I
99Be nummers, die we
spelen, veranderen nog
PLATE]*
Concert-agenda
i The Babys Van de in
Amerika wonende Engelse
band The Babys is alweer
de derde elpee verschenen,
die de titel „Head First"
meekreeg. De ingeslagen
muzikale weg wordt ook op
deze langspeler voortgezet
Dit betekent, dat de ruwe
kanten, die op de tweede el
pee „Broken Heart" nog
hier en daar aanwezig wa
ren helemaal zijn bij
gewerkt. „Head first" bevat
naast wat stevige rock voor
al mooie rock-ballads als
„Everytime I think of you"
en „White lightning". Een
nummer als „I was one"
wordt door John Waite op
voortreffelijke, indringende
en overtuigende wijze ge
zongen. Hij krijgt op het
juiste moment vocale onder
steuning van Mike Japp. De
muziek van The Babys kent
mooie overgangen, heeft
nooit overdadige strijkers,
te felle blazers of gitaarso
lo's, die uit de hand lopen.
Alles wordt dank zij produ
cer Ron Nevison in de juis
te verhouding op de plaat
gezet, waardoor het iedere
keer weer opwindend is om
naar te luisteren. Het juiste
gebruik van bijvoorbeeld
een achtergrondkoortjes in
„Everytime I think of you"
en het acoustische gitaar
spel in de mooie ballad
„You (got it)" geven een ex
tra dimensie aan de plaat
Hoewel toetsenman Michael
Corby, de groep inmiddels
heeft verlaten, is het eigen
geluid gebleven. (Chrysalis-
/Ariola).
De Dannan Liefhebbers
van oorsponkelijke Ierse
folk zullen zeker de muziek
waarderen die de groep
„De Dannan" op de tweede
elpee „Selected Jigs, Reels
and Songs" heeft gezet. De
vijfmans-formatie heeft ori
ginele volksdansm uziek (jigs
en reels) gebruikt uit de
verschillende streken van
folk-land bij uitstek Ierland,
maar wist er door andere
instrumenten te gebruiken
toch een eigen „gezicht"
aan te geven. Aanhangers
van de groep The Dubli-
ners" die op de plaat vaak
gepolijste klanken laten ho
ren ziillen misschien in het
begin wat moeten wennen
aan de rauwe, dikwijls een-
- tonige muziek van De Dan
nan. Die eentonigheid wordt
waarschijnlijk veroorzaakt
door het grote aantal solo's
op de elpee. De fiddle (de
viool) speelt een belangrijke
rol, maar ook is er fraaie,
gevoelige zang te beluiste
ren, waarin romantische
liefdes natuurlijk centraal
staan. Verder bedient de
Ierse groep, die in 1975 is
opgericht zich van andere
originele instrumenten zoals
de bodhrén (een soort tam
boerijn waar met een stok
op geslagen wordt), de
E BA li VS
snaarinstrumenten bouzouki
en banjo en verder de fluit
en de harmonica. Aardige
bijkomstigheid is dat ach
terop de hoes in het kort
wat gegevens staan over de
oorsprong van iedere melo
die. (Decca).
Steve Forbert Lange tijd
heeft niemand het aange
durfd om in de voetsporen
van de oude meester Bob
Dylan te treden. De wat
vals klinkende mondharmo
nica gold, zeker als deze in
combinatie werd gebruikt
met een akoestische gitaar,
als een besmet instrument.
Telkens als weer een nieu
we protestzanger op de
voorgrond trad, werd hij
vergeleken met Bob Dylan,
Armand, Boudewijn de
Groot of Donovan, al naar
gelang zijn afkomst. En
meestal viel een vergelijking
uit in het voordeel van de
vorige generatie. Hoe sterk
de herinnering aan deze
muziek uit de zestiger jaren
nog voortleeft, blijkt als
men de elpee van Steve
Forbert beluistert. Het is
vrijwel uitgesloten om. niét
aan Dylan (en alle anderen)
tè denken en daaimee doet
men Forbert toch onrecht
aan. Op zijn debuutelpee
(Alive on Arrival) laat deze
23-jarige Amerikaan horen
dat hij in staat moet wor
den geacht een uitstekend
nummer te schrijven en er
tevens een goede uitvoering
van ten gehore te brengen.
