LANGS
WATERWEGEN
Zevenhuizen is een
prachtig monument rijk
Hertha:
één
van de
acht
hond
zoekt:
huis
Willem
Verhoog
slaat
palen
in het
water
>acAD/REGIO leidse courant
on<Het is een doodgewone brug.
et J4ij heeft geen naam. Een
is de brug wel rijk.
rde*Sleutel bij de boer' valt erop
n Se lezen. De brug is
te bereiken. Een
n. trage tocht door de rijkelijk
i nvan draai- en ophaalbruggen
movoorziene Zevenhuizervaart
tus^-ichting Oud Ade gaat eraan
vooraf. Bij de brug staat een
^^nonument. Het is de
^gerestaureerde boerderij van
van Ruiten, postadres
1,
Zevenhuizen.
jaar geleden kreeg
Pieter de kans om de
10.3boerderij, in vervallen staat
weliswaar, te kopen. De
^zeventiende-eeuwse
I0.<boerderij staat geboekt op de
monumentenlijst als
'boerderij met Wolfsdak en
ho<Ê>j_toPgevel waarin boven
het zoldervenster een
chiapntlastingsboog'. Drie jaar
0"; lang is de familie Van
Ruiten aan het breken,
lO.Schilderen en timmeren
geweest om de boerderij in
originele staat terug te
Ibrengen. Sinds vijftien juni
van dit jaar is de boerderij
weer bewoond, compleet
met een 'kalf' van een hond
(een aankomende dog)
genaamd Kasper.
Pieter zit bij aankomst te
erh<genieten van de eerste
zomerse zonnestralen en al
lienigauw na het aanlegggen van
boot tegen de nieuwe
beschoeiing, voegde de
bootredactie zich bij hem,
het tuinameubelement
en het verkoelende bierje te
ierkdelen
vertelt graag over het
M.herstel van zijn boerderij,
i- H„Kijk. eerst moest natuurlijk
10het kasko, de muren, in orde
zijn. Dat heeft een aannemer
majgedaan. Het slechtst was de
rk: zij-topgevel eraan toe; die
stond ongeveer 50
centimeter uit het lood. Met
hen'veel stutten hebben we het
zaakje weer omhoog
gekregen. We zijn in het
^'midden begonnen, vandaar
links en toen de
rechterkant. De stal is
woonkamer geworden en de
eigenlijke woonkamer
keuken". Het is duidelijk dat
Hf P»eter (met recht) trots is op
zijn kostbaar bezit dat hij
met veel tijd en
vakmanschap( zijn beroep is
project-ontwikkelaar), met
zijn schoonvader, de heer
Pieter
van Rui ten
is het
restaureren
nog
niet moe
De zeventiende eeuwse boer
derij, een Zuidhollands proto-
'v type met Wolfsdak.
Van der Poel, heeft
opgebouwd.
„Tijdens het breken om het
oude kasko weer terug te
krijgen, zijn er nogal wat
rare dingen gevonden die
voor ons een bijzondere
betekenis hebben. Zo was ik
wat oud houtwerk aan het
wegbreken achter het trapje
bij de stal en vond ik een
plank (eerst had ik het niet
door en was de plank al bij
de rest van het puin gegooid)
waar op de achterkant een
heel verhaal was
geschreven. Het ging over
een jongen uit het
buurtschap die in september
'44 in het huwelijk trad. Nou
was het hier in die tijd
aardig safe voor het
verbergen van joden.
Zevenhuizen lag afgelegen
en de Duitsers kwamen niet
vaak. Die jongen was dus
getrouwd en nog geen drie
weken na de trouwdag
kwamen de Duitsers. De
'moffen' meenden, dat in
zijn woning joden verborgen
werden gehouden. Afijn, de
jongen werd gefouilleerd en
ze vonden een pistool in zijn
broekzak. Daar stond in die
tijd de doodstraf op en het
vonnis werd in Amsterdam
voltrokken. Een timmerman
heeft in die tijd op de
achterkant van de plank zijn
ongenoegen over deze
gebeurtenis kenbaar
gemaakt".
„Verder hebben wij een
'vuurtest' gevonden in de
grond. Dat is een soort grote
aarden kom waar men
vroeger de nog nasmeulende
kolen (voor het naar bed
gaan) ingooide. Uit een
beerput brachten wij nog
een met de hand gemaakt
aarden waterkruikje naar
boven. De boeren gingen
vroeger met zo'n kruikje het
land in. Een tegeltje werd
ook opgegraven. Het is een
tegelje dat vroeger in de
gang of keuken hier en daar
Pieter Van Ruiten in de deuropening. Naast hem de keurig
opgeknapte zij-topgevel met boven het zoldervenster een
ontlastingsboog.
werd ingemetseld om het
vuil van de klompen te
schrobben. Heel gek ging
het met het wegbreken van
de schouw. Achter wat
houten schotjes hing een
schilderijtje, een
Christuskopje. Het moet nog
onderzocht worden of het
wat waard is en uit welke
tijd het schilderijtje komt,
maar voor ons heeft het toch
een bepaalde waarde".
