Breestraat
één dag
de
ban van
,Kort Amerikaans9
Muziek en Show' voor
herhaling vatbaar
Matthaus Passion (eindelijk) weer in de Hooglandse Kerk
Weinig imponerend
toneel in „La vie
en rose
TAD
LEIDSE COURANT
MAANDAG 9 APRIL 1979 PAGINA 3
FILMOPNAMEN TREKKEN
HONDERDEN TOESCHOUWERS
LEIDEN Een met hekken
afgezette Breestraat: bij ie
der hek een politieagent en
een man met walkie-talkie.
Orders worden ontvangen
en uitgedeeld. De man met
het zendertje is onvermurw
baar. Vanaf het Rapenburg
mag niemand de Breestraat
in. De felle zon hakt donke
re gaten uit in de hoge mo
numentale gebouwen. Het
nieuwsgierige publiek moet
via de Boommarkt omlopen,
rechtsaf de Vrouwensteeg
in. Het is tien uur in de
6 ochtend. Tijd om geeuwend
onder de douche vandaan te
stappen of een zachtgekookt
eitje uit te lepelen. Voor de
filmploeg (de crew) van Ci-
necentrum en de acteurs (de
cast) van „Kort Ameri
kaans" is de zondag een dag
om gewoon te werken. Rus
ten is er al een maand niet
meer bij. Locatie: Brees
traat, ter hoogte van de bio
scoop Trianon en het nieu
we, maar nog niet in ge-
i\r. bruik gestelde postkantoor.
*5 Opnamen: het eerste hoofd
stuk van kort Amerikaans
met Derek de Lint als Erik
van Poelgeest. Er wordt om
stilte verzocht. Het handje-
vol publiek houdt de adem
in. „Attentie opnamen nu..."
Twee jongens van even in
de twintig, waarvan er één
met lang golven donker
•haar (Derek de Lint) met
een tekenmap onder de arm
komt aangelopen. Ze blijven
stilstaan voor het postkan
toor. Ze draaien zich om en
kijken met een glimlach op
naar het grote reclamedoek
dat boven de ingang van
Trianon hangt. Ze stoten el
kaar even aan. Ze zien een
blonde vamp in bikini, wijd
beens met lila laarsjes aan
haar voeten en een gifgroe
ne slang kronkelend in haar
handen. De tekst van het
bord: Marika Rökk in haar
De spin
Even pauzeren voor de makers van de film „Kort Amerikaans"
grootste film Kora Terry.
Muziek van Peter Kreuder,
regie Georg Jacobi. Een Ufa
film. De jongen met de map
keert zich om en loopt met
twee grote stappen het post
kantoor binnen. Zijn vriend
blijft buiten staan. Eü?de op
name.
Guido Pieters
Bij elkaar heeft het niet lan
ger dqn een minuut ge
duurd. „Is dat alles", mom
pelt een vrouw met een kind
op haar arm teleurgesteld.
De mensen leveren commen
taar, men mag weer een
paar pasjes naar voren
doen. Ook de cast roert
zich. Lichtbakken worden
verplaatst. De grote gele
auto van Cinetone film pro
duction services uit Amster
dam wordt een ètukje naar
achteren gereden. De elektri
sche kabels worden verlegd.
In het midden van al die be
drijvigheid staat een man
met rossig haar. Hij draait
een shaggie. Op zijn hoofd
heeft hij een blauwe muts.
Regisseur Guido Pieters, be
kend van Doktei Vlimmen
en waarschijnlijk bezig met
een Nederlandse speelfilm
die alle records gaat verbre
ken. Volgens de kenners is
Pieters een kunstenaar,
schrijver Jan Wolkers loopt
met hem weg („aan niemand
anders in Nederland dan
aan Guido Pieters had ik de
verfilming van het boek toe
vertrouwd", zei de schrijver
onlangs). „De film wordt on
waarschijnlijk goed", vertelt
iemand van de cast. „We
hebben al een paar opna
men bekeken, maar het is
werkelijk ongelooflijk hoe
hier geacteerd wordt en hoe
alles tot in de puntjes
klopt".
Tot in de puntjes. Men is
gisteren bij het ochtendglo
ren naar Leiden gekomen.
