WNHUSMT
Modecouturiers spreiden uw bedje in
allerlei kleuren; rustig of uitbundig
Betere controle
op scharreleieren
m
MAANDAG 28 ME11979 PAGINA 8|
DOOR TINY
FRANCIS
Begin van dit jaar is het
landbouwkwaliteitsbesluit
„scharreleieren" van kracht
geworden. Hierin is vastge
legd aan welke eisen schar
releieren moeten voldoen en
hoe de controle daarop is ge
regeld. Helaas werd vroeger
de consument op het gebied
van scharreleieren nog al
eens bedrogen. Met grote let
ters werden hoeveelheden
eieren, verpakt in mooie
doosjes, aangeduid als
„scharreleieren". Men kon ze
overal aantreffen. Eieren, die
voor „scharreleieren" door
gingen (dus iets meer kost
ten), maar doodgewoon af
komstig waren uit de kip-
penbatterij.
Hieraan is door het besluit
een einde gekomen. Controle
wordt behoorlijk uitgeoefend.
Het „echte"scharrelei is ge
markeerd door een blauw
driehoekje, een waarmerk
waaruit blijkt dat het niet af
komstig is van een batterij.
Scharreleieren moeten al
dus het besluit voldoen
aan de volgende voor zichzelf
sprekende eisen:
ze moeten zijn geprodu
ceerd op bedrijven, waar op
het grondoppervlak dat de
legkippen ter beschikking
staat, ten hoogste acht kip
pen gemiddeld per vierkante
meter worden gehouden;
ze moeten zijn geprodu
ceerd op bedrijven waar de
ruimte, bestemd voor de kip,
voor tenminste eenderde deel
uit grondoppervlak bestaat,
bedekt met stro, turfmolm,
zand of ander strooimateriaal
(de batterijkip staat op gaas,
dat de poten beschadigt; ze
zitten opeengepakt zodat ze
elkaar verwonden, de leg-
duur loopt soms uit tot een
paar uur door het ruimtege
brek; er ontstaat kannibalis
me tussen de kippen);
ze moeten zijn gelegd door
kippen die niet uit legpro-
duktie zijn ondergebracht
voor een bepaalde legperiode,
waarbij water- en/of voede
ronthouding plaats vindt ge
durende langere tijd dan 24
uur.
Speciaal met het oog op dit
besluit is de Stichting Schar-
releieren-controle opgericht.
Deze stichting is belast met
het toezicht op de naleving
van het besluit en met de
keuring van de aangesloten
bedrijven. Momenteel zijn dit
ongeveer 150 strooiselschu-
ren. Alleen eieren geprodu
ceerd in een bedrijf dat bij
de Stichting Scharreleieren-
controle is aangesloten, mo
gen als zodanig worden ver
handeld. Scharreleieren en
„gewone" eieren ontlopen el
kaar wat voedingswaarde be
treft niets. Hoe het leven van
de batterijkip verloopt blijkt
onder meer uit een nota be-
drijfsgrootte en produktiebe-
heersing aan de Voorzitter
van de Tweede Kamer, gete
kend door minister Van der
Stee, waarin de zinsnede
voorkomt: „door toenemende
mechanisatie en modernise
ring stijgt het aantal dieren
dat één man kan verzorgen
bij een toenemende produk-
tie-omvang, waardoor in de
tijd gezien dit aantal toe
neemt". Het werd tijd dat de
consument wéét wat hij
koopt.
BINNENLAND/ BUITENLAND
LEIDSE COURANT
..Chatanooga" in bruin, groen en zwart, een frisse „Tuileries", een dekbedset, slopen, gordijnen, De zolderkamer in één klap omgetoverd in een
slaapkamer in moderne stijl. Het bed is met recht spreien, maar ook comforters naar een ontwerp vari prachtig slaapvertrek.
een ruitensymfonie. Een dekbedset uit de voorjaars- Mary Quant in de kleuren caramel, roze en gras-
/zomercollectie van Dorma, ontworpen door Mary groen. De stijl is nostalgisch Frans. De kleinmeube-
Quant len zijn van pitriet.
