Voetbal nog altijd niet populair in Amerika k Amerikanen lopen niet wari voor Johan Cruijff SPORT Het Amerikaanse voetbal trekt. Steeds meer Europese voetballers verlaten tijdelijk hun geboorteland om in de Verenigde Staten een berg dollars bij elkaar te spelen. En die mogelijkheden zijn er, want omdat de Amerikanen zelf nog nauwelijks weten hoe ze een bal moeten raken, is er dringend behoefte aan Eruope- se voetballers, nu schatrijke Ameri kanen het in hun hoofd hebben ge haald om Amerika op korte termijn op voetbalgebied op wereldniveau te brengen. De aantrekkingskracht is zo groot dat ook een groot aantal Nederland se voetballers bezweken is voor het „beloofde land". Nadat in de zesti ger jaren al een aantal Nederlandse spelers (Ger Lagendijk, Piet Groot, Co Prins en Theo Laseroms) tijdelijk naar Amerika trok om daar aan ont wikkelingshulp te doen, is vooral de laatste twee jaren een ware vlucht naar Amerika ontstaan. Die vlucht is niet te vergelijken met de trek van de zestiger jaren. Toen was het streven van een handjevol Amerikanen om voetbal in de Vere nigde Staten van de grond te krijgen nauwelijks serieus te noemen. Veel succes heeft dat dan ook niet ge boekt. Dat is inmiddels veranderd. Vooral dank zij Phil Woosnam, top man van de NASL (Amerikaanse voetbalbond), die stad en land heeft afgereisd om de Amerikanen voor het voetballen te interesseren. Vandaag de dag wordt in Amerika serieus geprobeerd om het voetbal len op niveau te krijgen. Hulp wordt daarbij geboden door Europese, veelal Engelse en Nederlandse spe lers, die in ruil voor een zak dollars de voetbalbonzen helpen om het Amerikaanse volk warm te krijgen voor het voetballen. Inmiddels spelen zo'n dertig Neder landse voetballers tijdelijk in Ameri ka. En daaronder is een aantal dat niet onder de noemer „eerste de beste" gerangschikt mag worden, zoals Cruijff, Neeskens en Van Ha- negem. Jarenlang vormden België, Frankrijk en Spanje de uitwijkmoge lijkheid voor Nederlandse voetbal lers die hun zakken wilden vullen. Die rol is nu overgenomen door Amerika. Slechts incidenteel komen berich ten overwaaien naar Nederland van uit Amerika. Omdat het er toch alle schijn van heeft dat in Amerika op voetbalgebied een ontwikkeling aan de gang is, die het belichten meer dan waard is, trok onze sportver slaggever Rob Hartog enige weken door de Verenigde Staten om het Amerikaanse voetbal onder de loep te nemen. Vandaag kunt u de eerste aflevering lezen van een serie arti kelen over het Amerikaanse voetbal. „Grote doorbraak is nabij" Een curieuze foto van de presentatie van Cruyff tijdens een persconferentie van New York Cosmos, toen werd bekend gemaakt dat de Nederlandse vedette voor deze club zou uitkom,en. Inmiddels speelt Cruyff bij de Los Angeles Aztecs. LOS ANGELES - Tien sportpagina's per dag, en dat zeven dagen per week, is niets ongewoons voor de grote Amerikaanse dagbladen. De Los Angeles Times produceert en kele dagen per week zelfs twaalf of veertien pagina's, waarop het Ame rikaanse sportleven van alle kanten belicht wordt. Honkbal en rugby scoren verreweg het hoogst in de Amerikaanse kran tekolommen. Er gaat geen da9 voorbij, of er worden tenminste drie of vier sportpagina's besteed aan deze in de Verengide Staten waan zinnig populaire sporten. Ook ten nis, boksen en zwemmen komen goed aan bod. Elk evenement van een beetje kaliber kan rekenen op tenminste twee verslaggevers en een fotograaf. Voetbal, soccer zoals de Amerikanen net noemen, neemt in de berichtge ving slechts een ondergeschikte plaats in. Voetballiefhebbers moeten het doen met, in Europese ogen, on dermaatse verslaggeving, ergens weggedrukt achterin het sportkatern en van een kwaliteit die bedenkelijk genoemd mag worden. Interviews met voetballers worden zelden of nooit gemaakt, voorverha len over voetbal komen niet aan bod. De berichtgeving