Raas ontzenuwt geruchten
Het improvisatietalent van Ovind Dahl
Milaan voor
John McEnroe
EERSTE AANSPREKENDE ZEGE VAN WIELERPLOEG POST
Wielerzeges
Maas/
Koersen
NOREN BEHEERSEN CITY-PIER-CITY-LOOP
Volleybaldames
naar fraaie zege
LEIDSE COURANT
MAANDAG 2 APRIL 1979 PAGINA 22
PHILIPPINE Peer Maas
heeft zaterdag een saai
verlopen Omloop van de
Braakman gewonnen. De
Brabander was de snelste
van een kopgroepje van
zeven renners, dat twintig
kilometer voor de finish in
Philippine aan de aandacht
van het peloton was ont
snapt.
Uit de kopgroep probeerde
de 19-jarige Gino Acnmer-
laan. die afgelopen woens
dag de Omloop van de Gla
zen Stad op zijn naam
bracht, twee maal te ont
snappen. Hij werd beide ke
ren echter teruggehaald. De
zeven koplopers verloren in
de slotfase nog wel veel
terrein maar hielden uitein
delijk elf seconden voor
sprong over. Ammerlaan
werd zevende.
Egbert Koersen uit Emmel-
oord heeft zaterdag de
Ronde van Groningen een
amateur-wielerwedstrijd
voor clubteams met start
en finish in Groningen over
150 kilometer gewonnen.
Koersen versloeg in de
eindsprint Jans Vlot met
wie hij enkele kilometers
voor de finish uit een kop
groepje van acht renners
was ontsnapt. Het tweetal
legde de 150 kilometer af in
3 uur 25 minuten en 10 se
conden. Met een achter
stand van tien seconden
werd Jan Feiken derde. De
Hagenaar Nico Hilbrink
werd vierde.
De Pool Ryszard Szurkowski
heeft de Grote Prijs van An-
naba gewonnen. Deze voor
de twaalfde keer gehouden
etappewedstrijd voor ama
teurs voerde de zes dagen
lang door woestijnen en
bergen in Oost-Algerije.
Szurkowski, 33 inmiddels,
droeg de gele trui van het
begin tot het einde. In de
zelfde tijd eindigde Zagret-
dinov uit de Sovjet-Unie op
de tweede plaats.
MEERBEKE Eindelijk lukte
het weer. Terwijl de geruchten
In de internationale wielerwe-
reld wilden, dat het met Tl-Ra-
leigh door interne moeilijkhe
den gedaan zou zijn in te
genstelling tot het vorige sei
zoen werden namelijk geen
aansprekende overwinningen
behaald sloegen de renners
van ploegleider Peter Post op
nieuw toe. Via een geweldige
gezamenlijke krachtsinspanning
werd Jan Raas in een uitste
kende uitgangspositie gema
noeuvreerd, waarna de Zeeuw
op de hem geheel eigen wijze
vernietigend uithaalde. Met een
magistrale solo van een kleine
dertig kilometer legde hij het
snel groeiende leger critici het
zwijgen op, en bracht de 63ste
Ronde van Vlaanderen op zijn
Terecht glunderend stond hij,
na afloop van deze buitenge
woon boeiende klassieker, de
pers te woord en zwaaide niet
alleen zijn ploegmakkers, onder
wie in het bijzonder Franky de
Gendt, maar ook Peter Post alle
hulde toe. „Post is de laatste
dagen voor mij een grote steun
geweest. Hij heeft mij. na de
mislukte coup op de Poggio tij
dens Milaan-San Remo geadvi
seerd rustig te blijven en zei:
„Lukt het vandaag niet, dan
morgen wel". Dat in hem ge
stelde vertrouwen werkte in de
finale van de vijf jaar geleden
ooit door Cees Bal gewonnen
ronde, goed door. Hoewel Raas
in zijn hart bang was, dat een
solo van dertig kilometer te veel
zou zijn, waagde hij de sprong
toen het wedstrijdbeeld dat
nopdzakeiijk maakte.
