{Wip
Thuisfront van
onze mannen
in Libanon
wordt
niet vergeten
Het ruim 800 man sterke Nederlandse VN-
detachement verblijft ai weer vijf weken in
Libanon. Het „hete nieuws" van de ver
plaatsing en de aankomst van de troepen
in het Unifil-gebied is er af en de tientallen
journalisten die „onze jongens" daar be
zochten zijn teruggekeerd.
De ouders, vrouwen, verloofdes en andere
verwanten moeten de informatie over het
reilen en zeilen van de Nederlanders in
het verre Libanon nu uit de schaarse brie
ven van hun geliefden halen. Maar het
„thuisfront" blijft geïnteresseerd en is op
tal van manieren bezig de jongens overzee
informatie vanuit Nederland te verschaffen.
Dagelijks gaan vele honderden brieven via
de veldpost in Utrecht richting Libanon.
Maar er gebeurt meer. Radio Nederland
Wereldomroep bijvoorbeeld verzorgt dage
lijks nieuwsuitzendingen die ook in het
Midden-Oosten zijn te ontvangen. Eenmaal
per week zendt deze omroep zelfs een
speciaal verzoekplatenprogramma uit voor
de Nederlandse VN-eenheid. Er gaan kran
ten en films naar Libanon.
In Den Haag werkt het Contactbureau Liba
non op volle toeren om zoveel mogelijk in
formatie aan het thuisfront te verschaffen
en de geestelijke verzorgers proberen de
achterblijvers zo goed mogelijk op te van
gen.
Bijgaand een impressie over het werk aan
dit thuisfront
DEN HAAG „Contactbureau Libanon, met
kapitein De Waard. Wat zegt u, mevrouw?
Of u een krentenbrood mag opsturen naar
uw zoon in Libanon? Eh... dat moet ik
even navragen". Kapitein De Waard, één
van de vijf mensen die dagelijks het Con
tactbureau Libanon bemannen, pleegt snel
overleg met zijn_ collega's. Dan tegen de
dame aan de telefoon: „Jazeker mevrouw,
stuurt u Jan maar een lekkere stoet met
Pasen. Maar denk erom, hij mag niet
zwaarder zijn dan tien kilo".
Het telefoongesprek wordt in een gezellige
sfeer beëindigd. Een snelle krabbel op een
kaart en weer is één van de vele ouderpa
ren tevreden gesteld. Het krentenbrood kan
in een keurig postpa'kket de deur uit om op
tijd bij zoonlief in Libanon te zijn. Het tele
foontje is er één-van de talloze die dage-
lijks bij het Contactbureau Libanon in het
gebouw van de Legervoorlichtingsdienst in
Den Haag binnenkomen.
Het bureau werd op voorstel van de minis
ter van defensie samengesteld voor de duur
van het verblijf van-de Nederlandse VN-een
heid in het Midden-Oosten. De bedoeling is
het bureau als schakel te laten fungeren
tussen de Unifil-troepen en het thuisfront.
Kapitein De Waard: „Ouders, verwanten en
andere achterblijvers kunnen zich tot ons
wenden voor informatie over het wel en
wee van de betrokken militairen en met
problemen waarvoor zij zich thuis gesteld
zien".
'Het bureau is samengesteld uit deskundigen
vanuit verschillende disciplines. De vijf mili
tairen zijn afkomstig yan de voorlichting, de
afdeling operatiën van de landmachtstaf, de
directie personeel, sociale dienst en admi
nistratie.
Wat voor telefoontjes komen er zoal bin
nen?
Kapitein De Waard: „Dat beslaat een breed
scala van vraagstukken. U heeft net die me
Ook bij het „kale koppen peleton", de jongens, die zich naar het voorbeeld van
Fransen helemaal kaal lieten knippen, valt het verzoekplatenprogramma in goede aarde.
Contactbureau Libanon: schakel tussen de Unifil-troepen en het thuisfront.
vrouw gehoord die een krentenbrood wil
opsturen. Zo zijn er ook vragen over andere
lévensmiddelen. Hoe lang duurt het voor de
post daar is, is een veel gehoorde vraag. Zo
zijn er meer terugkerende onderwerpen. We
hebben besloten, als bepaalde vragen vaker
gesteld worden, een stencil uit te laten
gaan aan alle familieleden. Dat hebben we
bijvoorbeeld met de veldpost gedaan. Daar
waren zoveel vragen over. dat we in een
brief een geheel vluchtenschema van de
veldpost hebben opgenomen. Nu weet ieder
een exact wanneer men een brief moet pos
ten om die op een bepaalde datum bij zoon
of manlief te laten bezorgen".
