4aicnf Vrede levert Egyptenaren geen kleuren-tv KREBBERS&JAARSMA 1298: 685; Palestijnse revolutie wordt in kampen geboren PIONEER AUDIO RACK 'compleet met: Pioneer PL 514 - draaitafel me 'snaaraandrijving, autom, ter- rugkerende arm en MD-ele- Pioneer TX 606 tuner. MG/FM-stereo, signaalsterkte en nuldoorgangsmeter. Pioneer SA 506 - versterker. sluitmogelijkheden. Pioneer CT 506 cassettedeck, voorlader met Dolby, pauzetoets en tapesoort schakelaar. AKAI AM-2200 BL STEREO VERSTERKER - taprndubbing. hoog- en laag-af filters en loud ness circuit. Geschikt voor 4 luidsprekers. Uitg. vermogen 2 x 20 W, bereik van 20-20.000 Catalogusprijs 398,- Alléén deze week Catalogusprijs 95, Alléén deze week PHILIPS 130 LITER VRIESKAST Met thermostaat en invriesscha- kelaar. Fors voorvriesvak en drie uitschuifbare laden. Afm. hxbxd: 85 x 55 x 60 cm. Catalogusprijs 570,- OQQm Alléén deze week 4-STERREN 2-DEURS KOELKAST Bruto inh. 275 liter, waarvan 4-sterren diepvriesvak van 51 liter. Autom. ontdooi- en koel vocht systeem. Afm. hxbxd: 151 x 54,5 x ëo cm. Alléén deze week jl\|||i|||||H SONY KV-1822 KTV met befaamde Trinitron 46 cm 114° beeldbuis en 8 instelbare sensortoetsen voor zenderkeu ze. Compleet met oortelefoon. Catalogusprijs 1795,- PHILIPS AH 794 HIFI/STEREO TUNER-VER- STERKER met 5 FM-voorkeurtoetsen en 2 x 40 Watt continu vermogen. AFC-fijnafstemming, contour- regeling en tape-monitor. Compl. met twee National Technics SB 39 HiFi luidsprekerboxen, 75 W, 3-weg systeem. Catalogusprijs 1341,- QQJf, Alléén deze week tJfoJVfO Catalogusprijs 639, Alléén deze week ELECTRO CASSETTE I W verm. Diverse hulpstuk- zoals combinatie zuigmond, ofborstel en spleetzuigmond. npleet met slang, autom. op- snoer en 10 wegwerpzakken. CARMEN "18" KRULSET met 18 rollers op verschillende dikte. Met Kema-Keur. Alléén deze week ff *f' PHILIPS TAFELMODEL KOELKAST netto inh. 140 Itr, waarvan een vriesvak van 8 liter. Semi-autom. ontdooi-systeem. Hxbxd: 85x45,5x60 cm. Catalogusprijs 425,- AHA Alléén deze week Zr JvJjm PHILIPS KOFFIEFILTER HD 5147 Inh. ruim 1 liter (2-12 kopjes). Warmhoudplaat en ontkalkings systeem. Beveiligd tegen over druk en oververhitting. Aan/uit schakelaar. BRAUN SYNCHRON PLUS voor een beter scheerresultaat door smalle scheerkop. Met tondeuse en 3 jaar intern, garantie. Catalogusprijs 138,- 70ae Alléén deze week ELECTRO COMBINATIE NEDERLAND Van Boetzelaarstraat 6 - naast Euro-Cinema Alphen a/d Rijn - Tel. 01720-92900 Nieuwe Rijn 32 - Leiden - Tel. 071-132900 AUDIO SONIC STEREO AUTORADIO/CASSETTE SPELER Voor FM/AM. Uitg. vermogen 2x 5 Watt. Ruisonderdrukking en toonregeling. Alléén deze week Ifl5f* Apparaten ook los verkrijgbaar. WASAUTOMAAT MET 11 BASISPROGRAMMA'S inh. 5 kg. Drie zeepmiddelen- bakjes en beveiligde deurslui ting. Verkort centrifugeren en wol wasprogramma. Trommel van roestvrij staal. Catalogusprijs 1299,-j Alléén dezo week PHILIPS DROOG AUTOMAAT capaciteit 4 kg wasgoed. Tem peratuur op twee standen in stelbaar. Met afkoelcyclus van 10 minuten om onnodig kreu ken te voorkomen. Makkelijk verplaatsbaar. PHILIPS N 2215 CASSETTE RECORDER -1500 mW conti nu. Geschikt voor ferro- en chroomcassettes. Mengmoge- lijkheid. wisbeveiliging, teller met nulstop. Met verbindings kabel en cassette C 60. AUDIO SONIC CASSETTE RECORDER voor batterij e lichtnet Autom. opnamesterk- teregeling, autostop, DIN-plug aansl., ingeb. microfoon en aansl. voor hoofdtelefoon. SUPER-SMALLE MERK WASAUTOMAAT 45 cm small Volautomatisch wassen en centrifugeren. Nooit bukken: laden aan de boven zijde. 