WATERWEGEN
LANGS
its Postema schrijft boek voor diabetici
Bruno valt steeds uit de boot
Leidse
Courant
gaat weer
te water
r
IE TIRANNIE VAN GOEIE BEDOELINGEN'
ORBURG Ze ziet er gezond uit, Jits
erna, helemaal geen vrouw,die met moei
al en zorgen volwassen is geworden. Vanaf
prilste jeugd, peuter nog, heeft ze echter
«fd met suikerziekte, diabetes. Een ziekte,
haar in het begin van de jaren veertig
in de rand van de dood bracht. Geen arts
jhaar woonplaats Leeuwarden kwam op de
jflachte dat een kind deze kwaal kon heb-
m. Totdat ze in een laatste wanhopige po-
jig door haar ouders bij een nieuwe dokter
4rd gebracht, die ook haar suikerzieke
botmoeder onder behandeling had. Hij be-
f kte de familierelatie en stelde zijn diag-
want diabetes is erfelijk. Jikkie kor) op
nippertje worden gered...
r een jeugd met diabetes, een streng gere-
e kindertijd met spanningen en inspannin-
voor ouders en dochter, schreef Jits Pos-
a het boek „De tirannie van goeie bedoe
lingen" met als ondertitel „Zo klein en dan al
suikerziekte", een opmerking die door meele
vende vrienden en kennissen veelvuldig is
geuit. „Wisten ze veel," zegt Jits nu, „ook mijn
ouders en de dokter stonden voor grote pro
blemen. Er waren maar weinig gevallen van
suikerziekte bij heel jonge kinderen bekend.
Mijn opvoeding was dus bepaald niet eenvou
dig. Alles moesten mijn ouders zelf doen. Bij
niemand konden ze raad vragen of ervaringen
uitwisselen." Vooral haar moeder had er wel
eens te kwaad mee. Steeds die kleuter een in-
suline-injectie geven, het eten op de gram
nauwkeurig afwegen. Altijd maar zorgen dat
ze geen snoep kreeg,
i
Die herinneringen aan een jeugd, waarvan
Jits nu zegt: „Voor geen goud zou ik die op
nieuw willen beleven," heeft ze te boek ge
steld. In een proza, dat er niet om liegt, raak
en Fries-nuchter. Zonder een spoor van senti
mentaliteit. Gewoon het leven van een meisje
als alle anderen, maar dan wel gebonden aan
een speciale „dienstregeling", die haar leven
toch wel kortwiekte.
Propagandiste
Het schrijven is haar overigens niet vreemd.
Jits maakt gedichten. Dit jaar is er ook een
kleine bundel uitgebracht door RMB Press in
de serie Raakvlakken. „Niemand kan de kat
uit de boom kijken" heet het werkje. Er zijn
ook gedichten van haar gepubliceerd in Harle
kijn (van Herman van Veen) en in „Maga
zijn", het blad van de Rotterdamse Kunst
stichting. Verder schrijft ze als redactielid van
het voorlichtingsblad „Diabc" van de Diabetes
Vereniging Nederland informerende artikelen.
Jits is een fervent propagandiste voor de
DVN. Belangenbehartiging, informatie en be
geleiding zijn zaken die bij uitstek gebundeld
moeten worden aangepakt. „Mijn vader was
in de oorlogsjaren één van de oprichters van
een comité, dat de belangen van suikerpatiën
ten in het Noorden behartigde. Overal in het
land kwamen die van de grond, toen nog
voornamelijk door het gebrek aan insuline en
de moeite die het kostte om dat te krijgen.
Die comités werden later de Nederlandse Ver
eniging van Suikerziekten. Een wat foutieve
benaming, die in 1972 veranderd werd in Dia
betes Vereniging Nederland."