Steve Forbert is in de be
langstelling komen te staan,
toen hij in het voorpro
gramma stond van onder
meer de Talking Heads en
John Cale, in de fameuze
New Yorkse club CBGB.
Zijn regelmatige optredens
daar bezorgden hem een
contract met de platenmaat
schappij Neperor-records.
De zomer van 1978 gebruik
te Forbert om zijn eerste el
pee op te nemen. De beste
nummers op de plaat zijn
,Goin' Down To Laurel',
,Big City Cat', Grand Cen
tral Station, March 18, 1977'
en het lyrische Tonight I
Feel So Far From Home'.
De plaat werd geprodu
ceerd door Steve Burgh, die
tevens de lead guitar be
speelt. (Neperor/Epic/C.B.S.)
Sweet d'Buster Saxofo
nist, zanger Bertus Borgers
besloot, toen toetsenman
Robert Jan Stips bekend
maakte dat hij in maart
Sweet d'Buster zou verla
ten, dat er nog een plaat
moest verschijnen waarop
Stips zou meespelen. Daar
er geen tijd was om in alle
rust een studio-elpee te ma
ken, werd er besloten dat
het dan maar een live-lang-
speler moest worden. Het
was geen slecht idee van
Borgers omdat zo gelijk ge
toond zou kunnen worden,
wat een voortreffelijke
band Sweet d'Buster ook in
de zaal is. Toch is „Gigs"
niet direct een opwindende
plaat te noemen. De num
mers, kennen we al van de
elpees „Sweet d'Buster" en
„Friction" al staan er ook
een drietal nog niet eerder
verschijnen tracks op. Al
zijn de arrangementen hier
en daar wat veranderd, het
is er niet echt opwindender
door geworden. Het „ex
traatje" dat goede live-pla
ten meekrijgen, luister maar
eens naar „Strangers in the
night" van UFO of „Live
and Dangerous" van Thin
Lizzy, is op „Gigs" niet te
vinden. Misschien is het een
compliment, want het bete
kent dat de nummers er op
het podium net zo perfect
uitkomen als in de studio.
Het eigen geluid wordt voor
een groot deel bepaald door
het saxofoonspel van Bor
gers, maar ook door de
drummer en bassist. De
groep, die de hechtste rit-
mesektie van Nederland in
zijn gelederen heeft, laat dit
horen in het nieuwe jazz-
rock nummer „Manja"
waarin swingende basloop-
jes van Herman Deinum en
uitstekend drumwerk van
Hans Lafaille. De muziek
van Sweet d'Buster blijft
swingen ook in het nieuwe
nummer „Under City
Lights". De nieuwe single
„No more cricket" afkomstig
.van „Gigs" is een typi
sche Robert Jan Stips com
positie. Hij zingt in het
nummer op geheel eigen
wijze en levert dynamisch
pianospel terwijl Bertus
Borgers met zijn lekker vet
klinkende saxofoon ook uit
stekend voor de dag komt.
De elpee werd opgenomen
in Zwolle, Arnhem en Til
burg met de Manor Mobile
Studio en werd gemixed in
Los Angeles door producer
John d'Andrea. (Ariola).
THE
TAPES:
„Ruwgezegd, hoorden we
eigenlijk pas voor het eerst
wat we stonden te spelen
toen we de elpee draaiden.
Da t is na tuurlijk raar. Bij de
volgende plaat zal dat ook
zeker niet meer gebeuren
zegt RolfHermsen, de zanger,
gitarist van de Amsterdamse
Tapes. De viermans-formatie
heeft net een korte
succesvolle Nederlandse
tournee met de boofstedelijke
popgroep The Nits afgesloten.