Alleen Thurau
Op het beslissende moment
van zijn ontsnapping reageerde
namelijk aanvankelijk alleen
Didi Thurau. De verguisde Duit
ser, die alles in het werk stelt
om zijn faam terug te krijgen,
naderde Raas tot op korte af
stand, en moest toen door een
lekke band van fiets verwisse
len. Raas zette fel door en
slaagde er in de aanval van
zijn ex-ploegmakker af te
slaan. Ook al, omdat de eerder
al twee keer gevallen Thurau
in een later stadium opnieuw
door een lekke band werd ge
troffen.
Dat laatste feit was voor hem
fataal. Mismoedig het hoofd
schuddend verliet hij de arena.
Ook een andere uitblinker in
deze sprankelende wedstrijd kon
in de slotfase van de klassieker
niet de beloning in ontvangst
Terwijl de vermoeidheid duimendik op het gezicht ligt van Jan Raas reikt ploeglei
der Peter Post hem een verfrissing aan.
nemen, die hij verdiende. Dat
was Francesco Moser. De Itali
aan reed een prachtige koers.
Steeds was hij in de voorste li
nies te vinden. Met indrukwek
kend gemak controleerde hij het
hele spektakel. Zelfs een aflo
pende ketting op één van de
meest cruciale ogenblikken
tijdens de beklimming van de
befaamde Muur van Geraerd-
sbergen remde hem niet af.
Met groot machtsvertoon kwam
hij terug, om vervolgens door
domme pech definitief tot de
kanslozen te worden gedegra
deerd. De mecaniciën die Thu
rau na het verwisselen van fiets
een duw in de goede richting
meegaf, ontging het dat Moser
zich precies achter hem bevond,
met het gevolg dat de ex-we
reldkampioen tegen de kasseien
sloeg.
Genoeg drama's
Drama's waren er genoeg. Voor
de ogen van de dolenthousias
te toeschouwers gingen vele
renners tijdens de beklimming
van de Koppenberg een ge
mene uit kasseien opgebouw
de, vierhonderd meter lange
recht uit de femen aarde oprij
zende bult een beetje dood.
Alleen Jan Raas, Mare de Meijer
en Moser kwamen fietsend bo
ven. De anderen werden gede
gradeerd tot ridders te voet.
Een verbolgen, goed van zijn
bronchitis herstelde Hennie Kui
per: „Ik moest lopend naar bo
ven, omdat enkele renners voor
mij vielen. Zo'n soort berg in
het parkoers is onreglementair.
Ik heb lang moeten rijden om
mijn opgelopen achterstand
goed te maken. Toch ben ik
wel tevreden. Dit was goed
weer voor mij om te koersen. Ik
ben steeds met de eersten mee-
geweest en durf volgende week
voor Parijs-Roubaux weer hoop
te koesteren".
De aanloop van deze 267 kilo
meter lange 63ste Ronde van
Vlaanderen was overigens niet
bijzonder aantrekkelijk. De milde
weersomstandigheden hielden
het veld van 180 coureurs be
hoorlijk in tact. Pas toen hel
heuvelgebied werd genaderd
ontstond er onrust in de ver
schillende gelederen. De vedet
ten moesten toen laten zien, dat
de door de knechten getrooste
inspanningen zinvol waren ge
weest. Dat gebeurde dan op
niet minder dan acht hellingen,
waarbij zich onder andere de
beruchte Kwaremont, de Polke-
gemberg, de Koppenberg en de
gevreesde Muur van Geraerd-
sbergen bevonden. Opnieuw
streden de Nederlanders voor
aan. Walter Godefroot, de win
naar van vorig jaar, Moser, de
met een hinderlijke oogblessure
tobbende Roger de VLaminck,
Thurau en lastige Walter Planc-
kaert moesten steeds erkennen,
dat zij met name in Raas, Lub-
berding, Schipper (hij wordt
langzamerhand de kopman van
Marc-zeepcentrale), Kuiper en
Piet van Katwijk lastige rivalen
hadden.