Een heel team met techni
sche installateurs was reeds
in alle vroegte bezig met het
demonteren van neonbakken
en reclameborden die boven
de winkels in de Breestraat
hingen. Alles moest veran
derd worden om het authen
tieke straatbeeld van de ja
ren '44-'45 terug te halen. In
plaats van de huidige gevel-
versierselen werden oude
bordjes met reclameteksten
erop aan de puien van de
winkels bevestigd. Etalages
werden heringericht. Tria
non kreeg aan de rechter
kant een café-restaurantge-
deelte, de studio van Martin
Ken werd een winkel met
corsetten en het reisbureau
Cameraman Eddy van der
Enden had aanvankelijk last
van de felle zón, die laag
over de Breestraat scheen.
Het publiek dat in de loop
van de ochtend tot een man
of honderd aangroeide,
moest herhaaldelijk een
paar passen terug doen, om
dat hun schaduw lange uit
schieters maakte over de ge
vel van het postkantoor.
Geen hand of silhouet
mocht op de film komen, als
die er niet nadrukkelijk bij-
hoorden. Wat later in de
ochtend kwamen er wat
wolkjes aanzetten. Het felle
licht werd hierdoor getem
perd en dat was in het voor
deel van de opnamen.
„Hoe grijzer het licht xis hoe
beter. Het weer heeft ons de
afgelopen maand fantastisch
geholpen", zegt publiciteits-
coördinator Peter Kanters.
„We heben het wel een paar
keer vreselijk koud gehad.
De Spin (Joop Admiraal)
heeft op sommige dagen
rondjes moeten lopen om
zich warm te houden. Soep
en koffie hielen de acteurs
op de been".
Een meneer uit het publiek
vertelt, dat hij heeft genoten
van de opnamen in het Pi
oenhof. „De bewoners heb
ben in alles meegeholpen.
Op een bepaald moment
was er voor de film regen
nodig. Vanaf het dak werd
de hele straat natgespoten
door grote sproeiers. Nie
mand vond het erg. Ook al
ben je wel eens blij dat het
hier niet regent, dan is het
heus geen ramp als het een
keertje opzettelijk gebeurt.
Nietwaar?"
Een stagiaire van de filma
cademie werkt al een maand
mee voor Cinecentrum. Hij
is een van de jongens met
een walkie-talkie. Hij zegt
veel van de film op te ste
ken voor later. „Dit is een
goede leerschool". Met ple
zier vertelt hij. over de opna
men bij het Van der Werf-
park. ,Je maakt de gekste
dingen mee. Tijdens die op
namen 's zondags ging op
een bepaald moment de
kerk uit Daar kwam opeens
een kwade kerkganger op
ons toelopen met een para
plu in zijn hand, waarmee
hij ons om de oren sloeg.
Hij had het over de heilige
zondagrust, die we verstoor
den en weet ik het alle
maal".
Opname 2: Vanuit de rich
ting Rapenburg komt een
motorzijspan de Breestraat
ingereden. Deze wordt ge
volgd door een vrachtautoo
tje met soldaten in Duits
uniform. De soldaten op de
motor houden stil bij Tria
non. Voor de vrachtauto,
waarboven Duitse helmen
uitsteken lopen twee SD-ers
met leren jassen óan en gro
te hoeden op hun hoofd.
Grimmige gezichten. Een
aantal soldaten met karabij
nen en machinepistolen in
de hand lopen onder de be
nen van Marika Rökk door
het theater in. Ze komen
naar buiten met een man,
die aan zijn been gewond is
geraakt en een bloedspoor
op de straat heeft achterge
laten. De gevangene wordt
weggesleept en in de vracht-
auto gegooid. De toeschou
wers vinden het spannend.
Wat zal er nu gebeuren?
...Niets. Het einde van deze
opname. Over een half uur
Wordt er weer iets totaal an
ders gefilmd.
Peter Viering
MUZIKAAL EVENEMENT
IN GROENOORDHALLEN
TROK 2500 BEZOEKERS
2.02
Bal
LEIDEN Het grote evenement „Muziek en
Show 1979" dat afgelopen zaterdag in
Groenoordhallen werd gehouden, heeft
kleine 2500 belangstellenden getrokken. Tien
tallen muziek- en majorettenkorpsen, meest
uit de Sleutelstad afkomstig, hebben hun me
dewerking aan dit gebeuren verleend. Het
was voor de eerste keer in Leiden dat op een
dergelijke grote schaal voor liefhebbers van
marsmuziek en parades zoiets was georgani
seerd. Muziek en Show behoort een terugke
rend evenement te worden. Volgens de orga-
y, nisatie is er alle hoop dat dat ook lukt.