Na die vermoeiende serie
concerten is er weer even
tijd om orde op zaken te
stellen. Er moet gepraat
worden over de aanschaf van
nieuwe apparatuur, omdat
een deel bij een van de
laatste concerten is gestolen
en er moet een nieuwe
drummer gezocht en
ingewerkt worden voordat de
band op 3 maart in de
Amsterdamse Meervaart weei
van start gaat met het eerste
van een aantal optredens.
De groep, die in oktober 1977
voor het eerst bij elkaar
kwam, heeft sinds het eerste
concert op 5 maart 1978niet
zonder werk gezeten. Dit is
voor een groot deel te danken
aan de goede aanpak van
manager Fred Hermsen, de
broer van Rolf, die bij het
eerste optreden allerlei
zaaleigenaren had
uitgenodigd.
De eerste elpee „You just
can't sleep", die onlangs
verscheen, werd niet bij een
van de grote
pla tenmaatschappijen
opgenomen, maar bij het
kleine onafhankelijke
Amsterdamse Plurexlabel.
Later nam Phonogram de
verspreiding van de plaat
over. De eigen geschreven
muziek, die vergelijkbaar is
met dié van de Amerikaanse
Talking Heads The Tapes
speelde vorig jaar in het
voorprogramma van deze
groep laat zich volgens de
musici moeilijk omschrijven.
„De muziek is de laatste tijd
zo veranderd. Er is veel
nieuw werk bijgekomen,
terwijl de nummers, die we al
speelden erg zijn gewijzigd.
Ér wordt steeds weer aan
geschaafd. We hebben nog
meer dan vroeger een eigen
geluid gekregen
„Het hjkt wel alsof we steeds
minder noten produceren. We
hebben allemaal iets
teruggenomen waardoor ons
geluid wat overzichtelijker is
geworden. De solo 's zijn
teruggebracht tot een
minimuxim. Elke keer lijkt er
iets los te branden, maar dat
houdt weer snel op. Wat we
spelen is nu erg gepland"
vindt gitarist Mick Brandes.
„Het is toch helemaal niet
leuk als iedereen elkaar maar
zo'n beetje aanvult. Mensen
denken dat je je ei niet kwijt
kan als je niet in een solo
kan losbarsten. Als je echter
alleen maar eindeloos
herhaalde solo's speelt, gaan
de n ummers erg op elkaar
lijken. Alleen de intro's en
outro's verschillen dan" vult
basgi tarist Igor Roovers aan.
De leden, die allemaal nog
studeren, maar de band
eigenlijk belangrijker vinden,
zeggen dat de studie en het
spelen in een Nederlandse
groep eigenlijk niet te
kombineren valt. „Jekomt 's-
ochtends om 5 uur thuis als
je weer eens ODgetreden hebt,
De Amsterdamse Tapes met v.l.n.r. Mick Brandes; gitaar, Rolf Hermsen; zang,
gitaar, de inmiddels vertrokken drummer Dick Vandervaart en Igor Roovers;
basgitaar.
The Tapes.
dan lig je tot twee uur in je
bed. Daarna rij je om 3 uur
al weer naar het volgende
concert. Je verdient niet zo
heel veel met optreden in
Nederland en dat brengt een
hoop nadelen met zich mee.
Zo kun je bijvoorbeeld geen
roadies betalen, waardoor je
metz'n allen zelfde
apparatuur moet opzetten,
wat een hoop tijd kost".
„Het spelen zelf is ook niet
altijd even leuk. Vooral als er
weinig mensen naar je komen
luisteren vraagje je al gauw
af, waar je al die moeite voor
hebt gedaan. Soms is de zaal
goed gevuld en zing je voor
200 tot 400 man, maar er zijn
ook jeugdcentra, waar nog
geen 15 mensen komen. Deze
staan dan nog vaak aan de
bar, die ach ter in de zaak is,
waardoor het net lijkt alsof je
voor een lege zaal speelt"
aldus Igor.
