van Emile
Degelin
Peter Faber in
Belgische film
Kindertheater
Richard Attenborough
Buiksprekerspop
maakt amok in
thriller van
Woody Allen
voor het eerst
serieus zonder
Woody Allen
Otto Hetterscheid
met collage
achtig werk
Van der Nat in Lakenhal
Klucht in de Rip
EERSTE LEIDSE ANTIEKBEURS
EN
VERDER...
LEIDSE COURANT
VRIJDAG 9 MAART 1979
PAGINA 7
vele duizenden guldens. Grote
en kleine meubels, klokken,
koper, tin, aardewerk, kristal,
zilver, poppen, boerenantiek,
oude juwelen, religieuze voor
werpen. etsen, schilderijen en
nog veel meer. De antiquitei
ten worden van tevoren op
hun echtheid gecontroleerd.
Niettemin krijgen de kopers
als extra zekerheid een garan
tie-certificaat bij gekochte ar
tikelen met een waarde van
meer dan 100 gulden, dat
door de antiquair wordt inge
vuld. Het organisatiebureau
zal eventuele klachten die
Werk van Otto Hetterscheid
IN GALERIE OUDE RIJN
LEIDEN Hoewel de Am
sterdamse kunstenaar Otto
Hetterscheid geen collages
meer maakt in de strikte
zin van het woord is de
collage-stijl nog overduide
lijk in zijn werk aanwezig.
Dat is tot 1 april te zien in
galerie de Oude Rijn aan
de Stille Mare 4 in Leiden,
waar een expositie aan
deze kunstenaar is gewijd.
De 51-jarige Hetterscheid
was oorspronkelijk typogra
fisch vormgever. Als kun
stenaar hield hij zich aan
vankelijk bezig met het
pure collagewerk. Rijstpa
pier, maar ook tramkaartjes
en karton werden door Het
terscheid bewust gescheurd
en tot een kunstwerk ge
rangschikt. „Schilderen met
papier", zou het genoemd
kunnen worden. Daarmee
verkreeg de kunstenaar
vaak een abstract effect,
maar soms ook een land
schappelijk effect.
Papier neemt in het huidige
werk van Hetterscheid een
minder belangrijke plaats
in. Het is nog steeds aanwe
zig, maar verf begint het
langzaam maar zeker te
overheersen. Enkele werken
zijn nog overwegend uit ge
scheurd papier dat met verf
bewerkt is opgebouwd,
maar in de meeste schilde
rijen is een klein stukje pa
pier aanwezig temidden van
de geverfde vlakken. Dat
krijgt daardoor wel meer
nadruk. De schilderijen zijn
nu volledig abstract gewor
den. Wel doen de toch wel
enigszins regelmatige vlak
ken soms denken aan stee
nachtige structuren, alsof
Hetterscheid als een geoloog
is bezig geweest in grillige
rotsformaties. De vaak bij
zonder fraai gekozen kleu
ren dragen tot dat effect
bij. Meestal zachte tinten,
met soms ineens een fel ge
kleurd stukje, als een edel
steen temidden van een for
matie erts. Het werk van
Otto Hetterscheid is van
woensdag tot en met zater
dag van 12.00 tot 17.00 uur
en op donderdag ook van
19.00 tot 21.00 uur te be
zichtigen.
Galerie de Oude Rijn heeft
tevens nog een aantal plas
tieken van Karoly Veress,
de exposant van vorige
maand in huis.
LEIDEN In de Lakenhal is van 16 maart tot en met
22 april een kleine tentoonstelling te zien van de in 1929,
dus nu 50 jaar geleden overleden Leidse schilder Willem
van der Nat. Na de tentoonstelling van Chris van der
Windt en van AJ. van Driesten zal dit de derde en laat
ste tentoonstelling zijn van de reeks van drie, die is ge
wijd aan een Leidse nabloei van de Haagse School.
Van der Nat kan men een Haagse Scholer van de derde
generatie noemen, zoals van een afstand bezien, ook Breit-
ner, Witsen en Verster dat zijn geweest Het panoramisch
landschap van de eerste Haagse Scholers had zijn voor
keur niet meer, evenals dat bij Breitner en Verster het ge
val was. Maar anders dan deze bleef hij wel geïnteres
seerd in de natuur en het platteland als bron van inspira
tie. Van der Nat was een uitmuntend schilder en een goed
colorist. Het Haagse grijs verving hij door bruin, een basis
die hem een veel rijker palet toestond.
RIJPWETERING De
Rijpweteringse toneelvere
niging Maskerade zet mor
genavond en volgende week
zaterdag de klucht „Het is
in de lucht" van de auteur
Bert Peets op de panken
van het Dorpshuis.
