Voetbal
nog altijd
niet
populair in
Amerika
k
Amerikanen
lopen niet wari
voor
Johan Cruijff
SPORT
Het Amerikaanse voetbal trekt.
Steeds meer Europese voetballers
verlaten tijdelijk hun geboorteland
om in de Verenigde Staten een berg
dollars bij elkaar te spelen. En die
mogelijkheden zijn er, want omdat
de Amerikanen zelf nog nauwelijks
weten hoe ze een bal moeten raken,
is er dringend behoefte aan Eruope-
se voetballers, nu schatrijke Ameri
kanen het in hun hoofd hebben ge
haald om Amerika op korte termijn
op voetbalgebied op wereldniveau
te brengen.
De aantrekkingskracht is zo groot
dat ook een groot aantal Nederland
se voetballers bezweken is voor het
„beloofde land". Nadat in de zesti
ger jaren al een aantal Nederlandse
spelers (Ger Lagendijk, Piet Groot,
Co Prins en Theo Laseroms) tijdelijk
naar Amerika trok om daar aan ont
wikkelingshulp te doen, is vooral de
laatste twee jaren een ware vlucht
naar Amerika ontstaan.
Die vlucht is niet te vergelijken met
de trek van de zestiger jaren. Toen
was het streven van een handjevol
Amerikanen om voetbal in de Vere
nigde Staten van de grond te krijgen
nauwelijks serieus te noemen. Veel
succes heeft dat dan ook niet ge
boekt. Dat is inmiddels veranderd.
Vooral dank zij Phil Woosnam, top
man van de NASL (Amerikaanse
voetbalbond), die stad en land heeft
afgereisd om de Amerikanen voor
het voetballen te interesseren.
Vandaag de dag wordt in Amerika
serieus geprobeerd om het voetbal
len op niveau te krijgen. Hulp wordt
daarbij geboden door Europese,
veelal Engelse en Nederlandse spe
lers, die in ruil voor een zak dollars
de voetbalbonzen helpen om het
Amerikaanse volk warm te krijgen
voor het voetballen.
Inmiddels spelen zo'n dertig Neder
landse voetballers tijdelijk in Ameri
ka. En daaronder is een aantal dat
niet onder de noemer „eerste de
beste" gerangschikt mag worden,
zoals Cruijff, Neeskens en Van Ha-
negem. Jarenlang vormden België,
Frankrijk en Spanje de uitwijkmoge
lijkheid voor Nederlandse voetbal
lers die hun zakken wilden vullen.
Die rol is nu overgenomen door
Amerika.
Slechts incidenteel komen berich
ten overwaaien naar Nederland van
uit Amerika. Omdat het er toch alle
schijn van heeft dat in Amerika op
voetbalgebied een ontwikkeling aan
de gang is, die het belichten meer
dan waard is, trok onze sportver
slaggever Rob Hartog enige weken
door de Verenigde Staten om het
Amerikaanse voetbal onder de loep
te nemen. Vandaag kunt u de eerste
aflevering lezen van een serie arti
kelen over het Amerikaanse voetbal.
„Grote doorbraak is nabij"
Een curieuze foto van de presentatie van Cruyff tijdens
een persconferentie van New York Cosmos, toen werd
bekend gemaakt dat de Nederlandse vedette voor deze
club zou uitkom,en. Inmiddels speelt Cruyff bij de Los
Angeles Aztecs.
LOS ANGELES - Tien sportpagina's
per dag, en dat zeven dagen per
week, is niets ongewoons voor de
grote Amerikaanse dagbladen. De
Los Angeles Times produceert en
kele dagen per week zelfs twaalf of
veertien pagina's, waarop het Ame
rikaanse sportleven van alle kanten
belicht wordt.
Honkbal en rugby scoren verreweg
het hoogst in de Amerikaanse kran
tekolommen. Er gaat geen da9
voorbij, of er worden tenminste drie
of vier sportpagina's besteed aan
deze in de Verengide Staten waan
zinnig populaire sporten. Ook ten
nis, boksen en zwemmen komen
goed aan bod. Elk evenement van
een beetje kaliber kan rekenen op
tenminste twee verslaggevers en
een fotograaf.
