eiden gaat
kerkepad
G ijs bert zit
iet kazen in het boerenbloed
Carillon bespelen
wat kost dat
dan wel...?
Het ANP denkt
met u mee
lltj
ol
'^Jitsmijter met ham onder het mes
Tennis
toernooi op
Roomburg
verwaterd
J^P/ REGIO
LEIDSE COURANT
VRIJDAG 10 AUGUSTUS 1979 PAGINA5
Carillonbespelingen op zaterdag 18 augustus van half
elf tot half twaalf en op zaterdag 25 augustus van
twaalf uur tot één uur, Stadhuis. Op beide zaterdagen
op het carillonntje van de Lodewijkskerk van vier uur
tot kwart vóór vijf. Om vijf uur Vesper in de Lode
wijkskerk. Burchtrotonde beide zaterdagen toeganke
lijk.
Het programma van het carillonspelen in de Lodewijks
kerk is als volgt.
1) Bewaert Heer Hollant en salight Leyden" (Cornelis
Schuyt (1599)
2) Fantasie op F (Sweelinck. 1612)
3) Derde sonate van Philip Pool (1763)
4) Klank voor Dank (Christiaan Rüppe, 1801)
5) Maria durch ein Dorfwald ging (anoniem, zeventiende
eeuw)
6) Het liedeke van Dousa (luitboek van Thysius, plm.
1600)
7) Kom. bel de cymbalen (Jan Doove, 1979)
8) De Nachtwacht uit de Rembrandtcantate van Herman
Strategier (opdracht Gemeente Leiden 1957)
9) „Leye, Leye, ik zit met mijn hak in je keien" (studen
tenlied anno 1961)
10) „Het meisken van jonck" (uit het koorboek van het
Lopsenklooser, 1428)
11) op 18. augustus: „Te Deum van Onser Liever Vrouwe"
(uit de Leidse koorboeken, anno 1549)
op 25 augustus: „Te Lutherem damnamus, modo „Te
Deum" (uit idem als op 18 augustus)
12) Variaties op een heel nuffige juffer bijnaam van de
Lodewijkskerk) in de toonaard van haring en wittebrood,
modo 1574 (anoniem te houden).
or 50 J
Wat is er Hollandser dan
kaas? Koeien, zult u
misschien zeggen. Welaan
dan is de redaktie van
Langs Waterwegen precies
waar ze wezen wil. Daar
een stuk kaas nooit weg is
en een koe uiterst
amusant, richtte de LC-
boot de steven richting
Hoogmade waar aan de
Doespolderkade
Neérlands jongste
kaasmaker domicilie heeft
gekozen. Gijsbert heet de
kazige telg uit het niet
onbekende agrariërs-
geslacht Van Leeuwen.
Gijsbert, zo werd de
vaarredaktie op voorhand
door vele goedwillende
buren al ingefluisterd,
wilde zijn leven lang al
kaasmaker worden. Dus
op pad om te bezien of in
dezen van een frustratie
sprake was. Uiteindelijk
behoor je in je prille
jeugdjaren op z'n minst
gedurende enige maanden
brandweerman of agent
van politie te willen
worden. Miljonair kan
natuurlijk ook, maar dat
is doorgaans wat
hooggegrepen.
Neen, de vermaledijde
Gijsbert koos voor de kaas,
net als vrouw Antje, bij onze
oosterburen bepaald geen
onbekende. „Tja, waarom
wil je kaasmaker worden",
vraagt Gijsbert zich mogelijk
voor de eerste maal in zijn
reeds 22 jaar lange leven af.
„Zoiets wil je gewoon".
Zulks laat aan duidelijkheid
weinig te wensen over.
Vandaar alert over naar de
volgende vraag. Hoe zet je
zoiets op poten? „Met behulp
van mijn ouders", grijnst
Gijsbert naast de enorme
wastobbe, die bedoeld blijkt
te zijn voor het op
temperatuur brengen van de
kaasmelk. Daartoe werd een
flink deel van de ouderlijke
boerderij omgetoverd tot een
kleinschalige kaasfabriek.