beperkt zich tot een wedstrijdverslag en dan alleen nog maar over de plaatselijke club. De rest wordt afgedaan met de uitslag. Kortom, de Amerikaanse kranten be naderen soccer zoals de Nederlandse dagbladen rugby en cricket behande len. Van grote afstand dus. Soccer is nog altijd niet populair in de Verenigde Staten. Alhoewel de afge lopen jaren een gigantische berg dol lars is geinvesteerd in het Amerikaan se voetbal, reageert het volk lauw. Al leen de New York Cosmos kan reke nen op een redelijk trouwe aanhang van zo'n 40.000 toeschouwers per thuiswedstrijd, de andere zeventien clubs in de N(orth) A(merican) S(oc- cer) L(eague) zijn al erg verguld als er zo'n 7. a 8.000 supporters op de tri bune zitten. De clubs uit de concurre rende ASL (American Soccer League) scoren evenveel toeschouwers als FC Amsterdam, nog geen 2000 per thuis wedstrijd. Doorbraak Toch rekenen de Amerikaanse soc- cerbonzen er vast op, dat de tijd van de definitieve doorbraak nabij is. Dat zou dan een enorme overwin ning betekenen voor Phil Woosnam, de voorzitter van de NASL, die zes tien jaar geleden helemaal in zijn eentje besloot om te proberen het voetbal' in Amerika populair te ma ken. Alhoewel Woosnam daar tot aan de dag van vandaag nog lang niet in ge slaagd is, kan toch niet ontkend wor den, dat hij met zijn eenmansactie, in middels uiteraard uitgegroeid tot een waar bedrijf, toch al heel wat heeft losgewoeld. Woosnam moest bijna vanaf de grond beginnen. Kennis en vooral geld waren er niet. Woosnam heeft jarenlang keihard gewerkt aan die twee elementen. En met redelijk succes, want alhoewel voetbal lang nog geen volkssport is in de Verenig de Staten, is de basis voor het Ameri kaanse voetbal toch gelegd. Dank zij de onverwoestbare Phil Woosnam, die rijke Amerikanen er voor interes seerde om vele miljoenen dollars neer te tellen om sterren als Pele, Becken- bauer, Marinho, Chinaglia en nu weer Cruijff, Neeskens, Muller en Van Ha- negem naar Amerika te halen. Langzaam Woosnam: „Het gaat misschien wat langzaam, maar toch is de ontwik keling goed op gang gekomen. Ik zie dit vooral bij Cosmos. Die club trekt meer publiek dan welke club in Nederland dan ook. Het heeft tijd en veel geld gekost, maar de grote doorbraak is nabij. Geef ons nog een paar jaar de tijd en Amerika telt mee in de internationale voetbalwe reld. Nu al zijn er goede Amerikaan se voetballers. Dat aantal zal ieder jaar groter worden. Er komt echt een tijd dat we geen Europese spe lers meer nodig hebben. Over pak weg acht tot tien jaar hebben we ons eigen gezicht." Belangrijk bij die ontwikkeling is de invloed van de Amerikaanse televisie. In tegenstelling tot de dagbladen be steedt de televisie wel redelijk veel aandacht aan soccer. Tenminste tweemaal per week wordt een wed strijd op de televisie uitgezonden. Veelal niet rechtstreeks, maar pas een dag later, om de clubs met het oog op de toeschouwersaantallen niet al te zeer in het vaarwater te zitten. Woosnam: „De televisie doet veel voor ons voetbal. Werkt goed mee aan de ontwikkeling. Ook de com mentatoren, die steeds opnieuw tij dens de wedstrijden uitleg geven over de verschillende spelsituaties. Dat is hard nodig ook, want nog altijd is de kennis van de doorsnee-Amerikaan over voetbal vrijwel nihil." Helemaal vergelijkbaar met Neder land is die inbreng van de Amerikaan se televisie in het profvoetbal in de Verenigde Staten overigens niet. Amerika kent immers een groot aan tal commerciële televisiestations, waar zendtijd gekocht kan worden. Dat doen de meeste clubs dan ook. De hoeveelheid voetbal die in Ameri ka op het scherm wordt gebracht, staat dan ook in geen enkele verhou ding met de werkelijke belangstelling. De tv wordt door de clubs als propa gandamiddel voor het voetbal ge bruikt. Tegen vorstelijke betaling uit eraard. Televisie nodig Woosnam: „In Amerika