We zouden van het concert
wel een echt gebeuren willen
maken, dat leuk en
aan trekkelijk is om naar te
kijken, maar het moet wel de
moeite van het presenteren
waard zijn. Er zijn bands, die
een aantal keren in de week
spelen en verder weinig doen
aan hun podium-act. Wij
willen echtereen steeds hoger
peil zien te bereiken
The Tapes zijn voor het
maken van hun eersteling
You just can't sleep"naar
een kleine onafhankelijke
Amsterdamse
platenmaatschappij gestapt, oi
liever gezegd de mensen van
dat label kwamen naar The
Tapes.
Plurex kwam naar ons toe
met de vraag of wij met twee
andere groepen een elpee
wilden maken. We waren net
afgewezen door onder meer
WEA, Stiffen Ariola en
overwogen het bij Plurex te
proberen. Dat was dus een
leuke samenloop van
omstandigheden. Het is nog
een heel klein label, dat niet
persé een grote promotie
garandeert of veel elpees,
maar dat was ook niet direct
onze bedoeling. We wilden
gewoon een keer een plaat
maken omdat we vonden dat
het daar tijd voor was. Het is
toch leuk om zo iets in ieder
geval één keer te hebben
meegemaakt. Het voordeel
van Plurex is, da t ze je
volledige artistieke vrijheid
garanderen, maar daar staat
tegenover dat er maar weinig
geld beschikbaar is. Het
kleine budget leidde er toe,
dat de solo 's op een gegeven
moment in een reizend tempo
op de band moesten komen.
Er was geen tijd meer om
bijvoorbeeld de basgitaar
behoorlijk af te stellen. De
basistracks moesten erin een
paar dagen op staan. Als we
wa t meer tijd hadden
gekregen was het een betere
plaat geworden. We zijn ook
veel te snel gaan mixen.
Inplaats van een paar dagen
te wachten deden we het
direct na de opnamen. We
hadden de banden op een
gegeven moment zoveel keer
achter elkaar gedraaid dat we
de juiste verhoudingen niet
meer konden bepalen" zegt
Mick. We kunnen al die
fouten op niemand
afschuiven, want we zijn door
de artistieke vrijheid zelf
verantwoordelijk voor het
product".
„Nadat de elpee was
opgenomen, bleek dat veel
pla tenmaa tschappijen
gëinteresseerd waren in The
Tapes, maar niet in een
contract yoor de distributie.
Alleen Phonogram toonde
interesse".
De plaat is zijn doel volledl
voorbij geschoten", vertel
Rolf. In twee weken waren
eerste 1000 exemplaren
uitverkocht en konden ei
geperst worden. In Duitsla.
en Zwitserland wordt de
elpee nu ook door
Phonogram uitgebracht".
De reacties op de eerste
Tapes-elpee zijn verdeeld.
„De mensen, die ons uit de
zaal kennen, vinden de pla
niet zo goed. Live zijn we f
natuurlijk veel dynamisch
en onze muziek heeft sinds
die opname veranderingt
ondergaan. Aan de andere
eigenlijk met de muziek J|p
gebeurt. Die plaat is eigenl A
een kunstmatige mijlpaal
staan oude en nieuwe
nummers op. De laatste
nummers zijn absoluut de
beste. In de muziek zit nog
steeds een stijgende lijn, di
door de plaat op een
willekeurig moment wordt
onderbroken".
De volgende elpee, wordt i
tegenstelling tot de eerste,
waarvoor 5000gulden wen
uitgetrokken, bij Phonogn
geperst. Ook de hoes, en de
promotiekosten zijn dan v< i
rekening van Phonogram.
Alleen de opnamenkosten, en
ongeveer 10.000gulden, zij. «re
voor Plurex.
