Corr/e L eliveld zoekt
hulp voor,,haar" gezinnen
i Verbeteringsplannen leveren weinig conflictstof op
Een retourtje
Leiden-Leeuwarden
Bouwer vernielt
Noordwijkse duinen
3TAD/REGIO LEIDSECOURANT
GOEDKOOPSTE KLEDINGBEURSJE VOOR DE KLEINSTE BEURS
Grepen uit de Leidse muziekgeschiedenis
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
NOORDWIJK Bij de be
woners van de villawijk „De
Zuid" bestaat grote veront
rusting en verontwaardiging
over de rigoureuze vernielin
gen van het duingebied aan
de Boerhaaveweg door een-
Voorhoutse aannemer, die
daar grondwerkzaamheden
uitvoert in verband met bou-
waktiviteiten.
Een van de omwonenden stel
de deze zaak aan de orde tij
dens. het spreekrecht in de
gisteravond gehouden verga
dering van de raadscommissie
voor openbare werken. Hij
maakte melding van ernstige
schade aan de circa twintig
dertigjarige begroeiing van
het terrein, dat deel uitmaakt
van een uniek, monumentaal
duingebied.
Ook zou de grond tot op de
perceelgrens zijn afgegraven.
Een ander facet van de zaak
was, dat de aannemer reeds
met de grondwerkzaamheden
zou zijn begonnen, terwijl nog
geen bouwvergunning is ver
leend. De vraag was of dit al
lemaal maar kon?
*t Is verschrikkelijk wat daar
gebeurt, voegde raadslid Ru-
bingh, zelf Zuid-bewoner, er
aan toe. Het gehele duin
wordt weggeschoven om zicht
op Katwijk te krijgen. Ook
volgens Rubingh werd het
terrein volkomen geruïneerd.
„Nu zien we wat er gebeurt
als het de gemeente aan in
strumenten ontbreekt om dit
tegen te gaan", merkte het
raadslid op.
Wethouder Van Duyn zat met
de zaak duidelijk in de maag.
Het bestemmingsplan staat
het bouwen van woningen in
het gebied toe en daarom
krijgt de opdrachtgever wel
een bouwvergunning. Het af
graven van de grond tot de
perceelsgrens is een privaat
rechtelijke zaak, waaraan de
gemeente niets kan doen.
Ooievaars
in Woubrugge
WOUBRUGGE Sinds
enkele weken huizen er in
de omgeving van Wou-
brugge een paar ooie
vaars De dieren zijn ge
signaleerd in de buurt
van de boerderij van Ver
boom. De Woubruggenaar
John Evers, een natuuron
derzoeker, heeft de dieren
met gebruikmaking van
een telelens gefotogra
feerd. Ook in de Veenpol-
der aan de overzijde
van het Paddegat hou
den de twee ooievaars
zich op. Het zou leuk zijn
als het ooievaarspaar vol
gend jaar terug komt
naar Woubrugge, iets wat
bevorderd zou kunnen
worden door het oprich
ten van een paal met een
wagenwiel waar de vogels
kunnen gaan nestelen. Als
er dan nakomelingen ko
men, zou Woubrugge wei
eens een tweede Oudewa
ter kunnen worden! Mis
schien zou er in het na
tuurgebied Zuiderhem een
dergelijk ooievaarsnest in
gericht kunnen worden.
VOOR TRANSVAAL, GROENOORD EN MAREDORP
be; EIDEN Een marathon-zitting met als
>eki iscussie-onderwerp de verbeteringsplan-
en voor de Leidse stadsdelen Transvaal,
oortproenoord en Maredorp heeft gisteravond
de raadzaal van het stadhuis inzicht
.-et-, egeven in de geschilpunten die er nog
riji ijn tussen gemeente en bewoners. De ver-
nati eteringsplannen die in het kader van de
i wf iterim-saldoregeling gerealiseerd moeten
htei orden hebben weinig conflictstof opgete
erd. De gemeente Leiden en de betreffen-
wijken zijn het op de meeste punten
.'t elkaar eens geworden. Groenoord was
ok gisteravond nog steeds tegen een
etsroute door de wijk en tegen de sloop
an een aantal woningen, Maredijk eiste
leer groenvoorzieningen op dan in het
erbeteringsplan zijn aangegeven en
ransvaal wil de bedrijfsbestemming van
het Van der Berg-complex aan de Mors-
weg ten bate van groen- en parkeervoor
zieningen opheffen. Maar wat de overige
maatregelen betreft konden gemeente en
wijken nagenoeg met elkaar accoord gaan.
