Marokkaanse
specialiteiten
Flora verbeeld
in de Lakenhal
„Le Mouton Blanc"
La vie en rose
Flauwekul aan de ivoorkust
„Zeehondeneiland"
film voor de jeugd
Folk in Qbus
DEZE WEEK IN DE BIOSCOPEN
Fons Rademakers heeft zijn
eigen visie op de zaak Jespers
Gendarme Louis en de
bodysnatchers
En verder
LEIDSE COURANT
VRIJDAG 6 APRIL 1979 PAGINA 7
„Le Mouton Blanc", restaurant met Marokkaanse specialiteiten,
Noordeinde 51, Leiden.
Open: alle dagen van de week van 's middags twaalf uur tot twee uur (lunch) en
van vijf uur tot 's avonds tien uur (diner).
Telefoon: 071-121377.
De internationale keuken van Leiden is
dezer dagen uitgebreid met een nieuw fe
nomeen: de hooggeroemde „cuisine de
Fes". Een schepping van Marokkaanse
meesterkoks, maar in de Sleutelstad vol
tooid door twee paar Euro-oriëntaal ge
richte handen. Die van Achmed Boukrim
en Elisabeth (Miek) Kwarten, een echt
paar, dat na jarenlange ervaring in de ho
reca, de stoute schoenen aantrok en voor
zichzelf besloot te werken. Diploma's wa
ren er in de loop der tijd genoeg ge
spaard, geld ook, wat dat betreft hadden
Miek en Achmed hun schaapjes wel op
het droge, alleen ging het er om wéór,
hoe en wanneer dit alles in het vrije on
dernemerschap kon worden gebruikt? De
keuze was snel gemaakt. De heer Bou
krim, voormalig chef de rang in een hotel
nabij het Haagse Quartier Latin (zoals
men de buurt rond de Denneweg officieel
pleegt te noemen) werd getipt door een
paar Italiaanse vrienden van restaurant
pizzeria Pinocchio, dat er naast hun zaak
een pandje leegstond. Dat was aan het
Leidse Noordeinde en de koop was al heel
gauw bedongen. Verleden week vrijdag
werd ,,Le Mouton Blanc" geopend door
Ton Menken, de protégé van Boukrims
zoontje, een aankomende ster in het ijs-
hockeyteam van Menken.
„La cuisine de Fes"
Achmed Boukrim: „Le Mouton Blanc" is
pas een week open, maar ik heb tot nu
toe niet anders dan de meest loffelijke
complimenten in de wacht mogen slepen.
Iedereen vindt het eten hier voortreffelijk.
Ik word er werkelijk verlegen van. Ik ben
blij dat onze opzet geslaagd is. Wat uitein
delijk Chinezen, Grieken, Israeli en Italia
nen in deze stad is gelukt, moet ons ook
kunnen lukken. In Amsterdam bijvoor
beeld loopt restaurant Marrakkesh als een
duiven en in Den Haag eveneens. Ieder
oriëntaals gericht restaurant, of het nu
Grieks, Israëlisch of Marokkaans is, heeft
zijn eigen specialiteit. Het Marokkaanse
restaurant specialiseert zich hoofdzakelijk
in gerechten van schapevlees. In Frank
rijk hebben wij Marokkanen, die toch wel
voor 90 procent Europees georiënteerd
zijn een enorme naam op te houden met
„la cuisine de Fes", een keuken die te
vergelijken is met de beste haute cuisines
van de wereld. Een tovenaar, hier in Lei
den, op dat gebied is onze kok Harfaoui,
die chef-kok is geweest in een groot hotel
in Rabat en in Nederland bij Holiday-Inn.
De inrichting van „Le mouton Blanc" is
bijzonder aantrekkelijk. Het restaurant is
voorzien van een ruime bar, tien tafels
waaraan ongeveer 40 50 gasten kunnen
plaatsnemen. Het ontwerp van de inrich
ting is van architect Mulder. De tafels zijn
gedekt met heldere oker-kleurige kleedjes.
