Ill Ml Kennismaking opz'n Surinaams in toko Wiek Leidsman enMargo Nijhove T reesje kon het lonken niet laten Sweris verrast gretig publiek met een paperback-invasie uit New York VAN KOUSEBAND TOT ONT-KROESER ZATERDAG 26 ME11979 PAGINA 5 Op mijn omwegen door stad en land kom ik graag mensen tegen. Eike morgen tussen tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel len wie u graag iri deze rubriek zóu willen tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar toestel 18 vragen. door een stel gemotiveerde „meiden", mijn verkoopsters, die het vuur uit hun schenen lopen voor dit evenement." Waarlijk: plaatjeswerk van de beste soort en voedsel gevend aan een zekere lees- en kij kop winding. „Dover Books kun je vinden bij iedere respectabele boekverkoper, maar niet in deze omvang," aldus Sweris. Het is een „tentoonstelling" die één van de hoogtepunten is in het ongeveer 45-jarig bestaan van De Boeckhalle, die gestart werd door thans 77- jarige vader Max Sweris, die nu nog aan de Apothekersdijk de .medische afdeling" van de zaak beheert. Burgers en buitenlui, buitenlanders en andersoortige toeristen kennen sinds jaar en dag Sweris, zich een weg zoekend en vindend tussen alle mogelijke voorbeelden van wereldliteratuur, toeristische kaarten, reisgidsen, stripverhalen en tijdschriften, met een rijke uitwijkmogelijkheid naar het antiquariaat dat ook al niet voor de poes is. En allemaal heerlijk rommelig. doos en meteen duikt men dan in zo'n altijd gevuld geval." De Boeckhalle is een boekencentrum met karakter, geen klinische instelling. Hoe chaotisch het er op het oog ook mag zijn („maar ik weet precies waar ik alles kan vinden, maar dan ook exact," zegt Joop) er is steeds wel ruimte voor een hoogstandje in dit rijk voorziene bolwerk der letteren, zoals nu weer met die Dover-boeken. Sweris heeft voor september alweer een nieuwe show op het oog, „en dan misschien wel met alle titels van Dover Publications". Begin van dit jaar trok een enthousiast stel in een voormalige slagerswinkel aan de Leidse Hogewoerd. Wiek Leidsman (29) en Margo Nijhove (33) begonnen er hun Surinaamse winkeltje, „Toko Kona" genaamd. Toko is winkel en Kona, zo heette de oma van Wiek. Vier jaar geleden kwam Wiek Leidsman vanuit Suriname naar Nederland, waar hij Margo leerde kennen. Margo zelf, van Curagao, toeft al een jaar of negen in ons land. „Nou", zegt Wick, die spaarzaam met zijn woorden omgaat, „we zullen nog weieens gaan trouwen". Voorlopig hebben de donkere twee het best naar hun zin in Toko Kona, waar het geurt naar buitenissigheden. De aanloop is nog niet overweldigend, ofschoon heel wat voormalige rijksgenoten de weg naar de winkel al hebben gevonden en ook Nederlanders met zin in kokkerellen komen er ingrediënten halen voor een verantwoorde Pom-bereiding. Pom is een Surinaamse delicatesse met super geraspte Tayer. „Nou, dat zal dan wel hartig zijn, die hap", zei ik tegen Wiek. „Nee hoor", antwoordde Wiek, „helemaal niet hard gebakken". Surinaams koken is een hobby van een groeiend aantal Nederlanders. Insiders beweren, dat het bijvoorbeeld vaak eenvoudiger is dan Indisch koken en volgens hen voor Hollanders minstens zo smakelijk. Er bestaat een heel goed Surinaams kookboekje dat bij Dishoeck is uitgegeven; het is ook verkrijgbaar bij Toko Kona, een winkeltje zoals er wel bekend zijn in Amsterdam, maar tot voor kort nog niet in Leiden. De toko van Wiek en Margo is elke dag geopend, behalve op maandag. Bovendien vallen er op 's woensdags en 's zaterdags kant en klare gerechten te kopen en desgewenst ter plaatse te verorberen, zoals warme rotie en ook een broodje kabeljauw, dat door mensen als Wiek eenvoudig bakkeljauw wordt genoemd. Wiek troonde me, niet geheel op z'n gemak want hij had nog nooit zo van dichtbij een journalist gezien en een toevallige klant meende dat die meneer zo'n beetje de hele voorraad op z'n „boodschappenbrief je" aan het noteren was mee door zijn rijkje waarbij de inventaris de reveu passeerde. Een keurtje aan Surinaamse groenten, onder andere kouseband, ogend als overdreven lange sperziebonen, sopropo, Margo met een hand vol okers en Wiek