"Historische
hockeyzegt
HONKBALTEAM ONDANKS ZEGES GEEN ALLURE
Maria Matheussens
wil naar de
Olympische Spelen
SPORTTRIBUME
MERKWAARDIGE HOOFDROL VAN
PAUL LITJENS
WK-DAMESHOCKEYIM
VANCOUVER
LEIDSE COURANT/
MAANDAG 13 AUGUSTUS 1979 PAGINA 16
AMSTELVEEN - Paul Litjens
smaakte tenslotte het genoe
gen de genadeklap te mogen
en kunnen uitdelen in de
"historische" hockeywinst-
partij van het Nederlands
team gisteren tegen wereld
kampioen Pakistan. En de
treffer die de "Beul van
Kampong" in het Amstel-
veense Wagenerstadion in de
laatste minuut van de officië
le speeltijd uit - hoe kan het
ook anders - een strafcorner
op zijn naam bracht moet
vooral hem een ongeëvenaar
de voldoening hebben gege
ven. Want het was uitgere
kend Litjens die als laatste
verdediger tót de winstgeven
de treffer tot stand kwam
voor nogal wat onrust in de
verdediging van het oranjete
am had gezorgd. Maar de
misgrepen van dit experiment
van bondscoach Van Heumen
bleven zonder gevolg, mede
dankzij uiterst energiek corri
geren van ploeggenoten, zo
dat het derde Nederlandse en
Litjens' tweede doelpunt voor
de winst zorgde. Iets dat
sinds 1971 tegen Pakistan
niet meer was gelukt en wat
tevens de eerste zege bete
kende op de Aziatische bal
kunstenaars onder het be
wind van Van Heumen.
De bondscoach verklaarde,
tussen het schudden van tallo
ze handen van op het veld ver
schenen toeschouwers door
dat hij met de op de Spelen
van volgend jaar in Moskou
gerichte proefneming met Lit
jens als sluitpost van de verde
diging vóór doelman Maarten
Sikking tevreden was. ,,Het ex
periment is goed uitgepakt",
verklaarde het Brabantse ge
meenteraadslid goed geluimd.
Toch had ook Van Heumen
kunnen zien dat er aan Litjens'
spel nogal wat smetten kleven.
De zwaar gebouwde Utrechte
naar is nu niet bepaald één
van de snelsten en hij trachtte
dit zo veel mogelijk op te van
gen door ver achter zijn mede
verdedigers te blijven hangen.
Toch werd hij er ondanks
daardoor te ontstaan terrein
voordeel nog wel eens door de
snel accelererende Pakistani
uitgelopen, waarbij vooral Ha-
nif Khan en Samiullah zich on
derscheidden.
Bovendien vergaloppeerde Lit
jens zich nogal eens bij het uit
voeren van speelse trucjes bij
het uitverdedigen, hetgeen
evenwel geen kwalijke gevol
gen kreeg, maar wel een waar
schuwing voor zowel speler als
coach dient te betekenen.
Uit roulatie
Tweede onderdeel van het
experiment van Van Heumen
betrof het inzetten van routi
nier André Bolhuis als voor-
stopper. Deze ruim een jaar
uit de roulatie geweest zijnde
international(hij onderging in
mei 1978 een hernia-opera
tie), die vorige week tegen
Ierland zijn rentree maakte,
rechtvaardigde zijn uitverkie
zing volledig. Bolhuis kan
zich als geen ander vastbijten
in een opdracht en de rol van
klever is hem dan ook op het
lijf geschreven.
„Ik heb me vandaag maar be
perkt tot het verdedigende
werk", verklaarde hij na af
loop. „Maar dat aanvallen
komt ook nog wel". Vooral
dankzij Bolhuis' inbreng en op
treden kreeg de proefneming
met Litjens en Bolhuis als cen
traal verdedigingsduo in zijn
totaliteit een voldoende. Dat
gold overigens voor het hele
team, dat gisteren één van zijn
beste wedstrijden afwerkte van
de laatste jaren. En dat on
danks het feit dat een dag eer
der de eerste ontmoeting uit
de reeks van zes confrontaties
met de Aziaten nog met de
duidelijke cijfers van 5-2 verlo
ren was gegaan.
