LACE STRONG LEEFT
VOOR HET BASKETBAL
•uropees jeugdkampioen
lohn van der Wiel
vil schaken boven
itüdie laten prevaleren
gaat
f Rijnsoever
ook korfballen
HSfc;
„Publiek
krijg je
niet
alleen
door
goed
spel"
i
pEN De rust is weergekeerd. Nu
j weken nadat John van der Wiel zich
ukkelijk presenteerde tijdens het Eu-
es kampioenschap voor jeugdschakers,
storm weer even gaan liggen. Concen-
rt de 19-jarige Leidenaar die zich niet
Europees jeugdkampioen, maar ook
iionaal meester mag noemen zich
lopig weer op de rechtenstudie. In het
Ie leerjaar vertoevend, wachten Van
'iel nog enige belangrijke tentamens.
iens die hem „als het even meezit"
jkandidaatstitel kunnen opleveren,
rmee dan opnieuw een titel zou zijn
Iverd. Een kandidaatstitel die in tegen-
ing tot zijn meesterschaaktitel dan wel
eeuwig standhoudt, maar de vijf met
„kandidaats" te verdienen rustiger
0 trekken Van der Wiel wel bijzonder
„Dan kan ik wat meer tijd gaan
eden aan de schaaksport, is het moge-
de studie op een wat lager pitje te
»n, zonder direct diezelfde studie op
|ven. Vandaar".
van der Wiel hinkt duidelijk op twee
rhten. Via de Europese jeugdtitel en
iaraan verbonden meesterschap heeft
ich dermate in de kijker gespeeld, dat
profcarrière in de schaaksport opeens
zo verschrikkelijk ver weg meer is
en te liggen. En die prof carrière nu,
t hem al enige tijd. „Drie jaar geleden
ik op een gegeven moment eigenlijk
{kozen voor een loopbaan bij de profes-
als. Maar, zonder titel op zak is dat
vel onmogelijk. Moet je gewoon erg veel
k hebben om er echt helemaal bij te
1 horen. Daarom heb ik twee jaar terug
besloten die rechtenstudie te laten
•ren. Per slot van rekening moet je
toekomst denken".
id genoeg keerden Van der Wiels
kansen juist in de periode dat het beroep
profschaker naar de achtergrond was ver
dreven. Hij deed zijn entree in de ploeg
van Volmac (op het vierde, vijfde bord
achter grote namen als Max Euwe en Jan
Timman) en scoorde daar alle te behalen
punten. Niet onverdienstelijk, al stelt John
van der Wiel zelf dat „de sterkere tegenstan
ders nog moeten komen". Gesteund door
dat succesvolle competitie-optreden trok de
oud-Philidor Leiden-schaker naar de Euro
pese jeugdkampioenschappen in Gronin
gen. Met hoop op een hoge Idassering, maar
in de wetenschap dat hij in toernooien tot
op dat moment altijd iets teveel zwakke
momenten had gekend. „Bij de jeugdwe
reldkampioenschappen in september '78
bijvoorbeeld, won ik zeven van de dertien
partijen. Dat is best wel goed. Maar vier
partijen verliezen, waarvan zeker twee on
nodig, dat was erg matig. Het kwam er
op neer dat ik tot Groningen altijd wel een
paar keer iets weggaf. Waardoor ik nog
wel bij de kopgroep, maar nooit in de
absolute top eindigde. Voor Groningen had
ik ook niet direct de idee dat het daar wel
zou lukken. Mijn stijl was niet veranderd,
alleen de voorbereiding met Cor van Wijger-
den was een stuk beter dan daarvoor".
Ondanks die gedegen voorbereiding, gaf
de „opening" in Groningen niet meteen
reden tot overdreven optimisme. Welis
waar werden in de eerste ronden knappe
remises geboekt tegen de sterkeren van
het toernooi (o.a. de Rus Dalmatov), maar
met één overwinning in vijf partijen red
je het toch niet in de top.
