Hockeyheren in de halve finales Hans Jansen: damtitel na yoga en vlugschriften Damesturnen verliest alle charme Grimont domineert van de eerste tot de laatste meter SPORTTRIBUNE WIERSMA REST SLECHTS FAAM VAN WELEER BELGISCHE ZEGE IN TIENDE; WESTLAND- MARATHON LEIDSE COURANT/ PERTH Na drie overwinningen op ach tereenvolgens India (6-3), Frankrijk (7-2) en Canada (4-2) heeft het Nederlandse hockeyteam tijdens het tienlandentoemool in Perth het eerste doel bereikt: een plaats bij de laatste vier. De kwaliteit van het spel van Oranje heeft echter een da lende lijn te zien gegeven en als dit beeld zich voortzet moet het haast uitgesloten worden geacht dat de eindstrijd haalbaar is. Tegen de jonge Franse ploeg was er zondag al weinig meer oyer van het inge nieuze samenspel, dat in de eerste helft tegen India goed was voor een spranke lende show en vijf doelpunten. Het enige positieve van het duel met de Canadezen vanmorgen was het resultaat, een overwin ning, die goed was voor een plaats in de halve finales. De wedstrijd van donderdag (Nederland heeft twee rustdagen) tegen Australië is beslissend voor de bezetting van ae eerste plaats in de groep, waar door in de kruisingswedstrijden vermoede lijk Pakistan kan worden ontlopen. Er werd druk gemopperd ap de Nederland se spelersbank na het ronduit vervelende duel met de negatief spelende Canadezen. ..Ook als de bal nog lang niet in de buurt is staan 2e al met de stick in je rug te du wen". zei Litjens kwaad. „Dat is toch geen hockey meer. Ik word daar doodziek van". Ewout van Asbeck hoorde het en gaf al ad vies: „Dan geef je ze toch gewoon een mep terug?". Het werd tijd voor coach Van Heu- men om in te grijpen: „Ben je nou hele maal? Dan heb je zo een rode kaart". Het gefoeter bleef echter nog lang hoorbaar. Ook aanvoerder Ron Steens had weinig goede woorden over voor de Canadezen. „Het is alleen maar rammen en hakken wat ze doen. Vooral die Hobkirk kan er wat van. En dan die scheidsrechters. Die fluiten maar wat raak". Het was duidelijk. Eigen fouten werden niet genoemd. De tegenstanders en de arbitrale leiding hadden het gedaan. Toch mankeerde er heel wat aan het Nederlandse spel. Paul Litjens kreeg steeds meer last van zijn dij beenblessure en kwam haast niet meer vooruit. Ron Steens speelde zijn slechtste wedstrijd tot nu toe en Roderik Bouwman volgde het voorbeeld van zijn aanvoerder. In de tweede helft drongen de Nederlanders vrijwel niet meer in de vijandelijke strafcir- kel door, met als gevolg dat er ook geen corners meer te nemen waren. Van Heumen kon nog altijd niet over de te gen India geblesseerd geraakte Cees Jan Diepeveen beschikken. Het is trouwens on waarschijnlijk dat de Bloemendaler dit toer nooi nog in actie komt. Daardoor komt Van Heumen wat krap in zijn verdedigers te zit ten. Nu speelde Hans Kruize na de rust linksachter en hij deed dat niet eens zo slecht. Het begin was hoopgevend voor Nederland. In de eerste vijf minuten mocht Litjens drie strafcorners nemen, de derde keer moest doelman Dusang zich gewonnen geven (1- 0). In het verder verloop van de wedstrijd kreeg Nederland geen enkele strafcorner meer te nemen. Reden voor Wouter Leefers om verwijtend tot zijn medespelers te zeg gen: „Er wordt te weinig op het forceren van corners gespeeld. Daar moet echt meer aan worden gedacht". Leefers was een van de weinigen die redelijk tevreden op de wedstrijd kon terugzien. Hij had tenminste twee doelpunten gemaakt, en het is lange tijd geleden dat de kleine Hagenaar daar in slaagde. In de tiende minuut nam Leefers de bal uit een vrije slag van Litjens ineens op de stick en dertien minuten later rondde hij