Het oranjeteam had van dat
verlies in Groningen geen
mentale kater overgehouden
en vanaf het begin werd er
met een bewonderenswaar
dig elan en een bijna niet te
overtreffen vechtlust voor
elke meter grond gestreden.
Maar het Nederlandse spel
was niet louter gebaseerd op
inzet, de technische facetten
kwamen gisteren zeer uitvoe
rig aan bod.
Weliswaar moet elk team het
op het onderdeel stickbeheer-
sing afleggen tegen de Pakis
tani, maar het Nederlands
team slaagde er in ieder geval
de eerste helft en de laatste
twintig minuten van de tweede
speelperiode in knappe combi
naties op het gras te leggen.
Waarbij uiteraard de balvaar-
dige Wouter Leefers zich uit
leefde, hoewel diens soms toch
wat te lang doorgevoerde so-
Wouter Leefers(tweede van links) tracht in de Pakistaanse verdediging onrust te ver
oorzaken.
listische acties ploeggenoot
Bolhuis enige kritiek ontlokten.
„Er moet op het middenveld
tempo worden gemaakt", al
dus de Utrechtenaar. „En dan
moet Leefers de bal niet zo
lang bij zich houden". Het had
er inderdaad enige schijn van
dat de frele Hagenaar het ei
genbelang wat te veel in het
oog hield. Zo kon hij weliswaar
enige keren voor rust zorgen.
maar bij andere gelegenheden
was een lange pass beter op
zijn plaats geweest.
Ongeëvenaard
Voor de ogen van de onge
veer vijfduizend kijkers ont
spon zich een ongeëvenaard
boeiende krachtmeting, die
slechts halverwege de twee
de helft iets qua attractie te
rugviel. Maar dat was niet
verwonderlijk, want het tem
po lag hoog en vergde het no
dige van de fysieke mogelijk
heden.
Toch werd de ontmoeting er
één zoals hockey eigenlijk al
tijd gespeeld zou moeten wor
den: veel technische hoog
standjes, goede combinaties,
snelle aanvallen en talrijke
kansen voor beide doelen. Pa
kistan nam in de zestiende mi
nuut de leiding, doordat Man-
zoorul Hassan uit de eerste
Pakistaanse korte hoekslag
doeltreffend uithaalde. Tot dat
moment deed Nederland nau
welijks iets voor de Aziaten on
der, Doyer en Van 't Hek de
den op de vleugels goede din
gen en de laatste accentueer
de zijn goede spel met de ge
lijkmaker door uit een vrije
slag van Ron Steens doelman
Sherwani te passeren.
Veelvuldig
Op deze manier scoorde Paul Litjens tweemaal tegen Pakistan en stelde daarmee de historische zege veilig.
Het Oranjeteam hanteerde
veelvuldig de hoge diepte
pass, maar uit dat wapen
vloeide weinig echt gevaar
lijks voort. De snelle uitbra
ken alsmede combinatiespel
leverden meer rendement,
maar geen doelpunten op. De
1-1 werd dan ook de rust
stand.
Na de hervatting ontketende
Pakistan een ongekende
stormloop op het Nederlandse
doel, waar Siiking met kunst
en vliegwerk op één keer na
(1-2)overeind bleef. Na deze
fase kon Nederland wat meer
terug in de wedstrijd komen.
En dat leverde de gelijkmaker
op van Litjens, die eerder bij
zijn hoekslagen steeds doel
man Sherwani op zijn weg had
gevonden, 2-2.
De wedstrijd groeide naar een
climax, die gestalte werd gege
ven door de winnende treffer
van Litjens, die daarmee al zijn
verdedigende slippertjes uit
poetste. Het betekende de te
rechte bekroning voor knap
Nederlands hockeyspel, dat
Olympische medaille-aspiraties
rechtvaardigt.
FRANK WERKMAN
Opstellingen Nederlands team:
zaterdag: Hermans;Lltjens;Van Eijk-
;Bolhuis(Van Asbeck);H.Kruize{Bouw-
man); R.Steens.T.Kruize.T.Steens;
Doyer.Leefers.Van 't Hek.
zondag: Sikking;Litjens;Van Eijk.Bol-
huis,H.Kruize;R.Steens,T.Kruize,T-
.Steens; Doyer.Leefers.Van "t Hek.