„En toen kwam het", geniet Van der Wiel
nog na. „Zevenmaal achter elkaar winnen,
een serie waar je alleen maar van kan
dromen". De Schot Muire was uiteindelijk
het laatste obstakel op weg naar de jeugdti
tel van Europa, de titel internationaal mees
ter en de eventuele start van een prof carriè
re. „Een moeilijke partij", weet John van
der Wiel. „Vooral omdat zijn enige concur
rent Dalmatov al heel snel gewonnen stond
en ik mede daarom ook gewoon moest
winnen". De druk leek te zwaar. John van
der Wiel kwam weliswaar nooit in verloren
positie, directe winstvoeringen zaten er toch
niet in. „En toen maakte Muire die blunder.
Eerst geloofde ik het niet, vervolgens begon
het van binnen te juichen. Het was echt
een blunder en ik was kampioen".
Een kampioenschap dat hem zoals gezegd,
terugbracht op die splitsing der wegen:
studeren of schaken. Van der Wiel expli
ceert: „Met een titel internationaal meester
op zak, ben je er natuurlijk nog niet Maar
door zo'n titel krijg je wel invitaties binnen
voor sterkere toernooien. Toernooien waar
in leuke geldprijzen zijn te verdienen, maar
ook wedstrijden waarin je je als schaker
goed kunt ontwikkelen. En waarin in de
toekomst ook andere titels te verdienen
kunnen zijn".
Mede in de wetenschap dat eerdere win
naars van dat jeugdtoemooi (Karpov, Lubo-
jevic, Anderssen) wel erg snel naar de
absolute top zijn doorgestoten, koos Van
der Wiel voorlopig voor schaken. „Als ik
mijn kandidaats heb, zal ik me wat minder
met die studie gaan bezighouden. Meer uren
aan het schaken gaan besteden. Op dit
moment speel ik zo'n vijftien uur schaak
per week, dan denk ik dat op te voeren
naar vijfentwintig uur. Een schaakcarrière
valt in ieder geval niet te combineren met
een rechtenstudie op volle toeren. Dat heb
ik de laatste twee jaren al duidelijk kunnen
merken".
Een gewijzigde toekomstblik die John van
der Wiel een nu al gevulde schaakkalender
heeft opgeleverd. In februari zal de Leide
naar in de invitatiegroep van het RABO-
toernooi in Nijmegen uitkomen tegen gro
ten als Sosonko, Timman, Hübner, Panno
en Van Wijgerden, terwijl ook het Neder
lands seniorenkampioenschap in maart
Van der Wiel wel trekt.
De jeugdkampioen, die eveneens in de
tweede grootmeestersgroep van het IBM-
toernooi zal gaan uitkomen, terwijl „Has
tings" door de KNSB voor hem wordt
voorbereid: „Op papier kom ik op dit
moment nog niet bij de eerste twintig van
Nederland. Maar bij dat kampioenschap
hoop ik toch bij de eerste zeven te kunenn
komen. Al zal ik niet verbaasd zijn als het
toch de tiende plaats of lager wordt". En
verklarend: „Schaken is een heel gek spel.
Normaal gesproken gaat alles via de weg
der geleidelijkheid, zou het mij ook nog
zeker drie, vier jaar hebben gekost voordat
ik een meestertitel op zak had gehad. Nu
ik die laatste kans wel heb gepakt, moet
ik opeens jaren verder vooruit gaan denken.
Aan grootmeesterresultaten zelfs. Wie me
dat twee maanden geleden had verteld, zou
ik hebben uitgelachen. Nu moet je er wel
serieus aan gaan werken. Maar de realiteit
is gewoon dat dat erg lang kan gaan duren.
Zoals de realiteit ook wil dat ik normaal
gesproken pas over drie, vier jaar echt tegen
de Nederlandse top aanzit".
