Engeland bij toeval
aan pokken ontsnapt
Rocard steekt
socialistenleider
Mitterrand
naar de kroon
GEHEIM RAPPORT UITGELEKT
Onderhandelingen
bouw-cao lopen
zeer moeizaam
UITREIKEN VAN GERECHTELIJKE
STUKKEN VERGT TEVEEL GELD
Grote partijen staan voor
belangrijke beslissingen
Uw stookgedrag a's belangrijk,
vooral als hef hard wriest.
BINNENLAND/BUITENLAND
LEIDSE COURAN'
VRIJDAG 5 JANUAR11979 PAGINA 12
(Van onze correspondent Roger Simons)
LONDEN Groot-Brittannië is
afgelopen augustus bij toeval en
dankzij snel optreden van de
autoriteiten ontsnapt aan een
pokkenepidemie. Dit concludeert
microbioloog professor Reginald
Shooter in een geheim rapport
dat oorspronkelijk alleen be
stemd was voor de Britse minis
ter van Volksgezondheid David
Ennalds.
Afgelopen augustus is uit het pokkenla-
boratorium van de universiteit van Bir
mingham een virus ontsnapt. Mevrouw
Janet Parker, een 40-jarige medische fo
tografe, die werkzaam was boven dit la
boratorium, werd erdoor besmet. Zij
stierf in september. Haar moeder, die
eveneens de pokken kreeg, is inmiddels
genezen. Het pokkenlaboratorium van
Birmingham werd gesloten op last van
de Britse overheid.
Professor Shooter beschuldigt zowel het
betrokken laboratorium als het Britse
ministerie van Volksgezondheid en de
Wereld Gezondheidsorganisatie van er
nstige nalatigheid. Professor Henry Be-
dson (48), het hoofd van dit laboratori
um, heeft zelfmoord gepleegd.
De Britse regering is een proces begon
nen tegen de Universiteit van Birming
ham, dat vermoedelijk eind januari voor
komt. De universiteit wordt ervan
beschuldigd de gezondheid van haar per
soneel, dat werkzaam was in de nabij
heid van het pokkenlaboratorium, in ge
vaar te hebben gebracht.
In afwachting van dit proces was de in
houd van het rapport-Shooter niet be
stemd voor publicatie. Minister van
Volksgezondheid Ennalds, die zich mo
menteel in Amerika bevindt, had echter
„ten titel van informatie" een exemplaar
doorgegeven aan vakbondsleider Clive
Jenkins, een militante extreem linkse fi
guur. Jenxins is graag het middelpunt
van de belangstelling. Wijlen mevrouw
Parker was lid van zijn vakbond, de ver
eniging van wetenschappelijk, technisch
en bestuurspersoneel.
Jenkins heeft nu de inhoud van het rap-
port-Shooter verklapt aan de Britse me
dia. „Ik ben van oordeel", zegt hij, „dat
een dergelijk schandaal niet geheim mag
blijven". Vakbondsleider Jenkins bla
meert alle autoriteiten. Hij eist, dat de
Britse regering een officiële commissie
Vein onderzoek zal belasten met het op
sporen van de schuldigen.
Clive Jenkins heeft de regering Callag-
han ernstig m verlegenheid gebracht.
Groot-Brittannië telt momenteel nog
slechts één pokkenlaboratorium. Het
hoort bij het St. Mary's ziekenhuis van
de Londense gemeente Paddington. In
heel de wereld zijn er maar drie andere
laboratoria die het gevreesde virus van
de pokken mogen bewaren.
De Britse regering zal nu onder druk ge
zet worden om het pokkenlaboratorium
van Paddington te laten verhuizen naar
een veel minder dicht bevolkt gebied.
Groot-Brittannië wenst-nog steeds onder
zoekingen te doen in verband met de
pokken, omdat gevreesd wordt dat be
paalde virussen, die momenteel alleen
sommige dieren besmetten, vroeg of laat
ook de mens zullen aantasten. Britse ge
leerden willen daarop voorbereid zijn om
een gepaste pokstof te kunnen produce
ren, die in geval van nood de bevolking
bijna volledig zal beschermen.
Professor Keith Dumbell, hoofd van het
pokkenlaboratorium van St. Mary's, zegt
dat zijn werkvertrek zo veilig mogelijk
gemaakt is. Hij geeft evenwel toe, dat de
ontsnapping van virussen nooit helemaal
uitgesloten is. In Londen met zijn 9 mil
joen inwoners, zou een dergelijk voorval
dramatische gevolgen kunnen hebben.
