Herman de Voogd exposeert in De Pomp GETUFT Deze week in de bioscopen Lodderen Vermaak in LAK-fheater De Kroon Terecht geen Oscars voor „Heaven can wait" Het spinnenleger slaat hard toe EN VERDER.... Expositie Tuinstadwijk Eric Polman in HollandscheTuyn' LEIDSE COURANT vonden. Niemand, ook de kunstenaar zelf niet, dacht meer aan de omvangrijke collec tie. Om te voorkomen dat de bijzonder mooie schilderijen en tekeningen zomaar zouden verdwijnen werd kortgeleden een expositie ingericht waar binnen een week 43 van 50 tentoonges telde werkstukken werden verkocht. Herman de Voogd werd in 1910 te Middelharnis gebo ren, in 1939 liet hij zich in schrijven als leerling bij Ars Aemula te Leiden en in 1946 begon hij aan zijn stu die aan de Academie voor Beeldende Kunsten te Den Haag. Hij was daar een stu diegenoot van Jan Wolkers die hem geniaal noemde. In 1951 behaalde hij zijn akte MO tekenen. Hoewel Her man de Voogd een uitste kend tekentalent had ging zijn hart toch meer uit naar de schilderkunst. Voorbeel den van zowel zijn teken als schilder talent zijn aan wezig bij Galerie De Pomp. Enkele schilderstukken il lustreren de tijdelijke schaarste aan schilderslin nen, zij zijn zowel aan de voor- als aan de achterkant beschilderd. Tijdens en vlak voor en na de oorlog werd schilderslinnen zo schaars dat er weinig op doek werd gewerkt. Board of karton werd dan als vervanging gebruikt. De expositie is dagelijks ge opend 15.00-17.00 en 19.00- 21.00 uur. Bovendien op woensdag 10.00-12.00 uur met koffie. WARMOND Deze maand herbergt gale rie De Pomp een deel van de collectie van Herman de Voogd. Onlangs werden door een vriend van Her man de Voogd slordig op zolder bewaarde tekeningen, olieverf schilderijen, e.d. ge rfoor Petwlfisrwd LEIDEN De techniek speelt een belangrijke rol in het werk van de kunstenaars Aart Lodder en Kees Ver maak. Beiden zijn fotograaf en graficus tegelijk. Hun op vattingen verschillen echter nogal, zoals de expositie die aan deze twee kunstenaars is gewijd in het LAK-theater aan het Levendaal 150 laat zien. LUXOR Heaven can wait (a.l.) met Warren Beatty en Julie Christie. Regie: Warren Beatty en Buck Henry. Voetballer Warren Beatty. week). In de matinee: Juliana in zeventig bewo gen jaren, (a.l.). Een voor treffelijk werkstuk over de vorstin dat ver uitstijgt bo ven het obligate vertonen van oude journaalfragmen ten (zevende week). REX Angle of fire, (16). Sexfilm van de gebruikelij ke magere kwaliteit EUROCINEMA I (Alphen aan den Rijn), De duivel hale je, (a.l.). Het Trinity - duo (Terence Hill en Bud Spencer) in weer een dolko mische spaghetti-western, (reprise). EUROCINEMA II (Alphen aan den Rijn), The Deer- hunter, (16). Zie LIDO II. EUROCINEMA III (Alphen aan den Rijn), Invasion of the bodysnatchers, (16). Be angstigende film over we zens van een andere planeet die op de aarde komen en daar menselijke lichamen kopiëren met weglating van alle emoties, (reprise, eerste week). EUROCINEMA IV (Alphen aan den Rijn), De stier doet het weer, (16). Obligate rol prent met de nodige eroti sche beelden (eerste week). Filmkomedies vallen nor maal gesproken buiten het terrein waar jaarlijks de grote prijzenslag in Holly wood valt, de uitreiking van de Academy Award. Frank Capra haalde in 1934 vrijwel de hele buit binnen met zijn klassiek geworden en nog steeds hoogst amusante „It happened one night", maar in de daarop volgende 45 jaar gingen de vergulde mannet jes meestal naar dramati sche films, tot dat vorig jaar Woody Allen zich als kandidaat meldde voor zijn Annie Hall". Als een komedie als „Hea ven can wait" dan plotse ling mét liefst negen Oscar- nominaties uit de bus komt, mag dat wel een