Er brandt elke avond kaarslicht, terwijl
vanaf de wanden een gedempt schijnsel is
waar te nemen uit Marokkaanse tria's; dat
zijn koperen lampen die door de gaatjes
van een artistiek vlechtwerk het licht fil
treren. De vloer is betegeld met pastelk-
leurige plavuizen en aan de muren hangen
antieke gebruiksvoorwerpen uit het land
Marrakesh èn schitterende zwart-wit-foto's.
„Cous cous"
De menu-kaart van „Le Mouton Blanc"
kent een gevarieerde samenstelling. Voor
een gulden of zeven kan men hier 's mid
dags uitstekend lunchen (zowel Hollandse
als Marokkaanse lekkernijen) met onder
meer de keuze van een spiegelei tot aan
pikante brochettes van gekruid vlees. Er
is iedere dag een speciaal kindermenu
door Harfaoui samengesteld. Het menu
heeft ten dele een Europese samenstelling:
tournedos, biefstuk etc. Maar speciale aan
beveling verdient natuurlijk het typisch
oriëntaalse gerecht, zoals Kebab Marocain,
verschillende schotels cous cous, Tajine vi-
ande of poulet, dit alles gegarneerd met
verse groenten. De wijnkaart is gedegen
opgesteld met prima, doch zeer redelijk
aan de prijs gehouden wijntjes (Vieuilles
Voütes Mommesin en Maréchal). Aperitifs
en desserts zijn in rijke keur op de kaar
ten ondergebracht met als definitieve uit
schieters de verschillende ijs-coupes en
Thé Marocain.
Achmed Boukrim zegt niet binnen een
jaar rijk te hoeven worden van zijn res
taurant. Dat is aan de prijzen dan ook
wel goed te merken. Een goed menu ligt
tussen de 15,- en 30,-, maar het staat
een ieder natuurlijk vrij om daar zijn ei
gen grenzen aan te stellen. Bourkrim
vindt, dat hij ólles wel kan vertellen,
maar met zelf proeven en proberen kan
men zich natuurlijk het beste oordeel vor
men.
Peter Viering
De Nieuwe Komedie brengt
morgen het stuk „La Vie en
Rose" in het LAK-theater aan
het Levendaal 150. Deze voor
stelling laat de wijze zien
waarop homosexuele jongens
en mannen in de wereld, die
buiten hen om geregeld en
geordend is, leven en blijven
leven; bovendien de angst
voor het onbekende, de angst
die tot vooroordelen en discri
minatie leidt. Een voorstelling
waarin het misverstand wordt
opgehelderd dat alleen ballet
dansers en dameskappers ho-
mosexueel zijn, omdat dat
evengoed het geval kan zijn
met de loodgieter die van
voetbal houdt Aanvang 20.30
uur.
LEIDEN In de kapelzaal van het K. en O.-gebouw aan
de Oude Vest wordt woensdagmiddag 11 april om half drie
de film „Zeehondeneiland" vertoond, speciaal voor de
jeugd. De zeehond staat centraal in de film. Het Pebble-ei-
land gaat verkocht worden aan een natuurb'eschermings-
groep. In afwachting van de verkoop wordt nog jacht ge
maakt op de zeehonden. Een aantal kinderen gaat de jagers
bestrijden. De film duurt ongeveer een uur en is geschikt
voor jeugd vanaf acht jaar. Toegangsprijs bedraagt 2,75.
LISSE De Engelse folk-
zanger Jon Wyce geeft mor
gen een concert in het vor
mingscentrum Qbus aan de
Lissese Ruishoornlaan. De
toegangsprijs tot het con
cert, dat om half negen be
gint, bedraagt vijf gulden.
CJP-houders en leden van
Qbus krijgen 1,50 korting.
Jon Wyce is een Engelse
zanger/componistygitarist, die
sinds 1973 in Amsterdam
woont. Hij heeft zich muzi
kaal ontwikkeld in Engelse
folkcafés. Daarnaast heeft
hij bekendheid gekregen
door Nederlandse radiopro
gramma's. Naast eigen werk
heeft Jon Wyce werken van
Dylan, Paul Simon, Marvin
Gay en Errol Garner op zijn
repertoire.
