DAVIS CUPDUEL EINDIGT
IN EEN ANTI-CLIMAX
Johnny Broers
verrassing in Zuid- Holland
NIEUWE GEZICHTEN
VOOROP IN KLASSIEKE
SPORTTRIBUME
LEIDSE COURANT
MAANDAG 19 MAART 1979 PAGINA
AMSTERDAM Zelfs een geïnspireerde
Tom Okker heeft het Nederlandse ten-
nisteam niet kunnen behoeden voor uit
schakeling in het Davis Cuptoernooi.
Nadat Neerlands beste speler aller tij
den zaterdagmiddag het leeuwendeel
had bijgèdragen aan een zege in het
dubbelspel, waardoor het Oranjeteam
een voorsprong van 21 nam, werd de
nationale equipe gisteren van een "his
torische" triomf afgehouden. Eerst
moest Okker ervaren dat zestien jaar
leeftijdsverschil van doorslaggevende
betekenis kan zijn tegen de achttienjari
ge Franse ster Yannick Noah en vervol
gens bleek Louk Sanders niet tegen de
druk bestand, aisnog de overwinning ze
ker te moeten stellen. De Leidenaar
werd op een roemloze wijze op een ne
derlaag getracteerd door de acht jaar
jongere en vijftig plaatsen hoger op de
wereldranglijst staande Pascal Portes.
Daarmee zag Nederland opnieuw een
plaats in de kwartfinales van een Europe
se zone van het Davis Cupevenement te
loor gaan. En dat. terwijl het er zaterdag
middag nog zo florissant had uitgezien.
Okker en Thung bleken in de praktijk tot
meer in staat dan verwacht, waarbij de
laatste zich niet onaanzienlijk kon optrek
ken aan het niveau van Okker. die niet
voor niets als eerste dubbelspeler ter we
reld geldt.
Vooral in de laatste set van de ontmoe
ting tegen Patrice Dominguez en Gilles
Moretton acteerde Okker bijna briljant.
Daardoor steeg het duel. dat in het begin
nauwelijks vermocht te bekoren, ook uit
boven het peil dat in ons land van een
Nederlandse combinatie eerder te zien
was geweest. Tekenend voor de ferme
steun die Thung betekende voor zijn
meer gelauwerde landgenoot was het feit.
dat hij de enige speler was die zijn op
slag niet uit handen behoefde te geven.
De zege met 97, 6—6. 62 en 61
voor de Nederlanders leek een uitsteken
de basis om op de laatste dag van de
landenwedstrijd de triomf compleet te
maken.
Daarvoor waren twee mogelijkheden,
maar beide gingen jammerlijk verloren.
Hoewel het er aanvankelijk rooskleurig
uitzag, voor zowel Okker als Sanders
trouwens.
De omstandigheden leken ideaal voor de
Nederlandse spelers. Voor het eerst sinds
mensenheugenis mochten ze gisteren
voor uitverkochte tribunes opereren, het
geen dit eerste Davis Cupduel ooit bin
nen gespeeld van een extra dimensie
voorzag. Bovendien bleek er onder lei
ding van Martin Koek een fanclub in het
leven te zijn geroepen, die zich zaterdag
middag tijdens het gewonnen dubbelspel
al hoorbaar en zichtbaar demoraliserend
voor de Fransen had gepresenteerd. Gis
teren leek dit dertigtal enthousiastelingen
van beslissende invloed te worden op de
gang van zaken, maar hoe inspirerend
het gejuich en gehuil werkte op Tom Ok
ker. zo weinig trok Noah zich aan van de
voor hem toch verre van optimale om
standigheden.
Mentaal sterker
De jonge Fransman toonde zich mentaal
aanzienlijk sterker dan verondersteld,
hoewel hij tijdens het duel met Okker
diverse keren van emoties blijk gaf.
Maar waar een ander wellicht geestelijk
zou zijn onderuit gegaan onder de door
Noah getoonde boosheid met een aan
tal beslissingen en de reacties van de
tribunes bleef de nieuwe Franse num
mer één knap overeind.