Verhuizing
Een beslissende fase in Jikkie's leven was de
verhuizing naar Voorburg. Vader Postema
ging werken bij de gemeente en werd later di
recteur van de Sociale Dienst. Jikkie werd
Jitske en patiënt van de bekende dr. Gerrit-
zen, een man van wie ze zegt: „Hij zag me als
mens en niet als de zieke dochter van mijn
ouders, zoals dat tot nog toe het geval was
geweest. Je moet het zélf doen, zélf weten wat
je doet en dat is erg belangrijk geweest voor
mijn zelfstandig worden."
Het boek, bedoeld om ouders van kleine sui
kerpatiënten een hart onder de riem te ste
ken, is een uitgave van Dinkeldruk in Olden-
zaal. Het is niet in de gewone boekhandel te
koop, maar verkrijgbaar bij de DVN in
Utrecht door storting van elf gulden zestig op
giro 40.12.46. Men bespaart verzendkosten als
men het bij Jits Postema thuis haalt: Louis
Bouwmeesterstraat 85, tel. 93.43.44. Dan kost
het negen gulden negentig.
Jits Postema: „Voor geen goud zou ik mijn jeugd op
nieuw willen beleven".
Wekelijks verschijnt in de Leidse Courant de rubriek „Hond
zoekt huis". In deze rubriek wordt een hond beschreven die
in het asiel verblijft om daar een zekere dood tegemoet te
gaan... tenzij het dier een goed tehuis vindt. De in de rubriek
beschreven honden zijn alle door hondenbezitters naar het asiel
gebracht. Om uiteenlopende redenen, vaak begrijpelijk, maar
soms ook volslagen onzinnig. De in hond zoekt huis" beschre
ven dieren zijn alle goed gezond, hebben een wormkuur
ondergaan en zijn volledig ingeënt. Tegen betaling van ca. 60
gulden ten bate van zwerfdieren zijn zeaf te halen. Adres:
Nieuw Leids Dierenasiel, Besjeslaan 6b, Leiden. Tel.: 131670.
Geopend di. t/m vr. 10.00-12.00 en 14.00-17.00 uur. Zaterdag van
10.00-12.00 en 14.00-16.00 uur. Zondag en maandag gesloten.
jïAD/lREGIO LEIDSE COURA~
ZATERDAG 21 JUL11979
Een zomervakantie lang beweegt een deel van de re
dactie van de Leidse Courant zich langs de waterwe
gen in het Hollands Midden. Vrijwel dagelijks doet de
bemanning van de Onedin kruiser verslag van haar be
levenissen in het vakantievierende plassengebied. De
boot is evenals vorig jaar ter beschikking gesteld door
het Zoeterwoudse Bootcentrum. De varende redactiele
den zijn te bereiken via de L.C.-redactle, tel. 071-
122244, maar uiteraard is eenieder welkom aan boord
van het schip. Heeft u een aardige bijdrage voor deze
zomerse rubriek, bel dan even of stap aan boord als
u de kruiser ziet passeren. De koffie staat klaar
het feit dat hij nu onder dierenvrienden
is een erg positieve invloed zijn karakter
gehad. Het is een hond die van de vele
kruisingen van zijn voorouders, de goede
karaktertrekken heeft overgehouden.
Gewoon een lief hondje dat eigenlijk al
lang een nieuwe baas had moeten heb
ben. Toch is Bruno op wonderlijke wijze
steeds uit de boot gevallen. De mensen
komen in het asiel om te kijken wat er
'te koop is' en Bruno hoort dan altijd bij
de favorieten van de bezoekers. Allemaal-
willen ze hem aaien en tegen de kinde
ren van 'kijk eens wat een lief hondje'
maar als het er op aan komt, geniet een
andere hond de voorkeur. Andere hon
den die gewoon wat brutaler zijn, trek
ken de aandacht van de bezoekers. Die
dieren kunnen zichzelf beter verkopen.
Bruno laat zich op deze manier op de
achtergrond drukken.
