dan heeft hij het
even moeilijk. Voorbij is echter
voorbij. Daar praten we niet
meer over."
Op prijs
Toch laat hij blijken de on
dervonden medewerking op
prijs te stellen. Nadrukkelijk
stelt hij zich te zullen opoffe
ren wanneer Raas zondag 26
augustus in de finale van de
wegtitelstrijd kansen heeft.
Veel zal uiteraard afhangen
van de tactiek.
„Er kan wellicht een lange ont
snapping komen. Het hangt er
vanaf wie er nog meer is. Als
er geen Italianen bij zijn kun je
blijven zitten. Dan gaat het in
de finale toch fout. Je moet je
aanpassen aan de rit. Kijk, als
Moser in het begin demarreert,
moet je meegaan, anders kun
je het vergeten. Op de keper
beschouwd is het allemaal niet
zo moeilijk. Je moet de goede
coureurs in de gaten houden
en zelf goed rijden. Aan het
eind van de koers zijn er hoog
uit nog 20 renners over, van
wie er niet meer dan 10 een
kans maken. Dan moet je je
ogen open houden en het goe
de moment kiezen. En als je
dan geluk hebt, zoals vorig
jaar, dat je een mannetje voor
uit kunt sturen, dan is dat wel
fijn."