VVD-KA M
MR. BERKHOUWER
ZESTIG JAAR:
mm. - J
„Een verjaardagsfeest is
een trieste bezigheid
Demonstratie tegen
zeehonden j acht
Manifestatie voor uitbreiding
ziekenhuispersoneel
Weinig kans
voor hoger
personeel
in het noorden
pagInNENLAND
LEIDSE COURAN
MAANDAG 19 MAART 1979 PAGINA 5
(Van een onzer verslaggevers)
,0 Mr. Cornelis Berkhouwer,
de Kamerlid voor de WD en vice-
itter van het Europese Parlement,
Bdaag zestig jaar geworden. „Boe-
es" zoals hij wijd en zijd in
1 ltrd-HoIIand en ook daarbuiten be
ll 1 rjfcd staat, heft deze dag met lede ogen
naderen. Inmiddels ook nog gebukt
ide onder de last van het lijsttrek-
chap van de WD voor de Europese
iezingen heeft Cees het momenteel
gemakkelijk. In een poging zijn le-
larcomn reconstrueren komt één con-
v. «en* je naar voren; Boerenkees wordt
- °PDpi Even lijkt het alsof de oude, ver-
je man die door zijn huiskamer
ipelt, ter aarde zal storten. Zijn
aigebogen en steunende lichaam, ge-
'd in slappe trainingsbroek en dito
rt, herstelt zich echter, en met een
'P zat pijnlijke grimas op zijn verweer-
gelaat verdwijnt het „oude manne-
door de deur, uit het gezichtsveld,
j wa e vitale man, die de bezoeker zoeven
n een uiterst krachtige hand gaf, is in
*i- kelijkheid niets anders dan een
'orden lwerkende» overspannen politicus die
izar een max"nunl aan krachtsinspan-
zijn sportieve image probeert hoog
3en:ï
Veel
ar. ge
edroeg
bruto
voor
orgel
maar O]
)nder
bazar,
nten wi
tvoorwe
lalligr;
ds han<
Ie minuten eerder was dat nog an-
hoe gaat het ermee?" Cornells
thouwer, lijsttrekker van de Volks-
tij voor Vrijheid en Democratie voor
if* Europese verkiezingen, komt met een
te grijns en uitgestoken hand op me
Zweet parelt van zijn gezicht, zijn
glinstert en de glimlach blijft ver-
ei aan zijn lippen hangen. Hij maakt
uiterst energieke indruk, zoals hij
staat, de rug recht, zwetend, zijn
in de Amerikaanse crewcut stijl,
.is nu een zestiger, maar op dit mo-
At, vlak voor zijn boerderij achtige wo
naar hüi het centrum van Heiloo, ziet men
leeftijd niet aan hem af.
huppelt vooruit naar zijn werkkamer,
ondertussen verontschuldigend voor
kleding. „Moet je luisteren, je vindt
toch niet erg als ik eerst even een
che pak hè, ik kom namelijk zojuist
EN RIJ
ïbleven
lagavon
een
ar scha
ste het
de hai
die te
g van
avon iet Heilooër Bos rennen.
de
jes
voor
bezig
de Vlii
VOO a.
'01
is vr.
tam
ronk
tijd wordt benut om geimponeerd te
ie verm den door de inrichting van zijn werk-
pnieuw Ier Drie hele wanden worden bezet
gelegen r boekenkasten Rechtsgelerdheid,
gevuld met foto's uit de politieke car-
e van deze liberaal. Berkhouwer met
koningin, Berkhouwer met de Sjah,
khouwer met Giscard d'Estaing en
khouwer bij de Paus. Het bureau is
ukwekkend antiek, even indrukwek-
d als de plavuizen vloer waarop een
Dgtal antiek lederen stoelen op rust De
ier ademt een sfeer van ouderwets li
disme, statig, maar toch ontspannen.
mgelui
13 tot
ben zati
omstree rmoeid
f 18
JL
later komt de politicus weer bin-
Van de energieke, fitte, er op zijn
i&jd vitaal uitziende Cornelis van vijf
vliegtu iten geleden is niets meer over. Inte-
iipeel zelfs, de man die hier staat, is
dan zestig, veel ouder. Zijn gelaat
én wa^t zich geplooid in onuitwisbare kras-
zijn snor hangt droefgeestig naar
at er v^den, zijn ogen zijn melancholisch
de grond gericht Het plotseling
politj» lichaam laat zich zuchtend in een
zakken. „Zo, hoe gaat het ermee?"
et het nog eens uit zijn mond, daar-
uidelijk geen antwoord verwachtend.
