best iets in de zwembond
willen doen maar niemand
heeft me nog gevraagd"
Macht bij Oranje in handen van een paa
jongens en Zwartkruis luistert gewillig'
SPORTTRIBUIME
Enith Brigitha bezig aan laatste seizoen
ARIE HAAN LICHT TIPJE VAN BOEK OP
Haanderlecht
BHB
w i
AMERSFOORT Het onvermij
delijke proces van aftrainen is
momenteel reeds In volle gang.
Voor Enith Brigitha betekende
het Internationale zwemgala,
dat de afgelopen drie dagen in
het Sportfondsenbad te Ames-
foort werd gehouden, één van
haar allerlaatste grote evene
menten. De inmiddels al weer
bijna vierentwintigjarige Amster
damse zwemster Is vast beslo
ten om aan het einde van het
komende zomerseizoen defini
tief met het wedstrijdgebeuren
te stoppen. Na liefst negen
jaar aan de absolute wereldtop
te hebben meegedraaid, vindt
zij het nu langzaam maar zeker
welletjes geworden. Andere za
ken vragen thans dan ook
meer aandacht
„Het zwemmen is in de loop
der jaren een zeer belangrijk
deel van mijn leven geworden",
aldus Enith Brigitha. „Dat zal
straks heus wel een gevoelige
leegte achter gaan laten. Dank
zij de sport heb ik ontelbaar
veel leuke ervaringen opgedaan,
alles van dichtbij meegemaakt:
Europese kampioenschappen,
wereldkampioenschappen, Olym
pische Spelen, noem maar op.
Dat kan niemand mij in ieder
geval meer afnemen. Nu breekt
er eindelijk echter ook eens een
tijd aan, waarin andere persoon
lijke interesses op de voorgrond
zullen treden".
Toch blijft het waarschijnlijk
voor de buitenwacht een enigs
zins vreemde zaak. dat Enith
Brigitha uitgerekend in een
voor-Olympisch jaar haar zwem
pak aan de wilgen te drogen
hangt. Zou bijvoorbeeld een af
scheid tijdens de Spelen van
1980 te Moskou niet meer be
vrediging scheppen?
„Eerlijk gezegd heb ik daar ook
lang over na moeten denken",
geeft Enith Brigitha grif toe. „Ik
heb nu twee Olympische Spelen
meegemaakt: München en Mon
treal. Zonder meer unieke erva
ringen. Maar Moskou zou toch
nog eens anderhalf jaar lang
hard door blijven trainen bete
kenen Zo kun je natuurlijk wel COflditifi
aan de gang blijven. Iedere keer
is er wel weer iets anders. Ik
heb nu dan ook resoluut de
knoop doorgehakt: na de Euro
pa Cup, in augustus in Utrecht,
zwem ik eventueel alleen nog in
verenigingsverband voor Het IJ
mee".
Het aantal trainingsuren is dit
jaar, in nauw overleg met train-
ster Wil Storm, reeds aanzien
lijk teruggeschroefd. „Pas nog
ben ik drie weken naar Ameri
ka geweest Puur als vakantie.
Dat heeft veel conditie gekost
Weliswaar trainde ik al geruime
tijd niet langer maer (fan een
maal per dag, maar zelfs daar
kwam in Amerika niets van te
recht Geen wonder dat mijn
tijden hier in Amersfoort over
het algemeen wat aan de ma
gere kant waren".
Tijdens de Speedo Meet kwam
Enith Brigitha alleen nog maar
op de startblokken wanneer het
de kortere sprintafstanden be
trof. De langere nummers liet zij
liever aan haar jongere collega's
over. „Ik heb nu echt geen con
ditie voor bijvoorbeeld een 200
meter. Toch wil ik dit seizoen
ook nog wel sporadisch wat
langere nummers zwemmen.