DEN HAAG (ANP) De eer
ste besprekingen over een
nieuwe bouw - cao, die giste
ren zijn begonnen, hebben
nog niets opgeleverd. „Het
was alleen nog maar het
snuffelen aan eikaars voor
stellen, zoals deze weken ge
leden reeds waren bekendge
maakt", aldus een van de
onderhandelaars. De ver
vroegde uittreding blijft bij
deze onderhandelingen cen
traal staan.
De besprekingen zullen' op 9
en 11 januari as. in Woerden
worden voortgezet. De bouw
bonden van de Federatie van
de Nederlandse Vakbeweging
(FNV) houden daarbij vast
aan een hogere uitkering bij
vorstverlet, een algemene ver
bodsbepaling voor overwerk
behoudens bijzondere omstan
digheden. het terugbrengen
van de dagelijkse reis- en ar
beidstijd tot 10,5 uur en
handhaving en verbetering
van de koopkracht. De CNV -
bonden, die oorspronkelijk
geen voorstellen hadden inge
diend, beraden zich thans wel
op een aantal onderhandeling
spunten.
De leiders van de onderhandelingsdelegaties in de
bouw begroetten elkaar gisterochtend in Voorburg.
Op de foto de heer Buijs van het FNV, en de heer
Van Eijkelenburg van de werkgeversorganisatie.
Uitstel van
betaling voor
huisbaas Fennis
(Van een onzer verslaggevers)
DEN HAAG De faillise-
mentskamer van de Haagse
rechtbank heeft gisteren sur
séance van betaling verleend
aan HJ.P. Fennis. Deze Ha
genaar is directeur en enig
aandeelhouder van een groot
aantal b.v.'s op het gebied
van het aannemingsbedrijf en
woningverhuur in een groot
aantal plaatsen van ons land,
maar vooral in Den Haag en
Rotterdam.
.fir gingen al lange tijd ge-
r lachten dat Fennis, die vele
»t.alen miljonair is, in finan
ciële moeilijkheden zou verke
ren. Er waren door de schul
deisers al plannen gemaakt
voor de aanvraag van een
faillisement. Met de surséance
van betaling is Fennis hen
dus te slim af geweest. Tot
curatoren zijn benoemd jhr
mr. G. Hooft Graafland en
mr. L. Pels Rijckern, uit Den
Haag. Op 15 maart wordt de
vergadering van schuldeisers
gehouden, waarop zal worden
beslist over het accepteren
van de surséance.
Informele top
westerse Grote
Vier begonnen
POINTE-AFRITTE (DPA)
De staats- en regeringshoof
den van de Verenigde Staten,
Frankrijk, Groot-Brittannië
en West-Duitsland zijn gister
avond aangekomen op het
Franse Antilliaanse eiland
Guadeloupe voor hun infor
mele topbijeenkomst van
vandaag en morgen. Zij zul
len daar zonder protocol en
zonder agenda over allerlei
wereldproblemen van gedach
ten wisselen
Gastheer is president Valery
Giscard d'Estaing van Frank
rijk die gisteren premier Cal-
laghan van Engeland, presi
dent Carter van de VS en
bondskanselier Helmut
Schmidt van West-Duitsland
ontving. Hoogstwaarschijnlijk
zal in de besprekingen van
vandaag de toestand in Iran'
centraal staan.
(Van onze parlementaire re
dactie)
DEN HAAG De regering
wil de kosten omlaag bren
gen die verbonden zijn aan
het uitreiken van gerechtelij
ke stukken. Er is daarom een
wetsontwerp gemaakt waarin
het in een aantal gevallen
mogelijk wordt dat zo'n
mededeling (bijvoorbeeld een
dagvaarding) per post wordt
verstuurd in plaats van dat
zij in persoon wordt uitge
reikt. Dit heeft waarnemend
premier Wiegel gisteren na
afloop van de ministerraad
bekend gemaakt.
Nu is het nog zo dat voor de
kennisgeving van een gerech
telijke mededeling in een
strafzaak de hulp wordt inge
roepen van de PTT of de po
litie. Deze stuurt dan een
postbesteller of politieman
naar de man of vrouw op wie
het stuk betrekking heeft. Dat
alles kost veel geld, terwijl
het volgens het ministerie van
Justitie vaak niet nodig is. In
de praktijk komt het namelijk
zeer veel voor dat een gea
dresseerde niet thuis wordt
getroffen, waarna het gerech
telijk stuk in veel gevallen
alsnog over de post wordt ge
stuurd.