Ton Everse, eigenaar van zeven kappersbedrijven in Rotter
dam en omgeving, demonstreerde in het Rotterdam Hilton
hoe een elektronisch brein voor honderd procent kleur en
permanent van iedere willekeurige klant afstemt op de haar-
structuur. De computer spuwt speciale haaranalyses uit, die
weer door de kapper worden vertaald ten dienste van zijn
cliënt. Een zestal modellen liet de mogelijkheden zien van
wat de haarstylist tegenwoordig aan service te bieden heeft
via de elektronica. Deze ontwikkeling in de haarmode en
haarverzorging, waaraan kleurenspecialist H. Lurvink van
Goldwell BV. te Apeldoorn een groot aandeel had, is niet al
leen voor Nederland een primeur. Modebewuste mensen uit
de hele wereld, aldus Everse, zullen profijt kunnen trekken
uit deze uitvinding van hem en de heer R. Schelven. Kapper
Everse denkt dat meerdere collega's op korte termijn even
eens gebruik willen maken van „computer bestuurde haar
verzorging". Robots, die .coupe knippen zijn echter nog niet
in de maak
In toenemende mate wordt
de laatste tijd lyrisch over
de slaapkamer gesproken.
Meer dan ooit zoekt men
naar comfort en een zekere
harmonie met de rest van de
inrichting. Elk onderdeel
van het vertrek, waarin we
een groot deel van het et
maal doorbrengen, krijgt
aandacht: muurbekleding,
gordijnen, spreien, lakens,
kussenslopen, comforters en
dekbedden. De „comforter"
is een plezierig nieuw soort
„eiderdown", die met een
licht geplooide strook tot op
de grond het hele bed om
zoomt. Zwaarder en warmer
dan een sprei, kan hij het
best worden gebruikt met
dekens en lakens in de win
ter en alleen met een laken
in de zomer.
Fabrieken van naam trekken
tegenwoordig ook bekende
mode-ontwerpers aan voor de
bedmode. Dezen storten zich
dan op de tekentafel, want
zelfs een couturier kan het
hoofd niet meer boven water
houden door alleen kleren te
maken. Zo levert Mary
Quant in deze sector betove
rend werk. Voor Dorma
maakte ze drie nieuwe ont
werpen: „Tivoli", „Lotus" en
„Tuileries", geïnspireerd op
vreemde landen. „Tivoli is
dat kleine park in Kopenha
gen. Je hebt er een tuin met
restaurants en een altijd
voelbare sfeer van vriende
lijkheid en gezelligheid",
moet Mary hebben gezegd.
Uit deze voelbare gezelligheid
onstond comforter „Tivoli",
geschikt voor een slaapkamer
met veel hout (vloer, wanden,
plafond). De print is een
zwart-witte pentekening van
wilde bloemen, die zich van
uit de aarde (grafische hori
zontale strepen) verheffend
verstrengelen en terugkomen
op alleen de linkerkant van
het kussensloop. Mary's ont
werpen zijn delicaat, ijl flo-
kan knappen) werden de eer
steklas slaapkamers in een
sjiek decor van zwart en
grijs uitgevoerd. Aan boord
eten met stokjes, daarna tus
sen sierlijk met kant- en
bloemmotieven bedrukte la
kens kruipen in de vliegende
slaapkamer.
Natuurlijk is het onmogelijk
een droomslaapvertrek in één
keer samen te stellen. Het
geheim is het kiezen van een
bepaalde kleur, bijvoorbeeld
subtiel blauw en daarop ver
der voort te borduren. Stukje
voor stukje wordt de droom
dan werkelijkheid.