16 Programma's. Kema-Keur. Catalogusprijs 1019,- Alléén deze week BUITENLAND LEIDSECOURANT DINSDAG 27 MAART 1979 PAGINA# J (Van onze correspondent Teddy Preuss) TEL AVIV In het afgelopen jaar heeft koning Hassan van Marokko meer dan eens gezegd dat met het geld van de Arabieren en de slimheid en de erva ring van de Joden het Midden-Oosten tot één grote tuin omgezet zou kunnen worden. Tachtig jaar geleden had Theo- dor Herzl, de vader van het zionisme, al iets dergelijks gezegd, hoewel hij het over de ervaring van de Arabieren en het geld van de joden had. Zeker is dat het Midden-Oosten, met de onderteke ning van het Egyptisch-Israëlisch vre desverdrag, aan de vooravond is komen te staan van een nieuw tijdperk. Maar toch is de dag dat de zwaarden worden omgesmolten tot ploegen, nog niet geko men. Voorlopig verandert er nog weinig. Israël en Egypte zullen voor een tijdje niet minder aan hun defensie besteden dan nu. Israël moet zich terugtrekken uit de Sinaï en een nieuwe verdedigingslinie in nemen langs de zuidelijke grens, en dat zal geld kosten: naar verwacht 6 miljard gulden, verspreid over de komende drie jaar. In de afgelopen tien jaar hebben de 4 landen, die direct in het conflict betrok ken waren (Israël, Egypte, Syrië en Jor danië) tussen de 20 en 35 procent van hun nationale begroting opzij gelegd voor hun bewapening en de andere kos ten van de oorlogvoering. Nu de" inkt on der het Israëlisch-Egyptisch verdrag aan het opdrogen is, zal voor het eerst de jaarlijkse groei van de defensiebegrotin gen van althans die twee landen mis schien minder dan de huidige, schrikba rende, 20 bedragen. In 1978 had Israël een bevolking van 3,7 miljoen en een bruto nationaal product van 27 miljard gulden. Dat jaar gaf Isra ël ongeveer 7,5 miljard gulden uit aan defensie, en dat is niet veel minder dan Japan, een land met een 30 maal zo gro te bevolking. Egypte, met 40 miljoen in woners en een bruto nationaal product van ongeveer 31,5 miljard gulden, loopt met een defensiebegroting van 7,2 mil jard niet ver achter. In de tien jaar die op de oorlog van 1967 volgden hebben Israël en Egypte elk tussen de 36 en 40 miljard gulden in hun leger gestopt. Toch zeggen deze dro ge cijfers weinig over de sitiuatie zoals die in werkelijkheid is. De prijs die deze landen moeten betalen voor hun wa pensystemen stijgt sneller dan hun in komsten, dat wil zeggen de goederen en diensten die zij produceren en uitvoeren. Dat betekent dat, als alles bij hetzelfde zou blijven, de defensiekosten binnen af zienbare tijd met meer dan de huidige 20 zouden stijgen. Vermindering lasten? De vraag is of het vredesinitiatief van Begin en Sadat tot een vermindering van deze zware lasten zou kunnen leiden. Het antwoord is: voorlopig niet Egypte is niet de enige vijand die Israël kent, en omgekeerd staan ook andere landen dan Israël Egypte naar het leven. Ondanks het vredesverdrag met Egypte zal Israël landen als Syrië, Irak, Jordanië en mis schien Iran in het oog moeten houden. Pas na de overgangsperiode kan er spra ke zijn van een werkelijke vermindering van de defensie-uitgaven. Maar zelfs al zouden 'Israël en Egypte alleen maar kans zien hun uitgaven op het peil van dit jaar te houden, dan nog zou dat een grote prestatie zijn. Want een nullijn is nog altijd beter dan een groei van 20% per jaar. En als de. defensiebegroting in absolute termen gelijk blijft, dan kan men spreken van een relatieve verminde ring: het bruto nationaal product van Is raël en Egypte groeit namelijk jaarlijks met 5 tot 6 procent Vorig jaar hadden beide landen landen een miljoen toeristen te gast. In Israël gaven die een slordige 1,5 miljard uit, en aan de Nijl een gulden of 600 miljoen. In 1977 rekende de Israëlische WV uit dat Israël en Egypte elk nog eens op 400.000 toeristen extra zouden kunnen re kenen als de grenzen geopend zouden worden. Minder ingrijpende veranderingen wor den verwacht op het gebied van de han del. Israëlische experts hebben aan de hand van de huidige stand van de Egyp tische en Israëlische economie berekend, dat de Israëlische uitvoer over de Nijl niet meer dan 675 miljoen gulden zal be dragen. Egypte zal nog minder naar Is raël uitvoeren (tenzij we de olie meereke nen). In aanmerking genomen dat