Hoe makkelijk Bruno wel is in de om
gang met mensen en dieren mag wel
blijken uit het feit dat Bruno geen enkel
bezwaar heeft tegen eén poes. Hij speelt
met poezen alsof ze zijn eigen familiele
den zijn. Dit moet een mooie gelegenheid
zijn voor iemand die een poes of poezen
heeft maar ook erg graag een hondje in
huis wil nemen. In de meeste gevallen
gaat dit niet want dan breken de beesten
met hun gevecht het huis af. Dit zal met
Bruno in ieder geval nooit het geval zijn.
Bruno heeft een lichtbeige met witte
vacht. Deze kleurencombinatie komt vol
gens Wil Tiele zelden voor. De hond. met
zijn vrolijke pluimstaart, is goed te
plaatsen in een gezin; lief voor mens en
dier en gezellig.
Lobbes
Lobbes, de kolossale hond van vorige
week, heeft het erg goed getroffen met
zijn nieuwe baas. Een boer uit Stomp-
wijk heeft Lobbes een zee aan ruimte
kunnen bieden. Geen afrastering zelfs
maar een lekker polderlandschap waar
de hond «ich zonder twijfel uitstekend
zal vermaken.
doorgebroken en de animo voor deze
ranke nieuwkomers aan het
watersportfirmament is dermate groot,
dat de leveranciers de vraag bijna niet
aankunnen. Voor de stagnatie in de
groei worden vele argumenten gegeven.
De komst van vaarbewijzen (een soort
rijbewijs voor botenbestuurders), de
jacht op 'zwart' gekochte
pleziervaartuigen en de recente
energieproblemen worden als redenen
van de stokkende belangstelling
aangevoerd. Van belang is ook het
steeds duidelijker wordende tekort aan
ligplaatsen. Maar bovenal is voor de
Nederlandse markt het onwillige weer
van belang. De zomer '79 is nog steeds
niet in volle hevigheid losgebarsten en
het opnieuw uitblijven van de zon,
maakt potentiële botenkopers steeds
minder gretig.
Botenverkoper C. J. Nauta, directeur
van het Zoeterwoudse Bootcentrum
over de tegenvallende verkoop: „Het is
momenteel schrikbarend. Diverse
collega-bedrijven hebben het bijltje er
al bij neer moeten leggen. Wij kampen
momenteel met een daling van zo'n
dertig procent. Tientallen argumenten
zijn aan te voeren om deze dalende
belangstelling te verklaren, maar voor
mij is de slechte zomer van dit
moment, bovenop een slechte zomer in
het afgelopen jaar de hoofdschuldige.
Je kan het direct merken als de zon
even doorbreekt. Dan wordt er
gemakkelijker verkocht, hoewel het
niveau van andere jaren uitblijft". Niet
alleen zit de klad in de botenverkoop.
Hetzelfde is het geval bij de
boten verhuur bedrijven, terwijl ook de
zeilscholen in het algemeen minder
leerlingen trekken dan anders.
Onedin
Het vaartuig waarmee de Leidse
Courant een aantal weken over de
vaarwegen doolt is ons ter beschikking
gesteld door het Zoeterwoudse
Bootcentrum. Het is een puur
Nederlands produkt waarvan de eerste
telg in 1972 het licht zag. Momenteel
varen er ruim 1100 Onedin 650
motorkruisers door ons land, terwijl de
export naar Duitsland, België en
Frankrijk goed op gang is gekomen.
Onder de naam Onedin zijn ook enkele
andere typen op de markt, onder meer
de kleinere '550'. De naam Onedin
houdt uiteraard verband met de
destijds zo populaire televisie-serie van
de Vara over James Onedin cs. Nu zal
nimmer een bestuurder van een
motorkruiser zich voelen als de ruwe
zeebonk Captain Baineszodat de
verwantschap tussen de televisieserie en
de motorkruisers definitief ophoudt bij
de naamgeving. Plezierig voor de
producenten van de Onedin vaartuigen
serie is natuurlijk wel, dat de Britse
televisieserie zich nog steeds in een
latente belangstelling kan verheugen.
