Jan Lutjenhuis was 25 jaar
duizenden bakkers adviserend
en knedend ten voorbeeld
Boekhandel De Kier weet de verkoop pakkend te .versieren'
ECONOMISCH
WEL EN WEE
Dief op de
'iets
kon niet
ondkomen
net WW
Twaalf
maanden
geëist
tegen
drugs
handelaar
BURGERLIJKE
STAND
^TAP/REGIO
LEIDSE COURANT
WOENSDAG 28 FEBRUAR11979 PAGINA 5
Zilveren geklepel,
morgen, bij een
J grossierende
versierder van
bakkersprodukten. Als
u omtrent de middag
r en: uw weinig
I vermoedende neus bij
Backer en Co b.v.,
I comfortabel gehuisvest
aan de Derde
Binnenvestgracht in
Leiden, om de deur
zou willen steken, zou
u onder andere kennis
baal kunnen maken met
ndn een vormend
fre deskundige die 25 jaar
wr lang „het" in de
i vingers en in het
ja,, hoofd heeft gehad. Ik
bedoel, dat de heer
Jan Th. Lutjenhuis,
thans wonend te
Leiden, al die tijd
Kreatief Adviseur is
geweest van Backer's
Banketbakkerij-
deskundige Dienst. Uit
de brand ermee. Het
zijn grootvorsten, die
Backers, op het
gebied van
grondstoffabricatie
voor de professionele
Bakkerij. In dat
geheel is Lutjenhuis
een voortreffelijke
„leenman" gebleken.
Zonder Lutjenhuis
zouden zowel Backer
als Co een stuk
N.& slechter uit zijn
jscj geweest, want de
jubilaris van deze
week is een
begenadigde,
iergi Jan Lutjenhuis, gehuld in
smetteloos witte jas, moet
voor de publieke bijl. Hij is
daaraan zomaar aan te
mogen ontsnappen. Hij
wordt nu opgevoerd, na z'n
Jan Lutjenhuis goochelt met marsepein
kneedpartij, die doorwrocht
is, vol deskundigheid en
creativiteit. Lutjenhuis
kwam niet alleen ter wereld
in Lobith-Tolkamer, waar
nog steeds de Rijn vervuild
ons land binnenkomt, hij
leerde er ook, als telg van
een bakkersgeslacht, z'n
stiel kennen. Zijn vader
was een uitgedijde
„parlevinker", die te goeder
faam bekend stond tussen
Rotterdam en Basel. Zoon
Jan ging algauw „bakkend"
zwerven om het ambacht
onder de knie te krijgen.
Zo ontmoette Lutjenhuis
een meneer van Backer en
Co die ontwerpjes moest
maken voor
„suikerplaatjes". Dat zijn
van die naambordjes die op
vele taarten prijken, wel te
eten zijn, maar door bijna
iedereen terzijde worden
gelegd. Dat ontwerpen ging
die meneer niet best af en
hij vroeg Jan of die
misschien. „Nou, dat
ging aardig. Ik maakte 24
ontwerpjes. Toen wilde
Backer en Co ze kopen,
maar ik zei: ik kom liever
bij u in dienst. En zo is het
gekomen. Dat was in '54".
„Dat was me een tijd. Ik
moest als bakker plotseling
technische voorlichting gaar
geven, etalages bij klanten
verzorgen. Ik stond die
eerste dagen te trillen op
m'n benen, plankenkoorts
ja. Zo'n eerste klant vergeet
je je leven niet. Daar zijn
wel duizenden op gevolgd,
in die 25 jaar van mijn
dienstverlenende taak". Al
doende heeft Lutjenhuis
zich ontplooid tot een
gedreven vakman. „Ik heb
geen vak-idiotisme
nagestreefd, maar van m'n
beroep is wel een
liefhebberij gemaakt",
getuigt creator Lutjenhuis
nu. Hij is tot een zekere
perfectie gekomen: „Ik leer
nog steeds van de bakker
en de bakker leert van
mij".
Zilveren jubilaris
Lutjenhuis is er aan het
nekvel bijgehaald. Zelf zat
ie niet zo verlegen om wat
voetlicht, maar de bazen
dachter daar anders over.
En terecht, geloof ik.
