Marokkaanse specialiteiten Flora verbeeld in de Lakenhal „Le Mouton Blanc" La vie en rose Flauwekul aan de ivoorkust „Zeehondeneiland" film voor de jeugd Folk in Qbus DEZE WEEK IN DE BIOSCOPEN Fons Rademakers heeft zijn eigen visie op de zaak Jespers Gendarme Louis en de bodysnatchers En verder LEIDSE COURANT VRIJDAG 6 APRIL 1979 PAGINA 7 „Le Mouton Blanc", restaurant met Marokkaanse specialiteiten, Noordeinde 51, Leiden. Open: alle dagen van de week van 's middags twaalf uur tot twee uur (lunch) en van vijf uur tot 's avonds tien uur (diner). Telefoon: 071-121377. De internationale keuken van Leiden is dezer dagen uitgebreid met een nieuw fe nomeen: de hooggeroemde „cuisine de Fes". Een schepping van Marokkaanse meesterkoks, maar in de Sleutelstad vol tooid door twee paar Euro-oriëntaal ge richte handen. Die van Achmed Boukrim en Elisabeth (Miek) Kwarten, een echt paar, dat na jarenlange ervaring in de ho reca, de stoute schoenen aantrok en voor zichzelf besloot te werken. Diploma's wa ren er in de loop der tijd genoeg ge spaard, geld ook, wat dat betreft hadden Miek en Achmed hun schaapjes wel op het droge, alleen ging het er om wéór, hoe en wanneer dit alles in het vrije on dernemerschap kon worden gebruikt? De keuze was snel gemaakt. De heer Bou krim, voormalig chef de rang in een hotel nabij het Haagse Quartier Latin (zoals men de buurt rond de Denneweg officieel pleegt te noemen) werd getipt door een paar Italiaanse vrienden van restaurant pizzeria Pinocchio, dat er naast hun zaak een pandje leegstond. Dat was aan het Leidse Noordeinde en de koop was al heel gauw bedongen. Verleden week vrijdag werd ,,Le Mouton Blanc" geopend door Ton Menken, de protégé van Boukrims zoontje, een aankomende ster in het ijs- hockeyteam van Menken. „La cuisine de Fes" Achmed Boukrim: „Le Mouton Blanc" is pas een week open, maar ik heb tot nu toe niet anders dan de meest loffelijke complimenten in de wacht mogen slepen. Iedereen vindt het eten hier voortreffelijk. Ik word er werkelijk verlegen van. Ik ben blij dat onze opzet geslaagd is. Wat uitein delijk Chinezen, Grieken, Israeli en Italia nen in deze stad is gelukt, moet ons ook kunnen lukken. In Amsterdam bijvoor beeld loopt restaurant Marrakkesh als een duiven en in Den Haag eveneens. Ieder oriëntaals gericht restaurant, of het nu Grieks, Israëlisch of Marokkaans is, heeft zijn eigen specialiteit. Het Marokkaanse restaurant specialiseert zich hoofdzakelijk in gerechten van schapevlees. In Frank rijk hebben wij Marokkanen, die toch wel voor 90 procent Europees georiënteerd zijn een enorme naam op te houden met „la cuisine de Fes", een keuken die te vergelijken is met de beste haute cuisines van de wereld. Een tovenaar, hier in Lei den, op dat gebied is onze kok Harfaoui, die chef-kok is geweest in een groot hotel in Rabat en in Nederland bij Holiday-Inn. De inrichting van „Le mouton Blanc" is bijzonder aantrekkelijk. Het restaurant is voorzien van een ruime bar, tien tafels waaraan ongeveer 40 50 gasten kunnen plaatsnemen. Het ontwerp van de inrich ting is van architect Mulder. De tafels zijn gedekt met heldere oker-kleurige kleedjes. Er brandt elke avond kaarslicht, terwijl vanaf de wanden een gedempt schijnsel is waar te nemen uit Marokkaanse tria's; dat zijn koperen lampen die door de gaatjes van een artistiek vlechtwerk het licht fil treren. De vloer is betegeld met pastelk- leurige plavuizen en aan de muren hangen antieke gebruiksvoorwerpen uit het land Marrakesh èn schitterende zwart-wit-foto's. „Cous cous" De menu-kaart van „Le Mouton Blanc" kent een gevarieerde samenstelling. Voor een gulden of zeven kan men hier 's mid dags uitstekend lunchen (zowel Hollandse als Marokkaanse lekkernijen) met onder meer de keuze van een spiegelei tot aan pikante brochettes van gekruid vlees. Er is iedere dag een speciaal kindermenu door Harfaoui samengesteld. Het menu heeft ten dele een Europese samenstelling: tournedos, biefstuk etc. Maar speciale aan beveling verdient natuurlijk het typisch oriëntaalse gerecht, zoals Kebab Marocain, verschillende schotels cous cous, Tajine vi- ande of poulet, dit alles gegarneerd met verse groenten. De wijnkaart is gedegen opgesteld met prima, doch zeer redelijk