Ook nadat Okker de eerste set. die niet
minder dan één uur en vijf minuten verg
de. met uiteindelijk 108 op zijn naam
had gebracht. Een niet geringe prestatie
van de Nederlander, die moest ervaren
dat de kleurling sinds hij Okker vorig
jaar op Wimbledon voor het eerst en
laatst ontmoette aanzienlijk aan niveau
heeft gewonnen. Zijn opslag is van een
vernietigende kracht en zijn loopsnelheid
en acrobatische capriolen geven een ex
tra verhouding aan zijn zeer reeds com
plete slagenarsenaal.
Goed gehalte
Daarom was de setwinst van Okker van
een goed gehalte, maar mede tot stand
gehouden door een Ietwat stilvallen van
de Franse opslagmachine. Onder gaan
deweg sterker wordende bijval van de
door de fanclub aangestichte toeschou
wers ontsponnen zich boelende slagen-
wisselingen, waarin traditiegetrouw door
Okker de meeste variatie werd gelegd.
Dat leek de enige methode om Noah on
der de duim te houden, hoewel de don
kere Parijzenaar zelf met een dubbele
fout de eerste set afstond. De inspannin
gen van de eerste set kregen zijn weer
slag voor Okker in de tweede reeks, die
hij in ruim twintig minuten met 61 aan
Noah moest laten. Hetgeen vooral een
gevolg was van agressiever aanvalsspel
van de Fransman, die na zijn explosieve
opslag onmiddellijk aan het net ver
scheen om de zaak af te ronden, iets
waarvoor Okker een fase langer voor no
dig had.
Boeiend
De derde set van het inmiddels onge
meen boeiend geworden gevecht tussen
de gearriveerde en aankomende vedette
werd opnieuw dank zij een fortuinlijke
klap met het houten frame onttrokken
aan een vroegtijdige achterstand van
31 waarna beide spelers elkaar tot
7—7 in evenwicht hielden.
Toen beslechtte één van de uiteindelijk
elf dubbele fouten van Noah het pleit.
Een topspinforehand van Okker, die hij
weer vele malen van zijn racket liet ver
trekken. bracht de beslissende doorbraak
tot stand: 87 voor de Nederlander. On
der donderende aanmoedigingen palmde
Okker na een zinderende spanning de
set op het negende setpunt na 65 mi
nuten tenslotte in.
Niet voldoende
Hoewel Okker zich spoorslags naar de
massagetafel spoedde, bleek de pauze
van ruim een kwartier niet voldoende
om hem Ih staat te stellen de nog zeer
fitte Noah voldoende bij te benen. Waar
de Nederlander de vermoeidheid in de
ledematen voelde vloeien, leek de
Fransman nauwelijks aan kracht In de
boeten.
En net als Sanders vrijdagavond moest
Okker voor het serveergeweld capituleren.
Twee doorbraken, waarbij de Nederlander
op de tweede zelfs geen punt scoorde,
betekenden even veel keren setverlies,
63 en 6—4.
Alsof hij op het vijfde matchpoint een
wereldtitel, voorzien van een fikse ge
ldprijs had veroverd, zo reagerde Yannick
Noah onmiddellijk na het realiseren van
de triomf. Tranen vloeiden rijkelijk ove<r
de wangen van de donkere man uit Ka
meroen, hetgeen weer eens een heel an
dere reactie is na een zege dan men
doorgaans gewend is. De rondedans met
zijn coach Pierre Darmon. vijfien jaar ge
leden nog lid van de Franse ploeg, die
toen Nederland (ook met Okker), met 5—
0 versloeg, bleek de inleiding tot de in
getogen vreugde na de beslissende over
winning daarna van Portes op Sanders.
Qie zege kwam zo regelmatig tot stand.
4at het voor het Nederlandse kamp het
karakter kreeg van een complete anti-cli
max. De gaandeweg leek lopende tribu
nes tijdens de partij Sanders-Portes we
zen al in die richting.
FRANK WERKMAN
Uitslagen: Okker/ThungDominquez/Moretton
97. 68, 62. 61; OkkerNoah 108. 1
6. 9—7. 3—6, 4—6; Sanders—Portes 6—6. 4—6.