unicum worden genoemd. Het is overigens terecht dat het bij nominaties is gebleven. Voor oudere filmkijkers is de titel waarschijnlijk al frustrerend, want „Heaven can wait" is geen remake van de uit 1943 daterende gelijknamige komedie van Ernst Lubitsch maar een opgeklopte nieuwe versie van „Here comes Mr. Jor dan" uit 1941 van Alexan der Hall. Warren Beatty ook producent en mede-re gisseur speelt daarin de rol van een topatleet, dit Deze week weer een variant op het bekende thema. Re gisseur John Bud Carlos heeft er echter niet veel meer van weten te maken, dan het gebruikelijke re cept. Eerst valt een dier - ditmaal een koe - ten slachtoffer aan de vraat zuchtige spinnen, de veearts slaat alarm maar de autori teiten, die net enkele festivi teiten in het achterhoofd hebben, trachten de affaire in de doofpot te stoppen. Een vrouwelijke spinnendes- kundige snelt te hulp, maar dan is het al te laat en is de gehele dorpsbevolking verstrikt geraakt in een ko lossaal spinneweb. De slotbeelden doen zeer sterk denken aan Hitch cock's The Birds', maar hoe kan dat ook anders met een regisseur als John Bud Cardos, die eens de speciale effecten verzorgde voor diezelfde Hitchcock film. De spinnen worden natuurlijk supergroot op het scherm gebracht, zodat de velen- die al bang zijn voor een klein huis-tuin-en-keu- ken-spinnetje hun hart op kunnen halen....of maar be ter naar een andere film moeten gaan. En dat laatste is natuurlijk het verstandig ste. W.B. heeft Herzog zich het meest laten leiden door de (stom melfilmversie van Murnau uit 1922 (tweede week). TRIANON Twee vrou wen, (16). Vaderlandse film van de betere categorie van regisseur George Sluizer met buitenlandse topacteurs als spelers. De intrigerende mensenlijke relaties worden uitstekend uitgediept (derde De lieftallige Julie Christie. keer geen bokser maar een voetballer, die door een fout „van boven" naar de hemel geroepen wordt, ter wijl hij nog volgens de boe ken tot 2025 te leven had. Beatty pikt dat natuurlijk niet en wil in zijn eigen, goed getrainde lichaam te rugkeren. Helaas, te laat. Want men heeft dat inmid dels gecremeerd. Dus neemt Beatty zolang maar genoe gen met het lichaam van een miljonair die zojuist door zijn echtgenote om zeep is geholpen, en wordt prompt verliefd op de mili tante Julie Christie, die deze miljonair even de mantel wilde uitvegen. Hoe Beatty tenslotte voor zijn team nog de Super Cup wint. nadat de moordlustige echtgenote hem als miljo nair de wereld heeft weten uit te helpen, is hoogst amusant, maar gezien het hele pakket films dat dit jaar door de Amerikanen werd geproduceerd toch geen Oscar waard. Laten we gelukkig zijn dat er nog films als „Heaven can wait", waar je blij uit komt, gemaakt worden, maar James Mason als Mr. Jordan alias de dood kon ons geen moment Claude Rains in diezelfde rol doen vergeten en Buck Henry mede-scenarioschrijver en mede-regisseur is geen schaduw van de blunderen de boodschapper die Ed ward Everett Horton des tijds op het doek neerzette. Maar dat is praten over films van meer dan dertig jaar geleden en de aange paste versie anno 1979 mag er best zijn. Eigenlijk alleen al een Oscar waard omdat dit soort films nog gemaakt en gewaardeerd worden. M1LO De laatste jaren, vooral sinds 'Jaws', maar de grote voorloper is natuurlijk Hitchcock's 'The Birds', zijn de rampenfilms waarin die ren de hoofdrol vertolken sterk in zwang geraakt. We beleven momenteel een cul tus van deze sector. Zo is Leiden de afgelopen maan den rijkelijk overladen met LUXOR In de greep van de spin (16) met William Shatner en Tif fany Bolling. Regie: John Bud Cardos. films waarin gevaarlijke bij enzwermen optraden, terwijl