Deze klucht in drie bedrij
ven handelt over een jong
echtpaar dat zich in allerlei
bochten moet wringen om
hun huwelijk voor de bui
tenwacht geheim te houden.
Met name voor een conser
vatieve tante en een luch
thartige oom - hoe kan het
ook anders in kluchten -
willen beide echtelieden hun
huwelijkse belofte niet
prijsgeven. Dat alles uitein
delijk op zijn pootjes te
recht komt laat zich makke
lijk raden.
De voorstellingen beginnen
om 20.00 uur. Evenals voor
gaande 'jaren hebben be
jaarden gratis toegang.
LEIDEN Het poppenthe
ater van Erica Burgerjon
zal zondagmiddag de Leid
se jeugd komen vermaken.
In het LAK-theater aan het
Levendaal 150 zal dan de
kindervoorstelling „De
Bloemenfabriek" worden
gebracht.
Hoofdrolspeelster in het
poppenspel voor de jeugd
is Doortje. Doortje heeft in
het verhaal de grootste
moeite het huisje van haar
opa te sparen. Zijn woning
staat namelijk op de nomi
natie gesloopt te worden
om plaats te maken voor
de bouw van een nieuwe
fabriek. Met behulp van
enkele slimme dieren uit
de omgeving weet Doortje
echter het karwei te klaren
en het huis van opa te red
den.
ontstaan na aankoop van een
artikel behandelen.
Alpha Antiek organiseert ook
de beurzen in Avifauna in Al
phen, het Congresgebouw in
Den Haag en het Circusthea
ter in Scheveningen. Het bu
reau heeft de bedoeling om
jaarlijks met de antiekbeurs
in Leiden terug te keren.
Antiekliefhebbers en andere
geïnteresseerden kunnen op
zondag van 10.00 tot 17.00 uur
terecht. Voor inlichtingen kan
men zich in verbinding stellen
met Alpha Antiek, Batenstein
12 in Alphen a/d Rijn, tel.
01720-23616.
De „grote Nederlands-Belgische produktie
van internationaal formaat,, Exit 7, is artis
tiek gezien duidelijk een Belgische film. Re
gisseur Emile Degelin is tenslotte Belg, de
meeste van zijn medewerkers zijn dat, inclu
sief schrijver Ivo Michiels die het scenario
bewerkte. Het internationale tintje zit behal
ve in de rollen van Nederlander Peter Fa
ber, cameraman Eduard van der Enden,
Thijs van Leer en Margriet Eshuys (muziek
en zang), ook nog in het optreden van de
jonge Poolse actrice Jadwiga Jankowska.
Daarmee houdt het eigenlijk op, of je moet
het uitstapje naar Rhodos nog onder dat in
ternationale formaat willen rangschikken. En
dat „grote" zal je waarschijnlijk op het wit
te doek moeten zoeken, want Exit 7 bewijst
wel dat Peter Faber een voortreffelijk fil
macteur is (maar dat wisten we al), maar
verder hoegenaamd niets. Of het moet zijn
hoe moeilijk het is een „eigentijdse" film te
maken.
Degelins film heeft namelijk stevige preteni-
tes in die richting. Peter Faber speelt een
jonge architect Marcel Dumont (prima auto,
grote villa, een vrouw en twee kinderen) die
te concluderen uit wat je ziet .nauwelijks te
klagen heeft. Of het moet zijn dat z'n dochter
bij zijn vrouw in bed kruipt als hij dat eigen
lijk wil doen, maar zo gaat dat. Toch loopt
bij met een brok onvrede rond dat een uit
laatklep krijgt als hij een jonge Poolse ont
moet die hem, ondanks dat ze zich bijna
slaapwandelend door de film beweegt, sterk
aantrekt. Hij gaat er met haar vandoor, komt
op Rhodos zichzelf en zijn onrust weer tegen,
gaat terug, maar zijn vliegtuig wordt gekaapt.
Als het eind bijna „happy" dreigt te worden,
wordt hij neergeschoten.
Faber speelt in feite het enige meer uitge
bouwde karakter in de film, houdt als acteur
je aandacht toch voortdurend vast, al moet
hij voornamelijk knullige dialogen uit het
jaar nul van de psychologische film uitspre
ken. Daarin wordt achtereenvolgens aange
sneden: Hoe gaat het straks met een overbe
volkte, vervuilde wereld? Hoe moet je kinde
ren opvoeden voor die wereld? Best belang
rijke zaken, maar als je daar een speelfilm
om bouwt, waarin de toeschouwer opge-
vreeën wordt met stukjes vliegtuigkaping
door een paar stuntelige boeven in flash-back
tussen de ellenlange, melige gesprekken door,
worden zelfs die belachelijk. Alle respect
voor Peter Faber en zijn rol, maar hij moest
toch maar uitkijken voor hij weer op „inter
nationaal formaat" gaat werken.
