erence Hill
elt show in
omische western
Nieuwjaarsconcert Gewestelijk Orkest
CAFÉ
TIVOLI
EN VERDER
Drie
kunstenaars
exposeren in
gemeentehuis
Rijnsaterwoude
1 Zestigjarige
ioscoopbond komt
net onthullende cijfers
In trek
bij film
liefhebbers
VRIJDAG 29 DECEMBER 1978 PAGINA 7
LEIDSE COURANT
Een ander minder bekend Nederlands
talent is de poppenspeler Jos Spanbroek.
Door zijn poppenspel wordt het bepaald
niet onbekende en geliefde opus van Serge
"Prokof jew, Peter en de Wolf, in een nieuw
jasje gestoken. In plaats van het gebruike
lijke verhaal zullen de gebeurtenissen
rond Peter „in beeld" worden gebracht.
In deze stille, maar even zeer verhalende
versie, zal de muziek van Prokofjew een
extra dimensie krijgen.
De Nieuwjaarsconcerten zullen worden
geleid door de chef-dirigent van het Ge
westelijk Orkest, David Porcelijn. Buiten
zijn aktiviteiten als dirigent van het En
semble „M" en tot 1977, het Radio Blazers
Ensemble, heeft David Porcelijn sinds
1975 vele orkesten in binnen en buitenland
gedirigeerd. David Porcelijn is sinds au
gustus 1977 artistiek leider/chef-dirigent
van het Gewestelijk Orkest. Hij is tevens
muzikaal leider/dirige'nt van het Neder
lands Dans Theater.
Zaterdag 6 januari zullen verder werken
vertolkt worden van Mozart en Strawins-
ky. Het nieuwjaarsconcert begint om 14.00
uur.
ALPHEN AAN DEN RIJN Het Gewes
telijk Orkest geeft in samenwerking met
het Nederlands Impresariaat op zaterdag
6 januari een nieuwjaarsconcert in De
Bron in Alphen aan den Rijn. Door deze
samenwerking is het mogelijk om jong
nog onbekend Nederlands talent een po
dium aan te bieden. Dit met de verwach
ting dat hun optreden in de concertserie
met een orkest de bekendheid bij een
breder publiek zal verschaffen. Zo zal de
„snarenvirtuoos" de contra-bassist Thom
de Ligt voor het voetlicht treden en het
zelden gehoorde (barok-) Concert voor
contra-bas en orkest van Giuseppe Capuz-
zi, spelen.
RIJNSATERWOUDE De schilderes Ine Bockhove en de
beeldhouwster Gerda van den Bosch exposeren in de periode
van 29 december tot en met 5 januari in het gemeentehuis
van Rijnsaterwoude. Van de hand van Ine Bockhove zijn
olieverfschilderijen, pentekeningen, etsen en aquarellen te
bewonderen. Gerda van den Bos exposeert met een aantal
dierfiguren in brons. Het thema van de tentoonstelling is
"In en om Rijnsaterwoude".
Tenslotte zal men kunnen ken
nismaken met edelsmeedwerk
van Willem Hesseling, dat gro
tendeels vanuit het thema "Ta
fel" is ontstaan. De opening
stijden zijn: dagelijks van
14.00-16.30 uur, terwijl dins
dag, 2 januari de expositie ook
's avonds te bezichtigen is tot
21.00 uur. Zondag, oudejaars
dag, is de tentoonstelling ge
sloten. De officiële opening
vindt plaats door burgemees
ter van der Kroft vanavond
om half negen.
Als vrijetijdsbesteding met te
kenen en schilderen begonnen,
heeft Ine Bockhove later haar
professionele opleiding in In
dia gehad. Terug in Neder
land, is zij enkele jaren lid
geweest van het Kunstgenoot
schap Nieuwkoop, terwijl zij
later ook aangesloten was bij
de artotheek in Den Haag en
Alphen a/d Rijn. Momenteel
volgt Ine Bockhove de oplei
ding reclametekenen.