pronkend met de kouseband. die op een gerimpelde komkommer lijkt, bittere antroewa, een ui-achtig produkt voor het rijstgerecht, okers, ook al voor de rijst, aubergines (Wiek: „wij zeggen boulanger"), Tayer-blad, een kruising tussen andijvie en sla. Voor de rijst, ja. De belangrijkste en leukste produkten worden uit Suriname geïmporteerd, maar evenzogoed uit India, China of uit de Antillen. De hele glazen potjes- en blikjesopslag kwèim over de toonbank. Zo kon ik blikken werpen op behalve pompoenen en kokosnoten„Madame Jeannette" en rode, gele en groene pepers, zoute lemmetjes (citroentjes), extra pikante Surinaamse pindaas, bittere meloen, rode boontjes en gele spli, Surinaamse vruchten, swiet sopie, Surinaamse limonades, als daar zijn: amendel, tamarinde, gember, niet te verwarren met Australische stemgember, wat dan van de Chinezen moet zijn afgekeken. En de vissen. Heel gekke beesten waren daar bij: witwitte in de diepvries (Wiek: „heerlijke vis, meneer"), Anjoemara, de delicatesse Kwie-Kwie in bevroren toestand en een bakje met Trie, kleine verschrompelde visjes. „We zijn er weer, verse wij...", stond op een reclamebordje. Die „wij" kunnen dan ook de gedroogde snoek zijn, of varkensstaart en pekelvlees (Wiek: „wij zeggen zout vlees"), of gezouten haring, zoete aardappelen en gedroogde garnalen. Surinamers weten wel wat lekker is. Dat leerde ook een confrontatie met een assortiment grammofoonplaten en toiletartikelen, die laatste categorie op Surinaamse leest geschoeid. Essences, die Wiek de ogen ten hemel lieten rollen: Florida-water, een oppepper voor in het bad en de essence „Zevengeesten", „erg belangrijk ook voor ons". Ook voor in het bad. En Wiek duwde me onverwacht een geopend flesje onder de neus. Ik dacht, dat ik een narcose kreeg toegediend. Laat ik niet vertegen een „ont-kroeser" te noemen, een haarvet dat de kroeskop weer in een gladde toestand kan brengen desgewenst. Een „strait-er" heet dat En Wiek en Margo maar vertrouwen op een toenemende klandizie achter de etalageramen die getooid zijn met de Surinaamse vlag en kokospalmen. Het is best de moeite waard er eens te gaan kijken, te snuiven of je wenkbrauwen op te trekken. Wie weet waag ik me nogeens aan een recept voor Pom-bereiding. 'Wekelijks verschijnt in de Leidse Courant de rubriek „Hónd zoekt huis". In deze rubriek wordt een hond beschreven die in het asiel verblijft om daar een zekere dood tegemoet te gaan... tenzij het dier een goed tehuis vindt. De in de rubriek beschreven honden zijn alle door hondenbezitters naar het asiel gebracht. Om uiteenlopende redenen, vaak begrijpelijk, maar soms ook volslagen onzinnig. De in „hond. zoekt huis" beschre ven dieren zijn alle goed gezond, hebben een wormkuur ondergaan en zijn volledig ingeënt. Tegen betaling van ca. 60 gulden ten bate van zwerfdieren zijn ze af te halen. Adres: Nieuw Leids Dierenasiel, Besjeslaan 6b, Leiden. Tel.: 131670. Geopend di. t/m vr. 10.00-12.00 en 14.00-17.00 uur. Zaterdag van 10.00-12.00 en 14.00-16.00 uur. Zondag en maandag gesloten. LEIDEN Het doet misschien wat vreemd aan, een kat in een hondenrubriek, net zoiets als de knuppel in het hoenderhok. Het. Nieuwe Leidse Dierenasiel is echter net zo royaal gevuld met katten als met honden dus het is niet meer dan redelijk om zo nu en dan ook de eigenzinnige tegenvoeter van de hond eens m de belangstelling plaatsen. De katten in net asiel zijn geplaatst in kooitjes en hunkeren net zo veel naar bewegingsvrijheid als hun blaffende lotgenoten. De twee jaar oude poes Treesje bevindt zich al weer ruim twee maanden achter tralies. Treesje is een cyperse kat en heet niet raszuiver te zijn, maar ziet er toch zeer fraai uit. Haar dikke vacht is effen grijs met zwarte banden. Twee grote groene Liz Taylor-achtige ogen staren je vanuit de zwierige haardos mys terieus aan. Treesje is afkomstig uit Kat wijk, waar ze het volledige per soneel van een fabriek tot haar eigenaren kon rekenen. Treesie was een keer nis zwerfkat ae fabriek komen Binnenstappen en werd gelijk geadopteerd door de werknemers. Zij had het in de fabriek best naar haar zin en die situatie had jaren