Opdreef
Vooral laatstgenoemde was
grandioos op dreef. Na bergen
werk te hebben verzet moest
hij zijn inspanningen tijden*
één van de vele beklimmingen
echter met een inzinking beko
pen. Onvervaard vocht hij zich
door de moeilijkheden heen, en
kreeg in de finale samen met
de Fransman Cybille toch weer
aansluiting met de kopgroep.
En ook daar bleek hij nog
sterk genoeg om de zaken
voor de weggesprongen Raat
te controleren. Ook Henk Lub-
berding maakte zijn nationale
trui meer dan waar.
Overigens werden zij in deze
fase van de strijd wel in de
kaart gespeeld door de rivaliteit
tussen Roger de Vlaminck en
Moser. Deze ex-ploegmakkers
gunden liever Jan Raas dan el
kaar de overwinning, met als
gevolg dat zij vrede hadden met
de ontwikkeling van het wed
strijdverloop.
Dat had ook Joop Zoetemelk.
De in grote vorm verkerende
Mercier-coureur was ditmaal blij,
dat hij kon volgen. „Deze ronde
is mijn koers nu eenmaal niet.
Ik ben geen kasseienman".
Mede daardoor werkte het tacti
sche plan van ploegleider Post
voortreffelijk. Piet van Katwijk
daarover: „Er was afgesproken
dat Raas, Lubberding, Priem
(door een val schoot zijn arm
uit de kom), Knetemann en ik
ons voor de finale zouden spa
ren. Vandaag is bewezen dat er
in onze ploeg geen onenigheid
heerst. Natuurlijk, er zijn in de
voorgaande wedstrijden fouten
gemaakt, maar dat is menselijk.
Het is echter geen reden, om
tegen elkaar te gaan koersen.
Vandaag of morgen krijg ik zelf
wel een kans. Het ging trou
wens allemaal volgens de rich
tlijnen. Ik was in de finale de
tweede man, die rustig de strijd
kon aanzien. Had Jan een inzin
king gekregen, en Godefroot het
gat dicht gereden, dan had ik
de ronde met mijn eindsprint
alsnog in mijn voordeel kunnen
beslissen".
Zo ver hoefde het echter niet te
komen. De aanvankelijk zo ner
veuze Raas was er vijf kilometer
voor de eindstreep al zeker van,
dat hij zijn eerste klassiekerzege
van 1979 zou halen. Hij riep
toen Post al bij zich een brulde
hem toe: „Zet de champagne
maar vast klaar!"
PETER VAN PUTTEN
DEN HAAG Af en toe zijn er
buitenlandse atleten, die ont
hutsend eenvoudig aantonen
hoe onterecht er in Nederland
meestal over trainingsfaciliteiten
wordt gezeurd. De afgelopen
I strenge winter was een voor
treffelijke voedingsbodem voor
het geklaag dat de aandacht af
moet leiden van het bijna chro
nische gebrek aan echt talent.
Uitgerekend in de sector van
het lange-afstandlopen waar
Gerard Tebroke en Jos Her
mens het tegendeel proberen
te bewijzen, was de City-Pier-
City-loop zaterdag weer eens
zo'n aangelegenheid waar het
verschil in benadering naar vo
ren kwam. Noorwegen leverde
de winnaar, Ovind Dahl. Scandi
navië, waar toch al veel grote
atleten vandaan komen, is de
voorbije maanden vrijwel dage
lijks geconfronteerd met tempe
raturen van meer dan veertig
graden onder nul. Omstandighe
den die buiten trainen onmoge
lijk maakten. Dahl, een 27-jarige
kruidenier, demonstreerde zijn
improvisatietalent en vond een
alternatief in het langdurig op
en af rennen van de trap. Ge-
estodende arbeid binnenshuis
waarmee hij wel de basis legde
voor een uitstekende conditie
waardoor hij op het Lange
Voorhout een door niémand
meer verwachte zege behaalde.