Jong en oud hadden zich zaterdagochtend bij
het optreden van de majorettes en 's avonds
toen het grote programma begon, breed ge
nesteld op de houten banken die rond het
grote middenpodium waren opgesteld. Opval
lend veel jonge kinderen waren bij het muzi
kale spektakel aanwezig. Niet alleen werd er
gemusiceerd, maar ook gedanst. Bijvoorbeeld
door de volksdansgroep Achalay (wiens com
plete kostuumuitrusting een paar maanden ge
leden bij een brand in een repetitieruimte vol
ledig in rook opging) en door de jazz-ballet-
groep van .Marjolein Briêr. De dansers van
Briër hadden er zaterdag moeite mee om op
de betonnen 'loer van de Groenoordhal de in
gestudeerde guren tot in de perfectie te vol
tooien, omd meri op schoentjes moest dan
sen eo de ndergrond nu niet bepaald ge
schikt is voui deze kunstuitrusting. Dat het al
lemaal toch nog lukte, met hier en daar een
kleine slip-manoeuvre, is te danken aan de
grondige training die de Leidse dansers h.b-
ben ondergaan.
Hoogtepunt van de avond vormde het Deense
Showkorps Haderslev Pigegarde, een orkest
met 46 swingende dames. Leiding over dit be
roemde gezelschap had de 18-jarige Karen Ej-
ler Helsinghof, die 20 minuten lang op vol
maakte wijze de scepter hanteerde en het pu
bliek tot enthousisasme bracht. De Deense
goep was 's morgens om half vier in Leiden
gearriveerd en stond een paar uur later al
weer gereed om een schitterende parade te
houden. In totaal deden er 's morgens 16
korpsen uit het gehele land met dit festijn
mee. 's Avonds waren het in totaal 14 korp
sen, waaronder Concordia, Werkmans Wils
kracht, de FBI-band, Aktief, Allegro Vivace,
het Leidse Politie Muziek Gezelschap, de Leid
se Harmonie Kapel, Concorida, De Burcht,
Jong K&G en het seniorkorps van K&G.
Opbeldag voor kamerbewoners
Hoe lastig kan een hospita zijn? Wat betaalt een kamer
bewoner aan huur en hoe groot is die kamer? Dit zijn
enkele van de vragen waarop de Werkende Jeugd van
het CNV in het district Zuid-Hoiland een antwoord wil
krijgen. Om die antwoorden te vergaren, houdt de CNV-
afdeling morgen een opbeldag. De resultaten van de te
lefoontjes en een in de Zuidhollandse gemeenten te hou
den onderzoek, alsmede een plan ter verbetering van de
kamersituatie, zal binnenkort worden aangeboden aan
de officiële instanties. Voorlopig echter eerst de opbe
ldag morgen van acht tot zes uur teL 070-884703 en
891432.
Groenesteeg
De Groenesteeg, tussen Hooigracht en Herengracht is
vandaag 'door de dienst Gemeentewerken onderhanden
genomen. De steeg zal gedurende de komende vijf weken
worden herstraat Aan de uiteinden van de steeg-gedeel-
ten worden verkeersdrempels aangebracht
Aquariumhouden
l5e heer S. D. Koning houdt morgenavond een lezing
voor de leden van de vereniging „De Natuurvriend". De
bijeenkomst wordt gehouden in de kantine van de Ad-
lerfabrieken aan de Rooseveltstraat en begint om acht
uur. De titel van de lezing is: „Aquariumhouden is zo
rustgevend".
Beroving
Een 72-jarige inwoonster van Heiloo is zaterdagmiddag
op brutale wijze beroofd tijdens een wandelingetje door
het Plantsoen. Twee jongens op een brommer passeerden
de Heiloose, die op bezoek was bij een familielid in Lei
den. De duo-passagier griste de handtas uit haar hand,
waarna de brommer uit het gezicht verdween. In de
handtas zaten drie- vierhonderd gulden aan bankbiljet
ten, girobetaalkaarten en autopapieren.