Voetbal, soccer zoals de Amerikanen
net noemen, neemt in de berichtge
ving slechts een ondergeschikte
plaats in. Voetballiefhebbers moeten
het doen met, in Europese ogen, on
dermaatse verslaggeving, ergens
weggedrukt achterin het sportkatern
en van een kwaliteit die bedenkelijk
genoemd mag worden.
Interviews met voetballers worden
zelden of nooit gemaakt, voorverha
len over voetbal komen niet aan bod.
De berichtgeving beperkt zich tot een
wedstrijdverslag en dan alleen nog
maar over de plaatselijke club. De
rest wordt afgedaan met de uitslag.
Kortom, de Amerikaanse kranten be
naderen soccer zoals de Nederlandse
dagbladen rugby en cricket behande
len. Van grote afstand dus.
Soccer is nog altijd niet populair in de
Verenigde Staten. Alhoewel de afge
lopen jaren een gigantische berg dol
lars is geinvesteerd in het Amerikaan
se voetbal, reageert het volk lauw. Al
leen de New York Cosmos kan reke
nen op een redelijk trouwe aanhang
van zo'n 40.000 toeschouwers per
thuiswedstrijd, de andere zeventien
clubs in de N(orth) A(merican) S(oc-
cer) L(eague) zijn al erg verguld als er
zo'n 7. a 8.000 supporters op de tri
bune zitten. De clubs uit de concurre
rende ASL (American Soccer League)
scoren evenveel toeschouwers als FC
Amsterdam, nog geen 2000 per thuis
wedstrijd.
Doorbraak
Toch rekenen de Amerikaanse soc-
cerbonzen er vast op, dat de tijd van
de definitieve doorbraak nabij is.
Dat zou dan een enorme overwin
ning betekenen voor Phil Woosnam,
de voorzitter van de NASL, die zes
tien jaar geleden helemaal in zijn
eentje besloot om te proberen het
voetbal' in Amerika populair te ma
ken.
Alhoewel Woosnam daar tot aan de
dag van vandaag nog lang niet in ge
slaagd is, kan toch niet ontkend wor
den, dat hij met zijn eenmansactie, in
middels uiteraard uitgegroeid tot een
waar bedrijf, toch al heel wat heeft
losgewoeld. Woosnam moest bijna
vanaf de grond beginnen. Kennis en
vooral geld waren er niet. Woosnam
heeft jarenlang keihard gewerkt aan
die twee elementen. En met redelijk
succes, want alhoewel voetbal lang
nog geen volkssport is in de Verenig
de Staten, is de basis voor het Ameri
kaanse voetbal toch gelegd. Dank zij
de onverwoestbare Phil Woosnam,
die rijke Amerikanen er voor interes
seerde om vele miljoenen dollars neer
te tellen om sterren als Pele, Becken-
bauer, Marinho, Chinaglia en nu weer
Cruijff, Neeskens, Muller en Van Ha-
negem naar Amerika te halen.
Langzaam
Woosnam: „Het gaat misschien wat
langzaam, maar toch is de ontwik
keling goed op gang gekomen. Ik
zie dit vooral bij Cosmos. Die club
trekt meer publiek dan welke club
in Nederland dan ook. Het heeft tijd
en veel geld gekost, maar de grote
doorbraak is nabij. Geef ons nog
een paar jaar de tijd en Amerika telt
mee in de internationale voetbalwe
reld. Nu al zijn er goede Amerikaan
se voetballers. Dat aantal zal ieder
jaar groter worden. Er komt echt
een tijd dat we geen Europese spe
lers meer nodig hebben. Over pak
weg acht tot tien jaar hebben we
ons eigen gezicht."
Belangrijk bij die ontwikkeling is de
invloed van de Amerikaanse televisie.