Pieter van Ruiten heeft de
wederopbouw natuurlijk
niet geheel eigenhandig
uitgevoerd. Hij trok de
aannemer Dick de Graaf uit
Moerkapelle aan, die met
zijn oudste medewerkers
vanwege het noodzakelijke
vakmanschap de restauratie
in handen kreeg. „Het was
een gezellige boel om met
die mensen te werken. Voor
alles heb je vakmensen
nodig. Bijvoorbeeld dat
ankerwerk in de muren;
daar moet nog een
ouderwetse smid aan te pas
komen die behalve het
vakmanschap ook nog de
nodige 'oude' werktuigen
heeft. Gelukkig had Theo
Hillebrand nog de oude
spullen 'van zijn vader' en
die heeft dan ook het
ankerwerk en het hek om
de tuin gemaakt".
De tuin is weer een vak
apart. Hij is ontworpen door
de tuinarchitect Dick
Huigers. Even wat cijfers
voor de statistiek: 30
vrachtwagens met grond, 24
ton 'kinderhoofdjes' en
45.000 klinkers. Het geheel
vormt een padencomplex
waartussen de beplanting
moet komen. Dat gebeurt in
het voorjaar van 1980.
Toch wel benieuwd hoe het'
zit met eventuele subsidies.
Pieter: „een kleffe handdruk
en de toezegging dat als de
Rijksschatkist het toelaat,
Monumentenzorg wat geld
zal bijschieten. Daar kun je
een paar sigaren voor kopen,
trouwens het geld moet nog
komen. Wel zou ik subsidie
krijgen voor
'woningverbetering' maar
dat is al sinds 1977
onderweg. Toch heb ik veel
hulp gehad van de rayon
inspecteur van
Monumentenzorg de heer
Van Hemert die met zijn
kundigheid op het gebied
van monumenten, mij met
raad en daad ter zijde stond"
Drie jaar lang bezig 'in de
rotzooi' maar het resultaat is
te zien. De boerderij is de
hartstocht van Pieter
geworden. De stoffige
archieven boeiden hem niet
minder dan de stenen en
planken. Uit die archieven
heeft hij al veel over de
geschiedenis van zijn
woning opgediept. Maar nu
is het moment gekomen, dat
alles bijna klaar is. Een
moment om een stevige punt
achter het woordje
restauratie te zetten. Pieter
is dat echter niet van plan.
Het werk heeft hem
ongelooflijk geboeid. Hij zegt
dan ook: „Als ik weer ergens
iets kan kopen dat nodig
onder handen genomen
moet worden, dan zeg ik
geen nee".
zaterdag 4 augustus 1979 pagina 5
Een zomervakantie lang beweegt een deel van de re
dactie van de Leidse Courant zich langs de waterwe
gen in het Hollands Midden. Vrijwel dagelijks doet de
bemanning van de Onedin kruiser verslag van haar be
levenissen in het vakantievierende plassengebied. De
boot is evenals vorig jaar ter beschikking gesteld door
het Zoeterwoudse Bootcentrum. De varende redactiele
den zijn te bereiken via de L.C.-redactle, tel. 071-
122244, maar uiteraard is eenieder welkom aan boord
van het schip. Heeft u een aardige bijdrage voor deze
zomerse rubriek, bel dan even of stap aan boord als
u de kruiser ziet passeren. De koffie staat klaar
Willem Verhoog en Ton Reuser bij het slaan van palen.
Langs de wateren
zijn er continu
mensen bezig om
het recreëren van
de toeristen
mogelijk te
maken en te
houden. Eén van
die mensen is
Willem Verhoog,
eigenaar van de
firma Van Asselt.
De firma houdt
zich bezig met het
herstellen en het
aanleggen van
beschoeiing.
Verhoog en zijn
maat Ton Reuser
leggen ook
aanlegsteigers aan
voor de vele
boten die de Kaag
bevolken.
De firma Van
Asselt is de enige
op de Kaag die
dit werk uitvoert.
Met behulp van
uitermatige
handige
vaartuigen, met
onder meer een
'grijpertje' dat het
zware
hei-installatie die
met het grootste
gemak de zware
palen de grond
inslaat, is het toch
hard werken
geblazen voor dit
bedrijf. „Maar,
aldus W.
Verhoog, wij gaan
er ook wel eens
even lekker bij
zitten met een
pilsje, dat is voor
ons de vakantie"
Het bedrijf Van
Asselt bestaat al
weer dertig jaar.
Zolang is echter
W. Verhoog er
nog niet bij; vijf
jaar geleden heeft
Hij de zaak over
kunnen nemen.
Daarvoor was hij
tien jaar 'bij een
baas'.
Net als vele
bedrijven, denk
maar eens aan de
bouw, heeft ook
W. Verhoog zeer
veel achterstand
opgelopen door de
aanhoudende
winter. „Een
achterstand die
moeilijk is in te
lopen". Op het
ogenblik is hij
bezig met het
maken van een
aanlegsteiger
voor een
'broodvisser' die
de steiger
broodnodig heeft.
