Gebrek
aan comfort
oorzaak
van teruglopen
toesch o u wers-
aantal
POLITIEK ONDERZOEKER
VAN „IN DE ROOIE HAAN"
MAURICE DE HONDT:
Oranje
stimulans
voor
mij om
te
blijven
doorgaan
1
SPORT
LEIDSE COURANT
WOENSDAG 15 AUGUSTUS 1979
AMSTERDAM „Ik ben geen
streber, een die als mens heeft
gefaald als hij het
internationale voetbal niet
haalt. Het is alleen zo: als ik
iets doe moet ik het ook goed
doen". Aan het woord is
Maurice de Hondt. De Hondt
debuteert komend seizoen als
scheidsrechter in het betaalde
voetbal. Niets ongewoons,
want ieder jaar vinden er
overgangen van arbiters
plaats vanuit het
topamateurvoetbal naar de
betaalde sector. Maar Maurice
de Hondt geniet wat men
noemt landelijke bekendheid.
Regelmatig is zijn stem te
horen in het VARA-
programma In de Rooie Haan,
waar hij de politieke voorkeur
van het Nederlandse volk uit
de doeken doet. Naar
aanleiding van steekproeven
wel te verstaan, want actief in
de politiek is hij volgens
zichzelf niet „Mijn hobby is de
scheidsrechterij", zegt hij
nadrukkelijk.
Maurice de
Hondt gaat
wellicht nog
eens met een
groep
onderzoekers
bekijken wat te
doen aan het
teruglopen van
de
belangstelling
voor het
betaalde
voetbal.
Samen met mede-directrice Hedy
d'Ancona leidt Maurice de Hondt
- een sociaal-wetenschappelijk on
derzoeksbureau (voornamelijk ad
viserend aan overheid en semi-
overheid) dat zijn domicilie in het
hartje van Amsterdam heeft. Al ja
renlang beoefent De Hondt als
hobby het leiden van voetbalwed
strijden.
„Ik ben keeper geweest in de afde
ling Amsterdam, maar ik vond het
fluiten leuk, dus heb ik me opgege-
•ven voor de cursus. Ik doe het niet
:üit een soort masochisme, zelfkas
tijding, maar puur omdat ik het een
-leuke bezigheid vind. Bovendien
lopen er 15.000 scheidsrechter rond,
•die met veel plezier hun hobby be
drijven, dus dat zegt wel genoeg".
Maurice de Hondt kwam naar zijn
zeggen eigenlijk geleidelijk naar
.boven in het amateurvoetbal. Hij
floot op zaterdag en pas toen hij
eens in de vijf weken in de Rooie
Haan zijn zegje ging doen ging hij
over naar de zondagvoetballerij.
Onder andere floot De Hondt in die
periode de wedstrijd om het alge
meen amateurkampioenschap van
Nederland tussen Hoogeveen en
ACV in Hoogeveen. Hij verrscheen
al snel op de overgangslijst en was
-één van de uitverkorenen om naar
Tiet betaalde voetbal te gaan. „Het
ging eigenlijk allemaal zonder dat
ik het echt absoluut van plan was",
zegt Maurice nu.
Conflictsi tua ties
De aantrekkelijkheid van het
scheidsrechteren ligt voor Mau
rice de Hondt voornamelijk in
het oplossen van conflictsitua
ties te velde, althans dat mag je
uit zijn woorden opmaken.
„Er is in het veld een bepaald span
ningsveld en daarbinnen moetje zo
opereren, dat de spelers vertrou
wen in je blijven houden. Je moet
een vertrouwensrelatie opbouwen,
maar daarbij moet je niet bang zijn
voor het nemen van impopulaire
maatregelen. Het blijft toch zo, dat
bij het geven van een penalty de
ene partij het niet terecht vindt en
de andere partij wel".
Het nemen van impopulaire maat
regelen maakt de scheidsrechter
natuurlijk wel tot een object van
kritiek. „Kijk, er wordt een beeld
gevormd van de scheidsrechter.
Dat wordt voornamelijk gedaan on
der leiding van de media. En dat
beeld wordt gevormd rondom inci
denten. Dat is gewoon niet eerlijk".
Maurice de Hondt spuit in feite een
grote waarheid, want goede
scheidsrechter vallen meestal in
een wedstrijd niet op. Hij duidt dit
zelf nader aan: „Ik heb wel wed
strijden gefloten, dat na afloop de
aanvoerder van een club me felici
teerde met de geleverde prestatie
en vervolgens zei: „maar het was
ook geen moeilijke wedstrijd". Dat
kan zo iemand nou wel zeggen,
maar ondertussen zorg ik ervoor
dat het een makkelijke wedstrijd
werd. Als ik alles toelaat wordt het
een moeilijke wedstrijd".
