Een kranteleven in voor- en tegenspoed S dot git ud goed.! HOGE RIJNDIJK HOEK VERDAMSTRAAT - LEIDEN - TEL. 142421 Da rtowwer bestaat «i TWEE Maden. LEIDEN In 1935 was het Leo Roozen, die een boekje open deed omtrent de „Leidsche Courant". Het verscheen, ten behoeve van een mogelijk geïnteresseerd publiek in Rome, in drie talen. „De Leidsche Courant, beknopte geschiedenis van haar oorsprong tot op heden", heette het; maar ook „II giornale di Leida" en „Le journal de Leyde". Uit die verfijnde publicatie kon men leren, dat in de geschiedenis van het „Nederlandsch Courantenwezen" de „Leidse Courant" een voorname plaats innam. Met enige luchtsprongen werd deze Courant (ofschoon ze dateerde van 1909) genoemd als „één der oudste dagbladen". „Ook om haar invloed, welke vooral in de 18e eeuw niet gering was". Nu gebiedt mij de objectiviteit zonder enige verdoezeling te zeggen, dat de „Leidse Courant" sinds 1909 niet onmiddellijk een voortzetting vormde van de Courant die van 1633 tot 1860 of daaromtrent deze naam voerde. Rond die tijd verdween de naam „Leidsche Courant" en dook pas weer op even nadat het prinsesje Juliana uit haar ouders Hendrik en Wilhelmina was geboren. Nu hebben wij, dankzij onze samenvatter Roozen, wel mogen begrijpen, dat de eerste publikatie in de historie onder de naam „Die Leydtsche Courante" een erg historische was. De eerste datum van verschijnen was. als gezegd, in het jaar 1633. nog midden in het conflict met de Spaanse koning dus. De „Courante" zat meteen al midden in de sores, in dat jaar 1633. want ze verscheen als een „nieuwsmare" van één enkel nummer, betreffende een aanklacht tegen twee „burgemeesteren" naar aanleiding van door hen genomen „vexatoire maatregelen" tegen de Remonstranten, pesterijtjes dus. Daar was dus nog geen woord „rooms" bij. Pas in 1686 was er een geregeld verschijnend blad in Leiden te vinden. In dat jaar verleende het Gerecht der stad consent aan „den boekverkoper Daniël van Gaesbeeck om een „Courante inde nederduytsche Tale te drukken onder den tijtel van Ordinaris Courantier der Stadt Leyden". Daniël moest al in het eerste het beste nummer mededelen, dat „al zijn correspondentie nog niet was binnengekomen, maar dat zijn „nouvellen" later wel zouden vermeerderen en verbeteren. Het viel allemaal niet mee, die uitgave van een Courant. Het werd een wekelijks blaadje: „Opregte Leydse Donderd. Courant". Even later werd 't een „duytsche Courant" die driemaal per week mocht verschijnen, maar het bleef toen verder bij een „Opregte Maandagse Courant". Jacob van Huysduynen, de toenmalige eigenaar, was een vent die z'n zaken verstond - zo leer ik nog steeds bij Leo Roozen - en Jacob wist tot aan zijn dood in 1719 de krant tot bloei te brengen, Hoewel hij het jaren tevoren, in 1693 aan de stok kreeg met niemand minder dan „Syne Koninglijke Majesteit van Gr. Brittanien", wat tot gevolg had, dat zijn krantje voor enige tijd werd verboden. In 1718 lag Jacob alweer overhoop met een vorst. Ditmaal met „den Czaar van Rusland", die zich door middel van zijn ambassadeur beklaagde over een onjuist nieuwsbericht aangaande een Russisch vorstelijk huwelijk. Je mocht de invloed van de Leydse Courant niet onderschatten. Zeker niet, toen de krant in 1719 overging in handen van „den coffy schenker Felix de Klopper", in wiens familie de krant langer dan een eeuw is gebleven. Felix had een voornaam koffiehuis, waar veel kooplui en deftige burgers bijeenkwamen. Nieuwtjes werden er _graag gehoord en verteld en dit bracht de slimme kastelein op het denkbeeld de „Leidsche Courant" over te nemen. Geen wonder, dat we vermeld vinden, dat „de toeloop in het koffiehuis sterk vermeerderde, omdat..