Keetievan t
Oosten-Hage nog
niet in vorm
DEN HAAG Het voorspel
van de Ronde van Zuid-Hof
land is de Lenterace voor
dames over een afstand van
53 kilometers, die verras
send werd gewonnen in een
uur en 35 minuten door
Truus van der Plaat (Gelder-
matsen) voor Anne Riemers-
ma (Apeldoorn) In dezelfde
tijd.
De zestienjarige nieuwe ren-
ster van de Becksploeg, de
Haagse Monique Kaufmann,
timmerde snel na de start
aan de weg. Ze liep weg van
de grote groep en bouwde
een voorsprong op van 21
seconden, die evenwel teniet
werd gedaan. Halfkoers wa
ren Truus van de Plaat en
Anne Riemersma weg en na
men een voorsprong van 44
seconden. Keetie van Oosten-
Hage, die nog niet de goede
vorm te pakken heeft, zat
daarachter in een groep van
veertien, maar kon niets te
rug doen. Achter het tweetal
ging Marjan Bik (Lekkerkerk)
als derde over de eindstreep
voor Els van Leeuwen uit
Lisse. Beide meisjes waren
door enorme samenwerking
in de laatste kilometers dicht
in de buurt van Truus van
der Plaat en Anne Riemers
ma gekomen en gingen in
dezelfde tijd over de eind
streep.
Petra de Bruin (Nieuwkoop)
werd met een achterstand
van 54 seconden vijfde voor
Keetie van Oosten-Hage. Mo
nique Kaufmann werd acht
ste.
Yannick Noah laat zijn emoties de vrije loop na zijn knappe zege op Tom Okker.
groep uitvallers. Lang bleven de renners,
die jacht op de eerste plaatsen maakten, in
de kop van het peloton bij elkaar. Na 38
kilometer was er een kopgroep van 43 ren
ners, die zeventien seconden voorsprong
namen op het peloton. Er waren al enkele
kleine ontsnappingen geweest van Gerrit
Jan Brokelman( Hardenberg) en Johan Kui
ken (Breda)
Peer Maas, ook kansrijk in de voorhoede,
was door een lekke band achterop geraakt
en kon geen enkele rol meer spelen. Na 75
kilometers waren er vier renners met lichte
voorsprong: Ton Griep( Spijkenisse). Theo
Luyten SteinJ.Johnny Broers en Ad Prin
sen. Maar het peloton kwam snel terug en
de poging was voor niets geweest.
Ontsnapping
Na I04 kilometer ontsnapte Prinsen, maar hij
kreeg later aan bezoek van Plugers, Mut
saars. Broers. Harrie Hofman, Theo Luyten.
Dit half dozijn renners bouwde een voor
sprong op van anderhalve minuut, met on
geveer dertig kilometers voor de eindstreep.
Hoewel de grote groep daarachter nog wat
tijd terugpakte en dichterbij kwam moest de
winnaar toch bij deze zes gezocht worden.
Honderd meters voor het eind had Broers
twintig meters voorsprong. Daarvan bleef op
de eindstreep nog een halve meter over.
De dolgelukkige Johnny Broers:,. Ik had
nog wat reserves. Ik wil bepaald niet zeg
gen dat het zwaar is geweest. Er wa fiw
lukkig geen harde wind". Het was eaul
juist Johnny Broers die in de kopgroep of
zes niet zo erg veel heeft gedaan. k~
vlak in de buurt van de aankomst bij
duin wilde de renner uit Maartensdijk va:
aan de kop doen. Hans Plugers en
Luyten hebben bergen werk verzet,
door kwam de nog wat onervaren Lti v
die pas voor het tweede seizoen b erz
amateurs rijdt net iets te kort voor de He
men. Achter Henk Mutsaars uit Schi en<
die vorig jaar tweede was in deze R ia
werd hij vierde. In de zelfde tijd als dekrl
naar gingen Harrie Hofmans Moerg Pa
en Ad Prinsen over de finish. ac^
imt
l
Arie Versluis( Ameide) miste de ontsna
en kwam met een achterstand van i
conden achter Pim Bosch Gorkun
achtste binnen. Eerste Hagenaar was
Jouvenaar(tiende) achter de Amsterda
Barend Huveneers en voor de Westl 'g
Nico Toussaint. Beide renners zijn vs
formatie De Markthof zie het dus lanj e^s
gek deed in eigen omgeving.