In tegenstelling tot de dagbladen be
steedt de televisie wel redelijk veel
aandacht aan soccer. Tenminste
tweemaal per week wordt een wed
strijd op de televisie uitgezonden.
Veelal niet rechtstreeks, maar pas
een dag later, om de clubs met het
oog op de toeschouwersaantallen niet
al te zeer in het vaarwater te zitten.
Woosnam: „De televisie doet veel
voor ons voetbal. Werkt goed mee
aan de ontwikkeling. Ook de com
mentatoren, die steeds opnieuw tij
dens de wedstrijden uitleg geven over
de verschillende spelsituaties. Dat is
hard nodig ook, want nog altijd is de
kennis van de doorsnee-Amerikaan
over voetbal vrijwel nihil."
Helemaal vergelijkbaar met Neder
land is die inbreng van de Amerikaan
se televisie in het profvoetbal in de
Verenigde Staten overigens niet.
Amerika kent immers een groot aan
tal commerciële televisiestations,
waar zendtijd gekocht kan worden.
Dat doen de meeste clubs dan ook.
De hoeveelheid voetbal die in Ameri
ka op het scherm wordt gebracht,
staat dan ook in geen enkele verhou
ding met de werkelijke belangstelling.
De tv wordt door de clubs als propa
gandamiddel voor het voetbal ge
bruikt. Tegen vorstelijke betaling uit
eraard.
Televisie nodig
Woosnam: „In Amerika wordt nu
eenmaal veel naar de televisie geke
ken. Indien je een markt wil schep
pen voor een nieuw produkt dan
heb je de tv nodig. Ook als dat pro
dukt toevallig voetbal is. Voor de
clubs vormen de verschillende com
merciële zenders de meest aantrek
kelijke manier om vooral de jeugd
kennis te laten maken met voetbal
len. En dat werkt goed. Nog geen
tien jaar geleden zag je op grasveld
jes nauwelijks voetbal. Nu al is dat
anders. De jeugd is bezig het voet
ballen te ontdekken. We zijn daar
als NASL ontzettend blij mee. We
doen ook al het mogelijke om de
jeugd nog verder te interesseren
voor voetbal. Alleen indien dat lukt
Phil Woosnam overdrijft niet. Inder
daad valt in Amerika, en dan vooral in
het zonnige Californië, met vier clubs
(California Surf, Los Angeles Aztecs,
San Diego Sockers en San Jose
Earthquakes), veruit de meest voet-
balminnende staat in de Verenigde
Staten, te ontdekken dat de jeugd
zich voor voetballen begint te interes
seren. Jongens en meisjes die in een
park een leren bal naar elkaar toe
trappen worden niet langer argwa
nend bekeken.
Sinds kort wordt ook op de scholen
aandacht besteed aan het voetballen.
Waarbij het opvallend is dat vooral de
meisjes sterke belangstelling hebben
voor voetbal. Meer nog dan de jon
gens, die maar moeilijk afstand kun
nen doen van honkbal, rugby en bas
ketbal.
Vooruitstrevend
Erg vooruitstrevend is de Pepperdi-
ne University, een toonaangevende
universiteit in het schatrijke Malibu,
enkele tientallen kilometers buiten
Los Angeles. Op die universiteit, in
1984 bij de Olympische Zomerspe
len vermoedelijk een van de centra
le plaatsen, is de leiding tot het in
zicht gekomen, dat voetbal het
Amerikaanse sportgebeuren in de
toekomst gaat beheersen. Op alle
mogelijke manieren wordt dan ook
geprobeerd in te spelen op die ge
dachte.
Deze zomer voor het eerst werd op
de Pepperdine University een soccer-
kamp gehouden. Dergelijke sport
kampen zijn in Amerika heel normaal,
al ging het tot voor kort alleen maar
om basketbal, volleybal, rugby,
zwemmen, atletiek en honkbal. In Ma
libu werd echter voor de Amerikaanse
jeugd uit de staat Californië voor het
eerst een echt voetbalkamp georgani
seerd. Een week lang konden jongens
en meisjes zich onder redelijk bekwa
me leiding dagelijks bezighouden met
voetballen. Tweehonderd jongeren, in
leeftijd variërend van zeven tot zes
tien jaar, namen aan het kamp deel.