Inbraak
In het schoolgebouw „Zijlwijk" in de Meren wijk is dit
weekeinde ingebroken. Er wordt een nog onbekend be
drag aan geld vermist. De dieven drongen de magazijn
ruimten van de school binnen. Uit de ruimte van de o-
penbare lagere school werd een geldkistje met een onbe-
- kend bedrag gestolen. Het is niet bekend hoe de dieven
binnen zijn gekomen.
Vernieling
Aan een kunsthandel aan de Breestraat, hoek School
steeg is in de nacht van zaterdag op zondag voor een on
bekend bedrag schade toegebracht Een fietser gooide
zijn voertuig door de etalageruit van de winkel, waardoor
behalve de ruit ook schade werd toegebracht aan enkele
in de etalage staande reproducties.
Radionica
In het Gesprekscenstrum aan de Vrouwenkerkkoorstraa t
17 wordt dinsdag 10 april een lering gehouden over Radi
onica door de heer K den Hartog. Radionica is een alter
natieve geneesmethode met behulp van een electrisch ap
paraat Aanvang, acht uur.
India Song
De film „India Song wordt dinsdagavond 10 april ver
toond in de kapelzaal van K. en O. aan de Oude Vest 45.
De- film speelt in het Calcutta van 1937. Scenario en re
gie is van Margueritte Duras. Toegangsprijs: 2,75 gulden.
LEIDSE AAN DOOD ONTSNAPT
LEIDEN Een 52-jarige be
woonster van een pand aan
de Lorentzkade is gistermor
gen aan de dood ontsnapt.
Haar kleren waren in brand
gevlogen, waarschijnlijk als
gevolg van roken in bed.
De Leidse slaagde er in de
vlammen zelf te doven. Haar
pogingen werden opgemerkt
door een mede-bewoonster
van het pand, die de politie
waarschuwde. Toen de Her
mandad ter plaatse arriveer
de, waren de vlammen ge
doofd. Het slachtoffer is even
wel met ernstige brandwon
den opgenomen in het Acade
misch Ziekenhuis.
Het optreden van de „Keytown girls" tijdens het majorettenconcours dat zaterdag
morgen in de Groenoordhallen werd gehouden.
LEIDEN Vier homofiele aqteurs van de Nieuwe Komedie
brachten zaterdagavond in het LAK 'La vie en rose'; een
stuk dat moest laten zien hoe 'homoseksuele jongens en man
nen leven en blijven leven in de wereld die buiten hen om
geregeld en geordend is'. Door de diverse onduidelijkheden in
de structuur van het stuk, is dit bij mij allemaal niet zo
overgekomen.
De acteurs speelden vier vrienden die met en voor elkaar
scènes spelen waaruit blijkt hoe de buitenwereld op hen rea
geert en omgekeerd. Dit voorspelen gebeurde echter zo frequ
ent, zo vaak sprong een acteur van de ene in de andere rol,
dat het voor de toeschouwer bijna niet bij te benen was. Het
veelvuldig geschuif met de gordijnen werkte zeer verstorend,
overgangen tussen de scènes waren niet altijd duidelijk, meer
dere malen kon het publiek niet zien waar de groep binnen
zo'n scène nu eigenlijk naar toe wilde. Het geheel wekte sterk
de indruk van een groepje middelbare scholieren die een leu
ke toneeltruc hebben bedacht, en daar uitentreure gebruik van
maken.
Het mislukken van de anders vaak met succes toegepaste
constructie lag waarschijnlijk aan het feit dat er geen echte
mensen op het toneel stonden. Afgezien van de onderwijzer,
was er weinig menselijks te herkennen aan de spelers. Zij
gaven zelfs geen stereotypen te zien, doch slechts oningevulde
sjablonen. Van enig contrast tussen echte en met elkaar ge
speelde scènes was daarom weinig sprake. Überhaupt was
onduidelijk waarom de vier personages die behoefte gevoelden
elkaar scènes voor te spelen; in de basissituatie was door de
oningevuldheid geen betrokkenheid te bespeuren, afstandelijk
heid overheerste. Het antwoord is natuurlijk dat het voor het
publiek bedoeld was, dat immers tot de groep behoorde die
problemen schept voor zichzelf en de homofiel. Het publiek
was echter in het gehele stuk niet aangesproken door de
spelers, doch werd genegeerd. Het eindlied dat zich plotseling
tot de zaal richtte, was de zoveelste doorzichtige scholieren-
truc. Jacqueline Mahic
LEIDEN De jaarlijkse uitvoering van
de Leidse Matth&us Passion had dit jaar
een vernieuwd aanzien: voor het eerst
sinds dertig jaar vond dit traditionele
nuuiekgebeuren in de kerk plaats.
