Herman de Voogd exposeert in De Pomp
GETUFT
Deze week in de bioscopen
Lodderen Vermaak
in LAK-fheater
De Kroon
Terecht geen Oscars
voor „Heaven can wait"
Het spinnenleger slaat hard toe
EN VERDER....
Expositie
Tuinstadwijk
Eric Polman in
HollandscheTuyn'
LEIDSE COURANT
vonden. Niemand, ook
de kunstenaar zelf
niet, dacht meer aan
de omvangrijke collec
tie. Om te voorkomen
dat de bijzonder
mooie schilderijen en
tekeningen zomaar
zouden verdwijnen
werd kortgeleden een
expositie ingericht
waar binnen een week
43 van 50 tentoonges
telde werkstukken
werden verkocht.
Herman de Voogd werd in
1910 te Middelharnis gebo
ren, in 1939 liet hij zich in
schrijven als leerling bij
Ars Aemula te Leiden en in
1946 begon hij aan zijn stu
die aan de Academie voor
Beeldende Kunsten te Den
Haag. Hij was daar een stu
diegenoot van Jan Wolkers
die hem geniaal noemde. In
1951 behaalde hij zijn akte
MO tekenen. Hoewel Her
man de Voogd een uitste
kend tekentalent had ging
zijn hart toch meer uit naar
de schilderkunst. Voorbeel
den van zowel zijn teken
als schilder talent zijn aan
wezig bij Galerie De Pomp.
Enkele schilderstukken il
lustreren de tijdelijke
schaarste aan schilderslin
nen, zij zijn zowel aan de
voor- als aan de achterkant
beschilderd. Tijdens en vlak
voor en na de oorlog werd
schilderslinnen zo schaars
dat er weinig op doek werd
gewerkt. Board of karton
werd dan als vervanging
gebruikt.
De expositie is dagelijks ge
opend 15.00-17.00 en 19.00-
21.00 uur. Bovendien op
woensdag 10.00-12.00 uur
met koffie.
WARMOND Deze
maand herbergt gale
rie De Pomp een deel
van de collectie van
Herman de Voogd.
Onlangs werden door
een vriend van Her
man de Voogd slordig
op zolder bewaarde
tekeningen, olieverf
schilderijen, e.d. ge
rfoor Petwlfisrwd
LEIDEN De techniek
speelt een belangrijke rol in
het werk van de kunstenaars
Aart Lodder en Kees Ver
maak. Beiden zijn fotograaf
en graficus tegelijk. Hun op
vattingen verschillen echter
nogal, zoals de expositie die
aan deze twee kunstenaars is
gewijd in het LAK-theater
aan het Levendaal 150 laat
zien.
LUXOR Heaven can
wait (a.l.) met Warren
Beatty en Julie Christie.
Regie: Warren Beatty en
Buck Henry.
Voetballer Warren Beatty.
week). In de matinee:
Juliana in zeventig bewo
gen jaren, (a.l.). Een voor
treffelijk werkstuk over de
vorstin dat ver uitstijgt bo
ven het obligate vertonen
van oude journaalfragmen
ten (zevende week).
REX Angle of fire, (16).
Sexfilm van de gebruikelij
ke magere kwaliteit
EUROCINEMA I (Alphen
aan den Rijn), De duivel
hale je, (a.l.). Het Trinity -
duo (Terence Hill en Bud
Spencer) in weer een dolko
mische spaghetti-western,
(reprise).
EUROCINEMA II (Alphen
aan den Rijn), The Deer-
hunter, (16). Zie LIDO II.
EUROCINEMA III (Alphen
aan den Rijn), Invasion of
the bodysnatchers, (16). Be
angstigende film over we
zens van een andere planeet
die op de aarde komen en
daar menselijke lichamen
kopiëren met weglating van
alle emoties, (reprise, eerste
week).
EUROCINEMA IV (Alphen
aan den Rijn), De stier doet
het weer, (16). Obligate rol
prent met de nodige eroti
sche beelden (eerste week).
Filmkomedies vallen nor
maal gesproken buiten het
terrein waar jaarlijks de
grote prijzenslag in Holly
wood valt, de uitreiking
van de Academy Award.
Frank Capra haalde in 1934
vrijwel de hele buit binnen
met zijn klassiek geworden
en nog steeds hoogst
amusante „It happened
one night", maar in de
daarop volgende 45 jaar
gingen de vergulde mannet
jes meestal naar dramati
sche films, tot dat vorig
jaar Woody Allen zich als
kandidaat meldde voor zijn
Annie Hall".