een fraaie solo met een doelpunt af (3- 0)- Tot de rust was het duel nog wel draaglijk. Het tempo bleef tenminste hoog, er kwamen zo nu en dan nog redelijke combinaties tot stand en er werd gescoord. Plummer verras te in de 33e minuut met een hoge push juist binnen de strafeirkel. Laatste man Van der Staak veranderde de bal van richting en Sikking, die een goede indruk maakte, was kansloos (3-1). En met nog 18 seconden in de tweede helft te spelen herstelde Hans Kruize de marge van drie treffers (4-1 Over de tweede helft kan weinig positiefs worden gezegd. Van Heumen wisselde een verdediger (Van Heeswijk) voor een aanval ler (Borstlap) en Hans Kruize ging voor het eerst in zijn hockeyloopbaan op de link sachterplaats staan. Tevergeefs probeerde Ron Steens de anderen op te peppen er nog iets van te maken. „Allemaal een schepje er boven op, jongens. We staan ge woon voor schut zo", klonk het over het astroturf. Het hielp niet, de Canadezen ver wierven zich ^nkele strafcorners en halver wege de tweede helft werd het bij een van die gelegenheden 4-2 door specialist kirk. Dank zij snel uitlopen van Boud (Litjens werd ook bij dit werk gespaard goed reageren van Sikking kon erger den voorkomen. Pas tegen het slot k Nederland er weer een beetje bove Scherpe voorzetten van Doyer en Bouw (die met een lichte knieblessure speel gingen echter voor het doel langs. Toen derland eindelijk weer een strafcorner k kon deze niet meer worden genomen ot het tijd was. Donderdag komt Nederland pas wee actie in de laatste groepswedstrijd te een van de favorieten: Australië. De rustdagen komen Oranje goed van Litjens, Bouwman en Diepeveen heb dan tenminste gelegenheid van hun b sures te herstellen. De halve finales st voor zaterdag op het programma. ZANDVOORT Het damestur nen is druk bezig alle charme te verliezen. Een toenemend aantal kleuters wordt opgeleid voor de topsport, meisjes wor den geselecteerd op (eventueel erfelijke) afwijkingen, die een normale biologische ontwikke ling vertragen en desnoods wordt de groei kunstmatig af geremd om de voor het toptur- nen ideale lichaamsbouw enige jaren te conserveren. Precies een tegenovergestelde onmen selijke ontwikkeling als bij het zwemmen, waar meisjes juist mannelijke proporties moeten aannemen. De verschuivingen in leeftijd en benadering van het damesturnen zijn ingezet in Oost-Europa en langzaam over genomen door Westeuropese landen. De dit weekeinde in Zandvoort gehouden interland Nederland-Tsjecho-Slowakije (360,95376,90 punten) was een interessant meetinstrument om te zien in hoeverre de tur- nerij nog voeling houdt met het normale leven. Vera Cerna werd de bewonder de ster van de tweedaagse ont moeting; een zestienjarig meisje met het voorkomen van een peuter. Ginus Lage, de Neder landse assistent-coach, die met Rietje Bijholt na het vertrek van Albert Asarjan twee weken alles moest opknappen, zag de Tsje chische twee jaar geleden in van deze wedstrijd was dat er land noten van mij waren", zei de Tsj< waarmee hij eigenlijk liet weten we wijzer te zijn geworden. „Wat verwa ten de mensen eigenlijk van ons de EK?", ging hij echter serieuzer v der. „Het verschil in moeilijkheidsgn tussen de Nederlandse en de Tsj« sche oefeningen was niet zo gr< wel de zekerheid. Maar wat kun daaraan in zo'n korte tijd veranden Mijn planning strekt zich uit over M lange termijn." Vlacil, die zich steeds in een hoekje hield met pen en papier, zag bevesticl dat de Nederlandse meisjes vooral fal op de balk. Inge Wulz (geblesseeEl maar op het laatste nippertje toch in|jw zet voor Monique Bolleboom en Mairr Huyting) viel drie keer, Bibi Vos tw tv maal, Carina