Veel groter
Jerry Poe, vice-president van de
Pepperdine University: „Dat aantal
van tweehonderd wordt volgend jaar
veel groter. Het kamp was nu tame
lijk duur, omdat wij het als een ex
periment zagen. Honderd dollar
moest per kind betaald worden. Een
niet gering bedrag. Volgend jaar
wordt dat de helft, want we hebben
het gevoel dat dit soccercamp be
slist herhaald moet worden. Het was
zo'n succes dat wij er wat geld op
toe willen gaan leggen. Geld mag
nooit een té hoge drempel vormen
voor ouders om hun kind aan zo'n
kamp deel te laten nemen."
Het voetbalkamp op het onwaar
schijnlijk fraaie complex van de Pep
perdine University was inderdaad een
enorm succes. De Amerikaanse jeugd
vocht er met evenveel plezier als Ne
derlandse jongeren doen als er op het
strand tegen een balletje getrapt kan
worden.
Jerry Poe, zslf vader van drie kinde
ren die volstrekt bezeten van voetbal
len zijn: „Zelf weet ik nauwelijks iets
van voetballen af. Ik heb het zelf ook
nooit gespeeld. Desondanks geloof ik
er heilig in, dat Amerika in snel tempo
warm gaat lopen voor deze sport. Ik
zie het aan mijn eigen kinderen. Die
nemen de bal zelfs mee naar bed. Zo
bezeten zijn ze van deze sport."
Serieus
In het voetbalkamp, werd serieus
gewerkt. De leiding van de Pepper
dine University had tien trainers uit
genodigd om het kamp te leiden en
begeleiden. Eén van hen, de 28-jari-
ge Steven Carbray, zelf spelend in
de ASL: „Deze jongens en meisjes
waren ontzettend leergierig. Ze wil
den werkelijk van alles over het
voetbal weten. Omdat wij dat een
beetje voorzien hadden, konden we
over voldoende instructiemateriaal
beschikken. Natuurlijk gaat het nog
een paar jaartjes duren, maar ik ben
er echt van overtuigd, dat het voet
ballen het gaat maken in Amerika.
Misschien niet in het gehele land,
maar wel in staten als Californië,
Michigan, New Yersey en zo nog
een aantal."
Opvallend bij het voetbalkamp was
de ruime aandacht die Nederland als
voetbalnatie kreeg. En dat beslist niet
alleen omdat toevallig enkele dagen
lang een Hollander op bezoek was.
Via relaties had de Pepperdine Uni
versity de beschikking gekregen over
opnames van interlands, die het Ne
derlands elftal de afgelopen jaren
heeft gespeeld. De finale tegen West-
Duitsland van het wereldkampioen
schap van inmiddels al weer vijf jaar
geleden werd geheel afgedraaid. En
ook de befaamde óvèrwinning van
2—0 (twee goals van Jantje Peters)
op Wembley tegen.Engeland konden
de deelnemers aan het voetbalkamp
bewonderen.
Steven Carbray: „We hebben echt
geprobeerd om de kinderen zoveel
mogelijk bij te brengen over het voet
ballen. Het kan natuurlijk nooit toeval
zijn dat het voetbal in vrijwel de gehe
le wereld sport nummer één is. Alleen
in Amerika telt soccer nog niet mee.
Dat gaat echter veranderen. Mede
dank zij de televisie. De echte door
braak komt er aan. Daarna zal het
hard gaan. Dat is nu eenmaal typisch
Amerikaans. Zodra ons volk ergens
warm voor is, dan willen wij ook met
een de besten van de wereld zijn. Met
voetbal zal dat net zo gaan."
Nog even duren
Carbray is echter realist genoeg om
te erkennen dat het nog wel even
zal duren voordat Amerika inder
daad een toonaangevend land is in
de voetbalwereld. De Amerikaanse
jeugd speelt net zo veel met de bal
als de Europese jeugd", oordeelt
Carbray.