Als een komedie als „Hea
ven can wait" dan plotse
ling mét liefst negen Oscar-
nominaties uit de bus komt,
mag dat wel een unicum
worden genoemd. Het is
overigens terecht dat het bij
nominaties is gebleven.
Voor oudere filmkijkers is
de titel waarschijnlijk al
frustrerend, want „Heaven
can wait" is geen remake
van de uit 1943 daterende
gelijknamige komedie van
Ernst Lubitsch maar een
opgeklopte nieuwe versie
van „Here comes Mr. Jor
dan" uit 1941 van Alexan
der Hall. Warren Beatty
ook producent en mede-re
gisseur speelt daarin de
rol van een topatleet, dit
Deze week weer een variant
op het bekende thema. Re
gisseur John Bud Carlos
heeft er echter niet veel
meer van weten te maken,
dan het gebruikelijke re
cept. Eerst valt een dier -
ditmaal een koe - ten
slachtoffer aan de vraat
zuchtige spinnen, de veearts
slaat alarm maar de autori
teiten, die net enkele festivi
teiten in het achterhoofd
hebben, trachten de affaire
in de doofpot te stoppen.
Een vrouwelijke spinnendes-
kundige snelt te hulp, maar
dan is het al te laat en is
de gehele dorpsbevolking
verstrikt geraakt in een ko
lossaal spinneweb.
De slotbeelden doen zeer
sterk denken aan Hitch
cock's The Birds', maar
hoe kan dat ook anders
met een regisseur als John
Bud Cardos, die eens de
speciale effecten verzorgde
voor diezelfde Hitchcock
film. De spinnen worden
natuurlijk supergroot op het
scherm gebracht, zodat de
velen- die al bang zijn voor
een klein huis-tuin-en-keu-
ken-spinnetje hun hart op
kunnen halen....of maar be
ter naar een andere film
moeten gaan. En dat laatste
is natuurlijk het verstandig
ste.
W.B.
heeft Herzog zich het meest
laten leiden door de (stom
melfilmversie van Murnau
uit 1922 (tweede week).
TRIANON Twee vrou
wen, (16). Vaderlandse film
van de betere categorie van
regisseur George Sluizer
met buitenlandse topacteurs
als spelers. De intrigerende
mensenlijke relaties worden
uitstekend uitgediept (derde
De lieftallige Julie Christie.
keer geen bokser maar een
voetballer, die door een
fout „van boven" naar de
hemel geroepen wordt, ter
wijl hij nog volgens de boe
ken tot 2025 te leven had.
Beatty pikt dat natuurlijk
niet en wil in zijn eigen,
goed getrainde lichaam te
rugkeren. Helaas, te laat.
Want men heeft dat inmid
dels gecremeerd. Dus neemt
Beatty zolang maar genoe
gen met het lichaam van
een miljonair die zojuist
door zijn echtgenote om
zeep is geholpen, en wordt
prompt verliefd op de mili
tante Julie Christie, die
deze miljonair even de
mantel wilde uitvegen. Hoe
Beatty tenslotte voor zijn
team nog de Super Cup
wint. nadat de moordlustige
echtgenote hem als miljo
nair de wereld heeft weten
uit te helpen, is hoogst
amusant, maar gezien het
hele pakket films dat dit
jaar door de Amerikanen
werd geproduceerd toch
geen Oscar waard.
Laten we gelukkig zijn dat
er nog films als „Heaven
can wait", waar je blij uit
komt, gemaakt worden,
maar James Mason als Mr.
Jordan alias de dood kon
ons geen moment Claude
Rains in diezelfde rol doen
vergeten en Buck Henry
mede-scenarioschrijver en
mede-regisseur is geen
schaduw van de blunderen
de boodschapper die Ed
ward Everett Horton des
tijds op het doek neerzette.
Maar dat is praten over
films van meer dan dertig
jaar geleden en de aange
paste versie anno 1979 mag
er best zijn. Eigenlijk alleen
al een Oscar waard omdat
dit soort films nog gemaakt
en gewaardeerd worden.
M1LO
De laatste jaren, vooral
sinds 'Jaws', maar de grote
voorloper is natuurlijk
Hitchcock's 'The Birds', zijn
de rampenfilms waarin die
ren de hoofdrol vertolken
sterk in zwang geraakt. We
beleven momenteel een cul
tus van deze sector. Zo is
Leiden de afgelopen maan
den rijkelijk overladen met
LUXOR In de greep
van de spin (16) met
William Shatner en Tif
fany Bolling. Regie:
John Bud Cardos.
films waarin gevaarlijke bij
enzwermen optraden, terwijl
ook 'Pirannah' nog vers in
het geheugen ligt.