Hoe dan ook: John van der Wiel zal de
komende jaren schaaktechnisch gezien zo
goed mogelijk gaan benutten. Heeft zijn
doelen uitgezet (vertegenwoordigende
teams, schaakolympiades, grootmeesterti
tel) en heeft zich voorbereid op een lange
werktijd. Angst dat schaken hem, dermate
intensief gespeeld, ooit tegen zal gaan
staan heeft de jeugdige Leidenaar beslist
niet. „Daarvoor is schaken een te mooie
sport. Is de combinatie sport, wetenschap,
kunst in dat schaakspel zo mooi, zo veelom
vattend, dat je er echt je hele leven mee
bezig kan zijn
GERT-JAN ONVLEE
Revanche
Gerben Karstens, de Leidse no
tariszoon dus, was even terug
in Leiden. De nu 37-jarige Kar
stens kwam even langs om te
vertellen dat hij aan zijn vijf
tiende profseizoen zou gaan be
ginnen. Een seizoen dat voor
hem een „afbouwjaar" moet
gaan worden, maar ook kan
worden gezien als een „nieuw
begin". Met de bv „De Vleesch-
meesters" (de sponsor waarvoor
Karstens als enige coureur zal
rijden) zijn wat dat nieuwe be
gin betreft de nodige afspraken
gemaakt. Op het moment dat
de verenigde slagers zich werke
lijk in het prof avontuur gaan
storten met een echte wieler
ploeg. stapt Gerben definitief
af. Neemt vervolgens plaats in
de ploegleiderswagen en zal
vanaf die plek zijn formatie
gaan begeleiden.
Revanche (2)
Een formatie die, als het een
beetje meezit, de nodige TI Ra-
leigh-coureurs in de gelederen
zal tellen, al werd dat op de vage
persbijeenkomst niet gezegd.
Maar eigenlijk is dat het punt
niet van dit hutspo(r)tje. Het
gaat meer om de diepere inten
tie van Karstens' overstap. De
diepere achtergrond die, als je
het mij vraagt, achter die om
schakeling zit. Dat moet wel
haast de Tour de France zijn.
Die nogal zware rittenkoers die
Gerben negen maal uitreed. Die
koers nu, wil hij voor de tiende
keer gaan volbrengen. Hoe dan
ook. En aangezien het de laatste
uitgave niet lukte (de organisa
tie nam revanche op de immer
vol fratsen zittende Karstens
door hem juist in zijn jubileum-
tour uit de wedstrijd te nemen)
doet hij het in '80, '81, gewoon
nog een keer over.
Per wagen. Een zelfs dóór Levi-
tan c.s. niet te voorkomen re
vanche. Een ploegleider valt im
mers maar moeilijk uit de koers
te nemen?
Vleesch
Over één zaak wilde Karstens
overigens in het Leidse Holiday
Inn geen twijfel laten bestaan.
„Ik deed aan yoga", liet hij de
verzamelden weten, „was vege
tariër geworden. Maar nu eet
ik weer vlees."
Zal wel „vleesch" zijn.
„Zalen"
Nog maar eens een overzichts
foto van het LFC-zaalvoetbal-
toernooi van afgelopen week
einde tevoorschijn gehaald. En
eens goed bekeken. Zo'n volle
zaal bij een zaalvoetbaltoernooi,
een serie zaalvoetbalwedstrij
den dus, het is echt opmerkelijk.
Ruim tweeduizend man bevolk
ten de hal van directeur André
de Jong zondag. Een record lijkt
gebroken. Het oude record (bij
een beslissingswestrijd om het
zaal-kampioenschap van Lei
den tussen ASC en LDWS wa
ren ooit 1500 toeschouwers aan
wezig) is verbrijzeld.
Jammer voor de mensen die
zeggen dat het „vroeger" alle
maal „beter was" gunstig
voor het zaalvoetbal op zich. Die
belangstelling van afgelopen
zondag geeft tenminste aan dat
er nog interesse is voor deze tak
van sport die de laatste jaren
ondanks de stijging van het
spelpeil, duidelijk minder pu
bliek heeft getrokken.
Geeft ook aan dat datzelfde
publiek duidelijk niet staat ach
ter die, bijna vergrijsde ooit
gemaakte CCLV-afspraak dat
selectiespelers van een voetbal
vereniging niet in de zaal thuis
horen.