BERTJANSMA
Goochelaar-buikspreker Anthony Hopkins wrrdt door de jaloerse echtgenoot
van een jeugdvriendin Ed Lauter aan de tand gevoeld in Richard
Attenborough's „Magie".
LEIDEN Het bureau Al
pha Antiek uit Alphen orga
niseert op zondag 11 maart
de Eerste Leidse Antiekbeurs
in de Stadsgehoorzaal. Vol
gens organisator A. Noppe-
neij is het ook daadwerkelijk
de eerste keer dat er in Lei
den een antiekbeurs van deze
omvang wordt gehouden.
Zesendertig geselecteerde an
tiquairs uit heel Nederland
(ook uit Leiden) zullen het
mooiste uit hun collectie to
nen. Het gaat in de regel om
antiek met een waarde die
varieert van 100 gulden tot
als de echtgenoot van de
jeugdvriendin argwaan
krijgt, wordt ook hij het
slachtoffer van de pop.
Tenslotte dreigt ook de
jeugdliefde er aan te gaan,
maar de laatste zelfstandige
daad van Corky is voor zo
wel baas als pop fataal.
Attenborough weet na een
rustig begin en veel flash
backs de spanning knap op
te voeren, zoals tijdens het
boottochtje van echtgenoot
en goochelaar, maar het is
toch de pop Fats, die naar
mate de film vordert steeds
meer op zijn baas gaat lij
ken - of andersom -, die de
show steelt.
MILO
LUXOR The swarm (12).
Een zwerm moordende
bijen teistert Amerika. Een
film boordevol gezoem en
huiveringwekkende effecten
voor de zogenaamde sensa
tie, maar veel spanning zit
er niet in (tweede week).
CAMERA De linker- en
de rechterhand van de dui
vel (12). Het Trinity-duo Te
rence Hill en Bud Spencer
is een lachwekkend avon
tuur (reprise).
LIDO III Een vrouw als
Eva (16). Volwassen poging
van regisseuze Nouchka van
Brakel om mee te helpen
aan de emancipatie van de
Nederlandse speelfilm. De
relaties van Monique van
de Ven, Maria Schneider en
Peter Faber als echtgenoot
worden emotievol in beeld
gebracht (zevende week).
TRIANON Superman
(16). Bloedserieuze verfil
ming van de avonturen van
stripheld Superman. Vol
speciale effecten, maar zon
der een sprankje humor
(vierde week).
REX Pornoavonturiers
(16). De titel dekt de in-
EUROCINEMA I (Alphen)
Piranha (16). De zoveel
ste variant op Jaws met dit
maal kleine, moordende vis
jes als hoofdrolspelers. Vol
bloederige effecten.
EUROCINEMA II (Alphen)
Force 10 from Navarone
(12). Aantrekkelijk filmavon-
tuur, boordevol actie. Min
of meer het vervolg op de
film „Kanonnen van Nava
rone", spelend in het Joego
slavië van de Tweede We
reldoorlog.
EUROCINEMA III (Alphen)
Een vrouw als Eva (16).
Zie LIDO III.
EUROCINEMA IV (Alphen)
Eat my dust (a.l.). Spek
takelfilm, met behalve span
ning ook humor.
Studio: Interiors (16)
met Diane Keaton en
Kristin Griffith. Regie:
Woody Allen.
De Amerikaanse komiek
Woody Allen, een zelfdoe
ner die scenario's schreef,
vervolgens ook in de re
giestee I ging zitten en er
tussendoor nog even de
hoofdrol vervulde, leek met
de met Oscars overladen
„Annie Hall" aan zijn top.
Wat moest hij nog verder
na deze wel zeer duidelijke
autobiografische filmkome
die? Maar zoals alle
clowns, die eens Hamlet
willen spelen ofwel regisse
ren ging. Allen verder en
met succes.
Chaplin maakte op het top
punt van zijn carrière het
melodrama. „A woman in
Paris" met zijn favoriete te
genspeelster Edna Purvian-
ce, haar regisserend, maar
de hoofdrol overlatend aan
Adolphe Menjou. Allen
deed hetzelfde in „Interiors"
al is de rol van Diane Kea
ton als een van de drie
dochters van een oppervlak
kig gezien harmonieus Ame
rikaans echtpaar niet zo
prominent.