„het meeste nieuws echt was..!" In het midden der 18e eeuwe werd de krant ook gelezen buiten Neerlands grenzen. Advertenties werden zelfs aangboden uit Zweden. Dat allemaal vanwege de „goede handelsberichten". De krant groeide en bloeide, nam toe in aanzien en er werd leuk aan verdiend, ook door de weduwe van mr. Anthony de Klopper (zoon van Felix) die een jaarlijkse recognitie van maar liefst meer dan 8300 gulden er graag voor over had. In 1780 werd de kop kort en krachtig vastgesteld: „Leydse Courant". En in 1795, het eerste jaar der Bataafse Vrijheid (onder invloed van de Franse „NSB-ers"), werd die hele titel overboord gegooid en werd de naam „Hollandschen Courant". In de Franse tijd, even later, verscheen de krant in twee talen. De krant bleef bestaan, met verdwijningen tussentijds en hernieuwde verschijningen. Het blad doorstond de 19e eeuwse industriële revolutie en verscheen na 1869 gemoderniseerd als „Leidsche Courant", en wel dagelijks. Uit vrij duistere toevoegingen heb ik begrepen, dat nadien die „Leidsche Courant", heen en weer geslingerd, tot een ongedefinieerd einde kwam. In 1909 werd de „Leidsche Courant" toch weer een PEtilLLSTÓN. Minister Gardeniers pent nieuwe pand an Leidse Courant BDEN Mevrouw M.H.M.F. Gardeniers- Icendsen, minister van CRM, opent donderdag 19 tril om vier uur de nieuwe huisvesting van de [idse Courant aan de Apothekersdijk 34. Ireden van de verhuizing ligt voor de hand: Imtenood. Het vertrouwde pand aan het Kort Ipenburg 2 bleek te klein voor de groeiende staf |i redactionele en commerciële medewerkers, meer daar de Leidse Courant de weg der chips, bldschermen en computers, kortom de automatiseerde tekstverwerking is ingeslagen, lofficiële opening op 19 april valt niet gelijktijdig It het moment waarop de diverse afdefingen net luwe onderkomen betrekken. Dit zal gebeuren op jaandag 9 april. Behalve de adreswijziging prandert er voor u, lezers en adverteerders, niet pel. Postbus 11 en telefoonnummer 071-122244 ijven onverbrekelijk met de Leidse Courant prbonden. Vrijdag 1 oktober 1909 verscheen het eerste exemplaar van de huidige Leidse Courant. uitgave van een N.V., begeleid door paarse en zwarte toga's. Zo ging de krant op weg, een „levend" orgaan dat zich aanpaste aan elk tijdsgewricht. Al een tijd is die L.C. niet zo „Leidsch" meer. Niet alleen de „ch" werd geschrapt, ook de zelfstandigheid verdween bij het nijpender worden van de economische omstandigheden. Het sluiten der gelederen werd het eerst gemanifesteerd aan het einde der zestiger jaren door een fusie met het Haagse dagblad Het Binnenhof. Gezamenlijk ging men in Westerpers verder, met de L.C. als aanvallige „dochter". Aldus verenigd raakte men onder de hoede van het Sijthoff-concern, uitgever van een veelvoud aan kranten en bladen. TON PIETERS 2/3 zits in prachtig buffelleer. Top klasse! In twee kleuren: negre bruin of reebruin. van fl. 3995,- voor slechts fl. 2995,- Bergmeubel "De Hoeve" 250 m breed massief front, houten scharnieren, indirekte verlichting. Zeer apart! Prijs: fl. 2695,- ook leverbaar op 3 meter breed. Sfeervol bergmeubel met massief eiken front I 2 m. breed fl. 1295,- 250 breed fl 1495,- Levering voor pasen. Bij latere reservering 6 maanden gratis opslag 1500 m2 SHOWROOM PARKEER RUIMTE AANWEZIG. Loodzware eethoek voor jarenlang plezier. Eiken stoel met biezen zitting fl. 198,-, spinpoot- tafel 120 m doorsnee 6 cm dik blad geheel massief fl. 1398,- Bankstel 2 fauteuils en 3 zitsbank in div. stoffen. Echt eiken fl. 1995,- ook in leder fl. 2795,-

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1979 | | pagina 35