Op verschillende tentoonstel
lingen hebben reeds werken
van haar gehangen, o.a. in
Arnhem, Almelo, Breda,
Nieuwkoop, Alphen aan den
Rijn en Woubrugge. Voor de
komende tijd heeft zij al weer
uitnodigingen liggen vanuit
Amsterdam, Benthuizen, Ha-
zerswoude en andere gemeen-
Gerda van den Bos heeft na
haar middelbare opleiding pri-
vélessen in beeldhouwen en
boetseren gehad van Marcus
Ravenswaay. Behalve het uit
beelden van dieren, is zij in
het bijzonder ook werkzaam
als portretbeeldhouwster. Zij
is aangesloten bij het kunstge
nootschap "Ars Aemula Natu
rae" te Leiden. Gerda van den
Bosch heeft al vele tentoon
stellingen en opdrachten ach
ter de rug. Haar eerste over
heidsopdracht kreeg zij in 1960
van de gemeente Gorkum.
Daarnaast is openbaar werk
van haar te zien in Zutphen,
Zoeterwoude en Woerden. Wat
de exposities betreft heeft de
kunstenares internationle be
langstelling. Binnenkort zal
werk van haar worden ten
toongesteld in Meerle (België)
Coevorden, Roermond en Am
sterdam.
Willem Hesseling is nog een
jonge kunstenaar, die behalve
edelsmederij ook aktief is in
de schilderkunst en het maken
van speelplastieken voor scho
len. Het edelsmeden heeft hij
geleerd aan de bekende zilver-
smidschool te Schoonhoven,
waar hij zelf momenteel do
cent is. Ook geeft hij les in
het Creatief Centrum "De
Werkschuit" te Gouda.
CAMERA Grease (a.l.)
John Travolta en Olivia
Newton John in een lieve,
vriendelijke musical die pre
tendeert een beeld te geven
van de middelbare school
jeugd in de jaren vijftig
(twaalfde week).
LIDO I Revenge of the
Pink Panther (a.l.) Peter Sel
lers wederom als inspecteur
Cloudeau. Hetgeen borg
staat voor een grote hoeveel
heid visuele grappen, welis
waar zonder al te veel ver
haal (derde week).
LIDO II Jaws 2 (12) Roy
Schneider opnieuw in een
strijd gewikkeld met een
mensenetende haai. Het is
regisseur Jeannot Swarcz
nauwelijks gelukt nieuwe
kruiden aan zijn Jaws 1-re-
cept toe te voegen (derde
week).
kent dat hij een verhouding
met een andere vrouw heeft
(derde week).
STUDIO Bambi (a.l.)
„Evergreen" van Walt Dis
ney, vrijwel elk jaar tijdens
de kerst uitgebracht. Een
product daterend uit 1943,
dit maal voorzien van Ne
derlands gesproken en ge
zongen tekst (reprise, tweede
week).
LUXOR Even en
(a.l.) Spectaculaire slapstick
gevechten van het Trinity-
duo, JBudd Spencer en Te
rence Hill, dat maar van
geen ophouden weet (tweede
week).
REX Porno Disco (16)
Matig sexwerk (tweede
week).
EUROCINEMA I en II (Al
phen aan den Rijn) Even en
oneven (a.l.) Zie Luxor.
LIDO III An unmarried EUROCINEMA III(Alphen
woman (16) Jill Clayburgh aan den Rijn) Grease
als de tegen de veertig lo- (a.l.) Zie Camera,
pende vrouw die voor de
grootste teleurstelling van EUROCINEMA IV (Alphen
haar leven komt te staan, aan den Rijn) The Moun-
wanneer haar man haar be- tain (16).
ïea-
ïea-
ïeg,
van
Hil!, blauwogig en slim als het „genie" dat het hele Wilde Westen
zijn hand zet.
The genius (12) met Terence Hill en Miou Miou. Regie: Damiano Damiani.