Franpois Mitterrand.
(Van onze correspondent
Walter Schwarz)
PARIJS Een interne en-
quete heeft aangetoond dat
de landelijke secretaris van
de Franse Socialistische
Partij, Michel Rocard, popu
lairder is dan partijleider
Francois Mitterrand. Rocard
gelooft dat de grote meer
derheid van de partij het
eens is met zijn ideeën,
maar dat persoonlijke
trouw aan Mitterrand en
het persoonlijk belang van
de partijbonzen vooralsnog
een machtsovername an de
weg staan
De Socialistische Partij, zegt
Rocard met nadruk, moet
haar „familieruzies" te bo
ven komen. „Als de partij
versplintert," zegt hij, dan
is er noch voor mijn ideeën,
noch voor die van Mitter
rand enige toekomst. Alles
zal afhangen van de wijze
waarop het debat wordt ge-
Michel Rocard is een snel-
pratende technocraat. Hij
studeerde af aan de Ecole
Administrative Superieure
Nationale School voor de
Overheidsdienst. Als eco
noom bekleedde hij een
hoge overheidsfunctie. Later
werd hij leider van de Vere
nigde Socialistische Partij
(PSU). Nu werkt hij binnen
de Socialistische Partij van
Francois Mitterrand, wiens
grote rivaal hij sindskort is.
Hij is des te gevaarlijker
omdat hij de partijleider
van twee flanken lijkt te
hebben aangevallen: van
links met zijn ideeën over
arbeiderszeggenschap en de
centralisatie, en van rechts
zijn oproep voor „economi
sche werkelijkheidszin".
In april houdt de Socialisti
sche Partij haar eerstvolgen
de congres, en Rocard heeft
al gedreigd een eigen motie
in te dienen. Dat zou een
scheuring kunnen veroorza
ken in Mitterrand's meerder
heid, die zich tot nu toe een
sgezind had opgesteld
tegenover de linkervleugel
(de zogenaamde CERES-
groep).
Rocard voelt er echter wei
nig voor de geschiedenis in
te gaan als „partijscheur-
der", en hij heeft daarom
besloten te proberen nog
voor 10 februari de meer
derheid achter zich te krij
gen. Op die dag wordt na
melijk de voorbereidende
vergadering voor het belang
rijk congres in april gehou
den.
„Ik wil wel dat een discussie
over enige fundamentele
problemen niet uit de weg
gegaan wordt. Als Francois
Mitterrand het er mee eens
is dat ze besproken moeten
worden, en de mensen be
spreken ze ook echt, dan
kan de partij één blijven.
Maar als de huidige leiders
vinden dat er maar beter
niet te veel lastige vragen
gesteld kunnen worden, of
dat er over sommige dingen
Het verlies van de socialisten bij de Franse parlements
verkiezingen in maart vorig jaar heeft deze partij niet
onberoerd gelaten. Een van de gevolgen is dat het lei
dersschap van Mitterrand binnen de socialistische gelede
ren een betwiste aangelegenheid geworden is. Mitterrand
heeft in de figuur van partijsecretaris Michel Rocard een
geduchte concurrent gekregen In onderstaand artikel
schetst de correspondent van The Guardian de positie
van Michel Rocard.
wel en over andere dingen
weer niet gepraat kan wor
den, dan zullen we er een
veel hardere dobber aan
hebben. Niemand weet wat
er gaat gebeuren, en op dit
moment kan ik nog niet zeg
gen of er een strijd om het
leiderschap komt."
Rocard legt uit dat veel so
cialisten het met hem eens
zijn, maar huiveren voor de
eenheid van de partij. „De
genen die zich tegen mij
hebben opgesteld, doen dat
alleen omdat ze een hoge
functie in de organisatie be-
Economische
werkeli j kheidszin
Het is moeilijk Rocard's po
litieke positie precies te be
palen. Van de ene kant
komt hij uit" de UPS, een
partij ver links van Mitter
rand's socialisten, en gelooft
hij in regionale autonomie
en zeggenschap voor de ar
beiders. Maar dat alles lijkt
niet te stroken met de na
druk die hij voor de verkie
zingen van maart legde op
„economische werkelijk
heidszin". Anderen hebben
hem vanwege dat laatste een
„reformist" of „sociaal-de
mocraat" genoemd, maar
Rocard vindt dat niet te
recht.
