Nederlandse soldaten
hartelijk ontvangen
in Unifil-gebied
VVD verwacht geen „onaanvaarbaar
van regering
Advies SER aanbevolen
over vakantiespreiding
ZORGEN OVER TOENEMENDE KOOPDRIFT
£eidae Qowant
Huurstijging
BINNENLAND
LEIDSE COURANT
DONDERDAG 1 MAART 1973
PAGINA 13
HARIS Een bijzonder harte
lijke ontvangst stond de Neder
landse VN-militairen gistermid
dag bij aankomst in hun
hoofdkwartier in het plaatsje
Haris te wachten. De burge
meester schudde iedereen per
soonlijk de hand en begroette
de eerste groep van 40 militai
ren in zijn beste Engels. In Ha-
ris werden de soldaten opge
wacht met gevulde koeken van
onvolprezen Nederlandse kwali
teit
„De mensen zijn blij dat die
Gewapende
vrede of niet:
de jeugd is
overal ter we
reld hetzelfde.
Zo zien deze
Libanese jon
gens van de
Nederlandsse
VNmilitairen
(nog) als een
welkome aflei
ding in hun
jonge leven. De
militaire chauf
feur van de
witgspoten jeep
is nu al goede
maatjes met
hen geworden
Fransen hier weggaan. Ze vin
den ons veel gezelliger. We la
chen meer en zijn niet zo arro
gant als die Fransen. Van die
jongens hebben ze hier wel ge
noeg gekregen", aldus een Ne
derlandse soldaat, vanmorgen
voor de NCRV-radio.
Over het algemeen waren de
Nederlandse soldaten positief
over hun eerste kennismnaking
met hun nieuwe omgeving. Gis
teren is meteen begonnen met
een grote schoonmaak in de
keuken en de eetzalen. „De
Fransen", zo zei een soldaat,
hebben hier wel een hoop rom
mel gemaakt".
Dertig andere Nederlandse mili
tairen wachtten nog steeds in
de buurt van de haven, totdat
daar alle douaneformaliteiten
achter de rug zijn. In de haven
van Haifa bleek de controle
van de Israëlische douane veel
intensiever, en daardoor ook
veel meer tijd te vergen, dan
aanvankelijk voorzien was. Ver
wacht werd dat de soldaten
zich vanavond bij de groep in
Haris zullen voegen.
Bij VNmateriaal
ook dumpauto's
voor vrije markt
(Van een onzer verslaggevers)
Haifa De kans is groot dat enkele kamer
leden van de regering opheldering wil heb
ben over een aantal zogenaamde militaire
dumpauto's die het Westduitse vrachtschip
Cap Baitar tegelijk met het voor het Neder
landse VN—detachement bestemd rijdend ma
terieel gisteren in de Israëlische havenstad
Haifa heeft binnengebracht.
De dumpauto's, vermoedelijk geleverd door
een Nijmeegse handelaar, zijn bestemd voor
de Libanese christenen in Zuid—Libanon. Bij
de PLO in dat gebied is daarover al de nodi
ge ontstemming gerezen, vooral omdat bedoel
de Libanese christenen de „naaste buren" zijn
van het Nederlands VN—detachement
MENINGSVERSCHIL OVER PERCENTAGE HUURSTIJGING
.99
(van onze parlementaire redactie)
DEN HAAG Staatssecretaris Brokx (Volks
huisvesting) zal vandaag niet het „onaan
vaardbaar" uitspreken over de wens van de
meerderheid van de Tweede Kamer om de
huurverhoging dit jaar te beperken tot vijf
procent. Dat is de verwachting van de WD,
die met de PvdA meent, dat er geen nood
zaak bestaat om te kiezen voor een forse ver
hoging. De regering wenst een stijging met
zes procent en wordt, zo bleek woensdag in
de eerste ronde van het jaarlijks huurdebat,
nog steeds vurig gesteund door het CDA.
WD-woordvoerder De Beer trok vorige week
nogal de aandacht door in een radioprogram
ma te verklaren dat zijn fractie door de
knieën zou gaan, als het kabinet het zwaarste
geschut in stelling zou brengen. „Ik heb dat
gedaan om de zaak niet al van tevoren te po
lariseren. Het was van belang dat de sfeer zo
kalm en zakelijk mogelijk zou zijn", verklaar
de De Beer nu desgevraagd. Hij gaat er van
uit, dat de regering dezelfde houding zal aan
nemen als de WD, dat wil zeggen „geen ka
binetscrisis zal riskeren vanwege één procent
meer of minder huurverhoging".