Zonder scenario is ook nóg
wel een film te maken.Je
nodigt een aantal mensen
uit, bij voorkeur acteurs,
voor een betaalde vakantie
om er al improviserend een
filmpje te maken. „Les
bronzés" is zo'n product
dat het midden houdt tus
sen de Franse komedie
„Ilotel de la plage" en ons
eigen product „Camping".
Patrice Leconte heeft het
echter wat verder van huis
gezocht en slaat een stelle
tje vakantiegangers gade
tijdens hun verblijf van
één week aan de Ivoorkust.
Ze arriveren vol stoute ver
wachtingen tijdens een tro
pische regenbui, worden als
het weer wat opgeklaard is
TRIANON De bruin-
bakkers (a.l.) met Mi
chel Blanc en Josiane
Balasko. Regie: Patrice
Leconte.
bezig gehouden met een
aantal practical jokes, waar
na de jacht op de andere
sexe geopend is. Was er in
„Hotel de la Plage" tenmin
ste nog sprake van enige
karaktertekening en stonden
een paar ervaren acteurs
voor een paar aardige va-
kantie-anecdotes, Leconte
heeft in het vakantieoord
aan de ivoorkust maar lu
kraak wat geschoten dat
hem en de mensen voor de
EXPOSITIE IN KADER
JUBILEUM RIJKSHERBARIUM
LEIDEN Het 150-jarig be
staan van het Leidse Rijks
herbarium aan de Schelpen
kade heeft aanleiding gege
ven tot tal van activiteiten.
Eén van die activiteiten
wordt georganiseerd in sa
menwerking met het stede
lijk museum De Lakenhal
aan de Oude Singel 28-32.
Tot en met 20 mei wordt
hier de expositie „Flora
verbeeld" gehouden, een
tentoonstelling gewijd aan
bolanische tekenaars en hun
werk.
De kern van de expositie
wordt gevormd door een
kleine selectie uit de rijke
maar nauwelijks bekende
verzameling aquarellen, teke
ningen en prenten van plan
ten, toebehorend aan het
Rijksherbarium.
De botanische tekenaar is
.schaarse uitzonderingen
daargelaten, een vrijwel ver
geten figuur, geen botanicus
en ook geen kunstenaar, eer
der eigenlijk een ambach
tsman, ook al wordt de kun
de bij sommigen bijna
kunst. Talloze aquarellen en
tekeningen zijn anoniem en
van degenen die hun werk
signeerden is dikwijls niet
veel meer als de naam be
kend. Juist om deze redenen
is geprobeerd enkele van de
belangrijkste in de verzame
ling aanwezige tekenaars
wat meer naar voren-te ha
len, ze zo mogelijk ook niet
alleen te laten zien als kun
dig botanisch tekenaar,
maar ook ander werk te to
nen: naast de te verwachten
stillevens ook portretten,
landschappen en stadsge
zichten. Het gaat om vrij
werk van onder ander een
aantal in Leiden gevestigde
kunstenaars, die tekeningen
vervaardigden in opdracht
van de hoogleraar botanie.
In de 18e eeuw waren dit
bijvoorbeeld Pieter Cattel,
Laurens van der Vinne en
Hieronymus van der Mij.
Laatstgenoemde maakte tal
rijke portretten van Leidse
notabelen. De tentoonstelling
bestrijkt de periode van het
einde van de 17e tot het be
gin van de 20e eeuw.
Na circa 1800 verbest de bo
tanische tekening het karak
ter van een in principe zelf
standig werk en wordt ont
werp voor een illustratie. De
grens is op de expositie ge
markeerd door een kleine
selectie van afbeeldingen
van planten in diverse grafi
sche technieken, soms verge
zeld van ontwerpen of voor
studies, proefdrukken en
dergelijke.
Speciale aandacht verdient
de beroemde bloemtekenaar
P. J. Redouté (1759-1840),
vooral bekend om zijn rozen
maar op de expositie verte
genwoordigd met vrijwel on
bekende aquarellen en kleu
retsen van paddestoelen.