Israël in 1978 totaal voor ongeveer 8 miljard en Egypte in 1977 voor ruim 5 miljard gul den uitvoerde, zal het duidelijk zijn dat deze twee landen geen grote handelspart ners van elkaar zullen worden. Bang voor Israel De reden van het uitblijven een werkelij ke doorbraak op het gebied van de han del is van structurele aard. Israël heeft een bruto nationaal product dat in abso lute termen ongeveer gelijk is aan dat van Egypte, maar per hoofd van de be volking veel groter is. Het Israëlische bruto nationaal product per hoofd van bevolking is ruim 7500 gulden, dat van Egypte minder dan 700 gulden. Dat grote verschil blijkt bijvoorbeeld duidelijk uit gedrag van de consument en de opbouw van de indus trie en de landbouw in deze twee landen. Israël voert weliswaar levensmiddelen uit, maar moet toch een deel van de be langrijkste voedingswaren importeren. De uitvoer van Israël bestaat voorname lijk uit exotische en dure levensmidde len. Slechts een heel klein deel daarvan zou naar Egypte kunnen worden geëx porteerd, omdat de meeste Egyptenaren ze toch niet kunnen betalen. De Egyptenaren, net als overigens de meeste andere Arabieren, zijn een beetje bang voor de vergevorderde Israëlische technologie. Die zou namelijk wel eens een last kunnen worden voor hun eigen ontwikkelingsprogramma's, vooral op het gebied van de industrie. Die angst vond ook een weerklank in het verzet van de PLO tegen Sadats vredesinitiatief. De Palestijnse bevrijdingsorganisatie zei dat het vredesverdrag de Arabische landen niet alleen politiek, maar ook econo misch zou schaden, omdat Israël geleide lijk de Arabische economieën zou ver overen. De angstdromen van Israël liggen meer op sociaal en ideologisch gebied. Het zio nisme, de joodse nationale beweging, zag en ziet arbeid niet alleen als een econo mische noodzaak, maar ook als een soci ologische voorwaarde om van de joodse intellectueel een man te maken die ook met zijn handen kan werken. Nu is men bang dat duizenden gastarbei ders het land zullen binnenstromen en de zionistische ideeën over de arbeid zul len ondermijnen. Die ontwikkeling werd al voorzien door de voormalige premier Ben Goerion, na de zesdaagse oorlog. Toen al kwamen er Arabische arbeiders uit de bezette gebieden. Op het ogenblik bedraagt het aantal gastarbeiders 75.000, dat is 7 van de totale werkende bevol king. Tot de oorlog van 1973 en de daaruit voortvloeiende breuk in de diverse diplo matieke betrekkingen, leverde Israël technische hulp aan meer dan 100 lan den over de gehele wereld. Israël was ook het eerste land dat 1 van het bru- to nationaal product reserveerde voor hulp aan onderontwikkelde landen. Het probleem is niet dat er zo weinig mogelijkheden voor samenwerking zijn, maar dat er zo veel zijn, en dat die alle maal maar één kant uit gaan. Israel is op wetenschappelijk en technologisch ge- bied nu eenmaal verder gevorderd, en samenwerking zou dan ook al gauw op hulp kunnen gaan lijken, waarbij Israël meer zou geven dan het terug zou kun- nen ontvangen. Dat zou weer een knauw j kunnen betekenen voor het Arabische 1 eergevoel, en de Israëliërs moeten dan wel heel voorzichtig en taktisch te werk 4 gaan, willen ze het wankele evenwicht van de Arabisch-Israëlische verhoudin- gen niet verstoren. Alles wijst erop dat de vrede voorlopig 1 weinig tastbare resultaten zal opleveren. J Sommige Egyptenaren hopen stilletjes 1 dat nu van de ene dag op de andere dc c armoede zal verdwijnen en in ieder huis een kleurentelevisie zal verschijnen, en 1 dat zou wel eens tot bittere en vooral ge- l vaarlijke teleurstellingen kunnen leiden. Het mes kan pas echt in de defensiebe- grotingen worden gezet wanneer een alomvattende vrede werkelijkheid is ge- worden. De ironie van het lot wil dat F Egypte wellicht in een wurggreep geno- men zal worden door zijn vroegere vrienden in het afwijzingsfront. f (The Guardian) (Van onze speciale