Vraatzuchtige spinnen hebben een kind te grazen genomen.
CAMERA Pas op of we
slaan d'r op, (12). Het Tri-
nity-duo heeft het Wilde
Westen voor goed de rug
toegekeerd, maar slaat nog
steeds even wild en humo
ristisch destructief om zich
heen. Liefhebbers zullen
zich stellig weer amuseren
(derde week).
LIDO II The Deerhunter,
(16). Robert de Niro en
John Savage in een aangrij
pende film, waarin de Vere
nigde Staten van nu hun
frustraties over de oorlog in
Vietnam afreageren. Rijke
lijk overladen met Oscars
(negende week).
LIDO III Animal House,
(a.l.). Een dolle komedie
over een zich doorgaans
keurig netjes gedragende
student, die de bloemetjes
eens flink buiten zet (negen
de week).
STUDIO Nosferatu, (12).
Klaus Kinski en Isabelle
Adjani in Werner Herzogs
visie op vampiers. Bij het
vervaardigen van de film
LEIDEN Het
Dienstencentrum
Tuinstadwijk,
dat tot doel
heeft creatieve
en recreatieve
mogelijkheden
als vrijetijdsbe
steding te bieden
zal tot en met 27
juni een exposi
tie houden in het
gebouw Rosen-
burch, op de
hoek van de Roo-
seveltstraat in
Zuid-West.
Op de expositie
is werk te zien
van ongeveer 25
leden van het
Dienstencentrum.
Deze groep schil
dert elke maan
dag en donder
dag van 10 tot 12
uur onder leiding
van de heer Tim-
mers in het ge
bouw „Staalwijk"
aan de Heren
straat 45. De ten
toonstelling laat
zien dat amateurs
tot aanzienlijke
artistieke presta
ties kunnen ko-*
men. Openingstij
den: maandag tot
en met vrijdag
van 9 tot 20 uur.
op zaterdag van
9 tot 13 uur, toe
gang gratis. Iede
re donderdag is
er tussen 10 en
12 uur iemand op
de expositie aan
wezig die inlich
tingen over de
cursus kan ver
schaffen. Infor
matie: de heer
Timmers, tel.
767605 (privé) of
tijdens de lessen
144122, of de
heer Oudshoom,
tel 764807.
LEIDERDORP Eric Polman exposeert met grafiekwerk
in galerie de Hollandsche Tuyn aan de Bruggestraat in
Leiderdorp. Tevens is er werk te zien van Isrun Pilz -
Lange. De tentoonstelling is tot en met 2 juli geopend. De
openingtijden zijn zaterdag en zondag van 14.00 - 17.00
uur en na telefonische afspraak.
zilveren
kroon
Café ,,De Kroon''
Nieuwe Rijn 5, Leiden
Open: alle dagen van de week, be
halve op zondag, vanaf 9.00 uur tot
18.00 uur. Op de donderdagse koo
pavond is het café eveneens geo
pend.
Snacks en lunch in grote variëteit
verkrijgbaar. Befaamd is de „moe
ders soep" van mevrouw Bergers,
Jeannet voor de gasten.
Het was ze beloofd. Als tante Jeannet en
ome Wim Bergers dit jaar hun 25-jarig "be
staan als caféhouder vieren, dan zouden
we bij hen nog eens voor een praatje aan
kloppen. Dat was een jaar geleden, bij het
verschijnen van de zevende Getapt-ru
briek. Afgelopen dinsdag 5 juni was het
zo ver: alle oude stamgasten waren naar
het vermaarde café gekomen om het echt
paar Bergers te feliciteren voor een kwart
eeuw horecadiensten, gouden verrichtingen
gehonoreerd met een zilveren „Kroon".
Een dag later, na de flonkerende receptie,
even tijd genomen om weer wat bij te
praten met de rondborstige caféhouder.
De zaak zat stampvol. Nauwelijks gelegen
heid om weg te mijmeren of stil te staan,
want the show must go on. En dat be
stond in dit geval uit het schudden van
handen, het in ontvangst nemen van tien
tallen bloemstukken en het schenken van
de nodige versnaperingen.