Ook de kelder wordt
volledig benut. „Voor het
pekelen", betoogt Gijsbert
met een gezicht alsof het de
normaalste zaak van de
wereld betreft. „Alle kaas
ligt vier dagen in de pekel
om op smaak te komen. Ik
heb voor de gein wat kazen
gemaakt met peterselie in
plaats van komijn en vorig
jaar heb ik vier proefkazen
gemaakt met brandnetels.
Die heb ik nog kunnen
verkopen ook", aldus
Gijsbert die acteur
gastronoom Henk
Molenberg in fantasie
voorbijstreeft
Onder het toeziend oog van
moeder Van Leeuwen showt
Gijsbert enkele kazen die
zich in de stellingen van de
opslagruimte bevinden: „Ze
wegen zo'n twaalf a dertien
kilo en moeten elke dag
gekeerd worden". Het harde
werken op de boerderij werd
nogeens benadrukt door de
moeder van Gijsbert die zich
wijsgerig laat ontvallen dat
als vader Van Leeuwen
ieder uurtje kreeg uitbetaald
er een villa kon worden
neergezet. Dat er dus
uitermate zuinig met de kaas
omgesprongen dient te
worden mag wel blijken uit
het minieme stukje kaas dat
'in de muizenval prijkt
tussen de stellingen met
kazen.
Interessant in deze tijd,
waarin bij nacht en ontij een
stukje kaas uit het vuistje
wordt genomen, is de vraag:
Hoe is de kwaliteit van de
hedendaagse kaas?! Gijsbert:
„De kwaliteit van de kaas
begint met de grondsoort
waar de koeien op grazen.
Slechte grond geeft slechte
kaas. Ik zit hier gunstig
want de grond is half veen,
half klei. Geschikte grond
voor kaas. De kaas waar de
gemiddelde Nederlander
zich aan zet is echter tweede
soort. Eerste soort verdwijnt
naar het buitenland. Verder
is het belangrijk in welk
seizoen je een bepaalde kaas
koopt. In de winter kazen de
meeste boeren niet omdat de
koeien dan op stal staan. Dat
geeft een veel mindere
kwaliteit kaas en vooral de
ionge kaas heeft hiervan te
lijden. Jonge kaas heeft een
femiddelde leeftijd van twee
drie weken. Jong belegen
ongeveer twee maanden en
met zes maanden zijn de
kazen oud. In de winter is er
niet aan goede jonge kaas te
„Radio nieuwsdienst
verzorgd door het ANP".
Alle hele uren van de dag
eenzelfde inleiding op een
stroom van veelsoortige
informatie verzameld door
de dames en heren van het
Algemeen Nederlands
Persbureau. Leuk eigenlijk,
je kent de mensen niet, maar
weet wel wat ze doen.
Wat velen niet weten is dat
er al sinds mensenheugenis
een ANP-fotodienst bestaat
(zo ongeveer sinds de
invoering van de eerste
fotocamera) waar ook
bepaald nuttige arbeid wordt
verricht. Want wat is een
verhaaltje zonder foto?!
Service gaat steeds verder
en dat betreft ook de
diensten van het ANP, waar
u als krantenlezer of lezeres,
indirect zoniet direct van
meeprofiteert. Begin dit jaar
introduceerde de algemene
fotodienst een zogeheten
zee-viswijzer. Een
visualisering van waar je
langs de Noordzeekust in
een bepaalde periode het
best een hengel in zee kan
gooien, althans wanneer het
de bedoeling wat te vangen.
Leuk zo'n kaartje vol
informatie. Zo oordeelden
ook de sportvissers op het
binnenwater, die met een
eigen viswijzer natuurlijk
ook wat beter geinformeerd
zouden raken omtrent hun
vangstkansen.
Het ANP zou het ANP niet
zijn om in te haken op de
ontstane vraag. Vandaar dat
met ingang komende week
de binnenvissers iedere
woensdag zullen worden
bediend met een in kaart
gebracht overzicht van waar
wat kan worden gevangen.