Het ploegenklassement werd gewonnenU
Driessen Optilon (Plugers, Mutsaards,
Bosch) voor Jan van Erp Broers. Aai ijn
de Poel). Gazelle Prinsen en Gino AnL___
laan). De Markthof Jouvenaar en
saint). De vijfde plaats was voor de |f)||
van Jan Jansen die duidelijk in de op|
is en in Stan Snijder uit Zwanenburg
een dertiende plaats zijn beste renner had
ARTHUR VAN RIJS
Johnny Broers gaat als eerste over de eindstreep in Kijkduin met zijn
handen omhoog. Hans Plugers komt net iets te kort.
DEN HAAG Hans Plugers was In de
eerste klassieker, de Ster van Zwolle, de
grote verrassing. Zaterdagmiddag, in de
Ronde van Zuid Holland, was er plotseling
weer een nieuwe smaakmaker te vinden
bij de amateurs. De negentienjarige
Johnny Broers uit Maartensdijk versloeg In
de eindstrijd,, de ontdekking van Zwolle".
Weer bleven gevestigde amateurs zoals
Jos Lammertink, onze nationale kampioen,
eo Arie Hassink aan de kop weg. Vooral
bij de laatste was geen centje strijdlust te
ontdekken. Jos Lammertink uit Wierden
kwam nog op de twaalfde plaats. Het is
duidelijk: nieuwe, jeugdige amateurs ma
ken op het ogenblik de dienst uiL Voor
KNWU coach Rini Wagtmans moet dit zeer
prettig zijn.
Bijna had Hans Plugers. die dit seizoen al
zo'n vijfduizend kilometer in de benen
heeft,door training in Zuid Frankrijk zijn
tweede klassieker gewonnen. Hij kwam maar
een wiel tekort. Niettemin was hij best te
vreden. Ik had nooit gedacht zo ver te
'komen. In de finale hield ik het op Ad Prin
sen". De oud-prof uit Raamsdonksveer kon
echter niet verder komen dan een zesde
plaats in dezelfde tijd als de winnaarvier
uur, vier minuten en zeventien seconden
over de 168 kilometer met start en finish in
de badplaats Kijkduin.
Ook dit keer kwamen weer vele renners aan
de start die het in een criterium leuk doen,
maar in een klassieker niets te zoeken heb
ben. Daardoor ontstond snel een grote
Zware hersenschudding
voor Zwitser Mutter
SAN REMO De jonge Zwitser Stefen Mutter
uit de ploeg van Peter Post kwam zeventig kilo
meter voor het einde van MilaanSan Remc ie-
lijk ten val.
De wedstrijddokter vreesde zelfs een schedelba-
sisfractuur. In het ziekenhuis van Pietra Ligure
bleek echter dat er van een breuk geen sprake
was. Mutter liep een zware hersenschudding op
en is voor enkele weken uitgeschakeld.
De Vlaeminckin Raas blinkt uit en blundert
Milaan-SanRemo
SAN REMO Een toevalstreffer. Anders kan de der
de overwinning van Roger de Vlaeminck In Mllaan-
San Remo niet worden aangemerkt De enige verdien
ste van de 31-jarige Belg In de 288 kilometer lange
Italiaanse klassieker was zijn perfecte sprint op de
Vla Roma In San Remo. De kans op de ook door
hem zelf niet verwachte voltooiing van de trilogie was
het gevolg van tactisch blunderen door Jan Raas.
De kopman van de ploeg Post was een van de uitblin
kers in Milaan-San Remo. Hij kwam ook in bijna ideale
positie voorop, maar verspeelde zijn kans van vijftig
procent door een afwachtende houding. Wat gebeurde
er allemaal in de finale? Tot de laatste tien meter voor
de eindstreep op de Via Roma werd Roger de Vlae
minck in 1973 en 1978 winnaar in elk geval niet
gezien. Jan Raas. die de Italiaanse klassieker in 1977
won, mocht zich ook lang uit de harde wind houden.