kunnen voortduren als Treesje niet zo'n aantrekkelijk kattebeest was ge weest De katers van de buurt dingden bij herhaling naar haar gunsten en vielen ook de arbei ders van de fabriek steeds lastig met vragen over Treesje. Ook hadden ze de gewoonte om hun specifieke lucht in de fabriek achter te laten op diverse plaat sen om Treesje te verleiden. Dat geschiedde middels het bewate ren van de diverse in de fabriek opgeslagen materialen hetgeen het produkt niet ten goede kwam. Tenslotte maakten de wat onopgevoede heren geen ge heim van hun antipathie jegens elkander en waren krijsende on lusten aan de orde van de dag. De directeur van de fabriek drong er eerst nog bij Treesje op aan om er wat minder ver leidelijk bij te gaan lopen maar toen dat niet hielp, luidde zijn onverbiddelijk oordeel dat het voor Treesje en het produkt be ter zou zijnals ieder zijns weegs ging. En dat leverde een enkele reis asiel op. Asiel-beheerder Wil Tiele én zijn vrouw Mieke hebben Treesje m die paar maanden leren kennen als een gezellige huiselijk inge stelde poes zonder complexen. Andere katten worden door haar wel geaccepteerd, met hon den verloopt het contact niet zo ongedwongen. Krolsheid is Treesje inmiddels vreemd ge worden want zij is gesterili seerd. Treesje is ingeënt tegen niesziekte en verder volkomen gezond gemaakt, net zoals ieder dier dat het asiel verlaat. Ieder een die een mooie en gezellige kat in huis wil halen aie een zaam in een klein kooitje zit, doet met Treesje een goede keus. Heros De ruwharige herder Heros vraagt zich af of hij eigenlijk wel in de krant heeft gestaan want er is geen mens naar hem komen kijken. Diep teleurgesteld heeft Heros zich tot helemaal achter in zijn hok teruggetrok ken en wacnt met smart op ie mand die de krant niet gelezen heeft. STAD/REGIO LEIDSE COURANT Joop Sweris van „De Boeckhalle" aan de Leidse Prinsessekade - wie kent dat paleisje van substantieel leesvoer niet? - is behoorlijk in z'n nopjes. Tot 1 juni houdt hij in zijn boekarsenaal een grootse show van ongeveer 1800 titels aan Dover Books, een fameuze Amerikaanse verspreider van stevige en ongeëvenaarde paperbacks, waarvan de verkoopprijs spot met Nederlandse begrippen hieromtrent. Twee weken boekenexhibitie en na drie dagen had Sweris al het percentage binnen dat hij voor twee volle weken had verdisconteerd. Hij doet dit in samenwerking met een importeur uit Weesp die greep heeft op de Dover Books: allemaal kunst, vooral toegepaste kunst. Dover Publications, Inc., New York, beschikt over ruim 3000 titels, allemaal herdrukken van succesvolle uitgaven uit een langer of korter verleden. Boekwerken die oog en hart strelen en dat tegen een prik. Uiteraard zal Sweris het niet betreuren als eind volgende week blijkt, dat er nog een aardig centje Een handvol titels, gelicht uit de paperbackeinvasie. verdiend is ook. Maar voorop staat bij Joop Sweris de trots dat hij d „Greatest show of Dover Books" den volke - zelfs als het een verwend publiek is - kan tonen. „Je ziet hier gebundelde .plaatwerkjes" voor nog geen tientje," zo vergroot Joop mijn nieuwsgierigheid. Inderdaad, wat er in etalage en binnen ligt opgetast kent nauwelijks zijn weerga: art nouveau, art deco, typografie, calligrafie, poppen, kostuumkunde en fotografie, maar ook sport en spel (o.a. schaakboeken van de hand van een stuk of honderd auteurs onder wie de grootste grootmeesters), mathematische puzzels, filosofie, religie, muziekpartituren, muziekliteratuur, spook- en griezelverhalen. Nou ja, té gek allemaal. Stevige boekwerken die niet uit elkaar vallen als je ze stevig openslaat als je ergens een pagina wil vasthouden. Economische verrassingen die door de waardevermindering van de dollar nog een stuk goedkoper zijn geworden. De show kreeg tot nog toe een enthousiaste ontvangst, tot uit het oosten en andere delen des lands. Joop Sweris: „men gaat hier met stapels paperbacks de deur uit (trouwens, dat kun je zelf zien), voor nog geen vijftig gulden. Ik moet er wel bij zeggen, dat de mensen geholpen worden b cyperse stoeipoes Treesje.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1979 | | pagina 5