VADER
ABRAHAM
KAN VEEL
MAG WEINIG
KUNSTt
1978 1
TE KIJ,,
BREDA Pierre Kartner begint
ongevraagd negatief: „Mijn show
gisteravond in Delft was niet uitverkocht,
tr zaten maar zo'n man of driehonderd
in de zaal. Daar ben ik dan era
verbaasd en een beetje ongelukkig
onder. Maar als ik zie dat ze daar
mensen op de eerste rii twintig gulden
laten betalen, denk ik: Tja... Mijn laatste
single „Als je weggaat in de nacht"
gaat niet zoals we gehoopt hadden. We
nebben hier samen uitgebreid over
zitten piekeren waarom. We vonden 't
namelijk een goed liedje. Het beschrijft
een situatie tussen een man en een
vrouw die op z'n eind is gelopen.
Zonder te zeggen door wie of waarom.
En de fout die we gemaakt hebben is
dat we geen oplossing gegeven hebben
en geen hoop. De mensen verwachten
dat van Vader Abraham. Of je nu „Het
cafeetje aan de haven" neemt of iets
anders, er is altijd iets positiefs waar je
je aan vast kunt nouden. Het cafeetje
waar nog licht brandt, waar je je grote
schoenen van je mooie voeten kunt
trekken en waar je met een veel grotere
meneer altijd nog wel over voetbal kunt
6 raten".
ader Abraham thuis In Breda. In z'n
boven op z'n riante Rietveldhuis
gebouwde werketage. Beneden buiten
word je begroet door een verlicht
paneel met: „Goeiemorgen",
„Goeieavond" of „Goeienacht", al naar
gelang het uur van de dag. Een
geschenk van mevrouw Kartner. Zij doet
open, geassisteerd door de hond
Abraham. Een grote rommelige, gezellige
huiskamer, een biljartkamer met net
portret van Paus Johannes aan de muur,
een weinig gecultiveerde tuin achter,
ganzen daarin en een herfstig met
laderen dichtgeslibd zwembad. We
klimmen naar boven. Pierre Kartner,
prettige open ogen boven de wat
grauwe lange baard, na de tweede trap:
„Hoe hoger je komt, hoe gemakkelijker
je kunt vallen". Voorlopig lijkt dat er
niet op voor de 42-jarige ex-
banketbakker, kunstacademiestudent,
friteszaak-eigenaar en cafetaria annex
benzinepompexploitant. Zijn succeslijst
wordt nog altijd indrukwekkender. Hijzelf
of zijn liedjes nouden in Europa overal
de eerste plaatsen in de hitparades
bezet. Hij wordt gerzongen door
amusementsgroten als Nana Moukouri,
Joe Dassin, Peter Alexander en Mireille
Mathieu, wier vertegenwoordigers
dringend op de stoep staan om meer
liedjes van Kartner, terwijl de olievlek
van het Smurfensucces zich wijder en
wijder over de wereld uitbreidt. Meer
lijkt niet te kunnen alleen maar minder.
Kartner achter zijn bureau: „Meer kan
wel, beter kan ook". Ik kan naar Japan
met Vader Abraham en de Smurfen, ik
kan naar Amerika. Danny Kaye wil daar
het smurfenlied gaan doen, maar dat wil
ik zelf. Alleen, ik zou niet weten
wanneer. Ik speel 250 shows per jaar en
dat doe ik nog altijd het allerliefst. En
ik heb gewoon geen tijd een week in de
studio te gaan zitten. Als Amerika dan
voorbij gaat? Jammer, maar ik zal er
niet rouwig om zijn. Ik heb genoeg te
doen. Ik heb ook nog de shows die Jan
van Veen, toen nog in functie, bij de
AVRO heeft gebracht. We zitten nu te
werken aan ae samenstelling van de
volgende show van 29 december. Leuk
werk, maar moeilijk. Ik ben niet gewend
om zomaar tegen het publiek te gaan
praten. Presenteren moet ik nog steeds
leren. Ik vind een camera eigenlijk een
moeilijk ding om tegen te praten. Ik heb
publiek nodig. Bij een Willem Duys heb
ik dat niet, omdat ik weet dat er
ontzettend veel mensen kijken. Maar 't
gekke is dat naar mijn laatste show
toch ook 5 miljoen mensen hebben
Bekeken. En dat schijnt erg veel te zijn.
aar staat dan tegenover dat de radio
me zo goed als niet draait. Van m'n
nieuwe elpee heb ik maar een nummer
gehoord, vaak met een rotopmerking
erachteraan, maar dat kan me niet
schelen. De rest is stilte. Ze vinden 't
niks. Ik heb hard aan die plaat gewerkt;
allerlei soorten teksten; als er violen
nodig waren kwamen er violen. Maar ik
ben nog steeds de man van „uche,
uche, uche". Toen het succes van Vader
Abraham zeven jaar geleden begon,
werd er in Hilversum geroepen: O, dat
is typisch Nederlands, dat gaat wel over.
Toen kwam Duitsland erbij en toen
riepen ze: Ja maar de echte klasse staat
in de Engelse hitparade. En nou ik daar
bovenaan sta wordt er verbouwereerd
gekeken en gemompeld: Dat moet een
vergissing zijn". „Vader Abraham is
Pierre Kartner in vermomming. Een man
die je aankijkt en die naar je luistert.