„We gaan eerst een aantal
demonstratie-bandjes mal i
en dan hopen we de elpee ii
de studio van Phonogram
op te nemen. We willen
di t keer niet met een
achtsporen maar met een ijling
sporen bandrecorder werk i a
Het contract van The Tape ara
met Phonogram gaat niet
verder dan een optie op de
tweede elpee. „De
platenmaatschappij bepaa aar
niet water op de elpee kom ivB
te staan. Phonogram kan
bijvoorbeeld niet zeggeni aas
we een bepaald intro of de o:
tekst van een nummer
moeten veranderen. Volge an.
het con tract levert Plurex i ;ed;
product als geheel, die dooi anz
Phonogram geweigerd kai ran
worden zegt de inmiddels ri'
binnengekomen manager
Fred. „Erzijn momenteel
problemen met de hoes. In e
Duitsland wordt deze
waarschijnlijk anders. Ze
begonnen tegen ons tezeui raa
da t we een andere hoes
moesten nemen omdat de
plaat dan beter zou verkop ink
We hebben niet direct nee
gezegd waardoor ze net zo I
lang zijn blijven zeuren tot u
we toegaven. Die andere hap d
geldt overigens alleen v
Duitsland en we zullen er v hke
een bepaling in het contrac e l
voor zorgen dat hij niet
buiten de grenzen verspreide
mag worden".
The Tapes hebben nog een li
hoop te doen voordat op ze a
op 3 maart weer van start
gaanDe nieuwe drummei ere
moet nog ingewerkt worde 51az
en nieuwe apparatuur
aangeschaft. De show zal e ove
niet anders uitkomen teziqhnt
omdat oude nummers
gespeeld worden. Met het
invoeren Van nieuwmateri
willen ze nog even wachten
ot de al bestaande numme
ïun definitieve vorm
gekregen hebben en de
irummer goed is ingewerk
HANS PI
l*ei
live
Maandag 26 februari De Amerikaanse Jacksons ko
men naar Nederland voor een optreden in Carré te Am
sterdam.
Dinsdag 27 februari Frank Zappa komt voor een con
cert naar ons land. Hij treedt op in de Ahoyhal in Rot
terdam.
De voorverkoop van kaarten is reeds begonnen bij het
bespreekbureau van onze krant bij Vroom Sc Dreesmann
m het Haagse stadscentrum.
Vrijdag 2 maart De new wave groep Buzzcocks komt
naar Nederland voor een concert in Paradiso te Amster
dam.
Maandag 5 maart Roxy Music komt voor twee concer
ten naar Nederland. Het eerste optreden is in Carré te
Amsterdam.
Dinsdag 6 maart Het tweede concert van Roxy Music
in het Congresgebouw te Den Haag. Voorverkoop van de
kaarten is reeds begonnen bij het bespreekbureau van
onze krant bij Vroom Sc Dreesmann in het Haagse stads
centrum.
Vrijdag 9 maart De Amerikaanse formatie Cheap
Trick geeft een concert in Paradiso te Amsterdam.
Woensdag 14 maart De Amerikaanse formatie Earth
Wind Fire is in Nederland voor een optreden in de
Ahoyhal te Rotterdam. Voorverkoop van kaarten is reeds
begonnen bij het bespreekbureau van onze krant bij
Vroom Sc Dreesmann in het Haagse stadscen trum.
Maandag 26 maart De Nina Hagen Band komt voor
een concert naar Carré in Amsterdam.
Maandag 19 maart De Amerikaanse zanger Lou Ra wis
treedt op in de Doelen te Rotterdam.
Maandag 2 april De Amerikaanse bands Journey en
Pat Travers zijn in Nederland voor een optreden in het
Nederlands Congresgebouw te Den Haag. Aanvang 20.15
Dinsdag 10 april Multi-instrumentalist "Mike Oldfield
geeft een concert in het Nederlands Congresgebouw in
Den Haag.
John Denver is te zien en te horen in het Ahoy' Sportpa
leis te Rotterdam.