„Het grote verschil is alleen dat in
ons land dan de handen gebruikt
worden en in Europa de benen. Daar
om zijn wij zo bedreven in sporten als
basketbal, rugby en honkbal en jullie
in voetbal. Dat gaat echter langzaam
veranderen. Niet bij de ouderen,
maar wel bij de jeugd. Het valt me
steeds meer op, dat een verdwaalde
bal tegenwoordig vaak wordt terug-
geschopt en niet eerst opgeraapt en
vervolgens teruggegooid, zoals in het
verleden altijd gebeurde. Geef ons
tien jaar en ons voetbal is op niveau.
Zeker nu gymnastiekleraren op scho
len ook steeds meer de waarde van
het voetballen in gaan zien, kan het
snel gaan. Misschien zelfs zo snel, dat
we die tien jaar niet eens nodig heb
ben."
Lauwtjes
De rest van de Amerikaanse sport
wereld reageert nog maar lauwtjes
op de pogingen om soccer van de
grond te krijgen. Als een bedreiging
wordt het voetbal nog niet ervaren.
Greg Hawthorne, sportverslaggever
bij de Los Angeles Times: „En toch
wordt er al serieuzer tegen het voet
ballen aangekeken dan twee, drie
jaar geleden.
Juist omdat voetbal in vrijwel de ge
hele wereld een toonaangevende
sport is, zijn de meeste sportbonden
toch lichtelijk bevreesd dat de be
langstelling voor hun sport af gaat ne
men zodra de interesse voor voetbal
hier groter wordt. Honkbal en basket
bal zullen vermoedelijk wel altijd de
meest populaire takken van sport in
ons land blijven, maar desondanks
voorzie ik voor sporten als golf, tennis
en atletiek dat voetbal in de toekomst
een bedreiging gaat worden."
De weg die Amerika af moet leggen is
nog lang. Het niveau van de zuiver
Amerikaanse voetballers is immers
nog niet hoog, met een beetje goede
wil vergelijkbaar met tweede-, hooguit
eersteklas amateurs in ons land. Des
ondanks is het Amerikaanse voetbal
in beweging. Vooral de jongeren ra
ken langzaam maar zeker in de ban
van koning voetbal. Het in vergelij
king met de prestaties van Ameri
kaanse spelers in NASL-clubs verras
send hoge gehalte van de verrichtin
gen van de jeugd tijdens het Pepper
dine Soccer Camp onderstreepte nog
eens dat er op voetbalgebied iets op
gang komt in de Verenigde Staten.
Tijd nodig
NASL-topman Phil Woosnam: „Geef
ons nog wat tijd. Dat hebben we
hard nodig. De basis is gelegd, dank
zij vedettes als Pele, Beckenbauer
en Cruijff is de belangstelling
groeiende. Vooral bij de jeugd. Het
gaat er nu alleen om de jongeren
goed te begeleiden. Dat zal de vol
gende stap worden. Het op poten
zetten van een goed kader om de
jeugd op te vangen en wegwijs te
maken in de geheimen van het voet
ballen. Lukt dat, dan telt Amerika
binnen afzienbare termijn beslist
mee in de internationale voetbalwe
reld."
„Het enige dat we nu nodig hebben is
tijd. De jongens en meisjes die nu
voetbal als hun favoriete sport heb
ben gekozen, moeten de tijd krijgen
om alle facetten te leren. De knapen,
die nu zeven, acht jaar oud zijn, heb
ben veel voor hun sport over. Binnen
tien jaar moeten die volleerd zijn. En
wel in die mate, dat we tegen die tijd
een goed team op de been moeten
kunnen brengen. Voetbaltalenten
worden overal geboren. Dus ook in
Amerika".
ROB HARTOG
|Ny
E
DE!