wordt nu eenmaal veel naar de televisie geke ken. Indien je een markt wil schep pen voor een nieuw produkt dan heb je de tv nodig. Ook als dat pro dukt toevallig voetbal is. Voor de clubs vormen de verschillende com merciële zenders de meest aantrek kelijke manier om vooral de jeugd kennis te laten maken met voetbal len. En dat werkt goed. Nog geen tien jaar geleden zag je op grasveld jes nauwelijks voetbal. Nu al is dat anders. De jeugd is bezig het voet ballen te ontdekken. We zijn daar als NASL ontzettend blij mee. We doen ook al het mogelijke om de jeugd nog verder te interesseren voor voetbal. Alleen indien dat lukt Phil Woosnam overdrijft niet. Inder daad valt in Amerika, en dan vooral in het zonnige Californië, met vier clubs (California Surf, Los Angeles Aztecs, San Diego Sockers en San Jose Earthquakes), veruit de meest voet- balminnende staat in de Verenigde Staten, te ontdekken dat de jeugd zich voor voetballen begint te interes seren. Jongens en meisjes die in een park een leren bal naar elkaar toe trappen worden niet langer argwa nend bekeken. Sinds kort wordt ook op de scholen aandacht besteed aan het voetballen. Waarbij het opvallend is dat vooral de meisjes sterke belangstelling hebben voor voetbal. Meer nog dan de jon gens, die maar moeilijk afstand kun nen doen van honkbal, rugby en bas ketbal. Vooruitstrevend Erg vooruitstrevend is de Pepperdi- ne University, een toonaangevende universiteit in het schatrijke Malibu, enkele tientallen kilometers buiten Los Angeles. Op die universiteit, in 1984 bij de Olympische Zomerspe len vermoedelijk een van de centra le plaatsen, is de leiding tot het in zicht gekomen, dat voetbal het Amerikaanse sportgebeuren in de toekomst gaat beheersen. Op alle mogelijke manieren wordt dan ook geprobeerd in te spelen op die ge dachte. Deze zomer voor het eerst werd op de Pepperdine University een soccer- kamp gehouden. Dergelijke sport kampen zijn in Amerika heel normaal, al ging het tot voor kort alleen maar om basketbal, volleybal, rugby, zwemmen, atletiek en honkbal. In Ma libu werd echter voor de Amerikaanse jeugd uit de staat Californië voor het eerst een echt voetbalkamp georgani seerd. Een week lang konden jongens en meisjes zich onder redelijk bekwa me leiding dagelijks bezighouden met voetballen. Tweehonderd jongeren, in leeftijd variërend van zeven tot zes tien jaar, namen aan het kamp deel. Veel groter Jerry Poe, vice-president van de Pepperdine University: „Dat aantal van tweehonderd wordt volgend jaar veel groter. Het kamp was nu tame lijk duur, omdat wij het als een ex periment zagen. Honderd dollar moest per kind betaald worden. Een niet gering bedrag. Volgend jaar wordt dat de helft, want we hebben het gevoel dat dit soccercamp be slist herhaald moet worden. Het was zo'n succes dat wij er wat geld op toe willen gaan leggen. Geld mag nooit een té hoge drempel vormen voor ouders om hun kind aan zo'n kamp deel te laten nemen." Het voetbalkamp op het onwaar schijnlijk fraaie complex van de Pep perdine University was inderdaad een enorm succes. De Amerikaanse jeugd vocht er met evenveel plezier als Ne derlandse jongeren doen als er op het strand tegen een balletje getrapt kan worden. Jerry Poe, zslf vader van drie kinde ren die volstrekt bezeten van voetbal len zijn: „Zelf weet ik nauwelijks iets van voetballen af. Ik heb het zelf ook nooit gespeeld. Desondanks geloof ik er heilig in, dat Amerika in snel tempo warm gaat lopen voor deze sport. Ik zie het aan mijn eigen kinderen. Die nemen de bal zelfs mee naar bed. Zo bezeten zijn ze van deze sport." Serieus In het voetbalkamp, werd serieus gewerkt. De leiding van de Pepper dine University had tien trainers uit genodigd om het kamp te leiden en begeleiden. Eén van hen, de 28-jari- ge Steven Carbray, zelf spelend in de ASL: „Deze jongens en meisjes waren ontzettend