ïelis Berkhouwer zestig jaar, een
iaal zoals dat heet. De een, allang
lat hij die leeftijd heeft gehaald, zet
om een advertentie in de krant, de
laat dat punt liever stilletjes aan
voorbijgaan. Cornelis Berkhouwer
>ort tot die laatste groep. De woor-
komen uiterst moeizaam over zijn
en als hij tijdens een telefoongesprek
een van zijn boezemvrienden zegt:
joh, nee. Ik doe er niets aan, ik
het een rotdag. Ik blijf gewoon
thuis met mijn vrouw en mijn zoon, ge
zellig met z'n drietjes".
Even later, tegen mij: „Natuurlijk is het
een rotdag. Hoe verder je komt, hoe eer
der het tenslotte afloopt. Ik vind het vie
ren van verjaardagen een trieste bezig
heid. Het vieren van een naamdag is ei
genlijk veel leuker. Maar ja, dat doe je
ook weer jaarlijks, het komt eigenlijk op
hetzelfde neer". Hij zucht eens diep.
"Wat is nou een mijlpaal? Een overblijf
sel uit de Romeinse tijd. Op elke mijl
stond een paal. Daar is niets vrolijks
aan. Het is een meetinstrument Voor
mij was het vroeger in mijn studenten
tijd een afstand die ik graag liep. Ik
vind het belangrijker dat ik de mijl loop
dan dat ik stilsta bij iedere paal die ik
daarbij tegenkom".
Plichtmatig
Het gesprek moet Cornelis daarom ook
wel zwaar vallen. Juist die zestigjarige
leeftijd is namelijk de aanleiding tot het
gesprek en zoals gezegd vindt hij het
weinig aanleiding er vrolijk over te doen.
Een terugblik op zijn persoonlijke en po
litieke leven, aangemoedigd met vragen
als „Wat was u nu voor een jochie vroe
ger?" en „Was u ambitieus?" worden
met een licht schouderophalen beant
woord. Het zijn vragen die op verschil
lende manieren kunnen worden opgevat
en Cees houdt zich dus liever wat op de
vlakte. De terugblik wordt een zuiver
chronologische, zonder veel verwijzingen
nar de manier waarop hij de dingen
heeft beleefd.
„Ik ben in 1919 geboren aan het Ver-
dronkenoord in Alkmaar, toen het nog
een stil grachtje was met prachtige hoge
bomen. Ik ben geboren en getogen
Noordhollander, mijn voorouders kwa
men uit de land-, tuinbouw- en veeteelt-
wereld". Er blinkt nog net geen traan in
zijn duidelijk ontroerde ogen als hij
daaraan toevoegt: „Ik hoop hier altijd te
kunnen blijven wonen in deze streek, die
mij dierbaar is". Het had de afsluiting
van het gesprek kunnen zijn, maar het is
pas het begin.
„Op mijn zesde jaar ging ik naar de
achtste gemeenteschool, zoals dat toen
nog heette. Van mijn twaalfde tot mijn
achttiende bezocht ik het Alkmaars gym
nasium op het Kerkplein, dat was toen
een onderdeel van het Landbouwhuis.
Het is later allemaal afgebroken. Ik had
daar een geweldige rector, dr. Hemelrijk
(een in het onderwijs bekende figuur) en
een aantal leraren die later allemaal
hoogleraar werden".
Cees wil toch nog wel iets kwijt over
zijn jeugd. „Ik verdiende een zakcentje
met het rollen van kazen op de kaas
markt in Alkmaar. Een rijksdaalder per
maand. Ik heb het niet zo breed gehad
in mijn jeugd. Mijn vader had een
groentehandel met export op Duitsland,
maar dat ging naar de knoppen door
Hitier. M'n moeder hield kostgangers om
een beetje de touwtjes aan elkaar te
kunnen knopen. Dat kan ik me nog best
herinneren, dan bracht ik het eten altijd
naar de eerste etage".
dereen bereikbaar te zijn. „Wat is het?"
roept Cees naar zijn vrouw, een geboren
en getogen Francaise. „Ik weet het niet,
die mensen spreken ook allemaal zo
snel. Ik kan ze amper verstaan". Cees
sloft, duidelijk geirriteerd, naar de tele
foon, roept na enig luisteren „momentje,
even in mijn agenda kijken" en sloft
weer terug naar zijn bureau. „Het is elke
dag hetzelfde", mompelt hij, „data, af
spraken, besprekingen, het gaat maar
door". Na een blik in de agenda, een
snelle afspraakbevestiging en wat ge
grom in de telefoonhoorn neemt Cornelis
met een langgerekt „goeoeoeoeoed" en
„daaaaaaaaaag" afscheid van de persoon
aan de andere kant van de lijn.