Helemaal geen geplande figuur, want ik
heb indertijd in haast in een
feestartikelenwinkel een baard, een
bolhoed en een aanplaksnor gekocht. Ik
zou toen „Vader Abraham had zeven
zonen" brengen en de regisseur zei: Als
jij het maar niet zingt. Vaoer Abraham is
geen feestfiguur meer". „Ik wil me niet
met Chaplin vergelijken, maar het is ook
die lach en die traan. Ik zeg m'n
publiek: Blijf een uurtje bij ons, het is
toch koud buiten. Ik heb hier het grote
stempel van de smartlap. Maar als je de
dingen die ik aansij in een dikke roman
leest, of in een film van Billy Wilder
ziet, is het wel mooi. Dan wordt over de
camera-instellingen gepraat en over het
prima spel van de hoofdrolspeler. In
feite breng ik hetzelfde. Maar ik moet
het alleen doen, en ik heb er Drecies
drie minuten de tijd voor", „overigens is
dat stempel ook weer niet zo erg.
Jodelen doe je ook niet zondagochtend
op het kerkplein, leder z'n terrein en als
Wim Kan het over de overeenkomst
tussen Cruyff en Aantjes heeft - „ze
hebben het alletwee niet aan de
koningin gevraagd" - dan denk ik: zo'n
opmerking zou ik ook kunnen maken.
Maar dat zal ik niet doen. Vader
Abraham kan veel en daarom mag-ie
weinig". Natuurlijk heb ik een zaak. Ben
ik verantwoordelijk voor de mensen die
bij me werken. Maar die paar uur, die ik
aan een liedje zit, ben ik absoluut niet
commercieeel. Goed, er zijn momenten
dat je weet dat het niet fout kan gaan.
Bij „De uil is in de olie" samen met
boer Koekoek lagen alle ingrediënten
voor het oprapen: De oliecrisis, premier
Den Uyl en dan nog eens twee keer
koekoek uit het oorspronkelijke liedje.
Dan vallen alle draden samen en zit je
gebakken". „Maar het idee om een
smurfenliedje te maken kwam van
stripliefhebber Harry Thomas. Danny
Christian zou het zingen, maar zijn
platenmaatschappij zag het niet. Ik
hoorde ervan, ben de smurfenalbums
gaan lezen en heb toen pas mijn eigen
liedje gemaakt. Het succes daarvan is
een combinatie van dingen: Vader
Abraiham die het zingt als een
sprookjesverteller, een soort Andersen.
de poppen en de melodie". „In f!^
Oostenrijk was ik voor smurf-op?™
ergens bovenin het Prater. Benf l!Jc
bus met mensen. Ze zienjne, kpF;®
r wat je
kinderen hebt gegeven in deze
sex en drugs en rock en roll en
oorlogsspeeltuig. Dat is toch m'
kritiek. En het ogenblik dat ik inr®
ander Bierhalle in Duitsland berfl^
een citerspeler op de achtergror?"?
liedje van „Die kleine Kneipè^hK
Bl zij
en t<
De succeslijst van Pierre Kartner wordt nog altijd indrukwekkender. De olievlek van het smurfenlied breidt zich wijder en wijder over
de gehele wereld uit. Vandaar in dit jaaroverzicht speciale aandacht voor Vader Abraham, hier in zijn biljartkamer met op de
achtergrond een portret van paus Joannes
Piet Muyselaar(rechts), aangever voo
Walden in de Snip en Snap Revue
leed in mei.
Tijdens het Northsea Jazz Festival traden in juli alle groten van
hetjazzpodiumop.
Ko van Dijk speelde in mei zijn laat
ste rol met Herfst in Riga, maar als
'De mens' in „Dagboek van een her
dershond" ging hij voor velen heen.
In augustus overleed de acteur
Charles Boyer, die vooral opviel
door zijn Franse accent in- Ameri
kaanse films.
Dirk Bus, de bekende Haagse beeld
houwer en voorzitter van Pulchri
Studio, overleed in juni.
Hoewel zij ook romans schreef,
maakte Annie Romein-Verschoor
vooral naam als historica: zij over
leed in februari.
Willem van Otterloo, die het gezicht
van het Residentie-Orkest vele jaren
bepaalde, overleed ten gevolge van
een ongeval in juli.
Aram Katchatourian overleed in mei.
Zijn Sabeldans werd wereldberoemd.
Producent René
bekend van de Snip en
overleed in april.
De naam van Hans Vonk valt in septem
ber, als de nieuwe vaste dirigent van het
R.-O., opvolger van Ferdinand Leitner.
Saturdaynight fever en Grease: met deze
films steeg de ster van de vrijwel onbeken
de John Travolta boven Nederland.
Toon Hermans zag in het afgelopen jaar voor het' eerst
carrière het zaalbezoek teruglopen. Toch zit hij nog vol
gedachten en filosofische grappen. Die schreef hij in
„Liggen in het gras", waarin hij voor gretige
handtekening zette.
Bette Midler komt als een Amerikaanse furie
geen toestemming opnamen uit te zenden.
naar ons land; de VARA krijgt van haar
Juni: het Holland Festival brengt Neder
landse kunst, maar ook veel buitenlandse
volksmuziek, zoals deze Surinaamse dan
ser.