(geli,
'nh
c
LOS ANGELES-De Amerikanen lopen nauwelijks w
voor Johan Cruijff. Eigenlijk laat het hen volstrekt
Siberisch dat 's werelds beste voetballer sinds kori
regelmatig te bewonderen valt op de Amerikaanse
voetbalvelden. Alhoewel de publiciteitsmachine vai
Los Angeles Aztecs al het mogelijke heeft gedaan
Cruijff aan de man te brengen, concentreert het vol
liever op andere sporthelden.
Cruijff telt niet mee in Amerika. Vrijwel anoniem be
hij zich door het Amerikaanse sportleven. Alleen b
de N.A.S.L., het gesloten voetbalcircuit met 24 c/u^
worden Cruijff's verrichtingen nauwlettend in de
gehouden. Daar moet Johan Cruijff, elders in de i
bewonderd door miljoenen voetbalfans, het mee
Wakker ligt Cruijff daar zelf niet van. Integendeel
„Het is een hele verademing voor me", reageert C
„Eindelijk kan ik weer eens normaal leven. In Nedt in c
kon ik me nauwelijks meer op straat begeven, /ed|act
wilde met me praten of me aanraken. In Spanje w,
nog erger. Daar was ik op straat nauwelijks veilig.XLC
Mijn privéleven is hier een stuk beter dan in Nedq n
en in Spanje", vervolgt Cruijff. „Heerlijk gewoon, e$ar
weer eens rustig buiten te kunnen lopen, te speleixg k
de kinderen, te wandelen met mijn vrouw, kortom d
een stukje voor mezelf te hebben. Vergeet niet da ige
jarenlang in een dolgekke wereld geleefd hebben, i rth
is eigenlijk een verkeerd woord, we werden geleelI vij
Nooit konden we eens doen waar we zelf zin in ha isc
Daarom is dit alles hier een verademing." rn
t t
Anoniem j"
Anoniem gaat Cruijff door het Amerikaanse leven. 4»at
de voetbalfans kennen hem. En omdat dat er nog jool
zoveel zijn, kan Cruijff eindelijk eens zichzelf zijn.
neemt het er dan ook behoorlijk van. Zowel binnei
buiten de lijnen. anr
Fa
Om ons tot binnen de lijnen te beperken: Cruijff is <Jrijl
niet meer. Weliswaar maakte hij al meteen twee 0l
doelpunten in zijn allereerste wedstrijd voor de AAi i
en had hij daarna regelmatig een werkzaam aandi rch
de doelpuntenproduktie van Michels' volgelingen, >ar>
echte superstar is Johan niet meer. Zijn benen voJtf h
niet langer klakkeloos de impulsen die zijn horsen E
geven. Cruijff is op zijn retour. its
Cruijff zelf maakt zich daar nauwelijks druk om. C rch
veld wekt hij niet bepaald de indruk het uiterste i ;inj
zichzelf te vergen. Integendeel zelfs: vrij gelaten n\ e
hij aan het spel deel, als een voetballer die op val ijk
is. Slechts vier, vijfmaal per wedstrijd laat Cruijff za
nog altijd ongelooflijk behendig te zijn met het br |S e
monster. Razendsnel glipt hij dan langs twee, drie r i
tegenstanders, om vervolgens met een fraaie bew j zj
één van zijn medespelers aan het werk te zetten, t.
acties worden echter te sporadisch uitgevoerd. Cijjten
wordt niet meer zo gedreven door voetbaleerzuch el
el<
Erg naar de zin
Cruijff'„Ik heb het goed naar mijn zin. Ik loop echt 1
mijn plezier te voetballen. Het bevalt me prima. Zih
hier in Los Angeles. Dat is uiteindelijk ook één vai^'(
redenen geweest dat ik voor de Aztecs koos en n/sF
de Cosmos. Californië is natuurlijk een verrukkelijk
Een waar paradijs. Altijd lekker weer, vrolijke en
vriendelijke mensen, echt ideaal om te wonen. Voej"1
bij, dat ik hier lekker ontspannen kan voetballen, r16.
zal een ieder in Holland duidelijk zijn dat ik blij bësc'
ik bij de Aztecs weer tegen een balletje aan kan J
schoppen".