Rocard verklaart zijn hou
ding aan de hand van een
oude tegenstelling binnen de
Franse linkse beweging.
„Het idee dat niet het oud
ste is, maar wel altijd de
overhand heeft gehad, is de
centralistische traditie. Ten
eerste is er de centralisti
sche gedachte: het idee van
een socialisme dat nauw
verbonden is aan de staat
en haar bureaucratisch ap
paraat. Deze door en door
nationalistische school vindt
dat de staat nog groter en
sterker moet worden. Regio
nalisme wordt niet aange
hangen, hoewel dat onder
werp op het ogenblik erg in
Dit soort centralisme, vindt
Rocard, is vooral aantrekke
lijk voor de socialistische
leiders en communisten.
Dit soort socialisme stelt
materiële eisen, en besteedt
weinig aandacht aan vrij
heid en de verdeling van
macht".
Rocard hangt een ander so
cialisme aan, „dat al veel
ouder is" en al begon met
Proudhon. Het is ook het so
cialisme van Marx, die zeker
niet centralistisch was inge
steld, want hij had geleerd
van het Franse socialisme
van zijn tijd. Marx leende
wat van de. Duitse filosofie,
Britse theoretische economie
en het Franse socialisme. In
Frankrijk ontstonden zijn
ideeën over de verjonging
van de staat".
Rocard's socialisme is „ook
internationalistisch, terwijl
het andere soort nationalisti
sche en protectionistisch is.
Daarom past het pak van
Europeaan ons beter".
Rocard gelooft heilig in per
soonlijke vrijheid en „auto-
gestion", hetgeen volgens
hem meer is dan arbeiders-
zeggenschap. „Het is ook
een plaatselijk bestuur. De
mensen moeten zeggenschap
hebben zowel over wat er
met hun febrieken als met
de openbare instellingen ge
beurt.
Overgestapt
Rocard zorgde voor een
breuk in de UPS toen hij,
na het linkse bondgenoot
schap tussen communisten
en socialisten in 1974, zijn
eigen partij overbodig ver
klaarde. „Ik had de motie
ingediend en ik verloor,"
herinnnert hij zich. „Daarom
ben ik destijds overgestapt
naar de socialisten". De mo
tie die hij in april waar
schijnlijk zal indienen bij
het congres van zijn nieuwe
partij zal daar inslaan als
een nog grotere bom.
Volgens Rocard zal dat con
gres te kampen hebben met
twee verschillende proble
men. Het eerste probleem is
het politieke geschil tussen
de twee stromingen binnen
de partij. „Als dat de enige
moeilijkheid was, dan zou ik
zeker een grote overwinning
behalen. Wat er ook gebeurt,
de socialisten kunnen niet
langer afwachten. Ze moeten
nu kiezen".
Het tweede probleem hangt
samen met de „persoonlijk
heid van de partijfunctiona
rissen. Ze kunnen er niet
onderuit dat Mitterrand de
gene was die leven blies in
het socialisme en de ver
schillende kampen bijeen
bracht. Hij was ook degene
die dóór had dat het bond
genootschap met de commu
nisten de enig mogelijke
strategie was".
Michel Rocard.
Toch leidde die strategie tot
een ramp voor de socialisten
bij de verkiezingen van
maart. „Wat er fout ging in
maart was dat het bondge
nootschap geen basis onder
het volk kende. Het was een
overeenkomst aan de top.
Wat wij nu nodig hebben is
een bondgenootschap en
eenheid onder de kiezers
over de politiek en de men
sen die de politiek bepalen.
Oorspronkelijk was het
bondgenootschap dat ook. In
het begin was het doorge
voerd door de kiezers."
Volgens Rocard begint deze
nieuwe stijl al vruchten af
te werpen. „Alle tussentijdse
verkiezingen van de afgelo
pen maanden werden door
links gewonnen, hoewel de
partijleiders elkaar zo'n
beetje naar het leven ston
den. De communistische kie
zers staan achter ons, en
hun leiders zullen het er nog
moeilijk mee krijgen".
Dat is het linkse gezicht van
Rocard. Hij is echter
„rechts" genoeg om er op te
staan dat het socialisme rea
listisch blijft. „Een partij
moet niets beloven dat zij
niet waar kan maken". Hij
is tegen de „klasieke" vorm
van nationalisatie zonder
meer.