Zonder enige zichtbare moeite neemt hij
de draad van zijn verhaal weer op. „Na
mijn eindexamen in '37 ben ik rechten
gaan studeren aan de Universiteit van
Amsterdam, waarna ik me in '42 als ad
vocaat vestigde in Alkmaar. In '46 ben
ik gepromoveerd tot doctor in de Rech
tsgeleerdheid op het proefschrift „Con
versie van nietige rechtshandelingen".
Wacht, ik zal alles eventjes voor je op
een rijtje zetten". Cees vertelt verder ter
wijl hij in chronologische volgorde het
een en ander op papier zet, zijn grootste
successen uit zijn praktijk als advocaat
daarbij natuurlijk niet vergetend. „Als
advocaat heb ik in de loop der jaren
twee juridische prijsvragen gewonnen,
een over de aansprakelijkheid van de
medicus voor beroepsfouten, een over de
aansprakelijkheid voor ongeoorloofde re-
clame".
We staan even stil bij de motieven van
de jonge jurist Berkhouwer. „Van het
begin af aan ben ik gegrepen geweest
door het idee advocaat te worden. Waar
om? Wegens mijn aard misschien, het in
trigeerde me enorm. Je zou me kunnen
beschrijven als een jong, slagvaardig ad-,
vocaat. In die tijd leefde ik een beetje
volgens het olympisch ideaal, een gezon
de geest in een gezond lichaam. Ik heb
veel strafzaken gedaan. Arme donders
heb ik vaak kosteloos terzijde gestaan,
die hoefden me niet toegewezen te wor
den".
Wat hijzelf niet zegt is, dat hij vaak bril
jante betogen hield voor diverse rech
tbanken. Zo zelfs dat heel wat mensen
alleen al om deze betogen rechtszittingen
bezochten.
Ook op politiek gebied was Cornelis toen
al uiterst actief. Hij stond aan de wieg
van de Volkspartij voor Vrijheid en De
mocratie. In '45 sloot hij zich direct aan
bij de Partij voor de Vrijheid, die in
1948 overging in de WD. „Ik ben altijd
een nogal vrije vogel geweest Toen na
de oorlog de Partij voor de Vrijheid ont
stond, trok me dat gevoelsmatig aan. Ik
heb wel contacten gehad met de Partij
van de Arbeid, maar dat is nooit iets ge
worden omdat ik vond dat die partij
toch te veel de overheidskant uitging".
Cornelis Berkhouwer kwam in '49 in de
gemeenteraad van Alkmaar, in 1956 in
de Tweede Kamer, waarna hij nog zo'n
vijf jaar lang het raadswerk met het Ka
merwerk combineerde. „Een van de din
gen die me het meest heeft voldaan was
het gemeenteraadswerk. Ik noem de
plaatselijke democratie wel eens het hart
van de democratie in het algemeen. Het
gebeurt in je eigen omgeving en je ziet
ook de resultaten van wat je doet
Sinds die tijd is zijn politieke carrière al
leen nog maar stroomopwaarts gegaan:
van '69 tot '73 voorzitter van de liberale
fractie in het Europees parlement van
'73 tot '75 voorzitter en daarna vice-voor-
zitter van dit parlement. En nu, met een
zeer lange ervaring in de Europese poli
tiek, is Cees dan lijsttrekker van de
WD voor het Europees Parlement.
IJdelheid
Met een overdonderende mate van valse
bescheidenheid zegt Cees daarover: ,Jk
wil daar niet mee gestreeld zijn in mijn
ijdelheid. Het geeft natuurlijk wel een
bepaalde mate van voldoening, waarde
ring voor het werk wat ik de laatste vijf
tien jaar heb gedaan. Ik voel me overi
gens meer de aanvoerder dan de lijst
trekker. Bij het woord lijsttrekker lijkt
het net alsof de rest van het team achter
mij aan wordt gesleept, maar zo is het
niet Ik voer het team aan, dat is iets
heel anders".
Cees onderbreekt het gesprek even voor
een bezoekje aan zijn buurman, die die
week tachtig jaar wordt. Hij duwt mij
zijn verkiezingsspeech in handen. „Lees
jij dat nu even door, pak er wat punten
uit, dan zie ik je zo weer". Als zijn
vrouw even later binnenkomt staat ze
me vol verbazing aan te kijken. „Waar is
mijn man?". Het antwoord doet haar
even in de lach schieten. „Dat is nou ty
pisch Cees, hè, dat is nou typisch die
rare man van mij".