verslaggever SjoerdPost) BEIROET „Welkom, welkom in mijn huis en vrede zij met 17". De oude Abu Hassan Salami buigt diep en biedt ons sigaretten en thee aan. Hij is één van de leden van de kampraad van het Pales tijnse vluchtelingenkamp Subbra Shattee- la op een steenworp afstand van Beiroet Een woonoord dat bestaat uit krakke mikkige hutten en oude krotten, waar zo'n 20.000 mensen als haringen in een ton dicht op elkaar leven. Een penetran te geur slaat je tegemoet wanneer je als westerling onwennig door de modderige sloppen wandelt Op een soort markt ligt vis te verrotten in de brandende zon en de geur vermengt zich met die van res ten oud vlees en groenten die een el do rado vormen voorde duizenden vliegen. Het kamp lijkt bijna uitsluitend uit kin deren te bestaan. Met bosjes rennen ze achter de fotograaf aan en proberen op tal van manleren voor zijn lens te ko men. Onze beide begeleiders jagen ze om de paar minuten weg. „Sorry voor de overlast", zegt de man van het PLO- bureau, die met ons is meegestuurd naar het kamp. De soldaat, die bij de ingang van het kamp ons opwachtte, maakt kor tere metten met de opdringerige jeugd. Af en toe gooit hij een steen naar de kinderen, die bijna zijn leeftijdsgenootjes zijn. Als dat niet helpt, krijgen ze een por met de kolf van zijn geweer. Aarzelend vertelt deze PLO-strijder, dat hij dertien jaar oud is en volledig opge leid als militair. Dat is het enige dat wij tijdens ons drie uur durend bezoek aan het kamp van hem los weten te krijgen. De jongen loopt met een nors gezicht met ons mee, bepaalt wat wij wel of niet mogen zien en deinst er ook niet voor terug ons met harde hand terug te halen als we iets te ver doorlopen naar zijn zin. Een paar harde ogen blijven soms enkele tellen op ons gevestigd. Er is haast geen emotie te zien in het jonge gezicht, dat weinig vreugde lijkt te heb ben gezien. De man van het PLO-bureau praat meer. Maar hij is dan ook de tolk en heeft als taak bezoekende journalisten zoveel mogelijk te vertellen over de strijd van het Palestijnse volk. Hij ver telt hoe iedere bewoner van dit kamp duizend Libanese ponden per maand krijgt om van te leven. Van wie, vragen wij. „Van de revolutie", antwoordt de man ad rem. Niet duidelijk wordt waar het geld vandaan komt Duizend Libane se ponden is een erg hoog bedrag en maar weinig mensen zien momenteel kans dit bedrag per maand te verdienen. Als wij laten blijken dit toch wel een zeer hoog bedrag te vinden, zegt de PLO-woordvoerder resoluut„Duizend ponden en niet minder". De honderden kinderen op de straat blij ken vandaag vrij te zijn omdat er een Vredesverdrag in slechte aarde BEIROET De ondertekening van het vredesverdrag tossen Israël en Egypte is bij de 450.000 Palestijnse vluchtelingen in Libanon in erg slechte aarde gevallen. Eén van de vooraanstaande woordvoerders van de Palestijnse bevrijdingsbeweging PLO, Mahmoed Labadi, zegt daarover: „Dit is een schijnvrede, die niet gedeeld wordt door de overige Arabische landen. Sadat zal er wel achter komen dat hij vrede heeft gesloten met de Zionisten". Volgens Labadi wordt er in de verschillen de vluchtelingenkampen in Libanon meer dan ooit gesproken over de terugkeer naar Palestina. „Het duurt niet lang meer, dan keren wij terug naar ons eigen land. De tijd is met ons, dat merken we overal", aldus Mahmoed Labadi. staking is uitgeroepen door de PLO. De jongens rennen ons na en spelen met stukken hout, waar zij geweren van heb ben gemaakt „Ollandi, good", roept er één, die blijkbaar in de gaten heeft dat de bezoekers uit Nederland komen. De beer is dan los en in dikke drommen volgt de jeugd ons door het armetierige dorp. We nemen een kijkje in een hospi taal, waar tientallen moeders met kinde ren in een wachtkamertje zitten te wach ten. Er werkt één dokter, die geassis teerd wordt door twee jonge mannen. „Alles is hier gratis", vertelt onze gids, die er prijs