Het Contactbureau heeft enorm veel tele
foontjes gekregen nadat sérgeant-majoor
Hoekstra uit Assen bij een schietpartij ge
wond was geraakt. „Toen hebben we heel
wat oucJers moeten geruststellen", vertelt
een der collega's van kapitein De Waard.
Behalve vragen komen er ook tips en
ideeën binnen bij het vijfmanschap van het
Libanon Contactbureau. Zo heeft een me
vrouw voorgesteld een kledinginzamelingsac-
tie in Nederland te houden voor de bevol
king in Zuid-Libanon. Kapitein De Waard:
„Een leuk idee, maar je moet je wel realise
ren wat je aanhaalt als je met zoiets begint.
We hebben het idee doorgespeeld naar het
Rode Kruis. Overigens, als dit zou gebeuren
zou het ook goed doorgepraat moeten wor
den aan de Libanese kant. Ik houd er niet
zo van dat maar even te regelen buiten die
mensen om".
Een ander aardig idee is mensen bijeen te
krijgen die regelmatig willen schrijven naar
militairen die vrijwel nooit post krijgen.
„Ook daarvan wordt bezien of en hoe het
uit te voeren is", vertelt kapitein De Waard.
Het Contactbureau Libanop zorgt ervoor dat
elk krantebericht over de soldaten in het
Midden-Oosten wordt uigeknipt. Als er een
verhaal over soldaat X in een bepaalde
„STUURT U JAN MAAR EEN
LEKKER KRENTENBROOD"
Als de roes van het afscheid eenmaal voorbij is, valt men in het gat van de leegte.
Contactbureau Liba
non, Postbus 50, Den
Haag, telefoon 070-
722222.
Aanvragen voor ver
zoekplaten bij de We
reldomroep te richten
aan:
Radio Nederland We
reldomroep, program
ma militairen Libanon,
Postbus 222, 1200 JG
Hilversum.
Te beluisteren dage
lijks van 8.30-9.25 uur
op de 13 meter band
(21480 kHz) en op de
49 meter band (5955
en 6020 kHz).
Aanvragen voor ver
zoekplaten Gerard de
Vries:
TROS, Gerard de
Vries, Postbus 450,
1200 AK Hilversum.
Elke maandag te be
luisteren op Hilver
sum I van 15.30-16.00
Ds. G. Wassing, Jo-
han Willem Frisoka-
zerne, Witterstraat,
Assen, telefoon
05920-12345.
krant staat, wordt een kopie van dat verhaal
aan zijn familie gestuurd. „Dat slaat heel
goed aan bij het thuisfront. De meeste men
sen houden een plakboek bij en vinden het
prachtig om alles wat er over Libanon ge
schreven wordt te bewaren", aldus de kapi
tein.
Deze. week is het Contactbureau begonnen
met de verzending van een speciaal krantje
voor de ouders en vrouwen van Libanon-
gangers. „De Achterbanier" geheten. Het
wordt een veertiendaags, blad, waarin allerlei
informatie over de troepen in Libanon zal
worden opgenomen.
Het Contactbureau Libanon is in dringende
gevaUen dag en nacht te bereiken. Voor die
gevallen is er ook een rechtstreekse radio
verbinding tussen Den Haag en Libanon.
Op een geheel ander niveau heeft ook Ra
dio Nederland Wereldomroep die verbinding.
Elke morgen van half negen tot vijf voor
half tien wordt er in de studio in Hilversum
een uitzending verzorgd onder de naam
„Europaprogramma".
Het is een nieuws- en actualiteitenprogram
ma, dat normaal op Öost-Europa gericht is
en dat nu speciaal wordt „doorgeprikt" naar
het Midden-Oosten. Dat gebeurt via een re-
laiszender in Madagascar, die ervoor zorgt
dat het gesproken woord vrijwel storingvrij
in Zuid-Libanon door de soldaten 'kan wor
den ontvangen.
Producer Niek Klees vertelt hoe elke mor
gen een nieuwsbulletin de ether in gaat, ge
volgd door een weerpraatje van Jan Pelle-
boer, alsmede drie of vier nieuwsonderwer
pen die uitvoerig worden belicht.
Uitgangspunt bij deze uitzendingen zijn de
naar 'schatting honderdduizend Nederlanders
die in de wintermaanden in Spanje en Zuid-
Frankrijk overwinteren en via Radio Neder
land Wereldomroep op de hoogte willen
blijven van de actualiteit in het kikkerlandje,
's Zomers luisteren honderdduizenden va
De Nederlandse soldaten, hier op verkenning In Zuid-Libanon, willen graag op de hoegte blijven van alles wat er in het „kikkerlandje" gebeurt
kantiegangers naar de dagelijkse uib
gen van de Wereldomroep. Om de
raars zo goed mogelijk te gerieven
men er van uit, dat zij vrijwel niets
weten van de situatie in Nederland.