Daar ben ik toch nog wel altijd
wat te ambitieus voor. Het af
trainen gaat echter gewoon
door. Ik hoop dat ik dit seizoen
nog wat aardige tijden op de
klokken kan brengen. Maar of
dat inderdaad zal lukken, betwij
fel ik".
Toch zal Enith Brigitha waar
schijnlijk nog wel vaak in de
verschillende zwembaden in bin
nen- en buitenland te zien zijn.
„Ik blijf toch duidelijk met de
zwemsport bezig. Weliswaar dan
niet meer als deelneemster,
maar ditmaal als toeschouwer.
Dan zie je het ook allemaal
eens van de andere kant. En
wellicht nog iets meer. Ik geef
nu de jeugd van Het IJ les. Ik
zou best een functie in de
zwembond willen gaan bekle
den. Tot nu toe heeft niemand
mij overigens iets dergelijks ge
vraagd. Iets in de begeleidings
sfeer zie ik wel zitten. Per slot
van rekening beschik ik over
een flinke portie ervaring. Dat
kan altijd nog goed van pas ko
men".
Toekomst
De toekomst voor het Neder-
Enith Brigitha heeft er lang over nagedacht of ze zou proberen Moskou 1980 te halen i
zou nog eens anderhalf jaar hard trainen betekenen en zo kun je wel aan de gang blijven".
landse zwemmen ziet er mo
menteel beslist niet al te hoop-
'vol uit Om ons even tot de
dames te beperken: Enith Brigi
tha stopt, Annelies Maas tobt
nog altijd met een hardnekkige
schouderblessure die het
zwemmen van toptijden prak
tisch onmogelijk maakt en Mo
nique Bosga herstelt maar heel
traag van een ernstig verkeers
ongeluk, dat haar, althans
voorlopig, nog wel enige tijd uit
de roulatie blijft houden. En
ook van de achterban hoeft
men het nauwelijks te hebben.
Dat alles terwijl vooral in Ame
rika, maar toch ook in Oost
Duitsland en trouwens even
eens Engeland, de talenten
hoe langer hoe meer staan te
dringen.
Ook Enith Brigitha houdt er een
vrij sombere toekomstverwach
ting op na. „Dat niveau zullen
wij hier in Nederland waar
schijnlijk nooit meer kunnen ha
len. De top is veel te smal.
Wanneer er bijvoorbeeld in
Amerika iemand weg dreigt te
vallen, staat er onmiddellijk een
minstens even zo capabele
plaatsvervanger gereed. Daar
heeft men ook veel meer voor
de sport over. Iedere universi
teit, elke club heeft daar een ei
gen zwembad. Hier is het met
de trainingen vaak nog maar
behelpen geblazen. Dus niet al
leen het aanbod van goede
zwemmers, maar ook de hele
aanpak verschilt enorm met die
van ons in Nederland".
Ook qua studieregelingen be
staan er tussen beide genoemde
landen grote verschillen. „Hier
moet alles nog wijken voor de
studie. Aan de ene kant begrij
pelijk omdat men natuurlijk iets
achter de hand moet hebben,
maar in Amerika kunnen die za
ken blijkbaar best gecombineerd
worden. In Nederland is en blijft
de topsport, althans bij het
zwemmen, een aardige liefheb
berij, terwijl de zaken in Ameri
ka echt professioneel worden
Met als logisch ge
volg, dat daar de toppers
daan komen. Alsmede een
tie continuïteit".
Zouden de faciliteiten hier
Nederland aan de Amerika»
omstandigheden worden
past, bestaat dan niet het ri
dat de nuchtere Hollandse
taliteit het af gaat leggen te
de enorme wilskracht van
Amerikanen? „Dat is natuu
nog nooit uitgeprobeerd. Ik
loof dat wanneer die moge
heden er zouden zijn, er
ook wel vooruitgang zou
men. Het moet echter geen
tine-karwei worden. Je moe
steeds weer voldoende kun
motiveren. Op langere termij
dat echter steeds moeilijker
te brengen. Vandaar dat ik
dan ook mee stop. Het gaat
lemaal lang zo soepel niet
als vroeger. Zodra je merkt
het onontkoombaar ij
het inderdaad tijd om voorz
tig aan een afscheid te g
denken".