Dahl bepaalde het gezicht van
de vijfde halve marathon door
de Haagse en Scheveningse
straten. Hij begon in een tempo
dat voor de Nederlanders veel
te hoog lag, maar vreemd ge
noeg ook voor de Westduitser
Poschmann .winnaar van vorig
jaar. Waar de Nederlandse
coach Wim Verhoorn voor zijn
pupillen (waarbij toppers als
Veld. Van de Weyde, Vriend en
Kneppers ontbraken) na vijf kilo
meter een tussentijd van 14.40
had gepland, passeerde Dahl in
14.16. De Noor, die tussen zijn
vreemdsoortige trainingsarbeid
De Noor Ovind Dahl wint de vijfde City-Pier-City-loop. Achter hem op het Lange Voorhout de West
duitser Schirmer (tweede) en Dahls landgenoot Simonsen (derde).
door sporadisch op een
sneeuwvrij gemaakte autoweg in
zijn woonplaats Sörum had ge
lopen, sleurde het veld meteen
uit elkaar. In zijn gezelschap
bleven alleen de Westduitser
Schirmer (winnaar in 1977), de
Engelsman Wright en Dahls
landgenoten Simonsen en Pe-
dersen..
Een Noorse overheersing waar
door het verloop van de wed
strijd goeddeels te voorspellen
was. Ook al ontkende manager
Spielberg, dat de Noren een
ploegentaktiek volgden, de drie
sloten de zaak keurig af. Dahl
bleef op kop lopen, Pedersen
en Simonsen hielden de niet-
Noren scherp in de gaten. Kilo-
mters achter elkaar was dat het
beeld dat de lustrum-editie van
de loop opleverde. Wright wilde
nog wel eens een demarrage
proberen, maar hij was kansloos
temidden van zoveel Noors ge
weld. Daar tegenover verhoog
den de Noren ieder keer het
tempo als het parkoers enigs
zins helde. Spielberg: „Als je
over taktiek wilt praten, dan is
dat het enige dat we hadden af
gesproken. Op die manier wil
den we de anderen proberen
„kapot" te maken. We wisten
dat we goed de winter door wa
ren gekomen, dus we durfden
wel iets."
In de duinen, waar een forse
heuvel zowel op de heen- als
terugweg genomen moest wor
den, verwachtte iedereen dan
ook de beslissing. Dahl: „We
versnelden, raakten Schirmer
en Wright inderdaad kwijt, maar
in de 'afdaling' kwamen ze
weer bij". Dat leek Dahl te
knakken. De laatste kilometers
ging hij voor het oog steeds
verkrampter lopen terwijl Si-
de souplesse zelf was
en de Westduitser Dörrenba-
cher zich met een geweldige
krachtsinspanning bij -de kop
groep had weten te voegen. In
de slotfase kwam hij er niet
meer aan te pas. Simonsen
(Spielberg: „In de lente loopt
hij altijd sterk") manifesteerde
zich op het laatste traject, waar
volgens insiders de strijd pas
echt begint, als de toekomstige
winnaar. Het gemak waarmee
hij het groepje aanvoerde werk
te echter bedriegelijk. Dahl: „Ik
ben geen sprinter, dus ik wist,
dat ik kort voor het einde iets
terug moest nemen, een beetje
moest ontspannen, wilde ik ge
noeg kracht voor de laatste
honderd meter hebben. Ik loop
hoofdzakelijk op de baan vijf
en tien kilometer en daarbij
heb je altijd zo'n soort finish.
Dit is mijn stijl van lopen".
Een perfecte dosering van Dahl.
die hem aan de zege hielp, (in
1 uur. 3 minuten en 17 secon
den) voor Schirmer, Simonsen.
Dórrenbacher en Pedersen.
Dahl, bij de EK in Praag zes
tiende op de 10.000 meter: „Vo
rig jaar heb ik één marathon
gelopen. Toen merkte ik dat ik
door de baan-afstanden veel
snelheid had voor het langere
werk. De overwinning in Den
Haag heeft me gestimuleerd om
te proberen me te kwalificeren
voor de marathon op de Spelen
van Moskou."