Voor de marathonzitting die tot het mid
dernachtelijk uur voortduurde was veel be
langstelling van de buurt. Gesterkt door
ongeveer 20 liter koffie en een kleinere
hoeveelheid vruchtesap bleken de raadsle
den en de bewoners in staat de moeilijkste
problemen het hoofd te bieden. Groenoord
beet de spits af. De wijk verzet zich tegen
de door de gemeente geplande fietsroute,
die de verschillende delen in het noorden
van de stad met elkaar moet verbinden.
Vooral het stuk tussen de Hansenstraat en
de Haarlemmerweg is de bewoners een
doorn in het oog omdat hiermee de sloop
van een goede woning gepaard gaat Een
verlenging van de route door de bouw van
een bruggetje over de Haarlemmertrek
vaart naar Maredijk is niet gewenst, omdat
de buurt bang is dat de route dan als
brommerbaan gebruikt gaat worden. Bijna
alle politieke partijen stelden zich ten aan
zien van deze bezwaren op het standpunt
van de fietsroute er dan ook eigenlijk niet
moet komen, als de wijken Groenoord dat
per se niet willen. In de komende raads
vergadering zullen de fracties hun mening
hierover duidelijk maken.
Maredijk hield vast aan deze eis voor
meer groenvoorziening in de wijk. Realise
ring van een en ander moet afgewogen
worden tegen de plannen die de gemeente
heeft met het Schuttersveld. De gemeente
wil 16 eengezinswoningen ter afbouwing op
het Schuttersveld neerzetten, maar Mare
dijk wenst dit niet en is voorstander van
meer groen op deze plaats.
Tenslotte Transvaal, die het terrein van
Van der Berg tussen Lopsenstraat en
Morsweg onder meer voor parkeren en re
creatie wil vrijhouden. Momenteel bevin
den zich op deze locatie nog vijf bedrijven.
Transvaal eiste ten aanzien van de verbe
teringsplannen voor dit stuk grond dat de
gemeente de garantie moest geven dat bij
na drie jaar de bedrijfsbestemming hier
opgeheven dient te worden. Dit op sanctie
van uittreden van de buurt uit het overleg
met de gemeente. Wethouder C. Waal
(Stadsontwikkeling) kon dit de bewoners
niet beloven. Volgens de wethouder zou er
dan eerst een moeilijke grondwerving
plaats moeten vinden en ook de herplaat
sing van de bedrijven zou de nodige pro
blemen met zich meebrengen. „We kunnen
u niet blij maken met een dode mus", al
dus de heer Waal.
Over het terrein van Wernink, dat overi
gens niet in het verbeteringsplan voor
komt, maar toch van groot belang voor
Transvaal bleek te zijn, was de gemeente
toeschietelijker. Op voorstel van de heer
Oosterman (D'66) ging de meerderheid van
de commissie ermee accoord dat hier over
wogen moet worden een verdeling te laten
plaatsvinden tussen enerzijds bedrijfsbes
temming en anderszijds recreatiegebied.
„Het is het laatste stukje grond in Leiden
aan de Rijn dat voor recreatie geschikt is.
Hiervoor moet een compromis te vinden
zijn", aldus ex-wethouder Oosterman.
Het helpen zit haar in het
bloed, zou je kunnen
zeggen omtrent Corrie
Leliveld - Korpel. Als er
niemand met financiële of
sociale noden zich bij haar
zou aanmelden, ging Corrie
wel op zoek naar dezulken.
Ze heeft veel uit te delen.
'In commissie dan, want ze
ontvangt en geeft het weer
door om er ergens armoe
mee te dempen. Dat kun je
doen met dekens, met
tweedehands doch puike
kleding, met stoelen,
bedden, banken, kasten of
wat dan ook. Wie is die
mevrouw Corrie Leliveld -
Korpel „Zomaar
iemand", zegt ze zelf, met
een raadselachtige
uitdrukking in haar ogen.