Het linkse bondgenootschap
brak op het punt van de na
tionalisatie van 729 dochter
maatschappijen van de ne
gen grote Franse
ondernemingen die volgens
het gezamenlijk programma
genationaliseerd zouden wor
den. Rocard vond het een
„stomme ruzie. De commu
nisten wilden het een einde
maken aan het bondgenoot
schap en waren alleen op
zoek naar een goed excuus".
Rocard vindt dat de nationa
lisaties in Frankrijk ge
slaagd zijn, maar dat slechts
een klein aantal bedrijven,
zoals gas, electriciteit, steen
kool en Renault, werkelijk
staatseigendom genoemd
kan worden. Verder is er
een enorme groep bedrijven
in de commerciële sector
waarvan de staat een meer
derheid van de aandelen in
haar bezit heeft.
Rocard gelooft dat nationali
satie van alle ondernemin
gen een „procesvoering van
vijf jaar" in beslag zóu heb
ben genomen. Zijn eigen
methode zou zijn om de ge
wone beursprijzen te betalen
voor aandelen, met overeen
gekomen aanpassingen voor
eventuele waardeverminde
ringen voor de uiteindelijke
overname. Een en ander zou
volgens Rocard „binnen
twee weken" geregeld kun
nen zijn.
Hij gelooft daar nog steeds
in. „Het partijcongres moet
de beslissing nemen". Ro
card houdt er niet van zich
zelf op de voorgrond te
schuiven of de boel op stel
ten te zetten, maar hij is
duidelijk klaar voor een
machtsstrijd met Mitterrand.
Copyright The Guardian
DE NEDERLANDSE POLITIEK
IN 1979
Hieronder een ver
volg op het artikel
van gisteren, dat de
problemen van het
kabinet-Van Agt in
het pas begonnen
jaar. Dit artikel han
delt over de politie
ke partijen.
(Van onze parlementaire redactie)
DEN HAAG Voor de vier grote en
middelgrote partijen van ons land
wordt 1979 een belangrijk jaar, niet al
leen omdat ze gaan deelnemen aan de
eerste rechtstreekse verkiezingen voor
het Europese Parlement, maar ook om
dat ze veel aandacht moeten schenken
aan hun koersbepaling.
Het centrale moment voor de grootste
groepering, de Partij van de Arbeid
wordt, naar het zich laat aanzien, het
partijcongres van eind april. Niet alleen
moeten dan een nieuwe voorzitter, een
secretaris en een internationaal secreta
ris worden gekozen, maar ook zal er in
tensief over de koers gesproken wor
den.
Voorzitster Ien van den Heuvel-De
Blank treedt af. Ze staat kandidaat
voor het lidmaatschap van het Europe
se Parlement. De belangrijkste kandida
ten voor haar opvolging zijn het Twee
de Kamerlid Wim Meijer (oud
staatssecretaris van CRM) en de oud
wethouder van Groningen Max van den
Berg.
Meyer lijkt de beste kansen te hebben,
niet het minst omdat hij de steun ge
niet van de politiek leider van de par
tij, Tweede-Kamerfractievoorzitter Den
Uyl. Als Meyer inderdaad de nieuwe
voorzitter wordt ziet het ernaar uit dat
de huidige partijlijn gecontinueerd zal
worden. Bij een voorzitterschap van
Van den Berg zal een zekere mate van
raaikalisering kunnen optreden; Max
van den Berg geldt immers als groot
voorstander van de meerderheidsstrate
gie, die hij ook als politiek leider van
de PvdA in de stad Groningen consequ
ent heeft gevolgd."
Het is waarschijnlijk dat het congres de
door Den Uyl uitgezette lijn zal volgen
(eigen oppösitiekoers zonder nog teveel
rekening te houden met de linkervleu
gel in het CDA, streven naar terugkeer
in de regering met harde eisen aan het
CDA). Aan de opvolging van de nu 59-
jarige Den Uyl als fractieleider hoeft de
PvdA nog niet te denken omdat Den
Uyl in de partij op de handen gedragen
wordt en hij zelf graag weer lijstaan
voerder bij de volgende Kamerverkie
zingen wil worden. Overigens worden
als eventuele opvolgers van Den Uyl als
politiek leider (t.z.t.) al namen genoemd,
waaronder die van Wim Meijer en An-
dré van der Louw, oud-partijvoorzitter
en burgemeester van Rotterdam.
CDA
Het CDA is (alweer) een moeilijk jaar
ingegaan. In 1979 moeten beslissende
stappen gezet worden in de richting
van de fusie van de nu in federatief
verband samenwerkende partijen KVP,
ARP en CHU (de fusie moet in 1980
plaats hebben). Vóór het zover is zal er
heel wat afgepraat worden, vooral in
de dit jaar eeuwfeest vierende ARP.