Normen
De 31-jarige arbiter vindt de
scheidsrechterij vaak een kwes
tie van interpretatie. „Er zijn
verschillende normen te hante
ren in de voetbalsport. Ooit heeft
een Russische scheidsrechter bij
een wedstrijd van Ajax voor de
Europa Cup Barry Hulshof bevo
len zijn kousen omhoog te doen.
In Rusland is dat kennelijk de
gewoonte. Ikzelf heb eens een
vriendschappelijke wedstrijd
met een Franse club gefloten.
Als er een speler vijf meter voor
de keeper ging staan vonden de
Fransen dat ik moest fluiten. Er
gebeuren zoveel incidentjes in
het veld, die verschillend geïn
terpreteerd kunnen worden".
Maurice de Hondt schroomt niet
kritische kanttekeningen te plaat
sen ten opzichte van maatregelen
die.de voetbalbond neemt. Het aan
de ene kant opgehemelde en an
derzijds gewraakte strafbankje
vindt bijvoorbeeld geen genade in
zijn ogen. „Voor jeugd is het wel
een goed idee, maar niet voor top-
voetballers. Als bij de jeugd een
speler voor vijf minuten naar de
kant moet, hebben zijn makkers
nog niet de vaardigheid om de bal
zolang in hun bezit te houden. Bij
top voetballers ligt dat wel even an
ders. Daar wordt het strafbankje de
dood van het voetbal, omdat bij een
tijdstraf de tien overgebleven spe
lers de bal in de ploeg zullen gaan
houden teneinde de straf zonder
kleerscheuren door te komen".
Een soort penalty-killing (wat bij
ijshockey een kunst op zichzelf is)
dus in de voetballerij. „Ja, maar bij
ijshockey is het veld veel kleiner,
dus zal de in de minderheid zijnde
ploeg sneller een doelpunt tegen
krijgen, waardoor de maatregel
veel meer zin heeft. Nee, voor het
topvoetbal zie ik dat niet zo zitten.
Ze denken volgens mij niet genoeg
ever de gevolgen na van een straf
bankje bij topvoetballers en ik ben
ervan overtuigd dat het tijdrekken
troef zal worden en als de speler te
rug is begint de wedstrijd pas
Publiek
Maurice de Hondt maakt helder
duidelijk, dat hij zich van kri
tiek uit het publiek niet al te
veel aantrekt, maar het feno
meen toeschouwer interesseert
hem wel degelijk. Hij zou, mede
door zijn beroep, graag eens een
onderzoek verrichten naar het te
ruglopen van het voetbalpu
bliek.
„Het zou me niets verbazen als
over tien jaar de tennisbond groter
is dan de voetbalbond", zegt hij
overtuigend. De alternatieve beste
ding van tijd in het weekend speelt
daarbij een grote rol en tennis is
door de hele familie te spelen".
Maurice de Hondt begint de zaak
als wetenschappelijk onderzoeker
te bekijken en stapt af van zijn
scheidsrechtersvisie. Hij heeft een
aardige visie op de zaak.
„De mensen worden steeds selectie
ver", begint hij. „Als er echt iets op
het spel staat komen de mensen
wel. Kijk maar naar Willem II in
de nacompetitie. Volle bak, dus de
potentiële toeschouwer is er wel
degelijk. Alleen ze komen niet al
tijd en daar moet een aanwijsbare
reden voor zijn".
De Hondt denkt niet dat de spel-
verruwing veel te maken heeft met
het wegblijven van het publiek.
„De mensen zijn te verwend, denk
ik. De situatie in de voetballerij
lijkt sprekend op die in de schaat-
senrijderij. In de tijd van Ard en
Keessie kwamen ze er wel op af,
uitverkocht, maar nu wij geen fa
vorieten meer hebben blijven de
mensen weg. En er is geen sprake
van spelverruwing in het schaat-
Ander vlak
Naar aanleiding van dat laatste
voorbeeld vindt Maurice de
Hondt dat de oorzaken op een
ander vlak liggen, althans hij
weet zeker dat de oorzaak niet
alleen bij de spelverruwing ligt.
„Het is een gebrek aan comfort, dat
de toeschouwers weerhoudt van
het bezoeken van een voetbalwed
strijd. De auto moet weer gepar
keerd worden en dat soort di
Aan dergelijke dingen werd <j
jaar geleden niet gedacht. Ze i
gewoonweg geen voetballen 4
er niet naar toe gingen. Nu vi
Avonds op de tv kunnen Z(
hoogtepunten rustig volgen l,
de verrruwing op de tribune
ook af) en ze hoeven zich ooi
te vervelen met slaapverwekl
momenten in die wedstrijd",
mee sluit Maurice de Hondt dj
derwerp af, al zou het intei
zijn alles rond dat probleem
weten, maar wellicht gaat!