de Koning en Marijke A [ei noutse elk een keer. Vooral daardi e< ontstonden de bijna zestien punten vt schil in de eindstand. Ginus Lage: „Ei I nederlaag was logisch, maar deze t ld slag is erg." Opvallend dat de Nedê landse ploeg jonger was dan de Ts 1 chische: gemiddelde leeftijd 13,5 ja te tegenover 15,1 jaar. Daarin, en in <n< eindstand van de landenwedstrijd, 2 opgesloten dat Nederland wat twee>r slachtig achter dé internationale ontw >j kelingen aanholt. Het inzetten van ki deren op een leeftijd dat ze buiteng ri woon manipuleerbaar zijn geeft ge ta aanleiding voor scrupules, wel de v ivi dergaande consequenties daarvan. Tsrei cho-Slowakije lijkt daar minder last v s te hebben. Slechts Catherina Sariss tv had enige lengte, de andere turnsti kwamen niet boven de evenwichtsbi m uit. Het gevolg in Zandvoort was e kindertheater bijgewoond door een par' honderd grote mensen. Best aardig i V tuurlijk, maar niet als het om topspi Saal'. DICKHOFLAlJ Vera Cerny -zestien jaar met het uiterlijk van een peuter- in actie „op" de balk. sters. Dat is Bibi Vos. de twaaljarige, die een wisselvallig interlanddebuut had (9.40 op de brug, 8.20 op de balk) en wordt gekoesterd als het grote talent. Dit in tegenstelling tot Monique Bolle boom, die tot ieders verbazing buiten de aanvankelijke ploeg voor de EK in Kopenhagen viel. De Zoetermeerse, die haar oefeningen wel enige bekoring kan meegeven, mag zich gelukkig prijzen met de komst van de nieuwe trainer Jan Vlacil, die geen uitgesproken voor stander van verjonging is. „Op je veer tiende mag je pas aan internationale wedstrijden meedoen, als je dan op je zeventiende al uitgerangeerd bent, dan vraag ik me af wat voor zin het alle maal heeft", uitte Monique gisteren haar teleurstelling. Het zal misschien niet zo'n vaart lopen, ook al was ze wegens twee gekneusde vingers uit de Nederlandse ploeg gelaten. Daardoor zal ze in ieder geval nog een selectiewed strijd moeten turnen wil ze begin mei de reis naar Kopenhagen kunnen ma ken. Haar zusje Ingrid en de zeer verrassend als beste Nederlandse geklasseerde Ma rijke Aarnoutse zijn daar al zeker van na het duel tegen de Tsjechische ploeg. Marijke Aarnoutse toonde in de ver plichte- en keuzeoefeningen haar pro gressie aan. Ze eindigde met'73.45 pun ten achter vier Tsjechische meisjes. De vijftienjarige turnsters van Sparta uil Dordtrecht moet deze week evenwel be ginnen met het aanleren van een nieu we techniek bij enkele sprongen. „Vlacil heeft een andere .methode. Dat is wel fijn, je begint met een schone lei. Zoiets stimuleert me", vond ze zelf. Zekerheid Dezelfde Vlacil was na zijn eerste op treden bij de Nederlandse ploeg aan merkelijk terughoudender. „Het fijne Praag. „Toen was ze even klein en breekbaar", zei hij. „Maar ik durf me er niet over uit te laten hoe dat komt." De turnpresta- ties van Vera Cerna zijn sinds die tijd sterk verbeterd (ze werd zesde bij de WK in Straats burg), haar lichaam is stil blij ven staan. Zelfs de vijftienjarige Nederlandse Inge Wulz, die on der doktersbehandeling staat omdat zij letterlijk een laat bloeier is. vertoont meer vrou welijke kenmerken dan Vera Cerna. Maar Inge Wulz staat niet helemaal mo del voor de nationale generatie toptum- De Belg Julien Grimon wint dr1 Westlandmarathon. De man m zegekrans (rechts) is plekke. MAASSLUIS Julien Grimont, kwam, zag en overwon in de tiende Westlandmara thon. De achtentwintigjarige Belg die pas zijn vierde marathon liep, domineerde van de eerste tot de laatste meter over het 304 man sterke loperspeloton, dat zes da mes telde. Lange tijd zag het ernaar uit dat hij nog zware strijd zou moeten voe ren met