op zegt te stellen, dat wij een kleine operatie meemaken. De warm te in het hokje, de geuren buiten en de vieze zweren om me heen worden me te veel Ik loop naar buiten om daar te wachten op onze gids. Eruit gesmeten Midden in het kamp woont Abu Hassan Salami, één van de leden van de kamp- raad. Hij lijkt een oude man in het be gin van zijn zeventiger jaren. Maar hij is slechts 56. Abu Hassan Salami ontvangt de Nederlandse journalisten met thee en sigaretten. Op zijn dakterras wil hij graag iets vertellen over het leven in het kamp en over de strijd van het Pales tijnse volk. Abu Hassan Salami is één van de voormannen van de strijd. Hij kwam 31 jaar geleden in 1948 in Liba non, nadat ,Jiij erwt gesmeten was door de Zionisten en wij woonden zo mooi in ons vaderland", vertelt de Palestijn, ter wijl zijn buren die bij het gesprek aan wezig zijn het hoofd buigen. Abu Hassan Salami verhaalt over de tijd dat hij sa men woonde met de Palestijnse Joden. „Het waren mijn broers en ik houd nog van ze. Ik ben niet tegen de Joden maar tegen de Zionisten. Zij hebben ons uit ons eigen land gejaagd en proberen dat ook nog goed te praten met allerlei mooie verhalen. Jullie noemen ons toch Palestijnen. Of niet Nou dan, dat zegt het al: wij horen thuis in Palestina. Van oudsher hebben we daar gewoond en toen plotseling in 1948 kwamen er men sen uit Duitsland, Oostenrijk, Amerika en Nederland en die vestigden zich in ons land. Voor ons nog geen probleem, want we wilden best met hen samenwo nen. Maar ook dat was niet voor ons weggelegd. Israël moest voor de Israëli worden en de Palestijnen moesten er uit Zou U dat pikken?" Abu Hassan Salami's ogen fonkelen nu. Hij lijkt bijzonder veel op zijn jongere neef, Abu Hassan, de PLO-voorman, die enkele maanden geleden door de Israëli sche veiligheidsdienst werd vermoord. In de woning van Salami hangen veel foto's van neef Abu Hassan, die door de Pales tijnen als martelaar genen wordt voor de rechtvaardige strijd. Want één ding staat' voor vrijwel iedere Palestijn als een paal boven water: zij vechten voor een rechtvaardige zaak. Terwijl de mier zoete thee rond gedeeld wordt en één van de mannen de waterpijp aansteekt, zegt Salami: „Eens zullen wij terugkeren naar ons eigen land. En ik heb het ge voel dat dit niet meer zo lang zal duren. De tijd werkt voor ons. We kwamen met kleine groepjes, maar ik denk dat er nu al zo'n drie miljoen Palestijnen buiten Palestina wonen. En er komen er steeds meer. Daarom hebben onze gezinnen veel kinderen zegt de grijze baas. Het kamp bij Beiroet heeft een eigen waterleiding en electriciteitsvoorziening. De buizen liggen open en bloot in de modderige straten. Schuilkelders zijn er ook om de bevolking te beschermen te gen aanvallen van de Falangisten of Is raëli. Dit schijnt in Beiroet niet zoveel voor te komen. Maar de kampen rond Tyrus in het zuiden zijn regelmatig doel wit van vergeldingsaanvallen vanuit Isra ël De jeugd in de kampen leert op zeer jonge leeftijd om te gaan met wapens. Zodra de jongens acht jaar zijn, krijgen ze in de schooluren opleiding in het ge bruik van handvuurwapens, leren ze tij geren, kortom, worden ze opgeleid tot complete soldaten. De jeugd staat klaar om die wapens te gebruiken en wij heb ben gezien dat ze er zeer bedreven in zijn. Tijd voor spel en ontspenning is er minimaal voor de Palestijnse jongeren. Maar de wapens kan men geblinddoekt in en uit elkaar halen. De Palestijnse re volutie wordt gekoesterd in Libanon. De armoede in de kampen. De haat tegen de Zionisten en de uiterst slechte leefom standigheden zijn een dankbare voeding sbodem voor de Palestijnse zaak. STEREO RADIORECORDER voor batterij en lichtnet. 2 Microfoons, bandteller en autostop. Voor MG/FM-stereo. DIN- en hoofdtelefoonaanslui ting. Twee grote ingeb. luid sprekers. Geschikt voor Cr02.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1979 | | pagina 6