Wekelijks verschijnt in de Leidse Courant de rubriek „Hond
zoekt huis". In deze rubriek wordt een hond beschreven die
in het asiel verblijft om daar een zekere dood tegemoet te
gaan... tenzij het dier een goed tehuis vindt. De in de rubriek
beschreven honden zijn alle door hondenbezitters naar het asiel
gebracht. Om uiteenlopende redenen, vaak begrijpelijk, maar
soms ook volslagen onzinnig. De in „hond zoekt huis" beschre
ven dieren zijn alle goed gezond, hebben een wormkuur'
ondergaan en zijn volledig ingeënt. Tegen betaling van ca. 60
gulden ten bate van zwerfdieren zijn ze af te halen. Adres:
Nieuw Leids Dierenasiel, Besjeslaan 6b, Leiden. Tel.: 131670.
Geopend di. t/m vr. 10.00-12.00 en 14.00-17.00 uur. Zaterdag van
10.00-12.00 en 14.00-16.00 uur. Zondag en maandag gesloten.
n
op
tot
spi
ire
n VIDEN Het Nieuwe Leidse Dierenasiel
mju momenteel beter het Nieuwe Leidse Her-
w^rsh on d en asiel kunnen heten want er zijn
Jt tofdzakelijk Duitse herders aanwezig. Dat
Nndt onder meer zijn oorzaak in de huidige
'ovpulariteit van de kleinere honden. Het
daiel wordt in deze weken overstelpt met
r**n vragen voor honden uit de middenklasse
anaar het kan daar niet aan voldoen omdat
;k(ze viervoeters al weer enige tijd „uitver-
iatcht" zijn. Het gevolg is wel dat de wat roy-
geproportioneerde honden blijven zitten-
,tdat de smaak van het pubhek weer veran-
ro een dergelijk royaal herderbestand ligt
islf voor de hand om een Duitse herder on-
de aandacht te brengen. Hertha is één
de acht herders die zich momenteel in
asiel bevinden. Met haar schofthoogte
r \n 55 centimeter handgemeten is zij nog re-
loflijk compact te noemen. Hertha is dan ook
erte/ï raszuivere herder maar het zijn alleen
omklappende oren die daar de stille getui-
fn van zijn, want verder is zij een echte her-
ta", met een tekening die bestaat uit een
Jgyarte rug met verder overwégend Ucht-bei-
ge. Hertha is één jaar oud en zit vanaf april
in het asiel, wat eigenlijk vrij lang is. Dat
komt omdat zij in de begintijd nogal uit haar
doen was en asiel-beheerder Wil Tiele haar
nog niet geschikt vond voor een nieuwe eige
naar. Inmiddels is Hertha weer tot rust geko
men en nu kijkt ze reikhalzend uit naar ver
andering van omgeving, want veel ruimte
heeft een volwassen hond nou eenmaal niet
in de overigens vrij moderne hokken van het
asiel.
De voorgeschiedenis van Hertha is de gebrui
kelijke. Een hond die de hele dag alleen in
de flat zit doordat de eigenaren werken en
die dan van alles gaat uithalen om de verve
ling te verdrijven. Op een gegeven moment
wordt de situatie onhoudbaar en verdwijnt
de hond naar het asiel. Hertha is een vrij ge
makkelijke hond die goed met kinderen en
andere honden kan opschieten. Ook de auto-
wordt door haar als vervoermiddel niet uit
gesloten. Daar staat tegenover dat ze een
beetje ondeugend is en eigenlijk nog wel wat
opvoeding nodig heeft, hetgeen geen al te
groot probleem zou moeten zijn gezien haar
leeftijd. Hêrtha moet met enige stemvërhef-
fing worden toegesproken omdat ze wel eens
geneigd is om een vriendelijk uitgesproken
commando te negeren. Maar iedereen die be
reid is wat tijd in Hertha te steken en daarbij
wat geduld oefent kan van deze vrolijke en
levenslustige hond een gehoorzaam beest ma
ken.
Joey
De reeds vermelde malaise die er op dit
ogenblik in bet asiel heerst voor wat betreft
de afzet van grote honden (behalve herders
wachten een bouvier en een pointer-achtige
hond op wat meer levensruimte) heeft ook
Joey, de herder van vorige week niet onbe
roerd gelaten. Er zijn wel mensen voor Joey
geweest en vaak waren dat ook mensen die
heel veel ruimte voor hem tot hun beschik
king hadden, maar het probleem is dat Joey
graag de jachthond uithangt en daarom wil
Wil Tiele niet het risico nemen hem naar ge
bieden te brengen waar hij schapen achterna
zou kunnen gaan zitten. Joey blijft natuurlijk
uitstekend geschikt voor mensen die in ge
bieden wonen waar niet zoveel van die ver
leidingen in de wei 'rondlopen.
Alleen de hangende oren laten zien dat Hertha niet raazuiver ia.