ook 'Pirannah' nog vers in het geheugen ligt. Vraatzuchtige spinnen hebben een kind te grazen genomen. CAMERA Pas op of we slaan d'r op, (12). Het Tri- nity-duo heeft het Wilde Westen voor goed de rug toegekeerd, maar slaat nog steeds even wild en humo ristisch destructief om zich heen. Liefhebbers zullen zich stellig weer amuseren (derde week). LIDO II The Deerhunter, (16). Robert de Niro en John Savage in een aangrij pende film, waarin de Vere nigde Staten van nu hun frustraties over de oorlog in Vietnam afreageren. Rijke lijk overladen met Oscars (negende week). LIDO III Animal House, (a.l.). Een dolle komedie over een zich doorgaans keurig netjes gedragende student, die de bloemetjes eens flink buiten zet (negen de week). STUDIO Nosferatu, (12). Klaus Kinski en Isabelle Adjani in Werner Herzogs visie op vampiers. Bij het vervaardigen van de film LEIDEN Het Dienstencentrum Tuinstadwijk, dat tot doel heeft creatieve en recreatieve mogelijkheden als vrijetijdsbe steding te bieden zal tot en met 27 juni een exposi tie houden in het gebouw Rosen- burch, op de hoek van de Roo- seveltstraat in Zuid-West. Op de expositie is werk te zien van ongeveer 25 leden van het Dienstencentrum. Deze groep schil dert elke maan dag en donder dag van 10 tot 12 uur onder leiding van de heer Tim- mers in het ge bouw „Staalwijk" aan de Heren straat 45. De ten toonstelling laat zien dat amateurs tot aanzienlijke artistieke presta ties kunnen ko-* men. Openingstij den: maandag tot en met vrijdag van 9 tot 20 uur. op zaterdag van 9 tot 13 uur, toe gang gratis. Iede re donderdag is er tussen 10 en 12 uur iemand op de expositie aan wezig die inlich tingen over de cursus kan ver schaffen. Infor matie: de heer Timmers, tel. 767605 (privé) of tijdens de lessen 144122, of de heer Oudshoom, tel 764807. LEIDERDORP Eric Polman exposeert met grafiekwerk in galerie de Hollandsche Tuyn aan de Bruggestraat in Leiderdorp. Tevens is er werk te zien van Isrun Pilz - Lange. De tentoonstelling is tot en met 2 juli geopend. De openingtijden zijn zaterdag en zondag van 14.00 - 17.00 uur en na telefonische afspraak. zilveren kroon Café ,,De Kroon'' Nieuwe Rijn 5, Leiden Open: alle dagen van de week, be halve op zondag, vanaf 9.00 uur tot 18.00 uur. Op de donderdagse koo pavond is het café eveneens geo pend. Snacks en lunch in grote variëteit verkrijgbaar. Befaamd is de „moe ders soep" van mevrouw Bergers, Jeannet voor de gasten. Het was ze beloofd. Als tante Jeannet en ome Wim Bergers dit jaar hun 25-jarig "be staan als caféhouder vieren, dan zouden we bij hen nog eens voor een praatje aan kloppen. Dat was een jaar geleden, bij het verschijnen van de zevende Getapt-ru briek. Afgelopen dinsdag 5 juni was het zo ver: alle oude stamgasten waren naar het vermaarde café gekomen om het echt paar Bergers te feliciteren voor een kwart eeuw horecadiensten, gouden verrichtingen gehonoreerd met een zilveren „Kroon". Een dag later, na de flonkerende receptie, even tijd genomen om weer wat bij te praten met de rondborstige caféhouder. De zaak zat stampvol. Nauwelijks gelegen heid om weg te mijmeren of stil te staan, want the show must go on. En dat be stond in dit geval uit het schudden van handen, het in ontvangst nemen van tien tallen bloemstukken en het schenken van de nodige versnaperingen. Wim Bergers, niettemin, als hij even tijd had om zich uit het informele gewoel los te maken, wilde nog wel het een en ander over zijn café kwijt. Met trots toont hij een brief van een vein zijn stamgasten, die op de receptie niet aanwezig had kunnen zijn omdat hij slecht ter been is, maar via een kattebelletje zijn gelukwensen uit wil de spreken. De klant