Vader en moeder zesti
gers schitterend uitgebe
eld door E. G. Marshall en
wijlen Geraldine Page,
schijnen „The American
dream" helemaal waarge
maakt te hebben, totdat va
der plotseling beseft dat er
misschien voor hem in de
nog resterende jaren iets
meer te beleven valt, dan
gekluisterd te zijn aan een
naar perfectionisme streven
de vrouw en het resultaat
van dit besluit mist zijn uit
werking niet op de drie vol
wassen dochters.
Allen, de komediant, heeft
dit gegeven op schitterende
wijze uitgewerkt, ook de
wijze waarop de drie doch
ters reageren wanneer papa
plotseling thuiskomt met
een nieuwe vriendin (Mau
reen Stapleton) die niet in
het milieu van de familie
past, maar de vader wel
meer warmte en genegen
heid geeft dan moeder Ge
raldine Page ooit deed, en
die dan ook inziet dat zij
volkomen gefaald heeft en
een nogal melodramatische
verdrinkingsdood kiest.
Diane Keaton en Richard Jordan in Woody Aliens „Interiors"
De grote kracht van „Interi
ors" is wel de wijze waarop
Woody Allen observeert.
Hoe in een gezin, waarin de
drie dochters maar voet
stoots aannemen, dat vader
moeders nukken accepteert,
ze plotseling geconfronteerd
worden met het feit dat „de
oude heer", nu zijn kinde
ren eenmaal volwassen zijn,
wel eens wat anders wil. De
reacties daarop en de ver
anderingen die dit besluit in
Allen teweegbrengt.
Woody Allen, die al in vori
ge films komedies als
„War and death" met
een zekere macabere humor
blijk gaf van een worste
len met ouder worden en
de naderende dood, heeft in
deze eerste werkelijk serieu
ze film, waarbij hij zichzelf
als hoofdrolspeler buiten
spel zette, zijn trauma op
schitterende wijze in beeld
gebracht.
„Interiors" is duidelijk een
film van een zwaarmoedige
Woody Allen, die spelend
met de gedachte aan de on
vermijdelijke dood een
beeld heeft willen schetsen
van een doorsnee weigesitu
eerd Amerikaans gezin,
waarvan de vader plotseling
nog mogelijkheden ziet
meer van zijn leven te ma
ken. Tot grote schrik van
de familie.
In dit soort films is voor de
„komiek" Allen geen plaats
en dat heeft hij goed begre
pen. Of we hem ooit terug
zullen zien op het witte
doek is de vraag. Scenario
schrijver-regisseur Allen
heeft veel meer te vertellen.
MILO
In de laatste episode van
het Britse vijfluik „Dead of
night" uit 1945 zien we een
buikspreker, gespeeld door
Michael Redgrave, worste
len met zijn pop, die een
eigen leven is gaan leiden.
Een nachtmerrie, die Willi
am Goldman in zijn roman
„Magic"nog wat heeft uit
gebreid met twee gruwelij
ke moorden. Richard Atten
borough heeft het verhaal
mogen verfilmen van pro
ducent Joe Levine als dank
voor bewezen diensten bij
de film „Een brug te ver".
Nu hebben we altijd enige
bedenkingen gehad tegen
Attenborough als regisseur,
want de musical „Oh what
a lovely war" en de nogal
steriele „Young Winston"
waren evenals „Een brug"
goed verzorgde films die je
emotioneel onberoerd lieten,
maar dit keer - met een
kleine rolbezetting - wist hij
ons te boeien met een gege
ven zo fantastisch dat het
gauw lachwekkend had
kunnen worden.
Anthony Hopkins, ook al
zo'n trouwe Levine-verdedi-
ger, speelt er de verlegen
goochelaar Corky Whithers
in, die pas succes heeft als
hij gaat optreden met een
vuilspuitende buikspreker
spop. Wanneer Corky zich
verzet tegen een medisch
onderzoek voor een aan
trekkelijk televisiecontract,
leidt dit een breuk met zijn
manager, een schitterend
rolletje van Burgess Mere
dith.
Om tot zichzelf te komen
vlucht Corky naar zijn ge
boortedorp, waar hij een
oude jeugdliefde ontmoet,
die nu niet bepaald geluk
kig getrouwd is. De verle
gen Corky schijnt dit keer
succes bij haar te hebben,
maar de jaloerse pop Fats
gooit roet in het eten.
Eerst wordt de manager,
die bij toeval Corky's „ge
heim" ontdekt, vermoord en