leergierig. Ze wil den werkelijk van alles over het voetbal weten. Omdat wij dat een beetje voorzien hadden, konden we over voldoende instructiemateriaal beschikken. Natuurlijk gaat het nog een paar jaartjes duren, maar ik ben er echt van overtuigd, dat het voet ballen het gaat maken in Amerika. Misschien niet in het gehele land, maar wel in staten als Californië, Michigan, New Yersey en zo nog een aantal." Opvallend bij het voetbalkamp was de ruime aandacht die Nederland als voetbalnatie kreeg. En dat beslist niet alleen omdat toevallig enkele dagen lang een Hollander op bezoek was. Via relaties had de Pepperdine Uni versity de beschikking gekregen over opnames van interlands, die het Ne derlands elftal de afgelopen jaren heeft gespeeld. De finale tegen West- Duitsland van het wereldkampioen schap van inmiddels al weer vijf jaar geleden werd geheel afgedraaid. En ook de befaamde óvèrwinning van 2—0 (twee goals van Jantje Peters) op Wembley tegen.Engeland konden de deelnemers aan het voetbalkamp bewonderen. Steven Carbray: „We hebben echt geprobeerd om de kinderen zoveel mogelijk bij te brengen over het voet ballen. Het kan natuurlijk nooit toeval zijn dat het voetbal in vrijwel de gehe le wereld sport nummer één is. Alleen in Amerika telt soccer nog niet mee. Dat gaat echter veranderen. Mede dank zij de televisie. De echte door braak komt er aan. Daarna zal het hard gaan. Dat is nu eenmaal typisch Amerikaans. Zodra ons volk ergens warm voor is, dan willen wij ook met een de besten van de wereld zijn. Met voetbal zal dat net zo gaan." Nog even duren Carbray is echter realist genoeg om te erkennen dat het nog wel even zal duren voordat Amerika inder daad een toonaangevend land is in de voetbalwereld. De Amerikaanse jeugd speelt net zo veel met de bal als de Europese jeugd", oordeelt Carbray. „Het grote verschil is alleen dat in ons land dan de handen gebruikt worden en in Europa de benen. Daar om zijn wij zo bedreven in sporten als basketbal, rugby en honkbal en jullie in voetbal. Dat gaat echter langzaam veranderen. Niet bij de ouderen, maar wel bij de jeugd. Het valt me steeds meer op, dat een verdwaalde bal tegenwoordig vaak wordt terug- geschopt en niet eerst opgeraapt en vervolgens teruggegooid, zoals in het verleden altijd gebeurde. Geef ons tien jaar en ons voetbal is op niveau. Zeker nu gymnastiekleraren op scho len ook steeds meer de waarde van het voetballen in gaan zien, kan het snel gaan. Misschien zelfs zo snel, dat we die tien jaar niet eens nodig heb ben." Lauwtjes De rest van de Amerikaanse sport wereld reageert nog maar lauwtjes op de pogingen om soccer van de grond te krijgen. Als een bedreiging wordt het voetbal nog niet ervaren. Greg Hawthorne, sportverslaggever bij de Los Angeles Times: „En toch wordt er al serieuzer tegen het voet ballen aangekeken dan twee, drie jaar geleden. Juist omdat voetbal in vrijwel de ge hele wereld een toonaangevende sport is, zijn de meeste sportbonden toch lichtelijk bevreesd dat de be langstelling voor hun sport af gaat ne men zodra de interesse voor voetbal hier groter wordt. Honkbal en basket bal zullen vermoedelijk wel altijd de meest populaire takken van sport in ons land blijven, maar desondanks voorzie ik voor sporten als golf, tennis en atletiek dat voetbal in de toekomst een bedreiging gaat worden." De weg die Amerika af moet leggen is nog lang. Het niveau van de zuiver Amerikaanse voetballers is immers nog niet hoog, met een beetje goede wil vergelijkbaar met tweede-, hooguit eersteklas amateurs in ons land. Des ondanks is het Amerikaanse voetbal in beweging. Vooral de jongeren ra ken langzaam maar zeker in de ban van koning voetbal. Het in vergelij king met de prestaties van Ameri kaanse spelers in NASL-clubs verras send hoge gehalte van de verrichtin gen van de jeugd tijdens het Pepper dine Soccer Camp