aan de prijs gehouden wijntjes (Vieuilles Voütes Mommesin en Maréchal). Aperitifs en desserts zijn in rijke keur op de kaar ten ondergebracht met als definitieve uit schieters de verschillende ijs-coupes en Thé Marocain. Achmed Boukrim zegt niet binnen een jaar rijk te hoeven worden van zijn res taurant. Dat is aan de prijzen dan ook wel goed te merken. Een goed menu ligt tussen de 15,- en 30,-, maar het staat een ieder natuurlijk vrij om daar zijn ei gen grenzen aan te stellen. Bourkrim vindt, dat hij ólles wel kan vertellen, maar met zelf proeven en proberen kan men zich natuurlijk het beste oordeel vor men. Peter Viering De Nieuwe Komedie brengt morgen het stuk „La Vie en Rose" in het LAK-theater aan het Levendaal 150. Deze voor stelling laat de wijze zien waarop homosexuele jongens en mannen in de wereld, die buiten hen om geregeld en geordend is, leven en blijven leven; bovendien de angst voor het onbekende, de angst die tot vooroordelen en discri minatie leidt. Een voorstelling waarin het misverstand wordt opgehelderd dat alleen ballet dansers en dameskappers ho- mosexueel zijn, omdat dat evengoed het geval kan zijn met de loodgieter die van voetbal houdt Aanvang 20.30 uur. LEIDEN In de kapelzaal van het K. en O.-gebouw aan de Oude Vest wordt woensdagmiddag 11 april om half drie de film „Zeehondeneiland" vertoond, speciaal voor de jeugd. De zeehond staat centraal in de film. Het Pebble-ei- land gaat verkocht worden aan een natuurb'eschermings- groep. In afwachting van de verkoop wordt nog jacht ge maakt op de zeehonden. Een aantal kinderen gaat de jagers bestrijden. De film duurt ongeveer een uur en is geschikt voor jeugd vanaf acht jaar. Toegangsprijs bedraagt 2,75. LISSE De Engelse folk- zanger Jon Wyce geeft mor gen een concert in het vor mingscentrum Qbus aan de Lissese Ruishoornlaan. De toegangsprijs tot het con cert, dat om half negen be gint, bedraagt vijf gulden. CJP-houders en leden van Qbus krijgen 1,50 korting. Jon Wyce is een Engelse zanger/componistygitarist, die sinds 1973 in Amsterdam woont. Hij heeft zich muzi kaal ontwikkeld in Engelse folkcafés. Daarnaast heeft hij bekendheid gekregen door Nederlandse radiopro gramma's. Naast eigen werk heeft Jon Wyce werken van Dylan, Paul Simon, Marvin Gay en Errol Garner op zijn repertoire. Zonder scenario is ook nóg wel een film te maken.Je nodigt een aantal mensen uit, bij voorkeur acteurs, voor een betaalde vakantie om er al improviserend een filmpje te maken. „Les bronzés" is zo'n product dat het midden houdt tus sen de Franse komedie „Ilotel de la plage" en ons eigen product „Camping". Patrice Leconte heeft het echter wat verder van huis gezocht en slaat een stelle tje vakantiegangers gade tijdens hun verblijf van één week aan de Ivoorkust. Ze arriveren vol stoute ver wachtingen tijdens een tro pische regenbui, worden als het weer wat opgeklaard is TRIANON De bruin- bakkers (a.l.) met Mi chel Blanc en Josiane Balasko. Regie: Patrice Leconte. bezig gehouden met een aantal practical jokes, waar na de jacht op de andere sexe geopend is. Was er in „Hotel de la Plage" tenmin ste nog sprake van enige karaktertekening en stonden een paar ervaren acteurs voor een paar aardige va- kantie-anecdotes, Leconte heeft in het vakantieoord aan de ivoorkust maar lu kraak wat geschoten dat hem en de mensen voor de EXPOSITIE IN KADER JUBILEUM RIJKSHERBARIUM LEIDEN Het 150-jarig be staan van het Leidse Rijks herbarium aan de Schelpen kade heeft aanleiding gege ven tot tal van activiteiten. Eén van die activiteiten wordt georganiseerd in sa menwerking met het stede lijk museum De Lakenhal aan de Oude Singel 28-32. Tot en met 20 mei wordt hier de expositie „Flora verbeeld" gehouden, een tentoonstelling gewijd aan bolanische tekenaars en hun werk. De kern van de expositie wordt gevormd door een kleine selectie uit de rijke maar nauwelijks bekende verzameling aquarellen, teke ningen en prenten van plan ten, toebehorend aan het Rijksherbarium. De botanische tekenaar is .schaarse uitzonderingen daargelaten, een vrijwel ver geten figuur, geen botanicus en ook geen kunstenaar, eer der eigenlijk een ambach tsman, ook al wordt de kun de bij sommigen bijna kunst. Talloze aquarellen en tekeningen