Lutjenhuis, beminnelijke
man, heeft zich in de
afgelopen periode doen
kennen als een smaak-
opdringer, nauwlettend
waarnemer van modetrends
in de smaken waarop direct
ingehaakt moet worden. Zo
werkt Lutjenhuis nog steeds
en blijkbaar fris van de
lever aan de ontwikkeling
van nieuwe produkten. Hij
ontwierp stands, maakte
werkstukken voor etalages
bij een opening van een
zaak. Hij deed zich kennen
als een enorme fijnproever,
erg kritisch, en het beste
was niet goed genoeg. Een
witte raaf in een land, waar
veel vakkennis minder
wordt, zeldzamer. De
specialismen gaan er uit.
Maar hij blijft de
boventoon voeren in de
marsepein „garneerlijn" van
Backer en Co. Daar
verschijnen onophoudelijk
de „pasteien" van
marsepein, de fruitvormen.
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
Hij mengt, kiest en proeft
bij het doorvoeren van
kleurstoffen om een stukje
marsepein af te kleuren tot
het een „echte" framboos,
aardbei, peer of appelsien
is geworden.
Lutjenhuis is een open
boek, dat je niet in één
avond laat staan in één
adem uitleest. Hij is de
maker van „lekkere
diertjes", suikerbloemen,
clowns, diepvriesbestendige
schildjes en
oplegmaterialen.
Dat ervaart men overal.
Ook in België, waar
Lutjenhuis op handen moet
worden gedragen als je z'n
opdrachtgevers mag
geloven. België. Dat is
duidelijk een land, een
natie, met gevoel voor
smaak. De Belgen zijn
en ik hel over naar deze
mening smaakbewuster
dan de Nederlandse
consumenten. Geen wonder,
dat eeh Lutjenhuis zich er
thuisvoelt. Komt daar
gisteren en passant binnen
Backer en Co's directeur R.
P. A. Diepenbrock (de grote
toondichter Alphons
Diepenbrock had net zulke
fijn-ascetische trekken „van
boven") en hij zegt:
„Lutjenhuis? Dat is een
grandioze man, een artiest.
Een trekpaard, dat vaak op
toernee is voor het geven
van „voorstellingen".
Even later ontmoet ik
Lutjenhuis in zijn
werkdomeintje, één van de
proef bakkerijen van Backer
en Co. Daar geeft hij
staandeweg een mini-
demonstratie met marsepeir
tussen de vingers. Hier is
de omgeving waar hij z'n
inventies botviert; dit is zijn
hobbycentrum, zijn eigen
sector. „Wilt u een eendje
hebben?" Lutjenhuis is
bereid te goochelen op
verzoek. Hij rolt een
balletje marsepein, rolt een
slurfje eruit en een staartje
eraan. Vijftien seconden
later staat er een eend.
Eenvoudig voorbeeld,
exempel van een zoet
kunnen, zonder te kwaken,
ofschoon je het zou kunnen
verwachten.
Je kunt nooit zeggen:
Lutjenhuis, laat 'm maar
schuiven. Lutjenhuis
vormt, kneedt en rolt in een
scherpgevoelig bewustzijn
aangaande alles wat de
professionele bakkerij van
nut kan zijn. Hij blijft
zoeken naar nieuwe
collecties: rolmopsen,
bitterballetjes, sateh-stokjes
kaasjes. Hij maakt,
desgewenst, twaalfhonderd
modellen uit het blote
hoofd. Tot en met de
„badjuffrouw" of zelfs nog
ondeugender figuurtjes,
zoals daar zijn damesbenen
en strandfiguren. Niets
frivools is Lutjenhuis
vreemd. Hij schept ze
allemaal kleinschalig. Jan
Lutjenhuis beleefde 25 jaar
lang successen. Hij is er
een beetje groos op en
verwijst terloops naar een
flesje met smurfenblauw".
Zelf vindt-ie het „een
prachtig vak" en hij laat
kleurenfoto's zien van
snoeken in marsepein,
braadpannetjes, snacks,
roze varkentjes (van 5 tot
15 kilo), kerstontwerpen,
kaas-assortimentjes,
zeesterren-
Het meest boeiende
vindt adiviseur en
kunstenaar Lutjenhuis
zelf z'n doorknede
vossen, de
poedelgevallen, Paulus
de Boskabouter, Ollie B.