In de eerste helft van de 19e
eeuw hgt het zwaartepunt
bij de bestudering van de
flora van Nederlands Oost-
Indië. Enerzijds zijn er de
tekenaars die ter plaatse
naar levend materiaal kleur-
schetsen maakten, anderzijds
hun collega's in Europa die
met behulp van deze kleur-
studies en naar herbarium-
materiaal de ontwerpen le
verden voor de planten in
de botanische fohowerken.
„Partner" in
De
Lindehoeve
VOORSCHOTEN De
formatie „Partner" treedt
morgenavond op in De
Lindehoeve in Voorschoten.
Deze Limburgse formatie
kreeg haar landelijke be
kendheid door een optre
den tijdens het Pink Pop
festival. De toegang be
draagt vijf gulden en de
aanvang is 21.00 uur.
Fons Rademakers' jongste
speelfim „Mijn vriend of
het verborgen leven van
Jules Depraeter" heeft vóór
en vlak na de wereldpre
mière in Brussel al vol
doende in het nieuws ge
staan, dat iedereen die zich
voor film interesseert nu
wel moet weten, dat het
hier gaat om een zeer per
soonlijke visie, die Rade
makers - gefascineerd door
wat er in de Gentse recht
zaal gebeurde - na het pro
ces tegen de Belgische
rechter Jespers verfilmde.
Werd misschien in het be
gin de indruk gewekt dat
Rademakers een film zou
maken over de „acteur" De
Craemer, de iedereen -ook^
in de rechtzaal - versieren-'
de garagehouder met de
gladde tong, het eindresul
taat is echter dat in zijn
film Rademakers, naar wat
hij gezien en gehoord heeft,
duidelijk partij trekt voor
de rechter en daarbij het
LIDO I Mijn vriend of
het verborgen leven van
Jules de Praeter. (12)
met Peter Faber en An-
dré van den Heuvel. Re
gie: Fons Rademakers.
goed functioneren van de
rechtspraak bij onze zuider
buren in twijfel trekt.
Wie even bereid is het ge
ruchtmakende proces te
vergeten -wat voor Belgen
moeilijker zal zijn dan voor
ons Nederlanders - ziet een
merkwaardig verhaal over
een vrobjk levende onder
zoeksrechter, die door de
man die zijn vertrouwen
wist te winnen mee in het
verderf wordt gesleept, als
deze man op heterdaad*
wordt betrapt bij het ver
duisteren van een vermo
gen. Rademakers heeft er
met scenarioschrijver Ge
rard Soeteman een - na een
wat wankele inzet, waarin
„het spel, dat gespeeld
wordt" niet erg duidelijk
overkomt - zeer onderhou
dende film van gemaakt en
technisch waarschijrüijk wel
zijn beste tot nog toe. De
rechtzaalscènes komen zeer
overtuigend over en Peter
Faber is -op de huilscènes
na - een slimme profiteur,
die het maximum rende
ment tracht te halen uit
zijn relaties met de „betere
kringen". André van den
Heuvel speelt de - gezien
alle twijfels - geheel
„schoongewassen" rechter
voortreffelijk als een man,
die het allemaal pas veel te
laat, als hij gechanteerd
wordt, begrijpt.
De van Belgische zijde zo
fel becritiseerde realistische
scène van het dekken van
een merrie, had er voor ons
als niet ter zake doende,
ook best uitgekund. Het
had Fons Rademakers
„Mijn vriend" niet ge-
schaad. MILO
camera als uiterstamusant
voorkwam.
Smaken verschillen en Le-
conte's gevoel voor humor
en timing is beslist het onze
niet. Op het echtpaar, dat
beweert een vrij huwelijk te
hebben, en een maf kereltje
met een Ben Turpin-gezicht
na, lijkt iedereen op elkaar
cn probeert door krampach
tig leuk te doen de aan
dacht voor zich op te eisen.
Het maffe mannetje wordt,
dat telkens een blauwtje
loopt, wordt gespeeld door
Michel Blanc, die ook zoge
naamde harde pornofilms
maakt - u weet wel, nog
steeds boven de achttien -
en dat is hem aan te zien.
MILO
Het bargedeelte van Le Mouton Blanc
.Het gezin van Abraham van Hoogenhouck"
Hieronymus van der Mij.
Met „De gendarme van St.