Wie het in het meer functio
nele zoekt kan zich een zit-
slaapbank aanschaffen, die
voor gezinnen en alleenstaan
den perfect zit- èn slaapcom
fort biedt. Men heeft thans
de ideale formule gevonden
voor' een meubel dat eruit
ziet als een normale bank,
maar eigenlijk een bed met
toebehoren is. De nadelen die
er vroeger aan zo'n slaap
bank kleefden: lomp, pom
peus, duur en dan. nog moei
lijk te hanteren, zijn opgehe
ven door het materiaal pi
triet. De bekleding van bank
jes en fauteuiltjes, de gordij
nen en de rond te strooien
kussentjes zijn dan van de
zelfde stof als de (instopte)
sprei, ofwel in kleurharmonie
daarmee. In een apparte
ment, een huis, een flat, op
zolder, een etage of in een
bungalow, de slaapkamer
moet een eigen sfeertje heb
ben: het Ierse platteland met
briesende paarden op een
koude ochtend; slapende hon
den voor de open haard en
toast met boter voor het
ontbijt; rust en imposante
schoonheid van Versailles bij
het ochtendkrieken, als er
nog geen mens in de tuinen
is; het dromerige Petit Tria
non of de geurige boterbloe-
menweelde van een weitje
achter een boederij in Noord-
Holland.
Permanent uit de computer
ten moderne zitslaapbank volgens de nieuwe formule uit de collectie van Moolenaar MeuOelagentu-
ren, Heemstede. Ook zeer geschikt voor bejaarden- en studentenflats.
raai of uitbundig van dessin
als „Lotus", met paradijsach
tige vogels en bamboescheu
ten. Ze beveelt hier een fel
gekleurd onderlaken (hoes)'
bij aan.
In de nieuwe bedmode zijn
de kleuren afgezwakt. Vier
nieuwe tinten werden aan
het kleurengamma toege
voegd: lavendel, pink, cara
mel, weidegroen. Het lijkt of
je ze ziet met gefilterd licht
of door vliesdunne vitrage.
Sommige slaapkamers doen
denken aan de jaren twintig.
De tinten leunen tegen wal
noot, mahonie, sandel (hout)
en snuiftabak. Een waas van
romantiek, optimaal in ba
lans met het boudoir er
naast... De meubels, de attri
buten van bamboe, de Tif-'
fany lampen en kleerkasten
(spiegelkasten...), het doet al
lemaal denken aan een ande
re tijd.
Mooi is ook de interpretatie
van de oude Engelse katoe
nen stof, die zijn oorsprong
vindt in de handbeschilderde
Indiaanse stoffen, welke van
af het begin van de zeven
tiende eeuw in Engeland
werden geïmporteerd. Hoewel
wij die gekleurde katoentjes
tegenwoordig gewoon als tex
tiel beschouwen, lag dat
vroeger anders. Deze import
zette in de zeventiende eeuw
heel Engeland op z'n kop. De
sensatie die katoen veroor
zaakte, verontrustte de koo
plieden in zijde en.wol in he
vige mate. Ze zorgden er dan
ook ijlings voor dat er een
boycot kwam op alle Indi
aanse import èn op katoen,
dat in Engeland werd ge
drukt. Vijftig jaar later werd
die boycot opgeheven en de
katoenindustrie begon toen te
bloeien als een roos. Dessin
„Fontainebleau" is een inter
pretatie van die oude Indi
aanse stof.
Betsey Clark creëert in de
kinderkamer een eigen we
reld vol getekende straat
schoffies in tere kleurtjes. De
figuurtjes van Betsey werden
pas een jaar of tien geleden
bekend en nu lijken ze over
al op te duiken waar kinde
ren slapen, eten of spelen. Ze
beelden een leefwijze uit, met
de nadruk op eeuwenoude
waarden als liefde, vriend
schap, bezorgdheid en verte
dering. Een vriendelijk we
zentje troost een jong hondje
dat zich heeft bezeerd, een
lief deerntje verkoopt een
tuiltje zoete weidebloempjes.