Bommel met toebehoren.
Allemaal glanzende en
suggestieve composities
die je het water in de
mond doen komen.
Lutjenhuis is iemand die
letterlijk en figuurlijk
alles met marsepein kan
doen. Zo zijn er nog
maar weinigen.
Lutjenhuis is meer dan
goud waard voor Backer
en Co; hij is bijna
vleesgeworden
marsepein; en kleurecht.
Backer en Co mag de
scepter zwaaien, Jan
Lutjenhuis is de
geprezen joker die een
beleid in beelden
weergeeft. Lutjenhuis
tast ten slotte in een
map. Hij komt met een
andere hobby aanzetten.
Hij verzamelt ook oude
recepturen. „Vreselijk
mooi is dat. Ik heb ze
van rond 1830. Bij die
oude vakmensen zit veel,
dat later verloren is
gegaan. Ik probeer die
om te zetten in nieuwe
versies". Jan Lutjenhuis
had de kuierlatten willen
pakken, maar hij wordt
morgen gewoon
gehuldigd. Zoals iedere
sterveling in loondienst,
met een termijn achter
de rug.
Dnd
Het gaat zeer redelijk met
de boekenverkoop. Loopt
niet storm, maar men weet
de boekhandel nog steeds te
vinden. Maar het is
uitkijken geblazen, zo
vernam ik gisteren bij de
Leidse boekhandel De Kier
aan de Nieuwe Rijn, waar
van de runnende
topfiguren, de heer W.
Plasmeijer, even na
negenen 's ochtends een
beetje zat „mens te
worden" bij een kop koffie.
Die behoefte voelde ikzelf
ook. Al gauw werd er een
boekje opengedaan over de
toekomstverwachtingen.
Werkelijk, het gaat goed
met de boeken. „We hebben'
waarlijk niet te klagen",
meende Plasmeijer, „al
vraag je je als Nederlandse
boekverkoper wel af, wat ze
daar in Brussel gaan doen
met die verticale
prijsbinding. Het is een
onzekerheid, met mogelijke
stunttoestanden in de grote
warenhuizen in het
de Ivooruitzicht".
Boeken. Ze staan er vaak
voor in een rijtje, tegen
:en openingstijd 's morgens. Dat
komt voor. W. Plasmeijer:
„In de ijzelperiode gléden
ze zelfs voor. Men was bij
het station geweest, maar er
reden geen bussen. Dan
maar weer terug naar huis.
Maar mét een boek, anders
=_had men de hele dag niets
Iff om handen. We hadden
zelfs een keer ruzie in de
Van een verloofd stel
(meen ik) had het meisje
gevraagd om een
studieboek. Het was niet al
te duur. Waarop de
jongeman in woede
uitbarstte: „dus voor dat
rotboekie van 3,90 hebben
we ons leven gewaagd?"
Boeken verkopen is fijn,
maar je moet als handelaar
ook weieens wat anders
ondernemen.
Boekenverkoop dient
suggestief ondersteund te
worden. Zo beland je
meteen bij De Kler's stunt:
de Poppenweek, die tot en
met zaterdag 3 maart zich
binnen De Kler's ruimte in
een hoek afspeelt. Het was
maar een idee:
poppenboeken promoten.
Toen dat lichtje bij
Plasmeijer was gaan
branden, ging hij naar
verwanten bij de Leidse
Antiekbeurs en kwam terug
met veertig geleende
antieke tot zeer antieke
poppen. „Nu kunnen de
mensen die bij ons kopen
worden geholpen bij het
namaken van antieke
poppen. Daar zijn heel wat
boeken over geschreven.
Nou, die kun je kopen,
maar wij geven die
liefhebbers nog een steuntje
in de rug", aldus
procuratiehouder
Plasmeijer.