Ze weet wel beter. Ze weet
bijvoorbeeld zelf heel goed,
dat ze geen rust in d'r lijf
heeft en dat ze amper aan
strijken toekomt omdat er
wel andere en belangrijker
zaken op haar liggen te
wachten. Corrie Leliveld is
een Haagse van 48 die zich
een jaar of twaalf geleden
in Leiden vestigde en daar
aan haar sociale en
begeleidende kruistocht
onder de minder bedeelden
begon. „Ik ben betrokken
bij mensen, want ik weet
uit eigen ervaring heel
goed wat eenzaamheid is
en ook weet ik wat het
betekent als je niet kunt
rondkomen, als je
verstoken moet blijven van
het allernoodzakelijkste".
„Al zou ik maar één mens
kunnen helpen", is zo
ongeveer haar instelling.
Toevallig is het niet bij een
enkeling gebleven, er zijn
wel vijftien gezinnen in
Leiden en Voorschoten die
zich onder haar kloeke
beschermende vleugels
hebben genesteld en die zij
met woord en daad aan de
gang houdt.„Ik ben in elk
geval in het bezit van een
vreselijk tolerante man.
Dat is mijn geluk", vertelt
supermarkten om aan
allerhande artikelen te
komen. Maar ik zoek nu
toch wel assistentie van
personen die bijvoorbeeld
een busje beschikbaar
kunnen stellen om de
gegeven spullen te kunnen
vervoeren naar de
betrokken gezinnen. Er
wordt ook weieens gewerkt
met een handkar, maar dat
doe je niet bij daglicht. Ja,
ik heb echt hulp nodig.
Vrouwen, bijvoorbeeld, die
tijd en een vervoermiddel
hebben om de zaken te
kunnen ophalen bij
adressen en ze weer af te
leveren te bestemder
plaatse. Die mensen
moeten er zijn, mensen die
gemotiveerd zijn om bij
deze kledingbusiness te
helpen. Kijk, mijn gezinnen
hebben geen auto, of het
zijn kneusjes die op
inzakken staan. O ja, wat
ook nodig is zijn
kinderboeken, speelgoed.
Laat men alsjeblieft
helpen. Ik heb zalige
gezinnen, waar veel nodig
is", zegt Corrie Leliveld,
die even gemakkelijk
overschakelt op de functie
van praatpaal en
telefonische begeleidster.
Levendige Corrie staat nu
voor het moment, dat zij
kan beschikken over een
opslagruimte aan de
Turkooislaan in het
Morskwartier. „Ik mag van
bouwbedrijf Huurman
eenmaal per week de
garage gebruiken om er
mensen te laten komen op
het „afhaal-beursje" dat ik
erin wil houden. Dat moet
het goedkoopste
kledingbeursje worden,
waarvoor „de beurs" niet
meegenomen hoeft te
worden. Dat is aardig
gezegd hè Dat ik dit kan
gaan doen is vooral te
danken aan de
inspanningen van de
Junioren Kamer. Via dat
Mevrouw Leliveld met Floor die volop belangstelling toont voor een stuk
materiële hulpverlening.
goedkoopste beursje kan
men voor niks aan
eigentijdse kleding komen".
Nog even terug naar de
niet-materiële begeleiding
door Corrie. Dat moet wel,
want het loopt ertussen
door. Zo vindt Corrie het
ook nodig, dat er mensen
zijn die signaleren dat er
buitenlandse werknemers
zijn die met hun situatie
omhoog zitten. „Al is het
alleen maar om over de
bolletjes van hun kinderen
te aaien. Ik heb al heel
wat bollen geaaid in de
Kooi, met alle waardering
van de buitenlandse
vrouwen die het hier in dit
land al moeilijk genoeg
hebben". Als ik nog even
wil wachten, begint Corrie
Leliveld weldra met een
verhaal over haar reilen en
zeilen en haar plaats in
praat- en contactgroepen.