Hill is inmiddels een ster op eigen
geworden. Zij rol als blauwogige slimme-
[DieeK sterk genoeg om die van zijn partner,
bgge beer en ex-waterpolospéler Bud Spen-
voortaan maar uit de scenario's te schrap-
Terence is voor „The genius" aan een
lal mindere goden gekoppeld (een mooi,
kijkende Robert Charlebois en een grappi-
ftiou Miou) en mag er van regisseur Damia-
Damiani dan ook een soort totaal-show van
oude komische image uit de Trinity-films
ft gehandhaafd. Als de scherpschutter Joe
dankt" mag hij opkomen vóór de belangen
de indianen, een heel leger voor schut
1 500pn- allerlei dubbele bodems in zijn capriolen
900Puwen' een honderd meter horden winnen
5oojeen hem achtervolgende meute.
de sympathieke semischurk zijn maar
3.450St drie schrijvers aan tafel gaan zitten om
3.750i
2.950
7.5001
2.950;
2.250.'
3.9501
1.250
onder de vlag van producer Sergio Leone een
film vol vondsten te schrijven. Het zijn er dan
ook zoveel geworden dat het verhaal met geen
mogelijkheid is na te vertellen zonder onder
weg verstrikt te raken in de bedenksels. Het
gaat allemaal om 300.000 dollar staatsgeld dat
voor de indianen bestemd was, maar door een
majoor verduisterd is. Dat geld komt weer
boven water via een serie listen en lagen
waaraan nauwelijks enige logica ten grondslag
ligt. Maar dat is niet bijster belangrijk. „The
genius" is een leuke, komische Western gewor
den, met veel gekke effecten en even gekke
mannetjes. Je zit voortdurend te glimlachen,
kan af en toe schateren en het geheel is van
leuke muziek voorzien door Ennio Morricone,
die er voor in de muziekhistorie ronddoolde
en zelfs Fiir Elise in het wilde westen ten gehore
Bert Jansma
3.9501
i heeft de tijd nog meege-
ïkt, dat je voor twee
(beitjes naar de bioscoop
en er twee hoofdfilms te
i kreeg met soms nog als
raatje een tekenfilm of
komische twee-acter
t waren de jaren dertig
q ik als HBS-ïeerling en
"■flink filmgek mijn zak-
d zo goed mogelijk
eidde om toch maar zo-
il mogelijk films te zien.
\Den Haag bijvoorbeeld
je in die tijd in de
thorststraat en in Amici-
al voor twee dubbeltjes
weet niet welke invloed
jn schoolkameraden en ik
het gemiddelde besteding-
Idrag per kaartje hebben
lad, maar dat lag in Den
ag in 1936 op 53 cent en
1939 zelfs op 51 cent.De
genaar gaf in die tijd
er uit dan de Amsterdam-
ir, die respectievelijk 39
44 cent in die tijd aan de
jscoop uitgaf.
Onthullende cijfers uit het
goedverzorgde boekwerk vol
informatie, dat de Nederland
se Bioscoopbond dezer dagen
ter gelegenheid van zijn zes
tigjarig bestaan rondstuurde.
In 1939 bezochten 40,4 mil
joen Nederlanders de bios
coop, maar dat cijfer daalde
tot 31,3 miljoen in 1941,
mede onder invloed van het
feit dat na september 1940
alleen maar Duitse films of
enkele oude Nederlandse
films te zien waren. Des te
opmerkelijker is dan ook de
stijging naar 55.4 miljoen in
1943 toen we nog steeds met
de Deutsche Wochenschau,
Duitse operettefilms, kome
dies met Heinz Rühmann en
Theo Lingen plus een aantal
nauwelijks verkapte Duitse
propaganda-films opgezadeld
waren. In 1944 daalde het bi
oscoopbezoek in het bezette
westen naar het nulpunt.
Toen 9 mei 1945 weer enkele
bioscopen gevoed door de
waren in de jaren dertig een vast
'ogrammapunt voor het bioscoopkaartje van twee
Ibbeltjes. Hier Rex Allen in actie in de film „Old
^lahoma plains".
voorraad films van de
SHAEF, hun poorten weer
openden was de toeloop
enorm en vormden zich al
uren van tevoren rijen voor
de kassa om toch maar een
kaartje te bemachtigen.