onderstreepte nog eens dat er op voetbalgebied iets op gang komt in de Verenigde Staten. Tijd nodig NASL-topman Phil Woosnam: „Geef ons nog wat tijd. Dat hebben we hard nodig. De basis is gelegd, dank zij vedettes als Pele, Beckenbauer en Cruijff is de belangstelling groeiende. Vooral bij de jeugd. Het gaat er nu alleen om de jongeren goed te begeleiden. Dat zal de vol gende stap worden. Het op poten zetten van een goed kader om de jeugd op te vangen en wegwijs te maken in de geheimen van het voet ballen. Lukt dat, dan telt Amerika binnen afzienbare termijn beslist mee in de internationale voetbalwe reld." „Het enige dat we nu nodig hebben is tijd. De jongens en meisjes die nu voetbal als hun favoriete sport heb ben gekozen, moeten de tijd krijgen om alle facetten te leren. De knapen, die nu zeven, acht jaar oud zijn, heb ben veel voor hun sport over. Binnen tien jaar moeten die volleerd zijn. En wel in die mate, dat we tegen die tijd een goed team op de been moeten kunnen brengen. Voetbaltalenten worden overal geboren. Dus ook in Amerika". ROB HARTOG |Ny E DE! (geli, 'nh c LOS ANGELES-De Amerikanen lopen nauwelijks w voor Johan Cruijff. Eigenlijk laat het hen volstrekt Siberisch dat 's werelds beste voetballer sinds kori regelmatig te bewonderen valt op de Amerikaanse voetbalvelden. Alhoewel de publiciteitsmachine vai Los Angeles Aztecs al het mogelijke heeft gedaan Cruijff aan de man te brengen, concentreert het vol liever op andere sporthelden. Cruijff telt niet mee in Amerika. Vrijwel anoniem be hij zich door het Amerikaanse sportleven. Alleen b de N.A.S.L., het gesloten voetbalcircuit met 24 c/u^ worden Cruijff's verrichtingen nauwlettend in de gehouden. Daar moet Johan Cruijff, elders in de i bewonderd door miljoenen voetbalfans, het mee Wakker ligt Cruijff daar zelf niet van. Integendeel „Het is een hele verademing voor me", reageert C „Eindelijk kan ik weer eens normaal leven. In Nedt in c kon ik me nauwelijks meer op straat begeven, /ed|act wilde met me praten of me aanraken. In Spanje w, nog erger. Daar was ik op straat nauwelijks veilig.XLC Mijn privéleven is hier een stuk beter dan in Nedq n en in Spanje", vervolgt Cruijff. „Heerlijk gewoon, e$ar weer eens rustig buiten te kunnen lopen, te speleixg k de kinderen, te wandelen met mijn vrouw, kortom d een stukje voor mezelf te hebben. Vergeet niet da ige jarenlang in een dolgekke wereld geleefd hebben, i rth is eigenlijk een verkeerd woord, we werden geleelI vij Nooit konden we eens doen waar we zelf zin in ha isc Daarom is dit alles hier een verademing." rn t t Anoniem j" Anoniem gaat Cruijff door het Amerikaanse leven. 4»at de voetbalfans kennen hem. En omdat dat er nog jool zoveel zijn, kan Cruijff eindelijk eens zichzelf zijn. neemt het er dan ook behoorlijk van. Zowel binnei buiten de lijnen. anr Fa Om ons tot binnen de lijnen te beperken: Cruijff is <Jrijl niet meer. Weliswaar maakte hij al meteen twee 0l doelpunten in zijn allereerste wedstrijd voor de AAi i en had hij daarna regelmatig een werkzaam aandi rch de doelpuntenproduktie van Michels' volgelingen, >ar> echte superstar is Johan niet meer. Zijn benen voJtf h niet langer klakkeloos de impulsen die zijn horsen E geven. Cruijff is op zijn retour. its Cruijff zelf maakt zich daar nauwelijks druk om. C rch veld wekt hij niet bepaald de indruk het uiterste i ;inj zichzelf te vergen. Integendeel zelfs: vrij gelaten n\ e hij aan het spel deel, als een voetballer die op val ijk is. Slechts vier, vijfmaal per wedstrijd laat Cruijff za nog altijd ongelooflijk behendig te zijn met het br |S e monster. Razendsnel glipt hij dan langs twee, drie r i tegenstanders, om vervolgens met een fraaie bew j zj één van zijn medespelers aan het werk te zetten, t. acties worden echter te sporadisch uitgevoerd. Cijjten wordt niet meer zo gedreven door voetbaleerzuch el