zijn anoniem en van degenen die hun werk signeerden is dikwijls niet veel meer als de naam be kend. Juist om deze redenen is geprobeerd enkele van de belangrijkste in de verzame ling aanwezige tekenaars wat meer naar voren-te ha len, ze zo mogelijk ook niet alleen te laten zien als kun dig botanisch tekenaar, maar ook ander werk te to nen: naast de te verwachten stillevens ook portretten, landschappen en stadsge zichten. Het gaat om vrij werk van onder ander een aantal in Leiden gevestigde kunstenaars, die tekeningen vervaardigden in opdracht van de hoogleraar botanie. In de 18e eeuw waren dit bijvoorbeeld Pieter Cattel, Laurens van der Vinne en Hieronymus van der Mij. Laatstgenoemde maakte tal rijke portretten van Leidse notabelen. De tentoonstelling bestrijkt de periode van het einde van de 17e tot het be gin van de 20e eeuw. Na circa 1800 verbest de bo tanische tekening het karak ter van een in principe zelf standig werk en wordt ont werp voor een illustratie. De grens is op de expositie ge markeerd door een kleine selectie van afbeeldingen van planten in diverse grafi sche technieken, soms verge zeld van ontwerpen of voor studies, proefdrukken en dergelijke. Speciale aandacht verdient de beroemde bloemtekenaar P. J. Redouté (1759-1840), vooral bekend om zijn rozen maar op de expositie verte genwoordigd met vrijwel on bekende aquarellen en kleu retsen van paddestoelen. In de eerste helft van de 19e eeuw hgt het zwaartepunt bij de bestudering van de flora van Nederlands Oost- Indië. Enerzijds zijn er de tekenaars die ter plaatse naar levend materiaal kleur- schetsen maakten, anderzijds hun collega's in Europa die met behulp van deze kleur- studies en naar herbarium- materiaal de ontwerpen le verden voor de planten in de botanische fohowerken. „Partner" in De Lindehoeve VOORSCHOTEN De formatie „Partner" treedt morgenavond op in De Lindehoeve in Voorschoten. Deze Limburgse formatie kreeg haar landelijke be kendheid door een optre den tijdens het Pink Pop festival. De toegang be draagt vijf gulden en de aanvang is 21.00 uur. Fons Rademakers' jongste speelfim „Mijn vriend of het verborgen leven van Jules Depraeter" heeft vóór en vlak na de wereldpre mière in Brussel al vol doende in het nieuws ge staan, dat iedereen die zich voor film interesseert nu wel moet weten, dat het hier gaat om een zeer per soonlijke visie, die Rade makers - gefascineerd door wat er in de Gentse recht zaal gebeurde - na het pro ces tegen de Belgische rechter Jespers verfilmde. Werd misschien in het be gin de indruk gewekt dat Rademakers een film zou maken over de „acteur" De Craemer, de iedereen -ook^ in de rechtzaal - versieren-' de garagehouder met de gladde tong, het eindresul taat is echter dat in zijn film Rademakers, naar wat hij gezien en gehoord heeft, duidelijk partij trekt voor de rechter en daarbij het LIDO I Mijn vriend of het verborgen leven van Jules de Praeter. (12) met Peter Faber en An- dré van den Heuvel. Re gie: Fons Rademakers. goed functioneren van de rechtspraak bij onze zuider buren in twijfel trekt. Wie even bereid is het ge ruchtmakende proces te vergeten -wat voor Belgen moeilijker zal zijn dan voor ons Nederlanders - ziet een merkwaardig verhaal over een vrobjk levende onder zoeksrechter, die door de man die zijn vertrouwen wist te winnen mee in het verderf wordt gesleept, als deze man op heterdaad* wordt betrapt bij het ver duisteren van een vermo gen. Rademakers heeft er met scenarioschrijver Ge rard Soeteman een - na een wat wankele inzet, waarin „het spel, dat gespeeld wordt" niet erg duidelijk overkomt - zeer onderhou dende film van gemaakt en technisch waarschijrüijk wel zijn beste tot nog toe. De rechtzaalscènes komen zeer overtuigend over en Peter Faber is -op de huilscènes na - een slimme profiteur, die het maximum rende ment tracht te halen uit zijn relaties met de „betere kringen". André van den Heuvel speelt de - gezien alle twijfels - geheel „schoongewassen" rechter voortreffelijk als een man, die het allemaal pas veel te laat, als hij gechanteerd wordt, begrijpt. De van Belgische zijde zo fel becritiseerde realistische scène van het dekken van een merrie, had er voor ons als niet ter zake doende, ook best