Zo kreeg Sonja Weekhout,
„poppendocente" bij K O
er weet van. Ze kwam
helemaal geestdriftig met
poppen aanzetten. Ook
Poppen en boeken over poppen bekijken bij De Kier
auteurs van poppen-maak-
boeken zegden hun
medewerking toe. Vandaag
was er Ron van der Most
uit Huizen, die samen met
z'n wouw het boek
„Poppen in de maak"
schreef en nu voor een
groot aantal
belangstellenden bij De
Kier een demonstratie gaf
van „poppen en
poppenkleding maken". De
poppen zijn niet alleen
tentoongesteld, men kan de
meeste ook kopen.
Spotprijzen voor antieke
poppen: de goedkoopste is
rond de 500 gulden, de
duurste komt op 2000
pietermannen.
Op 3 maart, zaterdag dus,
komt Jenny Schotman uit
Amersfoort praten en doen;
zij is de schrijfster van
„Poppen zoals oma
maakte". Dan heb je nog
Kittie Markus die
„Poppenkraam" op haar
naam bracht. Ze had er
dolgraag bij willen wezen,
maar ze is met
wintervakantie. Vandaar dat
ze zelf er niet bij is, maar
haar boek ligt tegen
vergoeding te grijp. De
poppen zitten met een
draadje aan elkaar en als
je, in je brandende
begeerte, de schaar in de
draad zou zetten om weet
ik hoeveel poppen te
ontvreemden, dan zou de
hel losbarsten, want
Plasmeijer zorgde voor een
waterdicht electronisch
alarmsysteem, dat een
kapitaaltje van 40 mille
minstens moet veiligstellen.
Je moet, als dat voorkomt,
de poppen derhalve rustig
beroeren (kijken,
bijvoorbeeld, hoeveel
rokken ze aan hebben),
maar kijk uit, anders schrik
je je een (poppen)hoedje.
En er zijn extra
politiepatrouilles des
avonds. Het kan een
klapper worden, die
Poppenweek; zeker na die
eerste opgetogen reacties.
Plasmeijer: „nu we tóch
bezig waren, hebben we er
maar een „Tuinweek" aan
toegevoegd, van 20 tot 25
maart. Aanleg, verandering,
onderhoud tuin wordt op
een voetstuk geplaatst. Al
die dagen komt een
tuinspecialiste gratis
adviezen geven op de door
de bezoekers meegenomen
schetsen of foto's van hun
tuin. De goede vrouw let
daarbij op allerlei
omstandigheden, zoals de
grondsoort. En op 19 maart
wordt in onze etalage
getracht een bremstruik in
bloei te hebben. We staan
voor niets. Een week later
is de Boekenweek, van 29
maart tot 8 april. We zijn
erg trots op onze bijzondere
gast, Simon Carmiggelt, die
zijn eigen werk komt
signeren. Bij wijze van hoge
uitzondering. Daar zijn we
wel effetjes trots op".
Zijn „schrijversloon" wenste
Simon gestort te zien op de
rekening van Amnesty
International. Het signeren
zal gebeuren op
donderdagavond 5 april, op
koopavond. Allemaal mooi
meegenomen. Carmiggelt
schreef voor dit jaar het
Boekenweekgeschenk, onder
de titel „Mooi kado",
geïllustreerd door de raak
tekenende Peter van
Straaten die voor elke
diepmenselijke gebeurtenis
zijn stift nog eens extra
bijslijpt De Kier en
clientèle zijn er mooi mee.
Het boekenfeest vindt een
vervolg in het najaar, als
Plasmeijer en de zijnen er
in nieuwe acties weer fiks
tegenaan zullen gaan.
y 1
^!k<
!N HAAG/LEIDEN De fietstochtjes van
52-jarige Leidenaar brachten hem tiental-
malen in garderobes van bejaardencentra,
venhuizen en scholen, waar hij geld uit
rtemonnees, tasjes en zakken stal. De Lei-
Het werkterrein strekte zich uit tot in de Rijn
streek en de buurt van Voorschoten en Leid-
schendam. Weliswaar werd de Leidenaar eni
ge malen op heterdaad betrapt, maar in dat
geval had hij zijn verhaal klaar. Hij zei dat
hij timmerman, monteur of ambtenaar was
die een karweitje kwam verrichten. Wat dat
karwei was, verzweeg hij wijselijk.