Voor Lubbers wordt dit jaar uiterst ge
compliceerd omdat hij een fractie moet
leiden die uitmunt in diversiteit (van
links tot rechts) en bovendien het kabi
net in het zadel moet houden. Deze po
liticus, in het bezit van een groot aantal
bekwaamheden, heeft ook een forse
verantwoordelijkheid ten opzichte van
de toekomst van het CDA op zich ge
nomen; als hij als fractievoorzitter niet
het vereiste gezag zou krijgen zou dat
ook het jonge CDA zélf geen goed
doen.
VVD
De WD heeft met aanzienlijk minder
Als kleinste regeringspartij kan ze zich
naar buiten veel minder profileren dan
als oppositiegroepering. Daardoor moet
ze in opiniepeilingen genoegen nemen
met een verminderde aanhang en het is
niet ondenkbaar dat dit voorlopig zo
blijft.
In de partij is een groeiende stroming
aanwezig die van oordeel is dat over
enkele jaren het moment gekomen zal
zijn om samen te gaan werken met de
PvdA; daartoe behoren vooraanstaande
WD-ers van Jacobse en Vonhoff en de
leiding van de jongerenorganisatie van
de WD, de JOVD. Dat zou in de ko
mende tijd tot enige spanningen binnen
de WD kunnen leiden. Aangenomen
wordt dat de partij het intern eveneens
moeilijk zal krijgen met het abortusont-
werp, zeker als de PvdA en D'66 met
een eigen ontwerp willen komen.
D'66
Tenslotte D'66, de partij die een glan
zende periode doormaakt. De opiniepei
lingen zijn voor D'66 bijzonder bemoe
digend en ook binnen het parlement
zijn velen van oordeel dat D'66 het als
oppositiegroepering goed doet. Opval
lend waren onlangs de uiterst vriende
lijke woorden van Lubbers over D'66.
De enige fractie die D'66 in de Tweede
Kamer onvriendelijk bejegent - in poli
tiek opzicht - is de VVD, maar dat is
wel verklaarbaar omdat het sterk con
currerende groeperingen zijn. Niet zon
der spanning wordt bekeken of Ter-
louw en de zijnen erin zullen slagen
hun eigen politieke gezicht te behóuden.
EVERT MATHIES
Ook de aardgasleveranciers merken terdege dat het
weer eens ouderwets vriest. De aardgasafzet is met tientallen
miljoenen kubieke meters per dag omhoog gesprongen en
het hele leidingsysteem werkt op volle toeren om iedereen
van aardgas te voorzien.
In de Nederlandse huizen wordt hard gestookt, maar
soms blijkt de verwarming het niet helemaal te kunnen
"trekken", vooral als een koude wind de glasvlakken belaagt.
Wij geven u daarom een paar simpele adviezen om de
warmte zoveel mogelijk binnen te houden, deze kleine
handelingen kunnen u bovendien heel wat op uw gasrekening
schelen.
Sluit tegen de schemering uw overgordijnen. Hebt u
binnenzonwering laat die dan ook zakken.
Houd de zon niet tegen als deze uw huis binnenschijnt.
Bekijk of u in lege kamers wel moet stoken. Staat er een
lokaal verwarmingstoestel, zet dat dan op een lage stand.
Bij behoorlijke vorst radiatoren niet dicht draaien, omdat
anders het water daarin kan bevriezen.
Geeft uw centrale verwarming toch onvoldoende warmte
af ondanks alle maatregelen, dan bestaat de kans dat uw
ketelthermostaat te laag is afgesteld. Bij de huidige weers
omstandigheden mag deze in zijn hoogste stand staan.
De regeling kunt u vinden door de draaibare of afneembare
klep van de ketel open te doen.
Veelal is de ketelthermostaat te herkennen aan een graden-
indeling met een instelbaar pijltje. Er zijn ketels die de instel
bare thermostaat niet hebben. Heeft u zo'n ketel, dan kunt u
dit advies niet toepassen.
Denk toch vooral om de nodige frisse lucht voor
verbrandingstoestellen bij het afdichten van tochtkieren en
naden.
Voor verdere informatie: bel uw gasbedrijf of installateur.
Aardgas is kostbaar, doe er verstandig mee.
Publikatie van: Gasunie, Vegin en Economische Zaken.