Later, als Cees zich, uiterlijk zichtbaar
vermoeid, met een plof in zijn stoel laat
vallen, geeft hij nog eens büjk van zijn
„Angst voor de Ouderdom". Enigszins
weemoedig voor zich uitstarend prevelt
hij: „Zestig jaar een mijlpaal, hoe halen
ze het in hun hoofd...".
Twintig
rerkers van
.Green Peace"
mstreerden
terdag voorde
Canadese
injnbassade waar
zij met een
doodskist te
uifnen gaven dat
te TA, zij verslagen
varen: er wordt
og steeds jacht
8 we gemaakt op
gehout zeehondjes,
40
volge
afwerl
ZW!
jeuge
jzen ui
ende
ijn bereikt
dbogste
iterstand
van V
f, gev<
k, 2e
olgd
RIJ1
elegen
n flat
tvatero
g van
w ,e'
et aan
kon
te
versteef
)e scl
DEN HAAG In een symbolische begrafenisstoet zijn zater
dagmiddag ongeveer twintig medewerkers van „Greenpeace",
de milieubeschermingsorganisatie die ondermeer actie voert
tegen de zeehondenjacht, door de Haagse binnenstad getrok
ken.
Bij de ambassades van Canada en Noorwegen lieten zij span
doeken en grafkransen achter. ,Met deze demonstratie laten
we zien dat we verslagen zijn. De jacht op zeehonden gaat
onverminderd voort", aldus een van de woordvoerders van
„Green Peace". De Canadese regering staat toe dat er dit jaar
door de ruim vierduizend pelsjagers 195.000 jonge zeehonden
worden gedood. Volgens de regering is de jacht onmisbaar
voor de economie en brengen de zeehonden schade toe aan de
visstand. Volgens „Green Peace" zijn deze gegevens onjuist
omdat de zeehondenjacht slechts 0,2 procent van het nationaal
inkomen vormt en de zeehonden zich voeden met kleine, voor
de visserij onbelangrijke vissen. In Noorwegen hebben de ac
ties wel enig resultaat opgeleverd: volgend jaar wordt „Green
Peace" ingeschakeld bij het vaststellen van de vangstquota.
Eveneens in Den Haag demonstreerden vijftig vrouwen van
verschillende organisaties om hun solidariteit te tonen met de
vrouwen in Iran. Zij hielden zaterdagochtend een protestwacht
voor het ministerie van buitenlandse zaken. De demonstranten
steunden „onvoorwaardelijk" de strijd van de Iraanse vrouwen
voor gelijke sociale rechten.
1HEM 4Het in de loop
de voiige week sterk ge-
T peil van het Rijnwater
afgelopen zaterdag zijn
Ste stand bereikt. Bij Lo-
werd een waterstand ge
en van 14,73 meter. Rijks-
erstaat verwacht vandaag
daling van het peil. De
rstand gaf nog geen aan-
ng tot dijkbewaking, al
er wel rekening mee ge
len.
uiterwaarden langs de
Waal en IJssel zijn on-
elopen, terwijl de polder
zi nerswijk bij Arnhem voor
zekerheid onder water
gezet om het Rijnwater
ruimte te gunnen. Enke
ken geleden bereikte de
door de invallende dooi
'eens een hoge water-
14,57 meter. De dijken
de grote rivieren zijn
ïns berekend op een
van 15 tot 16 meter bij
:h T£ens
lith
UTRECHT Op 12 mei, de dag der verple
ging, wordt in Utrecht een landelijke mani
festatie gehouden met als motto „12 mei,
meer personeel erbij". Dat is zaterdagmiddag
in Utrecht besloten op een bijeenkomst van
de actiegroep „COZ, meer personeel rond het
bed", waaraan vertegenwoordigers van 50 zie
kenhuizen en andere instellingen deelnamen.
De drie bonden van overheidspersoneel en
personeel in de gezondheidszorg, ABVA,
KABO en NCBO, alsmede het Landelijk Ak-
tiecomité Gezondheidszorg LAK en „Het be
terschap", een organisatie waarbij 20.000 ver
pleegkundigen zijn aangesloten, steunen het
streven van de actiegroep die in de ziekenhui
zen zelf is ontstaan.
Eerder deze week konden de ziekenfondsen
en de Nationale Ziekenhuisraad het in het
Centraal Orgaan Ziekenhuistarieven niet eens
worden over normen voor een personeelsuit
breiding. De NZR, die er eerst voor 1979 tien
duizend verpleegkundigen bij had gevraagd,
verlaagde zijn voorstel tot zevenduizend, maar
de ziekenfondsen wilden en dan nog onder
voorwaarden niet verder gaan dan vierdui
zend.