De resterende maanden van
1945 trokken liefst 52 miljoen
bezoekers en in 1946 werd de
absolute top in het Neder
landse bioscoopbezoek geno
teerd met 88,7 miljoen kijk-
lustigen.In de jaren tussen
1949 en 1958 schommelde het
jaarlijks aantal om de 65
miljoen, maar onder invloed
van de televisie zette zich in
1959 een sterk dalende lijhn
in met 1970 als dieptepunt:
24.1 miljoen.De laatste jaren
zijn daar wel een paar mil
joen bij gekomen, maar bo
ven de 28,3 zoals in 1975
kwam men toch niet.
Zou men het blad „Koop
kracht" van het Konsumen-
ten Kontakt moeten geloven,
dan zijn de entreeprijzen bui
ten proporties gestegen-
„Koopkracht" baseert zijn
conclusie echter geheel op
een door „Skrien" ingesteld
onderzoek, waar iedereen die
op de een of andere manier
met het bioscoopbedrijf te
maken heeft zo de denkfou
ten uit kan halen. Bijvoorbe
eld wordt nergens een duide
lijk verschil gemaakt tussen
filmverhuurder en bioscoo
pexploitant.
De directeur van de Neder
landse Bioscoopbond, de heer
J. Th. van Taalingen, zet
naar aanleiding van het arti
kel in „Koopkracht" de za
ken nog eens duidelijk op
een rijtje in het blad „Film",
maar dat is eigenlijk overbo
dig voor wie de cijfertjes in
de jubileum-uitgave goed kan
Iezen.Alleen als hij verklaart
dat het bestedingsgemiddelde
beinvloed wordt door een
voorkeur van het publiek
voor duurdere rangen, dan
moet hij - zeker wat de rand-
Café „Tivoli".
Steenstraat 10a, Leiden.
Open: alle dagen van de week, behalve
op woensdag, van 's middags twee uur
tot de gebruikelijke sluitingstijden van
één of twee uur na middernacht.
Snacks: tosti's, huzarensalades en le
verworst.
„Een buurtcafé zou ik mijn zaak beslist niet
kunnen noemen. Daarvoor ligt het te cen
traal. Er komen hier zoveel mensen een
glaasje drinken, die richting station of stad
lopen, dat dit café moeilijk onder een noemer
is thuis te brengen. Voor 50 procent tref ik
mensen, die ik niet ken, wier gezicht ik nooit
gezien heb. Dat vind ik eigenlijk ontzettend
interessant, het onbekende van mensen. Het
houd je bezig, omdat je hun gewoonten niet
kent en steeds voor verrassingen komt te
staan". Henk en Elma Buis hebben café
„Tivoli" precies een jaar geleden overgeno
men van kastelein Buis sr. De oude Buis
heeft zich bij deze overdracht ervan verge
wist, dat zijn zoon de kasteleindynastie min
stens met evenveel plezier zou willen voort
zetten, als hij dat destijds heeft gedaan.
„Daar had overigens zich nooit iemand zor
gen over hoeven te maken, want ik ben hier
uiteindelijk opgegroeid, werken aan de tap
en de kennis daaromtrent is mij met de
paplepel ingegoten (nou ja, paplepel?) en als
ik eerlijk moet zeggen, ik zou niet weten
wat ik anders had moeten doen. Ik vind het
fijn met mensen om te gaan, ik hou van
afwisseling en dan zit je in een café als dit
op de juiste plaats", vertelt de jonge kaste-
Cowboy
Behalve klanten die als passant „Tivoli"
binnenwippen, telt dit café onder zijn cliente
le enorm veel bioscoopbezoekers, die 's mid
dags of 's avonds, voor- of nadat zij naar
de film zijn geweest, een biertje komen
drinken. Rond negen uur (voor de filmvoor
stelling) en na elven zit het café dikwijls
stampvol met nieuwe gezichten: bioscoopbe
zoekers vanuit de wijde omtrek, van alle
rangen en standen. Voor Henk en Elma
maakt het niet uit of je straks stalles of loge
zit. Iedereen zit bij „Tivoli" op de beste rij.