De gedevalueerde Nederlandse
afvaardiging werd aangevoerd
door Ad Buys. Zijn veertiende
plaats geeft precies de beschei
den rol weer die de meste Ne
derlanders spelen zodra er spra
ke is van een buitenlandse af
vaardiging van enig niveau.
Henk Kalf, met zijn 32 jaar nog
bezig aan een voorzichtige
come-back na blessures, werd
zeventiende. Coach Verhoorn:
„Ik wil beslist niet zeggen dat
we met een tweede garnituur
aan de start zijn verschenen,
maar ik heb natuurlijk wel moe
ten sleutelen. Deze wedstrijd
was voor ons meer een gevecht
om aan te tonen dat we in de
breedte groeien. Als ik dan zie
dat er ook bij de ouderen nog
altijd progressieviteit is, dan
mag je niet spreken van een
mislukking. Het is misschien wel
een kwestie van mentaliteit
waardoor wij vaak achter blijven
bij buitenlanders. Want als lo
pers als Vriend en Veld in vorm
zijn, dan geloof ik dat ze best
met deze Noren mee kunnen".
DICK HOFLAND
John McEnroe tilt het stoffelijk bewijs van zijn
zege in Milaan boven het hoofd, terwijl John Ale
xander met gebogen hoofd toekijkt.
John McEnroe heeft zich niet laten afbluffen
door John Alexander. De 20-jarige Ameri
kaan versloeg in de eindstrijd van het WCT-
toemooi in Milaan de zeven jaar oudere Aus
traliër, die dankzij overwinningen op Björn
Borg en Adriano Panatta was doorgedrongen
tot de eindstrijd met 64,63.
Het was de tweede achtereenvolgende toernooizege voor
McEnroe. Een week tevoren zegevierde hij in New Orleans.
Alexander stond in de hele partij slechts eenmaal voor: met
2—1 in de tweede set. Toen maakte McEnroe drie games
achtereen, waardoor Alexander gedwongen was de feiten on
der ogen te zien. „Ik had werkelijk gedacht dat ik hem zou
kunnen verslaan", vertelde de Australiër. „Maar ik kwam pas
goed op gang toen het te laat was. McEnroe is behoorlijk
vooruitgegaan en ik geloof dat hij nog beter zal worden.
Maar Connors is nog altijd nummer een in mijn boek".
De imponerende zegereeks van McEnroe, die in de halve fina
les de boven hem geplaatste Gerulaitis slechts drie games
gunde (60 63) nam in het klassement van de WCT met
390 punten de leiding over van Connors, die door zijn afwe
zigheid in Milaan op 360 punten bleef stana.
Met zijn partner Peter Fleming won John McEnroe ook de
eindstrijd van het dubbelspel. De Argentijn Jose Luis Clerc en
de Tsjech Tomas Smidz werden met 6—3,6—1verslagen.
Wojetek Fibak komt naar Rotterdam met twee Grand Prlxze-
ges op zijn naam. De Pool won In Filderstadt bij Stuttgart
zijn tweede hoofdprijs. Hij versloeg In de finale, die tweeen-
eenhalf uur In beslag nam, de als eerste geplaatste Argen
tijn Guillermo Vilas met 6—2,6—2,3—6,6—2.
Deze revanche voor de nederlaag in de finale van Hamburg,
van vorig jaar leverde Fibak 15.000 dollar en 75 ATP-punten
op. Fibak bereikte de finale door overwinningen op de Span
jaard Munoz, de Brit Cox, de Tsjech Slozil en de Indiër Amri-
traj.