Natuurlijk mag na één zo'n
toernooi niet worden verwacht
dat de clubs die dat CCLV-
standpunt nog altijd huldigen
direct overstag zullen gaan en
hun selectiespelers meteen
maar de zaal insturen.
Maar, je mag er natuurlijk op
hopen.
„Zalen" (2)
Je kan natuurlijk nog verder
gaan. Gesteld dat er volgend
jaar nog zo'n voetballoze winter
volgt, zou je de KNVB mis
schien ook nog wel meekrijgen.
Gewoon de veldcompetitie van
af 1 december tot 1 februari
stilleggen. En dan een zaalvoet-
balcompetitietje organiseren
voor alle eerste teams van
KNVB en Afdelingsclubs. In
poulevorm moet zoiets binnen
twee maanden af te werken zijn.
En waarom niet? Het mag dan
bij hockey op dit moment
nog geen doorslaggevend sué-
ces zijn, bij korfballers en hand-
balgenieters staat de zaal nu al
als nummer één genoteerd. En
dat had tien jaar geleden ook
niemand kunnen denken
tv< LEIDEN Sportclub Rijnsoever, een vergevorderd stadium. Verdere uit-
fM vereniging die atletiek, handbal en breiding valt op korte termijn niet
hockey in Katwijk introduceerde, meer te verwachten, er wordt in de
//y heeft besloten nu ook met korfbal te toekomst gedacht aan versterking van
V beginnen. Ook de oprichting van een de vijf sportafdelingen.
y//i tafeltennisvereniging verkeert in een De korfbalclub wordt in nauwe sa
menwerking met het Koninklijk Ne- sportpark aan „De Krom". In augus- sport kunnen zich nu aanmelden voor
derlands Korfbalverbond afdeling tus van dit jaar zal met de dan de nieuwe afdeling van de Sportclub
Rijndelfland op poten gezet. Wanneer beschikbare teams worden gestart in Rijnsoever. Lidmaatschap is mogelijk
het weer en de terreinomstandigheden competitieverband. Er wordt deelge- vanaf 8 jaar. Inlichtingen bij Hugo
beter worden dan wordt gestart met nomen aan de veld en zaalcompetitie. Jansen, Springvloed 27 te Katwijk,
de trainingen op het gemeentelijk Belangstellenden voor de korfbal- 01718-23645.
De bekende
Amerikaanse
basketbalspeler Lace
rong, eens uitkomend
)or de eredivisieclubs
Punch en Arke Reizen,
heeft het nu bij eerste-
ivisievereniging LISC
uit Leiden prima naar
zijn zin. „De eerste
divisie is door de
aanwezigheid van
lederlandse topspelers
een erg sterke afdeling
en daarom zeker zo
interessant als de
eredivisie", meent de
bijna 32-jarige
speler/trainer van
LISC, dat vorig jaar
pioen werd van de
eerste divisie B, maar
op verzoek van de
spelers niet
promoveerde naar de
eredivisie, hoewel de
lonsor dit graag wilde
financieren.
Lace Strong, een harde aanval
ler. maar altijd een heer.
Ed Lace Strong:„De meesten van onze
ploeg studeren nog en kunnen dat niet
combineren met topbasketbal, dat,
sorry hoor, een Amerikaanse mentali
teit en inzet eist. Amerikanen kijken
tegen niemand op, zitten vol zelfver
trouwen, soms op het arrogante af,
maar daardoor winnen ze vaak. Ne
derlanders zijn te snel tevreden met
een tweede of derde plaats. Je ziet
wel meer topspelers de eredivisie ver
ruilen voor de eerste divisie om meer
te kunnen studeren". Lace Strong ont
kent niet dat zijn landgenoten ook wel
eens iemands plaats in een eredivisie-
ploeg innemen. „Dat gebeurt inder
daad, en soms teveel. Twee Amerika
nen in iedere ploeg vind ik erg bevor
derlijk voor het Nederlandse basket
bal, maar straks worden het er drie,
daarna vier, en dat is een ongezonde
ontwikkeling. Een ongelijke verdeling
is ook niet goed. Parker heeft nu al
vijf Amerikanen. België kent er drie
maal zoveel als Nederland. Meer dan
honderdduizend Amerikaanse basket
balspelers vertoeven in het buitenland,
waarvan vele tienduizenden in Euro
pa".