Carlos San tana krijgt
onderscheiding
■Jaarlijks wordt er in San Francisco, de „Bay
Area Music Award" uitgereikt. Gitarist Car
los Santana kreeg dit jaar de
hoogste onderscheiding als Muzikant van
het jaar". Ook vielen John Baez (beste zan
geres), Journey's Neal Schon (beste gitarist)
en Cory Lesias van Pablo Cruise (beste toet
senman) in de prijzen. Het zo begeerde klein
ood werd hen overhandigd door Fee Waybill.
Nina Hagen komt naar Nederland
De Oostduitse Nina Hagen, die momenteel in
het Westen woont komt met haar band naar
Nederland. De zangeres, die op geheel eigen
wijze haar Duitse teksten in een rock jasje
steekt, debuteerde vorig jaar met de schitte
rende „Nina Hagen Band" elpee. Momenteel
bestormt ze met de single „Unbeschreiblich
Weiblich" de hitlijsten. Haar enige Neder
landse concert vindt plaatst op 26 maart in
het Amsterdamse Carré thea ter.
Nederland heeft eigen Blondie
Het heeft even geduurd, maar Nederland
heeft nu echt zijn eigen Blondie. De groep
heet Spring en is, hoe kan het ook anders,
'afkomstig uit Volendam. De vocaliste van de
band is de 18-jarige Maribelle, die overigens
niet blond is maar zwart. Samen met Jan
Buys; sologitarist, Jan Bonttoetsen, René
van der Valk; percussie en zang, Jan Jonk;
basgitaar en Ton Koning; drums, vormt zij
de groep Spring. Hun eerste single op het
Ariola-label „You and me" zal direct de ver
gelijkingmet Blondie duidelijk maken.
Wire in voorprogramma Roxy
Music
De Engelse new wave band Wire zal tijdens
de Europese tournee van Roxy Music in het
voorprogramma spelen. Na de serie concer
ten, die tot eind maart duren, gaat Wire de
Advision studio in om aan hun derde elpee
Shirley's nieuwe single heet
„What a lovely day".
te werken. Roxy Music vertrekt dan naar
Amerika en zal daarna Australië en/of Japan
aandoen voordat de tournee in mei in Enge
land wordt afgesloten. Roxy Music heeft in
middels een keyboards-speler aan de groep
toegevoegd. Het is David Skinner, die mee
werkte op Brian Ferry's solo-elpee „These
foolish things". De nieuwe single heet
„Trash" en is afkomstig van de elpee Mani
festo".
Owen Gray en Midnite Records
Het Rotterdamse Midnite Records label heeft
een contract getekend met Ariola. Dit label
waarop voornamelijk reggea-artiesten voor
komen, brengt een single uit van Owen
De Volendamse band Spring.
Gray, die wel de „Godfather"
van de reggae wordt genoemd. Nadat er
sinds 1962 op het Island label platen van
hem werden uitgebracht, tekende hij onlangs
een contract bij Midnite Records. De single
die in Nederland van Gray wordt uitge
bracht heet „Fire in a Trench Town".
Shirley heeft nieuwe single
Van de Nederlandse zangeres Shirley komt
volgende week de nieuwe single „What a lo
vely day" uit. Het is een zeer opmerkehjke
plaat die geschreven en geproduceerd werd
door de in Engeland wonende zanger, produ
cer Erroll Ross. De platenmaatschappij ver
telde dat hoewel er een duet van Shirley en
Ross op de schijf staat, het tweetal niet
duo zal verdergaan.
Massada uitgebreid met vast
blazersteam
De Nederlandse groep Massada, die door
elpee „Astaganaga" en de hit-singles irLa
dance" en „Dansa" in Nederland een beg
is geworden, heeft uitbreiding gekregen. A
de groep zijn twee vaste blazers toegevoe
Het zijn de 21-jarige Peter Kuit, die
trompetwerk voor zijn rekening neemt
Fred Eerkemeier (24) die saxofoon
dwarsfluit speelt. Massada bestaat nu uit
vaste muzikanten.
'S pri'