Hoe de zaken er de
komende dagen voorstaan,
kunt u met een beetje goede
wil uit nevenstaand
tekeningetje halen. Worden
alle in dit kaartje verwekte
verwachtingen tijdens uw
visdag de komende dagen de
grond in geboord, laat u dat
de redaktie van Langs
Waterwegen dan even
weten. Of misschien vangt u
wel veel beter dan het
kaartje doet vermoeden. We
horen het graag. Mocht de
tegenvallende vangst u op
wraakzuchtige gedachten
brengen, bedenk dan dat het
kaartje niet door Langs
Waterwegen maar door het
ANP gemaakt is. Wij liegen
uitsluitend commissie
visbericht
voor sportvissers in het binnenwater
lge GOEDE KAAS BEHOEFT GEEN KRANS"
procent van de lezers heeft dat
niet gezien. Daar zijn allerlei
redenen voor, daar gaat het
niet om.
Kerken zien en dat is heel
iets anders dan kerken kijken
is een culturele aangelegen
heid, die je in het buitenland
wèl, maar in eigen stad niet
doet. Als knulletje ben ik een
keer verdwaald op het dak
van de Dom in Milaan, maar
pas twintig jaar later heb ik
Leiden bezien vanaf de trans
van de Pieterskerk. Twee jaar
geleden heb ik Leiden bezien
vanaf de torentrans van de
Lodewijkskerk: ik wist niet
wat ik zag. Je loopt en leeft
wel in de Sleutelstad, maar je
ziet eigenlijk alleen wat je be
ter niet kunt zien: valkuilen
en verkeerd geparkeerde au
to's, fietsers in een voetgan
gersgebied, vuilniszakken op
zondag alvast naast de voor
deur en noem maar op. Ik
durf het best toe te geven: ik
ben een Leidse cultuurfan. Dat
mag, want „adel verplicht" en
we mogen nog zo in en op Lei
den kankeren, één ding is ze
ker: Leiden heeft een cultuur
bezit waar de loper voor kan
worden uitgelegd.
Kerkepad doet dat, terecht. Er
wordt op het ogenblik voor
ruim dertig miljoen gulden
aan leidse kerken gerestau
reerd! Hartebrug in de stei
gers; Hooglandse kerk bijna
klaar na 25 jaar; Pieterskerk
in restauratie; de Synagoge net
klaar; de Bethlehemkerk biina
in de steigers. Leiden is net
domweg waard om mee op
kerkepad te gaan. Het moet
voor lezers van deze krant niet
moeilijk zijn om een kerk bin
nen te stappen. De NCRV
heeft met „kerkepad '79" im
mers geen evangeliserend
doel, zoals Paul Hollaar na
drukkelijk stelde. Welnee,
kerkepad wil mensen laten
zien met ogen die anders hele
maal niet kijken. Mensen uit
Oxford krijgen een aparte
handleiding; de stadsbeiaar-
dier gaat op die twee zaterda
gen een extra carillonconcert
geven en een beroeps-amateur
speelt op het klokkenspel van
de Lodewijkskerk, want in
Leiden ligt de loper uit voor
duizenden gasten.
Snelle hap
;n gei
jen uii
Hl6* Nederland kent men het
O le s mor8ens' dat
^luurlijk met een houten
.keltje gegeten dient te
vie(rcjen want een stalen
iel tast de smaak van het
aan. Het eitje als
eu i/nituur voor ^et avondje
c-3 r de buren en het
bint jprodukt in gebakken
y?eiW dat bij voorkeur in de
gegeten dient te
P de irden. Op het laatste heeft
p.. e.lend Hikke zich geworpen
Kijnsb^.estaurant 'Kaagzicht' aan
n b>ou' HUigSloterdijk in de
t.rum Htenkaag. Op de 'kleine'
aa?t staan onder meer een
werdfemijter met ham en een
^®rÉ*mijter met kaas. Beide
de Ipr de prijs van zes gulden.
a ®nit vaarredactie-lid koos
dru
voor de uitsmijter met ham.
Eerlijkheidshalve moet
gezegd worden, dat de kok
van Kaagzicht wist dat het
gerecht bestemd was voor de
krantgastronoom. Door
omstandigheden kon de
identiteit van Hikke niet
geheim blijven. De
vormgeving en de smaak
van de uitsmijter was in
ieder geval geweldig. Zonder
twijfel kan het gerecht
iedere aanval, op zijn eerste
positie in de uitsmijterrace,
afslaan.