Lace Strong kwam in 1972 naar Ne
derland. De reden? „Jan Bruin van
Punch vroeg me te komen. Ik dacht,
als iedereen in Nederland net zo
vriendelijk is als Jan Bruin, en net zo
goed Engels spreekt, zal het mij daar
best bevallen. Op het moment bevalt
het me hier zo goed, dat ik overweeg
Nederlander te worden".
Enthousiasme
In Delft verbouwt hij, samen met de
architect Joop Kok, een prachtig ze
ventiende eeuws grachtenhuis. Alles
wijst erop dat hij voorlopig in Neder
land zal blijven, en dat is voor het
Nederlandse basketbal een goede
zaak. Immers, Lace Strong besteedt
veel van zijn vrije tijd om de jeugd
voor basketbal te motiveren. Voor
scholen organiseert hij demonstratie
wedstrijden en instructiedagen. Hij
helpt bovendien trainer Lubeck met
de training van de nationale jeugd-
ploeg. „Ik leef voor het basketbal",
zegt Lace Strong, „en ik doe mijn
best dat enthousiasme op anderen
over te brengen".
Dit enthousiasme heeft hem ook naar
de top gebracht. „En geluk. Ik had
steeds de tijd en de omstandigheden
mee", bekent Strong, die bij zijn ge
boorte in Fairhope, Alabama, de na
men Eddie Lee meekreeg. De bijnaam
Lace is in Amerika ontstaan, en is al
leen in Nederland ingeburgerd. Op
vijfjarige leeftijd verhuisde hij naar
Monticello, New York. In dit stadje
groeide de ambitie om voor een be
kende universiteit te gaan basketbal
len. Dank zij zijn uitverkiezing in de
Amerikaanse jeugdploeg en zijn goede
studieresultaten, werd Lace Strong
toegelaten tot de campus van het St.
Peter's College in Jersey City. Hier
ging zijn Amerikaanse droom in ver
vulling. Viermaal per jaar speelde hij
met het universiteitsteam in het be
faamde Madison Square Garden. Een
vriendelijk verzoek vanuit Nederland
om hier te komen spelen, was evenwel
voldoende om de bescheiden, ietwat fi
losofisch ingestelde Lace Strong deze
sporthal vaarwel te laten zeggen.
Geen plannen
Bij Punch en Arke Reizen oogstte hij
veel succes, en afgezien van een suc
cesvolle try-out bij een New Yorkse
profclub, heeft Lace Strong geen
plannen meer gehad om naar de Ver
enigde Staten terug te gaan. „Ik mis
hier wel de volle tribunes. Publiek
krijg je echter niet alleen door goed
spel. Een sfeervolle sporthal, met veel
kleur en muziek, doet wonderen. In
Groningen hebben ze dat prima be
grepen".
Lace Strong vervolgt: „Professionele
cheergirls zijn wellicht te Amerikaans
voor Nederland. In Texas is een groep
cheergirls van sportwedstrijden uitge
sloten nadat men naakt had geposeerd
voor een tijdschrift. Dat was weer te
Nederlands voor Amerika. Deze 'juich-
meisjes' verhuren zich nu aan grote
winkelbedrijven onder de naam Texas
Cowgirls incorporated".
De naaste toekomst van Lace Strong
ziet er dank zij de nieuwe sponsor en
werkgever Vakstars gunstig uit „Er
waren inderdaad wat problemen nadat
begin dit jaar het contract met onze
vorige sponsor niet werd verlengd,
maar door de hulp van Arnie Robbles
van Vakstars kan LISC blijven spelen.
Wij hebben een unieke ploeg, en die
zou ik niet graag uiteen zien vallen".
HERMAN JANSEN