In het debat van gisteren trokken WD en
PvdA eensgezind van leer tegen het voorstel
van staatssecretaris Brokx. De liberaal De
Beer voerde aan, dat de stijging vorig jaar
van de bouwkosten met negen procent in be
langrijke mate is veroorzaakt door kwaliteits
verbeteringen, zoals een betere isolatie, een lu-
xere uitrusting en een grotere variatie in ar
chitectuur.
Van Dam (PvdA) vroeg zich af, waarom de
stijgingen van de bouwkosten medebepalend
moesten zijn voor de huurverhoging. „Het kan
natuurlijk nooit zo zijn, dat mensen, die in
een kwalitatief slecht of middelmatig huis wo
nen, meer moeten gaan betalen, omdat ande
ren beter gaan wonen".".
CD A-woordvoerder Van Dijk motiveerde zijn
steun aan het regeringsvoorstel door erop te
wijzen, "dat mensen, die we met een lager
percentage zullen dienen, uiteindelijk toch de
prijs zullen moeten betalen". Dit in de vorm
van tekorten, zowel in aantal als kwaliteit, op,
de woningmarkt, als in de vorm van hogere
subsidielasten, waardoor weer andere collec
tieve behoeften in de knel komen.
D'66 diende gisteren een motie in waarin
werd gevraagd om een definitieve regeling
voor de jaarlijkse huurstijging, waardoor er
geen chaotische politieke debatten meer voor
behoeven te worden gehouden. WD en CDA
leken gisteren positief tegenover die motie te
staan.
DEN HAAG (ANP) De Stichting van de
Arbeid heeft de minister van sociale zaken in
overweging gegeven de Sociaal-Economische
Raad (SER) advies te vragen over de vakan
tiespreiding.
De commissie vakantiespreiding van de Stich
ting heeft al eerder verzocht een meer funda
mentele studie naar de vakantiespreiding in te
stellen. Omdat de Stichting zelf slechts een
kleine bijdrage kan leveren aan de oplossing
van de veelomvattende problematiek, adviseert
de Stichting advies aan te vragen bij de SER.
In een notitie aan het bestuur van de Stich
ting van de Arbeid concludeert de commissie
vakantiespreiding dat het aantal vakanties
steeds is toegenomen en dat mede daardoor
het effect gering is van de pogingen om tot
een grotere spreiding te komen. Ongeveer een
kwart van de vakantiegangers is vrij om de
periode van zijn eigen vakantie vast te stellen;
de anderen zijn beperkt in hun keuze door
school- en/of collectieve bedrijfsvakantie. Als
bij het vaststellen van de vakantie van die ge
bondenheid geen sprake meer zou zijn, zou
het aantal in het hoogseizoen doorgebrachte
vakanties tot maximaal 40 procent kunnen
worden teruggebracht.
VVD-KAMERLEDEN:
Wat zijn
rechten van
kampeerders
DEN HAAG De tweede-ka
merleden Evenhuis en Waal-
kens van de VVD willen we
ten wat de rechten zijn van
kampeerders, die worden ge
dwongen een camping te ver
laten. Daartoe is een aantal
schriftelijke vragen gesteld
aan staatssecretaris Wallis de
Vries van CRM.
Aanleiding is, dat kampeer
ders van de camping „Hoge
Hexel" in Wierden te horen
hebben gekregen, dat ze vóór
1 maart weg moeten zijn. Het
terrein zou in het bestem
mingsplan een andere functie
krijgen. Ook vragen zij de
staatssecretaris stappen te on
dernemen om de betrokken
kampeerders het komend sei
zoen van een „stekkie" te ver
zekeren.
STICHTING EIST VERBOD
OP ACHTERGRONDMUZIEK
DEN HAAG De Nederlandse Stichting Geluidhinder wil
een absoluut verbod op achtergrondmuziek in alle gevallen,
waar de overheid direkte verantwoordelijkheid draagt. In een
brief aan minister Ginjaar van Volksgezondheid zegt de
stichting dat het gebruik van achtergrondmuziek uit sociale
overwegingen „met de meeste klem" moet worden ontraden.
Bij het verbod wordt gedacht aan postkantoren, stations en
andere openbare gebouwen, winkelstraten, wachtkamers en
dergelijke. Volgens de stichting kan de keuze voor achter
grondmuziek alleen positief uitvallen, indien bezoekers die er
hinder van ondervinden over een direkt en gelijkwaardig alter
natief beschikken.
De bemanning
van de West
duitse kustvaar
der „Johann"
die gisteren
voor de Engel
se kust in
moeilijkheden
was geraakt,
werd door een
helicopter van
de Nederlandse
Marine Lucht
vaartdienst van
boord gehaald
en veilig naar
de vliegbasis
Valkenburg
overgevlogen.
De mannen wil
den daarvoor
op Valkenburg
graag met de
vliegers op de
foto.
DEN HAAG (ANP) - Het feit dat de
bestedingen van het Nederlandse pu
bliek harder stijgen dan de koop
kracht, baart zorgen in Den Haag. Dr.