Laatst nog diende zich iemand in het café
aan, die zo kon zijn weggelopen van het witte
doek in Luxor of Studio. „Ja, dat was wel
Henk Buis achter de tap van „Tivoli".
even lachen", zegt Elma, die het tafereel als
in een western beleefde. „Er komt een grote
kerel binnen met een hard en nors gezicht.
Voordat hij de deur dicht doet, spiedt hij
heel argwanend in het rond en komt dan
zo vanuit zijn heupen draaiend als een
cowboy op de bar afgestevend. Het werd
hier opeens heel stil en iedereen keek naar
die man. Hij ging op een van de krukjes
zitten met zo'n houding van: de eerste die
een beweging maakt schiet ik neer. Toen
legt hij zijn vuist op tafel, een erg grote vuist,
waarvan een vinger gebiedend in mijn rich
ting wijst en dan zegt hij: „Juffrouw, een
sinas alstublieft". Nou, toen moest ik lachen,
ik kon me niet meer goed houden. Ik had
minstens verwacht, dat hij een dubbele
whisky wilde hebben en zijn pistool zou
trekken".
Traditie
Voorts komt er in café „Tivoli" een aantal
malen per week een vaste groep Katwijkse
vissers, jonge vrijgezellen, die 's middags
aldus Henk, eveneens een bioscoopje zijn
gaan pakken. „Die jongens uit Katwijk ko
men hier al tientallen jaren achtereen. Dat
is gewoon een traditie geworden. Als de film
is afgelopen, zitten ze hier al na een minuut
binnen. Dat was al zo onder de vroegere
kastelein B. L. Harteveld, die hier 19 jaar
achter de tap heeft gestaan. Hij heeft het
langste in deze zaak gewerkt van allemaal,
want voordat mijn vader dit café kocht,
waren er hem al heel wat kasteleins voor
geweest. Voorheen was dit een sigarenwinkel
van een zekere heer De Zeeuw, die hier na
de stadhuisbrand in '29 is komen wonen.
Niet veel later werd dit een café. Het heeft
Rotterdamsch Koffiehuis geheten en café
Pschor en pas onder Harteveld werd deze
zaak Tivoli genoemd. En nou zitten wij, de
Bulsen, erin. En misschien wel later onze
zoon, want een café is niet voor tijdelijk,
maar voor altijd. I lov' it en dat is toch wel
het belangrijkste".
stad betreft - oppassen, want
de meeste theaters hebben
thans een entreeprijs en dan
blijft er niet veel te kiezen
over.
Schommelde het besteding
sgemiddelde nog tussen 1970
en 1974 rond de ƒ.3.50, in
1977 steeg dit mede onder in
vloed van „dure" films als
„Een brug te ver,, en „Sol
daat van Oranje" tot 6.27
wat vergeleken bij wat de
gemiddelde Nederlander aan
beroepstoneel, concerten en
sportevenementen uitgeeft,
nog aan de lage kant voor
een hedendaags „uitje" is.
Telde Nederland in 1937 nog
19 theaters met meer dan
1000 zitplaatsen, dat aantal
was op 1 januari 1978 nog
maar 6.Daarentegen steeg het
aantal zalen met 200 zitplaat
sen of minder van 24 naar-
113.Hoewel door het splitsen
van grotere bioscopen in
aantal kleinere, ondanks
sluiting van vele buurttl
ters, het aantal bioscooptl
ters van 333 naar 451 st<
daalde de zitcapaciteit
174.145 naar 162.507, m
daar zitten we dan ook o
fortabeler voor dan in 1
toen een plaatsje in de b
coop nog een paar dubbel
kostte.
M