schrijft, dat een „destijds klein cafeetje uit heeft mogen groeien tot een zaak van betekenis". Een café, zo zegt hij, waarin de zonnige glim lach van mevrouw Bergers niet is weg te Hpnken en waar het klaverjassen in de nis Kees Vermaak geeft door middel van foto's aan de ene kant een realistisch beeld van de wereld om ons heen, aan de andere kant wil hij ook laten zien hoe de wereld zou kunnen zijn. Om dat effect te bereiken maakt Vermaak gebruik van de fotomontage. Lijnen die elkaar in het da gelijkse leven niet dikwijls zullen kruisen worden gebun deld, het gebruik van de retouchespuit legt op de foto's extra accenten. De oudere mens keert vaak terug in het werk van Kees Vermaak, lopend onder drukkende wolken of aanwezig op koude metrostations, ontredderd voor zich uit blikkend. De somberheid die uit het werk spreekt wordt bijvoorbeeld goed weerspiegeld door de ontwortelde nieuwbouwstulp op het strand die zich amper staande weet te houden onder de dreiging der elementen. Aart Lodder laat niets van de wereld zien, hij beschouwt het werk liever op zichzelf. Lodder hangt geen bepaalde stroming aan, hij zwemt liever tegen de stroom in. Zijn werk ontstaat meestal in zijn atelier, hij is niet het type fotograaf dat met de camera om de hals over straat slen tert Een belangrijk aspect van Lodders werkwijze is het toepassen van grafische technieken waardoor toonverhou- dingen veranderen en elementen worden toegevoegd of juist verdwijnen. Beide kunstenaars exposeren de gehele maand juni. De expositieruimte van het LAK-theater is dagelijks van 9 tot 22 uur geopend. Een fotografisch kunstwerk van Kees Vermaak een traditioneel begrip is geworden. „Toch leuk hè zo'n brief. Jammer dat die man er niet bij kon zijn, want hij was een van onze trouwste stamgasten. Het viel me gisteravond tijdens de receptie weer eens op hoeveel generaties klanten er hier in de afgelopen jaren zijn geweest", zegt Wim Bergers als hij zijn blik langs een met bloemstukken afgeladen biljart laat glijden. „Gisteren was er een grootvader met zijn kleinzoon, die vaak bij ons aan wippen. Van die grootvader is bekend dat ook zijn vader in dit café zijn opstekertje kwam halen. („De Kroon bestaat al sinds 1862 - P.V.). Wat dat betreft is het in alle opzichten een familiebedrijf. Zelfs klanten die geëmigreerd zijn naar een ander we relddeel, zoals laatst nog een paar broers uit Australië, kunnen het niet laten als ze weer eens in Leiden zijn om „De Kroon" te bezoeken. Dat hoort er gewoon bij als je voor vakantie naar Nederland komt. Trouwens van al mijn klanten weet ik wanneer ze met vakantie gaan, ik weet zelfs waar naar toe en wanneer ze weer terugkomen." Mevrouw Bergers komt er even bij staan. „Zeg Wim vergeet de marktmensen niet hoor, want die moet je hun lunch nog brengen. De soep wordt anders koud." De befaamde .moeders-soep", waar alleen mevrouw Bergers het recept van kent. Caféhouder Bergers verlaat met een dien blad vol soep, pils en broodjes zijn zaak aan de Nieuwe Rijn. Het is marktdag. Ge routineerd loopt hij met zijn armen vol naar een van de marktkraampjes waar hij zijn bestelling aflevert. Als hij op zijn schreden terug is gekeerd naar zijn café, wordt Bergers gefeliciteerd door een van de stamgasten met een groot bloemstuk (het hoeveelste) in zijn hand. „Kijk, dat is nou een van die jongens die nog vrijgezel is en hier dagelijks komt. Vooral omdat hij weet dat mijn vrouw altijd voor hem klaar staat en hem als een moeder ont vangt", stelt Wim Bergers met een kni poog vast. Het echtpaar Wim en Jeanet Bergers met zilver bekroond, na 25 jaar gouden verrichtingen.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1979 | | pagina 7