Op zondagmorgen is er een speciale i
ding voor de jongens in Libanon,
van Buuren van de Wereldomroep e
de Groot van de Legervoorlichting
presenteren dan een rechtstreeks
platenprogramma.
Manda van Buuren: „Ik ben er twee
geleden mee begonnen en het is or<
lijk leuk werk. Tijdens elke uitzending
we twee families op en die kunnen
groeten doen aan man of zoon".
Manda zegt te worden overspoeld
vragen voor verzoekplaten. „We war
bang dat er de eerste keer missel
voldoende binnen zouden komen,
waren er toen al 135. Dat aantal isj
gelopen tot boven de 500 aanvrat
stapels brieven en kaarten wor<
Martin de Groot geselecteerd,
jaardagen bij. elkaar-worden
blijkt een enorme voorliefde te be:
platen uit de top-tien. Manda van1
„Ik wil echter proberen daar
af te raken, want ik heb de indruk
militairen die muziek in Libanon t<
zullen horen. We zoeken het bij
meer in Nederlandse populaire liedjes".
Zoals Manda en Martin verzoi
draaien voor de soldaten, zo zal Gi
Vries in het TROS-programma „Gei
Vries draait op verzoek" platen dr<
de mannen voor het thuisfront. Hij
hier zondag 15 april mee tussen 1(
16.00 uur. Het programma wordt
elke maandagmiddag van 15.30-16.1]
uitgezonden.
Ook bij Gerard de Vries zijn al heel
acties binnengekomen. Dat kan ook
worden van legerpredikant ds. G.
uit de Johan Willem Frisokazerne in
Hij is samen met zijn collega Wijnja
velte belast met de zorg voor het thi
Teneinde de vrouwen, verloofdes
het gevoel te geven, dat niet alleen
man of jongen moeten missen, h
geestelijke verzorging een brief la
gaan naar alle familieleden met ai
van „lotgenoten" in de buurt.
Ds. Wassing: „We hebben het land in
veer veertig kringen verdeeld en all
wanten een lijstje gezonden met de
sen van Libanon-gangers bij hen in
geving. Je moet niet vergeten dal
mensen erg graag contacten legger
mensen die in hetzelfde schuitje zit!
kan mij dat nog goed herinneren uit
dat ik als soldaat in het toenmalige
lands-lndië verbleef en mijn ouders di
hadden".
Gebleken is dat in verschillende kring1
mensen al bij elkaar geweest zijn. E:
den contactavonden gehouden,
films, foto's en dia's worden vertoond
mensen het nieuws uit het verre ül
uitwisselen.
De beide predikanten trachten zoveel i
lijk gezinnen te bezoeken. Dat lukt uit
niet overal en voorrang wordt dan oo
géven aan de gehuwden en beroeps
ren.
Ds. Wassing: „Indien echter nodig bet
we natuurlijk ook de ouders van een
plichtige, niet gehuwde soldaat. Dal
een beetje van de situatie af. Kijk,
bepaalde problemen zijn, dan g<
vanzelf".
De geestelijke verzorgers werken in
ger in een ver gevorderde oecumeni!
menwerking. „Wij kijken er niet naar
gezin dat we bezoeken gereform* J
tholiek is", aldus de Doopsgezinde
Een enkele keer komt het voor,
beslist een geestelijke var
richting wil hebben. „Dat gebeurt
aard", zegt hij.
In Assen en Zuidlaren zijn vorige
twee contactavonden geweest in de
De vrouwen het merendeel van
militairen bleken achteraf erg
ast. Het is de bedoeling dat men ii
bijeen is en wat babbelt over thuis]
mannen in Libanon.
Ds. Wassing heeft met de zorg v<
thuisfront een overvolle agendl
gen. „Het gewone werk in de kazei
ook doorgaan", zegt hij. „Je hebt
staande contacten, de voorbereidt
preken en al het andere pastoi
Maar ik vind dat het, indien ni
wijken voor „Libanon". Een goede]
ding van het thuisfront vind ik van
grootste belang".
In de naaste toekomst krijgen de ge«
verzorgers het waarschijnlijk alli
maar drukker. Nu zijn er nog vrij*
problemen- bij het thuisfront. Vader
vertrokken en het gezin verkeert'
nog in de afscheidsroes.
Ds. Wassing: „Straks valt men in
van de leegte. Het kon wel eens zij
dan veel werk voor ons te doen zal zijn".
sjoeK