Cor Vriend die reeds in 1977 zijn naam op de erelijst schreef, maar even na de helft van deze ruim tweeënveertig kilometer wedstrijd sloeg Grimont zijn slag. „Het was na ongeveer tweeëntwintig kilo meter dat ik een gat kon maken. Terzi wei gerde stelselmatig de kop te doen en dat begon mij te vervelen. Ik demarreerde en dacht dat Vriend wel mee zou gaan. Maar deze liet los. Normaal gesproken is Vriend sterker dan ik, heeft ook veel meer erva ring. maar ditmaal was ik nu eens sterker." En hoe. Want de overmacht, die hij in de laatste tien kilometer ten toon spreidde, was indrukwekkend. Binnen vijf kilometer vergrootte hij zijn voorsprong op Vriend van een halve mi nuut tot anderhalve om bij de finish bijna drie minuten te hebben genomen. De trai ning van Grimont in de afgelopen zeven weken honderdtwintig kilometer per week had vruchten afgeworpen. Met een tijd van 2.19.14,2 verbeterde hij zijn beste tijd met bijna vijf minuten en besloot zijn tweede optreden in Nederland meteen met een triomf. De eerste keer, dat Grimont in Nederland uitkwam, was tijdens de wjnter- marathon in Apeldoorn waar hij als vijfde eindigde. Kwaliteit De tiende Westlandmarathon zal overigens niet de geschiedenis ingaan met het pre dikaat: „geweldig mooi". Daarvoor was de kwaliteit van het veld te zwak. Vier Ameri kanen, die voor de eerste maal aan dit tref fen meededen, speelden geen enkele rol en ook de veelgeprezen Turk Mehmet Terzi maakte weinig indruk. Of het moest zijn door de geweldige inzinking die hij na vijf endertig kilometer doormaakte waardoor hij van de derde naar de tiende piaats duikel de. Het verschil met zijn landgenoot Balli, die vorig jaar triomfeerde, was opvallend. Julien Grimont. Cor Vriend en Terzi bepaal den de strijd. Zij hadden in eerste instantie nog gezelschap van de Brit Best en Henk van Hoek, maar deze moesten al snel afha ken. Het tempo lag niet hoog de vijf km. in vijftien, de tien in eenendertig, de vijftien in negenenveertig minuten en toen was reeds duidelijk dat een snelle tijd er niet in zat. Op twintig kilometer Terzi een kleine voorsprong genomen, al omdat Vriend even een „sanitaire stop had gepleegd, maar enkele kilometers late werd de strijd beslist. Grimont sloeg ee< gat. Vriend trachtte even bij te blijven maar Terzi zakte weg. De situatie wen daarop snel duidelijk, waarbij vooral de te rugval van Best pijnlijk was om te zien Daarentegen kwam de tweede Brit, Briai Tate, snel dichterbij. Met nog zeven kilometer te lopen was d< overwinning van Grimont een feit, de twee de plaats van Vriend zeker, maar de derda van Terzi bepaald niet. Zo sterk rukte Brian Tate op. Maar veel indrukwekkender wa de opmars die de negenenveertigjarige Pi« van Alphen had ingezet. Zuinig lopen< maar zeer regelmatig liet hij de een na <J« ander achter zich. Tot dertig kilometer had Van Alphen zich rustig gehouden en hinfl hij rond de veertiende plaats. Toen kwafl de „veteraan" goed op toeren. Rob van 'n Schooten en Westerop vielen als eersten af. daarna Steef Kijne. Van Alphen gingMl door en zijn sterke eindsprint bracht hem op een vijfde plaats, ver voor Terzi die vol komen leeg en gedesillusioneerd als tiende over de streep ging. opgevangen door zijn nu niet meer luidruchtige landgen» ten. vaarden, schoof tactisch naar de vierde plek. De puntende- ling met Johan de Boer was voldoende voor De Ruiter. Grootmeester Rob Clerc viel dit keer buiten de prijzen. De Amsterdammer, die als enige bron van inkomsten dammen heeft, kon geen. bres forceren in de verdediging van Geert van Aalten en belandde op een weinig imponerende plaats in de middenmoot. Tel bij dat resultaat de controver