Na het beëindigen van de eerste series
belevenissen werden steeds weer
nieuwe gemaakt. Vorig jaar nog
herleefde de Onedin familie nog op het
beeldscherm. De kans is groot, dat de
Britse makers blijven voortborduren op
de succesformule, die zilte zeebonken,
romantiek en geromaniseerd zakenleven
in zich verenigt. Volgens de Vara-
persdienst zijn thans alle gemaakte
afleveringen al een keertje uitgestraald
en aarzelt men overzee over een nieuw
te maken reeks van zo'n tien of elf
afleveringen. Voor de zomer van
volgend jaar is het echter uitgesloten,
dat James Onedin en consorten zich
weer laten aanschouwen. „Maar als er
weer wat wordt gemaakt, dan zullen we
zeker overwegen de afleveringen aan te
kopen", aldus de Vara.
De Leidse Courant-boot is in
elk geval resoluut in de Oude
Rijn geplonst. Het is mede aan
u om de rubriek tot een aardig
geheel te maken. Vaste
elementen in de rubriek 'Langs
Waterwegen' ontbreken
vooralsnog, afgezien dan van
een regelmatig terugkerende
test van dé kwaliteit van
patatten en kroketten die langs
het water worden aangeboden.
Eenieder die een interessant,
vermakelijk, curieus of triest
vakantieverhaal te vertellen
heeft, kan zich melden bij de
redactieleden, die watervlug
zullen reageren. Hoe de
varende redactie te bereiken is,
staat te lezen in bovenstaand
vignet.
De Leidse Courant-boot.
LEIDEN De Leidse Courant
beschikt met ingang van
volgende week weer over een
varende redactie. Een twee man
(Sterk team zal een Onedin 650
motorkruiser bemannen om op
1 'zoek te gaan naar
d vermeldenswaardige
gebeurtenissen in het zo
vij rijkelijk van sloten, vaartenen
plassen voorziene
verspreidingsgebied van onze
krant. De tocht langs de
Zuidhollandse waterwegen gaat
een zomervakantie lang duren.
V rij wel dagelij ks zal het team
in deze kolommen kond doen
van hun belevenissen.
De Leidse Courant mengt zich vanaf
volgende week tussen de ruim acht
procent van de Nederlandse gezinnen
en alleenstaanden die over een
plezierboot beschikken. Steeds meer
mensen beschikken overigens over een
10J boot, dat heeft tenminste onlangs de
ANWB laten weten, baarbij dient dan
h<$ wel gemeld te worden, dat de groei van
7 het botenbezit dit jaar een tragere
1Ö! ontwikkeling doormaakt dan in
I voorgaande jaren. Bedrijven die
mij. vaartuigen verkopen, spreken allen van
H tegenvallende verkoopresultaten,
gemiddeld zo'n dertig procent minder
u| dan vorig jaar. Eén uitzondering wordt
gemaakt: de zeilplank is compleet
De heer CJ. Nauta bij de Onedin.
De politie Leiden bracht in de nacht
van 22 juni een hondje naar het diere
nasiel. Het beestje liep doelloos over de
straat te slenteren. Zijn 'baas' bleek
toch niet zo'n dierenvriend. Het hondje,
Bruno is zijn naam, is een vriendelijk
beest dat voor iedereen een lik over
heeft. Bij aankomst in het asiel was hij
meteen vriendjes met de aanwezige hon
den. Bruno is dus erg goed te plaatsen
met andere honden. Hij vraagt dan ook
niet al te veel ruimte met zijn 40 centi
meter schofthoogte.
Bruno is ook erg goed te plaatsen op
een flat want het is geen keffer. Geen
geblaf de hele dag maar af en toe een
goedaardig gebrom. Met een klein speel
tje is Bruno al tevreden. In het kantoor
van Wil Tiele heeft hij zich kostelijk ver
maakt met een steentje dat hij als een
acrobaat van hoek tot hoek transporteer
de. Speels op een rustige manier met
zijn 8 maanden. Bruno is werkelijk heel
erg gauw tevreden, waarschijnlijk heeft