Deze lieve avontuurtjes alle
maal op hoezen van dekbed
den, spreien, gordijnen en la
kens in de „Betsey Clark-
slaapkamers", waarin bijpas
sende rolgordijnen en andere
accessoires. „Total look", die
kan meegroeien met het
kind.
Toen Japan Air Lines met
de nieuwe service van een
Sky Sleeper kwam (een vlieg
tuig, waarin de reiziger bij
nachtvluchten een flinke uil
LOCHEMSE PROMOTOR VAN
ANTILLIAANSE KUNST
Galerie
Horizonte wil
van eenrichtings
verkeer af
MARIA MARTINA
...huiselijk...
LOCHEM Neem nou maar eens José Ma
ria Capricorne, de in '32 op Curasao gebo
ren beeldend kunstenaar. In het Antilliaanse
kunstgebeuren blaast hij duchtig z'n partijtje
mee. Hij weet er flink wat werk aan de man
te brengen. En ook om opdrachten zit hij.
niet verlegen. Hij is de maker van enkele
objecten, die als kunstzinnige stoffering van
Willemstad danig in het oog lopen. Neem
alleen maar het plastiek voor het Cultureel
Centrum en de veertien meter lange muur
plastiek van plexiglas voor het nieuwe ge
bouw van de Antilliaanse universiteit. Capri
corne, die vanaf het begin, in '69, betrokken
is geweest eerst als docent, later als di
recteur bij het kunstonderwijs aan de
Curapaose Academie voor Beeldende Kun
sten, mag dan echter op de Antillen een
kunstenaar zijn waar niet aan voorbij ge
gaan kan worden, in Nederland is zijn werk
minder bekend. Maar misschien gaat daar
wat verandering in komen. Aan de Lochem-
se Galerie Horizonte zal het tenminste niet
liggen.
Deze nieuwe expositiegelegenheid in de
Gelderse Achterhoek gaat er alles aan doen
de kunst uit de Antillen in ons land wat
meer populair te maken. En dan gaat het
niet om wat misschien typisch Antilliaanse
kunst heet te zijn: fraai ogende landschap
jes met de dividivi bijvoorbeeld, maar wel
om hedendaagse kunst waarin heel wat An
tilliaanse kunstenaars hun mannetje best
staan.
Julio en Maria Martina, de galeriehouders,
twee jaar geleden vanuit Curapao naar ons
land gekomen, proberen op die manier de
horizon van de Nederlandse kunstliefhebbers
wat te verbreden. En dat kan geen kwaad,
want veel van de artistieke activiteiten op
de Antillen dringt niet door tot het moeder
land. Bij het noemen van de namen van
een paar Curapaose naieven Olario, Oka-
lia en Onofra blijft het meestal. Curieuze
Internationale
beeldtaal
Van wat de hedendaagse kunst verder ople
vert in het stukje Nederland in het Caribisch
gebied sijpelt niet veel door in ons land. En
de schilders die conventioneel te werk gaan
en wier werk lokaal gekleurd is alsmede de
kunstenaars die primitief genoemd worden,
en die zich vprwant voelen met de Haïtiaan-
se kunst niet meegerekend, weten de he
dendaagse kunstenaars uit de Antillen in
hun werk best een internationale beeldtaal
te hanteren. Julio Martina, naast zijn werk
zaamheden als galeriehouder leraar Frans in
Zutphen: „Als hun opleiding op een interna
tionaal niveau staat, maken ze moderne'
kunst waarin de Antilliaanse invloed alleen
nog maar zichtbaar is voor hen die het we
ten. Voor de rest is het moderne kunst
zoals die elders, of het nu in Japan is of in
Zweden, gemaakt wordt. Moderne Antilliaan
se kunst bestaat eigenlijk niet, wel moderne
kunst gemaakt door Antiliaanse kunstenaars.
Omdat zoveel kunst uit Europa naar de An
tillen gaat en daar uitvoerig gepresenteerd
zondagsschilders met een natuurtalent, die
zonder zich te storen aan de regels van de
schilderkunst het dagelijks leven op de An
tillen penselen.