Verberg, hoofd van de directie alge
mene economische politiek van het
ministerie van economische zaken
heeft gisteren daarop gewezen in een
voordracht tijdens een bijeenkomst
Dr. Verberg noemde de groei van de
particuliere consumptie opmerkelijk
groter dan de groei van de reële lo
nen. Hoe komen de mensen aan geld
om hun uitgaven meer te kunnen la
ten stijgen dan hun inkomsten? In
Den Haag neemt men aan dat dit ver
schil voornamelijk door het sluiten
van leningen wordt overbrugd. Deze
consumptieve kredieten moeten na
tuurlijk eens worden afgelost en ter
wijl groeiende bestedingen natuuurlijk
welkom zijn als prikkel van de indu
striële produktie, moet toch rekening
worden gehouden met een omslag als
gevolg van de noodzaak van aflossing.
Dit moet worden bekeken; er zijn in
Den Haag economen die dit nu al als
een probleem zien, aldus dr. Verberg.
Een ander punt van zorg is dat het
publiek steeds meer buitenlandse goe
deren is gaan kopen.
DAT het bij het kamerdebat over de jaarlijkse huurstij
ging tot een politieke confrontatie zou komen was al
vijf procent huurstiiging werd duidelijk,
kamermeerderheid van VVD en PvdA tegenover het
kabinet zou komen te staan. Niettemin groef staatsse
cretaris Brokx van Volkshuisvesting zich eind vorige
week met een brief aan de Tweede Kamer nog eens
verder in op de door het kabinet gewenste zes procent
huurstijging: hij schreef dat hij onvoldoende argumen
ten had gehoord voor een geringere huurstijging.
DAARMEE koos Brokx voor de harde weg. Een weg,
waaruit logischerwijs niets anders kan voortkomen dan
politiek machtsvertoon van het kabinet vandaag of be
gin volgende week: het kabinet kan er als vervolg op
de opstelling van Brokx nauwelijks meer omheen om
hét onaanvaardbaar uit te spreken over het nog door
PvdA en WD in te dienen wijzigingsdvoorstel voor de
vijf procent. Dat wil zeggen dat het kabinet zal aftre
den indien dat wijzigingsvoorstel zou worden aangeno-
AL heeft de WD als regeringsfractie al bij voorbaat
aangekondigd voor een dergelijk machtsmiddel te zul
len zwichten, toch is het gebruik van het onaanvaard
baar niet verstandig. Het in de Tweede Kamer laten
uitspreken van dit machtswoord door een van de twee
bewindslieden van volkkshuisvesting, van wie het bla
zoen onlangs door hun schutterig optreden toch al be
vlekt is, kan op langere termijn politiek nooit gunstig
uitwerken.
MAAR daarnaast moet toch ook worden geconstateerd,
dat de onderhavige kwestie het zware machtswoord
niet waard is. De argumentatie van PvdA en WD is
zeer redelijk. De huidige nieuwbouw is inderdaad kwa
litatief aanzienlijk beter dan die van enkele jaren gele
den. De huurders van de wat oudere eenvormige wo
ningen zouden door de uniforme huurverhoging indirect
meebetalen aan de betere kwaliteit van de huidige
nieuwbouw. Maar uit die argumentatie vloeit wel een
belangrijke andere conclusie voort, namelijk dat voor
een rechtvaardige toerekening de aanvangshuren om
hoog moeten. De WD zal die consequentie van haar
steilingname willen aanvaarden, maar voor de PvdA is
dat zeer de vraag.
Als de mist eindelijk optrekt
De wereld heeft dan toch eindelijk zijn helm van grijze mist
afgezet. De straten hebben weer hun normale lengte en de
huizen lijken niet langer onafgebouwd. Dagen achtereen heb ik
vanuit mijn raam niets anders gezien dan één groot, naadloos
gordijn van sliertig engelenhaar. Het had van mijn nederige
woningbouwflat een cocon gemaakt, die volledig geïsoleerd
was van de rest van de aarde. Mijn ramen waren ogen vol
staar en in het trapportaal was de lucht zo dik geworden, dat
het leek, alsof de plaatselijke afdeling van de
huisvrouwenvereniging een maizena-papje had aangemaakt.
De eerste dagen had ik 's avonds nog de gordijnen zorgvuldig
gesloten, maar toen ik het de vierde dag deed, dacht ik: „Voor
wie doe ik dat eigenlijk?". Want ik was immers toch alleen op
de wereld en vóór en achter mij lag nog slechts die mist als
een geluidloze zee, waarin het leven verdronken was. Ik kende
opeens geen scrupules meer ten aanzien van het ontkleden,
want er was immers niemand, die mij vanaf de straat zou
kunnen dwingen om met een half afgezakte broek als een
schichtige vogel achter een crapeaud in dekking te gaan.