Voorlopig laten we het bij
de op handen zijnde beurs
in de garage. Die ruimte
moet natuurlijk wel benut
worden. „Daarom wacht ik
op telefonische afspraken,'s
morgens vóór tien uur 't
liefst.Het telefoonnummer
is (071) 76 15 57, het adres
is:Roemer Visscherstraat 12
in Leiden. Deze week kan
het nog, daarna ga ik een
paar weken met vakantie
en na 1 juli kan men mij
weer bereiken". Praat
ereens over met Corrie,
voor welkome aan- en
afvoer.
advertentie
Stuur bloemen als
kinderen hebben, van wie
Claes de oudste is. In navol
ging van Sweelinck neemt
de organist Claes Marischal
de naam van zijn moeder
aan, krijgt les bij een onbe
kende leermeester en trekt
uit Leiden weg.
We treffen hem in 1607 te
Leeuwarden aan als organist
en lidmaat van de Hervorm-
.de Gemeente. In die stad
zijn zijn beide kinderen ge
doopt en wat hij daarna ge
daan heeft, ligt nog onder
het stof der archieven ver
borgen. Tussen 20 september
1611 en 10 maart 1616 is
Claes met vrouw en kinde
ren naar Leiden terugge
keerd. Waarom? Ik weet het
niet. Misschien heeft hij ge
probeerd een functie in zijn
geboortestad te krijgen. Dat
is hem in ieder geval niet
gelukt en ik kan me zo
voorstellen, dat Claes wat
gedeprimeerd gestorven is
op 11 maart 1616 om drie
dagen later in een eigen
graf in het priesterkoor of
de kooromgang van de Pie
terskerk te worden begra
ven.
Zijn jongere broer Jan is in
1630 aanwijsbaar als orga
nist in Bonn. Er lopen van
uit Leiden in die jaren dui
delijke organistensporen
naar andere steden. Dat ze
dood lopen, is onze schuld
niet.
Helemaal dood lopen de
sporen niet De organisten
Claes en Jan Marischal. zich
WOENSDAG 13 JUN11979 PAGINA 5
Frans van Mieris de oude. Een portret van Ary de
Voys
noemde Van Eyc, zijn neven
van de organist Herman van
Eyck, werkzaam in Rijswijk,
wiens zoon Steven de even
eens orgelspelende zwager
zou worden van Alewijn de
Voys, organist van de Pie
terskerk in Leiden van 1636
tot 1667. We komen toch
weer op Leiden terug. Uit
het huwelijk van Alewijn
werd een zoon Ary de Voys
geboren, die als kunstschil
der een muzikaal portretje
van Frans van Mieris de
Oude bekend is. Op deze
manier is de keten weer ge
sloten, ook al zal er nog me
nig retourtje Leiden - Leeu
warden gekocht moeten wor
den om over alle aspecten
van het organistenleven van
onbekende Leidenaren hel
der licht te laten schijnen.
JanDoove
Corrie Leliveld en ze
vertelt nog meer, zo veel
zelfs dat het meeste niet
kan worden opgetekend,
omdat haar mond
aanmerkelijk sneller werkt
dan mijn balpen. Ze heeft
dan ook geen praatstoel,
maar een bordeauxrode
fluwelen praatbank waarop
haar getuigenissen en
denkbeelden tot leven
komen. Binnen handbereik
ligt een plastic
vliegenmepper die zij een
enkele keer meent te
moeten hanteren om Floor
en Lars tot een redelijke
mate van rust te manen.
Floor en Lars zijn twee
Dalmatiërs, rijst met
krentenhonden, vriendelijke
dieren die eigenlijk niet
getroffen hoeven te worden
door de dreiging van een
meppend machtsmiddel;
maar ja, bij gebrek aan
vliegen.
Lars is een lui beest dat
zich loom en uitgebreid
laat likken door Floor.
Typisch mannelijk van
Lars nietwaar „O ja, ben
je er ook achter vraagt
Corrie opgewekt, „hoewel
vrouwen ook bar vervelend
kunnen zijn hoor". En dan
volgt een verhandeling die
buiten het kader van het
Sociaal dienstbetoon van
Corrie valt. Het gaat erom,
dat zij handen en voeten te
kort komt en ook tijd in
feite bij het begeleiden van
mensen die dat nodig
hebben. Ze reageert
onmiddellijk op vragen om
hulp, attent op de
problemen die in elkaar
haken en die ze herkent.