Schilderij van de Curapaose naïef Olario.
Lino van Capricorne, van wie momenteel in
Galerie Horizonte werk te zien is.
JULIO MARTINA
...aan de weg timmeren...
wordt, is het een goed ding als dat eenrich
tingsverkeer doorbroken wordt en kunst uit
de Antillen in ons land getoond wordt".
„Je kunt het een culturele uitwisseling noe
men. Bovendien stimuleer ik de Antilliaanse
kunstenaars er een beetje door, vooral hen
die niet aan de bak komen. Op de Antillen
waar geen contraprestatie is of zoiets, kan
geen enkele kunstenaar helemaal van zijn
kunst leven. Voor hen betekent een Neder
landse expositie een verbreding van de
markt".
Ook op Curapao hebben de Martina's voor
exposities gezorgd. Dat was in een landhuis
in Scharloo, waar tevens creativiteitscursus-
sen werden gegeven. Het ging allemaal ech
ter wel wat gemakkelijker dan hier. Maria
Martina: „In de Antillen kun je iets per tele
foon regelen. Maar met een telefoontje ben
je hier niet klaar. De programmering van de
exposities moet heel zorgvuldig en zakelijk
gebeuren. Alles moet op tijd klaar zijn. an
ders loopt de expositie in het honderd". De
galeriehoudster over de belangstelling voor
de kunst die zij in huis haalt: „Een beetje
huiverig zijn ze wel, de Lochemers. Heel
aarzelend komen ze hier binnen. En dan
liefst in groepsverband. Ik probeer ze dan'
maar op hun gemak te stellen door met
een gietertje rond te lopen, door pianomu
ziek van de Antilliaanse pianist Dominico
Herrera te laten klinken, kortom door een
huiselijke sfeer te creëren. Het gaat er om
ook dóódsimpele mensen te bereiken. Op
Curapao was de drempelvrees veel minder
groet. De mensen hier denken dat ze niet
vrijblijvend een galerie mogen binnenstap
pen. Kopen is echt niet verplicht. Desnoods
komen ze hier om alleen maar te schuilen
voorde regen".
Op zoek naar een huis kwamen de Marti
na's toevallig in Lochem een galerie op het
spoor die net z'n deuren had gesloten. Ze
hoefden niet lang na te denken. Alhoewel
ze niet naar Nederland waren gekomen om
Beterin het westen
Vraag aan Julio Martina of Lochem ee
gunstige plaats is om er een galerie voo
Antilliaanse kunst te hebben. Martina: „El
genlijk niet. Je kunt beter in het westen zi:
ten. Lochem is een te kleine plaats. Bover
dien zijn in de Achterhoek de mensen mill
der geïnteresseerd in kunst. Om het weste
hier naar toe te krijgen moet ik gewoon wt
meer aan de weg timmeren, iets dat ik o;
Curapao nooit heb hoeven te doen. Ik g<
loof dat ik het wel zal leren".
expositie-activiteiten te continuere
was de gelegenheid een galerie over te ni
men, te mooi om af te slaan. Voor de eei
ste expositie, twee maanden geleden, mi
werk van de Arubaanse schilder Wouter va
Romondt en de Curapaoenaar Anton Vreed
kwam de gevolmachtigde minister Madur
van Den Haag naar de Achterhoek. En voc
het eerst bezocht Lochems burgemeestt
een galerie-opening in z'n gemeente. Hog
belangstelling dus voor de kersverse expos
tiegelegenheid die in de zomermaande
gastvrijheid verleent aan twee kunstenaai
die in olieverf hun visie op de Antillen het
ben gepenseeld in een naturalistische stij
H. Boyé, sinds kort wonend in de Bijlme:
meer en bekend door zijn in opdracht g(
schilderde doeken van Curapaose landhu
zen en de naïeve schilderes Leolian Bertii°