Ik raakte gaandeweg zo gewend aan die toestand van
onbespied voortmodderen, dat ik ook vanmorgen onbekommerd
de lichten in mijn voorkamer ontstak en mijn pyamabroek van
duurzame keperflanel als een anker op het karpet liet zakken.
Ik maakte daarbij ook nog enkele mislukte danspasjes, want
morgen ben ik jarig en met dèt vooruitzicht wil een mens wel
reden tot vrolijkheid hebben. Daarbij ben ik persoonlijk nog
van mening, dat het nooit in de bedoeling van de Schepper
gelegen kan hebben, dat zijn creaties in kreukelige
gezinstenten aan een nieuwe dag beginnen. Als ik mijn
pyamabroek dan ook uittrek, krijg ik telkens weer datzelfde
opgeluchte gevoel, dat ik bij de bevrijding in mei vijfenveertig
had.
Ik stond nog met één bloot, licht behaard been geheven, toen
bij mij de angstige zekerheid begon te groeien, dat iemand mij
gadesloeg. Ik draaide me bliksemsnel om en zag op de derde
etage van het blok huizen aan de overkant een man van
middelbare leeftijd aandachtig in mijn richting kijken. Hij had
zijn ellebogen op de vensterbank gelegd en nam er, zo te
zien, duidelijk zijn gemak van.
Op het moment, dat ik met een ferme snoekduik onder het
raam wilde schieten, verscheen er een glimlach op zijn gezicht
en maakte hij met zijn hand een gebaar van „mooi weertje
vandaag, buurman". Nu zag ik ook pas, dat in een zijkamer
drie dreumesen muisstil naar mij staarden.
Het was te laat om de lichtschakelaar te bereiken en daarom
riep ik in mijn doodsnood naar achteren: „Alle stoppen
uitdraaien". Mijn vrouw, die in de keuken een nestwarm ei
stond te bakken, kwam even later de kamer binnen en vroeg:
„Riep daar iemand?". Ik was nog even bevreesd geweest, dat
ook haar het optrekken van de mist ontgaan was, maar
goddank had zij zich wél reeds in deugdelijke textielen gehuld.
Ze zag mij onder het raam liggen in vérgaande staat van
ontkleding en trok verbaasd haar wenkbrauwen op.
„Zoek je wat?", vroeg ze behulpzaam, „zal ik even het grote
licht aansteken?".
„Nee", schreeuwde ik, „iedereen kan me zien".
„Nou en wat zou dat?", riep ze, „of word je soms door de
politie gezocht?".
„De mist", riep ik, „de mist is opgetrokken. Ze zitten aan de
overkant naar me te kijken".
Nu zag ze ook de twaalf personen aan de overzijde, die
zwijgend in de richting van ons huis keken. Ze hingen
inmiddels onderuit gezakt voor de ramen als theaterbezoekers,
die verlangend uitkijken naar het moment, dat het doek
gehaald zal worden voor het volgende bedrijf.
Mijn vrouw deed het licht uit. zodat ik op mijn buik uit de
vuurlinie kon kruipen. Uit de kast in de slaapkamer greep ik
daarna haastig mijn zondagse pak met het decente krijtstreepje
en een fleurig overhemd. Er zat niets anders meer op dan snel
en radicaal af te rekenen met mijn dubieuze entree van
zoeven.
Geheel gesoigneerd liep ik enige minuten later terug naar de
voorkamer. Ik had mijn haar waterpas gekamd en zelfs een
speld in mijn das gestoken. Nee. ik zou de overkant eens een
poepje laten ruiken. Niemand zou meer bevroeden, dat de
ongewassen, half blote figuur van zoéven dezelfde was als de
gentleman, die nu jolig de deur opende en fluitend de
schemerlamp aandeed.
Gedurende enige seconden keek ik met opzet niet in de
richting van het raam, maar een zeurende nieuwsgierigheid
verboog mijn blik uiteindelijk toch.
Ze zaten er nog allemaal: de man vóór het raam van zijn
zitkamer, zijn kinderen in de zijkamer en nu zag ik ook. dat
een etage hoger een compleet gezin van negen personen
vanuit een verduisterde kamer toekeek.
Toen ze ontdekt hadden, dat ik naar hen keek. begonnen ze
enthousiast te zwaaien en één van de jongens in de zijkamer
ging opeen stoel staan en hoef zijn been. De anderen wisten
zich de tranen uit dé ogen.
Daarna wezen ze naar mij met een duidelijk uitnodigend
gebaar van: „en nou jij weer".
Er zit niets anders op dan zo vlug mogelijk uit deze buurt te
verhuizen.