Alvorens tot een
beschrijving van de
uitsmijter over te gaan moet
er een hartig woordje
worden gesproken over een
bepaald type gast dat steeds
vaker in de horeca wordt
gesignaleerd; de 'zenuwgast'.
Onder deze noemer worden
vakantiegangers gevangen
die bij het uitblijven van het
pilsje of kopje koffie, binnen
pakweg 5 minuten, gaan
verkondigen dat de
bediening abominabel slecht
is. Het feit dat
vakantiegangers de horeca
binnenstappen duidt er op
dat ze de tijd hebben. Alles
is tenslotte gericht op een zo
gezellig mogelijk tijdverdrijf.
Gezellig zitten aan een
tafeltje, een beetje keuvelen
en kijken naar de dingen die
om je heen gebeuren of als
het weer het toelaat,
genieten van de zon. Toch
steeds weer dat gezeur tegen
kelners en serveersters als
het gevraagde even op zich
laat wachten. Een
betreurenswaardig
verschijnsel de 'zenuwgast'
waartegen nog geen afdoend
medicijn is gevonden.
De uitsmijter met ham viel
al van verre op (mede door
de grote schijf meloen).
Eenmaal op tafel neergezet,
werd de papieren
onderlegger, die in een groot
aantal talen 'smakelijk eten'
toewenst, geheel bedekt door
de uitsmijter. Een plus in
Kaagzicht was ook, dat het
bestek niet uit het servet
gerold behoefde te worden.
Alles was startklaar gelegd.
komen. Mijn kazen
verdwijnen grotendeels naar
het buitenland via de
kaasmarkt in Bodegraven".
De bekende gaten in de
kazen worden volgens
Gijsbert veroorzaakt door
het gistingsproces van de
bacteriën. Gijsbert heeft in
de kelder een kast waar een
constante temperatuur van
20 graden heerst. „Mijn
laboratorium" wordt de
grote soeppan in het kastje
genoemd die boordevol
bacteriën zit. Bij bacteriën
hoeft men zich geen
gevaarlijke beestjes voor te
stellen in dit geval. Het ziet
er allemaal ongevaarlijk uit,
de witte brij in de pan.
Wat de bacteriën doen, kan
zelfs eenvoudig worden
geconstateerd middels een
eenvoudig experiment,
hetgeen vooral voor
yoghurtliefhebbers een
plezierige bezigheid zal zijn.
Breng gewoon een liter
melk aan de kook. Van het
vuur halen en vervolgens
een restje yoghurt,
bijvoorbeeld uit de bijna lege
fles in de ijskast, pakweg
een eetlepel of vier eraan
toevoegen. Vierentwintig
uur lang op een plekje in
huis waar een temperatuur
van zo'n twintig graden
heerst. En ziedaar na precies
een dag en een nacht staat
een nieuwe liter yoghurt
gereed voor consumptief
gebruik.
De ploeg van NCRV-Kerkepad. Van links naar rechts: producer Joop Bosboom,
fotograaf Ruud Frings, regie-assistente Hansje Quartel, geluidsman Jan Akkerman,
regisseur Gé Verheul en cameraman Jan Grijpink.
LEIDEN De weergoden
hebben de Open Leidse Ten
nis Kampioenschappen gro
tendeels in de war gestuurd.
Er kon gisteren niet worden
gespeeld. De wedstrijdlei
ding heeft besloten het A-
programma zo volledig mo
gelijk af te werken en als de
stortbuien in hevigheid af
nemen is dat zeker een haal
bare kaart Verder prevale
ren de enkelspelen in alle
klassen. Als het tijdschema
het nog toelaat wordt naast
het enkelspel de rest van het
programma afgewerkt
In de ochtend konden nog
twee games van een partij uit
gespeeld worden, maar meer
consideratie was voor de Leid
se tennissers niet weggelegd.
In de loop van de dag kwamen
de banen volkomen blank te
staan en hoewel het weer te
gen de avond beterde en de
zon zelfs een moment ver
scheen, was het toch niet mo
gelijk ook maar een bal met'
bevredigend resultaat te lance
ren.