uitgekund. Het had Fons Rademakers „Mijn vriend" niet ge- schaad. MILO camera als uiterstamusant voorkwam. Smaken verschillen en Le- conte's gevoel voor humor en timing is beslist het onze niet. Op het echtpaar, dat beweert een vrij huwelijk te hebben, en een maf kereltje met een Ben Turpin-gezicht na, lijkt iedereen op elkaar cn probeert door krampach tig leuk te doen de aan dacht voor zich op te eisen. Het maffe mannetje wordt, dat telkens een blauwtje loopt, wordt gespeeld door Michel Blanc, die ook zoge naamde harde pornofilms maakt - u weet wel, nog steeds boven de achttien - en dat is hem aan te zien. MILO Het bargedeelte van Le Mouton Blanc .Het gezin van Abraham van Hoogenhouck" Hieronymus van der Mij. Met „De gendarme van St. Tropez" startte destijds on der regie van Jean Girault een hele serie films over vier malle agentjes onder leiding van een driftige ad judant, gespeeld door Louis de Funès. De agentjes zijn nu voor het eerst na de ziekte van De Funès weer terug op het witte doek in een nieuw avontuur waarin zij worden geconfronteerd met een vliegende schotels en wezens uit de ruimte. Omdat deze wezens de macht bezitten de gedaante van een bestaande aardbe woner aan te nemen, doet het gegeven sterk denken aan Philip Kaufman's „In vasion of the bodysnat chers", maar dan aangepast op de Girault-De Funès-hu- mor. Die is minder puntig dan wat regisseurs als Ge- LUXOR De gendarme ziet ze vliegen (a.l.) met Louis de Funès en Mi chel Galabru. Regie: Jean Girault. rard Oury en Claude Zidi uit de kleine driftkikker we ten te halen en berust meer op drukke gebaren en veel gooi- en smijtwerk. Als een der agentjes plotse ling La Fontaine's „Le cor- beau et le renard" gaat ci teren, de politiejeep weigert, dan betekent dit dat er een vliegende schotel in de buurt is geland. Met de meest vredelievende bedoe lingen overigens. Alleen maar om zich onder de be woners en badgasten van St. Tropez te mengen en ze zo van dichtbij gade te slaan. De ruimtewezens zijn alleen van hun menselijk evenbeeld te onderscheiden doordat zij bij een schou derklopje een blikken ge luid voortbrengen en zo nu en dan geolied moeten wor den. Hoewel aanvankelijk niemand hem gelooft is De Funès vastbesloten de we zens te ontmaskeren en te verjagen. Mogelijkheden te over voor allerlei dwaze misverstanden en persoons verwisselingen, al raakt Gi rault zo nu en dan de draad een beetje kwijt en zit de film vol slordigheid jes zoals het plotseling te rugkeren van de pet van De Funès nadat hij zich als non had vermomd. Er wordt verschrikkelijk over- geacteerd en de trucages zijn goedkoop. Maar de ech te De Funès-bewoneraar zal daar niet over vallen. Die is al blij het opgewonden mannetje weer terug te zien in uniform. MILO De agentjes van Louis de Funès gaan de ruimtewezens - en daarmee ook alle badgasten van St. Tropez - te lijf mgt een waterkanon. CAMERA - Foul Play (a.l.). LIDO II - Live and let die Regisseur Brian De Palma ^2). De eerste Bond-film toont zich een waar opvol- "J®* ^.°^er Moore als agent ger van Hitchcock met een 007. Uiteraard vol actie (re- meer dan voortreffelijke prise, vierde week), film. Boordevol humor, actie LIDO III Een vrouw als en spanning, (vierde week). Eva (16). Volwassen poging van regisseuze Nouchka van Brakel om mee te helpen aan de emancipatie van de Nederlandse speelfilm. De relaties van Monique van der Ven, Maria Schneider en Peter Faber als echtgenoot worden emotievol in beeld gebracht (elfde week). Voortreffelijke film van Woody Allen, die als schrij ver-regisseur veel te vertel len heeft. Hij schetst een doorsnee Amerikaans gezin, waarvan de vader na vele jaren weer eens wat anders wil (vijfde week). film van de gebruikelijke magere kwaliteit. EUROCINEMA I en II (Al phen aan den Rijn) Mijn vriènd en het verborgen le ven van Jules de Praeter (12) zie Lido I. STUDIO Interiors (16). REX Babyface (16). Sex- EUROCINEMA HI (Alphen aan den Rijn) De gendar me ziet ze vliegen (a.l.) zie Luxor. EUROCINEMA IV (Alphen aan den Rijn) Superman (a.l.). Bloedserieuze verfil ming van de avonturen van de stripheld Superman. Vol speciale effecten, maar zon der een sprankje humor.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1979 | | pagina 7