Het tweemotorige passagiersvliegtuig schuurt de zandige grasmat van Denis Eiland.
SEYCHELLEN - Een klein vliegtuig komt brommend naderbij
gevlogen. Plotseling blinkt de witte vogel achter het palmen-
bos, om vervaarlijk laag over een rotspartij te zoeven voordat
de wielen de zandige grasmat schuren op de plek waar een
tiental minuten geleden nog een zondoorbakken landschilpad
rondkroop. Uit een met gedroogde palmbladeren afgeschutte
plek snelt een kleine gedaante gretig naar het remmende
vliegtuig. Op het moment dat de wielen zich definitief in de
graspollen vastzetten, trekt hij de deur van het passagiers
vliegtuig open en roept: „Welkom op Denis eiland, mijn para
dijs".
FRANSE
FABRIKANT
ZAG
KINDERDROOM
WERKELIJKHEID
WORDEN
«bi
„Welkom
op
Denis
Eiland,
mijn
paradijs"
Hij grijpt de handen van elke uitstappende passa
gier, pompt ze lustig op en neer en ratelt: „Dit is
mijn eiland. Ik zal alles doen om uw verblijf hier zo
plezierig mogelijk te maken. U kunt hier wandelen,
tennissen, zonnen, snorkelen, zeilen, windsurfen,
zwemmen en op vele manieren vissen. Haast is het
enige woord dat wij niet kennen. Dag en tot straks".
Het kleine, wat gerimpelde mannetje beent driftig
weg. Met kleine, kordate pasjes.
SUIKEROOMPJE
De man die zich zo nadrukkelijk presenteert is Pier
re Burkhardt, voor zijn personeelsleden en andere
intimi doorgaans met „Tonton Pierre" betiteld, het
geen zoveel betekent als suikeroompje. Hij is de 61-
jarige bezitter van het eiland. Als zijn zojuist gearri
veerde gasten zijn uitgerust van de overtocht in het
kleine tweemotorige vliegtuig naar Denis eiland, zal
hij hen vertellen over zijn bezit. Hoe hij het eiland
in 1975 kocht voor twee miljoen rupies (zo'n 600.000
gulden), een landingsbaan liet aanleggen door een
bulldozer over een breedte van veertig meter alle
palmbomen van strand tot strand te doen schrapen.
Hoe hij vierentwintig bungalows en een kapel bouw
de, een veestapeltje aan het oprichten is in wat var
kenshokken in het hart van het eiland. En hoe hij
nog volop bezig is zijn eiland in ontwikkeling te
brengen. Steevast spreekt hij dan over zijn „uitgeko
men kinderdroom" en noemt zich een spreekwoor
delijke koning van zijn mini-rijk.
Denis eiland is eén van de 85 tot 92 eilandjes van
het ministaatje Seychellen. Deze eilandengroep werd
enkele eeuwen geleden ontdekt en in bezit genomen
door twaalf Franse families, die slaven importeerden
uit Afrika. Een honderdtal jaren later werd het gëiso-
leerde bezit verkocht aan Engeland, hetgeen onder
meer met zich meebracht, dat er slaven werden ge
ïmporteerd uit Azië'. In 1976 maakte de eilanden
groep zich los van Engeland en proclameerde de
onafhankelijkheid onder presidentschap van James
Mancham. Een jaar later, in juni '77. vond een
staatsgreep plaats, uitgevoerd door twintig met pisto
len bewapende mannen. Nieuwe president werd Al-
bert René, vice-premier tijdens het vorige bewind.
Me» ziin benoeming werd tevens een politieke om
mekeer geannonceerd. De Seychellen zou een socia
listische republiek worden, een leger krijgen en zich
moedig blijven handhaven als zelfstandige eenheid
temidden van de jaloerse grootmogendheden, die
alle overtuigd heten te zijn van de strategische
waarde van de eilandengroep in het hartje van de
Indische Oceaan.