Veertig minuten na zijn zege in het enkelspel trad Wojtek Fi
bak samen met Tom Okker aan voor de finale van het dub
belspel. De Pools/Nederlandse combinatie zegevierde in een
dramatische partij met 6—3, 5—7, 7—6 over Brian Teacher-
/Bob Carmichael. De Amerikaans/Australische combinatie had
in de derde set bij 65 een matchpoint, maar de wereldkam
pioenen van 1978 deden dat koeltjes teniet en wonnen. Voor
Okker betekende dat een versterking van zijn eerste plaats op
de wereldranglijst van de dubbelspelers. Zijn naaste concur
rent is daarop overigens zijn eigen partner Fibak. Deze maak
te van de vier spelers in Filderstadt de beste indruk, ook al
had hij er dan al een partij opzitten.
De jeugdige Mlchiel Schapers Is er in het tenniscentrum Ho-
gendijk in Vlaardingen net niet in geslaagd zich te kwalifice
ren voor het internationale tennistoernooi, dat vandaag In
het Rotterdamse sportpaleis Ahoy' Is begonnen. Schapers,
die als één van de laatste spelers werd toegelaten tot het
kwalificatietoernooi, werd uiteindelijk in de halve finales ver
slagen door de Australiër Dick Crealy. Desets tanden waren
2—6 62 60. Behalve Crealy plaatste ook de Engelsman
John Feaver zich voor het hoofdtoernooi. In de andere hal
ve eindstrijd versloeg Feaver de Australiër Cliff Letcher met
6-0.6-2.
Programma Rotterdam
Het programma voor het proftoernooi in Rotterdam vanavond
en morgen luidt als volgt:
18,30 uur:
Brian Teacher (VSt)Geoff Masters (Aus)
Björn Borg (Zwe)Mark Cox (GBr)
Raul Ramirez (Mex)—John Feaver (GBr)
Vijaj Amritraj (Ind)—Andrew Pattison (RHO)
dinsdag 12.00 uur:
Robert Reininger (Oos)Jose-Luis Clerc (Arg)
Wojtek Fibak (Pol)—Uli Pinner (WDI)
Peter Fleming (VSt)Anand Amritraj (Ind)
Vitas Gerulaitis (VSt)Peter Feigl (Oos)
18.30 uur:
Louk Sanders (Ned)—David Schneider (Zaf)
John McEnroe (VSt)—Heinz Günthardt (Zwi)
Tom Okker (Ned)Gene Mayer (VSt)
Hie Nastase (Roe)Rolf Gehring (WDI)
DEN HAAG Het Nederlands dames volleybalteam heeft
•en oefen-Interlandwedstrijd in Oss tegen Canada met 5-2
(15-13, 10-15, 9-15, 15-10, 15-12) gewonnen. In de eerste set,
toen de bondscoaches Jaap Akkerhuls en Johan van der
Haar hun sterkste zestal In het veld brachten, startte Neder
land overdonderend. In een korte spanne tijdsstond een
voorsprong van 10-2 voor Nederland op het bord.
Canada, dat op het laatste wereldkampioenschap, vorig jaar
in de Sovjet-Unie op de veertiende plaats eindigde (drie plaat
sen hoger dan Nederland) kwam via 13-13 knap terug, maar
greep toch naast de setwinst.
In de tweede en derde set viel het Nederlandse team, mede
omdat er driftig werd gewisseld, ver terug. Vooral verdedi
gend was Oranje onder de maat. In de vierde set leek Cana
da de strijd te gaan beslissen. Maar bij een achterstand van
8-3 van Nederland kwam Caroline Keulen aan de opslag en
zij serveerde met verschillende „aces" Nederland naar een
voorsprong van 10-8. De Canadese ploeg was daarna zo ge
demoraliseerd dat Nederland via 15-10 een vijfde en beslis
sende set wist te forceren. Canada had met een voorsprong
van 12-10 in die vijfde set goede kansen op die winst, maar
moest uiteindelijk toch via 15-12 de eer aan Nederland laten.
De komende dagen heeft het Nederlandse team nog een trai
ningsstage voordat het vrijdag naar het Turkse Ankara ver
rekt voor het toernooi om de L*ntebek*r.
■E2BBHBEI