„Ik heb geleerd problemen
te hanteren", aldus deze
vuurtoren wachtster in
rotsituaties. „Van huisuit
ben ik getraind in
maatschappelijk
hulpbetoon met zicht op
andere mensen die in de
prak zitten. Zo ben ik me
algauw gaan richten op de
sociale begeleiding van
gezinnen, veel
minimumloongezinnen ook,
maar in het algemeen
mensen die financieel
moeilijk zitten".
Door zich in toenemende
mate op te zadelen met het
verlenen van materiële
begeleiding dreigt Corrie
Leliveld - Korpel nu te
veel hooi op haar helpende
vork te hebben genomen,
maar ze moppert niet, ook
al zou ze het mogen.
Onverdroten gaat ze voort
met haar hulp „in natura",
kleine en grote stuks.
„Gelukkig zijn er veel
instanties waar ik op terug
kan vallen en er zijn ook
heel wat mensen die
belangeloos goederen
afstaan. Ik bedien me
onder andere van
advertenties op publieke
prikborden in
In de geschiedenis van de
kunst en de cultuur is de
naam van schilder Frans
van Mieris een bekende
naam. Let wel: Frans van
Mieris de oude, want zijn
jongere naamgenoot kennen
we als historieschrijver van
Leiden in de achttiende
eeuw.
De schilder Van Mieris was
een zoon uit het tweede hu
welijk van Jan Sebastiaens-
zoon van Mieris, die van be
roep „robijnsnijder" was. U
zult U afvragen wat dat met
muziekgeschiedenis te ma
ken heeft. Ogenschijnlijk
niets, maar wanneer U gaat
dineren vraagt U toch ook
niet of de heldere kreeften
soep bij de gegratineerde
kalfscoteletten past. U proeft
en vindt het al dan niet lek
ker. Zo is het met dit artikel
ook: de schilder-, en robijns-
nijderijkunst is een voorge
recht, dat niet eens zwaar
op de maag komt liggen.
In het Voogdenboek van
Leiden staat op 16 augustus
1616 genoteerd:
Andriesz. Claeszoon Mari
schal, grootvader, ende Jan
Sebastiaenszoon van Mieris,
robijnsnijder, behuwde ome,
beijde van vaders sijde, sijn
gestelt voochden over Her-
mannus, nu 7, ende Marga-
retha, 4 jaren, nagelaten
weeskinderen van mr. Nico-
laes Andreisz. van EYC, za
liger, gewonnen bij Juffrou-
we Ermgaert Muys van
Holy.
Voor wie niet zo erg thuis is
in stadhuistaal: mr. Claes
van Eyc is getrouwd ge
weest met mevrouw Ermga
ert Muys van Holy en uit
dat huwelijk zijn twee kin
deren geboren, over wie - na
de dood van papa - opa van
vaderszijde en een oom
voogd zijn geworden.
Even opletten: opa heet Ma
rischal en papa heet Van
Eyc. Oom van Mieris is een
behuwd oom, dus hij moet
ooit met een juffrouw Van
Eyc of een juffrouw Mari
schal getrouwd zijn. Voer
voor stamboomvorsers, lijkt
wel. Ik heb het al tien keer
gezegd en ik zal het nog wel
honderd keer herhalen: het
gemeentearchief in Leiden
biedt antwoord op de meest
vreemde vragen. Ook in dit.
geval: Jan van Mieris trouwt
in 1608 met Stijntje, een
dochter van Andries Mari
schal en Margriete van Eyc.
Nu is Stijntje een zuster van
een Claes Andrieszoon Mari
schal, die in het najaar van
1602 trouwt met Ermgaert
Muys van Holy en deze
Claes geeft bij zijn huwelijk
op dat hij organist is. Waar
Claes organist is geweest,
mag Joost weten, want ik
heb in de lijsten van Leidse
organisten tussen 1602 en
1616 geen plaatsje vrij. We
mogen het geboortejaar van
Claes stellen op 1576/77,
aangezien zijn ouders in
1575 in ondertrouw gaan en
bij de volkstelling van 1581
op de Breestraat naast het
tegenwoordige Rijnlandshuis
blijken te wonen en drie