BLANKVOORN
RUISVOORN
0 BRASEM
WINDE
De garnering van de omelet
straalde de vakmanschap uit
waarmee de omelet was
klaargemaakt. Een prachtig
uitgesneden halve
sinaasappel, een heerlijk
sausje over de bijgeleverde
groenten en de algenoemde
schijf meloen waarover de
serveerster zich
verontschuldigde want „hij
is zo groot". Om relatief
tegenover de vorige snelle
happen te blijven, die dan in
cijfers te hoog genoteerd
zouden staan, is besloten om
hier geen cijfer aan toe te
kennen.
van de Pancraskerk. Voor bui
tenstander zijn èn die markt
èn die kerk iets unieks. Veer
tig jaar geleden schreef de la
tere hoofdredacteur van deze
krant, Leo Roozen, een serie
verhalen over toerisme bij
honk, later gebundeld in het
boek „Dit is. Leiden". Hij was
met die artikelen de NCRV
ver vooruit in de tijd, dat men
geen poot in het buitenland
kon zetten zonder er naar toe
gestuurd te worden voor ar
beid óf verdacht te zijn.
De kerkepaden, die op 18 en
25 augustus in Leiden voor het
betreden worden uitgelegd,
worden betreden door zeker
zo'n 5000 buitensteders. De
VVV heeft er een aparte fol
der voor gemaakt vol informa
tie. De vaste kerkepad-gaan-
ders uit Brussel, Ubach over
Worms, Groet of Barwouds-
waarder komen op die twee
zaterdagen gegarandeerd naar
Leiden. Terecht, want Leiden
is de moeite waard. Het zou al
leen leuk zijn wanneer de Lei-
denaren ook de durf konden
opbrengen om op kerkepad te
gaan. Ik durf een kapitaal te
verwedden, dat ook U dingen
te zien krijgt waar u in het
daagse leven geen oog voor
open hebt gehad. Ik denk, dat
we de Hartebrug en het Lode-
wijkkie allemaal wel kennen,
maar de kapel van het Anna-
hofje op de Hooigracht of de
heel interressante vloer van de
Pieterskerk in restauratie,
kent U die? Heeft U de geres
taureerde Burchtrotonde al ge
zien. Gegarandeerd: negentig
van Leeuwen: trots op z'n kazen en z'n
Margriet
Er bestaat een
JH|v „j ik geweten
r edat je kwam, dan had ik
an 4>er uitgelegd". Een lied
HetJen ondertoon van „als
komt, is hebben te
liedje ook van ver-
om volgende keer de
te slaan, die kenne-
is. Flaters slaan is
het geval van deze
door een ver-
buitengewone
van de Leidse Courant
de orde wanneer hij
niet schrijft over het
maar laat weten, dat
in het vat zit: we heb-
te goed in de zeer na-
Kerkepad komt
op 18 en 25 au-
de in wezen niet
te roemen stimulans,
NCRV niet alleen te
te zien uitzendt, maar
omroeporganisatie
metterdaad te gaan
In het derde jaar
zeer arbeidsintensieve
een moge
weinig be
er nu een
in Leiden.
„U" tegen
de pers
die woensdag
gehouden werd over
Leiden te realiseren
toonde burge-
Vis zich niet verbaasd
Leidse keus op het
„Noblesse oblige"
adel verplicht, en dat
t-j zonder plichtplegingen
h, want Leiden heeft een
kerkbezit, dat menig pas
waard is.
De vakantieperiode is om en
nabij voorbij. Wanneer je bij
mensen op visite komt, hoor je
een verslag van wat ze gedaan
en gezien hebben. Uw brie
venbus zal net als de mijne
wel ook gevuld zijn met kaar
ten uit alle delen van de we
reld. U zult het net' zo goed
aanhoren als ik „en toen heb
ben we daar een mooie kerk
gezien". Ik denk dan altijd
„daar hebben ze het wèl ge
zien, maar hier kijken ze er
overheen". Daar wel, maar
waaromm hiér niet? Omdat
Leidenaren over de tientallen
kerkgebouwen struikelen zon
der te bezien wat er waardevol
aan is.
Wie op een zaterdag op de
Hooglandse Kerkgracht loopt,
loopt er (veelal) omwille van
de weekmarkt en niet omwille
De voorplaat van de VVV-
folder.