AFSTAND
Het aantal eilanden van de Seychellen is variabel: bij
een lage waterstand zijn hek er meer dan bij vloed.
Zij liggen verbrokkeld in de Indische Oceaan op
zo'n twee uur vliegen van de Keniase hoofdstad Nai
robi en zo'n drie uur van Madagaskar, terwijl India
niet veel verder ligt. Kortom, de Seychellen zijn een
rustige, tot voor een tiental jaren geleden compleet
geïsoleerde plek op de aardkorst, waar de zon de
stranden koestert, ver van het Westerse gewoel.
De sprankelend witte stranden van de meeste eilan
den nodigen duizenden zeeschildpadden uit tot het
leggen van eieren. Miljoenen palmbomen bescher
men de vochtige bodem tegen te overvloedige zon
nestralen. Op die bodem liggen temidden van de al
les overwoekerende varengroei de restanten van al
eeuwenlang neerkletsende kokosnoten. Denis eiland
is één van de paradijselijkste exemplaren van de ei
landengroep. Het belangrijkste eiland van de Sey
chellen, Mahé, is grotendeels verworden tot een kri
oelende hoop mensen die temidden van overdadige
plantengroei hun golfplaten stulpjes hebben ge
bouwd aan de voet van enkele toeristische giganten,
die in aanzicht en karakter weinig verschillen van be
Sheratons. Hiltons en Sonesta-hotels overal op de
aardbol en een serie toeristische accommodaties die
wat minder kwaliteit in hun vaandel hebben geschre
ven, maar niet verschillen met het doorsnee revolu
tiehotel in Benidorm en Torremolinos. Maar het
drukke Mahé is onvergelijkbaar met Denis eiland:
het zijn twee verschillende werelden.
Pierre Burkhardt vergaarde zijn fortuin in de pulp.
Hij werd 61 jaar geleden geboren als zoon van een
notaris in Parijs. Nadat hij zich min of meer in het
zakendoen had bekwaamd als internationaal jurist,
trad hij in het midden van de jaren vijftig in dienst
van een Amerikaans bedrijf dat papierpulp vervaar
digde. Hij bouwde pulpfabrieken in Rusland, India,
België, Brazilië en Madagaskar. In de jaren zestig
begon hij een eigen pulpketen uit de grond te stam
pen onder de naam „Cellulose a Aquitaine". Drie fa
brieken in Frankrijk en één in Belgie behoorden tot
de firma waarvan Pierre Burkhardt voor de helft ei
genaar was. Zijn reizen over de wereld brachten
hem vaak naar Madagaskar en daar werd hij gegre
pen door het diepzeevissen. Geen enkele ervaring
was voor hèm te vergelijken met het vangen van
een baracuda, een tonijn, sailfish of haai. En juist in
de buurt van Madagaskar was het voortreffelijk diep
zeevissen vanwege het enorme visaanbod.
Op een van zijn reizen naar het Afrikaanse eiland
hoorde hij van de mogelijkheden om op het naburi
ge Seychellen een eiland te kopen. Een landgenoot
van hem bood zijn bezit aan. Pierre Burkhardt vloog
er heen en ontdekte Denis eiland. „Het was groter
dan ik verwacht had, zo ongeveer honderddertig
hectare. De atmosfeer was ideaal. Prachtige stran
den. een ongerepte natuur en ruimschoots gelegen
heid om te vissen. De aankoop werd plotseling ver
haast, toen ik erachter kwam dat een neef van de
Sjah van Perzië ook interesse had. Ik hakte de
knoop door, betaalde een paar miljoen rupies en
was eigenaar. Ik besloot me voorgoed op Denis te
vestigen. Ik keerde naar Frankrijk terug, verkocht
mijn aandeel in de pulpfabrieken en al mijn bezittin
gen en arriveerde in het najaar van 1975 op mijn
eigendom met m'n vrouw en de twee zoons".