groep onderzoekers met De IT~~
nog eens de zaak uitzoekenDen
mischien kunnen de clubs el-
bond daar hun conclusies uitf^
ken, waardoor er ooit weeri
een opleving komt in het bezf
van voetbalwedstrijden. De ojT
king van Maurice de Hondt ofyg-|
groei van de tennisbond doé
ergste vrezen, maar misschiel
Aldoende zou Maurice de ff
zich tweeërlei zeer dienstbaar!
nen maken voor de betaalde!
balsector. Als scheidsrechter f
adviseur. Als scheidsrechter z
ongetwijfeld kritischer
worden door het voetbalvolk. Ik0°'
de vastberadenheid van hem n
PIM
DOESBURG
OVER
NEDERLANDS
ELFTAL:
Pim Doesburg heeft als 36-
jarige nog niets van zijn inzet
verloren.
(Van onze verslaggever)
ROTTERDAM Toen in
Bern de revanchewedstrijd
tussen Nederland en Argen
tinië gespeeld zou worden,
werd de internationale pers
voor een fiks probleem ge
plaatst. Die rare Hollanders
hadden weer eens een ver
rassing in petto. Als doel
man stond er ene Doesburg
opgesteld. 36 jaar oud, maar
nooit van gehoord. Vraagte
kens voldoende, ook al had
men ervaringen met het we
reldkampioenschap in 1974,
toen Oranje eveneens met
een „veteraan" onder de lat
een serieuze gooi naar de ti
tel deed. Toen maakte de
wereld via de beeldbuis ken
nis met Jongbloed, die pas
na de WK-finale in Argenti
nië afzwaaide. In 1979 speel
de een volgende oud-gedien
de zich uitdrukkelijk in de
kijker. In die ene wedstrijd
veroverde Pim Doesburg
zich door magistraal kee
persvakwerk een wereld
naam en in eigen land nam
de Sparta-doelverdediger
alle twijfels rond zijn uit
verkiezing voor dit prestige-
duel weg.
De niet meer verwachte start van
een internationale carrière? „Ach,
op mijn leeftijd mag je eigenlijk
nergens meer op rekenen", weet
Pim Doesburg, maar eigenlijk ver
wacht hij wel. begin september te
gen IJsland weer onder de lat te
staan. Omdat concurrent Piet
Schrijvers nog maar aan moet to
nen geen hinder meer te ondervin
den van een knie-operatie. „Veel
zal afhangen van hoe je de eerste
competitiewedstrijden speelt".
Aan alles is echter te merken, dat
Doesburg eerste doelverdediger
van Oranje wil blijven. Zes weken
voor het begin van de competitie al
hervatte de Rotterdammer de trai
ning. Hij wil bondscoach Zwart
kruis er straks van overtuigen de
enige juiste keus te zijn. Met voor
een 36-jarige voetballer ongekende
gretigheid is Doesburg aan het
werk getogen. Werk, dat hij intens
beleeft. Te intens zelfs, meent men
in den lande, waar veel voetballief
hebbers Doesburg zien als een on
mogelijke driftkikker. Een zenuw
pees, die zich over de fouten van
eigen verdediging en nog meer van
zichzelf bovenmatig op kan win
den.
per kan dat niet opbrengen. Dan
ben je nog gauw afgeleid door din
gen, die zich buiten het veld afspe-
Zekerheid
Komedie
„Daar zit vaak een hoop kome
die bij hoor", aldus Pim Does
burg. „Het is een onderdeel van
de show en het publiek vindt het
prachtig. Maar al maak ik mij
nog zo druk, het gaat beslist niet
ten koste van mijn concentra
tie".
Al in 1962 maakte het Nederlandse
voetbalpubliek kennis met Pim
Doesburg, een talentvol keepertje
van amper twintig jaar. In 1965
verhuisde hij naar Eindhoven om
drie seizoenen bij PSV onder de lat
plaats te nemen, waarna Doesburg
in ruil voor het supertalent Jan
van Beveren terugkeerde naar
Spangen. In die periode drong hij
twee keer door tot het Nederlands
elftal. Kessler koos Doesburg voor
Oranje na het falen van GVAV-
doelman Tonny van Leeuwen in
en tegen Oost-Duitsland voor een
duel tegen België en tegen Honga
rije verving EÏoesburg halverwege
de gratie verleende Van Leeuwen.
Daarmee leek een einde te zijn ge
komen aan een kortstondige inter
landcarrière. Met de komst van Jan
van Beveren, Piet Schrijvers en la
ter ook nog Jan Jongbloed was
Oranje voor de Rotterdamse ze
nuwpees verleden tijd. Daarom viel
het maar heel weinig mensen op,
dat Doesburg veranderde en verbe
terde.
„Ook voor mijn gevoel ben ik veel
beter dan tien, twaalf jaar geleden.