Be entourage die de nu bijna geheel ge
restaureerde Hooglandse Kerk biedt, is
werkelijk indrukwekkend en doet de
harten van toehoorders en uitvoerenden
sneller kloppen. Dat de akoestiek van
de kerk die van de Stadsgehoorzaal niet
benadert, is bekend, maar anderzijds
heeft de eigen weergalm van een grote
berk zoveel karakteristieks, dat we de
voordelen van deze verhuizing ruim
schoots vonden opwegen tegen de nado-
lfn.
De Matthaus Passionuitvoeringen van Ex
Animo dreigden tot voor kort enigszins
tot een sleur te worden. Er was de laat
ste jaren artistiek net iets te veel voor
spelbaar. Het afwachten was meestal hoe
orkest en solisten zich zouden houden.
Dit jaar gelukkig een wat andere situa
tie. Naast de verhuizing naar de kerk
was er nog een wijziging die deze uitvoe
ring extra interessant maakte: de leiding
was in handen van een jonge talentvolle
dirigent. Wim de Ru. Deze, naar bleek
waardige, opvolger van Herman de Wolff
bezit kwaliteiten die hem voor het grote
werk zeer geschikt maken: hij beschikt
al over een uitstekende techniek en dito
overzicht, maar bovendien straalt hij een
rust en een zekerheid uit die de presta
ties van zangers en musici ongetwijfeld
positief beïnvloedt Het grote debuut van
deze dirigent moet dan ook als zeer goed
worden beschouwd.
Naast belangrijke veranderingen waren
belangrijke onderdelen hetzelfde geble
ven. Voor alles moet in dit verband de
naam van Chris van Woerkom genoemd,
worden. Deze van oorsprong Leidse zan
ger, die zeer onlangs zijn vijfentwintigja
rig jubileum vierde, groeit nog jaarlijks
in zijn rol van evangelist Zijn ijlte in de
hoge registers kwam in de Hooglandse
beter dan ooit tot haar recht en Ex Ani-
Dat laatste geldt enigszins niet voor het
Begeleidingsorkest voor Noord-Holland.
Inderdaad, het begeleiden van de Mat-
thdus is normaal al buitengewoon moei
lijk, en zaterdagavond stond het orkest
wel voor een zeer zware opgave, omdat
echo-effekten en wellicht temperatuurs
verschillen de bespeelbaarheid van de
ruimte zwaarder maken. Deze verzach
tende omstandigheden nemen echter een
aantal feiten niet weg: er was te veel
aarzeling, er waren te veel technische
onevenwichtigheden om deze musici alle
voordeel van de twijfel te geven.
Van de vaste gegevens is de belangrijk
ste wel de oratoriumvereniging Ex Ani
mo, tevens organisator van het geheel.
Dit koor mag "zeker specialist genoemd
worden in Bach's meest ten gehore ge
brachte werk. Maar ook is het huidige
Ex Animo te massaal, te immobiel daar
door. En de stemmenverdeling hebben
we de laatste jaren nog niet zo oneven
wichtig gehoord: de bassen waren vaak
te dominant, om niet .te zeggen schreeu
werig; de tenoren lieten te weinig van
zich horen en de sopranen waren minder
trefzeker dan we gewend zijn. Wel bezit
het koor nog voldoende routine en disci
pline om waar nodig te corrigeren. Over
igens moet worden gezegd dat zowel
koor als orkest een veel betere tweede
helft liet volgen.
Tot slot nog enige opmerkingen over de
solisten. In positieve zin verraste Charles
van Tassel met zijn doorleefde interpre
tatie en expressie; de op het laatst voor
Joke de Vin ingevallen alt Hannelore
Penninks kampte met enige aanpassing
sproblemen; de tenor Alex Vermeulen
had hier en daar wat „pech" met zijn
stem, maar debuteerde verdienstelijk; de
sopraan was goed en Cor Niesen zong
een warme Christuspartij.
ARIEDERU