Hl
Hamilton Richardson, de coach van het Nederlandse
honkbalteam, zag zijn zijn ploeg opnieuw tweemaal wei
nig overtuigen.
TRIEST Het Europese kampioen
schap honkbal is te Triëst koel en triest
begonnen. Koel en triest wat betreft het
weer, de belangstelling en het honkbal.
Het zestiende toernooi om de Europese
titel gaat in feite slechts tussen twee
ploegen, want Nederland en Italië zijn,
geheel volgens de verwachtingen, uit de
voorronden naar boven gekomen.
Europees kampioenschap is ook een wat
grootse benaming voor een toernooi met
vier ploegen, waarvan er twee, België en
Zweden, zich feitelijk niet kunnen meten
met de andere twee. Nederland begon
met sprekende overwinningen op België
(14—0) en Zweden (9—0), dat een minder
zwakke indruk maakte dan het Belgische
team. Italië startte met een gemakkelijke
overwinning op Zweden (70) en bij der
gelijke weinig boeiende ontmoetingen,
waarin ook het spel van de winnaars te
leurstellend is, valt het des te meer op dat
de organisatie ongeveer van hetzelfde ni
veau is als waarop de verliezers honkbal
len.
Nederland speelde op de eerste dag te
gen de Belgen. Deze 47e ontmoeting tus
sen beide landen zal niet de geschiede
nis ingaan met de titel: „onvergetelijk".
Daarvoor was de tegenstand van onze
zuiderburen te gering. De Oranjeploeg
heeft geen moment een inspanning van
enige betekenis moeten leveren om in
zeven innings een score van 14—0 de
40e overwinning te bereiken. Dit België
zou zich naar alle waarschijnlijkheid niet
in een Nederlandse hoofdklasse kunnen
handhaven.
In dat licht gezien was de verrichting van
de Richardson-equipe dan ook pover te
noemën. Slechts twaalf honkslagen vlogen
over de hoofden van de Belgische werpers
Patrick Marien en Oswald Boermans.
Daarvoor kwam veertig maal een Neder
lander in het slagperk. Twee van hen ran
selden de bal over het hék: Charles Urba-
nus in de tweede slagbeurt met een man
voor zich en Ben Richardson een slag
beurt verder met twee man op de kussens.
Alleen in de tweede innings haalde Neder
land even uit. Toen lag een record-score
in het verschiet, want nadat veertien man
het slaghout hadden gezwaaid werd de in
nings afgesloten met een stand van 10—0.
Nederland ging relaxend verder naar de
uiteindelijke, nietszeggende, 14—0 triomf.
Zweden bood gisteravond ontegenzeglijk
beter partij. Of moeten we zeggen Neder
land kwam met hët slaghout weer niet uit
de verf?, zeven honkslagen op werpers die
weinig indruk konden maken, het was ver
re van imposant. Italië had echter in de
eerste ontmoeting ook veel moeite gehad
en kwam maar tot een score van 7—0,
ren p
irijk U
naa U
d
e-*
.ii
(Van onze hockeymedewerkster)
AMSTELVEEN De trainingscampagne van het Nederlands
dameshockeyteam ter voorbereiding op het wereldkampioen-^,
schap dat van 18 t/m 29 augustus te Vancouver wordt gehou
den, zit erop. De dames bevinden zich thans in Canada om
nog enkele oefen-interlands (Nieuw-Zeeland, Australië etie"
Schotland) te spelen, voordat het belangrijke toernooi begint
Dit door de internationale dameshockeybond (de concurren
van de F.I.H.) georganiseerde wereldtoernooi is zo belangrijk
omdat de eindresultaten bepalend zijn voor uitzending naa
de Olympische Spelen in 1980. Nederland is als F.I.H.-wereld
kampioen als eerste geplaatst en zal zaterdag a.a. de ope
ningswedstrijd tegen gastland Canada spelen.
Aanvoerster Maria Matheussens-Fikkers (29) zal zaterdag wei
het gebruikelijke vaantje wisselen met haar Canadese collega
Voor Maria Matheussens is dit een bekend ritueel. Al vele maler
trad zij op als captain van het Nederlands elftal. Haar carrierefl
startte dan ook al in 1968; ze stopte in 1971, maar kwam definiJ^
tief terug in 1974. Ondertussen was Maria Matheussens naar Lei
den verhuisd en wisselde de tweede klasse club Tempo voor helL^
Wassenaarse HGC. Coach Riet Kuper van het Nederlands elfts
nodigde Maria weer uit voor de selectie.