Mijn reflexen zijn verscherpt, mijn
concentratievermogen is enorm
vooruitgegaan. Ik ben nu in staat
om mij tweemaal vijfenveertig mi
nuten enorm te concentreren. Al
leen dan ben je als keeper in staat
de paar ballen die je te verwerken
krijgt, te pakken. Een jongere kee- „Als keeper moet je er uit ko-
„Toen ik begon, keepte ik enorm
spectaculair, maar met enorme
fouten ook. De soberheid is later
gekomen. En soberheid bij een
keeper betekent zekerheid voor
een trainer, dat het achter goed
zit. Zoals in die wedstrijd tegen
Argentinië. Ik deed wat ik toen
moest doen goed. Dat was voor
mij een heerlijke wedstrijd. Ik
ben blij, dat ik nog bij de selectie
van het Nederlands elftal ben".
„Vergeleken met tien jaar geleden
is er rond het Nederlands elftal
heel wat veranderd. De begeleiding
is veel beter verzorgd, het is voor
mij gewoon een verademing om
drie dagen temidden van al die
klassespelers te vertoeven. Je
speelt en traint op een heel ander
niveau. Ik heb dat gewoon nodig,
want bij Sparta maak ik niet zoveel
mee. Oranje is voor mij de stimu
lans om door te gaan. En je hebt, op
mijn leeftijd een dergelijke stimu
lans nodig, anders brand je af. Ik
denk daarom het driejarige con
tract bij Sparta goed te kunnen af
werken. Normaal gesproken is het
voor mij haalbaar om tot m'n nege
nendertigste door te gaan. Ik ben
geen brute keeper, ik moet het van
mijn techniek hebben. Ik heb de
laatste zes seizoenen bij Sparta geen
enkele wedstrijd gemist, steeds de
34 volgemaakt".
„Het voetbal is de laatste jaren
enorm veranderd. Mijn sprekend
voorbeeld was bij Sparta Wim
Landman, al heb ik als jonge kee
per nooit iemand willen imiteren.
Maar zoals toen kan het niet meer,
je moet als keeper van je lijn af ko
men. Als je je niet voor de goal be
weegt, spelen ze je aan alle kanten
uit. Zelfs die brutale apen van acht
tien hebben dat zo door. Als je
maar even twijfelt ligt de bal al
achter je oren".
MSI
men en het risico durven l
mis te slaan. Doe je niks enPTT
te staan, dan ben je erg k
baar. Ik ga er in een een-4
een situatie als het moet tol-
de middenlijn uit Dan heb jj® 2
keeper nog enige kans, ai
ligt 'ie zeker achter je oren. F
dat heel normaal, maar
Gert Bals bij Ajax ermee hijTT
vond men dat gek. Als kj-
moest je in je hok blijven, L
voetballen mocht niet". RN I
Al die jaren heeft Doesburg ,450)
uren in de voetbalsport gest
„Je gedachten zijn er vrijwel
bij. Ik kan dat nog steeds z ^jg-|
problemen opbrengen. Ieder
terdagavond ga ik om tien uur
bed, wie er dan ook is. Al koi rrè(/
koningin bij me op bezoek,
niet later naar bed. En zondad
gen ben je helemaal met de 30F
strijd bezig, maar ik ben thuis »t» j
door voor mijn vrouw en kim ma.
niet anders. Ik kan dan ech
wel wat hebben".
Acht jaar geleden ging Pim
burg al zorgen voor de perio
zijn actieve voetballoopbaar
opende in Rotterdam een spoi
met het idee enige jaren latë
achter de toonbank te verto:
maar daar is het niet van gek< »|DE
In die periode zijn Doesburg
>0!Ugjh
te
dachten ook op een ander spo<finng
raakt. Het trainersvak lijkt |uwwe
evenzeer aantrekkelijk. Val
Kwetsbaar
dat hij met medewerking van ®fhaa
ta kan deelnemen aan de B-«
en op Spangen individueel I
Iers van Sparta enige urenM? u.
week onder handen heeft. Ze ktmu
tief bezig zijn blijft echter vooi rkgrat
Doesburg het allerbelangrin v.r-
„Al heb ik natuurlijk mijn k
niet mee om vooruit te kijken 35 1
het verder gaat met het k(
voor het Nederlands elftal I
van veel factoren af. Met de jkwinu
wikkeling van de jonge keepèsu kt
Nederland gaat het niet har< m. Ge
jongens, die staan te dringen
sen elke internationale erv
Toen ik tien jaar geleden k 1^4r
lag het allemaal wat makke
bij het Nederlands elftal. N
land had toen geen naam te vflARf
zen, maar een keeper, die er ütrjV
staat moet zich meteen hele 1 kleur
waarmaken, Vandaar dat Z'svan
kruis niet graag van keeper v 1 r
dert".