DICK KIfl
Arie Haan: „Ik heb voor altijd afstand gedaan
BRUSSEL In het restaurant van het
Astrldpark in Brussel, het stadion van
Anderlecht, heeft Arie Haan zojuist de
flipperkast de rug toegekeerd en vertelt
hij: „Dat boek komt nu dus ook in Ne
derland op de markt. Het zijn honderd
tekstpagina's, een stuk of tachtig foto's
en een voorwoord van de voorzitter van
Anderlecht, Constant Vanderstock. Ach
ter de titel moet men niet te veel zoe
ken. Het betekent niet dat ik „meneer
Anderlecht" ben maar „Haanderlecht"
leek ons wel toepasselijk. Ik ben er
zeer content mee want over hoeveel
mensen wordt er nu eigenlijk een boek
geschreven? Je hoort dan toch In een
bepaald rijtje thuis. Overigens Is de titel
niet zo vreemd voor mij want Ik voel
me bij Anderlecht prima thuis". Koezeer
legt Arie Haan omstandig uit, hoewel hij
hier en daar wel bedenkingen heeft
Zo wordt de trainer van Anderlecht,
Raymond Goethals, niet door ledereen
au 8erleux genomen. Goethals kwam
vier Jaar geleden bij Anderlecht op een
contract van zes jaar. Hoe kijken de
spelers, en dus ook Arie Haan, tegen
hun soms nogal clownesk aandoende -
en bepaald niet op Nederlanders gestel
de-coach aan?
„We maken nog iedere dag de gekste
dingen mee en we lachen ons soms ka
pot om die man, maar voor de rest is
het een uitstekende kerel. Als trainer wil
ik niets over hem zeggen. Er wordt al
vaak genoeg geschreven dat wij, Neder
landers, die man willen wippen. Oké. hij
is niet altijd serieus te nemen, maar je
denkt toch niet dat ik als Nederlander
olie op de golven ga gooien? Dat wordt
meteen weer uitgelegd als een aanval op
Goethals. Voorlopig zit hij echter nog
steeds op die stoel en er komt volgens
mij niet direct verandering in. Happel zie
ik niet komen. Ik heb met iemand zelfs
een weddenschap lopen over de komst
van Happel. Mocht Happel wel naar An
derlecht komen, dan kost me dat een di
ner".
Toch weet ook de in het profmilieu ge
harde Arie Haan dat de prestaties van
Anderlecht momenteel niet om over naar
huis te schijven zijn en dat normaal ge
sproken de trainer daarvoor als zondebok
wordt aangewezen. Haan: „Er valt nu
nog weinig te zeggen. We zijn dan wel
uitgeschakeld voor de Europa Cup en
dat is de laatste jaren wel eens anders
geweest, maar de strijd om de landstitel
is nog lang niet beslist. Grijpen we weer
naast het kampioenschap, dan wordt het
inderdaad een pijnlijke zaak. Maar moet
ik me daar nu al zoprgen over maken?
Anderlecht heeft verreweg het beste spe
lersmateriaal en daarmee moeten we in
de tweede helft van de competitie die
plaats aan de top weer kunnen herover
en".
Terugslag
„Overigens was Ik bijzonder blij met de
gedwongen winterstop, ledereen kon
weer wat op krachten komen. Ik voelde
aan mezelf dat het in november en de
cember minder ging. Ik wist ook dat die
terugslag zou komen".
rugslag. ook ik, maar na Argentinië ben
ik een hele tijd op hetzelfde niveau blij
ven spelen. Door ervaring wijs geworden
heb ik daar mijn krachten beter kunnen
verdelen, maar omdat je een goede vorm
nu eenmaal niet maandenlang kunt vas
thouden, heb ik altijd rekening gehouden
met een mindere periode. Waarschijnlijk
blijft die nu tot slechts enkele wedstrij
den beperkt. Ik kan me namelijk niet
voorstellen dat ik na zo'n lange rustperi
ode slecht ga spelen".