Maria Matheussens: „Ik accepteerde die uitnodigiging, maar he
was in het begin wel moeilijk, omdat ik samen met Riet Kuper ir jnj
het Nederlands elftal heb gespeeld. Het is dan wel gek als eei |jst
oud-medespeelster opeens coach is. Riet droeg me voor als cap ;on
tain en dat ving het allemaal wat op. Je bent dan wat meer be
trokken bij het hele gebeuren in en rond een team. Daarbij vin< iet
ik dat je primair een coach moet accepteren anders moet je nie
in dat team gaan spelen".
Maria Matheussens is sinds 1974 mede dankzij de medewerking
van haar werkgever (ze is lerares lichamelijke opvoeding op he ,jeg
Bonaventura college in Leiden) een vaste en zeer betrouwban ;1
kracht van het Oranje-team. Maria heeft samen met Lisette Se
vens, Toos Bax, Anneke van Puffelen en Suzan Bekker in de se
lectie van coach Timmermans als oude garde de taak de vel< jjü
jonge speelsters op te vangen. Een taak die met name Mari;
zeer belangrijk vindt. „Als aanvoerster houd ik me vooral met d< ,eb
sociale kant van die functie bezig. Ik heb veel contact met d< re^
speelsters, ook buiten het hockey. Voor vrouwen geldt nog meei 0(
dan voor mannen, dat de sfeer vaak bepalend is voor het resul ,1;
taat. Ik vind het belangrijk dat als er ergens problemen zijn, da )ru
die opgelost worden. Bij HGC ligt dat anders; daar ben ik ooi ieb
echt in het veld captain. Maar bij het Nederlands elftal is elki
speelster een goede speelster, die vaak zelf het beste weet ho^
zij moet spelen. Ik ben bang om te fel over te komen in het vel^sl
en daardoor mensen uit hun spel te halen".
Enthousiast
Maria Matheussens is een van de velen die erg enthousiast ii
over de tot nu toe succesvolle coach Huib Timmermans. „Zijl
kracht zit hem voornamelijk in zijn sterke en vaak wat ongi
wone teambesprekingen voor een wedstrijd. Ik kan me nc
herinneren dat we vorig seizoen voor het eerst sinds de WK ii
Berlijn (1974) tegen Duitsland moesten spelen hier in Amstelj
veen. ledereen was eigenlijk vreselijk bang".
„Huib zei alleen maar: „Ik heb vertrouwen in jullie; jullie hebbeij
veel kwaliteit en gaan het gewoon maken". We stapten toen hes. 0
zelfverzekerd het veld in en inderdaad wonnen we met maar1"
liefst 4—1. Verder voelt hij het nuance-verschil tussen dames er°u
heren goed aan. In het begin had hij er moeite mee. Vrouwen zijn
nu eenmaal emotioneel, kroppen dingen op. Nu springt hij 1®"^
waar nodig en voelt de sfeer ook prima aan. Ook de vrijheid e]**T
eigen verantwoordelijkheid. Ik geloof dat het goed is dat we n( ff",
een manlijke begeleiding hebben. Fysiotherapeut Wil Janssei
arts Joep Brennikmeyer en Huib brengen een stuk nuchterheid ij"*"
de groep", aldus Maria Matheussens.
Die nuchterheid is een welkome in een groep van 15 sportvrou
wen, die erg gevoelig zijn voor wel of niet mee mogen spelen. Ie
dereen wil graag spelen en er is maar plaats voor elf.
Een vraag die vaak gesteld wordt is of het woord topsport eigerv
lijk bij dameshockey wel op zijn plaats is. Maria vindt van wel
„In deze voorbereiding zijn we zeker met topsport bezig. Ik vim
topsport onder andere afzien. Bij deze voorbereiding hebben wt
vaak afgezien. Ook werd je continu geconfronteerd met je spor'
Elke dag lopen voor jezelf of trainen. Ook dat vind ik een aspe
van topsport. Topsport op zich is een relatief begrip. Ik zie bi
voorbeeld een individuele sport eerder als topsport. Als individi
kan je geen slechte dag hebben. In een team kan de rest je op
vangen. Ik denk overigens dat het hockey duidelijker topspor
wordt, nu dameshockey een Olympische sport is geworden. J<
ziet om je heen de concurrentie sterker worden. Een voorbeeld
Amerika dat opeens enorm sterk is opgekomen. Je zult dus me<
moeten in die ontwikkeling".