Nu het overleg binnen het COZ is mislukt,
vindt de actiegroep dat de NZR weer terug
moet naar zijn oorspronkelijke voorstel. Zater
dag werd in Utrecht ook besloten telegram
men te sturen naar staatssecretaris Veder-
Smit van Volksgezondheid en naar de vaste
Tweede-Kamercommissie voor volksgezond
heid om aan te dringen op een forse perso
neelsuitbreiding om de kwaliteit van de zorg
op peil te houden en de werkomstandigheden
van de verpleegkundigen te verbeteren.
GRONINGEN
„Voor hoger perso
neel is er weinig
kans een baan te
vinden in het noor
den". Dat heeft de
heer J.H. Lambers,
voorzitter van de
Nederlandse Cen
trale van Hoger
Personeel in Gro
ningen gezegd op
een forumavond
heer
VOORZITTER NCHP
GRONINGEN
Volgens
Lambers komt dat
door de zogenaam
de filialen-econo
mie: steeds minder
bedrijven hebben hun hoofdvestiging in het noorden. In dit
kader pleitte hij voor een snelle overplaatsing van de Centrale
Directie van de PTT uit Den Haag naar het noorden. Vijftien
jaar voor het overplaatsingsproces vindt hij een te lange ter
mijn.
Mogelijk
aardgas
uit Nigeria
SCHIPHOL Ni
geria kan mogelijk
een grote aardga
sleverancier voor
Nederland worden.
Staatssecretaris
Smit-Kroes van
Verkeer en Water
staat ziet openin
gen voor onder
handelingen hiero
ver. Volgens haar
liggen er geen harde claims van andere landen bij Nigeria.
De staatssecretaris zal hierover contact opnemen met het
ministerie van Economische Zaken.
Dit verklaarde zij na haar terugkeer op Schiphol van een
vijfdaags bezoek aan Nigeria, waar zij op uitnodiging van het
staatshoofd generaal Olesegoen Obasanjo verbleef. Nigeria be
schikt over zeer grote voorraden aardolie en aardgas en is al
een belangrijke leverancier van aardolie aan Nederland. 17
procent van de door ons land ingevoerde aardolie komt uit
deze Afrikaanse staat. Na de beperking van de olieproduktie
in Iran heeft Nigeria zijn capaciteit verhoogd.
De reis van de staatssecretaris had ten doel het bijwonen van
de officiële opening van het vliegveld van de hoofdstad Lagos,
het grootste en modernste vliegveld van Afrika. De bouw van
het vliegveld is vrijwel geheel uitgevoerd onder toezicht van
het Nederlandse adviesbureau Naco, terwijl een groot aantal
Nederlandse bedrijven aan de bouw hebben meegewerkt.
Volgens de staatssecretaris heeft Nederland een goede naam
voor wat betreft de bouw van waterwerken en de aanleg van
wegen. In dat verband is gesproken over een eventuele Neder
landse inbreng bij nieuwe Nigeriaanse projecten, zoals uitbrei
ding van de kleinere havens en vliegvelden, het opzetten van
communicatiesystemen, bijvoorbeeld ten behoeve van het tele
foonverkeer.
Nogal kleine slechtweer-gebie-
den blijven het weer bij ons
een wisselvallig karakter ge
ven. Een dergelijke storing
trok vannacht via het Arden-
nengebiéd naar Midden-Duits-
land en bracht in het zuidoos
ten van ons land tijdelijk re
gen. De meeste regen meldde
het vliegveld Zuid-Limburg
n.l. 12 mm. Een volgende sto
ring, die vanochtend bij Brest
was aangekomen zal morgen
in de loop van de dag het
weer bij ons kunnen beinvloe-
den.
In Noord-Europa is het nog
volop winter. In Noord-Fin-
land vroor het vanmorgen op
een enkele plaats nog 35 gra
den.
Vooruitzichten voor woens
dag: Af en toe regen of
sneeuw, .'s Nachts eerst nog
lichte vorst, later minder lage
temperaturen.
Weersvooruitzichten in cijfers
voor woensdag: Aantal uren
zon: 0 tot 6. Min. temp.: om
streeks 2 graden. Max. temp.:
omstreeks 6 graden. Kans op
een droge periode van min
stens 12 uur: 50 procent.
Kans op een geheel droog et
maal: 20 procent.
Z -Limburg