Zijn ploeggenoten deden het zware werk in de finale.
Met name Gerrie Knetemann en Henk Lubberding. Kne-
temann demarreerde vier keer achter elkaar in de vijf
tien kilometers voor Da Poggio bij San Remo. waar de
ontknoping met Raas in de hoofdrol moest plaatsvin
den. De wereldkampioen, die twee keer werd afgewis
seld door Lubberding, scheurde het peloton dat nog
vrijwel geheel uit de 264 gestarte renners bestond, uit
elkaar.
Kort voor de beklimming van de Poggio demarreerde
Jan Raas. Hij nam honderd meter voorsprong op de
groep, waaruit de Belgen Renier. Van den Broucke en
Willems nog ontsnapten. Het drietal achterhaalde Raas.
De kopgroep van vier nam tijdens de korte beklimming
naar de top een voorsprong van 28 seconden op het
legioen Italianen, waarin de vedetten Moser en Saronni
er kennelijk vrede mee hadden, dat geen van beiden
kon winnen. Ook De Vlaming waande zich op dat mo
ment verloren. „De koers was gedaan", meldde hij na
afloop. „Raas was een hele domme jongen, dat hij ons
de gelegenheid gaf terug te komen".
Dat deed Raas inderdaad. De Zeeuw verrichtte namelijk
vanaf het moment dat de drie Belgen bij hem kwamen,
geen kopwerk meer. Hij liet hun het zware werk op
knappen. Raas meende op die manier een betere kans
in de sprint te hebben. De afwachtende houding bezoe
delde zijn goede naam en gaf het peloton een tweede
kans. Het enige dat Raas deed, was via demarrages de
kopgroep uitdunnen. Renier sneuvelde bij de eerste, de
tweede demarrage hield Frits Pirard, eenzaam op zoek
naar de kopgroep, op afstand. Raas liet het zware werk
over aan Van den Broucke en Willems. De Waal en De
Vlaming werden er zo boos over, dat ook zij de noeste
arbeid neerlegden.
Boeiend
De vluchters werden in de afdaling van de Poggio In
gelopen door een omvangrijke groep met alle kop
mannen. Met voor iedereen nieuwe mogelijkheden
ontwikkelde zich nog een boeiende finale. Oud-wereld
kampioen Francesco Moser was daarin de beste. Hij
counterde met een snelheid van soms meer dan 70
kilometer per uur alle demarrages. De laatste demar
rage van zijn vroegere knecht Mario Beccla leek hem
echter te machtig. Beccla reed tot tien meter voor de
eindstreep voorop, maar de groep streek toch nog op
hem neer. De Vlaeminck kwam gelanceerd uit het
wiel van Moser, terwijl hij handig Saronni naast zich
hield. Het was een formidabele sprint van De Vlae
minck, die volkomen overmand door emoties minuten
lang geen woord kon uitbrengen.
Tien minuten later was hij bijna somber gestemd. Hij
was de eerste om toe te geven dat hij zijn derde zege
dankte aan een samenloop van omstandigheden. „Nor
maal wordt iemand met 28 seconden voorsprong op de
Poggio nooit meer teruggezien. Dat is ideaal. Wie zo'n
gaatje met de rest heeft, moet doorzetten. Zeker een
vedette als Raas. In deze koers was Raas. wat wij noe
men, een kleine renner".
Dat wilde Raas niet beamen. „Vorig jaar was er een
gelijke situatie", zei hij. „Nota bene met De Vlaeminck
eroij. Er was ook een groep van drie weg. Saronni, De
Vlaeminck en Antonini. Saronni reed voortdurend op
kop en werd in de sprint tweede achter De Vlaeminck,
die niets had gedaan". Een waar verhaal van Raas met
dit verschil, dat dit jaar in tegenstelling tot Antonini
en De Vlaeminck hun deel van het werk wel wilden
opknappen. Toen was De Vlaeminck de „kleine ren-
Roger de Vlaeminck gooit een bos bloemen in het publiek na zijn fraaie zege.
I