se tussen Clerc en Sijbrands bij damclub IJmuiden - waar door Clerc de club vaarwel zei - en het is duidelijk dat de toekomst in financieel op zicht voor de profdammer weinig rooskleurig is. Rob Clerc moest ondermeer debu tant Jos Stokkel voor laten. De speler uit Hoogezand ein digde. dank zij de remise te gen Evert Bronstring, op een gedeelde vierde plaats. Het Sonnenborn-Berger systeem onthield de 19-jarige dammer deelneming aan het wereld kampioenschap. In de partij tegen Bronstring kon Stokkel zich overigens maar net staande houde. Speculatief spel van de Leidse doctoran dus deed de kansen echter keren waarna Bronstring slechtsuiterst moeizaam een puntendeling kon bewerkstelli gen. De Friese schoolmeester Frank Drost, die geholpen door de absentie van Harm Wiersma en Rob Clerc vorig jaar de nationale titel mocht grijpen, accentueerde in de slotronde ten overvloede de positie van hekkesluiter Joost Hooyberg. THEO LEONé SOESTERBERG Harm Wiersma heeft laten zien hoe je in enkele maanden een forse duikeling kunt maken. Pakweg anderhalve maand geleden mocht de 26Tjarige damgrootmeester zich nog wereldkampioen noemen. En als iemand op het idee kwam in de Fries niet de sterkste dammer ter wereld te zien, dan viel toch niet te tomen aan de suprematie binnen Nederlands grenzen van het inmiddels tot volle wasdom gekomen wonderkind. Een wonderkind, dat als 13-jarige debutant in het nationale kampioenschap van 1967 ach ter vedetten als Ton Sij brands en Piet Roozenburg de derde plaats voor zich op eiste. Vanaf dit weekeinde rest Wiersma niets anders dan de faam van weleer. De wereldtitel raakte hij kwijt aan de Rus Anatoly Gantwarg en sedert dit weekeinde draagt de Emmenaar Hans Jansen het predikaat beste dammer van Nederland. Op de laatste wedstrijddag van de nationale titelstrijd twijfelde niemand meer aan een naderend kampioenschap van Hans Jansen. Een Jansen die nauwelijks een jaar gele den verloren leek voor de damsport. De dammer uit Em- men had ontdekt dat het le ven veel belangrijker zaken kent dan het ontwerpen van speelplannen met palmhouten schijven en gaf een twaalftal maanden geleden de voorkeur aan yoga en vlugschriften waarin de zin van het leven uit de doeken werd gedaan. Johan Bastiaannet (rechts) feliciteert de nieuwe Nederlandse damkampioen Hans Jansen. Sedert Hans Jansen van zijn geweten toestemming kreeg het dammen weer op de agenda op te voeren, bleek de Drent onstuitbaar. Moeite loos triomfeerde Jansen in de halve finale van het nationale kampioenschap. En aanslui tend eiste hij de eerste plaats in de eindstrijd op. Johan Bastiaannet kon de tri omftocht van Jansen dit weekeinde niet veel meer in de weg leggen. De Amster dammer werd een ragfijn om singelingsspelletje voorgescho teld waarin het hoogst haalba re tenslotte remise bleek. Ten gevolge van dat verliespunt kon Harm Wiersma een stapje dichter bij de koploper ko men. Opponent Gerrit Boom taxeerde in een half-open klassieke partij een simpele afwikkeling niet op waarde en werd prompt op een nul geta xeerd. Een nederlaag, waar door de koploper van de eer ste ronde op de ranglijst naar een bescheiden plaats tuimel de. Naast Hans Jansen plaat sten Japnes van der Wal en Jan de Ruiter zich voor de halve finales van het wereld kampioenschap. De kleine profdammer Van der Wal maakte korte metten met de Limburger Jan van de Borst. In de populaire offervariant in de Roozenburg opstelling to verde hij Van de Borst een vernietigende damcombinatie voor. Jan de Ruiter, die tij dens het toernooi systema tisch vermeet risico's te aan-

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1979 | | pagina 22