Wim Bergers, niettemin, als hij even tijd
had om zich uit het informele gewoel los
te maken, wilde nog wel het een en ander
over zijn café kwijt. Met trots toont hij
een brief van een vein zijn stamgasten, die
op de receptie niet aanwezig had kunnen
zijn omdat hij slecht ter been is, maar via
een kattebelletje zijn gelukwensen uit wil
de spreken. De klant schrijft, dat een
„destijds klein cafeetje uit heeft mogen
groeien tot een zaak van betekenis". Een
café, zo zegt hij, waarin de zonnige glim
lach van mevrouw Bergers niet is weg te
Hpnken en waar het klaverjassen in de nis
Kees Vermaak geeft door middel van foto's aan de ene
kant een realistisch beeld van de wereld om ons heen, aan
de andere kant wil hij ook laten zien hoe de wereld zou
kunnen zijn. Om dat effect te bereiken maakt Vermaak
gebruik van de fotomontage. Lijnen die elkaar in het da
gelijkse leven niet dikwijls zullen kruisen worden gebun
deld, het gebruik van de retouchespuit legt op de foto's
extra accenten. De oudere mens keert vaak terug in het
werk van Kees Vermaak, lopend onder drukkende wolken
of aanwezig op koude metrostations, ontredderd voor zich
uit blikkend. De somberheid die uit het werk spreekt
wordt bijvoorbeeld goed weerspiegeld door de ontwortelde
nieuwbouwstulp op het strand die zich amper staande
weet te houden onder de dreiging der elementen.
Aart Lodder laat niets van de wereld zien, hij beschouwt
het werk liever op zichzelf. Lodder hangt geen bepaalde
stroming aan, hij zwemt liever tegen de stroom in. Zijn
werk ontstaat meestal in zijn atelier, hij is niet het type
fotograaf dat met de camera om de hals over straat slen
tert Een belangrijk aspect van Lodders werkwijze is het
toepassen van grafische technieken waardoor toonverhou-
dingen veranderen en elementen worden toegevoegd of
juist verdwijnen.
Beide kunstenaars exposeren de gehele maand juni. De
expositieruimte van het LAK-theater is dagelijks van 9 tot
22 uur geopend.
Een fotografisch kunstwerk van Kees Vermaak
een traditioneel begrip is geworden.
„Toch leuk hè zo'n brief. Jammer dat die
man er niet bij kon zijn, want hij was een
van onze trouwste stamgasten. Het viel
me gisteravond tijdens de receptie weer
eens op hoeveel generaties klanten er hier
in de afgelopen jaren zijn geweest", zegt
Wim Bergers als hij zijn blik langs een
met bloemstukken afgeladen biljart laat
glijden. „Gisteren was er een grootvader
met zijn kleinzoon, die vaak bij ons aan
wippen. Van die grootvader is bekend dat
ook zijn vader in dit café zijn opstekertje
kwam halen. („De Kroon bestaat al sinds
1862 - P.V.). Wat dat betreft is het in alle
opzichten een familiebedrijf. Zelfs klanten
die geëmigreerd zijn naar een ander we
relddeel, zoals laatst nog een paar broers
uit Australië, kunnen het niet laten als ze
weer eens in Leiden zijn om „De Kroon"
te bezoeken. Dat hoort er gewoon bij als
je voor vakantie naar Nederland komt.
Trouwens van al mijn klanten weet ik
wanneer ze met vakantie gaan, ik weet
zelfs waar naar toe en wanneer ze weer
terugkomen."
Mevrouw Bergers komt er even bij staan.
„Zeg Wim vergeet de marktmensen niet
hoor, want die moet je hun lunch nog
brengen. De soep wordt anders koud." De
befaamde .moeders-soep", waar alleen
mevrouw Bergers het recept van kent.
Caféhouder Bergers verlaat met een dien
blad vol soep, pils en broodjes zijn zaak
aan de Nieuwe Rijn. Het is marktdag. Ge
routineerd loopt hij met zijn armen vol
naar een van de marktkraampjes waar hij
zijn bestelling aflevert. Als hij op zijn
schreden terug is gekeerd naar zijn café,
wordt Bergers gefeliciteerd door een van
de stamgasten met een groot bloemstuk
(het hoeveelste) in zijn hand. „Kijk, dat is
nou een van die jongens die nog vrijgezel
is en hier dagelijks komt. Vooral omdat
hij weet dat mijn vrouw altijd voor hem
klaar staat en hem als een moeder ont
vangt", stelt Wim Bergers met een kni
poog vast.
Het echtpaar Wim en Jeanet Bergers met zilver bekroond, na 25 jaar gouden verrichtingen.