Dat laatste, die liefde voor het voetballen, is ook i1
belangrijkste reden voor Cruijff geweest om weer wf
te komen. „Ik weet dat er in Nederland daar erg sc'
verschillend over wordt gedacht", weet ook Cruijt
„Daar denkt de massa, dat mijn overgang naar de j rcl
al lang vantevoren gepland was. Het komt vermoei H
door de toevalligheid dat Michels hier ook zit. Toch v
gedachte niet juist. Toen ik in het Olympisch stadia
Ajax tegen Bayern München afscheid nam van hel.
voetballen, was dat voor mij een definitief vaarwel.
genoeg van het voetballen. Het was mooi geweest
,paar maanden later veranderde ik van gedachte. Ik
dat voetballen toch meer dan ik zelf verwacht hat
mag toch, een vergissing maken. Het is toch geen
schande om toe te moeten geven datje het toch w
vindt om te spelen. Dat is dan ook de reden van i
verblijf hier in Californië. Ik wilde gewoon weer sf^
maar dan wel op een andere manier dan in Euroi
Onder grote druk
Cruijff ter verduidelijking: „In Nederland en voorai
Spanje stond ik steeds onder een te grote druk.
Jarenlang ben ik de motor geweest van het elftal I
in speelde. Dat was een hele belasting. Daarom o\
wilde ik stoppen. Ik kon het niet meer opbrengen]
wekelijks op de toppen van mijn kunnen te moetm
spelen. Ik was geestelijk dood- en doodmoe. Daaró
.afscheid. Achteraf is gebleken dat niet het voetbalIf
tegenstond, maar de hele entourage rond het vooli
.Dat altijd maar weer jezelf waar maken. Hier ligt <f
.anders. Hier ben ik veel meer ontspannen. Kan ik n
eens bezighouden met andere dingen dan voetbal
Simpelweg omdat die geestelijke druk er niet is."
.Als voetballer terugkeren naar Nederland Is er voi
Cruijff niet meer bij. Alle dubs die hopen dat Cri/f
.afloop van het Amerikaanse voetbalseizoen wellief
Nederland op zoek gaat naar een club, moeten wi
.betreft teleurgesteld worden. „Ik speel nu voor mfi
plezier", reageert Cruijff. „Zonder die druk van bd~
iIn Nederland zou dat onmogelijk zijn. Binnen de k
.keren zou ik weer meegesleept worden in het heil
voetbalcircus. Dat kan ik niet meer opbrengen. 0$
voor mij geen Nederlandse club meer. Hier voel ii
Jekker, geniet ik van het voetballen, voor mij toch
nummer één. In Nederland, of elders in Europa, zt
inooit zo mezelf kunnen zijn als hier. Daarom keert2
terug in het Europese voetbal. In dat opzicht wast
a/scheidswedstrijd tegen Bayern definitief."
Voorlopig wel
tin Amerika blijft Cruijff voorlopig wel voetballen.
dat ligt in de bedoeling. „Dit seizoen sta ik ondei
con tract bij de Aztecs", legt Cruijff uit. „Daarnaa.
i beginsel overeengekomen dat ik nog twee jaar hit
i Dat alles is echter geen wet van Meden en Perzen.l
tik voel dat ook hier de geestelijke belasting te gif
i wordt, stop ik er mee. Dat kan. Dat is met de leidi
tde Aztecs geregeld."
Voorlopig is het zo ver nog niet. Temeer niet on
Cruijff er op het veld uiterst ontspannen bij looptïi
i maakt hij zich niet. Voetbal is pure hobby voor t
igeworden. Cruijff: „Dat klopt ja. Voetballen om t
voetballen zelf, heerlijkl Daarnaast help ik mee
.Amerikaanse voetbal van de grond te krijgen. Eei
i uitdaging, want er moet nog veel werk verzet wori
iga me daar echt voor inzetten, omdat ik van het r
voetballen houd."
4 ROB HAl