Arie Haan heeft minder trek in het Ne
derlands elftal. In november 1978 bedank
te hij daarvoor. Hij schreef een keurige
brief aan de heer J. Zwartkruis, waarin
stond dat hij Arie Haan uit zijn archief
kon schrappen.
Haan: „Ik had het Nederlands elftal ei
genlijk al drie jaar geleden uit mijn
hoofd gezet, maar toen Nederland zich
plaatste voor het wereldkampioenschap in
Argentinië kreeg ik toch weer de krie
bels. Ik wilde zo'n toernooi nog wel een
keer meemaken, maar ik moest een
plaats veroveren. Ik was immers al weer
een tijdlang buiten beeld. Ik maakte voor
mezelf een keurige planning en zoals wel
vaker is gebeurd, kreeg ik het geluk aan
mijn zijde. We wonnen met Anderlecht
de Europa Cup II en lootten tussentijds
FC Twente, waar Arnold Mühren op de
nominatie stond voor Oranje".
„Hij was min of meer mijn concurrent
maar kreeg in die wedstrijden geen poot
aan de grond. Toen konden ze eigenlijk
niet meer om me heen, al moest ik ook
tijdens de rest van de selectieprocedure
het achterste van mijn tong laten zien,
oefenwedstrijden spelen tegen Club Brug
ge en Oostenrijk waarin ik de enige tref
fer maakte. Niet alleen Argentinië kwam
toen dichterbij, maar ook een plaats in
de basiself en dat was toch wel een per
soonlijk succesje. Na Argentinië begon
het gedonder weer van voren af aan.
Haan moest zich voor de zoveelste keer
waarmaken en kreeg tegen IJsland en
Zwitserland opeens weer een heel andere
rol dan in Argentinië".
Belachelijk
„Steeds maar weer wilde Zwartkruis me
op de proef stellen en stuurde hij een
Binnenkort zal in Nederla
een sportboek verschijn
waarvan de titel op zijn mil
opmerkelijk mag worden
noemd. In samenwerking
de Belgische journalist Fre
Baudonq heeft Arie Haan
boekwerk tot stand gebrac
dat „Haanderlecht" is geheti
Het is al in de Franse taal v
schenen maar tot niet geriti
vreugde van Arie Haan k
binnenkort ook de Nederlani
lezer kennis nemen van zijn
vensverhaal.
van zijn mannetjes naar Anderlecht
te kijken of ik nog wel voetballen k
Belachelijk gewoon. Hij mocht zo la
zamerhand toch wel weten wat ik
mijn mars had".
„Ik werd doodziek van dat gesol en
toen maar besloten om definitief te
danken. Ik had geen zin meer om
telkens te bewijzen als een jeugdig tal
dat voor de poort van Oranje staat,
macht bij Oranje is in handen van
paar jongens en Zwartkruis luistert gei
lig. Ik had graag willen strijden te<
een machtsverhouding, maar heb er
kans niet voor gekregen. Ook nu zou
niet kunnen, want ik zit gewoon te
van het gebeuren af. Je kunt moeilijk
mond opentrekken als je de helft van
tijd niet berschikbaar bent omdat je
een buitenlandse club speelt. In ieder
val heb ik nu voor altijd afstand ged
van het Nederlands elftal en ik moet
gen, dat ik me er prima bij voel. Ik I
nog een paar jaar te kunnen voetba
om me daarna helemaal bezig te houi
met de handel in spijkerbroeken. Dat
ik nu ook af, en het gaat niet slecht".
RON WESTERHI
BBBHBE