Jiteindelijk werd hij toch gegrepen. In zijn
verklaring aan de politie stond dat hij onge
veer honderd diefstallen in de Leidse regio op
die manier had gepleegd. Voor de rechtbank
gaf de Leidenaar als motief dat hij geen geld
genoeg had. Hij liep in de WW en met de so
ciale uitkering bleek het minder vlot te verlo
pen als met zijn karweitjes op de fiets.
Hem werden vijf diefstallen, drie in Noord-
wijk en twee in Leimuiden ten laste gelegd.
De officier herinnerde eraan dat verdachte
reeds vijfmaal eerder is veroordeeld. De offi
cier voelde er weinig voor ook deze maal ge
vangenisstraf te eisen, omdat verdachte het in
de cel best naar zijn zin bleek te hebben ge
had. Hij vroeg dan ook verdachte eerst door
een psychiater te laten onderzoeken, waarna
een straf zou kunnen worden bepaald. Hier
mee ging de rechtbank akkoord.
DEN HAAG/LEIDEN De
officier van justitie bij de
Haagse rechtbank heeft tegen
een 23-jarige Leidenaar
twaalf maanden gevangenis
straf waarvan drie maanden
voorwaardelijk met aftrek
van voorarrest geëist De Lei
denaar stond terecht omdat
hij zich in zijn woning aan
de Beethovenlaan veelvuldig
met het verhandelen van her
oïne had beziggehouden.
De jongeman bekende tevens
dat hij een groot aantal win
keldiefstallen had gepleegd.
Bij een van die strooptochten
werd hij door de politie in de
kraag gevat.
De Leidenaar deelde de recht
bank mee dat hij in de perio
de van mei tot augustus van
het vorig jaar voor rond de
tienduizend gulden aan verdo
vende middelen had verhan
deld, hetgeen hem f 3.750,-
winst opleverde plus gratis
heroine voor eigen gebruik.
Voor de rechtbank verklaarde
de verdediger van de jonge
man dat hij van zijn heroïne
verslaving af wil en dat hij
naar zijn geboorteland Suri
name wil terugkeren om daar
een geheel nieuw leven te be
ginnen.
De rechtbank wijst 6 maart
vonnis.
i Aan de Haarlemmerstraat 228-230 wordt de textielwin-
j kei van Planje opgeheven.
Aan de Rijnstraat 8 is P. J. Graafland, fotoreportagebe-
j drijf, verplaatst naar Zoeterwoude.
Aan de Boommarkt 2 is i.p.v. de v.ra. bar-dancing „La
Bastille", het cafébedrijf „Les Amis" gevestigd,
j Aan de Surinamestraat 62 is „Bodre Sloop Leiden
B.V.", aanneming en uitvoering van sloopwerken, geves
tigd.
Aan de Jan Luykenlaan 271 is M. C. Kooien van Leeu
wen, pedicurebedrijf, gevestigd.
Aan de Koraalstraat 18 is C. van Wijk-Mulder, verzor
ging van cursussen voor betere voedingsgewoonten, op
geheven.
Aan de Haarlemmerstraat 129 is „Versteegh Jeans",
winkel in vrijetijdskleding, gevestigd.
Aan de Kennedylaan 5 is bij de bestaande winkel in
tabaks waren en speelgoed tevens „Autorijschool Vlas
veld", gevestigd.
Aan de Hoge Morsweg 139 is R. W. J. Kloen, onderaan
neming van telefoonwerken, gevestigd.
SASSENHEIM GEBOREN:
Jochem L. W„ z.v. van Steijn,
L. M. C. V., en Versteege, T.
A. M., Sabine J. d.v. Heems-
I kerk, H. J. en van Biezen, M.
1 C., Miriam, d.v. Helmus J. en
Stoute I, Albertus A. E. z.v.
van der Niet, C. en van der
Krogt, H. M.
GEHUWD: Vrijburg, J. A. A.
en van Duyvenbode, C. E.
Holtes, M. C. en Koelewijn P.
E. J., den Hollander C. en
Bos P. M.; van Noort, P. N.
en van Olsen M; Jongbloed J.
en Nieuweveen W. M.
OVERLEDEN: van Egmond
ev Vonk, Alida; Beijk wv van
der Ploeg A. C.; Demmink
G.; Vink wv van Velzen, H.
M.