el< Erg naar de zin Cruijff'„Ik heb het goed naar mijn zin. Ik loop echt 1 mijn plezier te voetballen. Het bevalt me prima. Zih hier in Los Angeles. Dat is uiteindelijk ook één vai^'( redenen geweest dat ik voor de Aztecs koos en n/sF de Cosmos. Californië is natuurlijk een verrukkelijk Een waar paradijs. Altijd lekker weer, vrolijke en vriendelijke mensen, echt ideaal om te wonen. Voej"1 bij, dat ik hier lekker ontspannen kan voetballen, r16. zal een ieder in Holland duidelijk zijn dat ik blij bësc' ik bij de Aztecs weer tegen een balletje aan kan J schoppen". Dat laatste, die liefde voor het voetballen, is ook i1 belangrijkste reden voor Cruijff geweest om weer wf te komen. „Ik weet dat er in Nederland daar erg sc' verschillend over wordt gedacht", weet ook Cruijt „Daar denkt de massa, dat mijn overgang naar de j rcl al lang vantevoren gepland was. Het komt vermoei H door de toevalligheid dat Michels hier ook zit. Toch v gedachte niet juist. Toen ik in het Olympisch stadia Ajax tegen Bayern München afscheid nam van hel. voetballen, was dat voor mij een definitief vaarwel. genoeg van het voetballen. Het was mooi geweest ,paar maanden later veranderde ik van gedachte. Ik dat voetballen toch meer dan ik zelf verwacht hat mag toch, een vergissing maken. Het is toch geen schande om toe te moeten geven datje het toch w vindt om te spelen. Dat is dan ook de reden van i verblijf hier in Californië. Ik wilde gewoon weer sf^ maar dan wel op een andere manier dan in Euroi Onder grote druk Cruijff ter verduidelijking: „In Nederland en voorai Spanje stond ik steeds onder een te grote druk. Jarenlang ben ik de motor geweest van het elftal I in speelde. Dat was een hele belasting. Daarom o\ wilde ik stoppen. Ik kon het niet meer opbrengen] wekelijks op de toppen van mijn kunnen te moetm spelen. Ik was geestelijk dood- en doodmoe. Daaró .afscheid. Achteraf is gebleken dat niet het voetbalIf tegenstond, maar de hele entourage rond het vooli .Dat altijd maar weer jezelf waar maken. Hier ligt <f .anders. Hier ben ik veel meer ontspannen. Kan ik n eens bezighouden met andere dingen dan voetbal Simpelweg omdat die geestelijke druk er niet is." .Als voetballer terugkeren naar Nederland Is er voi Cruijff niet meer bij. Alle dubs die hopen dat Cri/f .afloop van het Amerikaanse voetbalseizoen wellief Nederland op zoek gaat naar een club, moeten wi .betreft teleurgesteld worden. „Ik speel nu voor mfi plezier", reageert Cruijff. „Zonder die druk van bd~ iIn Nederland zou dat onmogelijk zijn. Binnen de k .keren zou ik weer meegesleept worden in het heil voetbalcircus. Dat kan ik niet meer opbrengen. 0$ voor mij geen Nederlandse club meer. Hier voel ii Jekker, geniet ik van het voetballen, voor mij toch nummer één. In Nederland, of elders in Europa, zt inooit zo mezelf kunnen zijn als hier. Daarom keert2 terug in het Europese voetbal. In dat opzicht wast a/scheidswedstrijd tegen Bayern definitief." Voorlopig wel tin Amerika blijft Cruijff voorlopig wel voetballen. dat ligt in de bedoeling. „Dit seizoen sta ik ondei con tract bij de Aztecs", legt Cruijff uit. „Daarnaa. i beginsel overeengekomen dat ik nog twee jaar hit i Dat alles is echter geen wet van Meden en Perzen.l tik voel dat ook hier de geestelijke belasting te gif i wordt, stop ik er mee. Dat kan. Dat is met de leidi tde Aztecs geregeld." Voorlopig is het zo ver nog niet. Temeer niet on Cruijff er op het veld uiterst ontspannen bij looptïi i maakt hij zich niet. Voetbal is pure hobby voor t igeworden. Cruijff: „Dat klopt ja. Voetballen om t voetballen zelf, heerlijkl Daarnaast help ik mee .Amerikaanse voetbal van de grond te krijgen. Eei i uitdaging, want er moet nog veel werk verzet wori iga me daar echt voor inzetten, omdat ik van het r voetballen houd." 4 ROB HAl

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1979 | | pagina 10