Hoofdklasse?
Betekent dat bijvoorbeeld ook een hoofdklasse voor dames'
Maria Matheussens: „Misschien wel, de krachten zullen ziel
bundelen en elke wedstrijd zal zwaar zijn. Uit een hockey
standpunt gezien zou het een goede ontwikkeling zijn. Per
soonlijk vind ik het moeilijk. Je houdt weinig tijd over in he
weekend door het vele reizen".
Er wordt veel over een dames-hoofdklasse gesproken in de hoe
kèywereld. Voordat het echter zo is, zal Maria Matheussen;
waarschijnlijk al niet meer actief zijn in het tophockey gebeuren
Zij heeft net als Toos Bax, Lisette Sevens, Anneke van Puffelei
en Suzan Bekker aangekondigd na de Olympische Spelen ii
Moskou te stoppen. Want naar die Olympische Spelen gaan dl
Nederlandse dames, daar is Maria Matheussens van overtuigd
De komende weken zullen daaromtrent meer zekerheid geven.
ELSEMIEKE HILLEI
Selectie voor Vancouver Deth de
Beus, Jolien Mahler, Fieke Boekhorst. Maria Matheussens, Anneke van Puf
felen, Irene Hendriks, Toos Bax, Lisette Sevens, Suzan Bekker, Sadra Le-
Poole, Margriet Blijerveld, Annelies Kaptein, Sophie von Weiier, Marjolijn
Bianchi. Elsemieke Hillen.
Wedstrijd-programma:
za. 18-8: Nederland—Canada; dl. 21-8: Nederland—Bermuda; wo. 22-8:
Nederland—Ierland; za. 25-8: kwartfinale; ma. 27-8: halve finale; wo. 29-8:
Nederland deed het op papier dus met
9—0 iets beter. Maar het zwakke punt
was ditmaal niet alleen de aanval. Het lag
ook in de defensie. Jan Hijzelendoorn, die
tijdens de honkbalzesdaagse al blijk had
gegeven totaal uit vorm te zijn, stond bij
zonder zwak te spelen. Maar zes man kon
hij op 3-slag uitschakelen, waarbij twee
maal zeer duidelijk de scheidsrechter op
zijn hand was. Maar de vier vrije lopen en
de vijf honkslagen, waarbij drie tweehonk-
slagen, spreken duidelijke taal. Jan Hijze
lendoorn zal in dit toernooi vermoedelijk
niet meer aan de bak komen en dat is met
de „echte" wedstrijden tegen de Europese
kampioen. Italië in het vooruitzicht een ui
terst Kwanjke zaak. Nu beschikt Hamilton
Richardson nog maar over twee goede
werpers, Martin Ronnenbergh en Bart Vol
kerijk, hetgeen waarschijnlijk net een te
weinig is om een serieuze gooi te kunnen
doen naar de herovering van de in 1977
verloren gegane Europese titel
Werpreaultaten: Nederland: Jan Venema (3 in
nings) 7-2-1 (0 fouten). Rocky Angela (4 innings) 4-
1-2- (1 fout); België: Patrick Marien (2 1/3 innings)
0-4-9 (1 fout), Oswald Boermans (4 2/3 innings) 3-
0-3 (0 fouten); Werpreaultaten Italië—Zweden: Da-
rio Borghino (7 innings) 4-1-1 (0 fouten), Roberto
Brasseau (2 innings) 4-1-1 (0 fouten); Zweden: Rune
Leander (9 innings) 0-3-12- (4 fouten). Werpreaulta
ten Nederland—Zweden: Jan Hijzelendoorn: 6-4-5-
2; Zweden: Ron Gajnes (5 2/3 innings) 2-2-2-3, Ro
bert Cleasson (man) 0-1-2-0 en Kenneth Llndberg
(2 1/3 innings) 0-2-3-1.
Maria Matheussens. de aanvoerster van het Nederland
se damesteam, hoopt op herhaling van de laatste suc
cessen.
■BH