GEEN BEVOLKING
„Een autochtone bevolking kende het-eiland niet. Er
waren slechts wat werknemers van de vorige eige
naar achtergebleven. Ik bood hen een nieuw ar-
Luxueuze chalets op minder dan een steenworp afstand van het parelwitte strand.
beidscontract aan en contracteerde tevens wat me
sen van Mahé. Ik begon te bouwen in juni '76. Eei
een woning voor mijn gezin, toen een handvol bu
galows. Ik was in eerste instantie niet van plan to
risten te ontvangen. Ik wilde slechts een goede
commodatie verwezenlijken om visvrienden
kunnen' onderbrengen. Ik kwam er echter achter d
als ik niet twaalf maar vierentwintig bungalows z<
neerzetten, ik een deel kon verhuren en zo de
lossale onkosten kon dekken. Mijn zoon Tom hl
een horeca-vakopleiding gevolgd en wilde de za
graag runnen; mijn tweede zoon Jean Luc keen
terug naar Frankrijk. In december 1975 was ik kla
om gasten te ontvangen".
Het politieke regiem op de Seychellen was inmidde
omgezwaaid. Dit had consequenties voor Pier
Burkhardt. Hem werd voorgeschreven het eiland ni
alleen als toeristische trekpleister tot ontwikkeling
brengen, maar ook zorg te dragen voor een groeie
de veestapel en landbouwactiviteiten te ontwikkele
Beide verordeningen pakte hij met een haast spree
woordelijke voortvarendheid aan. In het hart van
eiland bouwde hij wat varkensstallen, zo ver mogi
lijk van de bungalows om de gasten te vrijware
van nare luchtjes en drommen vliegen. Op een a
dere plek. verscholen in het palmenbos, begon
met de teelt van agrarische produkten. De varker
fokkerij levert inmiddels al resultaat op: op
menu prijkt een keer in de week speenvarken,
produkt van eigen bodem. De landbouw verkef
nog in het embryonale stadium. Ook importeen
Pierre Burkhardt een honderdtal kippen, die ii
ge hokken zorgdragen voor een nieuwe general
Seychelliaans pluimvee. Al met al heeft Pierre Bur
hardt zijn eilandje al beter in ontwikkeling gebrac
dan de eilanden waar de regering het bewind str
in handen heeft. „Ik heb weinig met die regering
maken. Ik volg hun verordeningen op en verder
ik wel zien", zegt „Tonton" Pierre, die daarbij wi
op een kolossaal portret van de president Renè c
het kantoortje siert. „Dat portret heb ik opgehang
ter gelegenheid van het bezoek van een van de
nisters. Het blijft er hangen, want het staat wel a
dig. nietwaar...".
NIET BEVREESD
Pierre Burkhardt is niet bevreesd voor het regie
Integendeel. „In feite willen we hetzelfde:
doen. Zij hebben het socialisme als manier gekozf
ik ben van het paternalistische type. Ik streef dez<
de doelstellingen na als zij. Ook ik wil het eila
ongerept houden. Ik zal hier geen asfaltplakken i
leggen en motoren laten rondcrossen. Niemand m
hier jagen op de dieren. Geen schildpadei zal 1
den aangeraakt. Het enige wat ik op dit eiland d
is opruimen. En ook dat zal ik nooit kunnen voltf
ien".
De bedoelingen van Pierre Burkhardt zijn goed,
hebben zijn personeelsleden ervaren. Zij hebben c
ook een liedje voor hem geschreven, een volksdei
tje over Tonton Pierre dat inmiddels op gramn
foonplaat is vastgelegd. De bezoekers van Denis
land kunnen de plaat kopen. Die toeristen kunnen
Nederland nog niet terecht voor een vlucht ni
nis. Reizen worden verkocht door' Franse, Engel
Italiaanse en een enkele Zwitserse touroperator,
verblijf van een week, inclusief retourvlucht per
tish Airways of Air France, kost hen 2600 guldf
met voor elke week verblijf langer 1000 gulden.
WIM BUIJTEWl