Tropez" startte destijds on
der regie van Jean Girault
een hele serie films over
vier malle agentjes onder
leiding van een driftige ad
judant, gespeeld door Louis
de Funès. De agentjes zijn
nu voor het eerst na de
ziekte van De Funès weer
terug op het witte doek in
een nieuw avontuur waarin
zij worden geconfronteerd
met een vliegende schotels
en wezens uit de ruimte.
Omdat deze wezens de
macht bezitten de gedaante
van een bestaande aardbe
woner aan te nemen, doet
het gegeven sterk denken
aan Philip Kaufman's „In
vasion of the bodysnat
chers", maar dan aangepast
op de Girault-De Funès-hu-
mor. Die is minder puntig
dan wat regisseurs als Ge-
LUXOR De gendarme
ziet ze vliegen (a.l.) met
Louis de Funès en Mi
chel Galabru. Regie:
Jean Girault.
rard Oury en Claude Zidi
uit de kleine driftkikker we
ten te halen en berust meer
op drukke gebaren en veel
gooi- en smijtwerk.
Als een der agentjes plotse
ling La Fontaine's „Le cor-
beau et le renard" gaat ci
teren, de politiejeep weigert,
dan betekent dit dat er een
vliegende schotel in de
buurt is geland. Met de
meest vredelievende bedoe
lingen overigens. Alleen
maar om zich onder de be
woners en badgasten van
St. Tropez te mengen en ze
zo van dichtbij gade te
slaan. De ruimtewezens zijn
alleen van hun menselijk
evenbeeld te onderscheiden
doordat zij bij een schou
derklopje een blikken ge
luid voortbrengen en zo nu
en dan geolied moeten wor
den. Hoewel aanvankelijk
niemand hem gelooft is De
Funès vastbesloten de we
zens te ontmaskeren en te
verjagen. Mogelijkheden te
over voor allerlei dwaze
misverstanden en persoons
verwisselingen, al raakt Gi
rault zo nu en dan de
draad een beetje kwijt en
zit de film vol slordigheid
jes zoals het plotseling te
rugkeren van de pet van
De Funès nadat hij zich als
non had vermomd. Er
wordt verschrikkelijk over-
geacteerd en de trucages
zijn goedkoop. Maar de ech
te De Funès-bewoneraar zal
daar niet over vallen. Die is
al blij het opgewonden
mannetje weer terug te zien
in uniform.
MILO
De agentjes van Louis de Funès gaan de ruimtewezens - en daarmee ook
alle badgasten van St. Tropez - te lijf mgt een waterkanon.
CAMERA - Foul Play (a.l.). LIDO II - Live and let die
Regisseur Brian De Palma ^2). De eerste Bond-film
toont zich een waar opvol- "J®* ^.°^er Moore als agent
ger van Hitchcock met een 007. Uiteraard vol actie (re-
meer dan voortreffelijke prise, vierde week),
film. Boordevol humor, actie LIDO III Een vrouw als
en spanning, (vierde week). Eva (16). Volwassen poging
van regisseuze Nouchka van
Brakel om mee te helpen
aan de emancipatie van de
Nederlandse speelfilm. De
relaties van Monique van
der Ven, Maria Schneider en
Peter Faber als echtgenoot
worden emotievol in beeld
gebracht (elfde week).
Voortreffelijke film van
Woody Allen, die als schrij
ver-regisseur veel te vertel
len heeft. Hij schetst een
doorsnee Amerikaans gezin,
waarvan de vader na vele
jaren weer eens wat anders
wil (vijfde week).
film van de gebruikelijke
magere kwaliteit.
EUROCINEMA I en II (Al
phen aan den Rijn) Mijn
vriènd en het verborgen le
ven van Jules de Praeter
(12) zie Lido I.
STUDIO Interiors (16). REX Babyface (16). Sex- EUROCINEMA HI (Alphen
aan den Rijn) De gendar
me ziet ze vliegen (a.l.) zie
Luxor.
EUROCINEMA IV (Alphen
aan den Rijn) Superman
(a.l.). Bloedserieuze verfil
ming van de avonturen van
de stripheld Superman. Vol
speciale effecten, maar zon
der een sprankje humor.